«Ἐξ ἀρχῆς ἡ γιαγιὰ δὲν πῆρε μὲ καλὸ μάτι τὴν Κύνθια, καὶ βλέποντάς την νὰ μὲ ξαναεπισκέπτεται, γιὰ τὴν ἐργασία, τὴν περιτριγύριζε σὰν τὸν καρχαρία. Ἔτσι ὅταν ἡ Κύνθια μοῦ μετέφερε τὶς δηλώσεις γιὰ τὸ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΩΝ ΓΟΝΕΪΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ, ποὺ εἶχε κάνει ἡ μαμά της τὴν προηγούμενη ἡμέρα, ἡ γιαγιὰ τὰ ἄκουσε ὅλα, καὶ τὴν ἀντιπάθησε περισσότερο. Ποῦ ἔβρισκε κάτι κακό, μοῦ λές; Ἡ γυναίκα εἶχε πεῖ μόνο, πὼς ὅταν περίμενε νὰ γεννήσει κορίτσι ὅλοι ἦταν χαρούμενοι, ποὺ στὰ γεράματά της θὰ τὴν φρόντιζε καὶ θὰ τῆς ἔφερνε ἕνα ποτήρι νερό. Σιγὰ σιγὰ ἡ μαμὰ τῆς Κύνθιας καταλάβαινε πὼς οἱ ἄλλοι δὲν ἔδιναν ἁπλῶς μία ἀγκαλιὰ στὴν κόρη της, ἀλλὰ ἕναν ῬΟΛΟ! Ὅτι εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ “προσαρμόζεται” γιὰ νὰ γεμίζει τὰ κενὰ τῶν ἄλλων, πρὶν κὰν καταλάβει τὰ δικά της· ἐπειδὴ πιστεύεται γενικά, ὅτι τὰ κορίτσια εἶναι “δυνατά” καὶ κουβαλᾶνε πολλὰ ποὺ ποτὲ δὲν ζήτησαν! Καταλαβαίνεις Εὐσεβεία; Ἡ γυναίκα, πολὺ σωστὰ εἶπε, πὼς δὲν μεγάλωνε τὴν κόρη της γιὰ νὰ φρόντιζε τὴν μάνα της, οὔτε γιὰ νὰ τὴν γέμιζε! Μεγάλωνε τὴν κόρη της γιὰ νὰ εἶναι γεμάτη ἡ ἴδια, ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ! Καὶ ὄχι νὰ συμμορφώνεται στὰ “ΠΡΕΠΕΙ” τῶν ἄλλων! Ἤθελε ἡ κόρη της νὰ ἔχει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, γιὰ νὰ κάνει Ὅ,ΤΙ ΘΕΛΕΙ! Νὰ ζεῖ ὅπως θέλει ἡ ἴδια, καὶ ὄχι νὰ τῆς φόρτωνε ἕναν ἀκόμα ῥόλο!».
Τὸν τελευταῖο καιρὸ ποὺ ἡ γιαγιά μας ἄφησε τὸ χωριὸ γιὰ λίγο, καὶ μένει στὸ σπίτι τῆς ξαδέρφης μου, ἐκείνη κατέφευγε σὲ ἐμένα κάθε φορὰ ποὺ ἡ γιαγιὰ γινόταν “ὑπερβολική”, ὅπως ἔλεγε. «Ναὶ ἀλλὰ Ματρώνα, θυμήσου ὅτι οἱ γονεῖς σου ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς χρονιᾶς σοῦ λένε, ὅτι στὸν χαρακτήρα της ἡ Κύνθια ἔχει ἄσχημα στοιχεῖα». Ὁ ἕνας χρόνος ποὺ περνάω τὴν ξαδέρφη μου, ἔχει σημασία γιὰ αὐτὰ ποὺ μπορῶ νὰ διακρίνω στὴν αὐλὴ τοῦ γυμνασίου. Τώρα ποὺ πηγαίνει στὴν δευτέρα, πραγματικὰ τὴν βλέπω σὰν νὰ ἔχει “ξεχάσει” ποιὰ ἦταν… «Ξέρεις ὅτι μὲ τὴν ἀδερφὴ τῆς Κυνθίας κάνω παρέα, καὶ μοῦ λέει ὅτι ἡ ἀδερφή της δὲν ἔχει μυαλὸ γιὰ μαθήματα. Ἡ προσοχή της εἶναι μονίμως στὶς ἐκπομπὲς ποὺ προωθοῦν τὶς κοπέλες στὶς πασαρέλες καὶ τὶς γέφυρες ὀμορφιᾶς, καὶ στὸ πῶς νὰ ντυθεῖ γιὰ νὰ ξεχωρίσει ἀπὸ τὶς ἄλλες, καὶ νὰ κάνει ἐντύπωση στὸ σχολεῖο. Βρισκόμαστε σὲ ἡλικία ποὺ ἡ φαντασία βρίσκεται στὴν ἀκμή της. Βέβαια, πρόκειται γιὰ προσόν, γιὰ θεῖο δῶρο ποὺ ὀμορφαίνει τὴν ζωή, ἀλλὰ εἶναι καὶ δίκοπο μαχαίρι! Ἄν δὲν ἔχουμε “τὸ χέρι στὴν καρδιά”, ἐκείνη μᾶς δημιουργεῖ προβλήματα ποὺ δίνουν ἄφθονη τροφὴ στὴν φαντασία, γιὰ νὰ γίνει ἀχαλίνωτη, ἡ ὁποία μὲ τὴν σειρά της δίνει τροφὴ στὸ συναίσθημα. Ἔτσι ἡ φαντασία γίνεται προθάλαμος καὶ ὁδηγὸς γιὰ τὸ αἰχμαλώτισμα τῆς καρδιᾶς σὲ αἰσθήματα, ποὺ μπορεῖ νὰ πάρουν ἀκόμα καὶ τὸ ὄνομα τῆς ἀγάπης, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν ἔχουν ἀπολύτως καμία σχέση μὲ τὴν μεγάλη ἀγάπη. Ἡ ἀχαλίνωτη φαντασία μπορεῖ νὰ παρασύρει σιγὰ σιγὰ στὴν ὀνειροπόληση, καὶ ἡ σκέψη νὰ περιπλανιέται σὲ κόσμους φανταστικούς… Ἔχεις παρατηρήσει ὅτι ἡ Κύνθια ἀφαιρεῖται, καὶ δὲν παίρνει εἴδηση τί γίνεται γύρω της; Ἄν ἀφήσουμε τὴν φαντασία ἀδέσμευτη καὶ ἀκαθοδήγητη, νὰ μᾶς γίνει αὐτὴ ἀφεντικό, χαθήκαμε! Εἶναι ἱκανὴ νὰ μᾶς καταντήσει φαντασιόπληκτες καὶ ἀξιοθρήνητες! Μόλις γίνει πλαδαρή, ναρκώνει τὰ νεῦρα καὶ τὰ παραλύει, καὶ θαμπώνοντας τὸ βλέμμα σέρνει ὅλες τὶς σκέψεις πίσω ἀπὸ τὸ ἅρμα της. Ἡ ἀρρωστημένη φαντασία φτιάχνει τοὺς ὀνειροπαρμένους μὲ τὴν ἀδυνατισμένη ἐνεργητικότητα καὶ τὴν νωθρὴ θέληση, ποὺ ΑΠΟΧΑΥΝΩΜΕΝΟΙ, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουν ΖΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ! Προσοχὴ λοιπόν, στὸ ποιὲς εἰκόνες χαϊδεύει ἡ φαντασία! Ἐκεῖνο ποὺ χρειάζεται ἄγρυπνη προσοχή, εἶναι οἱ αἰσθήσεις, ποὺ τροφοδοτοῦν πειθήνια τὴν φαντασία μὲ εἰκόνες… Θυμᾶσαι πὼς ὅταν τὰ πάθη κυριαρχοῦν πάνω στὸ λογικό, οἱ αἰσθήσεις ὑπηρετοῦν τὴν ἁμαρτία, ἔ Ματρώνα; Τὸ θυμᾶσαι;».
