Τώρα ποὺ τελείωσε ἡ μαμὰ μὲ τὴν μαρμελάδα ποὺ ἔβαλε στὰ βάζα, ξεκίνησα τὸ σκούπισμα καὶ τὸ σφουγγάρισμα, ποὺ μοῦ ζήτησε. Σὲ ὅλο τὸ δημοτικὸ ἔλεγα ὅτι ἤθελα νὰ κάνω ὅ,τι ἔκανε κι ἐκείνη· τὴν παρακολουθοῦσα στὴν κουζίνα νὰ φτιάχνει καὶ νὰ ἀποθηκεύει ἕνα σωρὸ πράγματα, ὅπως σάλτσα ἀπὸ ντομάτα, ἐλιές, ἀμπελόφυλλα, χυλοπίτες, ἤ διάφορες πίτες γιὰ τὸν καταψύκτη. Χωρὶς νὰ εἶναι κομμώτρια, ξέρει νὰ κουρεύει τὸν μπαμπὰ καὶ τοὺς δύο ἀδερφούς μου, ποὺ ὁ ἕνας εἶναι μεγαλύτερος ἀπὸ ἐμένα καὶ ὁ ἄλλος μικρότερός μου. Χωρὶς νὰ εἶναι μοδίστρα, μπορεῖ νὰ μεταποιεῖ τὰ ῥοῦχα ἤ νὰ ἀλλάζει τὰ χαλασμένα φερμουάρ. Χρόνια τώρα χρησιμοποιοῦμε σαπούνι ποὺ φτιάχνει μόνη της, καὶ τόσα ἄλλα δημιουργήματα ποὺ περνᾶνε ἀπὸ τὰ χέρια της. Ὅταν πηγαίνουμε στὸ χωριὸ βοηθάει τὴν μαμά της καὶ στὴν τυροκόμηση, ἀλλὰ συνήθως ἡ γιαγιὰ μᾶς στέλνει τὰ τυριὰ ἕτοιμα. Ἡ μαμὰ εἶναι τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο ἀπὸ τὴν μαμὰ τῆς Ἀστρινῆς, τῆς φίλης ποὺ γνώρισα τώρα στὸ γυμνάσιο. Τὴν πρώτη φορὰ ποὺ εἶδα τὴν κυρία Ἰσαβέλλα, ὅταν ἦρθαν οἱ γονεῖς γιὰ νὰ πάρουν τοὺς ἐλέγχους μας, δὲν σταμάτησε νὰ μιλάει στὸ κινητό της. Ὅπως φάνηκε εἶχε πολλὲς εὐθύνες στὸ γραφεῖο της, καὶ ὅσο καθυστεροῦσε νὰ ἐπιστρέψει ἔπρεπε νὰ καθοδηγεῖ τοὺς συνεργάτες της. Ὁ “ἀέρας της” μὲ ἐντυπωσίασε! Ἡ Ἀστρινὴ εἶχε συνηθήσει τὶς πολλὲς ὧρες ποὺ δούλευε ἡ μαμά της, ἤ ἐκπαιδευόταν πάνω στὴν δουλειά της. Ἀντίθετα μὲ ἐμᾶς, ποὺ τὸ μεσημέρι θὰ φᾶμε ὅ,τι βάλει στὸ τραπέζι ἡ μαμά, ἡ Ἀστρινὴ “μαγειρεύει” στὰ διπλανὰ κτίρια, μὲ μόνο ἕνα τηλεφώνημα! Ὅταν τὴν πρωτογνώρισα ἀποροῦσα μὲ τὸν διαφορετικὸ τρόπο ποὺ ζοῦσε, ἀλλὰ στὴν πορεία καταλάβαινα πὼς “ἀπορίας ἄξιος”, ἦταν ὁ δικός μας τρόπος ζωῆς, μὲ τὴν “στριατιωτικὴ” πειθαρχία ποὺ ξέραμε. Ἀφ’ ἑνὸς οἱ γονεῖς μου θεωροῦν τὴν ὀλιγάρκεια δασκάλα τῆς ψυχῆς, ἀφ’ ἑταίρου πρέπει νὰ ζοῦμε μὲ συγκεκριμένα χρήματα ἐπειδὴ ἡ μαμά μου δὲν ἐργάζεται. Τώρα ποὺ γνώρισα τὴν κυρία Ἰσαβέλλα, μοῦ περνάει ἀπὸ τὸ μυαλὸ ὅτι ἴσως ἡ μαμὰ δὲν ἔπρεπε νὰ ἀφήσει τὸ πτυχίο της ἀνεκμετάλλευτο. Τὸ πιθανότερο εἶναι ὅταν πάρω πτυχίο ἐγώ, νὰ μὴν ἀφιερωθῶ στὴν οἰκογένειά μου “τόσο πολὺ” ὅπως ἐκείνη… Δὲν θὰ τῆς τὸ πῶ εὐθέως, ἀλλὰ νομίζω πὼς τόσα χρόνια μέσα στὸ σπίτι, ἡ μαμὰ ἔχει μείνει λίγο… πίσω! Μόλις ἄκουσε τὸ θέμα τῆς ἐργασίας ποὺ ἀνέλαβα μαζὶ μὲ τὴν Ἀστρινή, ἡ ὁποία ἐπέμενε ὅτι εἶναι “εἰδήμων” πάνω στὸ θέμα, ἡ μαμὰ δυσαρεστήθηκε χωρὶς λόγο. Μᾶλλον δὲν ἦταν ἐνημερωμένη γιὰ ὅσα συμβαίνουν στὸν κόσμο, καὶ δὲν γνώριζε ὅτι ὅσο ἐμεῖς μένουμε ἄπραγες, οἱ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ χρόνο μὲ τὸν χρόνο πληθαίνουν… Τώρα ποὺ στέγνωσε τὸ πάτωμα, θὰ φέρω νὰ τῆς δείξω τὶς σημειώσεις τῆς ἐργασίας γιὰ νὰ καταλάβει τὴν ἀναγκαιότητα, ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ νὰ εἶναι ἐνημερωμένες!
«Παιδί μου, τέτοιο θέμα εἶναι ἀπαράδεκτο γιὰ τὴν ἡλικία σας! Ἀπορῶ μὲ τὴν καθηγήτριά σας, ποὺ τὸ δέχτηκε!».
«Καλέ, συγκινήθηκε μόλις ἄκουσε ὅτι ἡ Ἀστρινὴ ἀκολουθεῖ τὴν μαμά της σὲ ΚΑΘΕ ἐκδήλωση ποὺ γίνεται κατὰ τῶν γυναικοκτονιῶν! Τόνισε μάλιστα, ὅτι οἱ μεγαλύτερες γυναῖκες ὀφείλουν νὰ ἐνημερώνουν τὰ κορίτσια ὅσο γίνεται νωρίτερα! Ποῦ νὰ δεῖς στὸ σχολεῖο, στὸ μάθημα τῆς μουσικῆς τί γίνεται· ὅταν λέμε τὸ τραγούδι γιὰ τὶς γυναικοκτονίες, σείεται ὁ τόπος!», εἶπα καὶ τῆς ἔδωσα τὸ χαρτὶ μὲ τὸ ἐπίμαχο τραγούδι. «Κάποιοι ἄντρες νομίζουν ὅτι οἱ γυναῖκες εἶναι ἰδιοκτησία τους, μαμά, καὶ ὅταν αὐτὲς δὲν τοὺς ὑπακούουν, ἐκεῖνοι τοὺς ἀφαιροῦν τὴν ζωή! Ὅμως οἱ γυναῖκες δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἕρμαιο τῆς τιμωρίας τῶν ἀντρῶν, καὶ νὰ ὑφίστανται ἔμφυλη βία! Τὸ ξέρεις ὅτι αὐτὲς οἱ δολοφονίες τῶν γυναικῶν διαπράττονται ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ ΤΟΥΣ; Οἱ δράστες θεωροῦν τὸ ἀνδρικὸ φύλο ἀνώτερο ἀπὸ τὸ γυναικεῖο καὶ φέρονται στὶς γυναῖκες ὑποτιμητικά, δηλαδὴ εἶναι… μισογύνηδες!».
