-Μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ Ἐμῇ

Κάποιες ἐπαγγελματικὲς κάμερες τῆς τηλεκόλασης στὴν μέση τοῦ δρόμου, καὶ πίσω ἀπὸ αὐτές, ἀρκετὸς κόσμος ποὺ χάζευε, τράβηξαν ἀπὸ μακριὰ τὴν προσοχή μου. Ὅσο τὰ πόδια μου μὲ πλησίαζαν πρὸς τὸ σημεῖο ὅπου οἱ τεχνικοὶ μάζευαν τὰ ἐργαλεῖα καὶ ὅλα τὰ καλώδιά τους, ἑστίασα στὸ πρόσωπο ποὺ συμπέρανα ὅτι ἦταν ὁ “φίλος” τῆς κάθε κάμερας, ἀναγνωρίζοντας μὲ μεγάλη ἔκπληξη τὸν Μαρτινιανό, τὸν παλιὸ κολλητό μου! «Ἀπὸ τὸ σχολεῖο μας ἔφευγες γιὰ νὰ πᾶς σὲ κάποιο Μουσικὸ γυμνάσιο, καὶ μέσα σὲ δύο χρόνια ἔγινες καλλιτεχνικὸς ἀστέρας;».

«Πολύκαρπε; Περνοῦσες τυχαία, ἤ ἦρθες γιὰ νὰ μὲ δεῖς;», εἶπε αὐτάρεσκα καὶ γεμάτος αὐτοπεποίθηση, κάνοντας προσπάθεια γιὰ νὰ προσγειωθεῖ στὴν πραγματικότητα. «Ἀκόμα δὲν ἔχουν μπεῖ οἱ μεγάλες ὑπογραφές· τὸ ταινιάκι ποὺ γυρίστηκε ἦταν κάτι σὰν ἐπισημότερο δοκιμαστικό, ἀλλὰ τὸ θέμα εἶναι τελειωμένο!». Πλησιάζοντας τὸν ὑπεύθυνο ἐπιβεβαίωσε ὅτι μποροῦσε νὰ φύγει, καὶ ἀνυπομονώντας κι αὐτὸς νὰ μιλήσουμε τώρα ποὺ βρεθήκαμε, μὲ τράβηξε πολὺ πιὸ πέρα σὲ ἕνα πεζούλι. «Ὅπως θὰ θυμᾶσαι, ὥς καὶ τὴν α΄ γυμνασίου ποὺ χώρισαν οἱ δρόμοι μας, τραγουδοῦσα. Κάποια στιγμὴ μετὰ ἄρχισα νὰ ἀνεβάζω τὶς ἑρμηνείες μου σὲ γνωστὰ τραγούδια στὸ διαδίκτυο, καὶ στὰ πλαίσια τῆς θερμῆς ἀνταπόκρισης, ἐπικοινώνησαν μαζί μου καὶ κάποιοι ἐπιχειρηματίες, ποὺ ἔψαχναν ἕνα ἀγόρι ἄγνωστο στὸ πλατὺ κοινό. Οἱ συγκεκριμένοι ἦταν πρόθυμοι νὰ γυρίσουν πολλὲς διαφημίσεις μὲ κάποιον “ἄνετο”, ποὺ θὰ ἐξηγοῦσε —κυρίως στοὺς νέους— πόσο ἀπαραίτητη θὰ μᾶς γίνει σὲ λίγο ἡ νέα ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα μὲ τὸν προσωπικὸ ἀριθμό, ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως δὲν μποροῦμε νὰ ἀποφύγουμε. Πρέπει νὰ μάθουν ὅλοι πὼς σύντομα θὰ ἀπαλλαχθοῦν ἀπὸ τὴν ἀπομνημόνευση πολλῶν ἀριθμῶν γιὰ τὴν ταυτοποίησή τους. Σὲ ὅλη τὴν διαφήμιση ὁ “ἄνετος” τύπος θὰ διατηρεῖ ἔντονο μουσικοχορευτικὸ παλμό, κλείνοντας μὲ ἕνα φανταστικὸ μικρὸ τραγούδι, γιὰ τὸ πόσο δέχονται οἱ νέοι τὴν τεχνολογία ὡς “ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΞΙΑ”, ἐπειδὴ συντονίζεται μὲ τὴν δική τους ἐμπειρία! Πλέον τὸ μυαλὸ δὲν θὰ πολυκουράζεται μὲ ἀριθμούς, μιὰ ποὺ θὰ δουλεύουν ρολόι ΟΛΑ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ! Αὐτὸ θὰ εἶναι κάθε φορὰ τὸ σὺνθημα τῶν τραγουδιῶν, τὸ “ΟΛΑ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ”! Πρέπει νὰ ἁπλοποιήσουμε τὴν ζωή μας! Κάθε διαφήμιση θὰ ἐγγυᾶται στὸν κόσμο γιὰ τὴν ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΖΩΗ, τῆς τεχνολογίας ὡς ἀπολύτως ἀπαραίτητης “βοηθοῦ μας”, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νὰ προσπερνοῦν ἐνδεχόμενες φῆμες γιὰ “παγίδες” τῆς τεχνολογίας, καὶ διάφορα τέτοια… Πάντως ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ μὲ διαβεβαίωσαν πὼς διαθέτω ὅλο τὸ “πακέτο” ποὺ ἀπαιτεῖ μιὰ διαφημιστικὴ ἐκστρατεία, καὶ τόνισαν πὼς τὰ τραγούδια γιὰ τὶς νέες “ἀξίες” τῆς τεχνολογικῆς ἐπανάστασης, μοιάζουν σὰν νὰ φτιάχτηκαν γιὰ τὴν φωνή μου!».

«Ὅμως Μαρτινιανέ, γιὰ ἕνα ΤΟΣΟ σοβαρὸ θέμα ΕΠΕΙΓΕΙ νὰ πολυκουράζουμε τὸ μυαλό μας, ἄν ΔΕΝ θέλουμε νὰ χάσουμε τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ! Ἐγὼ βλέποντας πὼς μιὰ διαφήμιση ἰσχυρίζεται πὼς κάτι, γίνεται ἀπὸ πολλούς, ἤ δείχνει πλῆθος ἀνθρώπων νὰ “πανηγυρίζουν” ἐπειδὴ ΟΛΟΙ χρησιμοποιοῦν τὸ ΙΔΙΟ προϊόν, ἀντιλαμβάνομαι πὼς τὸ σαφὲς μήνυμα ποὺ στέλνει ἀποκωδικοποιεῖται ὡς, “μὴν φαίνεσαι διαφορετικὸς ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΟΥ!”. Δηλαδὴ τὸ διαφημιζόμενο ἐμπορικὸ προϊὸν γίνεται τὸ στοιχεῖο τῆς “ΔΙΑΦΟΡΑΣ”, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ὅσοι τὸ προτιμοῦν, ΤΑΞΙΝΟΜΟΥΝΤΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ ὡς “ἀνώτεροι”, ὑποβιβάζοντας αὐτομάτως τοὺς ὑπόλοιπους σὲ ὑποδεέστερους. Ἄν ἡ ἐφαρμογὴ μιᾶς τέτοιας διαφημιστικῆς “τεχνικῆς”, ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ὅσους δὲν γίνονται πελάτες τῆς ἑταιρείας, ἡ ὁποία δὲν… διαπραγματεύεται πὼς οἱ ἄνθρωποι “δικαιοῦνται νὰ ζοῦν… ἀνώτερα”, σκέψου τὰ κύματα ΨΥΧΙΚΗΣ ΠΑΡΑΛΥΣΗΣ, ὅταν τὸ στοιχεῖο τῆς “ΔΙΑΦΟΡΑΣ” εἶναι μία… ΓΝΩΜΗ! Τὸ ἄν συμφέρει ἡ παραλαβὴ τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καὶ τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας, θὰ τὸ ἀποφασίσει κάποιος ἀπὸ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, ἀκριβῶς πολυκουράζοντας τὸ μυαλό του. Ἐπειδὴ ἔχω ὑπ ὄψιν ἀρκετὲς διαφημίσεις ποὺ ἀπευθύνονται ἀποκλειστικὰ στοὺς νέους, ποὺ τοὺς δείχνουν νὰ ξεχύνονται κατὰ λεφούσια πρὸς ὅλους τοὺς δρόμους σὰν ἀλλόφρονες, ἀπὸ τὴν ΑΚΡΑΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ὄντας πελάτες συγκεκριμένης ἑταιρείας, προσπάθησα ἐπανειλημμένα νὰ ἐντοπίσω τὸ κρυφὸ νόημα τέτοιας συντριπτικῆς “ἀναμέτρησης” τοῦ ΕΝΟΣ τηλεθεατή, ἀπέναντι στὸν διαφημιζόμενο ὄγκο… ΟΛΟΥ ΤΟΥ “ΥΠΟΛΟΙΠΟΥ” ΚΟΣΜΟΥ! Ἐπειδὴ γνωριζόμαστε ἀπὸ τὸ δημοτικό, δὲν θὰ σοῦ κρύψω τὴν ἀνακάλυψή μου· στὴν πρωτόγονη κοινωνία, “ἀνώτερος” λογίζεται ὅποιος ὑποτάσσεται ΤΥΦΛΑ στοὺς ἰσοπεδωτικοὺς κανόνες τῆς βάρβαρης φυλῆς του, δηλαδὴ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ, ἐπειδὴ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ νὰ φαίνεται διαφορετικὸς ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Ξυπνάει δηλαδή μέσα στὴν καρδιά του, τὸ μιμητικὸ ζῶο ποὺ κρύβεται, καὶ ἔτσι ἡ μιμητικότητα σπρώχνει τὸν ἄνθρωπο νὰ συσχηματίζεται μὲ τὸν κόσμο. “Κατώτερος” λογίζεται ὅποιος δὲν ἀπομακρύνεται μὲ φρίκη ἀπὸ τὰ “μιαρὰ” ταμποῦ, ποὺ ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς κάνονες, ποὺ παρέχουν “ἀσφάλεια”. Ἡ διαφορὰ τῆς πρωτόγονης κοινωνίας ἀπὸ τὸν πολιτισμό, ἤ καλύτερα νὰ πῶ ἀπὸ τὴν ζωῆ τῆς εὐκοσμίας, εἶναι ὅτι στὴν πρωτόγονη, οἱ “ἀνώτεροι” βιώνουν τὴν ἄκρατη “εὐτυχία” ὅταν κάνουν…. βαρβαρότητες, δηλαδὴ ἀσχήμιες! Σύν, ὅτι οἱ “ἀσχήμιες” τῶν “κατώτερων” πρωτόγονων, εἶναι νὰ καταλήγουν σὲ… δικά τους συμπεράσματα!».

