«Ὁ λόγος ποὺ βάζουμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ πάνω ἀπὸ τὸ θέλημά μας, εἶναι γιὰ νὰ ἔχουμε εἰρήνη καὶ στὴν ψυχή μας, καὶ στὸ σπίτι μας. Φαντάσου Ἀστέριε τί θὰ γινόταν ἐδῶ πέρα, ἄν εἶχε καθένας τὸν δικό του “νόμο” καὶ ζούσαμε στὴν “Βαβέλ”, πόσο γρήγορα θὰ… “ἐξελισσόμασταν” μεταξύ μας… Ὑπάρχουν οὐσιαστικὰ θέματα ποὺ ἄν δὲν τὰ λύνουμε, θὰ ἔχουμε συνέπειες!». Ὁ ἀδερφός μου βρίσκεται σὲ περίεργη φάση, τώρα ποὺ ἔβγαλε τὸ δημοτικό. Ὁ συνομήλικός του ξάδερφός μας περνάει τὴν ἡμέρα του “ἀγκαλιὰ” μὲ τὴν παιχνιδομηχανή, τώρα ποὺ ἔκλεισαν τὰ σχολεῖα, καὶ ἀναγκαστικὰ τὸν κρατᾶμε ὅσο μποροῦμε σὲ ἀπόσταση ἀπὸ τὸν ἀδερφό μου, ποὺ λέει ὅτι δὲν τοῦ περνάει ἡ ὥρα. Οἱ γονεῖς μας ἀγωνίζονται νὰ “ἐξοπλίσουν” πνευματικὰ τὸν ἀδερφό μου ὅσο γίνεται βαθύτερα, γιὰ νὰ περάσει κι αὐτὸς τὸν “κραδασμὸ” τῆς εἰσαγωγῆς στὸ γυμνάσιο, μὲ ὅσο τὸ δυνατόν μεγαλύτερη σταθερότητα. Κάθε φορὰ ποὺ βρισκόμαστε μὲ τὸν ξάδερφό μου, ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τὴν ὁρμὴ τῆς “βαρβαρότητας” ποὺ φέρει ὁ λόγος καὶ οἱ σκέψεις του, καὶ οἱ δικοί μας μετά ἀγωνίζονται γιὰ νὰ δείξουν στὸν Ἀστέριο, τὶς παγίδες τῆς βαρβαρότητας… · ὁ ὁποῖος Ἀστέριος τώρα βρίσκει ἕνα σωρὸ ἀπὸ δικαιολογίες, προκειμένου νὰ τὸν ἀφήσει ὁ πατέρας νὰ περνάει κάποιες ὧρες τῆς ἡμέρας, παρέα μὲ τὸν ξάδερφό μας… «Δὲν μποροῦμε δηλαδὴ νὰ “ἐκλογικεύσουμε” αὐτὸ ποὺ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο! Τὴν τελευταία φορὰ ποὺ μιλοῦσα στὸν ξάδερφο, γιὰ παράδειγμα, “ἔπαιζε” μὲ κάποιον “τερατώδη” πολεμιστὴ ποὺ κρατοῦσε σπαθί, καὶ ἦταν περιτριγυρισμένας ἀπὸ ἄλλα “τέρατα”. Ὅταν ὁ πολεμιστὴς ἔκανε ἐπίθεση σὲ κάποιο “τέρας”, αὐτὸ στεκόταν ἀκίνητο καὶ περίμενε τὸν πολεμιστὴ μέχρι αὐτὸς νὰ σηκώσει τὸ σπαθὶ γιὰ νὰ τὸ… “πελεκίσει”! Σοῦ φαίνεται αὐτὸ γιὰ διασκέδαση; Ἐγὼ βλέπω ὅτι ἔτσι κάποιος μαθαίνει τὴν διαστροφὴ καὶ τὴν ζωώδη βία, ἄλλο ποὺ ὁ ξάδερφος θεωρεῖ τὸν πολεμιστή του, ἕναν “ἥρωα”!».