Ἡ μαμὰ κοίταξε βιαστικὰ τοὺς στίχους στὸ χαρτί, καὶ εἶπε μὲ δυσπιστία. «Δάμαρι, ἄν ὑπῆρχαν χίλια ἤ δύο χιλιάδες φύλα στοὺς ἀνθρώπους, ἴσως ἔστεκε ἡ ὑπόνοια ὅτι σκοτώνουν τὶς γυναῖκες, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ “ἀφανίσουν” τὸ φύλο τους. Μὲ τὰ δύο φύλα ὅμως, οἱ γυναῖκες εἶναι… ὁ μισὸς πληθυσμός τῆς γῆς! Τί μπορεῖ νὰ ἐξωθεῖ κάποιες ἐλάχιστες γυναῖκες σὲ τόσο ἐκρηκτικὰ ἀψυχολόγητη διαμαρτυρία, γιὰ ἕνα θέμα ποὺ ἀντιλαμβάνονται ΜΟΝΟ ΟΙ ΙΔΙΕΣ; Οἱ ἄντρες καὶ οἱ γυναῖκες ἀποτελοῦν τὴν οἰκογένεια, ἡ ὁποία εἶναι ὑπόθεση σοβαρή! Οὔτε οἱ ἐπιπολαιότητες βοηθᾶνε πουθενά, οὔτε οἱ ἀδικαιολότητες γενικεύσεις, οὔτε οἱ σπασμωδικὲς κινήσεις! Δὲν ὑπάρχουν “γυναικοκτονίες” παιδί μου, ἀλλὰ ἀνθρωποκτονίες καὶ ψυχοκτονίες! Ὀ θύτης μὲ τὴν νεκρὴ ψυχή, μετὰ τὸ ἔγκλημα ζεῖ κι αὐτὸς σὰν “σκοτωμένος”!».
Εἶχα δίκιο, ἡ μαμὰ εἶχε ἄγνοια γιὰ τὸ θέμα, ἐπειδὴ εἶχε ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὴν ἐπικαιρότητα. Ὁπότε τὸ βάρος νὰ ἀνακαλύψω τὰ ἰδανικὰ γιὰ τὰ ὁποῖα τραγουδᾶνε οἱ ἀγανακτισμένες γυναῖκες στοὺς δρόμους, ἔπεφτε σὲ ἐμένα. «Μὰ ὁ ὅρος “γυναικοκτονία” ἔχει ἀναγνωριστεῖ ἀπὸ τὸν Παγκόσμιο Ὀργανισμὸ Ὑγείας! Μὲ τὴν γυναικοκτονία συνδέεται ἡ κοινωνικὴ δικαιοσύνη, αὐτὴ ποὺ εἶναι γιὰ τὴν ἰσότητα καὶ τὰ δικαιώματα! Δὲν εἶναι καθόλου αἰσιόδοξο, ποὺ στὴν Ἑλλάδα βρισκόμαστε στὴν τελευταία κατάταξη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὡς πρὸς τὴν ἐπίτευξη τοῦ στόχου τῆς ἰσότητας τῶν δύο φύλων…». Ἡ μαμά μου ἦταν τυχερὴ ποὺ παντρεύτηκε τὸν πατέρα μου, ἀλλὰ δυστυχῶς, οἱ γυναῖκες δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἀφελεῖς καὶ νὰ ἐμπιστεύονται τοὺς ἄντρες… Τόση προσπάθεια ποὺ κάνουν αὐτὲς οἱ δυνατὲς γυναῖκες γιὰ τὴν ἐνημέρωση τῶν ἄλλων, δὲν πρέπει νὰ πάει χαμένη! Δὲν ἀξίζει σὲ καμία γυναίκα νὰ νοιώθει φόβο γιὰ τὸ μέλλον καὶ νὰ σφίγγεται ἡ καρδιά της, ὅπως συμβαίνει σὲ ἐμένα. Κάθε φορὰ ποὺ ἀκούω τὸ τραγούδι γιὰ τὶς γυναικοκτονίες, ἤ τὸ τραγουδάω, ὁ ἀγωνιστικὸς παλμός του ἀσκεῖ τόση ἐπιρροὴ μέσα μου, ποὺ φουντώνει ὁ θυμὸς γιὰ τὴν ἀδικία! Μετὰ ὁ θυμὸς γίνεται θλίψη καὶ ἀνασφάλεια, καὶ ὅσο δὲν βλέπω συγκεκριμένη διέξοδο στὸ πρόβλημα, ἀσφυκτιῶ… Ἴσως νὰ ἀπέκτησα κι ἐγὼ ἐμμονὴ μὲ τὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη, ὅπως ἡ Ἀστρινή, ἀλλὰ τελευταῖα ἔμαθα τόσα καινούργια γιὰ τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις, ποὺ μέχρι νὰ ξεδιαλύνω τὴν σύγχυση, πιάνω τὸν ἑαυτό μου νὰ δυσπιστεῖ στὰ λόγια τῶν ἄλλων καὶ νὰ ἀμφιβάλλει γιὰ τὰ κίνητρά τους. Ἡ Ἀστρινὴ ἦταν δυστυχισμένη μὲ τοὺς τσακωμοὺς τῶν γονιῶν της, ποὺ κατέληξαν στὴν διάστασή τους· ὡς ἐκ τούτου ἔμαθε νὰ “κουμπώνεται” καὶ νὰ μὴν τοὺς ἀνοίγεται καθόλου εὔκολα. Λογικὸ ἦταν νὰ ἔχει τὶς ἐλπίδες της στὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη.
«Τὸ θέμα τῆς κοινωνίας εἶναι οἱ ἄνθρωποι νὰ μὴν φτάνουν στὸ ἔγκλημα, αὐτὸ εἶναι τὸ ζητούμενο. Τὸ συγκεκριμένο τραγούδι τὸ ξέρω ἀπὸ τὸ διαδίκτυο· γιὰ τὸ μόνο ἰδανικὸ ποὺ κάνει λόγο εἶναι ἡ ἀλληλεγγύη, ἀλλὰ δὲν βλέπει καὶ δὲν προτείνει καμία διέξοδο σὲ ὅσους τὸ ἀκοῦνε. Πῶς πιστεύουν αὐτὲς οἱ ὀργισμένες γυναῖκες ὅτι μὲ τὴν σφιγμένη γροθιὰ ποὺ ὑψώνουν ὅλες μαζὶ ἀπειλώντας, θὰ “σπαζοχολιάσουν” κάποιον ἐπίδοξο θύτη, ὥστε νὰ τὸν ἀποτρέψουν ἀπὸ τὸ νὰ λερώσει τὰ χέρια του; Οἱ Ἕλληνες πάντα ὑπερασπιζόμασταν τὴν ἐλευθερία μας, ἀλλὰ γνωρίζαμε μὲ σαφήνεια τὶς ἀξίες μας. Σὲ αὐτὲς στηριζόμασταν! Γιατὶ στὸ τραγούδι εἶναι συγκεχυμένη ἡ “δικαιοσύνη” ποὺ πρεσβεύουν, καὶ τὴν ταυτίζουν μὲ τὴν ἀμήχανη διεκδικητικότητα ἀλλὰ καὶ τὴν ἐξαγρίωση;», εἶπε κοιτάζοντας τοὺς στίχους. «Γιατὶ λένε στὸν τίτλο ὅτι δὲν φοβοῦνται, ἐνῶ μετὰ λένε ὅτι ἀπὸ τὸν φόβο ἔβγαλαν φτερά; Ποιά εἶναι αὐτὰ τὰ φτερά; Ἡ ὀργὴ ποὺ ὀργώνει γιὰ νὰ σπαρθεῖ τὸ μίσος, καὶ νὰ θεριστεῖ τὸ χάος; Ποὺ μέσα στὴν “ὁμίχλη” ὅλα αὐτὰ φαίνονται σὰν ἡρωισμός; Δάμαρι, θὰ περίμενα νὰ ξεσηκωθοῦν γιὰ νὰ ἀποκαλύψουν τὶς πραγματικὲς ῥίζες τῆς παρεκτροπῆς τῆς κοινωνίας, ἀλλὰ τὰ κίνητρα αὐτοῦ τοῦ κινήματος εἶναι ὕποπτα. Ὑποτίθεται ὅτι ξεσηκώνουν τὴν κοινωνία γιὰ νὰ δώσει μάχη ἐναντίον τοῦ ἐγκλήματος, ἀλλὰ αὐτὲς οἱ γυναῖκες ὄχι μόνο δὲν μιλᾶνε γιὰ ἐξάλειψη τῆς βίας, ἀλλὰ γιὰ τὴν… “ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ” ἀπὸ τὶς ἴδιες!».