«Πρῶτον, ἐμεῖς δὲν ἔχουμε σχέση μὲ τὴν πρωτόγονη κοινωνία. Καὶ δεύτερον, θυμᾶμαι ποὺ στὴν ἀρχὴ τοῦ γυμνασίου συμφωνούσαμε πὼς ἡ ταπείνωση μᾶς κάνει δυνατούς, ὅπως λένε ἀνέκαθεν καὶ οἱ γονεῖς μου, ἀλλὰ τώρα ἐγὼ εἶμαι δυνατὸς καὶ ἀπὸ μόνος μου! Καὶ ἐνῶ νοιώθω ἐξαιρετικὰ δυνατός, βλέπω μικροὺς καὶ μεγάλους νὰ κάνουν πολλὲς ἀνοησίες. Ἀφοῦ τὸ μυαλὸ μου κόβει περισσότερο ἀπὸ τὸ δικό τους, καὶ δὲν κάνω τὰ λάθη τους, δὲν θὰ ἀναγνωρίσω στὸν ἑαυτό μου τὴν ἀξία μου; Θὰ τὴν σβήσω, γιὰ νὰ εἶμαι ταπεινός; Γιατὶ νὰ μὴν γίνω ἡ ἀφορμὴ νὰ μάθουν οἱ ἄλλοι κάτι ἀπὸ ἐμένα; Ἔτσι ὅσο ἐγὼ γίνομαι ἐπιτυχημένος στὴν ζωή, θὰ ὠφελούμαστε ὅλοι! Πολύκαρπε, γιὰ τὴν παλιὰ φιλία μας θὰ σοῦ φανερώσω ὅσα μοῦ ἀποκάλυψαν αὐτοὶ οἱ ἐπιχειρηματίες, γιὰ τὸν κύκλο λειτουργίας τοῦ θεάματος· ὁ κόσμος τῶν καλλιτεχνικῶν ἀστέρων ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ τὴν τηλεκόλαση, καὶ αὐτὴ μὲ τὴν σειρά της ΣΤΕΦΑΝΩΝΕΙ τὸν κόσμο τῶν καλλιτεχνικῶν ἀστέρων! Ἡ “ἀφρόκρεμα” τῆς κοινωνίας ἀποτελεῖται ἀπὸ τριῶν εἰδῶν ἐλίτ, τὴν μία πάνω στὴν ἄλλη· τὴν ἐκ γενετῆς ἐλίτ, τὴν ἀξιοκρατικὴ ἐλίτ, δηλαδὴ ὅσων ἀνεβαίνουν μὲ τὴν ἀξια τους, καὶ τὴν ἐλὶτ τοῦ θεάματος, ἐκείνων ποὺ βλέπουμε συχνὰ στὴν τηλεκόλαση. Τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ καλλιτεχνικοὶ ἀστέρες βρίσκονται ἀνακατεμένοι μαζὶ μὲ τοὺς ἀριστοκράτες καὶ τοὺς παλιοὺς κατόχους τοῦ γοήτρου, δίνει ὑπόσταση στὴν προώθησή τους στὴν κορυφὴ τῶν κοινωνικῶν ἱεραρχήσεων. Τὸ κράμα αὐτὸ τοὺς βοηθάει ὅλους, ἐπειδὴ τὸ καλύτερο κριτήριο στρατολόγησης γιὰ τὴν “ἀφρόκρεμα” εἶναι νὰ σὲ ἀναγνωρίζουν, καὶ νὰ συμβαίνει αὐτὸ καὶ ἀπὸ τὸ πλατὺ κοινό, καὶ ἀπὸ τὰ ὑπόλοιπα μέλη τῆς “ἀφρόκρεμας”. Ἔτσι οἱ κοινωνικοὶ διαχωρισμοὶ ποὺ γίνονται καθεστὼς ἀπὸ τὴν τηλεκόλαση, ἐπιβεβαιώνονται στὶς σχέσεις μὲ τοὺς ἄλλους, καὶ χρησιμεύουν ἐπίσης στὴν ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ τῶν ἄλλων, καὶ τὴν “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ”! Τὰ πιὸ φημισμένα πρόσωπα εἶναι ΟΧΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΑΛΑΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ, ἀλλὰ οἱ τραγουδιστὲς τοῦ συρμοῦ! Οἱ ἀστέρες εἶναι τὸ τρένο ποὺ χρειάζεται καὶ στοὺς ὑπόλοιπους τῆς “ἀφρόκρεμας”, γιὰ νὰ τοὺς ἕλξει στὴν ἐπικαιρότητα, ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ! Δηλαδὴ τὸ καθεστὼς μιᾶς μειοψηφίας τοῦ πληθυσμοῦ, οἱ ἀστέρες, ἐπιβάλλουν στὴν κρίση ὅλων τὴν βασικὴ διάκριση μεταξὺ αὐτῶν ποὺ ἐμφανίζονται στὴν τηλεκόλαση, καὶ τῶν ὑπολοίπων. Ἀφοῦ τέλος πάντων οἱ “ἀξίες” τῆς ψυχαγωγίας καὶ τοῦ θεάματος, θεωροῦνται ὁλοένα καὶ περισσότερο ὡς σημαντικές, γιατὶ ἐγὼ ποὺ ἀναζητάω τὸ μέλλον μου, νὰ μὴν ἐπωφεληθῶ ἀπὸ τὴν ἄνετη καὶ γρήγορη ἐπιτυχία τῶν ἀστέρων; Γιατὶ νὰ προτιμήσω νὰ ἀνέβω ὑπομονετικὰ τὶς βαθμίδες τῆς κλασικῆς ἱεραρχίας, ὅταν ὑπάρχουν οἱ πλάγιοι δρόμοι;».

