-Κύριος γιγνώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν, ὅτι εἰσὶ μάταιοι

Ἐγὼ τώρα θὰ ἔπρεπε νὰ χόρευα ἀσταμάτητα γιὰ ὧρες μέσα στὴν ἐκκωφαντικὴ ἠλεκτρονικὴ μουσική, μαζὶ μὲ τὴν παρέα μου! Παρόλο ποὺ ἔβλεπα τὸ πόδι μου μέσα στὸν γύψο, ἀρνιόμουν νὰ παραδεχτῶ πὼς σὲ ὁλόκληρο τὸ δεκαπενθήμερο τῶν διακοπῶν τοῦ σχολείου, ὑποχρεωτικὰ θὰ καθηλωνόμουν στὸ σπίτι μου… Παρόλο ποὺ ἦταν σχετικὰ καινούργιο τὸ κάλεσμά μου, ἀπὸ τὴν πίστα μὲ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ζοῦν γιὰ νὰ χορεύουν, χάνοντας τὴν κεκτημένη ταχύτητά μου, ἀκίνητος ἐδῶ ἔνοιωθα ὅτι ἔχασα ἐντελῶς τὸν “ῥυθμὸ” τῆς ζωῆς μου… Ὁ πληγωμένος ἐγωισμός μου δὲν ἀνεχόταν τὴν ταπείνωση στὴν ὁποία ὑποβλήθηκε, καὶ γι’ αὐτὸ δὲν μποροῦσα νὰ χαλαρώσω λιγάκι τὴν κατάθλιψη ποὺ περιέσφιγγε τὴν καρδιά μου… Ἀφοῦ τώρα δὲν μποροῦσα νὰ ὑπερασπιστῶ ἐμπράκτως τὸν τρόπο ζωῆς μου, θὰ ὑπερασπιστῶ ἔστω, τὴν ἴδια τὴν “πρόοδο” τῆς ἐποχῆς μου. «Ἀμφιλόχιε, οἱ εἰδικοὶ λένε ξεκάθαρα ὅτι τὸ ἄτομο δὲν πρέπει νὰ μαθαίνει νὰ σέβεται τὴν κοινωνία διὰ μέσου τῆς ἐμπειρίας τῆς ντροπῆς, ἡ ὁποία εἶναι αἴσθημα ταπείνωσης ἀπὸ τὴν συναίσθηση τῆς ἐνοχῆς! Ἀποτελεῖ κοινὴ λογικὴ πλέον ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν εἶναι κάτι σὰν μόδα, ἀλλὰ ὑπῆρχε ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι θὰ ὐπάρχει γιὰ πάντα, δὲν θὰ σταματήσει ποτέ! ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ! Ἀπὸ ἐκεῖ παίρνει ἡ κοινωνία τὸ δικαίωμα νὰ ἀποκαλεῖ τέτοιες παραλλαγές, “ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ”, ὅπως ἀποκαλεῖ βέβαια καὶ ὅλες τὶς κοινωνικὲς ταυτότητες, καὶ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΟΥΜΕ ΟΛΟΙ! Ἕπειτα πρέπει οἱ γονεῖς νὰ καταλάβουν, πὼς διδάσκοντας κανεὶς ἀνοχὴ καὶ ἀποδοχὴ γιὰ ἀνθρώπους διαφορετικοῦ χρώματος, δὲν σημαίνει ὅτι ξαφνικὰ τὰ παιδιά, ἀπὸ αὐτὴν τὴν διδασκαλία θὰ γίνουν μαῦρα ἤ θὰ ἀλλάξουν ταυτότητα…». Μὲ τὸν ξάδερφό μου ἔχουμε τὴν ἴδια ἡλικία. Δὲν μένουμε στὴν ἴδια πόλη, ἀλλὰ ἐπειδὴ οἱ γονεῖς μου λείπουν στὴν δουλειά τους γιὰ πολλὲς ὧρες, πρὸς τὸ παρὸν θὰ μὲ βοηθάει ἐκεῖνος σὲ ὅ,τι χρειάζομαι. Βέβαια πέρσι, ποὺ τὸν εἶχα ἐπισκεφθεῖ ἐγώ, ἀνακουφίστηκα βλέποντας ὅτι μιλούσαμε τὴν ἴδια γλῶσσα· παρόλα αὐτὰ ἡ ζωὴ ἐξελίσσεται, καὶ ἄν θέλουμε νὰ εἴμαστε μέρος τῆς ὁρμῆς πρὸς τὸ μέλλον, χρειάζεται νὰ προσαρμοζόμαστε σὲ αὐτὴν τὴν ἐξέλιξη! Στὸν τοῖχο πάνω ἀπὸ τὸ κρεβάτι ἔβλεπε κρεμασμένο τὸ σχέδιο ποὺ μοῦ δώρησε ἕνας ἐκ τῆς παρέας, μὲ μία πόλη καὶ ἀπὸ πάνω τὸ οὐράνιο τόξο, τὸ σύμβολο τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Τὰ πράγματα τώρα δείχνουν ὅτι μὲ τὸν ξάδερφό μου, ὁ ὁποῖος ἀκόμα θεωρεῖ τὴν ὁμοφυλοφιλία τὸ δόκανο τῆς ψυχῆς, μιλᾶμε διαφορετικὴ γλῶσσα…

«Φιλήμον, πολλοὶ ἄνθρωποι δὲν ξέρουν ποῦ νὰ βροῦν τὴν χαρὰ καὶ τὴν εὐτυχία, καὶ καταφεύγουν στὴν ματαιότητα, ποὺ εἶναι μία σκιὰ…».

«Δυστυχῶς εἴμαστε ἀρνητικοὶ σὲ τέτοιες συζητήσεις ἐπειδὴ γαλουχηθήκαμε ἀλλιῶς. Ζοριζόμαστε νὰ καταρρίψουμε τὰ στερεότυπα ποὺ εἶναι ἐγκατεστημένα στὴν κοινωνία, ἐπειδὴ τὰ λαμβάνουμε ἀπὸ παντοῦ. Ὅταν τὰ παιδιὰ δὲν μαθαίνουν τὴν ἀνοχὴ ἀπὸ μικρά, ὡς ἐνήλικες μετὰ θὰ εἶναι οἱ πρῶτοι ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΙ ΜΑΘΗΣΕΩΣ γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τῆς διαφορετικότητας, καὶ μὴν ἔχοντας μάθει νὰ ἐπικοινωνοῦν σωστὰ μὲ τὸ “διαφορετικὸ” γύρω τους, ἡ ἄγνοια θὰ τοὺς προκαλεῖ διαρκῶς φόβο καὶ συστολή, καὶ ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ἄλλων ἀνθρώπων θὰ διαιωνίζεται μὲ ἕναν ἀποκλεισμὸ… Τὸ μυαλό μας δὲν εἶναι ἀνοιχτὸ ὅσο πρέπει, ἐπειδὴ δὲν ἐνημερωθήκαμε ὅτι ὑπάρχουν καὶ διαφορετικὰ πράγματα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θεωροῦμε δεδομένα, στὸ ὁρατὸ δικό μας μικρὸ περιβάλλον. Τὸ ἐρώτημα εἶναι, τί κοινωνία θέλουμε νὰ φτιάξουμε γιὰ αὔριο. Θέλουμε μία κοινωνία ἀποδοχῆς γιὰ νὰ συνυπάρχουμε ὅλοι μας εἰρηνικὰ ἀγαπημένοι καὶ εὐτυχισμένοι, ἤ μία κοινωνία ποὺ θὰ βρεθοῦμε ὁ ἕνας μὲ τὰ χέρια στὸν λαιμὸ τοῦ ἄλλου; Ὅταν εἴμαστε ἑνωμένοι καὶ συμπεριληπτικοὶ καὶ δὲν λείπει κανείς, εἴμαστε πολὺ πιὸ δυνατοί!».

