-Ἰσχυροὶ ἐστε καὶ νενικήκατε τὸν πονηρόν

«Τί θὰ γίνει μὲ ἐσένα, Καλλίνικε, ἔτσι θὰ τὸ πηγαίνεις ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα; Θὰ εἶσαι “κάποιος ἄλλος”; Δὲν τὸ καταλαβαίνεις ὅτι αὐτὴ ἡ μουσικὴ θὰ σὲ καταστρέψει;».

Μᾶλλον ὁ ἀδερφός μου τώρα συνειδητοποιεῖ πὼς ὅλον τὸν καιρό, κάτω ἀπὸ τὰ ἀκουστικὰ ἄκουγα ἄγρια ῥὸκ μουσική. Ἔχουμε τρία χρόνια διαφορά, καὶ μὲ τὰ διαβάσματά του γιὰ τὶς πανελλήνιες, σχεδὸν χαθήκαμε. «Δὲν ἔχει νόημα νὰ μοῦ μιλᾶς σὰν νὰ εἶμαι μωρό. Ἔφτασα σὲ ἡλικία ποὺ δικαιοῦμαι νὰ ἔχω ΕΠΙΛΟΓΕΣ! Ἄν ἐσὺ δὲν μπορεῖς νὰ καταλάβεις ἁπλὰ πράγματα, Ἱλαρίων, φταίω ἐγώ; Μὲ τὸν βροντερὸ ἦχο τῆς μουσικῆς ποὺ ἀκούω, ἐκφράζεται ὁ “χείμαρος” ποὺ ἀφρίζει μέσα μου! Ἡ βίαιη μουσικὴ περιγράφει αὐτὸ ποὺ ἀξίζει γιὰ ἕναν νέο ἄνθρωπο, δηλαδὴ τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΑ ΣΠΑΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ποὺ ἀρνοῦνται τὴν ἱκανοποίηση τῶν ἀναγκῶν του, ποὺ διαμαρτύρονται καὶ δὲν τὸν ἀφήνουν νὰ ἡσυχάσει! Ὁ κόσμος ποὺ ζοῦμε εἶναι τρελοκομεῖο, καὶ ἐγὼ θέλω νὰ γλυτώσω! Ἡ ἐπιθυμία ΦΥΓΗΣ μοῦ ἔχει γίνει ἔμμονη ἰδέα! Ἡ μουσικὴ αὐτῶν ποὺ “οὐρλιάζουν”, ὅπως εἶπες, εἶναι τὸ μόνο ποὺ “μὲ κάνει καλά”! Εἶναι τὸ “καταφύγιό μου”! Δὲν ἐπιτρέπω σὲ κανέναν νὰ μοῦ ἀπαγορεύσει νὰ τοὺς ΘΑΥΜΑΖΩ, ἐξηγηθήκαμε;». Ὁ “χείμαρος” μέσα μου χόλωσε, καὶ ὅπως ἀνακατεύτηκαν τὰ μέσα μου, θόλωσαν.

«Πᾶς καλά, παιδί μου; Μόνος σου τσακώνεσαι;». Συγκεντρώθηκε κάπως, γιὰ νὰ “προσέξει” τὰ λόγια του. «Ἀφοῦ λοιπὸν ὄντως “εἶσαι ὁ ἀδερφός μου”, λογικὰ θὰ θυμᾶσαι πὼς στὰ ἀντίθετα ῥευματα τῆς κοινωνίας, τῶν φίλων, τῆς μόδας, καὶ τῶν… ἐγωισμῶν μας, δὲν ἀρέσει νὰ μένουμε πιστοὶ στὴν ἀλήθεια! Ὅταν ὅμως κάποιος ἀλλάζει ἀρχὲς ἀναλόγως τοὺς φίλους, καὶ βάζει στὴν ἄκρη μιὰ γραμμὴ ἐνεργειῶν ποὺ ὥς τότε ὁ ἴδιος ΕΠΑΙΝΟΥΣΕ, μὲ τὸ πρόσχημα πὼς δὲν πρέπει νὰ πάθει τὴν παραμικρὴ ἐνόχληση, τότε αὐτὸς δὲν πατάει γερὰ και ἀποκτᾶ ἀσθενικὸ χαρακτῆρα, εὐμετάβλητο, ἤ μᾶλλον ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ! Ὁ ἄνθρωπος ποὺ σήμερα ἐνεργεῖ ἔτσι, και αὔριο ἀλλιῶς, ἔχει τὸν ἠθικὸ βίο του διαρκῶς ταραγμένο, ἐπειδὴ δὲν ἔχει ἀρχές!».

Ὅποτε ἡ συζήτηση καταλήγει στὴν μουσικὴ ποὺ μοῦ ἀρέσει, χάνει τὸ χαλαρὸ ὕφος καὶ δυσανασχετῶ γιὰ τὴν ἀπειλὴ ποὺ αἰσθάνομαι, σὲ αὐτὸ ποὺ γιὰ ἐμένα εἶναι μία ἁπτὴ πραγματικότητα. Ἀφοῦ ὅμως ὁ ἀδερφός μου θὲλει νὰ μὲ πάρει μὲ τὸ καλό, εἶναι εὐκαιρία γιὰ νὰ δεῖ τὰ πράγματα ἀπὸ τὴν πλευρά μου. «Πέρσι ποὺ ἄλλαξα σχολεῖο, στὴν ἀρχὴ ἤμουν σὰν “τὴν μύγα μέσα στὸ γάλα”, ποὺ ὄχι μόνο δὲν εἶχα ξανακούσει φρενήρη μουσική, ἀλλὰ εἶχα ἀμφιβολίες ἀκόμα καὶ πὼς ἐπρόκειτο γιὰ μουσική. Μὲσα στὶς καθημερινὲς συζητήσεις —ὅπου οἱ πάντες μιλοῦσαν μόνο γιὰ τὴν “φιλοσοφία” τοῦ ῥόκ— δόθηκε “σταθερὸ περίγραμμα” σὲ θέματα ποὺ ὥς τότε γίνονταν ἀντιληπτὰ μὲ τρόπο φευγαλέο, καὶ ἀσαφῆ. Ὁ νέος τρόπος “ἀντίληψης” τῆς ζωῆς ἔγινε “κτῆμα μου”, ποὺ ἔφερε μέσα μου ἕνα νέο εἶδος “δημιουργίας”, ΑΝΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΣ τὸ… “καθεστὼς” στὸν “ὑπάρχοντα χῶρο”. Ἦταν ΕΥΛΟΓΟ λοιπὸν νὰ ἀποδώσω σὲ αὐτὴν τὴν “δημιουργία”, ἕναν δικό της “τόπο” μέσα στὴν καθημερινότητά μου!».

«Περισσότερο ἀπὸ μῆνα, ποὺ τρέχει ἡ μάνα στὸ νοσοκομεῖο γιὰ τὸν θεῖο, τὰ κυριακάτικα πρωινὰ ἀργεῖς νὰ σηκωθεῖς ἀπὸ τὸ κρεβάτι, καὶ φεύγω μόνος μου. Συνέπεσε βέβαια ποὺ ταξιδεύει καὶ ὁ πατέρας, ἀλλὰ καὶ ὅταν δὲν βρίσκεται σὲ κάποιο ὑποκατάστημα τῆς ἑταιρείας του, πάλι δὲν σηκώνεσαι ὅταν σὲ ξυπνάει γιὰ ἐκκλησιασμό. Πρόκειται γιὰ ἁπλὲς συμπτώσεις, ποὺ ἀργεῖς νὰ κοιμηθεῖς τὰ Σαββατόβραδα, ἀπὸ αὐτὴν τὴν παλιομουσικὴ ποὺ ἀκοῦς, ἤ ὁ “τόπος” ποὺ τῆς ἔδωσες μέσα σου, τελικὰ ἦταν ἡ “θέση” τοῦ Χριστοῦ; Γιὰ τέτοια… “δημιουργία” μιλᾶμε;». Βλέποντας πὼς τὸν ἀγριοκοίταξα, ἄλλαξε τὴν ἐρώτηση. «Σὲ ποιὰ “φευγαλέα καὶ ἀσαφῆ” θέματα ἔδωσαν οἱ ἀγριοφωνάρες, “σταθερὸ περίγραμμα”;».

