«Ψυχή μου, ἔχεις ἀποθηκεύσει ἀγαθὰ ποὺ σοῦ φτάνουν γιὰ πολλὰ χρόνια! Φάε, πιές, ἀπόλαυσε!», εἶπε ὁ ἄφρονας πλούσιος τῆς παραβολῆς στὸν ἑαυτό του, ποὺ τοῦ ἔλειπε ἡ φρόνηση· δηλαδὴ δὲν μποροῦσε νὰ ξεχωρίσει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό· τὸ ἀληθινὸ ἀπὸ τὸ ψεύτικο. Μόνος του θὰ χαιρόταν τὰ ὑπάρχοντά του, ἦταν ἀπρόθυμος νὰ προσφέρει σὲ ἄλλον. Γύρω του εἶχε ὑψώσει ἕνα τοῖχος γιὰ νὰ ἀπομονώνεται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ λατρεύει τὸν θεό του, δηλαδὴ τὸν ἑαυτό του.
Ὁ ἄφρονας ἄρχοντας ἔχει περισσότερα ἀπὸ τοὺς ἄλλους, καὶ δὲν ἔχει ἀνάγκη κανέναν! Ζεῖ στὴν πολυτέλεια, μακριὰ ἀπὸ τὶς “ὑποτιμητικὲς” κοπιαστικὲς ἐργασίες, καὶ ἐνδιαφέρεται μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἡ προτεραιότητα τῆς ἀπόλαυσης ἀπωθεῖ τὴν κοινωνία μὲ τοὺς ἄλλους.
Ὁ ἄρχοντας αὐτὸς δὲν εἶναι φίλος μὲ κανέναν. Μάλιστα, ὑποτιμᾶ τοὺς πάντες, ποὺ δὲν εἶναι ἐκλεκτοί ὅπως ἐκείνος! Γιὰ ποιό λόγο ὅμως γίνεται κάποιος ἀτομιστής; Μήπως ἐνδιαφέρεται μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του ἐπειδὴ εἶναι δειλὸς, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἀμύνεται; Μήπως κατὰ βάθος γνωρίζει ὅτι δὲν ἔχει τὴν ἱκανότητα νὰ συνάψει καρδιακὲς σχέσεις μὲ τὸν πλησίον, ἐξ αἰτίας τῆς πληγῆς του, δηλαδὴ τῆς ρηχότητάς του; Ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ ἔχει μάθει μόνο νὰ παίρνει ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι… ἐκλεκτός;
Ὁ ἄφρονας αἰχμαλωτίζεται στὴν ἀπόλαυση, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἀγαπήσει οὔτε κὰν τὸν ἐαυτό του, διότι δὲν τοῦ προσφέρει ὅσα ζητᾶνε ἐπιτακτικὰ οἱ ἐσωτερικὲς ἀνάγκες του. Κατὰ βάθος δὲν πιστεύει ὅτι ἀξίζει, γι’ αὐτὸ προσπαθεῖ τουλάχιστον νὰ πείσει τοὺς ἄλλους. Ἀγωνιᾶ νὰ τοῦ ἀναγνωρίζουν τὴν “ἀδιαπραγμάτευτη ὑπεροχή”… Μειονεκτεῖ γιατὶ δὲν ἔχει ἀγάπη· ἡ καρδιά του φτιάχτηκε γι’ αὐτή, καὶ εἶναι ὀδυνηρὸ ποὺ τοῦ λείπει! Μιλάει γιὰ κοσμικὴ αὐτοεκτίμηση, γιὰ αὐτοπεποίθηση, ἀνεξαρτησία, δυναμισμό, ἐξασφάλιση, ἀλλὰ ἐκ τῶν πραγμάτων, μὲ τὴν ὑπερβολὴ τῆς στάσης του καὶ τὴν ἐμμονὴ στὴν ἐπίδειξη, ἐπιβεβαιώνει ὅτι ὅλα αὐτὰ τοῦ λείπουν, ὅπως καὶ ὅτι ἀγνοεῖ ποὺ μπορεῖ νὰ τὰ βρεῖ…Τὰ συναισθήματα ποὺ τὸν κατακλύζουν εἶναι ἡ πλεονεξία, ἡ ἀγωνία, ὁ φόβος καὶ ἡ ταραχὴ τῆς ἐγωιστικῆς ἀπόλαυσης…