«Ἐπειδὴ μεγαλώνοντας, ἀπὸ τοὺς γονεῖς σου διδάχθηκες πὼς μόνο ἄν πιστεύουμε στὸν Λυτρωτὴ Ἰησοῦ, βρίσκουμε νόημα στὴν ζωή! Ἡ πίστη δὲν μᾶς δίνει μόνο προσανατολισμό, ἀλλὰ καὶ κάτι μὲ ἀκόμα μεγαλύτερη ἀξία· μᾶς βοηθάει νὰ βροῦμε ἀπὸ μέσα μας τὴν ναρκωμένη δύναμη, καὶ μᾶς στυλώνει τὸ ψυχικὸ σθένος γιὰ νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι στὰ πόδια μας! Τοὺς πλάγιους δρόμους τοὺς δίδαξε ἡ εὐρωπαϊκὴ σκέψη, ποὺ διαστρεβλώνοντας τὴν ἀλήθεια πρόδωσε τὸν Λυτρωτή, λέγοντας πὼς μιλώντας οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὴν σταυρικὴ Θυσία Του, “κάλυψαν”… τὸ “πεπερασμένο” τῆς ὕπαρξής τους! Ὁ ἑωσφορικὸς ἐγωισμὸς τοὺς ἐνέπνευσε τόσο βαθὺ μίσος γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ οἱ δυτικοὶ αἱρετικοὶ ἔφτασαν νὰ λένε πὼς μὲ τὴν ἐκπλήρωση τῶν θρησκευτικῶν καθηκόντων τους οἱ ἀληθινοὶ Χριστιανοί, ἀπέβλεπαν πρὸς μὶα ζωὴ χωρὶς τέλος, αἰώνια, ἀθάνατη, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ὑπερνικήσουν τὴν ἀγωνία τοῦ θανάτου, ὥσπου νὰ συναντηθοῦν μὲ τὸ “μοιραῖο τέλος”. Εἶπαν, οἱ ἀντίθεοι, πὼς γιὰ νὰ γκρεμίσουν αὐτὸ ποὺ “φαινόταν αἰώνιο”, ἐκτόπισαν τὴν πίστη μὲ τὴν “ἐπιστημονικὴ” σκέψη “χειραφετώντας” τὸν ἄνθρωπο, καὶ ὑποχρεώνοντάς τον νὰ συνειδητοποιήσει ὅτι ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΘΑ ΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΕ ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΖΩΗ! Τὸ σκεπτικό τους ἦταν πὼς ἡ ἐπίγνωση τῆς… “ἀδυναμίας” καὶ τῶν “περιορισμένων μέσων” ποὺ διαθέτει, θὰ ἀνάγκαζαν τὸν ἄνθρωπο νὰ “παραιτηθεῖ” ἀπὸ τὴν ἐλπίδα, καὶ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΙΖΕΙ ΩΜΑ τὸ πρόβλημα τοῦ “ἀφανισμοῦ” τῆς ὕπαρξής του, ποὺ τὸ εἶχε “παρακάμψει” ὥς τότε μὲ τὴν πίστη… Ἐσὺ ὅμως Μαρτινιανέ, γνωρίζεις ὅτι ἡ ψυχή σου θὰ ζεῖ αἰωνίως! Ἀποκλείεται νὰ μὴν βλέπεις πὼς παραπλανόντας τὰ συναισθήματα τῶν ἀδερφῶν σου, μὲ τὶς προδοτικὲς ἀσχήμιες ποὺ ΘΑ ΠΑΓΙΔΕΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ, ἑτοιμάζεσαι νὰ πατήσεις “ἐπὶ πτωμάτων”! Ὅποιος πέφτει εἶναι ἐλεεινός, ἀλλὰ ὅποιος παρασύρει καὶ ἄλλον στὴν πτώση, εἶναι ἐλεεινότερος!».

Ὁ Μαρτινιανὸς αἰφνιδιάστηκε ἀπὸ τὴν θέση ποὺ πῆρα, καὶ ἔσκυψε τὸ κεφάλι ἀπογοητευμένος, μέχρι ποὺ πῆρε τὴν ἀπόφασή του. «Κοίτα, καταλαβαίνω πὼς δὲν μοῦ κάνεις ἐπίθεση, καὶ ὅτι ἀνησυχεῖς πραγματικὰ γιὰ ἐμένα. Γι’ αὐτὸ θὰ σοῦ πῶ περισσότερα γιὰ τὴν πραγματικὴ κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν νεαρόκοσμο. Ξέρεις ὅτι ὁ ἀδερφός μου εἶναι τρία χρόνια μεγαλύτερός μου, καὶ πὼς σὰν χαρακτῆρες ἤμασταν ἡ μέρα μὲ τὴν νύχτα. Οἱ δικοί μας δίδασκαν τὰ ἴδια καὶ στοὺς δύο, καὶ ἐξωτερικὰ φαινόμασταν νὰ ἀνήκουμε στὸν ἴδιο “χῶρο”. Ὅμως στὴν οὐσία, τὸν ἀδερφό μου “ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕ” ἡ τηλεκόλαση. Τὴν δική της γλῶσσα μάθαινε, ταυτόχρονα μὲ τὴν γλῶσσα τῶν γονιῶν μας, ἀλλὰ γιὰ ἐκείνους, ἡ γλῶσσα τῆς τηλεκόλασης ἦταν ἀκατάληπτη. Δηλαδὴ ὁ ἀδερφός μου δὲν μεγάλωσε σὲ διαφορετικὲς ἐκδοχὲς τοῦ ἴδιου κόσμου, ἀλλὰ σὲ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ καὶ μεταξύ τους ΑΣΥΜΒΑΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ! Τὸ “καλὸ” ὅπως τὸ καταλάβαιναν οἱ δικοί μας, ἦταν τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο ἀπὸ τὸ “καλό”, ὅπως τὸ πρόβαλλε ἡ τηλεκόλαση! Κατὰ βάθος ὁ ἀδερφός μου κατεῖχε μία “κρυφὴ ταυτότητα”, ποὺ δὲν ἦταν εὔκολα ἀναγνωρίσιμη. Ὅσο οἱ γονεῖς μου συζητοῦσαν μαζί του γιὰ τὴν αἰώνια ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐκεῖνος… “ὑποδυόταν” τὸν πιστό· ὡστόσο βαθιὰ μέσα του ἑτοιμαζόταν γιὰ τὴν πρώτη σοβαρὴ “δοκιμασία θάρρους” πάνω στὴν παρανομία, ποὺ ἡ μεγαλύτερη συμμορία τῆς περιοχῆς, θὰ τοῦ διάλεγε γιὰ νὰ ἐκτελέσει! Ἀλλάζοντας ἐγὼ σχολεῖο καὶ μεγαλώνοντας, Πολύκαρπε, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἀδερφό μου ἔβλεπα καὶ ἄλλους μὲ “κρυφὲς ταυτότητες” ποὺ ἐκτελοῦσαν ἀνάλογες “δοκιμασίες θάρρους”, καὶ μέσα στὸν “ἀναστοχασμό μου” βρισκόμουν ἀντιμέτωπος μὲ τοὺς δικούς μου “κρυφοὺς ἑαυτούς”, ποὺ ΜΕΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΝ ἀνάμεσα σὲ ΑΣΥΜΒΑΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ! “Αν ἐκτελοῦν αὐτοὶ τὶς ἀποστολές, γιατὶ ὄχι κι ἐγώ;”, ἀναρωτιόμουν, καὶ μόλις ἀποφάσισα ὅτι θὰ γίνω κι ἐγὼ “θαρραλέος”, ἄρχισα νὰ διακρίνω πλῆθος ΑΤΟΜΙΣΤΙΚΩΝ ΔΡΟΜΩΝ· ποὺ ἀντιστοιχοῦσαν σὲ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ, ὅπου ἡ ἔννοια τοῦ “σωστοῦ” καὶ τοῦ “λάθους” ἦταν “ἀκατάληπτη”. Ἀμέσως μετὰ τὴν πρώτη “δοκιμασία μου”, ἔνοιωσα ὅτι πρόδωσα τοὺς γονεῖς μου, ἀλλὰ ὅταν βρισκόμουν δίπλα τους “ὑποδυόμενος” τὸ καλὸ παιδί, ἔνοιωθα ὅτι πρόδιδα τὴν συμμορία. Καθὼς εἶχα ταυτιστεῖ μὲ δύο ΑΣΥΜΒΑΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ, ταυτόχρονα μὲ τὴν κάθε προδοσία, ἔνοιωθα ὅτι πρόδιδα καὶ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό μου! Τὸ καταλαβαίνεις; Γιὰ τὶς ἐπιλογὲς μὲ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ὑποκειμενικὴ “πραγματικότητα”, ποὺ ἔχουμε ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΥΣΕΙ , ὑπάρχει μία ἐφ’ ὅρου ζωῆς ΑΠΕΙΛΗ γιὰ μεταξύ τους σύγκρουση, ἡ ὁποία κάποια στιγμὴ θὰ ὁδηγήσει σὲ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ! Ἡ ταύτιση μὲ ΑΝΤΙΘΕΤΟΥΣ μεταξύ τους, σημαντικοὺς ἄλλους, συνεπάγεται τὸ περίπλοκο ἐσωτερικὸ πρόβλημα, “ποιός ἑαυτὸς προδίδεται τώρα;”. Μετὰ ἀπὸ τὴν πρώτη “δοκιμασία μου”, ἦρθε ἡ πρόταση γιὰ τὰ διαφημιστικά, καὶ ἐφάρμοσα κανονικότατα τὸν “κοινωνικὸ τύπο” τοῦ ἀτομιστῆ, ὅπως λέει καὶ ὁ ἀδερφός μου· ὁ ἀτομιστὴς ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ “μεταναστεύει” ἀνάμεσα σὲ μιὰ σειρὰ ἀπὸ διαθέσιμους “κόσμους”, καὶ συνειδητὰ καὶ σκόπιμα ἔχει κατασκευάσει ἕναν “ΕΑΥΤΟ”, μὲ βάση τὸ “ὑλικὸ” ποὺ τοῦ ἔχουν παράσχει οἱ “πολλὲς διαθέσιμες ταυτότητες”. Μὲ αὐτὰ ὅλα θέλω νὰ σοῦ πῶ, πὼς δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ μὴν κάνω αὐτὲς τὶς διαφημίσεις».