«Μὰ τὴν Κύνθια τὴν θαυμάζω, ἀκριβῶς γιὰ τὴν σταθερὴ θέλησή της! Ξέρει τί θέλει, καὶ τὸ ἐπιδιώκει μὲ σταθερότητα! Σὲ ἐμένα οἱ προτιμήσεις καὶ τὰ ἐνδιαφέροντα ἀλλάζουν σὰν τὸν ἀνεμοδείκτη! Ὑπὸ τὴν πίεση μιᾶς ἔντονης συγκίνησης, ἐπιθυμῶ παράφορα νὰ κάνω κάτι χωρὶς νὰ λογαριάζω κόπο! Χωρὶς νὰ χάνω λεπτό, εἶμαι ἕτοιμη ἀκόμα καὶ νὰ θυσιαστῶ! Μόλις ὅμως περάσει ἡ ἐπίδραση τῆς συγκίνησης ἀλλάζουν τὰ συναισθήματα καὶ οἱ διαθέσεις μου, καὶ ἔχοντας ξεχάσει τὰ πάντα, δὲν ἔχω τὴν δύναμη νὰ κουνήσω οὔτε τὸ δαχτυλάκι! Ὅ,τι καὶ νὰ μοῦ προτείνουν, ἐγὠ ἀκολουθῶ… Ἄλλο μὲ ἐνδιέφερε χθές, ἄλλο ἐπιδιώκω σήμερα… Μήπως ξέρω κι ἐγὼ τί θέλω; Αὐτὴ ἡ συναισθηματικὴ ἀστάθεια ἐπηρεάζει ἄμεσα τὴν θέλησή μου, καὶ αὐτὸ ἔχει ἀρχίσει νὰ μὲ κουράζει! Ἡ Κύνθια ὅμως, Εὐσεβεία, μόνο πλαδαρὴ θέληση δὲν ἔχει, καὶ ἐγὼ ἔχω νὰ μάθω πολλὰ ἀπὸ ἐκείνη!».
«Αὐτὸ ποὺ ἔχει ἡ Κύνθια εἶναι θέληση τυφλή, δηλαδὴ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΠΕΙΣΜΑ, ποὺ τῆς φράζει τὰ ἀφτιὰ γιὰ νὰ μὴν ἀκούει τὴν ἀδερφή της, ποὺ θέλει τὸ καλό της. Δὲν ἔχει γιὰ στόχο της τὸ ἠθικὰ ἀνώτερο, τὸ ἁγνό, τὸ χριστιανικὰ καὶ ψυχικὰ ὡραῖο… Ἀντιθέτως, ζητάει τὴν φτηνὴ ἀπόλαυση, τὶς κολακεῖες, τὰ κούφια λόγια καὶ τὴν εὔκολη καὶ φανταχτερὴ ζωή. Τέτοια “θέληση” ἀδιαφώτιστη καὶ στραβὰ καθοδηγημένη τί νὰ τὴν κάνεις ἐσύ; Γιὰ ὁδηγὸ πρὸς τὴν καταστροφή; Ξαδέρφη ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ, δὲν θὰ ἐπιτρέπουμε στὴν θέλησή μας νὰ σύρεται πίσω ἀπὸ τὸ συναίσθημα! Ἡ ΕΦΗΒΙΚΗ ΘΕΛΗΣΗ εἶναι ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ, καὶ ὀφείλουμε νὰ τῆς δίνουμε σωστὸ προσανατολισμό! Στὴν ἡλικία μας ἡ μαμά μου, ἔβαζε στόχο νὰ διαβάζει κάθε ἡμέρα λίγες σελίδες ἀπὸ ἕνα καλὸ βιβλίο, ὥστε μαζὶ μὲ τὴν ἀπαραίτητη πνευματικὴ τροφοδοσία, νὰ ἀποκτήσει δυνατὴ καὶ σταθερὴ θέληση. Ἄν τὸ ἀρχίζουμε αὐτό, τὸ συνεχίζουμε γιὰ δύο-τρεῖς ἡμέρες καὶ μετὰ τὸ παραμελοῦμε, ἡ θέλησή μας γίνεται πλαδαρή. Θὰ περάσει ἕνα διάστημα καὶ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ νὰ ἐπιβληθοῦμε στὸν ἑαυτό μας, γιὰ νὰ κάνουμε τὸ καθῆκον μας ὅσο κουραστικὸ κι ἄν μᾶς φαίνεται. Ἐγὼ σκέφτηκα καὶ κάτι ἄλλο· νὰ σηκώνομαι ἐγκαίρως τὸ πρωί, γιὰ νὰ προλαβαίνω νὰ στρώνω τὸ κρεβάτι μου ἐπιμελημένα. Γιὰ νὰ μὴν χαλαρώσει ἡ θέλησή μου, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ νὰ κουκουλώσω ὅπως ὅπως τὰ σκεπάσματα, ἤ νὰ τὸ ἀφήσω γιὰ τὸ μεσημέρι. Ἡ μαμά μου πιστεύει ὅτι γιὰ ἀρχή, βοηθᾶνε οἰ καθημερινὲς μικρὲς ἀσκήσεις τῆς θέλησης, στὰ μικροπράγματα. Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἕνα μυστικό, ποὺ ἔχει τεράστια σημασία· νὰ συγκεντρώνουμε ὅλη τὴν προσοχή, ὅλη τὴν φροντίδα καὶ ὅλες τὶς δυνάμεις μας, σὲ αὐτὸ ποὺ ἀποφασίσαμε νὰ κάνουμε, ὥστε καλλιεργώντας καὶ μορφώνοντας τὴν θέλησή μας, νὰ μορφώσουμε καὶ τὸν χαρακτήρα μας. Ὅταν τὸ λογικὸ κυριαρχεῖ στὰ πάθη, Ματρώνα, κάνει τὶς αἰσθήσεις ὄργανο τῶν ἀρετῶν! Δὲν μᾶς ἀξίζει νὰ σπαταλᾶμε τὴν ζωή μας μόνο σὲ καλὲς προθέσεις καὶ σὲ μία ἄστατη καὶ ἀσθενικὴ θέληση, ἐπειδὴ σκοπὸς δὲν εἶναι ὁ ἑαυτός μας, ἀλλὰ ὁ Χριστός! Αὐτὸ ὀνομάζουμε ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ!».
«Πῶς ἐξηγεῖται μαμά, μία μητέρα νὰ μιλάει γιὰ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΩΝ ΓΟΝΕΪΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ τοῦ λαοῦ ποὺ τὴν ἔθρεψε;». Ἡ μαμά μου δὲν “ἄντεξε” νὰ τελειώσει τὶς σπουδές της στὴν Κοινωνιολογία, ἐπειδὴ θύμωσε μαζί της ὅσο ἔπρεπε, ἀλλὰ πάντα διάβαζε καὶ εἶχε τὴν ματιά της στὶς ἑρμηνείες τῆς ψευδο-ἐπιστήμης, ὅπως τὴν ἔλεγε· καὶ πάντα ἐξηγοῦσε στὰ παιδιά της τί κρύβεται κάτω ἀπὸ τοὺς βαρύγδουπους ἐπιστημονικοὺς ὅρους ποὺ ἀκοῦμε.
«Παιδί μου, ὅταν οἱ ῥίζες τῆς ψυχῆς βρίσκονται στὸν οὐρανό, ἐκείνη ἀκολουθεῖ τοὺς Νόμους τοῦ αἰωνίου, καὶ πορεύεται στὸν βίο της ἀνηφορικά, ἀλλὰ εἰρηνικά. Ἡ ψυχὴ ποὺ ῥίζωσε στὴν γῆ ὅμως, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΕΙ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΗΣΗ τὶς ἀλληλουχίες γεγονότων ποὺ τῆς ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ὁ γήινος χρόνος. Ἡ συναίσθηση τοῦ ἀναπόφευκτου θανάτου ἐγχέει ἀγωνία στὰ σχέδια τοῦ “ἀνθρώπου τῆς ἐποχῆς του”, ὁ ὁποῖος νοιώθει τὴν ἐνστικτώδη παρόρμηση νὰ “ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΕΙ” τὸν ἑαυτό του στὶς ἀπαιτήσεις τοῦ γήινου χρόνου· στὰ πλαίσια τοῦ ὁποίου μόνο, ἀναγνωρίζει τὸν τόνο τῆς “πραγματικότητας”. Ἔτσι παρόλο ποὺ οἱ δυτικὲς κοινωνίες ἐξοστράκισαν τὸν ἱερὸ θεσμὸ τῆς οἰκογένειας, πολλοὶ ἀδερφοί μας “ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΝΤΑΙ” πρὸς τὶς ὀργανωμένες δυτικὲς προσπάθειες, ἐξοστρακισμοῦ τῆς οἰκογένειας καὶ ἀπὸ τὴν πατρίδα μας…».