Ὅπως ἡ φτώχεια φέρνει τὰ δάνεια, ἔτσι καὶ ἡ φτώχεια τῆς ψυχῆς φέρνει τὶς ἐξαρτήσεις στὶς ἡδονές. Ἡ αὐτονομία τοῦ ἄφρονα μεταβιβάζεται σὲ αὐτές, οἱ ὁποῖες ἡδονὲς ἘΛΕΓΧΟΥΝ πιὰ τὴν ζωή του. Ἡ ἌΜΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ Ο ἘΓΩΙΣΜΟΣ! Οἱ ἐσωτερικὲς διαδρομές του ἔφτιαξαν μιὰ ἐπιτηδευμένη εἰκόνα γιὰ τὸν ἑαυτό του, ποὺ σπεύδει νὰ τὴν… “ἀξιοποιήσει”: ἀφήνει τὰ πάθη νὰ τὸν ὑποδουλώσουν, ἔχοντας τὴν ἐντύπωση ὅτι ἔτσι… ἀπολαμβάνει τὴν ζωή του, ἤ ἀποκαλώντας τὰ ἠθικὰ ἐλαττώματα ὡς… δικαιώματα!
Μὴν ἔχοντας ἕνα λογικὸ νόημα στὴν ζωή του, ὁ ἄφρονας καταφεύγει σὲ κάποιο παράλογο “νόημα”. Οἱ καταχρήσεις, τὸ ψευδοφάρμακο γιὰ τὴν ψυχὴ ποὺ νοσεῖ, ἐπιστρέφει καὶ σπέρνει ἐκ νέου καινούργιες ἀσθένειες, ποὺ “βάλλουν” τὴν ψυχὴ σὲ ἀκόμα περισσότερα σημεῖα… Ἡ ἀμείλικτη ὑπαρξιακὴ μειονεξία τὸν ὠθεῖ νὰ βγεῖ “νικητής”, γιατὶ ἄν δὲν δοῦν οἱ ἄλλοι ὅτι εἶναι σημαντικός καὶ ὅτι ξεχωρίζει, πληγώνεται…
Ὡς ὑψηλόφρονας, ἀπορρίπτει τὴν προσωπικὴ ἀξία του ὡς παιδὶ τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ θὰ ἀρνηθεῖ τοὺς Νόμους τοῦ Θεοῦ, θὰ φτιάξει δικούς του κανόνες καὶ ἡ ζωή του θὰ γεμίσει μὲ συγκρούσεις, δηλαδὴ μὲ παραλογισμό! Παρ’ ὅλο ποὺ ἡ “πληρωμὴ” γιὰ τὶς ἐξαρτήσεις εἶναι βαριά, ὁ ἄφρονας δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρὶς τὴν αὐταπάτη τῆς “ἀρχοντιᾶς”…
Γιὰ τὸν “ἄρχοντα” εἶναι ἀδιανόητη ἡ σκέψη ὅτι ὀφείλει στὸν ἑαυτό του νὰ γίνει ἐνάρετος. Ἔτσι ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα τοῦ θανάτου του, ἡ ἀπόλυτη κυριαρχία του μετατρέπεται σὲ ἁρπαγή του ἀπὸ τὰ αἰώνια καταχθόνια…
Στὶς σχέσεις μὲ τὸν πλησίον δοκιμάζεται ἡ ἀρετή
Ἡ ἀντίθετη κατάσταση ἀπὸ τὸν ἀτομιστή, εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι “πρόσωπο”. Αὐτὸς ποὺ βρίσκεται δηλαδὴ ἐνώπιον ἄλλου προσώπου καὶ δημιουργοῦν σχέση, μέσα ἀπὸ τὰ ἁγνὰ συναισθήματα ποὺ τοὺς συνδέουν.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι “πρόσωπο” διαθέτει ψυχικὸ πλοῦτο τὸν ὁποῖο χαρίζει ἀπλόχερα στὸν πλησίον, ξέροντας ὅτι στην πίστη μας, ἄρχοντας σημαίνει αὐτὸς ποὺ ὑπηρετεῖ τοὺς ἄλλους! Ἡ ἀρετὴ του πιστοῦ φέρνει ὀμορφιὰ στὴν ζωή του, καὶ τὸν βοηθάει ἀκόμα καὶ σὲ δύσκολες καταστάσεις. Οἱ ἄνθρωποι τὸν ἐκτιμοῦν καὶ ὑπολογίζουν τὴν γνώμη του. Ἡ ἀγάπη εἶναι τὸ ζητούμενο στὴν ζωή του ἐπειδὴ ἐφαρμόζει τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, Τον Ὁποῖο ὑπεραγαπᾶ, καὶ κοπιάζει νὰ ἀναζητᾶ, γιὰ νὰ δυναμώσει τὴν σχέση μαζί Του! Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ “περιουσία του”, ὁ ἀμύθητος θησαυρὸς ποὺ πασχίζει νὰ διαφυλάξει, ὡς ὑπερπολύτιμος ποὺ εἶναι!