«Μαρτινιανέ, κανεὶς δὲν εἶπε ὅτι ἡ τεχνολογία δὲν μᾶς χρειάζεται, ἀντιθέτως! Μὲ τὴν συνετὴ χρήση, βγαίνουμε πολλαπλὰ κερδισμένοι! Ὅλο τὸ ζήτημα ὅμως εἶναι, ξέρουμε νὰ προσδιορίσουμε τὸν βοηθητικὸ ῥόλο της, ἤ τὴν χρησιμοποιοῦμε γιὰ ἀθέμιτους σκοπούς; Πῶς ἐξηγεῖται νὰ εἶναι “εὐτυχισμένοι” οἱ ἄνθρωποι ἐπειδὴ παρακολουθοῦν τηλεκόλαση, ἤ ἐπειδὴ στὸ χέρι κρατᾶνε διαρκῶς τὸ κινητό τους; Πρόκειται γιὰ πραγματικὴ εὐτυχία, ἤ μήπως ἀναφερόμαστε στὴν… ψευδο-εὐτυχία ἀπὸ τὶς βαρβαρότητες τῶν πρωτόγονων, ποὺ εἶπα πρίν; Ἡ πραγματικὴ εὐτυχία, προέρχεται ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τὶς ἀγαθὲς σχέσεις μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἄλλους, καὶ εἶναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ἐπειδὴ ἡ δουλειά της εἶναι Η ΝΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ! Ἡ ψευδο-εὐτυχία ἀπὸ κάποιο ἐμπορικὸ προϊὸν εἶναι μόνο ψευδαίσθηση, τῆς ὀποίας ἡ δουλειὰ εἶναι νὰ ἀφήνει τὶς ῥίζες τοῦ θανάτου, νὰ συνθλίβουν τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου! Μὴν σοῦ κάνει ἐντύπωση ποὺ μιλάω γιὰ πρωτόγονους, γι’ αὐτοὺς ξέρω πάρα πολλὰ πράγματα! Γιὰ παράδειγμα, ἡ ζωή τους εἶναι σὰν βάσανο ποὺ τοὺς ἐπιβάλλεται! Εἶναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΒΑΡΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥΣ, καὶ τοὺς προκαλεῖ πολλὲς ὀδύνες, ἀπογοητεύσεις καὶ ἀνυπέρβλητα καθήκοντα! Ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ τὴν βαστάξουν, εἶναι νὰ τὴν παραγεμίσουν μὲ τριῶν εἰδῶν “καταπραϋντικά”: Τὸ πρῶτο εἶναι οἱ ΔΥΝΑΤΟΙ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΙ, ποὺ κάνουν τὴν ἀθλιότητα τῶν πρωτόγονων νὰ φαίνεται “μικρότερη”. Τὸ δεύτερο εἶναι οἱ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΕΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ποὺ δείχνουν τὴν ἀθλιότητά τους σὰν νὰ “ἐλαττώνεται” κι ἄλλο· ἐδῶ πρόκειται γιὰ τὶς ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ἀναφορικὰ μὲ τὴν πραγματικότητα, ποὺ εἶναι ψυχικὰ “ἀποτελεσματικές”, χάρη στὸν ῥόλο ποὺ παίζει ἡ φαντασία στὴν πρωτόγονη ζωή. Καὶ τὸ τρίτο εἶναι ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ… ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΟΥΝ, ἤ σὰν νὰ λέμε, ὅποιος πρωτόγονος ἔχει σκοτοῦρες ἔχει καὶ… τὰ ὅμοια πιοτά!».

Δὲν φανταζόμουν ὅτι θὰ ἀντιδροῦσε σὰν νὰ τὸν ἀκούμπησε ὀξύ! Μοὺ εἶχαν πεῖ γιὰ τὸν κολλητὸ τοῦ Μαρτινιανοῦ, τὸν Εὐπαλῖνο, ὅτι προχθὲς ἔχασε τὸν αὐτοέλεγχό του καὶ ἀπὸ τὰ οἰνοπνευματώδη ποὺ κατανάλωσε, βρέθηκε σὲ ἄθλια κατάσταση! Ὁ Μαρτινιανὸς κατατρομαγμένος προσπαθοῦσε πανικόβλητος νὰ τὸν βοηθήσει, ἀλλὰ τὸν τσάκισε ποὺ εἶδε τὸν φίλο του σὲ τὲτοια χάλια! «Πρώτη φορὰ ἀκούω νὰ μιλάει κάποιος γιὰ πρωτόγονους! Δὲν κατάλαβα… πότε ἡ “εὐτυχία” εἶναι μόνο ψευδαίσθηση; Καὶ γιατὶ κοιτάζει κάποιος νὰ… “ἀναισθητοποιηθεῖ”;». Ἡ ἔκφρασή του σὰν ἄλλο “ἠχεῖο”, ἀποκάλυψε τοὺς χτύπους τῆς καρδιᾶς του, οἱ ὁποῖοι ἑρμήνευαν ὅλη τὴν ἔνταση τῆς καρδιακῆς ὀδύνης.

«Γιὰ τοὺς πρωτόγονους, ἡ δῆθεν “εὐτυχία” ἔχει δύο σκοπούς· ἕναν ἀρνητικό, νὰ ἀποφύγουν τὴν ὀδύνη ποὺ τοὺς πνίγει, καὶ ἕναν “θετικό”, νὰ ζητᾶνε ἔντονες ἀπολαύσεις. Ὅμως αὐτὸ ποὺ διαπιστώνουν τὰ πρωτόγονα μάτια τους, εἶναι πὼς ὁλόκληρος ὁ κόσμος… “συγκρούεται” μὲ τὸ πρόγραμμα μιᾶς τέτοιας “εὐτυχίας”, τὸ ὁποῖο καταλήγει ἀπολύτως… ἀπραγματοποίητο! Δηλαδή, σὰν ἡ δῆθεν “εὐτυχία” τῶν ἀνθρώπων νὰ μὴν εἶναι καθόλου μέσα τὸ σχέδιο τῆς Δημιουργίας! Στὴν πιὸ ἀκριβὴ ἔννοια, ἐκεῖνο ποὺ ὀνομάζουν “εὐτυχία”, προέρχεται μόνο ἀπὸ μία ξαφνικὴ ἱκανοποίηση ὁρισμένων ἀναγκῶν ποὺ ἔφτασαν σὲ ὑψηλὴ ἔνταση. Ὅμως μόνο ἡ συντομότατη διάρκεια τῆς ἀντίθεσης, μπορεῖ νὰ δώσει μία ἔντονη ἀπόλαυση, μὲ τὴν μορφὴ ἑνὸς ἐπεισοδιακοῦ φαινομένου. Ὡστόσο ἄν ἡ ἱκανοποίηση τῆς ἀνάγκης αὐτῆς συνεχιστεῖ, γεννάει μία ἀρκετὰ χλιαρὴ εὐεξία, δηλαδὴ ἡ δῆθεν “εὐτυχία” ποὺ δίνει δὲν εἶναι παρὰ… ἐλάχιστη!».