«Ἀπὸ καιρὸ μοῦ κάνετε παράπονα γιὰ τὶς νέες λέξεις ποὺ χρησιμοποιῶ, λέγοντας πὼς ἔγινα ἀγενής, ἀδιάφορος, τεμπέλης, καὶ κυρίως ΕΓΩΙΣΤΗΣ. Ἐγὼ ἔχω νὰ πῶ ὅτι κάποια στιγμὴ θὰ μεγάλωνα, καὶ θὰ ἔβλεπα πὼς ὅλα αὐτά, μέσα μας, εἶναι “ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ” τῶν ἀνθρώπων! Ὑπάρχουν δύο δρόμοι, ἀδερφέ, νὰ ὑποταχτοῦμε στὸ σύστημα, ποὺ μᾶς θέλει ἀνθρωπάκια, ἤ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΤΑΜΠΟΥ, γιὰ νὰ πάρουμε μόνοι μας τὴν ἀξία ποὺ οἱ ἄλλοι μᾶς ἀρνοῦνται! Δὲν θὰ περιμένω νὰ ματαιώνονται γιὰ πάντα τὰ ὄνειρά μου, καὶ νὰ παρεμποδίζονται! Εἶδα μέσα μου νὰ γεννιοῦνται πολλὲς ἀνάγκες, Ἱλαρίων! Βλέπω τὸν ἑαυτό μου πολὺ διαφορετικὰ πιά, καὶ τὰ τραγούδια ποὺ “οὐρλιάζουν” εἶναι τὰ μόνα ποὺ νοιώθουν τὸν “διαφορετικὸ” ἑαυτό μου! Ὑπάρχει μιὰ συνεχὴς ΑΔΙΟΡΑΤΗ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ἀνάμεσα στὸν δικό μου καὶ τὸν δικό τους τρόπο ἔκφρασης, ποὺ στὸ μεγαλύτερο μέρος γίνεται ΣΙΩΠΗΡΑ καὶ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, ἐπειδὴ δὲν τοὺς χρειάζονται πολλὰ λόγια γιὰ νὰ ὁρίσουν τὴν φύση τοῦ κόσμου! Ἁπλὲς φαινομενικὰ προτάσεις ἀποκτοῦν ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΝΟΗΜΑ ΔΥΝΑΜΙΣΜΟΥ ποὺ μὲ ΗΛΕΚΤΡΙΖΕΙ, μὲ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΕΙ, καὶ μὲ ΟΠΛΙΖΕΙ νὰ τραβήξω τὸν δρόμο μου ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ! Κατάλαβες τώρα τὸν λόγο ποὺ δὲν εἶναι “ἐγωισμός”, τὸ νὰ βλέπω ὡς λόγο τῆς ὕπαρξής μου, τὴν λογικὴ τοῦ “προσωπικοῦ συμφέροντός μου”; Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη προοπτικὴ ποὺ μοῦ δίνει ἱκανοποίηση! Ὁτιδήποτε ἄλλο ΝΟΙΩΘΩ ΠΩΣ ΜΕ ΣΤΕΝΕΥΕΙ!».

«Ἄλλα μᾶς μάθαιναν οἱ δικοί μας τόσα χρόνια. Στὸν χαρακτῆρα μας ἔχει ἐπίδραση ἡ ἀγωγὴ τῶν γονιῶν μας, τὸ περιβάλλον καὶ οἱ κλίσεις μας· ἀλλὰ ἐν τέλει ὁ χαρακτῆρας μας εἶναι τὸ προσωπικὸ ἔργο μας, ὡς διαπαιδαγώγηση τοῦ ἑαυτοῦ μας! Μιλώντας γιὰ “χαρακτῆρα”, ἐννοοῦμε τὴν ἀνθρώπινη θέληση ποὺ εἶναι στραμμένη πρὸς τὸ καλό, καὶ τὸν ἔχει ἕνας νέος ἄνθρωπος, ὅταν μὲ τὶς εὐγενικὲς ἀρχές, δὲν λυγίζει μπροστὰ σὲ τίποτα! Οὔτε ὅταν ἡ σταθερότητα αὐτὴ πολλὲς φορὲς τὸν ἀναγκάζει ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΘΥΣΙΕΣ! Πρῶτα πρέπει νὰ ἐμπνέεται ἀπὸ εὐγενικὲς ἀρχές, καὶ ὕστερα μὲ σκόπιμη καὶ προγραμματισμένη ἐξάσκηση, πρέπει νὰ συνηθίζει νὰ ἐνεργεῖ σὲ ὅλες τὶς περιστάσεις, σύμφωνα μὲ τὶς ἀρχές του! Μὲ τὴν ἐξάσκηση βρίσκει τὴν δύναμη ποὺ χρειάζεται, γιὰ νὰ ἀκολουθήσει χωρὶς ὑπεκφυγὲς τὴν γραμμὴ ποὺ Ο ΙΔΙΟΣ ΘΕΩΡΗΣΕ ΣΩΣΤΗ. Ἔτσι ζεῖ μὲ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ὁ ἄνθρωπος, ὅταν οἱ πράξεις του ἔχουν ἁρμονικὲς σχέσεις μὲ τὶς ἀρχές του, ἐπειδὴ ἡ ψυχή του κοπιάζει νὰ πραγματοποιήσει τὴν καλὴ ἀντίληψη ποὺ σχημάτισε γιὰ τὴν ζωή. Αὐτὰ μαθαίναμε, καὶ ἤμασταν πάντα κερδισμένοι! Ἔχουμε χρέος στὸν ἑαυτό μας νὰ διαμορφώσουμε τὴν ψυχή μας κατ’ εἰκόνα Θεοῦ! Οἱ ἄλλοι μᾶς δίνουν συμβουλές, ἀλλὰ μόνοι μας πρέπει νὰ αἰσθανθοῦμε τὴν ἀνάγκη νὰ φανερώσουμε στὴν ψυχή μας, τὴν ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΕΙΚΟΝΑ ποὺ ἔκρυψε μέσα της ὁ Χριστός! Ἐμεῖς ἔχουμε χρέος νὰ αἰσθανόμαστε τὸν πόθο νὰ γίνουμε εὐγενικοί, δυνατοί καὶ ἁγνοί. Ὀφείλουμε νὰ γνωρίζουμε τὸν ἑαυτό μας, καὶ νὰ ξέρουμε τί βλαβερὸ ἔχει, καὶ τί καλὸ τοῦ λείπει. Μάθαμε πὼς ἡ ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ κερδίζεται μὲ τὴν ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ, καὶ τὴν ἄρνηση τοῦ εὐχάριστου, ἤ τὴν ὑποχρέωση στὸ δυσάρεστο, γιὰ νὰ καταφέρουμε νὰ συγχωνεύσουμε τὴν θέλησή μας μὲ τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ! Ἐγὼ θυμᾶμαι ἀπὸ τὸ δημοτικὸ νὰ ῥωτάω ἀπὸ μέσα μου, “ἄραγε Κύριε, εἶπα ἤ ἔκανα τὸ θέλημά Σου;”. Ἀδερφέ, ὁ χαρακτῆρας ΔΕΝ μορφώνεται μέσα στὸ χάος, ἐκεῖ ποὺ χάνει καὶ τὰ λίγα ποὺ ἔχει. Ὁ κόσμος ἔχει ἀνατραπεῖ ἀπὸ τὸν τρομακτικὸ μαρασμὸ τῆς ΘΕΛΗΣΗΣ! Στὶς ἡμέρες τῆς γενικῆς ΑΒΟΥΛΙΑΣ, προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν πὼς “ΦΡΟΝΗΣΗ” εἶναι νὰ προσαρμοζόμαστε στὶς περιστάσεις, καὶ “ΣΩΤΗΡΙΑ”, ἡ ἀπάρνηση τῶν ἀρχῶν μας! Εἰλικρινά, δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω πῶς λὲς ἐσύ, ὅτι μέσα στὴν ἀκαταστασία, βρῆκες τὴν “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”…».