«Μαμά, οἱ γυναῖκες ποὺ ἔχουν πρόβλημα μὲ τοὺς κτητικοὺς ἄντρες, ποὺ τοὺς λένε ποῦ θὰ πᾶνε καὶ τὶ θὰ κάνουν, φοβοῦνται νὰ μιλήσουν! Ἀπὸ ὅταν ἄρχισαν οἱ γυναικοκτονίες καὶ στὴν χώρα μας τὸ πρόβλημα εἶναι σὰν παγόβουνο, τὸ μεγαλύτερο μέρος εἶναι κρυμμένο! Κάποιος ποὺ δὲν ἀντιμετωπίζει τὴν γυναίκα ΙΣΟΤΙΜΑ, εἶναι ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΙΚΟΣ! Ἄφοῦ οἱ ἐξουσιαστικοὶ ἀντιμετωπίζουν τὶς γυναῖκες ἄνισα, γιὰ νὰ τοὺς σταματήσει κάποιος πρέπει νὰ εἶναι δυναμικός!».
«Παιδί μου, τὸ τραγούδι εἶναι μετάφραση ἀπὸ ἄλλο τραγούδι, ἀπὸ κάπου μακριά. Ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ ζοῦμε μὲ τὴν ψυχοσύνθεση ἤ τὶς παραλείψεις τῶν ἄλλων! Πρέπει νὰ καταλάβεις πὼς ὅταν οἱ στίχοι δὲν ἀναφέρονται σὲ κάποιον συγκεκριμένα, ἀναφέρονται σὲ ὅλους! Τὸ μίσος “κατὰ ἀγνώστων” πετρώνει τὴν καρδιά! Τὴν ἐξοικειώνει μὲ τὴν ψυχρότητα τοῦ παραλόγου! Ὅπως τὸ πᾶνε, κανεὶς δὲν θὰ ἐμπιστεύεται τὸν ἄλλον, ΕΠΕΙΔΗ ΟΛΟΙ ΘΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΕΝΟΧΟΙ, μέχρι νὰ ἀποδείξουν ὅτι εἶναι ἀθώοι! Ξέρεις τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι τὰ πράγματα ἀντιστρέφονται, καὶ περνᾶμε πρὸς τὴν… “ΚΑΝΟΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ” ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ! Νὰ θεωρεῖται δηλάδὴ.. “φυσιολογικὸ” ποὺ ὑπάρχει ἀδικία στὸν κόσμο! Ἔτσι προχωρᾶμε πρὸς τὴν ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, ἐπειδὴ… δὲν θὰ ὑπάρχει ΕΛΠΙΔΑ ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΤΟΥ! Βλέπεις ἐσὺ μέσα σὲ αὐτὸ τὸ τραγούδι κάποια ἐλπίδα; Ἐγὼ βλέπω νὰ δείχνει τὸν ἄνθρωπο σὰν ζῶο ἀβοήθητο, ποὺ μόλις μυριστεῖ κίνδυνο εἶναι ἕτοιμο νὰ χιμίξει καὶ νὰ “τὰ παίξει ὅλα γιὰ ὅλα”! Ἡ “βία γιὰ τὴν βία”, εἶναι ὁ νόμος ποὺ τὴν ἀνακυκλώνει, καὶ προέρχεται ἀπὸ τὸ βασίλειο τῶν ζώων! Ξέρεις καλά, ὅτι ἀπὸ τὶς ἀπαντήσεις ποὺ δίνουμε στὸν ἄλλον, δείχνουμε ποῦ θέλουμε νὰ πᾶμε! Διακηρύσσοντας αὐτὲς οἱ γυναῖκες ὅτι “βρίσκονται στὴν ζωὴ ἀπὸ τύχη”, ὅπως λέει τὸ τραγούδι, δείχνουν ὅτι καὶ οἱ ἴδιες θεωροῦν τὴν ζωή τους εὐτελή, ἀλλὰ καὶ ὅτι δὲν μποροῦν νὰ ἀλλάξουν τίποτα! Καὶ αὐτὰ τὰ δύο στοιχεῖα τῆς μοιρολατρείας, ποὺ ἐπίσης προέρχονται ἀπὸ τὸ ζωικὸ βασίλειο, δείχνουν παντελὴ ἄγνοια γιὰ τοὺς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ὅπως καὶ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ! Πῶς φτάνει νὰ ἀπειλεῖ, κάποιος ποὺ ξέρει ὅτι δὲν ὁρίζει τὴν ζωή του; Ὅταν δὲν βλέπει τὸ βάθος τῶν πραγμάτων, δὲν ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἡ ὀργὴ ποὺ τὸν ἀποθηριώνει δὲν ἐκφράζει δύναμη, ἀλλὰ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΤΟΥ! Καλή μου, τί λόγο ἔχουν αὐτὲς οἱ γυναῖκες νὰ πιστεύουν ὅτι ἡ “προτεραιότητα” στὴν κοινωνία εἶναι ἡ βία, νὰ τὴν ἐξισώνουν μὲ τὸ “καλό”, καὶ νὰ συμπεριφέρονται σὰν νὰ εἶναι οἱ ἴδιες τὰ “θύματα” τῶν ἐνόχων; Ποῦ τοὺς χρειάζονται αὐτὰ τὰ καμώματα, ποὺ ἀντί νὰ τὶς ἰσχυροποιοῦν, τὶς ἐγκλωβίζουν στὴν ΑΔΥΝΑΜΙΑ καὶ τὴν ΜΕΙΟΝΕΞΙΑ;».
Ἡ μαμὰ πρόσεξε στὸ τραγούδι πράγματα ποὺ ἐγὼ δὲν τοὺς ἔδινα σημασία. Τὰ εἶχα χαμένα, καὶ δὲν ἤξερα τί νὰ ἀπαντήσω. Ἔβλεπα ὅμως πὼς ὅσα ἔλεγε, ἦταν μετρημένα καὶ εὐπρεπῆ.
»Ὅταν ὁρισμένοι ἄνθρωποι ἔχουν μία χτυπητὴ ἰδιαιτερότητα μὲ τὴν ὁποία συνδέονται μεταξύ τους, καὶ ἀποτελοῦν μειοψηφία ἀνάμεσα στοὺς πολλοὺς ποὺ κυριαρχοῦν, καὶ τοὺς ὁποίους θεωροῦν σοβαρὴ ἀπειλή, τότε ἡ μικρὴ ὁμάδα λέγεται “μειονότητα”. Τὰ καμώματα αὐτῶν τῶν γυναικῶν ποὺ βλέπουμε στοὺς στίχους, εἶναι νὰ ἐντάσσονται σὲ μία ἀνάλογη “ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ”, ἀπὸ ΜΕΙΟΝΕΞΙΑ ποὺ… ἀποδέχονται “οἰκειοθελῶς”! Ἡ ἰδιαιτερότητα ποὺ τὶς διαχωρίζει ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες γυναῖκες, εἶναι ὅτι φιλοδοξοῦν νὰ πάρουν τὸν νόμο στὰ χέρια τους ἐπειδὴ ὅπως ἰσχυρίζονται, μπροστὰ στὶς “γυναικοκτονίες” νοιώθουν ἀνυπεράσπιστες! Ἕτσι λοιπὸν σηκώνουν στὴν πλάτη τους ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ μιᾶς εὐαίσθητης καὶ εὐάλωτης “μειονότητας”, ποὺ μόλις βρεθεῖ σὲ θέση “ἄμυνας”, θὰ θεωρεῖται “αὐτονόητο” ὅτι θὰ ἐπιτεθεῖ! Δάμαρι, οἱ γυναῖκες τοῦ τραγουδιοῦ ποὺ ἀναλάβατε γιὰ ἐργασία, ἐνημερώνουν τοὺς πάντες πὼς… γιὰ ὅ,τι κάνουν στὸ μέλλον ΔΕΝ ΘΑ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ! Ὁ τίτλος τοῦ τραγουδιοῦ εἶναι “Τραγουδᾶμε δίχως φόβο”, ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΒΡΗΚΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΛΥΣΗ καὶ νίκησαν τὸν φόβο, ἀλλὰ ἐπειδὴ “παίρνουν τὴν ἄδεια” ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!».