«Γιατὶ εἶπες ὅτι ἡ δῆθεν “εὐτυχία”, εἶναι μόνο ψευδαίσθηση ποὺ ἀφήνει τὸν θάνατο νὰ συνθλίβει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου; Εἶπες κάτι καὶ γιὰ τὴν φαντασία, ὅτι παίζει κάποιον ῥόλο…».

«Ναί, μίλησα γιὰ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΕΣ ΨΕΥΔΟ-ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ· γιὰ τοὺς πρωτόγονους “εὐτυχία” σημαίνει ἱκανοποίηση τῶν ἐνστίκτων, ἀλλὰ ὁ ἐξωτερικὸς κόσμος ἐπεμβαίνει σὰν μεγάλη αἰτία δυσβάστακτης ὀδύνης, καὶ ὅπως ἀρνεῖται νὰ ἱκανοποιήσει τὶς ἀνάγκες τους, βρίσκουν πὼς τοὺς ἀφήνει στὴν… “ἀνέχεια”. Ἡ “καταπραϋντικὴ” μέθοδος ἐδῶ, ποθεῖ τὴν ἀνεξαρτησία ἀπὸ τὸν ἐξωτερικὸ κόσμο, συνδέοντας τὴν εὐχαρίστηση μὲ ἐσωτερικὲς καὶ νοητικὲς ἐνέργειες, ὅπου ἡ σχέση μὲ τὰ πραγματικὰ γεγονότα χαλαρώνει σὲ μεγάλο βαθμό. Οἱ πρωτόγονοι ἐπιλέγουν νὰ ἱκανοποιοῦνται ἀπὸ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ, ποὺ βεβαίως ΤΙΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ, χωρὶς μολαταῦτα νὰ ταράζονται γιὰ τὴν ἀπομάκρυνσή τους ἀπὸ τὴν πραγματικότητα! Ἡ αἰτιολογία γιὰ κάτι τέτοιο εἶναι, πὼς οὔτως ἤ ἄλλως στὸ μεγάλωμα τοῦ ἀνθρώπου, ἡ φαντασία ἦταν ἐκείνη ποὺ ἀναλάμβανε τὴν… “ἑκπλήρωση” τῶν ἐπιθυμιῶν του! Καὶ ἡ κοσμικὴ τέχνη φέρνει τέτοιου εἴδους ἐλαφριὰ “νάρκωση”, ἀλλὰ φευγαλέα. Ἡ ἁπλὴ ἀποχώρηση μπροστὰ στὶς σκληρὲς ἀνάγκες τῆς ζωῆς, δὲν εἶναι ἀρκετὰ βαθειὰ, ὥστε νὰ κάνει τὸν πρωτόγονο νὰ ξεχνάει τὴν πραγματικὴ δυστυχία του…».

«Πολύκαρπε, ὅταν ἐμφανίζονται ἐναλλακτικὲς “πραγματικότητες” καὶ ταυτότητες, ὡς ὑποκειμενικὲς ἐπιλογές, καὶ ἐμεῖς ξεχωρίζουμε μία καὶ τὴν ἀσπαζόμαστε, ἀπο-ταυτιζόμαστε ἀπὸ τὴν προηγούμενη ταυτότητα τῆς “πρέπουσας θέσης” στὴν κοινωνία. Στὴν περίπτωση ὅμως ποὺ ἡ κοινωνικὴ δομὴ δὲν ἐπιτρέπει τὴν ὑλοποίηση τῆς ὑποκειμενικὰ ἐπιλεγμένης ταυτότητάς μας, δηλαδὴ ὁ ἐξωτερικὸς κόσμος ἀρνεῖται νὰ ἱκανοποιήσει τὶς ἀνάγκες μας, ἀναγκαστικὰ ἡ ὑποκειμενικὰ ἐπιλεγμένη ταυτότητα γίνεται ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, ἀλλὰ “ἀντικειμενοποιημένη” στὴν συνείδησή μας ὡς ὁ “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ”! Εἶναι προφανὲς ὅτι ἕνα τέτοιο φαινόμενο θὰ εἰσαγάγει στὴν κοινωνία ΕΝΤΑΣΕΙΣ καὶ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ, ἀπειλώντας τὰ θεσμικὰ προγράμματα καὶ τὴν ἐκλαμβανόμενη ὡς δεδομένη πραγματικότητά τους! Πλὴν ὅμως τὸ ἄτομο μπορεῖ νὰ ἐσωτερικεύει διαφορετικὲς ταυτότητες ΧΩΡΙΣ νὰ ταυτίζεται μὲ αὐτές! Τὸ ἄτομο μπορεῖ νὰ ἐσωτερικεύει μία νέα “πραγματικότητα”, ἀλλὰ ἀντὶ νὰ γίνει ἡ “πραγματικότητά του”, τὴν χρησιμοποιεῖ γιὰ συγκεκριμένους σκοπούς. Στὰ πλαίσια ἐπιτέλεσης ῥόλων, τὸ ἄτομο διατηρεῖ τὴν ἀποσύνδεσή του ἀπὸ αὐτούς· τοὺς “ὑποδύεται” μὲ “ΕΠΙΔΕΞΙΟ ΤΡΟΠΟ”, κάτω ἀπὸ ἕναν “ΕΠΙΔΕΞΙΟ ΕΛΕΓΧΟ” ἐσκεμμένα καὶ προμελετημένα, ἀξιοποιώντας ὅλη τὴν κοινωνικὴ κατανομὴ τῆς “ΓΝΩΣΗΣ”!».