«Θέλεις νὰ πεῖς πὼς πολλοὶ Ἕλληνες “προσαρμόζουν” τὸν ἑαυτό τους στὰ δυτικὰ πρότυπα, θεωρώντας πὼς ἔτσι… “ἐξελίσσονται” ὡς γονεῖς; Μὰ δὲν γίνεται νὰ ἐκφράζουν τὴν “προστασία” πρὸς τὰ παιδιά τους, πολεμώντας τὸν ἴδιο τὸν θεσμὸ τῆς οἰκογένειας… Τί εἶναι ἀκριβῶς τὸ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΟ, μαμά;».
«Θυμᾶσαι τὸ θεωρητικὸ παράδειγμα ποὺ σοῦ εἶχα πεῖ, μὲ τοὺς δύο ἐκείνους ποὺ εἶναι ἀπομονωμένοι ἀπὸ τὸν κόσμο; Μόλις ὁ πρῶτος βρίσκει τρόπο γιὰ νὰ μαγειρέψει, ὁ δεύτερος μιμεῖται αὐτὸν τὸν τρόπο, καὶ ὁ πρῶτος μιμεῖται τὸν δεύτερο σὲ ἄλλη δραστηριότητά του. Μέσα ἀπὸ αὐτὲς τὶς μιμήσεις ποὺ ἐπαναλαμβάνονται, ὁ ἕνας μπορεῖ νὰ προβλέπει τὶς πράξεις τοῦ ἄλλου, γιὰ νὰ μὴν νοιώθει… ἔνταση. Συνεπῶς ἡ κοινὴ ζωή τους ἐκλαμβάνεται ὡς ῥουτίνα ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΗ καὶ ΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗ, ποὺ πραγματοποιεῖται σὲ ἕνα “χαμηλὸ ἐπίπεδο” προσοχῆς. Τὸ “ὑψηλότερο ἐπίπεδο” προσοχῆς τὸ δίνουν στὶς καινοτομίες, μέσα ἀπὸ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ποὺ θὰ μετατρέψουν μετὰ σὲ συνήθεια, οἱ ὁποῖες θὰ διευρύνουν τὸ κοινὸ παρασκήνιο τῶν δύο ἀνθρώπων. Ὅταν ἀργότερα τὰ δύο ἄτομα ἀποκτήσουν παιδιά, οἱ ἐπαναλαμβανόμενες συνήθειές τους μετατρέπονται σὲ “ἱστορικοὺς θεσμούς”, ποὺ ἀποκτοῦν καὶ γιὰ τὰ παιδιὰ τὴν ἰδιότητα τῆς ἀντικειμενικότητας. Οἱ “θεσμοὶ” ἔχουν ἀποκρυσταλλωθεῖ καὶ βιώνονται σὰν νὰ ὑπάρχουν ΠΑΝΩ και ΠΕΡΑ ἀπὸ τὰ ἄτομα, σὰν νὰ διαθέτουν μία “δική τους πραγματικότητα”, ποὺ ἔρχεται ἀντιμέτωπη μὲ τὸ ἄτομο ὡς ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ καὶ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα θὰ σοῦ πῶ ὅσα διάβασα τὶς τελευταῖες ἡμέρες. Ἐνῶ τὸ παρασκήνιο ποὺ μετατράπηκε σὲ ῥουτίνα παραμένει ΔΙΑΦΑΝΟ γιὰ τοὺς συγκεκριμένους γονεῖς, ποὺ μποροῦν νὰ θυμηθοῦν πῶς διαμορφώθηκε, γιὰ τὰ παιδιά τους, σὲ πολλὰ σημεῖα ἡ “πραγματικότητα” ἔχει γίνει ΑΔΙΑΦΑΝΗΣ ὅπως συμβαίνει μὲ τὴν φύση —στὴν ὁποία ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΕΜΒΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ. Ἡ Κοινωνιολογία λέει πὼς μόνο σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο μποροῦμε νὰ μιλήσουμε γιὰ “κοινωνικὸ κόσμο”, μὲ τὴν ἔννοια μιᾶς περιεκτικῆς “πραγματικότητας”, ποὺ βρίσκεται ἀντιμέτωπη μὲ τὸ ἄτομο σὲ ἀναλογία μὲ τὴν πραγματικότητα τοῦ φυσικοῦ κόσμου· ὅτι δηλαδὴ μόνο μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο μπορεῖ νὰ μεταβιβαστεῖ στὴν νέα γενιὰ ἕνας “ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ” κόσμος. Ἐπειδὴ μιλᾶμε πάντα γιὰ τὴν δυτικὴ κοινωνία, θὰ σοῦ δώσω τὴν “ἐξέλιξή της” καὶ μέσα ἀπὸ ἄλλο σχῆμα. Ἡ πρωτόγονη κοινωνία τῆς φυλῆς, διαμορφώθηκε μὲ τὴν χρήση ὅλων τῶν φυσικῶν ὀργάνων ἔκφρασης καὶ ὅλων τῶν αἰσθήσεων, δηλαδὴ διαμορφώθηκε μὲ τὰ προφορικὰ καὶ τὰ μιμητικὰ μηνύματα. Μόλις κυριάρχησε ἡ γραφή, στὴν κοινωνία παρατηρεῖται μεταβολή· ὁ “Γαλαξίας τοῦ Γουτεμβέργιου” χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ, τὸν ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟ καὶ τὴν ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΚΗ ΣΚΕΨΗ. Κατάλαβες Εὐσεβεία μου; Ὁ καρπὸς τοῦ ὀρθολογισμοῦ ἦταν τὰ ΑΤΟΜΙΣΤΙΚΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ, δηλαδὴ οἱ συνήθειες καὶ οἱ ἀντιδράσεις ποὺ πάντα ἐπαναλαμβάνονταν ὁμοιοτρόπως, ποὺ ὅμως ὑποβίβαζαν τὴν ζωὴ σὲ τετριμμένη, ἀνιαρή, ΑΠΟΛΥΤΩΣ “ΧΩΜΑΤΕΝΙΑ”, ἐπειδὴ συγκρουόταν μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Στὴν “κοινωνικὰ κατασκευασμένη πραγματικότητα”, ἡ ἐξουσία τοῦ Σκότους δίδασκε ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΚΑ τὰ ἀτομιστικὰ δικαιώματα, ὅπου ἡ ἀληθινὴ χαρά εἶναι ἄγνωστη!».
«Ἄ, ὁ “Γαλαξία τοῦ Γουτεμβέριου ἔφερε τὴν “ἐπανεκκίνηση” τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης, ποὺ εἶπες πὼς ὅλα τὰ νοήματα ἐπανερμηνεύτηκαν σύμφωνα μὲ τὶς ΑΝΤΙΘΕΕΣ ΙΔΕΕΣ! Ποὺ κατασυκοφαντοῦσαν τὴν ἀληθινὴ ἐλευθερία, τὴν ἀληθινὴ ἰσότητα καὶ τὴν ἀληθινὴ ἀδελφοσύνη… Εἶχες πεῖ πὼς ἀπὸ τότε ἡ συμπεριφορὰ ῥυθμίζεται ἀπὸ τὸν “ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ” τῶν μελῶν τῆς κοινωνίας, ποὺ ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὶς ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ τῶν διανοουμένων, καὶ ἄλλων ΕΜΠΟΡΩΝ ΙΔΕΩΝ. Ὅτι ἡ γλῶσσα κατασκεύασε ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΑ, ποὺ δέσποζαν στὴν “πραγματικότητα” σὰν γιγάντιες παρουσιάσεις ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ! Καὶ ὅτι ἐξαρτώμενος ἀπὸ τὸν “ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ”, ὁ ἄνθρωπος “ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ”, ταλαντευόμενος ἀνάμεσα στὸν ΝΑ ΕΙΝΑΙ καὶ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΩΜΑ· καὶ ὅτι μιὰ τέτοια αὐτο-δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ἦταν ἀναγκαστικά, ἕνα κοινωνικὸ ἐγχείρημα. Μοῦ ἀρέσει πολὺ μαμά, ποὺ μποροῦμε καὶ περιγράφουμε τόσο παραστατικὰ τὰ ψέματα τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ!».