Περίμενα μετὰ ἀπὸ τὴν δική μου πόρτα, νὰ ἀκούσω ὅτι ἔκλεισε καὶ τοῦ δωματίου του, καὶ μετὰ πῆρα μιὰ βαθειὰ ἀνάσα. Τώρα καταλάβαινα πόσο “δίκιο” εἶχαν τὰ παιδιὰ τῆς τάξης μου, τὸν πρῶτο καιρὸ ποὺ γνωριζόμασταν. Τότε τοὺς μιλοῦσα κι ἐγὠ γιὰ ἀλήθεια, ἀρχές, ἁγνότητα, θυσία, φρόνηση, σωτηρία… Βέβαια ἐμένα δὲν μοῦ πέρασε ἡ σκέψη νὰ εἰρωνευτῶ τὸν Ἰλαρίωνα, ἤ νὰ γελάσω μαζὶ του, ὅπως ἔκαναν σὲ ἐμένα τότε· δὲν ἤξερα πῶς νὰ πῶ στὸν ἀδερφό μου ὅτι αἰσθανομουν ἀμήχανα, καὶ ὅτι κάποια πράγματα ποὺ περισσότερο “περιπλέκουν” τὴν συζήτηση, καλὸ ἦταν νὰ κρατιοῦνται ἔξω ἀπὸ αὐτὴν… Ἀπὸ τοὺς συμμαθητές μου ἔμαθα πὼς στὴν ἐποχὴ τῆς ΥΠΕΡΑΦΘΟΝΙΑΣ καὶ τῆς ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ, εἶναι “ντροπὴ” νὰ μιλᾶμε γιὰ “ἀρετὴ” καὶ νὰ περιοριζόμαστε… Ὀφείλουμε στὸν ἑαυτό μας νὰ “ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΟΥΜΕ” στοὺς ΜΥΘΟΥΣ τῶν τραγουδιῶν τῶν ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΩΝ, οἱ ὁποῖοι μπορεῖ νὰ μὴν μᾶς “μοιάζουν”, ἀλλὰ ἄν θέλουμε ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ νὰ πραγματώσουμε τὸν… “δικό μας” λόγο ὕπαρξης, θὰ μοιάσουμε ἐμεῖς σὲ αὐτοὺς…

«Θυμᾶσαι Καλλίνικε ποὺ σοῦ ἔλεγα γιὰ τὸν φίλο μου, ποὺ μοῦ ἐξηγοῦσε τὴν “κοινωνικὰ κατασκευασμένη πραγματικότητα”; Ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Κοινωνιολογίας ποὺ διαβάζει μοῦ φωτοτύπησε κάποιες σελίδες, γιὰ νὰ βγάλω καὶ ἀπὸ μόνος μου λογικὰ συμπεράσματα. Θυμᾶσαι ποὺ μᾶς μιλοῦσε καὶ ἡ μάνα, γιὰ τὴν δημιουργία τοῦ φιλελεύθερου κράτους; Κοίταξα νὰ βγάλω καὶ ἀπὸ ἐκεῖ λογικὰ συμπεράσματα. Τὴν πρώτη “κοινωνικὰ κατασκευασμένη πραγματικότητα” λοιπόν, ὁ διάβολος τὴν ἔφτιαξε στὴν αἱρετικὴ κοινωνία τῆς Δύσης, ποὺ τὴν ἀπέσχισε ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀσφάλεια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων. Λέγοντάς τους αἱρετικοὺς ἐννοοῦμε πὼς ἔπαψαν νὰ εἶναι Χριστιανοί, ἐφόσον δὲν παραδέχονται πὼς ἔχουν ἀθάνατη ψυχή, τὴν Πνοὴ τοῦ Θεοῦ· ἄρα κρίνουν ἀπολύτως ὀρθολογιστικὰ τί ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ τὸν ἀτομισμό τους, τὸν ὁποῖο θεωροῦν ὡς ΤΟΝ “ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥΣ. Γιὰ νὰ φτιαχτεῖ τὸ “κατασκευασμένο” κράτος, οἱ φιλελεύθεροι πολιτικοὶ περιέζωσαν τοὺς ἀνθρώπους μὲ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ, γιὰ νὰ τοὺς ὑποτάσσονται ΤΥΦΛΑ, δεδομένου πὼς ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ οἱ ἄνθρωποι θὰ “ἐξυπηρετοῦσαν” τὸν ἀτομισμό τους. Τὸ βέβαιο εἶναι ὅτι παραμέρισαν τὴν συνείδήσή τους, ἐπειδὴ τοὺς ὑπενθύμιζε νὰ ἀναλαμβάνουν τὴν εὐθύνη τῆς ζωῆς τους, κάτι ποὺ “στοίχιζε” στὸν ἀτομισμό τους. Τί ἄλλο θυμᾶσαι ἀπὸ ὅσα λέγαμε μὲ τὴν μάνα;».

«Ὅτι ἡ Δύση ἔγινε σκέτο τρελοκομεῖο…», εἶπα μὲ θυμό, «…ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι ἔβρισκαν “παρηγοριὰ” στὶς ἀσωτίες καὶ τὶς ἐξαρτήσεις, καὶ ὅτι στὶς κοσμικὲς συναθροίσεις τους ΛΑΤΡΕΥΑΝ ΤΗΝ ΣΑΡΚΑ ΤΟΥΣ, καὶ γενικὰ τὴν ὕλη. Καὶ ὅτι γιὰ νὰ νοιώθουν “ἀσφάλεια”, ὅτι ξεφεύγουν γιὰ λίγο ἀπὸ τὴν καθημερινὴ μιζέρια καὶ τὶς μικρότητες, παρακολουθοῦσαν στὶς συναθροίσεις τους ἄλλους, ποὺ ἔκαναν… ΑΚΡΑΙΕΣ ΜΙΚΡΟΤΗΤΕΣ!».

«Εἶχε πεῖ ἀκόμα ἡ μάνα, πὼς ὁ ὀρθολογισμὸς ποὺ “ἀποστεροῦσε” ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τὴν “ψυχή τους”, ΑΛΥΣΟΔΕΝΕ τὸν καλὸ ἑαυτό, καὶ ἄφηνε τὸν “ΖΩΩΔΗ” νὰ βόσκει στὴν διασκέδαση καὶ τὴν ἐλευθεριότητα! Ὁ φιλελευθερισμὸς δίδαξε τοὺς ἀνθρώπους νὰ “κανιβαλίζουν” ὁ ἕνας τὴν ΣΑΡΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΨΥΧΗ τοῦ ἄλλου, καὶ νὰ γίνονται ἀνθρωπάρια, δηλαδὴ μπροστὰ στὶς δαιμονικὲς ἐπιθέσεις τῶν λογισμῶν, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΕΙΛΟΙ! Οἱ φιλελεύθεροι κανόνες περιέγραφαν τὴν ΕΥΣΕΒΕΙΑ καὶ τὴν ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ, ὡς κάτι… “ΜΙΑΡΟ(!), κάτι “ΑΣΥΝΗΘΕΣ”, “ΠΑΡΑΔΟΞΟ”, ΚΑΤΙ ΠΟΥ “ΞΕΦΕΥΓΕ” ΑΠΟ ΤΟ… ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΡΟ(!). Τελειώνοντας ἡ μάνα, τόνισε πὼς ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀρνοῦνται τὴν πίστη στὸν Χριστό, ἐπειδὴ ἀρνοῦνται τὴν ὕπαρξη τῆς ψυχῆς τους, κατεβαίνουν στὴν ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ, τὰ ὁποῖα πράγματι δὲν ἔχουν ψυχή. Δηλαδή, μοιράζονται μὲ τὰ ζῶα, τὸν ἴδιο ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ! Πάρε τὴν πρώτη φωτοτυπημένη σελίδα ποὺ λέει γιὰ τοὺς ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΥΣ, μαζὶ μὲ κάποια δικά μου συμπεράσματα, νὰ τὴν διαβάσεις μόνος σου. Ἐγὼ πρέπει νὰ φύγω· θὰ διαβάσω μαζὶ μὲ τὸν φίλο ποὺ σοῦ ἔλεγα».