«Μὰ πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι δυνατὸς ἕνας ἄνθρωπος ποὺ κιναιδεύεται; Κίναιδος εἶναι ὁ ἀκριβοδίκαιος ὅρος, δηλαδὴ ἐκεῖνος ποὺ μᾶς κινεῖ τὴν αἰδῶ, ὁμοφυλόφιλος εἶναι ὅρος ἐξαπατητικός. Μετά, ἡ ἐξέλιξη ποὺ εἶπες, κάνει πλύση ἐγκεφάλου στοὺς μεγάλους καὶ τὰ παιδιά, πάνω στὴν ἔννοια τῆς δύναμης, καὶ οἱ ἄνθρωποι βασανίζονται ποὺ δὲν καταφέρνουν νὰ δοξαστοῦν μὲ μάταιες δόξες, ἤ νὰ πλουτίσουν μὲ μάταια πράγματα. Στὴν συνέχεια, μέσῳ τῆς ἐπαναλαμβανόμενης ἐπεξήγησης τῶν νέων ἐπιστημονικῶν ἰδεῶν καὶ ἐφευρέσεων, ἡ ἐξέλιξη ἔχει κάνει τὸ κοινὸ τόσο πολὺ δεκτικό, ὥστε νὰ ἐξοικειώνεται μὲ τὴν “ΑΦΥΣΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ καὶ τὴν ὑπὸ ἀμφισβήτηση “ΠΡΟΟΔΟ”. Ἡ Ἰατρικὴ μὲ τὶς ἀλλαγὲς φύλου καὶ τὸ σταμάτημα τῶν ὁρμονῶν, στὴν ἐφηβεία, μετατράπηκε σὲ ὅπλο κατὰ τοῦ ἀνθρώπου! Τέλος, ἀνάμεσα στὰ ἀδέρφια τοῦ ἴδιου λαοῦ, ὅπως εἴμαστε ἐμεῖς, καλλιεργεῖται… τεχνητὴ “πολυπολιτισμικότητα”! Σὲ ὅλα αὐτά, ἐσὺ ποῦ βλέπεις κάποια καλὴ ἐξέλιξη;».

«Ξάδερφε, ἡ ἐπιστήμη λέει πὼς οἱ νέοι εἴμαστε παρορμητικοὶ ἀπὸ τὴν φύση μας, ἐπειδὴ ὁ ἐγκέφαλός μας ἀναπτύσσεται μὲ τρόπο ποὺ καθοδηγεῖται λιγότερο ἀπὸ τὴν λογική, καὶ περισσότερο ἀπὸ τὰ συναισθήματα. Δὲν εἶναι ὅμως μόνο αὐτό· ὁ Μὰρξ πίστευε ὅτι οἱ κοινωνικὲς ἐπιστήμες θὰ πρέπει νὰ στοχεύουν στὴν ἀλλαγὴ τοῦ κόσμου, καὶ ὄχι μόνο στὴν μελέτη του. Ἡ καλὴ ἐξέλιξη λοιπὸν εἶναι νὰ ἀφήνουμε στὸ τιμόνι ἐκείνους ποὺ γνωρίζουν τί κάνουν, καὶ ἐγκαταλείποντας ἐμεῖς τὶς δυσανεξίες καὶ τοὺς φανατισμούς, νὰ ἐνημερωνόμαστε, καὶ ἐκεῖ ποὺ μᾶς πηγαίνουν νὰ προσπαθοῦμε νὰ προσαρμοζόμαστε! Ὅλοι τὸ λένε πὼς βρισκόμαστε σὲ ὑβριδικὴ ἐποχή, καὶ ἡ γενιά μας θὰ μεγαλώσει μέσα σὲ μία ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ μὲ ὅλα τὰ συστήματα ποὺ βλέπουμε γιὰ πρώτη φορά, εἴτε αὐτὸ μᾶς ἀρέσει, εἴτε ὄχι!».

«Ὅλα αὐτὰ τὰ λέει ἡ κοινὴ λογική, ποὺ ἀνέφερες πρὶν λίγο, ποὺ ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ τὴν κοινὴ γνώμη· τὴν ὁποία, προσωπικὰ τὴν βλέπω σὰν ἕναν τεράστιο κάδο, ὅπως αὐτοὺς τοῦ δήμου, ποὺ ὁ καθένας πηγαίνει καὶ ῥίχνει μέσα τὰ σκουπίδια του. Παραδόξως, ἐνῶ ὅλα ὅσα καταλήγουν ἐκεῖ ἀνήκουν στὴν ἀποσύνθεση, ἡ “πολιτισμένη” κοινωνία τὰ προορίζει γιὰ ΑΜΕΣΗ “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ” ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ τῶν πολιτῶν της! Φιλήμον, πῶς μπορεῖς αὐτὸ νὰ τὸ λὲς “ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ”;».