«Τὰ ψέματα παιδί μου, μισοῦν τὸν ἄνθρωπο, καὶ γίνονται θηλιά ποὺ τὸν πνίγουν! Ἄκου τώρα τί τραγικὴ ἐπίδραση εἶχαν οἱ νοητικὲς κατασκευὲς τῶν ἀθεόφοβων διανοουμένων, στὴν ζωὴ τῶν αἱρετικῶν δυτικῶν ἀνθρώπων· οἱ ὁποῖοι ἐκφράζουν τὸν ΠΑΛΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, ποὺ δὲν ἔχει ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι. Ὁ ἄνθρωπος της ματαιότητας, ποὺ πορεύεται ἐν σκότει, εἶναι σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀνίκανος νὰ κάνει διάκριση ἀνάμεσα στὴν ἀντικειμενικότητα τῶν ΦΥΣΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ, καὶ τὴν ἐκλαμβανόμενη ὡς ἀντικειμενικότητα, τῶν ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ. Ὅλοι οἱ κοινωνικοὶ “θεσμοί”, τοῦ φαίνονται ὡς ΔΕΔΟΜΕΝΟΙ, ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΙ καὶ ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΟΙ, ἐπειδὴ ΕΧΕΙ ΠΙΣΤΕΨΕΙ πὼς ἕνα πράγμα εἶναι ὅ,τι ὀνομάζεται, καὶ πὼς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὀνομάζεται διαφορετικά. Ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια, οἱ “θεσμοὶ” ποὺ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ἔρχονται ἀντιμέτωποι μὲ τὸν ἄνθρωπο ὡς “ἀναμφισβήτητα γεγονότα”, εἶτε αὐτὸ τοῦ ἀρέσει εἴτε ὄχι, ἀκόμα καὶ ἄν αὐτὸς δὲν κατανοεῖ τὸν σκοπὸ τῶν “θεσμῶν” ἤ τὸν τρόπο λειτουργίας τους. Ἐφόσον οἱ κοινωνικοὶ “θεσμοὶ” ὑπάρχουν ὡς ἐξωτερικὴ πραγματικότητα, τὸ ἄτομο γνωρίζει πὼς δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς κατανοήσει μέσῳ ἐνδοσκόπισης, καὶ ὅτι πρέπει νὰ “βγεῖ ἔξω” καὶ νὰ μάθει γι’ αὐτούς, ὅπως ἀκριβῶς πρέπει νὰ κάνει γιὰ νὰ μάθει τὴν φύση. Αὐτὸ ἐξακολουθεῖ νὰ ἰσχύει ἀκόμα καὶ ἄν ὁ κοινωνικὸς κόσμος, ὡς “πραγματικότητα” ποὺ τὴν φτιάχνει ὁ ἄνθρωπος, εἶναι δυνάμει κατανοητὸς μὲ τρόπο ποὺ… ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ στὴν περίπτωση τοῦ φυσικοῦ κόσμου. Ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος βιώνει τοὺς κοινωνικοὺς “θεσμοὺς” ὡς ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟΥΣ καὶ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΟΥΣ, ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥΣ, ἀλλὰ ἐξίσου “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ”, οἱ “κοινωνικοὶ θεσμοὶ” τοῦ ἀσκοῦν ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ! Τὸ παράδοξο εἶναι πὼς ὁ ἄνθρωπος εἶναι “ἱκανὸς” νὰ παράγει ἕναν κόσμο, τὸν ὁποῖο κατόπιν βιώνει ὡς ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ἀπὸ ἕνα ἀνθρώπινο προϊόν, μὲ ἀποτέλεσμα ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΝΑ ΕΠΕΝΕΡΓΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ…».
«Μὰ αὐτὴ ἡ σειρὰ ἀντιστρατεύεται τὴν αἰώνια τάξη τῆς Δημιουργίας, ὅπου ὁ Δημιουργὸς ἡγεῖται τοῦ Δημιουργήματός Του! Αὐτὸ φαίνεται καὶ ἀλλοῦ· ἔνταση μεταξύ τους νοιώθουν μόνο οἱ ἀντίπαλοι! Στοὺς ὑπερήφανους αἱρετικοὺς δὲν περνάει ἀπὸ τὸ μυαλὸ νὰ ΑΓΑΠΑΝΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ, ὁπότε γιὰ νὰ μὴν νοιώθουν ἔνταση, καὶ γιὰ νὰ μποροῦν νὰ “προβλέπουν” τὶς πράξεις τοῦ ἄλλου, ὑποκρίνονται πὼς ἔχουν μεταξύ τους “ἀδελφοσύνη”, ἐπειδὴ τάχα βλέπουν τοὺς ἄλλους ὡς “ἴσους”, στὴν δῆθεν “ἐλευθερία” ποὺ τοὺς συνδέει… Δηλαδὴ οἱ ἀντίθεοι κατασυκοφαντοῦν τὴν ἀλήθεια! Πάντως πρὶν ἀπὸ λίγο, κάπου μπερδεύτηκα. Ἀφοῦ ἡ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΚΗ ΣΚΕΨΗ εἶναι καρπὸς τοῦ ὀρθολογισμοῦ τῶν αἱρετικῶν, πῶς γίνεται νὰ μιλάει ἡ μαμὰ τῆς Κυνθίας γιὰ ΣΠΑΣΙΜΟ ΠΡΟΤΥΠΩΝ; Ἀφοῦ εἶναι καὶ ὀρθόδοξη, καὶ Ἑλληνίδα!».
«Μάτια μου, ὁ ὀρθολογισμὸς ἐξ ὁρισμοῦ πετάει τὸν “μισὸ” ἄνθρωπο, περιφρονεῖ τὸ πνεῦμα του καὶ τὸν ΑΧΡΗΣΤΕΥΕΙ! Ἐπινόησε πανουργίες γιὰ νὰ κρύψει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὴν μετὰ θάνατον ζωή, ὑποβιβάζοντάς τον σὲ “σκεπτόμενο τετράποδο”! Τὰ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ τὸν διατάζουν, “ΚΑΝΕ αὐτό”, ἤ “ἐκεῖνο ΔΕΝ θὰ τὸ κάνεις”… Ὁ ΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ τῆς ΚΑΙΝΗΣ ΚΤΙΣΗΣ, κλείνεται μέσα στὴν καρδιά του καὶ κάνει “βόλτες” στὸν οὐρανό! Οἱ ἐντολὲς τοῦ Κυρίου μας ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ! Αὐτὰ τρέμουν οἱ δυνάμεις τοῦ Σκότους, ποὺ γιὰ νὰ μετατρέψουν τὴν ζωή μας σε Κόλαση, ἔχουν κάνει ΤΟΣΕΣ “ἑτοιμασίες”… Φέρνοντας καὶ στὴν πατρίδα μας τὸν δυτικὸ τρόπο ζωῆς, καὶ ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ… “ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΚΗ ΣΚΕΨΗ”, πολλὰ ἀδέρφια μας ΜΥΗΘΗΚΑΝ στὴν νοοτροπία τοῦ “ὑπερανθρώπου”, καὶ πίστεψαν ὅτι γεννοῦσαν ἐπίσης “ὑπερανθρώπους” —ποὺ ἀπὸ κοινοῦ ἀπεχθάνονται τοὺς ἀνθρώπους. Μᾶλλον ἐπειδὴ τὰ κοινωνικὰ φαινόμενα ἔγιναν καὶ σὲ αὐτοὺς ΑΔΙΑΦΑΝΗ, ὅπως συμβαίνει μὲ τὴν φύση… Πάντως στοὺς “ὑπερανθρώπους” στηρίζεται τὸ Σκότος, γιὰ νὰ μᾶς ἀναγκάσει καὶ τοὺς ὑπόλοιπους Ἕλληνες νὰ πάρουμε τὴν καινούργια, ἐλεεινὴ ψηφιακὴ ταυτότητα. Ἀνυπομονεῖ νὰ ψηφίσει νόμο τῆς Κόλασης, ποὺ θὰ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΡΗΤΩΣ στοὺς Ἕλληνες νὰ εἶναι πολίτες τοῦ οὐρανοῦ…».