Γιὰ τοὺς πρωτόγονους; Ἐπειδὴ τώρα μιλούσαμε γιὰ τοὺς φιλελεύθερους, ἀπόρησα, καὶ ἄρχισα νὰ διαβάζω.

Γιὰ νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν “μοῖρα τους” οἱ πρωτόγονοι, δηλαδὴ ΝΑ ΕΠΙΤΕΛΕΣΟΥΝ ΤΟΝ “ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥΣ”, ἔχουν τὶς ἀρχαϊκὲς ἱεροτελεστίες, σὲ τρία ἐπίπεδα. Μὲ τὸ πρῶτο ἐπίπεδο, συνδέονται ὅλες οἱ τελετουργίες οἱ ὁποῖες μέσῳ τῶν ταμποῦ, ἀπομακρύνουν, ἀπορρίπτουν ἤ ἀπαρνοῦνται Ο,ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΩΣ “ΜΙΑΡΟ”· δηλαδὴ ἀπομακρύνουν ὅ,τι ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν “ἀσφάλεια” τῆς φυλῆς, ἀφοῦ ξεφεύγει ἀπὸ τὸ μέτρο τῶν πρωτόγονων κανόνων. Τὴν “ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ” ποὺ προσπαθοῦσαν νὰ πετύχουν οἱ ΜΥΘΟΙ καὶ οἱ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ στὴν πρωτόγονη κοινωνία, τὴν πετυχαίνει ἴσως ἡ τηλεκόλαση, μὲ τὴν μετάθεση τῆς “ΘΕΟΠΟΙΗΣΗΣ” ἀπὸ τὴν πραγματικότητα στὸ ΘΕΑΜΑ. Ἡ σημασία τῶν ῥιζῶν τῆς λειτουργίας τοῦ τηλεκολαστικοῦ θεάματος, μέσα στὶς πρωτόγονες τελετουργίες καὶ τοὺς μύθους, συνδέεται μὲ τὴν βασικὴ καὶ μεταφυσικὴ ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου —σύμφωνα μὲ τοὺς ἐκτὸς Χριστιανοσύνης— ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ “ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ”.

Ἡ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ εἶναι Η ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟΣ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ. Κάθε πράξη φαίνεται νὰ συνδέεται μὲ μία ΕΠΙΛΟΓΗ, ποὺ συνεπάγεται ΕΥΘΥΝΗ. Γιὰ νὰ “ΞΕΦΥΓΕΙ” ὰπὸ αὐτὸ τὸ αἴσθημα, ὁ ἄνθρωπος μπαίνει στὸν πειρασμὸ νὰ ἐγκλωβιστεῖ μέσα σὲ κανόνες, ποὺ τοῦ παρέχουν “ΑΣΦΑΛΕΙΑ” ἀπὸ τὴν εὐθύνη. Στὴν πρώτη λειτουργία, δηλαδὴ στὸ πρῶτο ἐπίπεδο ἱεροτελεστίας, ὁ πρωτόγονος ἀποδέχεται τὴν ἀνθρώπινη “μοῖρα του”, ΤΗΡΩΝΤΑΣ μὲ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ τοὺς κανόνες τῶν τελετουργιῶν. Ἐπειδὴ ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ποὺ δίνει ἡ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ, δὲν διανοεῖται νὰ ξεφύγει ἀπὸ τοὺς κανόνες τῆς φυλῆς. Ἀποφεύγει τὴν ἐπαφὴ μὲ ὁτιδήποτε συμβολίζει τὸ ταμποῦ, τὸ ὁποῖο ἀπαγορεύουν οἰ κανόνες τῶν πρωτόγονων. Ὅμως ἡ μὴ ἀνάληψη τῆς ΕΥΘΥΝΗΣ, ὁδηγεῖ στὸν ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΧΤΥ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ…

Πολλοὶ κοινωνιολόγοι ἔχουν ἐπισημάνει ὅτι τὰ “μὰς μήντια*” ἐκτελοῦν, ἴσως, σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις συμβολικὲς λειτουργίες ποὺ γίνονταν ἄλλοτε, ἀπὸ τὶς ἱεροτελεστίες καὶ τοὺς μύθους τῶν πρωτόγονων λαῶν. Γιὰ παράδειγμα, τὰ σενάρια τῶν τηλεκολαστικῶν σειρῶν καὶ τῶν αὐτοτελῶν ἐπεισοδίων, κατασκευάζονται πάνω σὲ ἕναν καμβὰ λίγο ἤ πολὺ ἀμετάβλητο, καὶ ἐξελίσσονται τελικὰ μὲ ἕναν τρόπο τελετουργικό. Δὲν μποροῦμε νὰ ἀντισταθοῦμε στὸ νὰ ἀνακαλύψουμε τὴν ἴδια διάταξη στὶς σκηνὲς ποὺ παρουσιάζουν τὰ πρωτόγονα μυθικὰ ἐπεισόδια, καὶ ποὺ συγκρίνουμε μὲ τὴν διάταξη τῶν τηλεκολαστικῶν σειρῶν, μὲ τὶς ὁποῖες οἱ τηλεθεατὲς ἔχουν ἐξοικειωθεῖ. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, παρατηροῦμε τὴν ὁμοιότητα ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ σὲ αὐτὲς τὶς ἀναλογίες, καὶ ὑποθέτουμε ὅτι τὰ τωρινὰ γεγονότα εἶναι ΑΠΟΤΟΚΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΪΚΩΝ. Ἡ ὀπτικοακουστικὴ ἐπικοινωνία ΑΓΓΙΖΕΙ, καὶ μάλιστα ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ, χωρὶς τὴν βοήθεια τῆς νόησης, χάρη στὴν δύναμη τῆς ΥΠΟΒΟΛΗΣ ποὺ διαθέτει ἡ τηλεκόλαση. Ἡ ὁποία δύναμη τῆς ΥΠΟΒΟΛΗΣ ἐξυπηρετεῖ τὴν ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Συνεπῶς, ἀκριβῶς μὲ τὴν βοήθεια τῶν ΜΙΑΡΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ, πραγματοποιεῖται ἡ ΤΡΙΠΛΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΩΝ στὴν ἀρχαϊκὴ κοινωνία. Ἡ τηλεκόλαση, περισσότερο ἀπὸ τὸν κινηματογράφο, διεισδύει στὴν καθημερινὴ ζωὴ, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΓΙΚΟΥ-ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΓΟΝΕΣ ΦΥΛΕΣ.