«Ἀμφιλόχιε, ἡ ἐπιρροὴ τῶν γονιῶν μας, ποὺ μᾶς μάθαιναν αὐτὰ ποὺ λές, τείνει νὰ μειώνεται ὅσο μεγαλώνουμε, καὶ οἱ γνῶμες καὶ ἡ ἐπιρροὴ τῶν συνομηλίκων ἀρχίζουν νὰ ἀσκοῦν μέσα μας σημαντικὰ μεγαλύτερο βάρος! Ἡ ἀνάγκη μας νὰ “ἀνήκουμε” στὴν παρέα, ποὺ ἐννοεῖται ὅτι θέλουμε νὰ μᾶς ἀποδέχεται, εἶναι ὑψίστης σημασίας γιὰ τὴν εἰκόνα τοῦ ἑαυτοῦ μας! Εἰδικὰ στὴν ἡλικία μας, ποὺ ὑπάρχουν τόσες πολλὲς πιθανότητες νὰ… μᾶς “ἀναδυθοῦν” καὶ ἐμᾶς οἱ διάφορες κοινωνικὲς ταυτότητες, ποὺ ἀκοῦμε καθημερινὰ… Γιὰ τὴν πίεση τῶν συνομηλίκων οἱ ἐπιστήμονες ἔχουν μιλήσει ἀρκετά, περιγράφοντας τὴν ἐπίδραση ποὺ ἔχει ἡ ἐπιρροή τῶν φίλων πάνω μας, προκειμένου νὰ γίνουμε ἀποδεκτοὶ ἀπὸ τὴν ὁμάδα! Δηλαδὴ περιγράφουν τὴν… “ἀνάγκη μας” νὰ συμμορφωθοῦμε μὲ τὴν ὁμάδα… Ἀπὸ τὴν ἄλλη, δὲν πρέπει νὰ στραβοκοιτᾶμε τὶς ἄλλες χῶρες τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ ποὺ νομοθετικὰ βρίσκονται πολὺ μπροστά, καὶ ὤθοῦν τὰ ἄτομα μὲ τὶς “φυσιολογικὲς παρεκκλίσεις” ποὺ συζητᾶμε, νὰ μιλᾶνε ἀνοιχτὰ σὲ ὅλους καὶ νὰ μὴν νοιώθουν ἐνοχικά. Ἔτσι προλαμβάνεται ἡ κατάθλιψη καὶ κάθε διαταραχὴ ἄγχους, ἀπὸ τὰ πολλὰ προβλήματα ἀποδοχῆς καὶ αὐτο-ἀποδοχῆς, καταστάσεις ποὺ εἶναι μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΔΙΚΙΑ! Γιὰ τὴν ὁποία μάλιστα ἀκόμα καὶ ἡ Ἑκκλησία στὸ ἐξωτερικό, ζήτησε ἐπίσημα συγγνώμη! Θέλω νὰ πῶ, ὅτι μεγαλώνοντας δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολεῖ “τί” μᾶς λέει κάποιος, ἀλλὰ “ποιὸς μᾶς τὸ λέει αὐτό;”!».

«Ἐκκλησία λέγεται μόνο ἡ Ὀρθοδοξία, Φιλήμον· στὴν ὑπόλοιπη Δύση ὑπάρχουν αἱρέσεις, οἱ ὁποῖες μετὰ ἀπὸ τὴν βιομηχανικὴ ἐπανάσταση, ὑποβιβάστηκαν σὲ ΑΣΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ! Δηλαδὴ ἡ ἀστικὴ τάξη χρησιμοποιοῦσε τὴν φαινομενικὴ πίστη στὸν ἀγώνα της ἐναντίον τῆς νεοφανοῦς βιομηχανικῆς ἐργατικῆς τάξης, ἡ ὁποία ἐγκατέλειψε τὸ περιβάλλον τῆς πίστης».

«Καὶ τὶ πρέσβευε αὐτή ἡ ἰδεολογία τῶν αἱρέσεων;», ῥώτησα ἀπορημένος.

«Ὡς αἱρέσεις ἀρνήθηκαν ὅτι σώζει ὁ Χριστός, καὶ ὡς ἰδεολογία διατείνονταν ὅτι οἱ ἄνθρωποι θὰ σωθοῦν ἀπὸ συγκεκριμένους ἀνθρώπους, κάτι ποὺ γινόταν ἀντιληπτὸ μόνο ὑποσυνείδητα. Βλέπεις πόσο ταιριάζει αύτό, μὲ τὴν… “ἀνάγκη(!)” νὰ συμμορφωθεῖ κάποιος μὲ τὴν ὁμάδα; Ὅπως βλέπουμε, ἡ αὐτο-εἰκόνα κάποιου πλάθεται ἀναλόγως μὲ τὸ πῶς ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΘΕΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ… Ὑπολόγισε ἐδῶ, πὼς ἀφοῦ ἕνας αἱρετικὸς περιφρονεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, βάσῃ ἰδεολογίας πλέον ἐκλαμβάνει τὸν ἐγωισμὸ ὡς ἀπόλυτο δικαίωμά του. Ἡ πρώτη συνέπεια τοῦ δυτικοῦ τρόπου ζωῆς εἶναι ἡ ἰδεολογία τῆς ἐλευθεριότητας τῶν γονιῶν, ποὺ φυσικὰ δὲν σέβονται τὸ παιδί τους καὶ τὸ παρατᾶνε στοὺς δρόμους γιὰ νὰ “βόσκει”! Σὰν νὰ λέμε, ὅτι τὸ ψυχικὸ κενὸ τῶν γονιῶν καὶ τὸ χάσμα τῶν γενεῶν, εἶναι ἰδεολογικὴ “κατάκτηση”, μὲ σκοπὸ τοῦ ἐνδο-οἰκογενειακοῦ πολέμου, τὴν καταστροφή ὅσων συμμετέχουν… Ἐφόσον τώρα τὸ χάσμα “δὲν ἄφησε” γονεῖς δίπλα στὰ παιδιά, ἡ ἰδεολογία τῆς αἱρέσεως ὅρισε τοὺς φίλους, νὰ πιέζουν τοὺς συνομηλίκους τους στὴν αἱρετικὴ νοσηρότητα, γιὰ νὰ τοὺς… “θεραπεύσουν” ἀπὸ τὴν ΛΕΥΚΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ… Μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀποπροσανατολιστικὴ πίεση, τὶς ἐνοχές, τὴν ἀβεβαιότητα καὶ τὴν ἀηδία ποὺ ξέρουν νὰ προκαλοῦν οἱ συνομήλικοι ἔξω στὸν δρόμο, οἱ πιεζόμενοι παύουν νὰ θυμοῦνται ποιοὶ εἶναι… Ὅλες αὐτὲς τὶς καταστάσεις, δηλαδὴ τὶς συνέπειες τῶν σφαλμάτων ποὺ κάνει ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀποστάτησε ἀπὸ τὸν Χριστό, οἱ αἱρετικοὶ ἐπιστήμονες τὶς ὀνομάζουν “δυτικὸ πολιτισμό”, τὸν ὁποῖο ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἀποδομεῖ τὴν ἀνθρώπινη προσωπικότητα, τὸν διδάσκουν καὶ στὰ σχολεῖα τους…». Ὁ Ἀμφιλόχιος ἔσκυψε τὸ κεφάλι, γιὰ νὰ πάρει μιὰ ἀνάσα. Κοιτώντας με ἔπειτα μὲ νόημα, συνέχισε. «Δὲν εἶναι ἐπιχείρημα ὅτι ἡ διαστροφὴ εἶναι κάτι “φυσικό”, ἐπειδὴ ὑπῆρχε καὶ θὰ ὑπάρχει γιὰ πάντα, ἐφόσον καὶ τὸ δαιμόνιο τοῦ κιναιδισμοῦ, ἤ ἀλλιῶς τῆς ἀρσενοκοιτίας ὑπῆρχε καὶ θὰ ὑπάρχει γιὰ πάντα· ἀλλὰ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τὸ πεῖ “φυσικό”, ἐπειδὴ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ! Δὲν μπορεῖ, θὰ τὸ θυμᾶσαι ὅτι τὸ ἀναφέρει ἡ Καινὴ Διαθήκη! Τί δουλειὰ ἔχουν οἱ προτεστάντες ἐπιστήμονες, νὰ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΙΣΧΡΑ ΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ, ὅτι οἱ κοινωνικὲς ταυτότητες “ἀναδύονται” στὰ καλὰ καθούμενα; Ἤ, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει τὴν ἠθικὴ ἐλευθερία καὶ τὸ πνευματικὸ σθένος νὰ πολεμήσει τὸ πάθος —σὺν Θεῷ— ἄν τὸ ἔχει ὄντως μέσα στὴν ψυχή του; Θὰ σοῦ τὸ πῶ ἐγώ· οἱ συγκεκριμένοι, ποὺ εἶναι ψευδο-ἐπιστήμονες, δηλαδὴ ἐπαγγελματίες κομπογιαννίτες, θέλουν ΝΑ ΧΩΝΕΨΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΙΚΟΚΥΡΗΔΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ, καὶ ὅτι δὲν “δικαιοῦνται” νὰ ταχθοῦν ὁλόψυχα ἐναντίον τοῦ κακοῦ!».