«Μὲ τὴν δήλωση ποὺ ἔκανε ἡ μαμὰ τῆς Κυνθίας, ὅτι ἡ κόρη της δὲν εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ “προσαρμόζεται” γιὰ νὰ γεμίζει τὰ κενὰ τῶν ἄλλων, πρὶν κὰν καταλάβει τὰ δικά της, εἶναι σὰν νὰ πρέπει τὰ κενά, νὰ τὰ θεωροῦμε ὡς… αὐτονόητα!». Ἡ Ματρώνα κρατοῦσε τὸ κεφάλι χαμηλωμένο, σὰν νὰ τὴν εἶχαν μαλώσει· ἤ νὰ ἦταν μαγκωμένη μαζί μου, ποὺ δὲν βρῆκα πρὶν λίγες ἡμέρες τὴν γιαγιά μας “ὑπερβολική”; «Ματρώνα, τί ἔχεις; Εἶσαι στενοχωρημένη ποὺ δὲν σὲ ἀφήνουν νὰ διαγωνιστεῖς σὲ ἐκείνη τὴν ἐκπομπὴ μὲ τοὺς ἠθοποιούς;». Μὲ κοίταξε καὶ ξαναχαμήλωσε τὰ μάτια. «Τὸσο μεγάλη “ἀδικία” πιστεύεις ὅτι εἶναι γιὰ ἐσένα, ποὺ ἡ Κύνθια θὰ πάει γιὰ δοκιμή;».
«Ἡ Κύνθια πιστεύει ὅτι εἶναι φτιαγμένη γιὰ τοὺς προβολεῖς καὶ τὴν αἴγλη. Ἀνακατεύεται στὴν ἰδέα τῆς ἁπλῆς ζωῆς, τῆς ἀνιαρῆς ὅπως λέει, ἡ ὁποία τῆς προκαλεῖ τάσεις φυγῆς. Λέει ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρὶς νὰ μιλᾶνε γι’ αὐτὴν, καὶ χωρὶς νὰ ἀναγνωρίζεται ἡ τέλεια ἐμφάνισή της… Φαντάζεται τὸν ἑαυτό της στὸ μέλλον νὰ πρωταγωνιστεῖ σὲ ταινίες μὲ κόσμους “ἐξελιγμένους”, ἐξωπραγματικούς, ὅπου ἡ δική της ὀμορφιὰ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ “αὔριο” τοῦ κόσμου, τὴν τεχνολογία “χωρὶς ὅρια”, θὰ τῆς δώσει τὴν… “ὑπερανθρώπινη ζωὴ” ποὺ πιστεύει ὅτι ἀξίζει! Τώρα τελευταῖα λέει καὶ ξαναλέει, ὅτι ἀπὸ τὴν ζωὴ “ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΟΛΑ, Ἤ ΤΙΠΟΤΑ”…».
Καταλαβαίνοντας ὅτι ἔπρεπε νὰ δράσω, πῆρα μιὰ βαθιὰ ἀνάσα καὶ ἐπανέλαβα ὅσα μοῦ εἶπε νωρίτερα ἡ μαμά. «Ματρώνα, οἱ ἐκπομπὲς καὶ ὅλο τὸ σύστημα τῆς τηλεκόλασης εἶναι φτιαγμένο ἀπὸ ἀνθρώπους! Πρέπει νὰ τὸ κατεβάσεις ἀπὸ τὰ ὕψη ποὺ τὸ ἔχεις ἀνεβάσει! Δὲν ἀξίζει ποὺ μελαγχολεῖς ἐπειδὴ θὰ μείνεις μακριὰ ἀπὸ τοὺς ψευτο-θεσμοὺς τοῦ δυτικοῦ τρόπου ζωῆς! Ὁ ἄνθρωπος ΜΠΕΡΔΕΥΕΤΑΙ, καὶ ἀντιλαμβάνεται τὰ προϊόντα τῆς ἀνθρώπινης δραστηριότητας σὰν νὰ ἦταν κάτι ἄλλο, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ, σὰν νὰ εἶναι ΦΥΣΙΚΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ, πάνω στὰ ὁποῖα δὲν ἔχει κανέναν ἔλεγχο! Βλέπει τὰ ἀνθρώπινα φαινόμενα σὰν νὰ εἶναι “ΠΡΑΓΜΑΤΑ”, μὲ ὅρους ΜΗ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥΣ, ἤ πιθανὸν “ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΥΣ”! Μέσα στὴν “κατασκευασμένη πραγματικότητα”, ἡ ἀνθρώπινη δραστηριότητα εἶναι ἕνα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ… “μὴ ἀνθρώπινων” διαδικασιῶν! Τὰ ἀνθρώπινα νοήματα ΔΕΝ ΝΟΟΥΝΤΑΙ ΠΙΑ ΩΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ἀλλὰ ὡς προϊόντα τῆς “ΦΥΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ”! Ὅλα αὐτὰ τὰ σκοτεινὰ συστήματα παγιδεύουν τὶς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων! Ξαδερφούλα μου, δὲν ἔχεις καμία δουλειὰ ἐσὺ μὲ τοὺς “ὑπερανθρώπους”, ποὺ ζοῦν σὲ ἐξωπραγματικοὺς κόσμους…».
Τὸ συννεφιασμένο πρόσωπό της συσπάστηκε ὁλόκληρο, ἐκφράζοντας ψυχικὸ πόνο, ποὺ ἐκσφενδονίστηκε στὰ μάτια της καὶ τὰ πλημμύρισε μὲ δάκρυα. Κλονισμένη, σκέπασε μὲ τὰ χέρια τὸ πρόσωπο, προσπαθώντας νὰ συγκρατήσει τὸν φόβο, ποὺ προφανῶς συγκρατοῦσε τόση ὥρα μὲ δυσκολία.
»Κοριτσάκι μου, τί ἔχεις;», ῥώτησα ἀγκαλιάζοντάς την γρήγορα. Μόλις μπόρεσε νὰ πάρει μία ἀνάσα, καὶ νὰ καθαρίσει τὸ πρόσωπό της, ῥώτησα μὲ ἀληθινὸ ἐνδιαφέρον. «Ματρώνα, τί ἔγινε;».
«Νωρίτερα εἴχαμε πάει μὲ τὴν Κύνθια στὴν πλατεία, γιὰ νὰ πιοῦμε χυμὸ καὶ νὰ μοῦ πεῖ γιὰ τὴν ἐκπομπή», εἶπε μαζεύοντας τὶς δυνάμεις της γιὰ νὰ μιλήσει. «Μπαίνοντας στὸ μαγαζὶ γιὰ νὰ πληρώσουμε, μαζὶ μὲ ἐμᾶς περίμεναν στὸ ταμεῖο καὶ τέσσερις τουρίστες. Εὐσεβεία, τὴν στιγμὴ ποὺ ἔβαζα τὸ πορτοφόλι στὴν τσάντα μου, τοὺς εἶδα ἕναν ἔναν, ἀντὶ νὰ δίνουν χρήματα ἤ μιὰ κάρτα, νὰ φέρνουν κοντὰ στὸ μηχάνημα τὸ χέρι τους, ΑΔΕΙΟ, καὶ τὸ μηχάνημα νὰ βγάζει ἤχους, ὅτι ΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ἀπὸ τὴν τεχνολογία “ποὺ δὲν ξέρει ὅρια”! Συνειδητοποιώντας πὼς ἐκεῖνοι οἱ ξένοι ἀντιμετώπιζαν σὰν ΦΥΣΙΚΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ, τὰ “ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΙΝΑ” χέρια ποὺ συμπεριφέρονταν “ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ”, φοβήθηκα! Ἡ Κύνθια ἀντικρίζοντας τὸ ἀσύλληπτο αὐτὸ θέαμα ἐνθουσιάστηκε, σὰν νὰ “ἀναβαθμίστηκαν” τὰ μάτια της, ποὺ “ἀξιώθηκαν” νὰ δοῦν τὴν “ἐξέλιξη”! Γυρίζοντας πρὸς ἐμένα εἶδε στὸ πρόσωπό μου φρίκη, καὶ χωρὶς δεύτερη σκέψη τὰ “ἀναβαθμισμένα” πιὰ μάτια της μὲ ἀποδοκίμασαν μὲ σκληρότητα! Χωρὶς νὰ πῶ τίποτα, ἔφυγα, προσπαθώντας νὰ ἀντιμετωπίσω τὸν φόβο γιὰ ὅσα δὲν θὰ ἔχουμε κανέναν ἔλεγχο, καὶ τὸν φόβο ὅτι οἱ ἄνθρωποί μας θὰ βλέπουν τὸν ἑαυτό τους μὲ ὅρους ΜΗ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥΣ…».
