Ὅταν αἰχμαλωτίζεται ἕνα ἀδέσποτο ζῶο, θὰ ζήσει μέσα στὸ κλουβὶ ἤ μέσα σὲ ἕνα σπίτι γιὰ τὴν ὑπόλοιπη ζωή του. Ἡ ἐλευθερία ποὺ θὰ ἔχει ἀνταλλάξει, εἶναι ἡ ἐλευθερία κινήσεων νὰ βρίσκει ἀπὸ μόνο του τὸ φαγητό του καὶ νὰ βρίσκει προσωρινὸ κατάλυμα. Ὅταν σταματήσει νὰ ἀναπνέει, τὸ σῶμα του ἐξαφανίζεται καὶ ὅλα τελειώνουν γι’ αὐτό. Ἡ ζωή του τερματίζεται, δηλαδὴ παύει ἡ ὕπαρξή του καὶ τὸ ζῶο ἁπλὰ δὲν ὑπάρχει. Τὸ ἄν θὰ ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ἐπιλέγει σὲ ποιὸ δρόμο θὰ περπατάει ἤ ἄν θὰ ἀκολουθεῖ τὸ πρόγραμμα τῆς οἰκογένειας ποὺ τὸ ἔχει περιθάλψει —τὰ μέλη της εἶναι οἱ ἰδιοκτήτες του— ἀφορᾶ τὸ διάστημα τῆς ζωῆς του· ὅταν σταματήσει νὰ ζεῖ, δὲν ἔχει σημασία ἄν ἔζησε ἐλεύθερο ἤ ὄχι.
Τί γίνεται ὅμως μὲ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουμε ψυχή, καὶ ἡ ζωή μας δὲν σταματάει σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο ὅπως τῶν ζώων; Μᾶλλον προηγεῖται ἡ ἐρώτηση, βλέπουν καλὰ τὰ μάτια μας, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ ἀναρωτιοῦνται γιὰ τὴν ζωὴ μετὰ τὸν θάνατό μας, ἤ ἡ ὅρασή μας εἶναι θολή; Μήπως δὲν ἔχουμε σκεφτεῖ τὸ θέμα, ὁπότε ἀσυνείδητα κατατάσσουμε τὸν ἑαυτό μας στὴν ἴδια κατηγορία μὲ αὐτὴ τοῦ ζώου; Κάτι τέτοιο ὅμως, δὲν ἀποτελεῖ αὐτο- ὑποτίμηση; Τὶ γίνεται ἄν ἐκεὶ ἔξω ἄλλοι τὸ ἔχουν ἀποφασίσει ἤδη γιὰ ἐμᾶς, καὶ μᾶς τὸ “ἀνακοινώνουν” μὲ πλάγιους τρόπους; Ἀπὸ ποιόν περιμένουμε νὰ μᾶς προστατεύσει, ἄν δὲν τὸ κάνουμε συνειδητὰ ἐμεῖς;
Τὰ σημερινὰ λεξικὰ περιγράφουν τὴν ἐλευθερία μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ τὸν περιγράφουν τὰ ΜΜΕ, οἱ ταινίες, τὰ τραγούδια καὶ γενικὰ ἡ κοσμικὴ ζωή. Λένε δηλαδὴ ὅτι εἴμαστε ἐλεύθεροι ὅταν δὲν εἴμαστε θύματα ἐξαναγκασμοῦ, περιορισμοῦ ἤ ἐξάρτησης. Λένε ἀκόμα ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι “ἰδιοκτήτης” τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ κυβερνάει τὸν ἑαυτό του ὅπως ἀποφασίζει, ἀρκεῖ νὰ ἀναλαμβάνει τὶς εὐθύνες του!