ΦΟΒΟΣ! Ἀποκαλύφθηκε ἡ λέξη μέσα μου, σὰν νὰ παρέμενε ὥς τώρα κρυμμένη πίσω ἀπὸ κάποιο παραπέτασμα. Ὅσο περπατοῦσα μέσα στὸ ἄγνωστο, ἐκεῖνο μοῦ ἐνέπνεε φόβο, ἐπειδὴ ἔνοιωθα πὼς μὲ δίχαζε ἀνάμεσα στὸ “σωστὸ” μὲ τὸ ὁποῖο εἶχαν μεγαλώσει οἱ φίλοι μου, καὶ τὴν ἀλήθεια, ποὺ μὲ γαλούχησε… Τώρα ἔβλεπα καθαρὰ πῶς ὄσο οἱ φίλοι διαρκῶς μοῦ προκαλοῦσαν ἐνοχὲς γιὰ τὶς κοσμικὲς… “ἐλλείψεις μου”, τόσο τοὺς ὑποτασσόμουν σταδιακὰ… Ἡ κατάθλιψη ποὺ ὄργωνε τὴν ψυχή μου καὶ ὁ πληγωμένος ἐγωισμός μου, ἦταν ἕνα εἶδος φιλότιμου ποὺ πήγαζε ἀπὸ τὴν ματαιοδοξία καὶ τὴν ἀνθρωπαρέσκεια… Μὰ αὐτὴ εἶναι ἡ λύπη ποὺ ὁ Ἀπ. Παῦλος ἀποκαλεῖ “ λύπη τοῦ κόσμου”, ἡ ὁποὶα κατεργάζεται τὸν θάνατο*! Ἡ διδαχὴ ποὺ γράφτηκε ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου, ποὺ εἶχα συζητήσει ἐκτενῶς μὲ τὸν κατηχητή μου παλιότερα, ἔκανε τὰ σπλάχνα μου νὰ πάρουν φωτιά! “Ὅσοι δυσκολεύονται νὰ ἐννοοῦν τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς τους, καὶ ὅσα ὀρθὰ λέγονται, αὐτοὶ θεωροῦνται ἄρρωστοι. Ἐνῶ ὅσοι ἐννοοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ ἐν τοῦτοις χωρὶς ντροπὴ τὴν ἀμφισβητοῦν καὶ φιλονικοῦν, αὐτῶν ἡ διάνοια ἔχει νεκρωθεῖ, καὶ ἡ συμπεριφορά τους ἁρμόζει σὲ θηρία· δὲν γνωρίζουν τὸν Θεὸ καὶ ἡ διάνοιά τους δὲν ἔχει φωτιστεῖ”… Πόσο ἐξαπατητικὰ ἑρμήνευαν τὴν ντροπὴ οἱ κομπογιαννίτες εἰδικοί, ποὺ παραπείθουν τοὺς νέους ὅτι ΔΕΝ τοὺς καθοδηγεῖ ἡ λογικὴ ἀλλὰ τὰ συναισθήματα, ὥστε ἀνεμπόδιστα νὰ κατηγοροῦν οἱ κομπογιαννίτες γιὰ “βάρβαρο”, ὅποιον… δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν βαρβαρότητά τους… Κάθε φορὰ ποὺ χτυποῦσε ἡ καρδιά μου, συνειδητοποιοῦσε βαθύτερα τὸ ὀλέθριο σφάλμα τῆς προδοσίας μου πρὸς τὸν μόνο Φιλάνθρωπο, Ἰησοῦ Χριστό! Πῶς ἄντεξε ἡ καρδιά μου νὰ ξεχάσει ὅτι μόνο Ἐκεῖνος, μποροῦσε νὰ τῆς δίνει τὴν θερμότητα ποὺ φωτίζει ὅλη τὴν ζωή; Ἡ αἴσθηση ὅτι ἡ ψυχή μου γλύτωσε ἀπὸ τὸν ΒΕΒΑΙΟ ΘΑΝΑΤΟ, στὸν ὁποῖο ἐκτέθηκε τόσο ἐπιπόλαια, ἔδωσε τὴν θέση της στὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἐσωτερικὴ συντριβή. Ὅσο βαθὺς ἦταν ὁ πόνος τῆς μετάνοιας, τόσο ἰσχυρὴ ἦταν ἡ ἀποστροφή μου γιὰ τὴν ὑπερηφάνεια ποὺ μὲ κατέκαψε, καὶ τόσο μεγάλωνε τὸ μίσος μου γιὰ τὴν ἀποστασία! Ἡ ἀπόφασή μου ἦταν ὁριστική· θὰ ξεκινοῦσα σκληρὸ πόλεμο κατὰ τῶν θελκτικῶν πειρασμῶν τῆς πρότερης ζωῆς μου! Στὴν καρδιά μου δὲν ὑπῆρχε θέση γιὰ τὸν φόβο, μόνο γιὰ τὴν ἀγάπη! « Ἀμφιλόχιε, εἶπες κάτι γιὰ ἐξαπατητικὸ ὅρο· πῶς ἐξαπατοῦν αὐτοὶ οἱ κομπογιαννίτες τοὺς ἀνθρώπους;».