«Μαμά, καὶ ἐγὼ ἄρχισα νὰ νοιώθω μειονεξία ἀλλὰ δὲν σκεφτηκα ὅτι μοῦ τὴν ἔφερνε τὸ τραγούδι! Κάθε φορὰ ποὺ σκεφτόμουν τὰ λόγια, ἔλεγα ὅτι γέμιζα δύναμη, ἀλλὰ δὲν πρόσεχα ὅτι στὴν πραγματικότητα ἡ δύναμη ἦταν ὅτι ΘΥΜΩΝΑ… Ἀφοῦ τὸ τραγούδι κατηγορεῖ τὴν βία, γιὰ τὴν ὁποία μετὰ “καμαρώνει” ποὺ θὰ γίνει ἀπὸ ὅσες ἀνήκουν στὴν “μειονότητα”, δὲν ἐνοχλεῖ τὶς γυναῖκες τῆς “μειονότητας”, ποὺ οἱ μισογύνηδες θὰ συνεχίζουν τὴν βίαιη δράση τους; Πῶς θὰ βάλουν τέρμα στὴν κοινωνικὴ ἀνισότητα μεταξὺ τῶν δύο φύλων, μὲ τοὺς ἀγῶνες βίας; Δὲν καταλαβαίνω τίποτα…».
«Ματάκια μου, ὅσοι ἔχουν ἄγνοια γιὰ τὸ τί προκαλεῖ τὴν κόλαση στὴν ζωή τους, συνειδητὰ ἤ ἐν ἀγνοία τους ἐκτελοῦν τὶς ὑπόγειες ἀποστολές τοῦ Σκότους! Ἡ λέξη “γυναικοκτονία” εἶναι μία γελοιότητα ποὺ μηχανεύτηκαν ἄθεοι γραμματισμένοι τῆς Δύσης. Κάθε τόσο φτιάχνουν καινούργιες φανταχτερὲς λέξεις ποὺ δείχνουν γιὰ “ἐπιστημονικές”, γιὰ νὰ ἐλέγχουν τὴν ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ “ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ”(!) ποὺ προωθοῦν! Ὅταν ἀφαιρεῖται μία ψυχή, τὸ φύλο τοῦ ἀνθρώπου δὲν παίζει ῥόλο. Τὸ Σκότος ὅμως στράφηκε στὴν βάσιμη ἤ ἀβάσιμη μισογυνία ἑνὸς δράστη, γιὰ νὰ στήσει τὶς ἑπόμενες φάσεις τῆς παγκόσμιας διαστροφῆς. Μὲ αὐτὸ ἐδῶ τὸ τραγούδι προχωρᾶμε σὲ πρωτόγνωρη θεσμοποίηση τῆς τυφλῆς βίας, ΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ! Ὅσο περισσότερες ὁμιλίες κάνει ἡ κοινωνία γιὰ “γυναικοκτονίες”, τόσο περισσότερο “ἀνθίζει” ἡ ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ! Ἡ διαπότιση τῆς γυναικείας καρδιᾶς μὲ τὴν ΑΔΙΟΡΑΤΗ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ, εἶναι Η “ΤΕΛΕΙΑ” ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΑ ποὺ συνέλαβε τὸ Σκότος! Οἱ ἐκστρατείες τῆς ἀνομίας ἔχουν στόχο νὰ ἀποστραγγίσουν ἀπὸ τὶς νέες κοπέλες, ὅ,τι ἀκριβότερο ὑπάρχει στὸν συναισθηματικὸ κόσμο τους, γιὰ νὰ ἐκθεμελιώσουν τὴν οἰκογένεια ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ!».
Νόμιζα ὅτι ἡ καρδιά μου θὰ ἔσπαγε! Ἀναγνώριζε τὸ φαρμάκι μέσα της, ὅσα σκεφτόμουν τὸν τελευταῖο καιρὸ γιὰ τὴν… “ἀφέλεια” τῶν γυναικῶν ποὺ ἐμπιστεύονται τοὺς ἄντρες, καὶ ἔφριξα, μὲ τὴν ψυχικὴ δηλητηρίαση ποὺ προχωροῦσε ἀθέατη! Ἡ γιαγιὰ λέει ὅτι τὴν γυναίκα ποὺ δὲν ἔχει ΣΥΝΕΣΗ, ὅποιος θέλει τὴν τυλίγει σὲ μία κόλα χαρτί! Ἄλλη φορὰ ποὺ συζητοῦσα μὲ τὴν μαμὰ γιὰ τὴν αἵρεση στὴν Δύση, εἶχε πεῖ ὅτι ἐκεῖ οἱ γυναῖκες ἀρνήθηκαν τὴν οἰκογένειά τους! «Καὶ οἱ φεμινίστριες κατηγοροῦν τοὺς ἄντρες ὅτι εἶναι “μισογύνηδες”. Μᾶλλον ἀπὸ αὐτὲς ξεκίνησε ὁ κόσμος νὰ συζητάει γιὰ τὴν “ἔμφυλη βία”, ποὺ ἴσως εἶναι ἐπίσης ἀπὸ τὶς καινούργιες λέξεις, τὶς φανταχτερές. Ἔχω ἀκούσει ἀκόμα μία, ποὺ δὲν ξέρω τί σημαίνει: “θηλυκότητες”! Γιατὶ τώρα τὸ λένε στὸν πληθυντικό;».
Σὰν νὰ τῆς χτύπησα κάποιο “νεῦρο”, ἡ μαμὰ πῆρε ἀπότομα μία πολὺ βαθιὰ ἀνάσα, ἀνεβάζοντας τὸ βλέμμα στὸ ταβάνι. Ὅταν μίλησε, ἡ φωνή της εἶχε ἐλαφριὰ συναισθηματικὴ ἀστάθεια. «Πέρσι συζητοῦσα καὶ μὲ τὸν μεγάλο ἀδερφό σου γιὰ τὸ ἴδιο τραγούδι, ποὺ τὸ τραγουδοῦσαν τὰ κορίτσια τῆς τάξης του, καὶ ἀπαιτοῦσαν ἀπὸ τὰ ἀγόρια νὰ δηλώνουν ἀνοιχτὰ σὲ ὅλους ὅτι… δὲν εἶναι μισογύνηδες! Τότε ἦρθε καὶ μοῦ εἶπε, ὅτι τὸ συγκεκριμένο τραγούδι εἶναι “Δούρειος Ἵππος”, “δῶρο” ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ βάζουν στὴν κοινωνία τὶς “φωτιὲς” τῆς διαστροφῆς! Φτιάχνουν ὅλο τὸ “ὑπόστρωμα” τῶν συρράξεων μεταξὺ τῶν δύο φύλων, γιὰ νὰ εὐαισθητοποιήσουν τὴν κοινὴ γνώμη μὲ τὶς ὑποτιθέμενες “ἀδικίες πρὸς τοὺς ἀδύναμους”. Μετὰ εἶναι θέμα χρόνου νὰ πάρουν οἱ ἄνθρωποι ΑΝΟΙΧΤΑ ΘΕΣΗ, στὴν κρυφο-φανερὴ ἐντολὴ τοῦ τραγουδιοῦ “ΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΜΑΣ ΣΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!”. Δὲν φοβοῦνται, ὅπως εἴπαμε γιὰ τὸν τίτλο, ἐπειδὴ παίρνουν τὴν “ἄδεια” γιὰ τὰ “χειρότερα”! “Γιὰ ὅλα τὰ χέρια ποὺ σφίγγουν κλειδιά”, ἐννοοῦν ὅσους παίρνουν τὶς ἀποφάσεις. “Γινόμαστε ὅλες μαζὶ μιὰ γροθιά”, εἶναι ἔμμεση ἀπειλὴ γιὰ “πόνο”!».