Παρόλο ποὺ οἱ ἄνθρωποι “ἀσκοῦν” αὐτὸ τὸ “σχῆμα” τῆς ἐλευθερίας ὅσο περνάει ὁ καιρός ὅλο καὶ περισσότερο, οἱ ζωές τους μᾶλλον περισσότερο χαοτικὲς δείχνουν, ἀλλὰ σὲ καμία περίπτωση δὲν εἶναι ζωὲς ἀνθρώπων ποὺ ἀπολαμβάνουν τὴν ἐλευθερία τους… Ὁ κλονισμὸς τῆς ψυχοπνευματικῆς ἰσορροπίας τους ἐπιτρέπει νὰ συμπεράνουμε, ὅτι ἡ σύγχρονη ζωὴ περισσότερο φαίνεται νὰ “ῥυθμίζεται” ἀπὸ τὴν… τύχη, παρὰ ἀπὸ τὴν λογική! Πῶς γίνεται νὰ “κυβερνῶνται” ὅλα ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ αὐτὸς νὰ ἀπουσιάζει ἀπὸ τὴν ζωή του, καὶ ἐκείνη νὰ τὸν μειώνει καὶ νὰ τὸν πληγώνει μὲ ὅσους τρόπους προλαβαίνει νὰ ἐπινοήσει; Ἀφοῦ λέει ὅτι ζεῖ ἐλεύθερος ὁ ἄνθρωπος καὶ τὸ παιδί του, τότε γιατὶ περπατοῦν μέσα στὸν φόβο καὶ στὴν ἀνασφάλεια;
Οἱ σοφοὶ “ἀγράμματοι” προγόνοι μας γνώριζαν καλὰ...
Δὲν ὑπάρχει μόνο ἡ ἐξωτερικὴ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ ἡ ἘΣΩΤΕΡΙΚΗ ἘΛΕΥΘΕΡΙΑ, ἡ ὁποία ἀπορρέει ἀπὸ τὴν ἀθανασία τοῦ ὑλικοῦ του. Ὅποιος δὲν γνωρίζει τὴν ἀξία τῆς ἀθάνατης ψυχῆς του ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν ἐσωτερικὴ ἐλευθερία του, προφανῶς ἐπειδὴ ἐπίσης δὲν τὴν γνωρίζει, ἤ ἀκόμα χειρότερα, ἐπειδὴ “ΔΙΔΑΧΤΗΚΕ” ΝΑ ΤΗΝ ὙΠΟΣΚΑΠΤΕΙ…
Ἡ ἐσωτερικὴ ἐλευθερία ἀναφέρεται στὴν ἐσωτερικὴ ζωή μας, δηλαδὴ στὶς ἐσωτερικὲς πράξεις μας, ποὺ εἶναι οἱ σκέψεις, τὰ συναισθήματα καὶ τὰ πιστεύω μας. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα βρίσκονται στὴν ἐξωτερικὴ ζωή μας, στὴν ὁποία στηρίζεται ἡ ἐξωτερικὴ ἐλευθερία μας.
Φυλακὴ εἶναι ὅ,τι ἀφαιρεῖ τὴν ἐλευθερία. Στὸν ἄνθρωπο ταιριάζει νὰ ζεῖ ἐλεύθερος, ἐπειδὴ ἔχει νὰ ἐπιτελέσει ἀνώτερο σκοπό. Ἡ ἐπιβίωση καὶ ἡ ἀναπαραγωγή, δηλαδὴ ἡ σκλαβιὰ τοῦ κατώτερου σκοποῦ, ταιριάζει στὰ ζῶα. Ἡ σκλαβιὰ ταιριάζει στὰ ζῶα, ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι ὁ Θεὸς τὰ ἔθεσε στὴν ὑπηρεσία τοῦ ἀνθρώπου. Μὲ τὴν σκλαβιά ὁ ἄνθρωπος ὑποβιβάζεται ἐπειδὴ τοῦ ἀφαιρεῖται ἡ δυνατότητα νὰ φτάσει στὸν ἀνώτερο σκοπό του, ὁ ὁποῖος εἶναι νὰ διαπρέψει στὴν αἰωνιότητα, ὅπου ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Ἡ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!