«Αὐτὸ ποὺ σοῦ λέει ὁ Κωνσταντίνος, θὰ σοῦ τὸ πῶ διαφορετικά», εἶπε ὁ πατέρας, βλέποντας τὴν ἀπογοήτευση τοῦ Ἀστέριου. «Ἡ κατηγορία τῶν ἀνθρώπων ποὺ εἶναι φυσικὸ νὰ ἔχει ζωηρὴ φαντασία εἶναι τὰ παιδιά, ἀκριβῶς γιὰ νὰ συγκεντρώνονται καὶ νὰ μὴν σταματᾶνε νὰ βρίσκουν νέες ἰδέες γιὰ παιχνίδι. Ἡ χαρὰ τῆς ἀνακάλυψης, ἀπὸ ἰδέες ποὺ ἀξιοποιοῦν ὅ,τι βρίσκεται δίπλα τους, ζωντανεύει τὴν δημιουργικότητα τῶν παιδιῶν, ἡ ὁποία γίνεται ἀφορμὴ γιὰ νὰ μαθαίνουν μέσα ἀπὸ τὸν πλοῦτο τῆς ἁπλῆς καθημερινότητας! Ὅμως τὸ διεθνὲς ἐμπόριο “περιέφραξε” καὶ “ἀκύρωσε” τὴν φαντασία τῶν παιδιῶν, σὰν νὰ τῆς “ἀνῆκε”, αἰχμαλωτίζοντάς τα μέσα στὰ ἠλεκτρονικὰ παιχνίδια, ἔτσι ὤστε νὰ “ἐκμεταλλεύεται” ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ τὴν ψυχή τους! Στὴν θέση τῆς ὑγιοῦς φαντασίας ἔβαλε τὴν δαιμονιώδη φαντασία, δηλαδὴ ΕΠΙΤΑΞΕ τὴν ζωὴ τοῦ σύγχρονου παιδιοῦ γιὰ νὰ τὴν ἐκβαρβαρώσει! Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ ἔχουμε ἱερὸ χρέος νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς μας! Στὴν Καινὴ Διαθήκη διαβάζουμε πὼς ὅταν ἡ καρδιὰ μολυνθεῖ, τότε ἀπὸ αὐτὴν ἐξέρχονται σκέψεις καὶ ἐπιθυμίες ἁμαρτωλές, φόνοι, μοιχεῖες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλασφημίες1….». Ὁ πατέρας πῆρε μπροστά του ἕνα χαρτί καὶ ἄρχισε νὰ σχεδιάζει, ξεκινώντας μὲ μία καρδιά, ποὺ μέσα ἔγραφε λέξεις.
«Στὸ πρόσωπο ἐκείνου ποὺ εἶναι προσηλωμένος στὶς τρυφὲς τοῦ κόσμου ἀποτυπώνεται ἡ ἀδιαφορία. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ὄχι μόνο δὲν φοβᾶται τὴν ἁμαρτία, ἀλλὰ μὴν ὑπολογίζοντας τίποτα ὡς ἁμαρτία, ἐπιτρέπει στὸν ἑαυτό του ὁτιδήποτε ἐπιθυμήσει ἡ ἀκάθαρτη καρδιά του· ὅπου ἐκεῖ μέσα ζεῖ ὁ διάβολος μὲ τὰ τάγματά του, τὰ ἑφτὰ θανάσιμα ἁμαρτήματα. Γιὰ νὰ σχηματοποιήσουμε τὴν κατάσταση τῆς καρδιᾶς, θὰ ἀναπαραστήσουμε τὰ θανάσιμα πάθη μὲ κάποιο ζῶο: τὴν ὑπερηφάνεια, μὲ τὸ φίλαυτο παγώνι, τὴν ἀσωτία καὶ κάθε ἀκαθαρσία μὲ τὸν τράγο, τὴν ἀκρασία, δηλαδὴ τὴν γαστριμαργία και τὴν μέθη μὲ τὸν χοῖρο, τὴν φιλαργυρία ποῦ ὁδηγεῖ στὴν ἀπλησία μὲ τὸν βάτραχο, τὸν φθόνο καὶ τὴν ἐθελοκακία μὲ τὸ φίδι, τὴν ὀργὴ καὶ τὴν ἐκδίκηση μὲ τὴν τίγρη, καὶ τὴν ὀκνηρία καὶ τὴν ἀδιαφορία μὲ τὴν χελώνα. Σὲ αὐτὴν τὴν ἄθλια κατάσταση τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δὲν σταματάει νὰ τοῦ στέλνει τὰ ἐλέη του καὶ νὰ τοῦ προβάλλει τὰ χαρίσματα —τὰ σχεδιάζω σὰν φλόγες— ἀλλὰ δὲν μπαίνει στὴν καρδιά του, ἀφοῦ εἶναι γεμάτη βδελύγματα τῆς ἁμαρτίας καὶ βρίσκεται στὴν ἐξουσία τοῦ διαβόλου! Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ὡς εἶδος Ἀγγέλου, ἀγωνίζεται νὰ ἐγείρει τὸν ἁμαρτωλὸ μὲ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ ἄλλους τρόπους. Ὅμως ὁ ἁμαρτωλὸς ποὺ παραμένει “κουφὸς” καὶ προσκολλημένος στὶς ἠδονές, εἶναι μόνο στὸ ὄνομα “ζωντανός”! Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάσταση τῆς ἐκβαρβάρωσης, παιδιὰ… Προκαλεῖ φρίκη καὶ μόνο ποὺ τὸ σκέφτεται κάποιος!».
Συνειδητοποιώντας ὅτι πάντα χρωστᾶμε νὰ εἴμαστε ἐνδεδυμένοι τὰ πνευματικὰ ὅπλα, ἐπειδὴ πολεμᾶμε ὄχι μὲ σάρκα καὶ αἷμα, ἀλλὰ μὲ τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς ἐξουσίες τοῦ κόσμου ἐτούτου, ἀναστέναξα! Ἔχουμε ἀνάγκη νὰ δεόμαστε στὸν Κύριο νὰ μᾶς φωτίζει τὸ σκότος μὲ τὸ ἐπουράνιο φῶς Του, γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὴν κατάσταση τῆς καρδιᾶς μας…
«Πὼ πώ, εἶναι ἀπίστευτο…», ψέλλισε ὁ Ἀστέριος, ποὺ εἶχε λαχταρίσει. «Ναὶ ἀλλὰ ἐμεῖς βρισκόμαστε σὲ μετάνοια! Ἐπειδὴ καταλαβαίνουμε τοὺς κινδύνους, ἐξομολογούμαστε καὶ προσπαθοῦμε νὰ κρατήσουμε τὴν καρδιά μας καθαρή. Θέλουμε νὰ ζοῦμε ἐν Χριστῷ ἐλεύθεροι!».
«Ἄς φτιάξουμε τότε καὶ μία μετανοοῦσα καρδιά», εἶπε ὁ πατέρας καὶ ἄρχισε νὰ σχεδιάζει πιὸ δίπλα. «Ἐδῶ ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἐξομολογηθεῖ μὲ κατάνυξη τὶς ἁμαρτίες γιὰ τὶς ὁποῖες τὸν ἔλεγχε ἡ συνείδησή του, καὶ ὁ πνευματικός του τὶς συγχώρησε. Ὁ πιστὸς θέλει νὰ ἐλευθερωθεῖ γενικὰ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀλλὰ αἰσθάνεται ἀκόμα τὴν ἐξουσία της πάνω του καὶ τὴν ῥοπή του πρὸς αὐτή, ὅπως ἄλλωστε καὶ τὴν ἀδυναμία του. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα φωτίζει τὴν συντετριμμένη καρδίαν μὲ τὴν φλόγα Του, καὶ ὁ διάβολος ἀπομακρύνεται κατ’ ἐπειγόντως μὲ ὅλο τὸ τάγμα τῶν βδελυρῶν ζώων τῆς κακίας. Τώρα ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀρχίσει νὰ μισεῖ τὴν ἁμαρτία, πρέπει νὰ συνεχίζει νὰ ἐξετάζει τὴν καρδιά του μὲ ἐπιμέλεια, ὥστε νὰ τὴν καθαρίζει καὶ σὲ μεγαλύτερο βάθος. Δὲν πρέπει σὲ καμία περίπτωση νὰ ξαναδώσει ἐμπιστοσύνη στὶς καινούργιες ἀπάτες τῶν δαιμόνων, μὲ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ “κόσμου”!