Φαινόταν ὅτι ἡ τροπὴ τῆς συζήτησης, τῆς ἔγινε ἐπώδυνη. Σκέπασε μὲ τὴν παλάμη της τὸ μέτωπο, καὶ μᾶλλον ζύγιζε ἄν θὰ συνέχιζε. Ἐφόσον ἦταν ἡ σειρά μου νὰ πάρω “θέση” ἀπέναντι στὸν “Δούρειο Ἵππο”, ἔπρεπε νὰ ξέρω τὶ φίδια ἔκρυβε στὴν κοιλιά του. «Πές μου μαμά. Θέλω νὰ φτιάξω τὴν καλύτερη ἐργασία τῆς τάξης, ἀκόμα κι ἄν ἡ καθηγήτρια πάθει “ἔμφραγμα”!», εἶπα χαμογελώντας.
«Οἱ “μειονότητες” εἶναι μηχανισμὸς ποὺ κατ’ ἐξοχὴν κατασκευάζει καὶ ἐκμεταλλεύεται ὁ παγκόσμιος ἐκμαυλισμός, ἀλλὰ τὶς ἀποκαλεῖ “ἀδύναμους ἀνθρώπους”. Οἱ γυναῖκες ποὺ διασπείρουν τὴν κρυμμένη ἀποστροφή τους γιὰ τοὺς ἄντρες, ἀλλὰ φωνάζουν ὅτι “ὑποφέρουν” ἀπὸ αὐτούς, οἰκειοποιοῦνται τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς “μειονότητας”, μὲ σκοπὸ στὴν πορεία νὰ “συγχωνευτοῦν” μὲ τὴν ἀνήθικη “μειονότητα” τῶν ἀνώμαλων! Ὅταν τὰ “ἀποστραγγισμένα” κορίτσια τῆς τάξης τοῦ ἀδερφοῦ σου, ἀπαιτοῦσαν ἀπὸ τὰ ἀγόρια νὰ δηλώσουν ἀνοιχτὰ ὅτι δὲν εἶναι μισογύνηδες, ὡς “γυναῖκες” ἐννοοῦσαν ὅλες τὶς… “θηλυκότητες”! Δηλαδὴ τὶς κοπέλες, ἀλλὰ καὶ ὅσους διεστραμμένους μιμοῦνται τὴν γυναικεία φύση! Δὲν μπορῶ νὰ σοῦ περιγράψω πόσο πληγώθηκε τὸ φιλότιμο τοῦ ἀδερφοῦ σου! Κάποιοι ἀπὸ τοὺς φίλους του δὲν ἄντεξαν στὴν πίεση τοῦ ἀσυνάρτητου “διασυρμοῦ”, καὶ δήλωσαν ὅτι δὲν εἶναι… “μισογύνηδες”! Ἡ τάξη τους μετατράπηκε σὲ πολεμικὸ θέατρο τοῦ παραλόγου!».
Πῶς μποροῦσα νὰ φανταστῶ τόσες ἡμέρες, ὅτι στὶς σημειώσεις γιὰ τὴν ἐργασία ἔκρυβα μία “ἠθικὴ βόμβα”; Συγκλονισμένη, κοίταξα τὸ τραγούδι στὸ χαρτί. «Ὅλες αὐτὲς τὶς ἀπειλὲς τὶς λένε οἱ φεμινίστριες, καὶ ΤΙΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ οἱ ἄντρες ποὺ ζοῦν σὰν γυναῖκες;», ἀναρωτήθηκα ἀνοίγοντας τὰ μάτια διάπλατα. «Οἱ ἀνώμαλοι μᾶς προειδοποιοῦν ὅτι θὰ “κάψουν τὴν πόλη”; Αὐτοὶ θὰ δείχνουν τὴν σφιγμένη γροθιὰ στὸν… “μισογύνη”, ἐννοώντας τὸν ἔντιμο Ἕλληνα ποὺ στέκεται ἀσάλευτος στὸ πλευρὸ τοῦ Κυρίου;».
«Δάμαρι, μὲ αὐτὸ τὸ τραγούδι, ποὺ ξεκινάει μὲ δηλώσεις τρομοκρατίας, εἰσάγονται πρωτοφανῆ στοιχεῖα “ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΠΡΟΕΓΚΡΙΣΗΣ(!)” βανδαλισμῶν αὐτοδικίας! Πρὸς τὸ τέλος τὰ ὀνόματα γυναικῶν ποὺ ἀναφέρονται, εἶναι θυμάτων ποὺ σκότωσε τὸ “σύστημα”, ὅπως γράφει. Αὐτοὶ ποὺ ἐκτοξεύουν τὶς ἀπειλὲς ταυτίζουν τὸν ἑαυτό τους μὲ τὰ ἴδια τὰ θύματα, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι τὸ “σύστημα”, δηλαδὴ ἐμεῖς ποὺ ἀγαπᾶμε τὴν ἀρετή, εἴμαστε ἐκεῖνοι ποὺ “ἀδικοῦν” στὴν ὅλη ὑπόθεση! Ἐνῶ φαίνεται ὅτι τὸ τραγούδι ἀπευθύνουν οἱ φεμινίστριες πρὸς τοὺς ἁρμόδιους, κατὰ βάθος τὸ ἀπευθύνουν οἱ ἀνώμαλοι σὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες! Λίγο πρὶν τὸ τέλος, τὸ τραγούδι ὑπογράφει μὲ τὸ ὄνομά του, “νέα ἱστορία”, δηλαδὴ Νέα Ἐποχὴ…». Στὴν παύση ποὺ ἔκανε ἡ μαμά, οἱ σκέψεις στὸ μυαλὸ κυριολεκτικά, στριμώχνονταν. «Ὅταν ἤμουν κοπέλα, ἡ γιαγιά σου μοῦ εἶπε νὰ προσέχω αὐτοὺς ποὺ οἱ ἴδιοι “κρύβονται”, ἀλλὰ κρατᾶνε ἕνα καλάμι καὶ σπρώχνουν τὶς γυναῖκες σὰν τὶς χῆνες! Ὄντως, οἱ φεμινίστριες κατηγοροῦσαν τοὺς ἄντρες τους ὅτι εἶναι “μισογύνηδες”, ὅπως εἶπες, καὶ πρόδωσαν τὴν οἰκογένειά τους, γιὰ νὰ μποῦν στὸ κοπάδι μὲ τὶς “χῆνες”! Δυναμισμὸς εἶναι νὰ διακρίνουν ὅτι πραγματικὸς μισογύνης, εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μὲ τὸ καλάμι τὶς σπρώχνει στὸν γκρεμό!».
«Ὑπάρχει ἀκόμα κάτι ποὺ δὲν καταλαβαίνω», εἶπα καὶ ἄρχισα τὴν ἀνάγνωση τῶν σημειώσεών μου. «Τὰ ἐγκλήματα λόγῳ φύλου διαπράττονται στὰ πλαίσια πατριαρχικῶν σχέσεων ἐξουσίας καὶ τοξικὰ ἀρρενωπῶν ἀντιλήψεων. Πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ξεριζωθοῦν ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία ὅλα τὰ εὔκολα ἄλλοθι γιὰ τὶς ἀνόητες καὶ πεισματικὲς ἀπόψεις μας, ποὺ ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ! Χρειάζεται ἡ διδασκαλία τῆς ἀποδοχῆς καὶ τοῦ ἄλλου φύλου καὶ τῆς διαφορετικότητας, μὲ ὅρους ἴσης ἀξίας». Λίγο πιὸ πέρα, ἦταν καὶ αὐτό: «Τὸ στέρεο πατριαρχικὸ πρότυπο ἀπαιτεῖ ἀπὸ τοὺς ἄρρενες νὰ ἐκδηλώνουν κυριαρχικὲς τάσεις. Ἡ ἐπιθετικότητα ἐκδηλώνεται κάθε φορὰ ποὺ ἕνας ἄρρεν βιώνει ἄγχος μήπως καὶ δὲν ἀνταποκρίνεται στὶς προσδοκίες γιὰ τὸν ῥόλο τοῦ φύλου του, ὅπως τοῦ τὸν ἔμαθαν ἀπὸ νωρίς, ἤ γιὰ νὰ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙ ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ἀπὸ αὐτὸν τὸν ὑπερεκτιμημένο ῥόλο τοῦ φύλου του. Ἔτσι τὸ ἀγόρι λέει, “ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος ποὺ παίρνει τὶς ἀποφάσεις, καὶ ἔχω τὴν ἐξουσία!”. Ὅλη ἡ ἱστορία εἶναι Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΔΥΝΑΜΟ, ποὺ ἴσως εἶναι διαφορετικός. Ζοῦμε σὲ ἐποχὴ ἀρκετὰ ἀγενή».