Ἄν φυλακίσει κάποιος ἕνα ζῶο, αὐτὸ δὲν ἔχει τρόπο νὰ σκεφτεῖ πῶς θὰ ἐλευθερωθεῖ. Ἄν φυλακίσει —ἐσωτερικὰ— ἕναν ἄνθρωπο, ἀποκρύπτοντάς του ὅτι ἔτσι καὶ ἀρχίσει νὰ σκέφτεται ἔχει τὴν ἱκανότητα νὰ ἐλευθερωθεῖ — τὸ θύμα εἶναι ἀνυποψίαστο ὅτι διαφέρει ἀπὸ τὸ ζῶο, αὐτὸ σημαίνει ἐσωτερικὴ φυλακὴ— ἀπὸ τὴν μιὰ δὲν θὰ θέλει νὰ μάθει τὸ θύμα του νὰ σκέφτεται, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη θὰ θέλει νὰ τὸ βλέπει ὅτι συνεχίζει νὰ ζεῖ σὰν ζῶο…
Ὁ νόμος τῆς ζούγκλας λέει ὅτι τὸ μεγαλύτερο ψάρι τρώει τὸ μικρότερο. Κάποιος ποὺ στήνει παγίδες ΠΙΣΤΕΥΕΙ ὅτι ὅποιος ἀξίζει πραγματικά, δὲν θὰ πιαστεῖ στὴν παγίδα του, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι κάτι ποὺ ἀξίζει τὸ προσέχουμε ἐπειδὴ τὸ χρειαζόμαστε. Ὅποιος πιαστεῖ, ἐπειδὴ δὲν ἦταν στὶς προτεραιότητές του νὰ προσέχει, ἤξερε κατὰ βάθος ὅτι δὲν ἄξιζε καὶ γι’ αὐτὸ καὶ δὲν πρόσεχε! Ἄρα ὁ θύτης ἐπιβεβαιώνεται γιὰ τὴν ἄποψή του γιὰ τοὺς παγιδευμένους, ὅτι ἡ θέση τους εἶναι μέσα στὴν παγίδα…
Ἡ ἐσωτερικὴ φυλακὴ ἀπαγορεύει τὴν ἠθικὴ ἐλευθερία
Ἡ παγίδα “προσφέρεται” σὲ γοητευτικὴ “συσκευασία”, αἰῶνες τώρα! Οἱ ἀσχήμιες ΔΙΑΤΑΣΣΟΥΝ ὅτι ὈΦΕΙΛΟΥΜΕ —ὑποτίθεται, στὸν ἑαυτό μας— νὰ “κατασκευάσουμε τὴν εἰκόνα μας”! Νὰ γίνουμε… ὁ ἑαυτός τῶν ὀνείρων μας! Νὰ γίνουμε ὅπως φανταζόμαστε ὅτι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ, γιὰ νὰ βροῦμε τὴν καλύτερη πλευρὰ τοῦ ἑαυτοῦ μας, ποὺ θὰ μᾶς ἰσορροπήσει! Κι ἐμεῖς ὡς ἐξωτερικὰ “ἐλεύθεροι”, ἀρκούμαστε νὰ γινόμαστε ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, μὲ ἐτοιμοπαράδοτα “ΠΙΣΤΕΥΩ-ΚΟΥΡΕΛΟΥΔΕΣ”!
Τὸ Κακὸ εἶναι ὅ,τι ἀκάθαρτο ἀκουμπᾶ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, μὲ σκοπὸ νὰ τὴν ἐμποδίσει νὰ πλησιάσει τὸν Ἀρχηγὸ τῆς ἁγνότητας, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Τὸ πρόβλημά μας εἶναι ὅτι μεγαλώσαμε “μαθαίνοντας νὰ κρατᾶμε χῶρο” στὸ Κακό, βάζοντάς το δίπλα στὸ Καλό…Αὐτὸ ὅμως λέγεται ΝΟΘΕΙΑ! Ἔτσι προσβάλλουμε τὸ Καλό, κι ἄς αὐταπατόμαστε ὅτι θέλουμε νὰ το ὑπηρετήσουμε μὲ τὴν ζωή μας! Αὐτομάτως, τὸ Κακό μᾶς περνάει τὸν “λαιμοδέτη” του, γιατὶ ἐνεργοῦμε σὰν ἀδέσποτα…
ΠΟΥΛΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ἘΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ἘΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ἘΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΖΩΗ͂Σ! Τὸ γνώριμο ἐσωτερικὸ κενό μας, ποὺ ἀποκαλύπτει τὴν ἐσωτερικὴ φυλάκισή μας, ἐπιβεβαιώνει τὴν πεποίθηση τοῦ θύτη ὅτι ἄν πιστεύαμε ὅτι ἔχουμε αἰώνια ἀξία, ἡ ἀπόλυτη προτεραιότητά μας θὰ ἦταν ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΑΜΕ ΝΑ… ὈΣΦΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΠΑΓΙΔΕΣ!
Τί μᾶς συμβαίνει; Γιατὶ δὲν εἴμαστε ἔντιμοι μὲ τὴν καρδιά μας; Ἀφοῦ εἶναι “ὁ πύργος ἐλέγχου” τῆς ἐλευθερίας μας, γιατὶ δὲν ἀκοῦμε τὸν συναγερμό της; Κάποιοι ἀφαιροῦν τὴν ζωή τους ἐπειδὴ δὲν ἀντέχουν τὸ μαρτύριο νὰ μὴν ἔχει νόημα ἡ ζωή τους! Ποιό εἶναι τὸ νόημα τῆς δικῆς μας ζωῆς;
Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωὴ...
Ἐξωτερικὴ ἐλευθερία ἀπολαμβάνουμε, ὅταν ἡ κοινωνία μᾶς παρέχει κάθε δυνατὸ μέσο γιὰ νὰ καλλιεργηθοῦμε πνευματικά, καὶ νὰ γίνουμε “ἄσοι” στὸ σημάδι τοῦ πνευματικοῦ πολέμου! Ἡ ζωὴ τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν ἐγγυᾶται ὅτι θὰ “σταλάζει” πνευματικὲς εὐωδίες, ποὺ προεικονίζουν τὴν ζωὴ στὸν Παράδεισο! Μὲ ἄλλα λόγια, ὅταν ἡ ἐξωτερικὴ ἐλευθερία προασπίζεΙ τὴν ἐσωτερική ἐλευθερία μας, οἱ παγίδες τοῦ θύτη “μυρίζουν” ἀπὸ μακριά!
Ἄν ὅμως ἡ ἐξωτερικὴ ἐλευθερία ποὺ θεωροῦμε “προοδευτικὴ” κατάκτησή μας, ἀποδεικνύεται ὅτι εἶναι ψευδαίσθηση, ἐπειδὴ συνειδητοποιοῦμε ὅτι μᾶς στέλνει νὰ “ἐλευθερωθοῦμε” στὶς ἀκάθαρτες παγίδες, νὰ ξέρουμε ὅτι δὲν εἶναι στὴν εὐχέρειά της, νὰ ἐπιβληθεῖ στὴν ἐσωτερικὴ ἐλευθερία μας! Τὸ Δῶρο τοῦ οὐράνιου Πατέρα μας ἔχει τὸν τελευταῖο λόγο: εἶναι ἡ ἐλεύθερη βούλησή μας, δηλαδὴ ἡ θέλησή μας!