«Τὰ περισσότερα παιδιὰ ποὺ ξέρω, μαμά, δίνουν τὴν ἐντύπωση πὼς ὁτιδήποτε κι ἄν δοῦν σὲ μία ταινία, ἤ στὴν τηλεκόλαση, θὰ τὰ ἀφήσει παγερὰ ἀδιάφορα, ἐπειδὴ τὰ ἔχουν συνηθήσει ὅλα! Λένε ὅτι ἔχουν ξεπεράσει τὶς “προκαταλήψεις”, γι’ αὐτὸ βλέπουν τὰ πάντα μὲ τὴν ἀδιαφορία τοῦ ΑΝΑΛΓΗΤΟΥ, τοῦ ΚΥΝΙΚΟΥ. Πῶς νὰ σκεφτοῦν, ὅτι ἡ κοινὴ γνώμη εἶναι ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ποὺ δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα; Εἶναι τεχνητὸ κλίμα ἔντασης καὶ ἐντυπώσεων, δηλαδὴ συνθῆκες ποὺ προσφέρονται γιὰ τὴν ἀνάπτυξη συγκεκριμένης δραστηριότητας». Ῥίχνοντας κάπου κάπου ματιὲς στὶς σημειώσεις τῆς μαμᾶς, καταλαβαίνω πράγματα ποὺ θὰ μοῦ ἔπαιρναν χρόνια νὰ τὰ ἀνακαλύψω.
«Ἡ παρατήρησή σου τότε, Εὐσεβεία, ὅτι ἔνταση μεταξύ τους νοιώθουν μόνο οἱ ἀντίπαλοι, μὲ ἔκανε νὰ σκεφτῶ πὼς ὁλόκληρη ἡ κοινωνία προσανατολίζεται στὴν ΑΠΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ, ἐπειδὴ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΑ, αὐτὸ φαίνεται ΟΡΘΟ! Αὐτὸ εἶναι τὸ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΟ τῆς δύσης, ποὺ παράγει τὶς ὑπόλοιπες ἐγωκεντρικὲς ἐκδηλώσεις του· οἱ ὁποῖες βεβαίως συνοδοιποροῦν μὲ τὴν ὑπαρξιακὴ ἀγωνία, ποὺ συνεπάγεται ἡ ἄρνηση τῆς βοήθειας στὸν ἐλάχιστο ἀδερφὸ τοῦ Κυρίου… Ὁ Ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστὴς εἶχε πεῖ πὼς “ἄν ζοῦμε μὲ ἀναισθησία, ἀμελοῦντες τὰ τῆς σωτηρίας μας, τότε βόσκουμε χοίρους καὶ προσπαθοῦμε νὰ χορτάσουμε μὲ ξυλοκέρατα ὅπως ὁ Ἄσωτος”. Ὄντας ὁ ἄνθρωπος “μισός”, κάνει ὅ, τι τοῦ λέει ἡ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΚΗ ΣΚΕΨΗ. Ἀσχέτως ὅμως τί κάνουν οἱ ἄλλοι λαοί, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες γιατὶ ὑποκύψαμε στὴν τηλεκόλαση, καὶ ἐπιτρέψαμε νὰ ὀρθώσει μπροστὰ ἀπὸ τὰ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ αὐτὸν τὸν ΑΔΙΑΦΑΝΗ, “πανύψηλο τοῖχο”, ὥστε νὰ μὴν μποροῦμε νὰ δοῦμε ΠΙΣΩ ἀπὸ αὐτά, ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ; Μὲ συνέπεια νὰ μπερδεύουμε τὶς ΑΝΤΙΘΕΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ τῶν ἀνθρώπων, στὴν παραδοσιακὴ κοινωνία μας, μὲ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ, καὶ νὰ τὰ ἀντιμετωπίζουμε “ἀτάραχοι”; Αὐτὸ ἦταν τὸ ἐρώτημα ποὺ μοῦ παίδευε τὴν ψυχή, παιδί μου, γι’ αὐτὸ καὶ ἔκανα ἐξόρμηση στὰ παλιὰ βιβλία μου».
«Πραγματικά, σύμφωνα μὲ τὴν Ἰερὴ Παράδοση ποὺ παραλάβαμε, εἶναι… “ἀδικαιολόγητο” νὰ μὴν γνωρίζουμε ὡς λαός, τὶς ἀπαιτήσεις τῆς ψυχῆς μας…».
«Ὅλα ξεκινᾶνε ἀπὸ τὰ ξυλοκέρατα. Ἡ κοινωνικὴ δομὴ τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ μας εἶναι μὲ τέτοιο τρόπο θεμελιωμένη, ποὺ τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τῶν ἀνθρώπων στερεῖται ἀπὸ πνευματικὲς ἱκανοποιήσεις, καὶ σημαντικὲς ὑλικὲς ἀπολαβές, ἀφοῦ ποτὲ δὲν φτάνει τοὺς στόχους ποὺ δικαιώνουν τὴν οἰκονομικὴ δραστηριότητα. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς κατάστασης τῶν ΑΠΟΣΤΕΡΗΣΕΩΝ, εἶναι ἡ δημιουργία ἑνὸς ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΩΝ γιὰ ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΜΑ, μέσα ἀπὸ τὴν ΤΑΥΤΙΣΗ μὲ τὰ καλλιτεχνικὰ “εἴδωλα” ποὺ “παράγει” τὸ ΣΥΣΤΗΜΑ. Μὲ τὴν ταύτιση “καλύπτεται” ἡ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΦΥΓΗ, αὐτὴ ἡ ὀδυνηρὴ ἀντίδραση ποὺ προκαλοῦν στὸν ἄνθρωπο οἱ στοχευμένες ΑΠΟΣΤΕΡΗΣΕΙΣ, ποὺ ἀλλιῶς λέγονται καὶ ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ. Αὐτὸ ποὺ μᾶς ἀποστερεῖ κάτι ποὺ μᾶς ὀφείλουν, κάτι ποὺ ἐλπίζουμε, ἤ περιμένουμε, μᾶς κάνει θύματα τῆς ἀποστέρησης. Τὸ ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΜΑ γιὰ τὴν ΦΥΓΗ, ἐπιτρέπουν οἱ τηλεκολαστικὲς ἐκπομπὲς ποὺ βασίζονται στὴν ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Εἶναι σὰν νὰ λέμε πὼς ἡ τηλεκόλαση ἀνταποκρίνεται στὴν “ἀνάγκη” τῆς βιομηχανικῆς κοινωνίας, χωρὶς τὴν ὁποία, ἡ ὁλοκλήρωση ὅσων οἰκονομικὰ δὲν εἶναι ἰσχυροί, δὲν μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ. Πρόκειται γιὰ τὴν “ἀνάγκη” τῆς ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ, δηλαδὴ τῆς ἀποκατάστασης μιᾶς στενότερης ἀλληλεξάρτησης ἀνάμεσα στὰ μέλη μιᾶς κοινωνίας. Εἶναι ξεκάθαρο, παιδί μου, πὼς ἡ μόνη θέση τῆς τηλεκόλασης εἶναι μέσα στὴν κοινωνία τῆς ἀφθονίας, ἡ ὁποία συνδέεται μὲ τὴν ἀνισότητα καὶ τὶς ἀποστερήσεις ποὺ ἀπορρέουν…».
«Τότε μιλᾶμε γιὰ φαῦλο κύκλο! Οἱ καταπιέσεις καὶ οἱ ἐντάσεις καὶ οἱ ἀποστερήσεις τοῦ σύγχρονου κοινωνικοῦ συστήματος, φέρνουν τὴν ἐπιθυμία γιὰ φυγή μέσῳ τῆς ταύτισης· τὰ προγράμματα τῆς τηλεκόλασης ὅμως ὑποδαυλίζουν ἀκόμα καὶ τὶς ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ ΠΑΡΟΡΜΗΣΕΙΣ, ὁπότε οἱ καταπιέσεις καὶ οἱ ἐντάσεις στὴν κοινωνία γίνονται ίδια λερναία ὕδρα!».