«Τὸ πλάνεμα γίνεται ὅταν ἑρμηνεύουν τὰ πράγματα ψευδῶς, χωρὶς νὰ γίνονται ἀντιληπτοί, ἐπειδὴ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ… “ΧΑΙΡΕΤΑΙ” ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ, ἔτσι φτιαγμένη ὅπως εἶναι γιὰ νὰ τὸ καλύπτει! Δηλαδὴ ὅσο χρησιμοποιοῦμε τοὺς ὁρισμοὺς ποὺ ἔχουν ἐπινοήσει οἱ κομπογιαννίτες, γιὰ τὰ πράγματα, ἀκόμα καὶ ὅταν ἔχουμε τὴν ἐντύπωση ὅτι συγκρουόμαστε μὲ τὴν πλάνη τους, στὴν πραγματικότητα τὴν ἐπικυρώνουμε… Γιὰ παράδειγμα, ὑποδουλώνοντας κάποιος τὸν ἑαυτό του στὴν κοινὴ γνώμη, υἱοθετεῖ ἀφανῶς τὴν αἱρετικὴ ἰδεολογία ὅτι “οἱ ἄλλοι μᾶς σώζουν”· ζώντας σύμφωνα μὲ τὴν “ἀνάγκη” νὰ τὸν ἐγκρίνουν οἱ ἄλλοι, δὲν ξέρει τί εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνει, ὅτι δηλαδὴ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΑ… Δηλαδή, στὴν οὐσία ἡ ἰδεολογία ποὺ ἔχει υἱοθετήσει εἶναι ἡ… δουλεία στοὺς ἄλλους, τὴν ὁποία ἰδεολογία, οἱ κομπογιαννίτες θὰ ἐκμεταλλεύονται γιὰ πάντα! Κάποια ἡμέρα στὸ παλαιοβιβλιοπωλεῖο τῶν γονιῶν μου, ἕνας τακτικὸς πελάτης, ὁ κύριος Ἐλισσαῖος, μοῦ ἔδειξε στὸ ῥάφι ἕνα βιβλίο Κοινωνιολογίας ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε μελετήσει, λέγοντάς μου πὼς ἐκεῖ μέσα θὰ ἀνακάλυπτα τί σήμαινε ψευδο-ἐπιστήμη. Ἔτσι κράτησα τὸ βιβλίο, ὅπως καὶ πολλὲς σημειώσεις ἀπὸ τὰ βασικὰ πράγματα ποὺ συχνὰ μοῦ ἐξηγοῦσε ὁ κύριος Ἐλισσαῖος. Τὰ ἔχω φέρει ὅλα μαζί μου. Αὐτὸ ποὺ κατάλαβα γενικά, εἶναι πὼς οἱ κομπογιαννίτες δῆθεν “ἐπιστήμονες”, βρίσκονται μέσα σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς, ἐπιβάλλοντας στοὺς ἀνθρώπους γιὰ “ἀλήθεια”, τὶς δικές τους ἐξαπατητικὲς ἑρμηνεῖες πάνω στὸ τί εἶναι “πραγματικότητα”. Ὅταν ἕνας ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΨΕΥΔΗΣ “ΟΡΙΣΜΟΣ” ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ποὺ ἐπινόησαν κάποιοι, φτάσει στὸ σημεῖο νὰ προσκολληθεῖ σὲ κάποιο συγκεκριμένο ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, τότε ἀποκαλεῖται… ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ! Ἡ ζωογόνος πίστη μας Φιλήμον, εἶναι ἡ παράδοσή μας ἐδῶ καὶ τόσους αἰῶνες, μὲ τὴν ὁποία ὁ λαός μας διαφύλαξε τὴν Ἑλληνορθόδοξη αὐτοσυνειδησία του, καὶ ἔτσι ἐπιβίωσε. Ἀπὸ τὰ νάματα τῆς πίστης ποὺ μᾶς γαλούχησαν καὶ τοὺς δύο, γνωρίζουμε πὼς κρατώντας τὸ χέρι τοῦ Χριστοῦ προχωρᾶμε ἀσφαλεῖς, καὶ ὁ αἰώνιος ἐχθρὸς τοῦ Χριστοῦ, ὁ διάβολος, δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς κάνει κακό. Γιὰ νὰ ἐμποδίσει αὐτὴ τὴν ἀδυναμία του ὁ διάβολος, πολέμησε τὴν παράδοσή μας μὲ τὴν αἱρετικὴ ψευδο-παράδοση ποὺ δίδαξε ἐξαναγκαστικά, μὲσῳ τῆς κοινῆς γνώμης. Ἡ Κοινωνιολογία λέει πὼς ὁ πλουραλισμὸς εἶναι παράγοντας ἐπιταχυντικὸς στὶς συνθῆκες ΤΑΧΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ, ἐπειδὴ μὲ τὸν σκεπτικισμὸ καὶ τὴν καινοτομία εἶναι ΕΓΓΕΝΩΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΣ, καὶ συντελεῖ στὴν ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ τῆς παράδοσής μας, ποὺ ἀπὸ μόνη της εἶναι ἀνθεκτικὴ στὴν ὅποια ἀλλοίωση. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ ἀνθρώπινη ἐξουσία ποὺ εἶναι ὑποταγμένη στὸν διάβολο, προωθώντας τὰ συμφέροντά του, ἐπιβάλλει γιὰ “ἀλήθεια” τὴν ἐξαπατητικὴ ἰδεολογία της γιὰ τὴν ζωή».

«Μὰ ὁ σκεπτικισμὸς καταργεῖ τὴν ἐλευθερία τῆς σκέψης! Αὐτὴ ἡ φιλοσοφικὴ θεωρία ἀρνεῖται τὴν ἀπόλυτη ἀλήθεια, δηλαδὴ τὴν ἀλήθεια ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Θεός, καὶ ἐπιβάλλει γιὰ “ἀλήθεια”, ὅ,τι… “ἀποκαλύπτουν” οἱ ἄνθρωποι!».

«Ἔτσι ἀκριβῶς! Οἱ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ὡς ἰδεολογία τιθασεύτηκαν ἀπὸ πανίσχυρα συμφέροντα, γιὰ διαβολο-πολιτικοὺς σκοπούς. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἕνα “δόγμα” μετατρέπεται στὴν ἰδεολογία μίας ὁμάδας, τροποποιεῖται(!) σύμφωνα μὲ τὰ συμφέροντα ποὺ πρέπει νὰ νομιμοποιεῖ…». Κάτι ἀνάλογο εἶπες κι ἐσὺ νωρίτερα, ὅτι δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολεῖ “τί” μᾶς λέει κάποιος, ἀλλὰ “ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ μᾶς τὸ λέει”…».

«Ναὶ ἀλλὰ κάτι τέτοιο μᾶς διχάζει μέσα μας!», συνειδητοποίησα ἔκπληκτος. «Μόλις μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν ἀλήθεια ἐγκλωβιζόμαστε στὴν ΑΔΡΑΝΕΙΑ, ἡ ὁποία ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΥΕΛΙΞΙΑ ΜΑΣ, καὶ μετὰ μᾶς συνηθίζει νὰ ὑπηρετοῦμε τὴν ψευδο-παράδοση…».