Ἔχουμε τὴν εὐλογία νὰ εἴμαστε ὁ καθένας μας ἕνα πρόσωπο μοναδικό, ἀνάμεσα στὰ μυριάδες ἑκατομμύρια τῶν παιδιῶν Του, ποὺ ἔχει ζωοποιήσει ὁ Κύριος! Οὔτε μετὰ ἀπὸ ἐμᾶς, θὰ πλάσει ἄλλο παιδί Του μὲ τὴν δική μας ὄψη, ἤ προσωπικότητα! Ὁ Χριστὸς μᾶς γνωρίζει προσωπικά, δὲν μᾶς μπερδεύει, ξέρει ἀκριβῶς τὰ τάλαντα ποὺ μᾶς δώρισε, ΠΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΑ, καὶ σὲ ποιὸ σημεῖο πνευματικῆς ἀνάπτυξης βρισκόμαστε τώρα! Εἶναι μεγάλη ἀδικία γιὰ τὴν αἰώνια ὕπαρξή μας νὰ μπερδευόμαστε ἐμεῖς, σχετικὰ μὲ τὸ ποιοὶ εἴμαστε, καὶ νὰ χάνουμε τὸ πρόσωπό μας ἐπειδὴ “κυκλοφοροῦμε” μὲ τὸ πρόσωπο τῶν ἄλλων, ποὺ μιμούμαστε…
Ἡ φυλακὴ ποὺ καραδοκεῖ νὰ γραπώσει τὴν “ἀπρόσεκτη” θέληση τοῦ ἀνθρώπου, θέλει πάση θυσία νὰ ἐκτρέψει τὴν ζωὴ μὲ τὸν ἀνώτερο σκοπό της, σὲ ζωώδη βίο! Τὸ ὑλικό μας εἶναι ὑψηλό, ἡ αξία μας ὑψηλή, καὶ ἔχουμε ἱερὸ χρέος νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ καθαριστοῦμε ἀπὸ τὰ πάθη μας, ποὺ εἶναι ἡ ἐσωτερικὴ σκλαβιά! Ὁ Χριστὸς μᾶς θέλει ἁγνούς, νὰ μοχθοῦμε καλλιεργώντας τὶς ἀρετές στὸ ἀόρατο χωραφάκι τῆς ψυχῆς μας, ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ παραχθεῖ τὸ “προσωπικὸ ψυχικὸ προϊὸν”, σύμφωνα μὲ τὸ Ἅγιο Σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία μας! Μόνο ὅταν βαδίζουμε πρὸς αὐτὸ τὸν δρόμο, ἡ ζωή μας γεύεται τὴν αὐθεντικότητα, καὶ νιώθουμε ὅτι βαδίζουμε καλά, δηλαδὴ ἀξιοποιεῖται ὁ χρόνος ποὺ μᾶς ἀναλογεῖ!
Ὁ θάνατος εἶναι ἕνα ἁπλὸ γεγονὸς στὴν ζωή μας, ποὺ διαρκεῖ δύο δευτερόλεπτα, καὶ θὰ μᾶς συμβεῖ. Μετὰ θὰ ἀποκαλυφθοῦν οἱ συνέπειες τῶν πράξεών μας! Τὸ ἌΝ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ἘΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΜΑΣ, ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ἄν προστατεύσαμε ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ τὴν ἐσωτερικὴ ἐλευθερία μας!
Οἱ εὐσεβεῖς πρόγονοί μας ἔλεγαν “ἡ ἄγαν ἐλευθερία ἔοικεν εἰς ἄγαν δουλείαν μεταβάλλειν”, δηλαδή, ἡ ὑπερβολικὴ ἐλευθερία ὁδηγεῖ σὲ ὑποδούλωση. Ὁ αὐτοέλεγχος καὶ ἡ ἐκράτεια “μανταλώνουν” τὴν ἐλευθερίας μας. Ὁ διάβολος παρουσιάζει τὴν ζημιὰ ὡς εὐκαιρία, ἐπειδὴ κοιτάζει τὸ συμφέρον του, που εἶναι τὸ ἀντίθετο ἀπὸ αὐτὸ τοῦ ἀνθρώπου!
Ἄν ὅσα προαναφέρθηκαν φαίνονται δύσκολα, μποροῦμε ἁπλὰ νὰ γονατίζουμε μπροστὰ στὸν Χριστό μας, καὶ νὰ Τὸν παρακαλᾶμε νὰ φανερώσει στὴν ψυχή μας τί πρέπει νὰ Τοῦ ζητάμε στὴν προσευχή μας, ὥστε νὰ Τὸν πλησιάζουμε. Ἔχει σημασία ποὺ μετὰ ἀπὸ αὺτὸ ποὺ θὰ μᾶς ὑποδείξει, θὰ Τὸν εὐχαριστοῦμε μὲ δάκρυα ψυχῆς!
Ἡ ἈΛΗΘΕΙΑ ἘΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ἩΜΑΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