Σὰν νὰ εἶχα πετρώσει, κοιτοῦσα τὸ κείμενο καὶ ἀναρωτιόμουν, ἄν ἡ τηλεκόλαση εἶχε κάποια διαφορὰ ἀπὸ τὰ ταινιάκια τοῦ διαδικτύου μὲ τοὺς ΦΡΕΝΗΡΕΙΣ, καὶ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ποὺ παρακολουθοῦσα ἀνελλιπῶς, ἀλλὰ δὲν ἔβρισκα καμία… Γιὰ πρώτη φορὰ μοῦ πέρασε ἀπὸ τὸ μυαλὸ πὼς οἱ ἀλλόφρονες ἐμφανίσεις, θὰ μποροῦσαν νὰ χαρακτηριστοῦν ἀκόμα καὶ…. πρωτόγονες! Προφανῶς κανένα ἀπὸ τὰ παιδιὰ τῆς τάξης δὲν γνώριζε γιὰ τὴν ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΚΟΛΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΟΛΗ, καὶ γενικὰ τὴν ΥΠΟΒΟΛΗ τοῦ… ἡλεκτρονικοῦ… ΑΡΧΑΪΚΟΥ “ΘΕΑΜΑΤΟΣ”! Μήπως τὸ φρενῆρες θέαμα ἄγγιζε καὶ τὴν δική μου ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ, χωρὶς τὴν βοήθεια τῆς νόησης; Γιὰ νὰ μοῦ ὑποβάλλει ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥΣ; Ἔχοντας στεγνώσει τὸ στόμα μου, προσπάθησα νὰ θυμηθῶ τὶς ἀντιδράσεις μου μπροστὰ στοὺς ἀλλόφρονες καλλιτέχνες, μὲ τοὺς ὁποίους εἶχα “ἐξοικειωθεῖ” ἐξ ἀποστάσεως· ἡ φήμη τους μοῦ εἶχε ἐπιβληθεῖ σὲ τέτοιο βαθμό, ποὺ τοὺς ἔκανε “πραγματικοὺς” γιὰ ἐμένα. Ὅπως καὶ ὅλη ἡ σκηνὴ ποὺ τραγουδοῦσαν, γινόταν μιὰ “ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ”, ΣΥΜΠΑΓΗΣ καὶ ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΗ “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ”! Αὐτὸ ποὺ δὲν εἶχα προσέξει ὥς τώρα, ἦταν πὼς μπροστά τους “αὐτὸ ποὺ ἤμουν ἐγὼ”… “χανόταν”, δὲν μοῦ ἦταν διαθέσιμο. “Αὐτὸ ποὺ ἦταν οἱ ἀλλόφρονες” ὅμως, μοῦ γινὸνταν διαρκῶς διαθέσιμο, μὲ τρόπο ΠΡΟ-ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΤΙΚΟ! Δηλαδὴ πρὶν τὸ στοχαστῶ! ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ, χωρὶς τὴν βοήθεια τῆς νόησης! Τελικά, ὅταν ἔφτανα πάλι στὸν ἀναστοχασμὸ τοῦ ἑαυτοῦ μου, εἶχα παρασύρει ΜΑΖΙ καὶ τὴν ΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΤΗΡΟΥΣΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΦΡΟΝΕΣ! Τυπικὰ ἡ εἰκόνα τοῦ ἑαυτοῦ μου, ἦταν μια ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ-“ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ”, στὶς στάσεις τοῦ κάθε ἀλλόφρονα! Ὁ ὁποῖος μὲ τὴν βοήθεια τῶν ΑΛΛΟΚΟΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ, πραγματοποιοῦσε… ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ! Μένοντας ἐμβρόντητος, διάβασα καὶ τὰ σχόλια ποὺ εἶχε γράψει ὁ ἀδερφός μου.

“Ἡ ΕΠΙΛΟΓΗ ποὺ συνεπάγεται ΕΥΘΥΝΗ εἶναι ΤΟ ΗΘΟΣ, ἀπὸ τὸ ὁποῖο γεννιέται τὸ ΑΙΣΘΗΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Τὸ σωστὸ εἶναι, ἀπὸ κάθε πράξη μας νὰ γεννιέται τὸ ΑΙΣΘΗΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Ὅποιος προτιμήσει νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὴν ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ εἶναι ΔΕΙΛΟΣ, ποὺ ὑποτάσσεται στοὺς ἀπάνθρωπους κανόνες τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι τὸν θεωροῦν “ζῶο”! Ἡ ὑποβαθμισμένη ζωὴ δημιουργεῖ ἀπωθημένα, γιὰ τὰ ὁποῖα ὡς ἀντιστάθμισμα, Ο ΔΕΙΛΟΣ ΘΑ ΖΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ, ὅπως ὁρίζουν οἱ ἀπάνθρωποι κανόνες. Μὲ τὴν ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ὁ ΔΕΙΛΟΣ στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα εἶναι ἀνήθικος, ἄρα οἱ τολμηρότεροι θὰ γίνουν οἱ ΤΥΡΑΝΝΟΙ ΤΟΥ· καὶ ἐκεῖνος θὰ τοὺς ἀναγνωρίζει τὴν ΕΞΟΥΣΙΑ ἐπειδὴ τοὺς “θαυμάζει” γιὰ τὴν ἀνηθικότητά τους. Ὁ ΔΕΙΛΟΣ δὲν ἀντιστέκεται στοὺς τυράννους καὶ εἶναι ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΣ, δηλαδὴ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ νὰ ἀντισταθεῖ, ἔχοντας ἀρνηθεῖ τὸ καλό, ἀλλὰ ΟΥΤΕ ΚΑΙ… ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ! Ἔτσι “τοὺς ἐμπιστεύεται ΤΥΦΛΑ”, καὶ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΑ ΤΗΝ “ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ”, ὅπως κάνουν τὰ ζῶα καὶ οἱ πρωτόγονοι· ΟΣΟ ΔΕΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΗΘΟΥΣ, θεωρεῖ τὰ κοινωνικὰ φαινόμενα ὡς ΑΔΙΑΦΑΝΗ καὶ “ΑΔΙΑΒΛΗΤΑ”, μπερδευοντάς τα μὲ τὰ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ φυσικὰ φαινόμενα…”.

Ὥστε τὸ ὅτι οἱ φιλελεύθεροι τῆς Δύσης ΑΓΝΟΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥΣ, καὶ συνεπῶς ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥΣ, σήμαινε πὼς ὀπισθοδρόμησαν στὸν τυφλὸ πρωτογονισμό; Ὁ λόγος ποὺ παραμέρισαν τὴν συνείδησή τους, ἦταν ποὺ ζοῦσαν ἀνυποψίαστοι γιὰ τὸν ΑΝΩΤΕΡΟ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥΣ; Ἄρα ἡ φιλελεύθερη κοινωνία εἶναι σκέτο τρελοκομεῖο, ἐπειδὴ οἱ κανόνες της ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΟΥΝ τὸν ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΧΤΥ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ! Καὶ ἐγὼ εἶχα ὀπισθοδρομήσει στὸν πρωτογονισμό, καὶ ΕΞΑΡΤΗΘΗΚΑ νὰ βλέπω τὴν φρενήρη μουσικὴ σὰν… “φυσικὸ φαινόμενο”; Τίποτα δὲν ἐμπόδιζε τὴν θλίψη μέσα στὴν ψυχή μου, νὰ ξεκαθαρίσει ὅτι θὰ ἀποκαλυφθεῖ. Ὁ Ἱλαρίων εἶπε πὼς ἐκεῖνος ποὺ ἀλλάζει ἀρχὲς καὶ βάζει στὴν ἄκρη ὅσα ΕΠΑΙΝΟΥΣΕ, ἔχει τὸν ἠθικὸ βίο του ΔΙΑΡΚΩΣ ΤΑΡΑΓΜΕΝΟ, ἀκριβῶς ἐπειδὴ… δὲν θέλει νὰ πάθει τὴν παραμικρὴ ἐνόχληση! Ὁ λόγος ποὺ ἀλλάζοντας σχολεῖο στάθηκα ΗΘΙΚΑ ΔΕΙΛΟΣ, ἦταν ποὺ ἐξ ἀρχῆς ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΟ ΗΘΟΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΠΩΔΥΝΕΣ, ἀλλὰ ΣΩΤΗΡΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ! Οὔτε ὅμως ὁ τύραννος διατίθεται νὰ μοῦ δώσει ΕΠΙΛΟΓΕΣ, διότι τὸν ἐνδιαφέρει νὰ μοῦ κάνει τὴν ζωὴ ΕΠΩΔΥΝΗ! Καὶ μάλιστα, ΓΕΜΑΤΗ ΑΓΩΝΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ἀπὸ τὴν ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ! Γιὰ νὰ ξεφύγω ἀπὸ αὐτὸ τὸ αἴσθημα, μπῆκα στὸν πειρασμὸ νὰ ἐγκλωβιστῶ μέσα σὲ ἀπάνθρωπους κανόνες, ποὺ μοῦ παρεῖχαν τὴν ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ “ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ” ποὺ δίνει ὁ ἐγωισμὸς…