«Αὐτὸ λέει καὶ ἡ Κοινωνιολογία! Ὅσοι ἀντικαθιστοῦν τὴν ἀλήθεια μὲ τοὺς ἀναληθεῖς ὁρισμοὺς γιὰ τὴν “πραγματικότητα” ποὺ ἐπινοοῦν, δηλαδὴ ἀντικαθιστοῦν τὴν ἀλήθεια μὲ τὶς θεωρίες ποὺ ἐπινοοῦν, οὐσιαστικὰ κρατᾶνε τὴν ἀπάτη τους αὐτὴ καθ’ ἑαυτὴ παρασκηνιακή, ἀθέατη ἀπὸ τὶς ἐμπειρίες τῆς καθημερινῆς ζωῆς, ἀφοῦ πρόκειται γιὰ καθαρὸ προϊὸν τῆς διάνοιας. Ἐξαναγκάζοντας ὅμως οἱ κομπογιαννίτες τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἱκανοποιοῦν ἕνα σωρὸ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΨΕΥΔΟ-ΑΝΑΓΚΕΣ τὶς ὁποῖες ἐπανεισάγουν στὴν καθημερινότητά τους, μὲ τὸν ΨΕΥΔΟ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΜΟ ποὺ προβλέπει ἡ ψευδο-παράδοση, τότε ἡ κάθε ἄνομη θεωρία γίνεται ΠΕΙΣΤΙΚΗ· καθιερώνεται δηλαδή, ἐπειδὴ γίνεται ἀντιληπτὴ μὲ “ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ” ΤΡΟΠΟ ὡς ΔΕΔΟΜΕΝΗ… “ΓΝΩΣΗ”, μέσα στὴν κοινωνία. Ὅσο ΠΙΟ ΑΦΗΡΗΜΕΝΕΣ εἶναι οἱ ἐπιβαλλόμενες θεωρίες, ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΙΘΑΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ, ἀκόμα κι ἄν οἱ πραγματικὲς ἀπαιτήσεις τῆς κοινωνίας μεταβάλλονται…».

«Ὅμως Ἀμφιλόχιε, θεωρητικὸ καὶ ἀφηρημένο εἶναι αὐτὸ ποὺ μπορεῖ νὰ ὑπάρχει μόνο σὰν ἰδέα, προφανῶς ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΜΕΝΗ, δηλαδὴ οὐσιαστικά, ἀπατηλὰ “ἰδανική”! Αὐτὴ ἡ ἐπίπλαστη “ὡραιοποίηση”, ἡ “μυθικὴ” ἀνύψωση ποὺ ἀντανακλοῦσε ἡ εἰδωλολατρικὴ θεωρία, στὴ πίεση τῶν συνομηλίκων, ἦταν ὁ λόγος ποὺ στὰ μάτια μου οἱ φίλοι ἀναγορεύτηκαν σὲ “ἥρωες”, καὶ τοὺς ὑποτασσόμουν… Ἰδεατὸ εἶναι κάτι ποὺ ἐκπροσωπεῖ τὸ ὕψιστο ὅριο τελείωσης, ἀλλὰ ὥς τὰ ἀνθρώπινα μέτρα. Πῶς φαντάστηκαν οἱ ἐξιδανικεύσεις τοῦ ἀνόσιου καὶ τοῦ ἀνούσιου, ὅτι μποροῦν νὰ ἀντικαταστήσουν τὰ ἄφθαρτα ἰδανικὰ τῆς Ἑλληνορθόδοξης πίστης μας, καὶ τὴν ἄνωθεν σοφία, ποὺ μᾶς διδάσκει τὴν ἐπίμοχθη προσπάθεια πάνω στὸν αἰώνιο σκοπὸ τῆς ζωῆς;».

Ὅσο θὰ περίμενα νὰ γυρίσει ὁ Ἀμφιλόχιος ἀπὸ κάποιες ἀγορὲς ποὺ χρειάστηκε νὰ κάνει, μοῦ ἔδωσε νὰ διαβάσω τὶς σημειώσεις μὲ τὰ σχόλια πάνω στὴν Κοινωνιολογία, ἐκείνου τοῦ πελάτη τους. Τὸ πρῶτο ποὺ διάβασα ἦταν, πὼς οἱ παραδοσιακοὶ ὁρισμοὶ τῆς πραγματικότητας, δηλαδὴ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ. Ἀντιστρόφως, μόλις καταρρεύσουν, δηλαδὴ ἐκλείψουν οἱ πνευματικὲς ἔννοιες γιὰ νὰ περιγράφουμε τὴν ζωή μας, ἐπιταχύνεται ἡ κοινωνικὴ ἀλλαγή, δηλαδὴ χάνεται ἡ ἀλήθεια… Ἡ ψυχή μου πόνεσε τόσο, ποὺ γιὰ λίγο καὶ ἐγὼ εἶχα χάσει τὴν ἀλήθεια, γι’ αὐτὸ ἔδωσα ὅλη τὴν προσοχή μου γιὰ νὰ ἐντοπίσω τὸ πλάνεμα ποὺ πέρασε μέσα μου, ἡ κοινὴ γνώμη. “Στὶς νεωτερικὲς πλουραλιστικὲς κοινωνίες”, διάβαζα, “ἡ ΑΠΕΡΙΦΡΑΣΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ, ἔχει ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ἀπὸ ποικίλους βαθμοὺς ΑΝΟΧΗΣ ἤ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ”. Θυμήθηκα ποὺ εἶπα στὸν ξάδερφό μου πὼς τὰ παιδιὰ ἔπρεπε νὰ μάθουν νὰ ἐπικοινωνοῦν σωστὰ μὲ τὸ “διαφορετικὸ” γύρω τους, ἀλλιῶς ἡ ἄγνοια θὰ τοὺς προκαλεῖ διαρκῶς φόβο καὶ συστολὴ… Ἀκούγοντας ἐπιπόλαια τὶς λέξεις μέσα στὰ αἱρετικὰ νοήματα ποὺ συναντοῦσα γιὰ πρώτη φορά, ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα εἰσέπραττα κάτι “ἀθῶα” ἐπαναστατικό. Τώρα ὅμως ποὺ ἀντιλαμβάνομαι τὴν κρισιμότητα τῆς κατάστασης, ἀνακαλύπτω πὼς μέσα σὲ μία ἁπλὴ πρόταση ὑπῆρχαν τρεῖς ΑΝΑΛΗΘΕΙΣ ΟΡΙΣΜΟΙ τῆς ψευδο-πραγματικότητας. Λέγοντας “ἐπικοινωνοῦν”, τὸ νόημα παραπέμπει στὸ “ΥΠΟΧΩΡΟΥΝ” μπροστὰ στὸ “διαφορετικὸ” γύρω τους! Ὅλο αὐτὸ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΩΣ… “ΓΝΩΣΕΙΣ”, ποὺ μάλιστα ΠΡΟΟΡΙΖΟΝΤΑΙ γιὰ μικρὰ παιδιά! Κατὰ συνέπεια, μόνο ἄν κάποιος… “ὑποχωρήσει”, θὰ βεβαιώνει πὼς γνωρίζει τὸ “σωστὸ” καὶ δὲν θὰ νοιώθει “φόβο καὶ συστολή”, ὁπότε θὰ εἶναι… “ΑΣΦΑΛΗΣ”! Οἱ λέξεις ποὺ χρησιμοποιοῦνται, δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖες! Ξεκαθαρίζεται, πὼς ὁ ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ ποὺ ΔΕΝ θὰ προχωρήσει σὲ “ΑΝΟΧΗ” ἤ “ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ”, δηλαδὴ σὲ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ, θὰ ἐκτεθεῖ στὴν ΑΠΕΡΙΦΡΑΣΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ μὲ τὴν ἰδεολογία! Ἡ ὁποία πίσω ἀπὸ τὴν ψευδο-παράδοση ποὺ κρύβεται, ἔχει ἐντολὴ ἀπὸ τὸν διάβολο νὰ ἀποδομήσει τὴν προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου· κι αὐτὸς πασχίζοντας νὰ συνθέσει μόνο τὴν “εἰκόνα” τοῦ ἑαυτοῦ του, μὴν γνωρίζοντας τὸν Θεό, θὰ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙ μπροστὰ σὲ ὅσους ΜΑΘΟΥΝ τὰ παιδιὰ πὼς τὸ δαιμόνιο τῆς ἀρσενοκοιτίας… ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ “ΦΥΣΗ”! Μὲ ἄλλα λόγια, θὰ ΑΝΕΧΘΕΙ, ἡ διάνοια τῶν παιδιῶν νὰ νεκρωθεῖ, γιὰ νὰ συμπεριφέρονται ὅπως ἁρμόζει σὲ θηρία…