«Μὰ αὐτὸ ποὺ εἶπες, Μαρτινιανέ, εἶναι ἡ ἀκριβὴς περιγραφὴ τοῦ πρωτογονισμοῦ! Οἱ πρόγονοι τῶν σημερινῶν εὐρωπαίων —οἱ ὁποῖοι τώρα ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ στὴν ἀρχαϊκὴ κοινωνία—, στόχευαν σὲ ἕναν οὐμανισμὸ ποὺ ὅπως ἔγραφαν τότε, θὰ “χειρίζεται” τὸ… ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ, τὶς… ΥΠΟΧΘΟΝΙΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΨΥΧΙΣΜΟΥ μὲ περισσότερο… “θάρρος(!)”, περισσότερη… “ἐλευθερία(!)”, περισσότερη… “γαλήνη(!)”, περισσότερη… “τέχνη(;)” ἀπὸ ὅ,τι ἔκανε ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς τους, γιὰ νὰ… “τοὺς λύσει ὅλα τὰ προβλήματα(…)”! Ἀδερφέ, μέσα στὸ ἀσυνείδητο ὁ Κύριος ἔκρυψε ὅλη τὴν ἀκαθαρσία ποὺ γεμίσαμε ἀπὸ τὴν ΠΤΩΣΗ ΜΑΣ, γιὰ νὰ μὴν τὴν βλέπαμε ἐκτεθειμένη καὶ ἀπελπιζόμαστε! Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀγώνας τῆς ζωῆς μας, νὰ καθαρίσουμε τὴν καρδιά μας ἀπὸ τὴν ἀκαθαρσία της! Ἐσὺ δὲν ἔνοιωσες ποτέ σου πὼς στὰ βάθη τῆς ψυχῆς σου ὑπάρχει μιὰ φωλιὰ φιδιῶν, τῶν ΠΑΘΩΝ; Δὲν βίωσες τὸ γεγονὸς ποὺ λέγεται πτώση, καὶ ἀντίθεση μὲ τὸ θεῖο θέλημα; Τὴν σκληρὴ ἐκείνη πραγματικότητα ποὺ σπρώχνει νὰ ἀποφεύγουμε τὸ καλὸ —κι ἄς θέλουμε νὰ τὸ κάνουμε—, καὶ νὰ ὠθεῖ στὸ κακὸ —ποὺ τὸ ἀποστρεφόμαστε; Θὰ ἦταν ψέμα νὰ τὰ ἀρνηθεῖς ὅλα αὐτὰ… Ἤ δὲν θὰ ἔχεις νοιώσει πιὰ καθόλου τὸν ἀληθινὸ ἑαυτό σου… θὰ ἐξακολουθεῖς νὰ εἶσαι ἀκόμα “παιδί”! Ἀφοῦ λὲς πὼς ἀλλάζεις τὶς “πραγματικότητες” τόσο εὔκολα, ἔχεις γνωρίσει ἐκ τῶν ἔσω τὴν “καταπραϋντικὴ” μέθοδο τῆς Εὐρώπης ἀπὸ παλιά, νὰ ἀντιμετωπίζει τὴν πραγματικότητα σὰν… ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΧΘΡΟ, καὶ μάλιστα ΩΣ ΠΗΓΗ ΚΑΘΕ ΟΔΥΝΗΣ! Ἔλεγαν οἱ εὐρωπαῖοι τοῦ παρελθόντος, πὼς ἐπειδὴ ἡ πραγματικότητα ἔκανε τὴν ζωή τους ΑΔΥΝΑΤΗ, ἔπρεπε νὰ διακόπτουν ΚΑΘΕ ΣΧΕΣΗ μαζί της, ἄν ἤθελαν νὰ εἶναι “εὐτυχισμένοι” μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο. Οἱ σκέψεις τους ἦταν νὰ προχωρήσουν ἀκόμα περισσότερο, καὶ νὰ μεταβάλλουν αὐτὸν τὸν κόσμο, χτίζοντας στὴν θέση του ΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ, ποὺ οἱ ὀδυνηρὲς ὄψεις του θὰ ἐξαφανιστοῦν, καὶ θὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ ὄψεις σύμφωνες μὲ τὶς δικές τους ἐπιθυμίες. Φυσικὰ γνώριζαν, πὼς τὸ θῦμα μιᾶς ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ, ποὺ ἀκολουθεῖ αὐτὸν τὸν δρόμο γιὰ νὰ φτάσει στὴν “εὐτυχία”, δὲν θὰ καταλήξει φυσιολογικὰ σὲ τίποτα, καὶ πὼς ἡ πραγματικότητα θὰ εἶναι ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΗ ἀπὸ τό θῦμα, ποὺ θὰ καταντήσει ἕνας παράδοξος τρελλός! Μολαταῦτα ἰσχυρίζονταν, πὼς οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι φέρονται σὰν τὸν παρανοϊκό, ποὺ διορθώνει μὲ τὰ ὄνειρα τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ποὺ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΕΧΘΕΙ, καὶ ὕστερα παρεμβάλλει αὐτὲς τὶς χίμαιρες μέσα στὴν πραγματικότητα. Βρῆκαν λοιπὸν πὼς παρουσίαζε ἰδιαίτερη σημασία ἡ περίπτωση, ὅπου πολυάριθμα ἀνθρώπινα πλάσματα θὰ ἐπιχειροῦσαν ΜΑΖΙ νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν “εὐτυχία”, καὶ τὴν προστασία ἐναντίον τῆς ὀδύνης, ΜΕ ΜΙΑ… ΧΙΜΑΙΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ! Τέτοιες… “θρησκεῖες τῆς ἀνθρωπότητας” πρέπει νὰ θεωροῦνται σὰν ΟΜΑΔΙΚΑ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΑ αὐτοῦ τοῦ εἴδους. Βεβαίως ἐκεῖνος ποὺ συμμερίζεται ἕνα παραλήρημα, δὲν τὸ παραδέχεται ὡς τέτοιο…».

«Γι’ αὐτὸ μίλησες γιὰ ἱκανοποίηση ἀπὸ αὐταπάτες ποὺ τὶς ἀναγνώριζαν, χωρὶς ταραχὴ γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν πραγματικότητα…». Ὁ Μαρτινιανὸς πρόσεχε ὅσα ἄκουγε. «Καὶ τί εἴδους “μεταρρύθμιση” μποροῦσε νὰ γίνει στὴν πραγματικότητα, ἀφοῦ τὴν ζοῦσαν ὅλοι μαζί;».

«Ἡ συγκεκριμένη ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ “ἀμυντικὴ” καὶ “καταπραϋντικὴ” τακτικὴ ἐναντίον τῆς ὀδύνης, συνίσταται στὸ ΝΑ ΜΕΤΑΘΕΤΕΙ ΤΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ μὲ τὲτοιον τρόπο, ὥστε ὁ ἐξωτερικὸς κόσμος ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΙΑ… ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΑΡΝΗΣΗ, ἤ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ στὴν ἱκανοποίησή τους! Αὐτὸ ἔγινε μέσα ἀπὸ τὴν… “ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ” ΤΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ! Γιὰ νὰ μὴν ἔχει τὸ “πεπρωμένο” δυσμενὴ ἐπίδραση πάνω τους, πῆραν τὶς εἰκόνες τῆς ἐλευθεριότητας ποὺ ἀποτυπώνονταν στὴν ἀκυριάρχυτη φαντασία τους, στὴν ὁποία εἶχαν ἀναθέσει νὰ βρεῖ ὅλες τὶς ἀπαιτούμενες “λύσεις” γιὰ κάθε “πρόβλημα”, καὶ δίνοντάς τους “ΜΟΡΦΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ”, τὶς ἔβαλαν στὴν θέση τῆς… ἀλήθειας, γεμάτοι ἱκανοποίηση ἀπὸ τὴν “διανοητικὴ” ἐργασία τους! Στὴν “κατασκευασμένη πραγματικότητα”, ἡ “ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ” καὶ… ἡ “ΕΠΙΣΗΜΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ” ΤΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ γίνεται ἀπὸ τὸν “ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ”, παίρνοντας πιὰ τὴν “ἐξυψωμένη” μορφὴ τῶν… “ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ ΓΝΩΣΕΩΝ”! Αὐτῶν τῶν “ΓΝΩΣΕΩΝ” ποὺ ΣΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ γιὰ νὰ “ἐναλλάσσεις” τὶς διάφορες ταυτότητες μὲ “ΕΠΙΔΕΞΙΟ ΤΡΟΠΟ”, ὥστε στὴν οὐσία ΝΑ ΖΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ καὶ ΧΩΡΙΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑ, σὰν νὰ “μηδενίστηκες”! Μαρτινιανέ, ὁ ἀνώνυμος ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ζεῖ μόνο κατὰ φαντασίαν! Πῶς φυλακίστηκες σὲ μία φανταστικὴ ταυτότητα; ΓΙΑΤΙ ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΣΟΥ καὶ προδίδεις τὸν ἑαυτό σου;».