«Οἱ ἑταιρεῖες πλέον μᾶς βομβαρδίζουν μὲ μηνύματα ποὺ λένε νὰ σταματήσουμε τοὺς “διαχωρισμούς”, ἐννοώντας νὰ “ἀγκαλιάσουμε” τὴν ὁμοφυλοφιλία, γιὰ νὰ παταχθεῖ ἡ ἔμφυλη βία· ἡ ἰδέα τῆς ὁποίας εἶναι κοινωνικὴ κατασκευή τῶν ἄθεων ἐπιστημόνων, γιὰ νὰ ἐπιβάλλουν τὴν ὁμοφυλοφιλία… Οἱ ἑταιρεῖες λοιπὸν μαζὶ μὲ τὰ ΜΜΕ κάνουν κανονικὴ πλύση ἐγκεφάλου στοὺς ἀνθρώπους, ὅτι ἡ κοινωνία θὰ ἔχει εἰρήνη μόνο ἄν “νικήσουμε” τὴν ἔμφυλη βία!».
Δὲν πίστευα στὰ αὐτιά μου. «Δηλαδὴ λένε ὅτι οἱ ἄνθρωποι θὰ ἔχουμε ὁμόνοια μόνο μὲ τὴν ἀνωμαλία;».
«Αὐτὸ ἀκριβῶς λένε, προβάλλοντας τὴν ἀνωμαλία ὡς “ὕψιστη ἰδέα”! Δείχνοντας ἀπίστευτη ὑποτίμηση καὶ ἀσέβεια καὶ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΟΤΗΤΑ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἔφτασαν νὰ σοκάρουν τὶς γυναῖκες μὲ τρομακτικὲς προβολὲς καὶ περιγραφές, ὅπου γυναῖκες ὑφίστανται ἀδιανόητη βία ἀπὸ ἀρσενικὰ ποὺ δείχνουν γιὰ ψυχοπαθεῖς, καὶ αὐτὸ ὅλο παρουσιάζεται ὡς “ἀρρενωπότητα τοῦ λευκοῦ ἄντρα”…Ὅλα σκηνοθετοῦνται μὲ τρόπο βασανιστικό, ὥστε τὸ μυαλὸ ἐκείνου ποῦ παρακολουθεῖ, νὰ παγώνει! Μὲ τὴν μηχανὴ τῆς δῆθεν “γυναικοκτονίας”, τὰ βλέμματα φεύγουν ἀπὸ ὅσους σπέρνουν καὶ καλλιεργοῦν τὴν ἐχθρότητα καὶ τὴν κακία, μέσα στὶς ψυχές, καὶ πηγαίνουν στὸ “μισογυνικὸ κίνητρο” ἑνὸς δράστη, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ ἐχθρότητα καὶ ἡ κακία νὰ ὀξύνονται! Αὐτὸ ποὺ θέλουν, εἶναι νὰ στρέψουν τὶς γυναῖκες πρὸς τὶς ἄλλες γυναῖκες, καὶ γι’ αὐτὸ πρῶτα φροντίζουν νὰ ἐρημώνουν συστηματικὰ τὴν ψυχή τους… Κάτι ἀνάλογο θέλουν οἱ ἄθεοι “γραμματισμένοι” καὶ γιὰ τοὺς ἄντρες, νὰ τοὺς στρέψουν πρὸς τοὺς ἄλλους ἄντρες. Μάλιστα, στοὺς διεθνεῖς οἴκους ἡ ἀνδρικὴ μόδα ἐπισήμως εἰσάγει καὶ γυναικεῖα ἐνδύματα στὶς παρουσιάσεις της, θέλοντας ὅλοι νὰ γελοιοποιήσουν στὸν μέγιστο βαθμὸ τὸ τρισευλογημένο δῶρο τοῦ ἄντρα, τὴν ἀρρενωπότητά του! Ἔτσι τὸ Σκότος θὰ συμπληρώσει τὴν “ΤΕΛΕΙΑ ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΑ” ποὺ ἔχει στὰ σχέδιά του… Μὲ δυὸ λόγια, αὐτὸ ποὺ θέλει νὰ ξεριζώσει ὁ διάβολος ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ψυχή μας, εἶναι ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸ πατριαρχικὸ πρότυπο τῆς οἰκογένειάς μας, ποὺ εἶναι δηλαδὴ ἡ ὑπακοή μας στὸν Ἰησοῦ Χριστό!».
«Μὰ ὁ Χριστὸς θυσιάστηκε γιὰ ἐμᾶς! Ἡ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου ἔγινε ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὴν Ἐκκλησία Του, ὥστε νὰ τὴν καθαρίσει, νὰ τὴν ἁγιάσει, καὶ νὰ τὴν στήσει δίπλα Του ἔνδοξη, ἁγία καὶ ἄμεμπτη! Καὶ ἡ ὁλοπρόθυμη ὑποταγή μας στὸ θέλημά Του ἑκούσια εἶναι, ἀφοῦ εἴμαστε ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Προήλθαμε ἀπὸ τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!».
«Κι ὅμως, οἱ δυτικοὶ ξέχασαν τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου καὶ θέλησαν νὰ γίνουν ἐκεῖνοι “ἡ κεφαλή”! Ἀρνήθηκαν τὴν Φιλεύσπλαχνη ἐξουσία τοῦ Κυρίου πάνω τους, θέλοντας νὰ ἀσκεῖ ἐξουσία ὁ ἕνας πάνω στὸν ἄλλον, φυσικὰ ἀνεξαρτήτως τοῦ φύλου του. ΟΙ ΑΣΕΒΕΙΣ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ λένε, “ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος ποὺ παίρνει τὶς ἀποφάσεις, καὶ ἔχω τὴν ἐξουσία”· συκοφαντοῦν ὅμως τὸ πατροπαράδοτο οἰκογενειακὸ πρότυπο εὐσέβειας τῆς πατρίδας μας, στηριζόμενοι στὰ γεγονότα τῆς καθημερινότητας τῶν Ἑλλήνων, ποὺ ἀντέγραψαν τὸν δυτικὸ τρόπο ζωῆς… Ὁ Ἀπ. Παῦλος μᾶς ἔδωσε σαφεῖς κανόνες γιὰ τὴν δομὴ τῆς οἰκογένειάς μας· εἶπε νὰ ζοῦμε μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πραότητας, μετὰ μακροθυμίας, καὶ νὰ ὑποτασσόμαστε οἱ σύζυγοι ὁ ἕνας στὸν ἅλλον μὲ φόβο Χριστοῦ· οἱ γυναῖκες νὰ ὑποτασσόμαστε στοὺς ἄντρες μας σὰν νὰ κάνουμε ὑποταγὴ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ! Κατὰ ἀναλογία δηλαδή, τῆς ἁγίας ὑποταγῆς τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὸν Κύριο. Μᾶς δίδαξε νὰ ἔχουμε τάξη καὶ ἱεραρχία μέσα στὴν οἰκογένεια, ἐπειδὴ ὁ Κύριος θέλει τὴν εἰρήνη μέσα στὶς ψυχές μας. Μὲ τὸν τρόπο ποὺ παρέδωσε ὁ Κύριος τὸν Ἑαυτό Του σὲ θάνατο γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ζητάει ἀπὸ τὴν κεφαλὴ τῆς γυναίκας, τὸν ἄντρα, νὰ θυσιάζεται γιὰ τὴν γυναίκα του μὲ τὴν ίδια προθυμία, ἀγάπη καὶ αὐταπάρνηση! Ὅπως ὁ Κύριος ἀγαπάει τὸ Σῶμα Του, ποὺ εἶναι ἠ Ἐκκλησία, καὶ τὴν τρέφει καὶ προνοεῖ γιὰ αὐτήν, ἔτσι ζητάει ἀπὸ τὸν ἄντρα νὰ ἀγαπάει καὶ νὰ φροντίζει τὴν γυναίκα του, ὅπως ἀγαπάει τὸ ἴδιο τὸ σῶμα του! Δηλαδὴ Δάμαρι, μὲ τὶς θυσίες του, ὁ σύζυγος ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΘΥΜΗ ΚΑΙ ΟΛΟΨΥΧΗ ΥΠΑΚΟΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ! Μάλιστα ὁ Φιλάνθρωπος Νομοθέτης χτυπάει τὸν ἀντρικὸ ἐγωισμό, βάζοντάς τον ἄντρα ΔΙΑΚΟΝΟ τῆς γυναίκας του! Ἀγαπάει ὁ ἕνας; Ὑπακούει ὁ ἄλλος! Τὰ συμφέροντα καὶ τῶν δύο βρίσκονται ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ! Ἡ εὐτυχία τοῦ ἑνὸς ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ! Μὲ τὴν ἁγία καὶ εὐχάριστη κυριαρχία τοῦ ἄντρα πάνω στὴν γυναίκα, ἐκείνη ἐπιζητάει τὴν προστασία τοῦ συζύγου της, καὶ τὸν ἐμπιστεύεται χωρὶς ἐπιφυλάξεις!».