«Ὑπάρχουν δηλαδὴ συγκεκριμένα ἄτομα καὶ συγκεκριμένες ὁμάδες, ποὺ ἡ “δουλειά τους” εἶναι νὰ… ΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ”; Τὸ κατάλαβα καλά;».

«Πολὺ καλὰ τὸ κατάλαβες, Φιλήμον. Ὑπάρχουν “ὑπὲρ-εἰδικοὶ” πλήρους ἀπασχολήσεως, ποὺ διεκδικοῦν ἐξειδίκευση στοὺς αἱρετικοὺς ἐννοιολογικοὺς μηχανισμοὺς ποὺ ἀναπτύσσουν, προκειμένου νὰ… “ὁρίσουν τὴν πραγματικότητα” ὡς τέτοια. Βέβαια ἀφοῦ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ψευδο-πραγματικότητα, οἱ ὁρισμοί τους στὴν οὐσία δὲν σχετίζονται μὲ τὶς πραγματικὲς ἀνάγκες τῆς καθημερινότητας, ἀλλὰ μᾶλλον μὲ τὶς ψευδο-ἀνάγκες ποὺ ἐπιβάλλουν. Γι’ αὐτὸ καὶ οὶ θεωρίες τους δὲν ἔχουν ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΗ μὲ ζωὴ τῆς κοινωνίας ποὺ πορεύεται μέσα στὴν Ἱστορία. Πρόκειται δηλαδὴ περὶ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ, ποὺ ὅμως εἶναι ἰσχυρή, ὅσο συνδέεται μὲ τὴν διαδικασία ποὺ “ὁρίζει” τὴν ψευδο-πραγματικότητα, καὶ ἐκείνη ποὺ τὴν… “δημιουργεῖ’! Οἱ “ὑπὲρ-εἰδικοὶ” κατάφεραν σὲ ἐκπληκτικὸ βαθμὸ νὰ ΕΓΧΑΡΑΞΟΥΝ τοὺς ψευδεῖς ὁρισμούς τους σὲ ὁλόκληρη τὴν κοινωνία, σὰν “κοινωνικοὶ μηχανικοί”, ταυτίζοντας μάλιστα τὴν ψευδο-παράδοση ποὺ συστηματοποίησαν, μὲ τὸν… ὑψηλότερο “πολιτισμό”! Ἡ ἀσεβὴς ἐξουσία δὲν μποροῦσε παρὰ νὰ ἐκμεταλλευτεῖ τὶς ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ γιὰ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ποὺ τῆς προσέφερε ἡ ψευδο-παράδοση, ὁ σκοπὸς τῆς ὁποίας εἶναι ὁ ἐκτοπισμὸς τῆς Ἱερῆς Παράδοσής μας! Οἱ “ὑπὲρ-εἰδικοὶ” μάλιστα ἐπαίρονται, ὅτι γνωρίζουν τὴν ἀπώτατη σημασία τῆς δραστηριότητας τῶν γνήσιων ἐκφραστῶν τῆς Ἱερῆς Παράδοσής μας, καλύτερα ἀπὸ τοὺς ἴδιους… Ἀκριβῶς τὸν ἴδιο σκοπὸ μὲ τὴν ψευδο-παράδοση ἔχει καὶ ἡ ἀσεβὴς ἐξουσία, ὁπότε συνεργάζεται μὲ τοὺς “ὑπὲρ-εἰδικούς”, οἱ ὁποῖοι ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ “εὐκαιρίες” γιὰ κοινωνικὴ σύγκρουση, ποὺ ὅπως εἶδες, περιέργως καταλήγουν σὲ “ἀνοχὴ” καὶ “συνεργασία” τῶν ἀνθρώπων…».

«Ἀμφιλόχιε, τὸ συμπέρασμά μου γιὰ τὴν ὑποταγή μου μπροστὰ στὴν πίεση τῶν συνομηλίκων εἶναι, πὼς οἱ αἱρετικοὶ ὁρισμοὶ τῆς ψευδο-παράδοσης μοῦ προκαλοῦσαν “ἐνοχὲς” γιὰ τὴν ἀγάπη μου πρὸς τὴν Ἱερὴ Παράδοσή μας, ΕΝΣΤΑΛΑΖΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΙΚΡΟΤΗΤΑΣ, ἐξ’ αἰτίας αὐτῆς τῆς ἀγάπης, καὶ ΑΥΤΟ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΜΕ ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΕ!».

«Ξάδερφε, ἀφ’ ἑνὸς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ “ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ” γιὰ κάποιον ποὺ θέλει νὰ βάλει τὸν διάβολο γιὰ ἀρχηγὸ τῶν ἀνθρώπων, ἀφ ἑτέρου ὁ μόνος τρόπος ποὺ μπορεῖ νὰ ξέρει ἕνας τέτοιος, εἶναι ἡ τυραννία! Οἱ “ὑπὲρ-εἰδικοὶ” θεωρητικοὶ καταφεύγουν σὲ διάφορα ΑΡΚΕΤΑ ΣΘΕΝΑΡΑ ΜΕΣΑ συγκαλυμμένης ὠμῆς βίας, λέγοντας γιὰ παράδειγμα, “οἱ παρεκκλίσεις τῆς διαστροφῆς εἶναι “φυσιολογικές”, καὶ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΕΤΕ ΟΛΟΙ! Μπορεῖ οἱ ὁρισμοὶ τῆς ψευδο-πραγματικότητας νὰ ἐπιβάλλονται ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὴν ἀστυνομία, ὅπως ἔγινε μὲ τὸν ὑποχρεωτικὸ ἐγκλεισμό μας στὰ σπίτια μας! Ἡ ἐξουσία στὴν κοινωνία μὲ τὴν αἱρετικὴ ἰδεολογία, περιλαμβάνει τὴν έξουσία νὰ καθορίζει ἀποφασιστικὲς διαδικασίες κοινωνικοποίησης, καὶ ἑπομένως ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ “ΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΗ ΨΕΥΔΟ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ”! Πρακτικὰ αὐτὸ σημαίνει πὼς τὸ νὰ ἀνήκει κανεὶς στὴν κοινωνία, “ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ(;)” ὅτι ἀποδέχεται τὴν ψευδο-παράδοση… Θέλω νὰ πῶ πὼς ἐκεῖνοι ποὺ καταλαμβάνουν τὶς ἀποφασιστικὲς θέσεις ἐξουσίας, εἶναι ἕτοιμοι νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν ἀσεβῆ ἐξουσία τους, ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ τοὺς ὁρισμοὺς τῆς ψευδο-παράδοσης στὸν πληθυσμὸ ποὺ βρίσκεται στὴν δικαιοδοσία τους…».