«Ἱλαρίων, τὸ χαρτὶ ποὺ μοῦ ἄφησες τὸ μεσημέρι, ἔγραφε γιὰ τὸν Ἄσωτο Υἱό! Μόλις ἔκανε μερικὰ βήματα μακριὰ ἀπὸ τὸν Πατέρα του, βρέθηκε ΑΠΟΣΤΕΡΗΜΕΝΟΣ! Ἄρα τὰ πρῶτα βήματα στὸν πρωτογονισμό, εἶναι μέσα στὴν “κοινωνικὰ κατασκευασμένη πραγματικότητα”, ποὺ ἀνταλλάσσει τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, μὲ τὴν ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ… Ἐκεῖ στὴν ψευδο-κοινωνία ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ “ΤΑΜΠΟΥ”, δηλαδὴ τὰ ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ! Καὶ οἱ Ἕλληνες ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ τὶς πνευματικὲς γνώσεις τῆς ΑΝΩΘΕΝ ΣΟΦΙΑΣ! Γι’ αὐτὸ δὲν ἀντιλαμβανόμουν πὼς ἡ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΦΥΓΗ, ἦταν ἡ πορεία μου πρὸς τὴν ἀπολίτιστη “ξενιτιά”, τὴν στιγμὴ ποὺ ΑΠΕΦΥΓΑ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΜΟΥ· καὶ μέσα στὴν ἐξάρτησή μου ἀπὸ τὴν θηριώδη μουσική, ἡ ἔμμονη ἰδέα φυγῆς —ποὺ εἶχε ἐκτροχιαστεῖ— ἦταν ἡ ΟΛΟΨΥΧΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟ! Ὅμως ἔχασα τὸν δρόμο μου, ἀδερφέ! Καὶ ὅσο περπατοῦσα ἀπομακρυνόμουν, καὶ ἀποπροσανατολιζόμουν… Ἡ φιλαυτία καὶ ὁ ἐγωισμὸς σκότισαν τὴν ψυχή μου, καὶ δὲν παραδεχόμουν ὅτι ἁμάρτανα μὲ αὐθάδεια… Τώρα συναισθάνομαι τὴν ἀθλιότητά μου! Ἐπίσης συναισθάνομαι πὼς ὅσα ἔκανα, ἰσοδυναμοῦν μὲ προκλητικὴ ἀποστασία ἀπὸ τὸν Ὕψιστο, καὶ θέλω νὰ Τοῦ ζητήσω νὰ μὲ συγχωρήσει!». Ἀπὸ τὴν συναίσθηση τῆς ἐνοχῆς καὶ τὸ πένθος τῆς μετάνοιας, ἔνοιωθα τὴν καρδιά μου νὰ σταλάζει. «Τώρα μπορῶ νὰ καταλάβω ὅτι ἡ ἐμπαικτικὴ πίεση τῶν συνομηλίκων ποὺ δέχτηκα, ἦταν ΑΔΙΣΤΑΚΤΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ τῶν ἐκδηλώσεων τῆς εὐσέβειάς μου, ποὺ ἦταν ΤΑΜΠΟΥ καὶ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΠΑΝΙΚΟ, ἐπειδὴ ΑΠΕΙΛΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΓΟΝΗΣ ΖΩΗΣ! Μπορῶ ἀκόμα νὰ καταλάβω, ὅτι ὅσο μόλυνα τὴν ψυχή μου μὲ τὴν φιλαυτία, τόσο μεγάλωνε τὸ κενό της, τὸ ὁποῖο ἀγωνιωδῶς “γέμιζα” μὲ φρενήρη μουσική. Αὐτὸ ποὺ δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω, εἶναι γιατὶ μεταβαλλόμουν καὶ ὁ ἴδιος σὲ τύραννο, καὶ εἶχα μανία γιὰ καταστροφὴ…».

«Στὸ δεύτερο ἐπίπεδο τῶν πρωτόγονων τελετουργιῶν, Καλλίνικε, ἐκεῖνος ποὺ ἐγκλωβίζεται στοὺς κανόνες γιὰ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὴν εὐθύνη τῶν ἠθικῶν ἐπιλογῶν, θαυμάζει ὅσους ΞΕΦΕΥΓΟΥΝ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς κανόνες, ἐπειδὴ τείνει νὰ πιστεύει πὼς δείχνουν σημεῖα ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Ἔτσι τοῦ δημιουργεῖται μία ἀντίφαση, ἀνάμεσα στὴν τάση νὰ κλείσει τὴν “μοῖρα του” μέσα στὸ κλουβὶ τῶν κανόνων, καὶ στὴν τάση νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ ὅ,τι εἶναι πέρα ἀπὸ τοὺς κανόνες. Προσπαθεῖ λοιπὸν νὰ πετύχει κάτι σὰν ἐξισορρόπηση· καὶ νὰ γίνει τὸ “κάτι παραπάνω”, τὸ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ στὴν ζωή του, ΞΕΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ, ἀλλὰ καὶ νὰ ἔχει κι αὐτὸς κάποιον ἔλεγχο πάνω στὴν ζωή του. Πρωτόγονη εἶναι ἡ κοινωνία ποὺ δὲν πλησιάζει τὸν Χριστό, κατὰ συνέπεια πλησιάζει τὸν διάβολο. Ἀρχηγὸς μιᾶς πρωτόγονης φυλῆς εἶναι ὁ μάγος, ὁ ὁποῖος ΞΕΦΕΥΓΕΙ ἀπὸ τοὺς κανόνες, κάνει τὴν… “ΥΠΕΡΒΑΣΗ” ἐπιστρατεύοντας τὴν δύναμη τοῦ ΜΙΑΡΟΥ. Προσπαθεῖ νὰ ΞΕΦΥΓΕΙ ἀπὸ τὴν κανονικὴ ἀνθρώπινη “μοῖρα”, καὶ νὰ γίνει ἕνα ὄν παράδοξο, γεμάτο μιαρὴ ἀγωνία... ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ἡ τηλεκόλαση τὰ πέρασε καὶ μέσα στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία! Μὲ τοὺς ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ τραγουδιστὲς ποὺ ἔβλεπες, μπορεῖς νὰ φανταστεῖς τί ἐννοῶ. Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ ἀκοῦμε ἀπὸ παντοῦ, γιὰ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΩΝ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΩΝ! Καὶ ἐσὺ τὸ εἶπες χθές, καὶ μάλιστα προσδιόρισες καὶ τὸν τρόπο· τὸ “ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΝΟΗΜΑ ΔΥΝΑΜΙΣΜΟΥ ποὺ ΗΛΕΚΤΡΙΖΕΙ”, εἶναι τὸ ἀνεπαρκὲς σχῆμα “διέγερση-ἀντίδραση”. Τὰ μηνύματα ἀποστασίας ποὺ ἐκπέμπει καταιγιστικὰ τὸ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ, διεγείρουν ΔΗΜΟΣΙΩΣ τοὺς ἀνθρώπους σὲ ΑΝΥΠΑΚΟΗ! Σὲ ΕΩΣΦΟΡΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ! Σὲ ἐσωτερικὴ ΘΕΟΜΑΧΙΑ! Δεχόμενοι ὑποβολὴ ἀπὸ τέτοια ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ οἱ ἄνθρωποι, κατευθείαν στὴν συναισθηματικότητά τους, ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΗΣΗ ΑΦΟΠΛΙΣΜΕΝΗ, πραγματοποιεῖται ἡ ΤΡΙΠΛΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΜΙΑΡΩΝ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΩΝ! Μπορεῖ νὰ μὴν μᾶς πέρασε κὰν ἀπὸ τὴν σκέψη, ὅτι ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΟ —δηλαδὴ ταμποῦ— ὀνομάζουν ΤΟ ΗΘΟΣ, ὅσοι προσπαθοῦν νὰ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ἀπὸ αὐτό!».