«Τὸ κεφάλαιο τῆς ταύτισης εἶναι πολὺ μεγάλο, ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι ποὺ βρίσκονταν μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό, ποτὲ δὲν περιορίζονται στὴν πραγματικότητα. Ἦταν τόσο μεγάλη ἡ ἔννοια τους γιὰ φυγή ἀπὸ τὴν ζωὴ ποὺ ζοῦσαν, ποὺ ὤθησε κάποιους νὰ ἐπινοήσουν ἀκόμα καὶ ἕναν κόσμο ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ! Κατοικημένο βέβαια ἀπὸ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΑ, ἀλλὰ καὶ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΝΤΑ, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ταυτιστοῦν οἱ ἄνθρωποι μὲ αὐτά· άλλὰ καὶ —ταυτόχρονα— διαφορετικὰ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, δηλαδὴ νὰ εἶναι ΜΗ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ὥστε βλέποντας τοὺς μύθους τους, νὰ νοιώθουν πὼς μεταφέρονται σὲ ἕνα περιβάλλον ἀπαλλαγμένο ἀπὸ τὶς καθημερινὲς μιζέριες καὶ τὶς μικρότητες…».
«Δηλαδὴ μὲσα ἀπὸ τὴν περιπλάνηση στὴν φαντασία, σπάρθηκαν καὶ στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία τὰ ἀτομιστικὰ δικαιώματα τοῦ ὀρθολογισμοῦ! Τελικὰ αὐτὴ ἡ “κοινωνικὰ κατασκευασμένη πραγματικότητα”, ΔΕΝ ἐπιδέχεται ἀμφισβήτηση, ὅτι ἔχει δικαίωμα νὰ ἐγκλωβίζει τὴν προσοχή τῶν ἀνθρώπων! Δυστυχῶς μαμά, οἱ ἄνθρωποι ποὺ μένουν μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστὸ ψάχνουν γιὰ ὑποκατάστατα “ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ”, καὶ αὐτὸ πυροδοτεῖ τὴν ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ γιὰ ὅ,τι ὁδηγεῖ στὸ “καινούργιο”, καὶ ὅ,τι βρίσκεται ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ! Τὸ νὰ φροντίζει κάποιος τοὺς γονεῖς του ὅταν γεράσουν, δηλαδὴ νὰ τοὺς τιμᾶ, εἶναι κάτι ποὺ ὁ Χριστὸς τὸ θέλει γιὰ τοὺς ἐλάχιστους ἀδερφούς Του. Ὅμως ἡ μαμὰ τῆς Κυνθίας, ποὺ χαρακτηρίζει ψευδῶς τὴν φροντίδα πρὸς τοὺς ἡλικωμένους, ὡς “ΓΟΝΕΪΚΟ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΟ”, δίνοντας τὸ “ὑψηλότερο ἐπίπεδο” προσοχῆς στὶς ὀρθολογιστικὲς “καινοτομίες”, μέσα ἀπὸ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ θέλει νὰ μετατρέψει ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ σὲ συνήθεια! Ὁπότε ἐπιβεβαιώνεται τὸ συμπέρασμα ποὺ συζητοῦσαμε κάποτε, πὼς τὰ Μ.Μ.Ε. περνᾶνε γιὰ “ὑπερσύγχρονες” τὶς παλιὲς ἰδέες, δηλαδὴ ΤΙΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΓΟΝΩΝ!».
«Ἡ παραποίηση τῆς πραγματικότητας ξεκινάει ἀπὸ ἕνα παραπλανητικὸ ὄνομα. Τὰ δικά μας Μ.Μ.Ε, ἀντιστοιχοῦν στὸν ὅρο τῆς Δύσης, “μὰς μήντια*”, ὅπου “μὰς” σημαίνει ΜΑΖΑ! Μ.Μ.Ε. εἶναι ἡ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΑΖΑ! Αὐτὸ εἶναι τὸ ΣΥΣΤΗΜΑ ποὺ προσφέρει τὸ ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΜΑ στὴν ΜΑΖΑ τῶν ἀνθρώπων, γιὰ τὸν “μισὸ” ἑαυτὸ ποὺ τῆς ἀποστερεῖ, προκειμένου νὰ τὴν κρατάει… ΜΑΖΑ! Οἱ ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ τῶν διανοουμένων, καὶ ὅλων τῶν ΕΜΠΟΡΩΝ ΙΔΕΩΝ, ΑΠΟΣΤΕΡΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ἀπὸ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, δείχνοντάς τους τὸν δρόμο τῆς ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΦΥΓΗΣ! Μέ τὴν φτηνὴ ἀπόλαυση καὶ τὴν εὔκολη καὶ φανταχτερὴ ζωὴ τῶν ΜΥΘΩΝ τῆς τηλεκόλασης, οἱ ἀποστερημένοι ἄνθρωποι μαθαίνουν νὰ… “ΑΥΤΟ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ” τὸν ἤδη βανδαλισμένο ἑαυτό τους, ταλαντευόμενοι ἀνάμεσα στὸν ΝΑ ΕΙΝΑΙ καὶ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΣΩΜΑ… Ὅπως τὸ εἶπες Εὐσεβεία μου, ἡ ἀπαστράπτουσα καινοτόμος ἰδέα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ μέλλοντος, στὴν πραγματικότητα εἶναι ὁ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Ποὺ “ταυτίζεται(!)” μὲ τὰ ζῶα, τὰ ὁποῖα θεωροῦν τὰ ἔνστικτα “ὅ,τι πιὸ φυσικό”…».
«Ναὶ ἀλλὰ μαμά, αὐτοὶ ποὺ παρεμβαίνουν στὴν κοινωνία μέσῳ τῆς κοινῆς γνώμης, καὶ διατάζουν τὴν ΜΑΖΑ νὰ “ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ”, μαθαίνουν ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ νὰ ἐπιστρέφει στὰ προφορικὰ καὶ τὰ “καινοτόμα” μιμητικὰ μηνύματα, ὅπως γινόταν στὴν ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ! Ὅταν οἱ αἰσθήσεις ὑπηρετοῦν τὴν ἁμαρτία, καὶ τροφοδοτοῦν τὴν φαντασία μὲ εἰκόνες, τὰ πάθη κυριαρχοῦν πάνω στὸ λογικό! Ὅσο οἱ ἄνθρωποι παραμένουν ἀνυποψίαστοι γιὰ τὴν ἐνδοσκόπηση τῆς ψυχῆς καὶ τὴν μετάνοια, βλέπουν τὰ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ἐκείνων ποὺ ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ τὴν κοινωνία ὡς ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ καὶ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, κάτι ΠΑΝΩ και ΠΕΡΑ ἀπὸ τὰ ἄτομα! Τὰ βλέπουν ὡς κάτι ΑΔΙΑΦΑΝΕΣ ὅπως συμβαίνει μὲ τὴν φύση —στὴν ὁποία ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΕΜΒΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΞΟΥΝ!».
«Ὄντως καλή μου, ἡ κατάσταση ἔχει ἐκτροχιαστεῖ! Τὸ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΜΑΖΑΣ πάνω στὶς ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ, ἐπανατοποθέτησε σὲ “τιμητικὴ” θέση ὅλες τὶς αἰσθήσεις, προσφέροντάς τους ὅμως αὐτὴ τὴν φορὰ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ! Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀλλαγῆς ποὺ ἔφερε ἡ ἐπικοινωνία μέσῳ τεχνολογίας, δημιουργώντας κλίμα μέσα στὸ ὁποῖο εἶναι δυνατὲς οἱ ἀλλαγές, ἦταν ἡ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΕΙΩΝ τῆς ζωῆς μας! Τῶν ἠθικῶν, τῶν κοινωνικῶν, τῶν πολιτιστικῶν! Ὁ στόχος ἐκείνων ποὺ παρεμβαίνουν στὶς κοινωνίες, εἶναι ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ὅλους τους τρόπους συλλογικῆς ὕπαρξης, δίνοντας τὴν θέση τους σὲ ἕνα εἶδος κοινωνίας, ποὺ θὰ ἀποτελέσει ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΦΥΛΗΣ σὲ παγκόσμια κλίμακα! Μόλις γίνει “ἀντιληπτὴ” ἡ ἀνάγκη αὐτῆς τῆς μεγάλης μεταβολῆς, ποὺ θὰ ἐναρμονίσει τὴν “κοινωνικὴ πραγματικότητα” μὲ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΜΕΣΑ, οἱ διαφθορεῖς περιμένουν νὰ δοῦν τὰ ἄτομα νὰ παίρνουν θέση ἐντονότερα, μὲ ὅλο τους τὸ εἶναι, στὸ γίγνεσθαι τῆς ἀνθρωπότητας…».