Ἡ εὐγνωμοσύνη του πρὸς τὸν Δωρεοδότη Χριστὸ δὲν ἔχει τέλος, ἐπειδὴ ἀναγνωρίζει ὅτι καθημερινὰ τὸν γεμίζει μὲ εὐλογίες! Ὁ πιστὸς διατηρεῖ στὴν μνήμη πώς ἦταν ἡ ζωή του ἀκριβῶς, ὅταν δὲν εἶχε πλησιάσει ἀκόμα τὸν Κύριο. Μερικὲς φορὲς πρέπει νὰ ἀγωνιστεῖ μὲ περισσότερη ἔνταση στὰ πνευματικά, διότι ἡ σάρκα ἀπειθαρχεῖ, ἀλλὰ ἐφόσον πορεύεται δίπλα του ὁ Χριστός, ὁ σταυρὸς εἶναι ἐλαφρύς! Μὲ αὐτὴ τὴν προϋπόθεση, σὲ ὅλες τὶς θλίψεις ὁ σταυρὸς εἶναι ἐλαφρύς!
Ὅταν κοινωνάει, ἔρχεται ὁ Μέγας Ἀρχιερέας νὰ κατοικήσει στὴν καρδιά του, καὶ οἱ ἀνάσες του πιστοῦ μαρτυροῦν τὰ “συστατικὰ” τοῦ Παραδείσου! Πρόκειται γιὰ τὴν ὕψιστη τιμὴ, γιὰ τὴν χαρὰ στὶς μεγαλύτερες ἀνθρώπινες διαστάσεις!
Ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τοῦ θανάτου τοῦ πιστοῦ, ἡ ἀποσκευὴ ποὺ θὰ πάρει μαζί του —καὶ θὰ εἶναι γεμάτη ἄφθαρτους θησαυροὺς— θὰ εἶναι ἡ… καρδιά του!
Ὑπάρχει κι ἄλλος ἄφρονας
Ὅσα εἰπώθηκαν, περιγράφουν γνωστὲς ἐσωτερικὲς καταστάσεις, ἀλλὰ τὰ πράγματα περιπλέκονται κάπως…
Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἄφρονα ποὺ εἶναι ὄντως πλούσιος, ὑπάρχει καὶ αὐτὸς ποὺ ἐνῶ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ, ἔχει τὴν νοοτροπία τοῦ… πλουσίου! Πρόκειται γιὰ κατάλοιπα τοῦ παρελθόντος, τὰ ὁποῖα τοῦ ἐμφύσησε τὸ κοινωνικὸ περιβάλλον(!), καὶ ἀδυνατεῖ νὰ ἀποβάλλει —ἴσως ἐπειδὴ δὲν τὰ συνειδητοποιεῖ. Ἔχει γιὰ τὸν ἑαυτό του τὴν ἴδια μεγεθυμένη εἰκόνα ὅτι εἶναι “ἄρχοντας”, καὶ ἀγωνίζεται νὰ τὴν δείξει καὶ στοὺς ἄλλους· ἀπὸ τὶς ἴδιες αἰτίες, καταλήγει στὶς ἴδιες ψυχικὲς ἐξαρτήσεις…
Ἐπίσης, ἀπὸ τὸν ἴδιο “δρόμο” περνάει καὶ ὁ ἄφρονας ποὺ ἔχει τὶς γνώσεις ὡς θησαυρὸ ποὺ ξεχειλίζει στὶς “ἀποθήκες”, καὶ ὑπεραίρεται! Μιλάει στὸν ἑαυτό του μὲ τὰ ἴδια λόγια σὰν τὸν πλούσιο ἄφρονα, καὶ τὸ ἴδιο κάνει καὶ ὅποιος ἄνθρωπος στηρίζεται στὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνισή του, τὰ ρούχα του, τὰ μαλλιά του, τὰ νύχια του, τὰ σχέδια πάνω στὸ δέρμα του, ὭΣ ἌΦΘΟΝΟ” “ΒΙΟΣ στὶς “ἀποθήκες”! Ὁ ἀτομιστὴς θεωρεῖ δική του κατάκτηση ὅ,τι ἔχει —καγχάζει στὴν σκέψη νὰ δοξάσει τὸν Θεό— καὶ ἀκολουθεῖ τὸν μονόδρομο τοῦ ψυχικοῦ κενοῦ, ποὺ καταλήγει στὶς ἐξαρτήσεις…
Πλησιάζοντας λίγο αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, τὰ πράγματα περιπλέκονται ἀκόμα περισσότερο. Οἱ ταινίες ποὺ βλέπουν οἱ ἄφρονες αὐτοί, ἡρωποιοῦν τὸν ἀγχώδη, παρορμητικὸ νέο, μὲ τὶς νευρώσεις καὶ τὴν δαπανηρὴ διασκέδαση. Οἱ ἀποκαρδιωτικὰ ἀνόητοι διάλογοι καθηλώνουν τοὺς ἄμυαλους, τοὺς ἀνώριμους, ποὺ γελᾶνε μὲ ρηχὰ ἀστεῖα, ἐργάζονται μὲ προχειρότητα καὶ ἐπιπολαιότητα, καὶ λύνουν τὰ προβληματά τους μὲ ἀνήθικες, σπασμωδικὲς κινήσεις… Τὰ τραγούδια ποὺ ἀκοῦν ἀπευθύνονται σὲ ἐλαφρόμυαλους· οἱ διαφημίσεις ποὺ παρακολουθοῦν τοὺς ἀντιμετωπίζουν σὰν νηπιόφρονες· οἱ εἰδήσεις ἀποτείνονται σὲ κενόφρονες ποῦ ζοῦν ἀστόχαστα, ἀπρόσεκτα, ἀσύνετα…
Ἄν ἑστιάσουμε στὶς ὀθόνες ποὺ παρακολουθοῦν, θὰ ἀκούσουμε τὸ…”κοινωνικὸ περιβάλλον” νὰ ΘΕΩΡΕΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΖΟΥΝ Ὅ Λ Ο Ι ΟΙ ἌΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ Ἄ ΦΡ Ο Ν Ε Σ, ἤ σὰν νὰ εἶναι… ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ!
Δίνοντας λίγη προσοχὴ ἀκόμα γίνεται ἀντιληπτὸ πολλὲς φορές, ὅτι μὲ τὸν τρόπο ποὺ διατυπώνονται οἱ γνῶμες, ἤ ποὺ ἐκφράζονται τὰ συναισθήματα, ἤ ἀπὸ τὰ θέματα ποὺ θίγονται, διαχέεται εἰρωνεία γιὰ τὴν ἐνάρετη ζωή, περιφρόνηση γιὰ τὰ χρηστὰ ἤθη, αἰχμηρότητα, …ἀκόμα καὶ χλεύη!
Ἡ κοινωνία λέει, «εἶναι ἐπιβεβλημένο νὰ ζεῖτε σὰν τὸν ἌΦΡΟΝΑ!». Ὅμως τὸ κακὸ δὲν ἔχει ὀντότητα! Ὁ Μέγας Βασίλειος εἶπε ὅτι τὸ κακὸ εἶναι ἡ ἔλλειψη τοῦ καλοῦ. Ὁ Θεὸς δημιούργησε μόνο τὸ καλὸ!
Ὁ Χριστὸς μᾶς εἶπε:
«ὅστις θέλει ὀπίσω Μου ἐλθεῖν!»
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