«Τώρα ποὺ τὸ σκέφτομαι, εἶχα πιστέψει ὅτι μὲ τὴν “ΥΠΕΡΒΑΣΗ” τῶν κανόνων, οἱ ΑΠΟΚΟΣΜΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ἔδειχναν τὴν ψευδαίσθηση κάποιου εἴδους… “ΑΝΟΔΟΥ”! Ὁ “θαυμασμὸς” τοῦ ΑΠΟΣΤΕΡΗΜΕΝΟΥ ΔΕΙΛΟΥ γιὰ ἐκείνους ποὺ δείχνουν ὅτι ἔχουν ΤΗΝ ΙΣΧΥ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΟΥΝ ἀπὸ τοὺς κανόνες, ἀφήνει χῶρο γιὰ τὴν ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ πάνω του. Μέσα ἀπὸ τὴν ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ-”ΚΑΘΡΕΦΤΗ” στὶς ΑΚΡΑΙΕΣ ΜΙΚΡΟΤΗΤΕΣ, τοὺς ἐπιτρέπει νὰ τοῦ μολύνουν τοὺς ἐσωτερικοὺς κανόνες… Ἤξερα πὼς ἡ αἱρετικὴ κοινωνία κομπάζει γιὰ τοὺς “ὑπερανθρώπους της” ἀλλὰ δὲν φανταζόμουν ποτέ, ὅτι ἡ “αὐτο-θεοποίησή τους” ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ, μὲ ΤΟΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΜΑΓΙΚΟΥ-ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΓΟΝΩΝ ΦΥΛΩΝ… Μὲ τὶς ἑωσφορικὲς “φωτοβολίδες” ποὺ λαμπαδιάζουν καὶ μαυρίζουν τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, φοβᾶμαι πὼς ἡ τηλεκόλαση εἶναι ἀποφασισμένη νὰ ὑποτάξει τὸν λαό μας στὸν διάβολο…».

«Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸ τρίτο ἐπίπεδο τῶν πρωτόγονων τελετουργιῶν, ποὺ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ τὴν ἀντίφαση τοῦ προηγούμενου ἐπιπέδου, καὶ θέτει τὰ θεμέλια γιὰ ὅ,τι… “ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ” τὴν ἀνθρώπινη “μοῖρα”. Ἐδῶ ὑπάρχει μία “συμφιλίωση” ἀνάμεσα στὴν ἀποδοχὴ τῶν κανόνων καὶ τὸν… ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ, ἡ ὁποία ὅμως τοποθετεῖται στὸ ὑπερβατικό· πράγμα ποὺ “ἐπιτρέπει” στὴν “συμφιλίωση(!)” ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΤΟ ΜΙΑΡΟ(;), ποὺ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, τὸ κάνει νὰ φαίνεται σὲ ὁρισμένους, κάπως σὰν… ”ἱερὸ”(…)! Ἡ τηλεκόλαση ἀδυνατεῖ νὰ κρύψει τὴν λατρεία της γιὰ τὴν αἰσχρὴ βία καὶ τὴν κατατρομοκράτηση, σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, τὴν δίψα της γιὰ τὸ ψεῦδος εἰδικὰ ἀπὸ χείλη ἐξουσιαστῶν, τὴν ἀφοσίωσή της στὴν ἄδικη “δικαιοσύνη”, τὴν τύφλωσή της μπροστὰ στὴν ἠθικὴ ἀνωμαλία, καὶ τόσες ἄλλες ΠΛΗΓΕΣ ποὺ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ”, παρεισδύοντάς τες σὰν κάτι… “ἱερό” στὴν ζωὴ τῶν οἰκογενειῶν!».

«Ντρέπομαι ποὺ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΜΙΑΡΟ ἔσκυψα τὸ κεφάλι, καὶ προτίμησα νὰ ἀρνηθῶ τὸν ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΟΥ! Γεμίζοντας ἕνας ἀλλόφρονας τραγουδιστὴς τὸ δέρμα του μὲ χρώματα καὶ σχέδια, γιὰ παράδειγμα, θέλοντας ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ ΤΑΜΠΟΥ, αὐταπατᾶται πὼς “ὑπερβαίνει τὸν ἑαυτό του”, μὲ τὴν δαιμονικὰ πρωτόγονη ἐπιθυμία νὰ δείχνει στοὺς ἄλλους… “σημεῖα ἐξουσίας”! Ἀντὶ νὰ φανερώσω στὴν ψυχή μου, τὴν ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΕΙΚΟΝΑ ποὺ ἔκρυψε μέσα της ὁ Χριστός, ἐγὼ τὴν ἐγκατέλειψα, γιὰ νὰ ΥΠΑΚΟΥΩ ΤΥΦΛΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ μιᾶς βάρβαρης φυλῆς, μὲ τὶς δικές της “θεότητες” ἀγριότητας… Φαντάζομαι δὲν κάνει κάτι διαφορετικό, ὅποιος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ νὰ ξεκολλήσει ἀπὸ τὴν τηλεκόλαση, ποὺ ἔχει τὶς δικές της “θεότητες” ἀγριότητας… Οὔτε νὰ “κατανοήσει” μπορεῖ, τί εὐθύνεται γιὰ τὴν ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, τὴν πρόγευση τῆς Κόλασης ποὺ ΦΘΕΙΡΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ… Ὁ διάβολος ψεύδεται, πὼς ὅποιοι τὸν πλησιάζουν θὰ μποροῦν νὰ “κάνουν τὰ πάντα”, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα χάνουν ἀκόμα καὶ τὸν ἑαυτό τους! Ὁ Κύριος εἶπε πὼς ΧΩΡΙΣ ΕΚΕΙΝΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, καὶ γνωρίζουμε πὼς δίπλα Του, ὁ σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ θέωση κατὰ Χάριν. Ἀφοῦ πρῶτα ψάξουμε γιὰ τὴν ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΕΙΚΟΝΑ μέσα μας!».

