Ἡ ζωὴ εἶναι μία καὶ μάλιστα μονόδρομος, ἀλλὰ ἄν βρισκόμαστε σὲ πνευματικὴ μέθη, τὴν βλέπουμε σὰν νὰ εἶναι διπλή: ἡ πραγματικότητα καὶ ἡ ζωὴ ποὺ πλάθουμε στὸ μυαλό μας.
Ἡ φιλοσοφία τοῦ τρόπου ποὺ καλύπτω κάθε ἀνάγκη εἶναι ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη στὶς δύο περιπτώσεις. Ζῶντας μὲ τὸν ὑπαρκτὸ ἑαυτὸ, εἶναι φυσικὸ νὰ θέλω κάτι ποὺ ἔχω ἀνάγκη, ὥστε νὰ ἐργαστῶ καὶ νὰ τὸ ἀποκτήσω. Ἐνῶ στὴν ψευτοζωὴ ἐντρυφῶ στὴν πραγματοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν μου, μὲ τὴν προσδοκία τῆς ψευδαίσθησης τῆς ἀξίας. Στὴν τελευταία περίπτωση, ἀκόμα κι ἄν ἔχω κάτι ἀνάγκη, ἀν δὲν δημιουργεῖ αἴγλη γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπό μου, ὥστε νὰ ἑλκύεται ἡ προσοχὴ τῶν ἄλλων, καὶ νὰ εἶναι ὑποφερτὴ ἡ ζωή, δὲν θὰ εἶναι προτεραιότητα…
Ἠ ψευτοζωή
Τὸ πρόβλημα δημιουργεῖται ὅταν κανεὶς ἀπὸ τὸ περιβάλλον μου δὲν ξέρει νὰ μιλήσει μὲ ξεκάθαρες λέξεις γιὰ τὴν ἈΞΙΑ μου. Ἐπειδὴ σὲ μία ζωὴ χωρὶς ἀξία δὲν χωράω, ἀσφυκτιῶ, κατασκευάζω στὴν φαντασία μου τὴν ψευτοζωή, καὶ τὴν ἐξουσιοδοτῶ νὰ μὲ ἐξουσιάζει μὲ τὶς ἀντανακλάσεις της… Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ λαχτάρα μου γιὰ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ἈΞΙΑΣ ποὺ δέχομαι νὰ ἀποξενωθῶ ἀπὸ τὸν ὑπαρκτὸ ἑαυτό μου, καὶ νὰ τραβήξω…τὸν δρόμο μου!
Ἐκ τῶν πραγμάτων, στὴν ψευτοζωὴ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ναρκωμένος, καὶ γι’ αὐτὸ δὲν τὸν νοιάζει ποὺ ζεῖ ἐπιφανειακά, ῥηχά, χωρὶς νὰ συμμετέχει ἡ ζωή του στὴν δημιουργία. Ἡ φαντασία δὲν ἔχει ὅρια, ὁπότε ὁ εύφάνταστος ὁραματίζεται διάφορα γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν ἱκανότητά του νὰ τὰ ὑλοποιήσει, ἀλλὰ ὅταν τὸν διαψεύδουν οἱ περιστάσεις, παραδίνεται στὴν κατάθλιψη. Τότε ὁ πόνος εἶναι ἀβάσταχτος, καὶ γιὰ τὴν ψυχικὴ νάρκωσή του ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μεγαλύτερη δόση …Τὸ ἀποτελεσματικότερο ναρκωτικὸ εἶναι τὸ συναίσθημα, καὶ γι’ αὐτὸ τὰ περισσότερα «ἐργοστάσια» παράγουν «ἔρωτα», ἤ ἐναλλακτικὰ «θυμό», δηλαδὴ γενικὰ παράγουν «δικαιολογία»! Χωρὶς αὐτή, ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος συνέρχεται ἀπὸ τὸ ψεῦδος καὶ βρίσκεται μετέωρος.
Ἡ πραγματικότητα
Ἡ πραγματικότητα δὲν μᾶς χαρίζεται, γιατὶ δὲν μᾶς χρωστάει! Ὀφείλω νὰ μάθω νὰ ἀγωνίζομαι πνευματικά, ὥστε ἐπενδύοντας τὸν χρόνο καὶ καλλιεργώντας τὰ τάλαντα ποὺ ἀναλογοῦν στὴν ἀποστολή μου, νὰ φέρω καρπούς ποὺ δὲν φθείρονται, ἈΝΤΑΞΙΟΥΣ τῆς ἀξίας μου, ποὺ δὲν φθείρεται!