«Ὅταν μέσα σὲ ὅλο τὸ εἶναι μου ἁπλώνεται ἡ ἀγωνία…», ἔκανε νὰ πεῖ ἀλλὰ σταμάτησε ἀπότομα, σὰν νὰ χρειάστηκε νὰ “σηκώσει τὸ βάρος” τῆς ἔσω πραγματικότητάς του. «… οἱ ἀμφιβολίες, οἱ δισταγμοί, οἱ τύψεις τῆς συνείδησης… γίνονται ἀφόρητο βάρος ποὺ πλακώνουν τὴν ψυχή μου! Κάθε φορὰ ποὺ νοιώθω ὅτι προδίδω τὸν ἑαυτό μου, μέσα μου ξεσηκώνεται θρῆνος! Μόλις ἡ ψυχή μου ἀρχίσει νὰ χτυπιέται ἀπὸ τὸ κακό, οἱ πληγὲς ἀνοίγουν! Οἱ ἧττες μοῦ δημιουργοῦν τόση ταραχή, ποὺ νοιώθω σὰν νὰ πεθαίνω! Ὅσοι μεγαλώνουν ἀνάμεσα σὲ ΑΣΥΜΒΑΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ ποὺ τοὺς διχάζουν, δὲν ξέρουν πῶς νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὶς ἐσωτερικὲς συγκρούσεις, οἱ ὁποῖες ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ! Οἱ ἀτομιστικοὶ δρόμοι μὲ τὶς προδιαγεγραμμένες ταυτότητες εἶναι γεμάτες ἀγωνία! Γεμάτες ὀδύνη! Δὲν ξέρω γιατὶ δὲν τὸ παραδέχονται καὶ οἱ ἄλλοι, ἀλλὰ ἦταν ψέματα ὅτι μποροῦσα νὰ ζῶ μέσα σὲ φανταστικὸ ἑαυτό! Ἡ συνύπαρξη τῶν δύο κόσμων ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ! Πηγαίνοντας μὲ τὴν μία παράταξη, γινόμουν ἐχθρὸς μὲ τὴν ἄλλη! Ὅμως οἱ ἀτομιστικὲς ψευδαισθήσεις σχετικὰ μὲ τὴν πραγματικότητα, μέσα στὴν φαντασία μου ἔδειχναν τὴν ἀθλιότητά μου σὰν νὰ “ἐλαττώνεται”! Γι’ αὐτὸ οἱ πρωτόγονοι εὐρωπαῖοι “διέκοψαν” κάθε σχέση μὲ τὴν πραγματικότητα, ἤθελαν νὰ φυλακίσουν τὸν ἑαυτό τους μέσα στὴν φαντασία, νομίζοντας ὅτι θὰ γλύτωναν! Τὸ συνειδητοποίησα μόλις εἶπες πὼς μόνο ἡ συντομότατη διάρκεια τῆς ἀντίθεσης, μπορεῖ νὰ δώσει μία ἔντονη ἀπόλαυση, καὶ μετὰ ἡ ἱκανοποίηση τῆς ἀνάγκης γίνεται χλιαρή. Ὄντως, ἡ δῆθεν “εὐτυχία” δὲν εἶναι καθόλου μέσα τὸ σχέδιο τῆς Δημιουργίας!». Ὁ τρόπος ποὺ κατέβασε τὸ κεφάλι, μοῦ θύμισε τὸν παλιὸ κολλητό μου. «Πολύκαρπε, τὸ ξέρεις ὅτι μόνο στὶς πρωτόγονες κοινωνίες ὑπάρχουν “τελετὲς ἐνηλικίωσης” τῶν ἐφήβων; Κάτι τέτοιο εἶναι καὶ οἱ “δοκιμασίες θάρρους” πάνω στὴν παρανομία, ποὺ διαλέγουν οἱ συμμορίες, οἱ ὁποῖες βαθμολογοῦν μὲ πόση ΩΜΟΤΗΤΑ βλέπει κάποιος τὴν ζωή του· δηλαδὴ πόσο βαθύτερο ῥῆγμα δέχεται νὰ προκαλέσει μέσα στὴν ψυχή του, γιὰ νὰ “ἀνέβει” στὴν ἱεραρχία… Εἶχα πιστέψει πὼς ἐπιτέλους θὰ κατάφερνα νὰ ἐκτονώσω ὅλους τοὺς κρυφοὺς πόθους ποὺ μὲ πίεζαν, καὶ ἐπεδίωκα τὴν ἐπίσπευση τῆς πραγματοποίησής τους. Πλέον συμφωνῶ πὼς τὸ θῦμα μιᾶς ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ δὲν θὰ καταλήξει σὲ τίποτα, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ καταντήσει ἕνας παράδοξος τρελλός, ποὺ θὰ ἱκανοποιεῖται ἀπὸ τὶς αὐταπάτες!».

«Μὲ τὸ σφάλμα τῆς αἵρεσης οἱ εὐρωπαῖοι εἶδαν πὼς ὁ βίος τους ἔγινε ἀβίωτος, ἀλλὰ ἀντὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὸν Χριστὸ ἐν μετανοίᾳ, πέρασαν σὲ ἀκόμα μεγαλύτερα σφάλματα. Χωρὶς “καταπραϋντικὰ” κατὰ τῆς ὀδύνης, μέσα στὴν ΧΙΜΑΙΡΑ ὁ βίος γίνεται χειρότερα ΑΒΙΩΤΟΣ! Τὸ βαρύτερο ἀπὸ ὅλα, εἶναι ποὺ ἡ πρωτόγονη κοινωνία εἶναι ΣΥΝΥΦΑΣΜΕΝΗ μὲ τὰ πιὸ βάνδαλα μέσα ποὺ… ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΟΥΝ τοὺς ἀνθρώπους, τὶς ἀπαγορευμένες οὐσίες! Εἶναι φρικτό, ἀλλὰ πρόκειται γιὰ τὸ… “ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟ συστατικὸ ἀντιμετώπισης(!)” τῆς ὀδύνης! Ἡ βάρβαρη κοινωνία προσφέρει στὰ εὐάλωτα παιδιά της τὴν… προσωρινὴ ἀνικανότητα γιὰ κάθε δυσάρεστο συναίσθημα, βάζοντας προκλητικὰ ΠΑΝΤΟΥ μπροστά τους τὴν… τοξίνωση! Ὅσο οἱ νέοι συνεχίζουν νὰ πιστεύουν τὴν συκοφαντία τῶν πρωτόγονων δυτικῶν, πὼς ἡ ἐπιστήμη ἐκτόπισε τὴν πίστη, καὶ πὼς ἡ ἀγωνία τοῦ θανάτου εἶναι ἀνίκητη, ἡ εὐαισθησία τους μπροστὰ στὴν δυσφορία πρὸς τὸ παράλογο θὰ τοὺς νεκρώνει καὶ στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα! Στὴν ὁλοκληρωτικὴ κατάρρευση τῶν χιλιάδων θυμάτων, θεμελιώνεται ὁ θρόνος τῶν ΠΡΩΤΟΓΟΝΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ! Μόλις οἱ ἀμέτρητες ψυχὲς συναντήσουν τὸν Χριστό, καὶ Τὸν γευθοῦν ζητώντας νὰ τὶς ΛΥΤΡΩΣΕΙ, ὁ πρωτόγονος θρόνος θὰ ἀρχίσει νὰ τρίζει! Οἱ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΙ εἶναι ΑΡΧΗΓΟΙ, ὅσο ὁ ἑλληνικὸς λαὸς συσκοτίζεται καὶ δὲν ἀθλεῖται γιὰ τὴν νίκη κατὰ τῆς ὀδύνης καὶ τῆς ἀγωνίας, δηλαδὴ γιὰ τὴν νίκη κατὰ τοῦ ἴδιου τοῦ θανάτου!».

«Πολύκαρπε, ὅταν ἄλλαξα σχολεῖο, ἕνα παιδὶ εὐάλωτο, μὲ πολλὰ προβλήματα, ὁ Εὐπαλῖνος, στηρίχθηκε πάνω μου. Βλέποντας τὴν ψυχή μου ποὺ μιλοῦσε μὲ γνησιότητα, ἄρχισε νὰ κάνει κάποια πράγματα ποὺ τοῦ ἔλεγα, ὅπως νὰ σταματήσει νὰ βρίζει, καὶ νὰ ἀρχίσει νὰ κοιτάζει τὰ κορίτσια μὲ σεβασμό. Ἄν ἡ συζήτηση πήγαινε στοὺς γονεῖς του, χλόμιαζε, καὶ γυρνοῦσε τὴν συζήτηση στοὺς δικούς μου, ποὺ ἤξεραν πολλὰ καὶ μὲ συμβούλευαν. Ὅμως τὸν πρόδωσα κι ἐκεῖνον, καὶ αὐτὸ τὸν κλόνισε! Ἔγινα ἀτομιστὴς καὶ ἡ καρδιά μου πάγωσε γιὰ τὰ προβλήματά του. Ἦμουν ἡ μοναδικὴ ἐλπίδα του γιὰ νὰ μάθει εἰς βάθος αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Κύριος, “Ἐγὼ ἐκ τῶν ἄνω Εἰμί, ὑμεῖς —οἱ Φαρισαῖοι— ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἐστέ, Ἐγὼ οὐκ Εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου”. Θέλω νὰ ἐπανορθώσω γιὰ ὅλα τὰ λάθη ποὺ ἔχω κάνει! Πρόδωσα τὸν Κύριο, καὶ θέλω ὁλόψυχα νὰ Τοῦ ζητήσω συγγνώμη!».