«Ὅμως μαμά, ἄν ἡ γυναίκα ὑπακούει συνέχεια, πῶς θὰ ἔχει δική της προσωπικότητα; Ἐσένα θὰ σοῦ ἄρεσε νὰ σοῦ λέει συνέχεια ὁ μπαμπὰς τί νὰ κάνεις; Ἥ νὰ περιμένει νὰ δεῖ ὅτι κάνεις ὅ,τι σοῦ λέει, γιὰ νὰ εἶναι καλὸς μαζί σου; Δὲν τὰ κάνει ἔτσι, ἀλλὰ λέμε τώρα!».
«Μὰ ἡ τιμὴ καὶ ὁ σεβασμὸς τῆς συζύγου πρὸς τὸν σύζυγό της ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ, ἀλλὰ ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ τῆς γυναίκας, στὴν ἀγάπη ποὺ τῆς ὀφείλει ὁ ἄντρας της! Δηλαδὴ ὁ Ἀπ. Παῦλος δὲν ξεκινάει ἀπὸ τὴν ὑποταγὴ τῆς γυναίκας στὸν ἄντρα της. Σκέψου πὼς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἡ ὑποταγὴ τῆς Ἐκκλησίας στὸν Χριστό, δὲν εἶναι προϋπόθεση τῆς Ἀγάπης Του· πρῶτος ὁ Κύριος ἀγάπησε βαθιὰ τὴν Ἐκκλησία Του καὶ γιὰ νὰ τὴν ἐλευθερώσει, ἦρθε στὴν γῆ! Καὶ πάλι ὅμως, ἡ γυναίκα ὀφείλει νὰ ὑπακούει τὸν ἄντρα της, μόνο ὅταν ἐκεῖνος ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙ “ΕΙΚΟΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ”, καὶ ὅ,τι λέει στὴν γυναίκα του είναι σύμφωνο μὲ τὸν Εὐαγγελικό νόμο! Ἄν ζητήσει κάτι ἀντίθετο ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐννοεῖται ὅτι θὰ ἀρνηθεῖ νὰ τὸν ὑπακούσει! Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει, “νὰ μὴν περιμένει ἡ γυναίκα τὴν ἀρετὴ τοῦ ἄντρα καὶ τότε νὰ παρουσιάσει τὴν δική της, ἐπειδὴ τότε δὲν εἶναι τίποτα τὸ σπουδαῖο. Οὔτε πάλι ὁ ἄντρας νὰ περιμένει τὴν καλὴ συμπεριφορὰ τῆς γυναίκας, καὶ τότε νὰ ἐκτελεῖ τὰ καθήκοντά του ἐπιμελῶς, ἐπειδὴ αὐτὸ δὲν εἶναι κατόρθωμα. Ὁ καθένας νὰ κάνει τὸ καθῆκον του πρωτύτερα ἀπὸ τὸν ἄλλον”. Ἡ οἰκογένεια τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἕνας μικρὸς παράδεισος, παιδί μου! Ὁ ἄντρας ἀγαπάει ἐν φόβῳ Χριστῷ, καὶ ἡ γυναίκα ὑποτάσσεται ἐν φόβῳ Χριστῷ! Δηλαδὴ ἡ ἀγάπη τῶν συζύγων ἐντάσσεται στὸ μυστήριο τῆς θείας ἀγάπης, καὶ ΟΙ ΣΥΖΥΓΟΙ ΕΞΙΣΩΝΟΝΤΑΙ! Ἡ Χριστιανικὴ ἀγάπη δημιουργεῖ ὑποχρεώσεις πρὸς τὸν ἄλλον, ποτὲ τὴν ὑπεροχή μας ἔναντι τοῦ ἄλλου. Κάθε προσπάθεια νὰ ἐπιβληθεῖ ὁ ἕνας στὸν ἄλλον, εἶναι ξένη πρὸς τὸ πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἔρχεται σὲ ἀντίθεση πρὸς τὸ πανάγιο θέλημα τοῦ Δημιουργοῦ μας, ποὺ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο “κατ’ εἰκόνα” δική Του καὶ “καθ’ ὁμοίωσιν”! Ἑπομένως ἡ ὁποιαδήποτε προσπάθεια ἐπιβολῆς τοῦ ἄντρα πάνω στὴν γυναίκα του, εἶναι ὁλότελα ἀντίθετη στὸ ἅγιο θέλημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀγάπησε τὴν Ἐκκλησία καὶ παρέδωσε τὸν Ἑαυτό Του γιὰ χάρη της, γιὰ νὰ τῆς δώσει ζωὴ αἰώνια! Στὰ λέω αὐτά, γιὰ νὰ καταλάβεις ποιὰ εἶναι τὰ πραγματικὰ δικαιώματα τῆς γυναίκας. Μὲσα στὴν ἀσέβειά της ἡ δύση, ΥΠΟΒΙΒΑΣΕ ΚΑΙ ΑΤΙΜΑΣΕ τὴν γυναίκα! Ὅμως ὁ διπρόσωπος φεμινισμὸς τὴν ξαναγύρισε πίσω στὴν θέση τῆς “δούλας”, ποὺ εἶχε στὴν ἀρχαιότητα, κι ἄς μὴν τὸ ἔχει προσέξει ὥς τώρα, μὲ ἀνεπανόρθωτα τραύματα στὸν ψυχοσωματικὸ κόσμο της… Δάμαρι, ἡ γυναίκα εἶναι εὐτυτιχισμένη ἀρχόντισσα μόνο μέσα στὸ σπίτι της, δίπλα στὸν ἄντρα της καὶ τὰ παιδιά της! Μὲ τὴν χάρη τῆς γοητείας της καὶ τὴν λεπτότητα τῶν τρόπων της, μπορεῖ νὰ συντελέσει στὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τοῦ ἄντρα της, διασώζοντας ἔτσι καὶ τὴν ἀγάπη τους! Μὲ τὴν ἁπαλότητά της, μπορεῖ νὰ ἀνατρέφει τὰ νήπια! Ὁ Κύριος τῆς ἀνέθεσε εὐθύνες σπουδαῖες καὶ μεγάλες, ποὺ ἀνταποκρίνονται ἄριστα στὴν βιολογικὴ καὶ ψυχολογικὴ συγκρότησή της.Τὴν πλούτισε μὲ ΗΘΙΚΟ ΘΑΡΡΟΣ, αὐταπάρνηση, καρτερία, καὶ τὴν ἔκανε ἱκανὴ νὰ ἀγγίζει τὸ πιὸ εὐαίσθητο σημεῖο τῆς ψυχῆς! Ἡ γυναίκα πλάστηκε νὰ εἶναι ἄγρυπνος φύλακας κάθε ἁγνοῦ καὶ σεβαστοῦ ποὺ ὑπάρχει στὴν ζωή, κι ὅπως ἡ ἀποστολή της ἀποκτᾶ μεγαλεῖο καὶ εὐγένεια, εἶναι ἐκείνη ποὺ μπορεῖ νὰ ΑΝΑΘΡΕΨΕΙ τὴν ἐλπίδα γιὰ μιὰ κοινωνία μὲ πνευματικὴ ἀκτινοβολία!».