Μέσα στὴν πραγματικότητα, μόνο ἐπειδὴ θέλω κάτι, δὲν εἶναι λόγος γιὰ νὰ τὸ ἀποκτήσω. Ἀν ἔχω κάτι ἀνάγκη, ἀλλὰ δὲν τὸ θέλω —ἐπειδὴ δὲν ἔχω ὁλόκληρη τὴν εἰκόνα τῆς ἈΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ μέσα μου— ἔρχονται οἱ αἰώνιες ἈΞΙΕΣ τῆς Πίστης νὰ μοῦ διδάξουν τί μοῦ δίνει ἈΞΙΑ, καὶ τί μοῦ τὴν ἀφαιρεῖ. Οἱ Ἀξίες εἶναι ἌΞΙΕΣ νὰ ἐγγυηθοῦν ὅτι ἄν τὶς ὑπερασπιστῶ, θὰ μὲ προφυλάξουν ἀπὸ τὸν κακὸ ἑαυτό μου, καὶ θὰ ζῶ με ἈΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ! Ἀν ἡ λαχτάρα μου γιὰ ἈΞΙΟΛΟΓΗ ζωὴ μπορέσει νὰ ὑπερνικήσει τὴν ἀρχικὴ ἀπώθηση γιὰ προσπάθεια, ποὺ κινήθηκε στὰ χωμάτινα σπλάχνα μου, ἡ ῥαθυμία θὰ μετατραπεῖ σὲ πορεία πρὸς τὴν Ζωή, ποὺ θὰ μοῦ ἀνοίξει δρόμο πρὸς τὴν αἰωνιότητα! Ἄν ἡ ἀποχαύνωση ἀποδειχτεῖ ἰσχυρότερη ἀπὸ τὰ ὀδυνηρὰ ὑπαρξιακὰ ἐρωτήματα, τὸτε νὰ παραδεχτῶ ὅτι μεταναστεύω στὴν ψευτοζωή…
Ἐπείγει νὰ συνειδητοποιήσω σὲ ποιὰ ζωὴ θὰ ξοδέψω τὶς ἡμέρες μου!
Οἱ ἐρωτήσεις εἶναι μπροστά μου, κι ἐγὼ πρέπει ἐπιτέλους νὰ διαλέξω —τελειώνει ὁ χρόνος, τὸ αἰσθάνομαι! Θέλω ἕναν κόσμο στὸν ὁποῖο εἶμαι βολεμένος θεατής, ὅπου κάποιοι παίζουν μαζί μου φορτώνοντάς με δικαίωματα; Θέλω νὰ συνεχίσω νὰ αὐτοαναιροῦμαι, λέγοντας ὅτι βαδίζω πρὸς τὸ ὄνειρό μου, ὅσο τρεκλίζω ἀπὸ ἀστάθεια; Δὲν θὰ διαμαρτύρομαι ὅμως γιὰ ὁτιδήποτε δίνω τὴν συγκατάθεσή μου, ἐπειδὴ δὲν ἔμαθα ἄλλο τρόπο νὰ ζῶ… Ἤ θέλω τὸν κόσμο γιὰ τὸν ὁποῖο φτιάχτηκα ΈΞ ἈΡΧΗΣ, κι ἄς εἶμαι μόνο ἕνας ἁπλὸς —ἀγωνιζόμενος— ἄνθρωπος ποὺ σηκώνει τὸν βαρὺ σταυρό του μὲ ἐσωτερικὴ εἰρήνη, καὶ μεγαλουργεῖ στὴν ἰδιαίτερα ταπεινὴ ἀποστολή του;
Ὁ τρόπος γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζει ὁ ἄνθρωπος τὶς θλίψεις μὲ ἀνυπέρβλητο θάρρος, εἶναι ἁπλός, σὰν κανόνας ἀπὸ παιχνίδι μικρῶν παιδιῶν· παίρνουμε ἕνα χαρτί καὶ γράφουμε ὅλες τὶς φορὲς ποὺ σωθήκαμε τὴν τελευταία στιγμὴ ἀπὸ μιὰ μεγάλη καταστροφή. Δὲν θὰ σταματήσουμε, ἄν δὲν μᾶς ἐνημερώσει ἡ ψυχή μας ὅτι θυμηθήκαμε καὶ τὶς λιγότερο κρίσιμες περιπτώσεις. Τὰ συμπεράσματα, θὰ εἶναι ἀνάλογα τῆς σοβαρότητας μὲ τὴν ὁποία ἀντιμετωπίζουμε τὸν ἑαυτό μας…Ἡ Πρόνοια τοὺ Πατέρα, ἑρμηνεύει ἀπὸ μόνη της τὴν ἀξία ποὺ ἔχουμε ὡς ἄνθρωποι, ποὺ εἶναι ἐξοπλισμένοι γιὰ τὸν ἑκάστοτε σταυρό!
Ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν κόσμο μὲ κανόνες ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν κοντά Του! Τὰ ἈΛΗΘΙΝΑ, τὰ ΑΙΩΝΙΑ, αὐτὰ ποὺ ἔχουν ἈΞΙΑ γιὰ Έκεῖνον, εἶναι ὅσα χτίζουμε μὲ τὸν ἀγώνα τοῦ σώματος καὶ τοῦ πνεύματος. Στὴν πραγματικότητα ὅμως τὰ χτίζει ὁ Θεὸς, ἀφοῦ Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Κτίστης τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς!
Δόξα τῷ Θεῷ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