«Τὴν “διαβολικὴ συμφιλίωση” ποὺ εἴπαμε, στὴν Ἑλλάδα τὴν ἔκαναν οἱ αἱρετίζοντες ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, καὶ αὐτὸ νὰ μὴν τὸ ξεχνᾶμε οὔτε λεπτό! Οἱ ΜΙΣΘΩΤΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ μᾶς ΠΟΥΛΗΣΑΝ στὴν “ἄγρια φυλὴ” τοῦ διαβόλου, οἱ ὁποῖοι ΜΙΣΘΩΤΟΙ “εὐφραίνονται” γιὰ τὴν μιαρότητα τῆς τηλεκόλασης, μὲ τὸ ὑπονοούμενο μήνυμα πὼς “ἡ “μοῖρα” τοῦ ἀνθρώπου εἶναι… ἡ Κόλαση”! Δηλαδὴ ἡ “κληρονομιὰ” τῶν αἱρετικῶν! Ἁπλῶς οἱ φιλελεύθεροι ἐκτελοῦν τὶς ὑποσημειώσεις τῆς “διαβολικῆς συμφιλίωσης”, ὅτι μόλις ὀλοκληρώσουν τὴν μετατροπή μας σὲ ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟ ΛΑΟ, δηλαδὴ “συμφιλιωμένο(…)” μὲ τὸ ΜΙΑΡΟ, πρέπει νὰ μᾶς κλείσουν στὰ ΚΛΟΥΒΙΑ τῆς πνευματικῆς ἀπολιτισιᾶς, ποὺ ἑτοίμασε ἡ παγκόσμια διαβολοπαρέα… Οὔτως ἤ ἄλλως, ὁ ΗΘΙΚΑ ΔΕΙΛΟΣ, ΠΟΥ ΖΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ποὺ ΗΛΕΚΤΡΙΖΕΙ, ἐντυπωσιάζεται ἀπὸ τὸν “ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΑΞΙΟΖΗΛΕΥΤΟ ΠΡΩΤΟΓΟΝΙΣΜΟ”, καὶ τὸν θαυμάζει ὅπως θαυμάζει τὸν οὐρανὸ καὶ τὰ δέντρα. Χωρὶς τὴν φώτιση τοῦ Θεοῦ δὲν διακρίνει πὼς πίσω ἀπὸ τὰ βιομηχανικὰ ΕΙΔΩΛΑ, ποὺ πλάθονται μὲ τὰ κάλπικα ὑλικὰ τῆς φαντασίας, ὑπάρχουν τὰ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΑ “ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ”, μὲ τὰ ὁποῖα τὸ ἐμπόριο εἶναι “ΣΥΜΦΙΛΙΩΜΕΝΟ” πρὸ πολλοῦ! Ἤ, ὅτι τὰ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΑ “ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ”, ΞΕΦΥΓΑΝ ἀπὸ τοὺς ΟΥΡΑΝΙΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ, καὶ μὲ τὸ γκρέμισμα ΕΧΑΣΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ, ἐμφανίζοντάς μέσα στὴν ἀθλιότητά τους, τὸ γκρέμισμα ὡς… “σημεῖο ἐξουσίας”!».

«Ἱλαρίων, φάνηκα ἀχάριστος, καὶ πίκρανα τὸν Χριστό, ὅμως θέλω νὰ ἐπανορθώσω. Τὸν κακὸ ἑαυτὸ ποὺ κάθε στιγμὴ κοιτάζει νὰ μὲ γκρεμίσει, στὸ ἑξῆς θὰ τὸν πολεμάω ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος μου, ἐπειδὴ ἀποφάσισα ὅτι ἀγαπάω τὸν Χριστό, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας μου! Νωρίτερα μίλησα στὸ τηλέφωνο μὲ τὸν πνευματικό μας καὶ αὔριο, πρῶτα ὁ Θεός, θὰ τὸν δῶ καὶ ἀπὸ κοντά. Τώρα ποὺ εἶδα ὅτι ὑπάρχουν νεανικὲς ψυχὲς ποὺ δὲν ἀνακάλυψαν τὸν θεῖο σπινθῆρα ποὺ κρύβουν μέσα τους, καὶ δὲν ἔμαθαν πὼς στ’ ἀλήθεια ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος “κατ’ εἰκόνα Θεοῦ”, προορισμένος γιὰ μιὰ οὐράνια ἀποστολή, θὰ κάνω δική μου ἀποστολὴ νὰ ἐφαρμόσω τὴν ἀρχὴ ποὺ ὑπηρετοῦσα πάντα· ὅτι χρωστάω νὰ κάνω στοὺς ἄλλους, αὐτὸ ποὺ θὰ ἤθελα νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι σὲ ἐμένα! Ἡ φλόγα τῆς πίστης σου ἦταν αὐτὸ ποὺ ἤθελα πραγματικά, ἀδερφέ, γιὰ νὰ ἐξουδετερώσει τὴν φθορὰ ποὺ μὲ κύκλωσε! Ὅταν δὲν εἶναι τὰ λόγια κατάλληλα γιὰ νὰ φανεῖ ἡ φλόγα ποὺ ἔκαιγε μέσα μου πάντα, θὰ εἶναι κατάλληλη ἡ θέρμη της στὰ ἔργα μου. Θέλει μιὰ ξεχωριστὴ δύναμη ἡ ἀνθρώπινη ψυχή, γιὰ νὰ δώσει τὸν ἑαυτό της ὁλόκληρο στὶς χριστιανικὲς ἀρχές της, ὥστε αὐτὲς νὰ πάρουν “σάρκα καὶ ὀστᾶ”. Ἡ δύναμη αὐτὴ λέγεται Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ντύνει τὴν ψυχὴ μὲ φτερὰ καὶ τὴν ὑψώνει στὸν δρόμο γιὰ τὴν σωτηρία της!».

14 Ἔγραψα ὑμῖν, πατέρες, ὅτι ἐγνώκατε τὸν ἀπ’ ἀρχῆς. ἔγραψα ὑμῖν, νεανίσκοι, ὅτι ἰσχυροὶ ἐστε καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑμῖν μένει καὶ νενικήκατε τὸν πονηρόν.

15 μὴ ἀγαπᾶτε τὸν κόσμον μηδὲ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ. ἐάν τις ἀγαπᾷ τὸν κόσμον, οὐκ ἔστιν ἡ ἀγάπη τοῦ πατρὸς ἐν αὐτῷ·

16 ὅτι πᾶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ, ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου, οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ πατρὸς, ἀλλ’ ἐκ τοῦ κόσμου ἐστί.

17 καὶ ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.

14 Σᾶς ἔγραψα πατέρες, διότι ἔχετε γνωρίσει τὸν προαιώνιον Λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν Χριστό. Σᾶς ἔγραψα, νέοι, διότι εἶστε ἰσχυροὶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μένει μέσα σας καὶ καρποφορεῖ καὶ ἔχετε νικήσει τὸν πονηρό. 15 Μὴν ἀγαπᾶτε τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο, οὔτε τὶς μάταιες ἀπολαύσεις καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς τέρψεις, ποὺ ὑπάρχουν στὸν κόσμο καὶ οἱ ὁποῖες χωρίζουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐὰν κανεὶς ἀγαπάει τὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατρός, δὲν ὑπάρχει μέσα του. 16 Διότι κάθε τι ποὺ ὑπάρχει μέσα στὸν μακρὰν τοῦ Θεοῦ κόσμο, ὅπως παραδείγματος χάρη εἶναι ἡ διεφθαρμένη σαρκικὴ ἐπιθυμία, ἡ ἁμαρτωλὴ ἐπιθυμία ποὺ εἰσέρχεται στὴν καρδιὰ ἀπὸ τὰ ἀπόσεκτα μάτια καὶ ἡ ἀλαζονία τοῦ βίου, αὐτὰ δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα, ἀλλὰ προέρχονται ἀπὸ τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο. 17 Καὶ ὁ μάταιος καὶ ἁμαρτωλὸς αὐτὸς κόσμος παρέρχεται, ὅπως οἱ ἐπιθυμία ποὺ γεννοῦν οἱ προκλητικὲς τέρψεις του. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ τηρεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἔχει τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ μένει αἰωνίως κοντὰ στὸν Θεό. (Α΄ Ἰωαν. 2,14-17)

* mass media: Μέσα ἐνημέρωσης τῆς μάζας
Ἡ ἀνάπτυξη γιὰ τὴν δύναμη τοῦ χαρακτῆρα, εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο Η ΠΙΟ ΥΠΕΡΟΧΗ ΝΙΚΗ, τοῦ Τ. ΤΟΤΗ