«Ὅταν μιλᾶμε γιὰ πρωτόγονη κοινωνία, Μαρτινιανέ, ἐννοοῦμε τὴν κοινωνία ποὺ ὑποκρίνεται ὅτι χωρὶς τὴν βοήθεια τοῦ Λυτρωτῆ Ἱησοῦ, θὰ οἰκοδομήσει στὸ μέλλον μία κοινωνία ἰσότητας, εἰρήνης, δικαιοσύνης καὶ εὐημερίας. Μιλᾶμε λοιπὸν γιὰ τὰ ἑπόμενα ἐπεισόδια τῆς χίμαιρας τῆς αἱρετικῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ἐξαπάτησε αἰσχρὰ τοὺς ἀνθρώπους της, ὀπισθοδρομώντας τους στὴν ΑΠΟΛΥΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ καὶ τὴν ΗΘΙΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ! Ἐπειδὴ ὅμως ἅπαντες οἱ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ἀνυπομονοῦν νὰ ὁλοκληρώσουν τὸν ἑωσφορικὸ οὐμανισμὸ ποὺ ἔπλασαν στὴν ἀκυβέρνητη φαντασία τους, οἱ ἀπολίτιστοι πρόγονοί τους, ποὺ ἔκανε λόγο γιὰ περισσότερο…“θάρρος” μὲ τὸ σκοτεινὸ ὑποσυνείδητο, καὶ περισσότερη… “τέχνη” μὲ τὰ βορβορώδη ἔνστικτα, ὅλοι τους δίνουν μεγάλη μάχη μὲ τὸν χρόνο. Φοβοῦνται ὅτι ἀργὰ ἤ γρήγορα οἱ χιμαιρικὲς ἀπάτες τους θὰ ἀποκαλυφθοῦν, καὶ πὼς ὁ λαὸς θὰ καταλάβει ὄτι ἡ ζωὴ μέσα στὴν φαντασία, ἰσοδυναμεῖ μὲ θάνατο! Γιὰ νὰ γκρεμίσουν καὶ στὴν πατρίδα μας τὸ ΑΙΩΝΙΟ, ὑποχρεώνοντας καὶ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ νὰ ΖΗΣΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΖΩΗ, θέλουν νὰ βάλουν σὲ ἐφαρμογὴ τὸν προσωπικὸ ἀριθμὸ καὶ τὴν κάρτα τοῦ πολίτη, ἐξαρτώντας ΑΠΟΛΥΤΩΣ τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν τεχνολογία, τοὺς ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΥΣ, ποὺ κάνουν τὴν ἀθλιότητά μας νὰ φαίνεται “μικρότερη”! Θυμᾶσαι ἀδερφέ; Εἶναι τὸ πρῶτο “καταπραϋντικὸ” μὲ τὸ ὁποῖο παραγέμισε ἡ χίμαιρα τὴν καθημερινότητά μας! Ἄν παραμερίσουμε τὴν τεχνολογία, θὰ ἀποκαλυφθεῖ πόσο ἀπογυμνωμένη ἔχουμε τὴν ψυχή μας, καὶ πόσος ἀγώνας μᾶς χρειάζεται ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ! Ὄχι φανταστικά! Θυμήσου τί εἶπες νωρίτερα γιὰ τὴν φανταστική ταυτότητα· εἶπες πὼς ἕνα τέτοιο φαινόμενο θὰ εἰσαγάγει στὴν κοινωνία ΕΝΤΑΣΕΙΣ καὶ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ, ἀπειλώντας τὰ θεσμικὰ προγράμματα καὶ τὴν ἐκλαμβανόμενη ὡς δεδομένη πραγματικότητά τους! Οἱ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ εἶναι ὁ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΙΚΟΣ ΚΡΙΟΣ, μαζὶ μὲ τὴν ΝΕΑ ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ποὺ ἐπιβάλλει τὸ ἐμπόριο, στὴν κρίση μας! Ὅμως πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅλοι πὼς ὁ προσωπικὸς ἀριθμὸς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ! Μποροῦμε νὰ τὸ ψάξουμε. Ἀλλὰ κι ἄν μᾶς ὑποχρέωνε κάποιος νὰ χάσουμε τὸν ἔλεγχο πάνω στὴν ζωή μας καὶ τὴν οἰκογένειά μας, αὐτὸ θὰ σήμαινε ὅτι ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΧΩΡΑ, καὶ θὰ ἔπρεπε οἱ Ἕλληνες νὰ ἀπαντήσουμε ἀναλόγως, στοὺς ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ!».

«Δὲν θέλω νὰ εἶμαι αὐτὸς ποὺ θὰ προδώσει τὸν λαό του, κάνοντας αὐτὲς τὶς διαφημίσεις. Ποτέ στὴν ζωή μου δὲν θὰ ξαναμπῶ στὴν θέση τοῦ προδότη, Πολύκαρπε! Θέλω νὰ ξαναβρῶ τὸν ἑαυτό μου, καὶ νὰ ξαναγίνω ἔντιμος ἀπέναντι στὸν Κύριο! Εἶχα ξεχάσει πὼς ὁ Λυτρωτὴς μᾶς βοηθάει νὰ βροῦμε ἀπὸ μέσα μας τὴν ΝΑΡΚΩΜΕΝΗ ΔΥΝΑΜΗ! Θὰ ζητήσω καὶ ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου νὰ μὲ βοηθήσουν, γιὰ νὰ μπορέσω νὰ βοηθήσω καὶ τὸν Εὐπαλῖνο! Θὰ τοῦ μάθω ὅλα αὐτὰ ποὺ λέγαμε γιὰ τὸν Κύριο καὶ μαζί, θυμᾶσαι; “Περιμένω νὰ γυρίσει ὁ Ἰησοῦς Χριστός! Νὰ Τὸν συναντήσω! Νὰ ζήσω μαζί Του! Κοντά Του, ἀχώριστος! Περιμένω νὰ κληρονομήσω τοὺς οὐρανούς, κληρονομίαν ἄφθαρτον καὶ ἀμίαντον καὶ ἀμάραντον! Καὶ ὅλα αὐτὰ κάνουν τὴν χαρά μου ἀνεκλάλητη! Κάνουν ὅλα τὰ θλιβερὰ νὰ χάνουν τὴν δύναμή τους, μπροστὰ σὲ αὐτὴ τὴν χαρὰ τῆς προσμονῆς!”».

«Τὸν Εὐπαλῖνο τὸν ξέρω καὶ ἐγώ, καὶ θὰ τὸν βοηθήσουμε μαζί. Οἱ τρεῖς μας θὰ ἀγωνιστοῦμε γιὰ νὰ νικήσουμε τὴν χίμαιρα, ὥστε νὰ μάθουν ὅλα τὰ εὐάλωτα παιδιὰ τοῦ τόπου μας τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ὅτι “πύλαι Ἅδου ΟΥ κατισχύσουσιν αὐτῆς!”».

9 καθὼς ἠγάπησέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς· μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ.

10 ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ.

11 Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῇ.

12 αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς.

13 μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ.

9 Ὅπως Μὲ ἔχει ἀγαπήσει ὁ Πατήρ, ἔτσι καὶ Ἐγὼ σᾶς ἀγάπησα. Μείνετε, λοιπόν, στὴν ἀγάπη Μου αὐτή, νὰ φανεῖτε ἄξιοι αὐτῆς. 10 Θὰ μείνετε στὴν ἀγάπη Μου, ἄν φυλάξετε καὶ ἐφαρμόσετε στὴν ζωή σας τὶς ἐντολές Μου, ὅπως Ἐγὼ ἔχω τηρήσει τὶς ἐντολὲς τοῦ Πατρός Μου καὶ μένω πάντοτε στὴν ἄπειρη ἀγάπη Του. 11 Αὐτὰ σᾶς τὰ εἶπα, γιὰ νὰ μεταδοθεῖ καὶ νὰ μείνει σὲ ἐσᾶς ἡ δική Μου χαρὰ καὶ νὰ γίνει ἔτσι πλήρης καὶ τέλεια ἡ χαρά σας. 12 Ἐπαναλαμβάνω καὶ τονίζω· αὐτὴ εἶναι ἡ δική Μου ἐντολή, νὰ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅπως σὰς ἀγάπησα καὶ Ἐγώ. 13 Μεγαλύτερη ἀγάπη ἀπὸ αὐτὴν κανεὶς δὲν ἔχει, ὥστε τὴν ζωή του νὰ δώσει χάριν τῶν φίλων του.

(Ἰωα. 15, 9-13)