«Κυρία Γερασιμία, τὸ ξέρατε ὅτι ἡ γυναίκα ἀπέκτησε τὴν χαμένη τιμή της ἀπὸ τὸν Χριστό; Μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία καταξιώνεται πραγματικά, ὄχι στοὺς ψευτοφεμινισμούς! Ἀρκεῖ νὰ κρατᾶμε τὸ χέρι τῆς Παναγίας, καὶ τὰ ἄλλα μᾶς τὰ μαθαίνει Ἐκείνη!». Ἡ Ἀστρινὴ δὲν ξεκολλοῦσε ἀπὸ τὴν κουζίνα μας! Πλέον ἔνοιωθε πολὺ ἄνετα ἐδῶ μαζί μας, καὶ χαιρόταν νὰ βλέπει τὴν μαμά μου νὰ κάνει ἕνα σωρὸ ἑτοιμασίες. Ξαφνικὰ σοβάρεψε, σηκώθηκε ἀπὸ τὴν καρέκλα καὶ πλησιάζοντας τὴν μαμά μου, τὴν κοίταξε ἐμπιστευτικὰ στὰ μάτια. «Στὶς ὁμιλίες γιὰ τὶς “γυναικοκτονίες” ποὺ μὲ ἔπαιρνε παλιότερα ἡ μαμά μου, πολλὲς κυρίες ποὺ γνώρισα, φοβοῦνταν, καὶ τὸ ἔλεγαν παντοῦ. Ἤθελα πολλὲς φορὲς νὰ μιλήσω, καὶ νὰ πῶ ὅτι ἤξεραν τὸν λόγο, ἀλλὰ ντρεπόμουν. Μόνες τους εἶχαν πεῖ ἄλλη φορά, ὅτι σκότωναν τὰ μωρὰ μέσα στὴν κοιλιά τους, καὶ ἀπὸ τότε δὲν μποροῦσαν νὰ βροῦν ἡσυχία! Γιὰ αὐτὰ τὰ μωρὰ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΜΙΑ ΤΟΥΣ! Ὅμως ἐγὼ βρῆκα καὶ κάτι ἄλλο· οἱ ἴδιες αὐτὲς ποὺ τραγουδᾶνε πὼς “θὰ τρέμει ὅποιος χέρι τολμᾶ καὶ σηκώνει”, καμαρώνουν ποὺ τὰ ἀγόρια τους παίζουν ὅλη μέρα ἠλεκτρονικὰ παιχνίδια μὲ μορφὲς μοχθηρές, ποὺ σκοτώνουν! Μοῦ ἀρέσει πολὺ ποὺ ἐσεῖς δὲν εἶστε ὑποκρίτρια, καὶ λέτε στὰ παιδιά σας νὰ εἶναι εὐγενικά!».
Ἡ ἐργασία μου γιὰ τὶς “γυναικοκτονίες” ἔκανε τὴν καθηγήτρια νὰ καταρρεύσει, ἀλλὰ οἱ συμμαθήτριές μου βρῆκαν τὸν Χριστό! Ἀφοῦ ἡ γιαγιά μου μετέφερε τὴν πίστη της στὴν μαμά μου, καὶ τὴν πῆρα καὶ ἐγώ, ἦταν μεγάλη τιμὴ ποὺ ἔδειξα στὶς φίλες μου τὴν πραγματικὴ ἀποκατάσταση τῆς γυναίκας, στὴν θέση ποὺ τῆς ἀξίζει! Τοὺς διάβασα τὸν βίο τῆς Ἁγίας Δαμάρεως, τῆς πρώτης Ἀθηναίας Χριστιανῆς, ποὺ πίστεψε στὸ κήρυγμα τοῦ Ἀπ. Παύλου, μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Διονύσιο τὸν Ἀρεοπαγίτη καὶ τὸν Ἅγιο Ἱερόθεο, ἀποτελώντας τὸν πρῶτο πυρήνα τῆς τοπικῆς ἐκκλησίας τῶν Ἀθηνῶν. Αὐτὸ ἔχουμε καὶ ἐμεῖς τώρα τὰ κορίτσια τῆς τάξη μας, τὸν πρῶτο πυρήνα μελέτης τῆς πίστης! Χάρη στὸ κατηχητικὸ καὶ τὸν ἐκκλησιασμό, ἀφήνουμε τὴν καταφρονεμένη θέση τῆς γυναίκας, ἐπειδὴ πλαστήκαμε γιὰ τὴν πνευματικὴ ἐξύψωσή μας! Δὲν ξέρω γιὰ τὶς ὑπόλοιπες, πάντως ἡ Ἀστρινὴ λέει κάθε τόσο ὅτι θέλει ἡ οἰκογένεια ποὺ θὰ κάνει, νὰ ἔχει τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἡ δική μου!
Θέλει κι ἐκείνη νὰ εἶναι κόρη τῆς Παναγίας!
Οὔτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα. Ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ.
Οὐδεὶς γὰρ ποτε τὴν ἐαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ’ ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς τὴν Ἐκκλησίαν·
ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ Σώματος Αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς Αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων Αὐτοῦ·
ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο σάρκα μίαν.
Πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ’ ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὔτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.
Πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ’ ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὔτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.
Ἔτσι καὶ οἱ ἄνδρες ὀφείλουν νὰ άγαπᾶνε τὶς γυναῖκες τους, ὅπως ἀγαπᾶνε τὰ δικά τους σώματα. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπάει τὴν γυναίκα του, ἀγαπάει τὸν ἑαυτό του. Διότι ποτὲ κανεὶς δὲν μίσησε τὸ σῶμα του, ἀλλὰ τὸ τρέφει καὶ τὸ περιθάλπει, ὅπως καὶ ὁ Κύριος τρέφει καὶ περιθάλπει τὴν Ἐκκλησία Του, ποὺ εἶναι τὸ Σῶμα Του. Διότι ἐμεῖς οἱ πιστοί, ποὺ ἀποτελοῦμε τὴν Ἐκκλησία, εἴμαστε μέλη ἀπὸ τὴ Σάρκα Του καὶ ἀπὸ τὰ ὀστά Του, κατὰ τὸν τύπο τῆς Εὔας, ποὺ ἦταν ἀπὸ τὰ ὀστὰ καὶ τὴν σάρκα τοῦ Ἀδάμ. Γι’ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος θὰ ἐγκαταλείψει τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα του καὶ θὰ προσκοληθεῖ πρὸς τὴν γυναίκα του, καὶ θὰ εἶναι οἱ δύο εἰς σάρκα μία. Αὐτὰ ποὺ εἶπε τότε ὁ Ἀδάμ, ἀναφέρονται ἀλληγορικῶς στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἦταν μυστηριο μεγίστης σπουδαιότητας. Ὁ Ἀδάμ, προφητικῶς ἀναφερόταν στὴν πνευματικὴ ἕνωση τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ καθένας ἀπὸ ἐσᾶς λοιπὸν ἄς ἀγαπάει τὴν γυναίκα του ἔτσι ἀκριβῶς ὅπως ἀγαπάει τὸν ἑαυτό του. Ἡ δὲ γυναίκα νὰ σέβεται καὶ νὰ τιμάει τὸν ἄντρα. (Ἐφεσ. 5,29-33)
οἱ πληροφορίες γιὰ τὴν δομὴ τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας, εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ, τοῦ ἀειμνήστου θεολόγου καὶ ἀδερφοῦ μας Νικολάου Βασιλειάδη
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