«Ἡ αἱρετικὴ ἰδεολογία ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΜΥΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ! Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, ἡ αἵρεση τῆς Εὐρώπης ἀποτελεῖ ΑΝΑΒΙΩΣΗ τῆς ἀρχαιο-ἑλληνικῆς εἰδωλολατρείας! Διάβασα στὶς σημειώσεις σου πὼς στὸν ἀνταγωνισμὸ τῆς “πολιτισμένης” ἐξουσίας μὲ τὰ… ΚΑΤΩΤΕΡΑ ἤ ΤΑ… ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ(…) ποὺ κυβερνάει ἤ… ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ(…), μπορεῖ νὰ παραμείνει ἡ ἴδια ΑΒΛΑΒΗΣ, ἀπομακρυσμένη ἀπὸ τοὺς… θεοὺς(…) ποὺ ἔχει δώσει στοὺς ἀνταγωνιστές της γιὰ νὰ λατρεύουν! Ὁ ἴδιος ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ μπορεῖ νὰ ἐφαρμόζεται σὲ ξένους, ἤ σὲ “φιλοξενούμενους” λαοὺς… Γι’ αὐτὸ λένε λοιπὸν ὅτι βρισκόμαστε σὲ ΥΒΡΙΔΙΚΗ ΕΠΟΧΗ, καὶ ὅτι ἡ γενιά μας θὰ ΕΞΟΙΚΕΙΩΘΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ μὲ ὅλα τὰ πρωτόγνωρα συστήματα, εἴτε αὐτὸ μᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι! Ἡ λέξη “ὑβριδικὸς” πλάστηκε ἀπὸ τὴν λέξη “ὕβρις”, ποὺ στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ ἔχει διάφορες ἑρμηνεῖες, ὅπως ὑπερηφάνεια, αὐθάδεια ἀπὸ αἴσθηση δύναμης, θρασύτητα, προκλητικὴ ἀναίδεια, ἀλαζονεία, βεβήλωση· λέγεται ὅμως καὶ γιὰ λαγνεία, ἀσέλγεια, ὅπως καὶ γιὰ πράξεις ἀκόλαστες… Προφανῶς οἱ ἑρμηνείες ἀποκαλύπτουν πῶς ἀντιλαμβάνεται ἡ ἀσεβὴς ἐξουσία, ΤΑ… “ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΑ” ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ “ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ”…».

Γιὰ λίγο, ὁ Ἀμφιλόχιος εἶχε σκυμμένο τὸ κεφάλι. «Φιλήμον, κάποια στιγμὴ ὁ κύριος Ἐλισσαῖος μοῦ εἶπε, πὼς “πολιτισμὸς” σημαίνει ΠΟΛΕΜΟΣ! Γιὰ νὰ κρύψουν οἱ ἀσυνείδητοι ἰσχυροὶ τοῦ κόσμου τὴν τραγικὴ ἀδικία ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ ἀνισότητα ποὺ ἐπιβάλλουν, τονίζουν τόσο δυναμικὰ τὶς παράλογες κοινωνικὲς συγκρούσεις, ὥστε ἡ προσοχὴ καὶ οἱ δυνάμεις τῶν ἀνθρώπων νὰ ἀπορροφοῦνται ἐκεῖ, σὲ αὐτὰ ποὺ γεννάει ὁ “πολιτισμός”. Κατὰ βάθος ὅμως, αὐτὸ ποὺ γεννάει τὸν “ΠΟΛΕΜΟ”, εἶναι ἡ τραγικὴ ἀδικία καὶ ἡ ἀνισότητα στὴν ΑΝΩΤΕΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ! Ἐμποδίζοντας οἱ ἀσυνείδητοι τὸν λαό μας ἀπὸ τὴν πνευματικὴ τροφοδοσία τῆς Ἱερῆς Παράδοσής μας, καταφέρνουν καὶ μᾶς ἀδικοῦν ὡς λαό!».

«Γι’ αὐτὸ ἡ Κοινωνιολογία θεωρεῖ τὴν ΑΛΛΟΚΟΤΗ ΨΕΥΔΟ-ΓΝΩΣΗ, “τὸ πᾶν”; Ἀποσπώντας μας τὴν προσοχὴ ἀπὸ τὴν ΑΝΩΤΕΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ, οἱ ἀσυνείδητοι ἰσχυροὶ τοῦ κόσμου, προβάλλουν τὴν γήινη δύναμη ποὺ ἐλέγχουν οἱ ἴδιοι, προβάλλοντας καὶ τὸ ψέμα ὅτι ὁφείλουμε νὰ ὑποταχθοῦμε σὲ συγκεκριμένους ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν τὴν δύναμη νὰ “σώζουν”… Ὅμως γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους, ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ! Εἶναι οἱ γνώσεις τῆς ψυχῆς, ποὺ γνωρίζει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ Ὁδὸς ποὺ δίνει ζωὴ στὴν ζωή μας! Η ΓΝΩΣΗ εἶναι δύναμη, ὅταν ἔχει γιὰ τέρμα τὴν ΑΛΗΘΕΙΑ, δηλαδὴ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

19 Ἡ γὰρ σοφία τοῦ κόσμου τούτου μωρία παρὰ τῷ Θεῷ ἐστι· γέγραπται γάρ· ὁ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν.

20 Καὶ πάλιν· Κύριος γιγνώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν, ὅτι εἰσι μάταιοι .

19 Διότι ἡ σοφία τοῦ κόσμου τούτου, ὅσο λαμπρὴ καὶ ὑψηλὴ κι ἄν φαίνεται, εἶναι μωρία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἔτσι ἔχει γραφτεῖ καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. “Ὁ Θεὸς εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ ἁρπάζει μὲ τὸ παντοδύναμο χέρι Του τοὺς σοφούς, τοὺς ξετινάζει καὶ τοὺς ἐξευτελίζει μέσα στὴν ἴδια τους τὴν σοφιστικὴ ἐπιτηδειότητα καὶ πανουργία”. 20 Καὶ πάλι εἶναι γραμμένο· “Ὁ Κύριος γνωρίζει πολὺ καλὰ τοὺς συλλογισμούς, τὶς ἐσωτερικὲς σκέψεις καὶ τοὺς διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν, ὅτι εἶναι μάταιοι καὶ ψευδεῖς”. (Α΄ Κορ 3,19-20)

* Β΄ Κορ. 7,10