«Μόνο ποὺ ὁ ἄνθρωπος ποὺ στηρίζεται ἀποκλειστικὰ στὶς ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΜΕΣΑ, ἐθελοτυφλεῖ! Στὸ θεωρητικὸ παράδειγμα μὲ τοὺς ἀπομονωμένους ἀνθρώπους τῆς Δύσης, ποὺ εἶχες ἀναφέρει τότε, μαμά, ποὺ ἤθελε ὁ ἕνας νὰ “προβλέπει” τὶς κινήσεις τοῦ ἄλλου, ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΡΙΤΟΣ, ποὺ ΕΚΑΝΑΝ Ό,ΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΒΛΕΠΑΝ! Οἱ πράξεις ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΝ γίνονταν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ ἀπὸ κάποιον, καὶ αὐτὸ ΣΥΝΕΠΑΓΟΤΑΝ “ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ” κάποια ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ! Γιὰ νὰ δοῦμε ὅτι κάποιος ἐπινοεῖ ἕναν κόσμο “ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ”, πρέπει νὰ σεβόμαστε τὸν ἑαυτό μας! Ἄν κάποιος δὲν τὸν σέβεται, καὶ ἐπειδὴ δὲν ξέρει τί θέλει, ὑπὸ τὴν πίεση μιᾶς ἔντονης συγκίνησης ἐπιθυμεῖ παράφορα νὰ κάνει κάτι, ἀλλὰ μόλις ἀλλάζουν οἱ διαθέσεις του δὲν ἔχει τὴν δύναμη νὰ κουνήσει οὔτε τὸ δαχτυλάκι, σημαίνει πὼς βλέπει τὸν ἑαυτό του μὲ ὅρους ΜΗ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥΣ, ἤ πιθανὸν “ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΥΣ”! Μὲ τὴν ἀρρωστημένη φαντασία καὶ τὴν νωθρὴ θέληση, ΑΠΟΧΑΥΝΩΝΕΤΑΙ μέσα στὶς γιγάντιες παρουσιάσεις ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ ποὺ τοῦ προσφέρει τὸ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΚΟΣΜΟ ΜΥΘΙΚΟ, ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ! Ἐκεῖ μέσα, τὸ τσιπάκι κάτω ἀπὸ τὸ δέρμα θεωρεῖται… “ὅ,τι πιὸ φυσικό”! Ὁ ἴδιος γίνεται “σχεδὸν ἀνθρώπινος”, ἐξωπραγματικός, καὶ βιώνει μία παράξενη κατάσταση στὴν ὁποία δὲν ἔχει κανέναν ἔλεγχο ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ, δηλαδὴ τῆς “πραγματικότητας” ποὺ ΤΟΝ ΑΡΝΕΙΤΑΙ! Ἔτσι σχεδιάστηκε ὁ δυτικὸς κόσμος, ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΝΑ ΕΠΕΝΕΡΓΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ! Ὁ ἄνθρωπος τῆς Δύσης βιώνει τὸν κοινωνικὸ “θεσμὸ” τῆς τηλεκόλασης ὡς ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ, ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ, ἀλλὰ ἐξίσου “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ”, ἄρα καὶ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΟ, ἀφοῦ ἀσκεῖ πάνω του ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ… Μόνο ὅποιου οἱ ῥίζες τῆς ψυχῆς βρίσκονται στὸν οὐρανό, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΕΙ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΗΣΗ τὶς ἀλληλουχίες γεγονότων ποὺ τῆς ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ, ἐπειδὴ μέσα στὴν συνείδησή του ἔχει τὸν Θρόνο Του ὁ Παντοδύναμος Χριστός!
«Τὸ πρόβλημα ἄρχισε ὅταν παραμελοῦσα τὴν προσευχή, Εὐσεβεία, καὶ μετὰ δὲν ἔβρισκα τὴν δύναμη νὰ ἐπιβληθῶ στὸν ἑαυτό μου· τότε σταμάτησα καὶ τὸ διάβασμα, καὶ δὲν ἔπαιρνα καμία πνευματικὴ τροφοδοσία. Δὲν ἦταν περίεργο ποὺ δυσκολευόμουν, καὶ δὲν ἤξερα τί ἤθελα…».
«Στὴν ἡλικία μας Ματρώνα, χρειαζόμαστε νὰ ἀποκτήσουμε συναισθηματικὴ σταθερότητα, καὶ νὰ σχηματίσουμε σταθερὲς προσωπικὲς προτιμήσεις. Νὰ πλουτίσουμε τὸν ἐσωτερικὸ κόσμο μας μὲ εὐγενικὲς ἐπιδιώξεις καὶ ἰδανικά, ὥστε οἱ ἐπιθυμίες καὶ οἱ πόθοι μας νὰ εἶναι τέτοιοι, ποὺ νὰ ὁδηγοῦν σὲ ἐνέργειες καὶ πράξεις ἀξιόλογες, δημιουργικές! Ὅταν οἱ ἐφηβικὲς ἐπιθυμίες στὸ πρῶτο ξύπνημά τους ἔχουν ἁγνὲς καὶ ἀνώτερες πηγὲς ἔμπνευσης, παρουσιάζουν ΜΕΓΑΛΟ ΠΛΟΥΤΟ! Γιὰ νὰ βρισκόμαστε λοιπὸν σὲ δρόμους σπουδαίους καὶ εὔφορους, πρέπει νὰ κρατᾶμε γερὰ τὰ χαλινάρια τῆς οἰκοδομικῆς δύναμης ποὺ ὀμορφαίνει τὴν ζωή μας, τῆς φαντασίας. Θὰ κάνουμε ὄνειρα καὶ σχέδια, ἀλλὰ προσγειωμένα, ποὺ δίνουν ζωὴ ἄξια γιὰ νὰ τὴν ζήσουμε! Ἐπειδὴ ὅμως τὰ ὄνειρα φεύγουν, εἶναι καλύτερα ἡ καρδιά μας νὰ ζεῖ μέσα στὰ θαύματα τῆς πίστης μας! Τέτοια πετάγματα στοὺς ὁρίζοντες τοῦ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΥ, τονώνουν τὸν ἐνθουσιασμό, πλουτίζουν τὸν ἐσωτερικὸ κόσμο μας, καὶ γίνονται βάθρο για μιὰ ζωὴ δημιουργίας! Ὅταν μὲ τὴν φαντασία μας ἀνεβαίνουμε στὸ θεῖο, καὶ ζοῦμε νοερὰ μαζὶ μὲ τὸν Κύριο, τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους μας, ὅλα αὐτὰ μετὰ μεταφράζονται σὲ πράξεις! Αὐτὰ τὰ πετάγματα στὰ εὐγενικὰ ὄνειρα εἶναι ἄριστο ψυχικὸ μέσο, ποὺ προδίδει ἄξιο καὶ ἀνώτερο ἄνθρωπο! Ἡ γυναίκα Ματρώνα, πρέπει νὰ κρατάει ἀμόλυντες τὶς πηγὲς τῆς πρώτης νιότης της! Αὐτὴ εἶναι ἡ πιὸ μεγάλη δύναμή της, καὶ ὁ τρόπος νὰ μὴν παύουν ποτὲ νὰ τὴν ἀγαπᾶνε!».
Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔξετε·
ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον.
Αὐτὰ σᾶς τὰ εἶπα, γιὰ νὰ ἔχετε εἰρήνη, καρπὸ τῆς πνευματικῆς ἐπικοινωνίας καὶ ἑνώσεώς σας μὲ Ἐμένα. Στὸν κόσμο τοῦτο θὰ ἔχετε θλίψη, ἀλλὰ νὰ ἔχετε θάρος. Ἐγὼ ἔχω νικήσει τὸν κόσμο. Καὶ ἐσεῖς μὲ τὴν δική Μου δύναμη θὰ νικήσετε τὸν κόσμο καὶ θὰ ἀναδειχθεῖτε ἔνδοξοι θριαμβευτές. (Ἰωα. 16,33)
Ἡ ἀνάλυση γιὰ τὴν φαντασία καὶ τὴν θέληση, εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο “ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ”, τῆς ἀείμνηστης ἀδερφῆς μας Σταματίας Μαστρογιαννοπούλου
*mass media
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΠΕΤΕΡ ΜΠΕΡΓΚΕΡ καὶ ΤΟΜΑΣ ΛΟΥΚΜΑΝ
ΖΑΝ ΚΑΖΝΕΒ, Ο ἄνθρωπος τηλεθεατής, ἤ ἡ TV σὰν ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