Στὴν καρδιὰ τοῦ μετανοημένου Χριστιανοῦ, διὰ τῆς ἐξομολογήσεως καὶ τῆς μεταλήψεως τῶν Παναχράντων Μυστηρίων, τώρα κατοικεῖ ἡ Ἁγία Τριάδα καὶ μαζί Της φαίνεται καὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Ὁ εὐλαβὴς πιστός δὲν μπορεῖ νὰ ἀπομακρύνει τὴν καρδιά του ἀπὸ τὰ θεῖα Πάθη καὶ τὸν θάνατο τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου, καὶ τὶς εὐεργεσίες ποὺ λαμβάνει ἀπὸ Αὐτόν. Ἀπολαμβάνει τόση μακαριότητα ἀλλὰ δὲν σταματάει νὰ ἀπορεῖ, πῶς ἀξιώθηκε νὰ λάβει τὴν Χάρη, ἔτσι ἀνάξιος ποὺ εἶνα! Τὰ ἑφτὰ θανάσιμα ἁμαρτήματα ἔχουν δώσει τὴν θέση τους στὶς ἑφτὰ ἀρετές: τὴν ταπείνωση, τὴν ἀγαπη, τὴν εὐσπλαχνία, τὴν σωφροσύνη, τὴν ἐλεημοσύνη, τὴν ἐγκράτεια καὶ τὴν ὑπομονή. Γι’ αὐτὸ παιδιὰ ἀγωνιζόμαστε μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις μας γιὰ νὰ φυλᾶμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου μας, ἐπειδὴ Τὸν ἀγαπᾶμε καὶ θέλουμε νὰ Τὸν μιμηθοῦμε, γιὰ νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί Του, τώρα καὶ αἰωνίως!».
«Ἀστέριε, ἄν ὁ στόχος μας εἶναι νὰ “πυροβολᾶμε” καὶ νὰ “σκοτώνουμε” γιὰ νὰ μαζέψουμε πόντους, καὶ ἀπολαμβάνουμε τὸ ἠλεκτρονικὸ… “παιχνίδι” ἐπειδὴ τοὺς “νικήσαμε” ὅλους, τότε ἐκαιδευόμαστε γιὰ νὰ γίνουμε “ὁμοϊδεάτες” μὲ τὸν μισάνθρωπο διάβολο! Εἶναι δυνατὸν νὰ θελήσουμε νὰ τὸν κάνουμε “πατέρα μας”; Ὁ Χριστὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, καὶ ἐμεῖς στὴν ἐξομολόγηση ταπεινωνόμαστε!». Ἤξερα πὼς ὁ ἀδερφός μου κατὰ βάθος παραδεχόταν αὐτὰ ποὺ τοῦ λέγαμε, ἁπλῶς δὲν ἤθελε νὰ τὸ δηλώσει δημοσίως .
«Ἀπὸ τὴν ἄλλη παιδί μου, τόσες φορὲς οἱ παππούδες καὶ οἱ γιαγιάδες μας προτιμοῦσαν ἕναν τίμιο καὶ δοξασμένο θάνατο, ἀπὸ τὴν ντροπιασμένη ζωὴ τῆς σκλαβιᾶς σὲ ὅποιον βάρβαρο κατακτητή, ἤθελε να ἐκβαρβάρωνε τὴν καρδιά τους μὲ τὴν βὶα… Ἀπὸ τὴν βαθειὰ πίστη τους στὸν Θεὸ καὶ τὴν προσήλωσή τους στὶς Ἑλληνορθόδοξες παραδοσεις, κατάφερναν νὰ ξεπερνᾶνε τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, κι ἄν χρειαζόταν, ἤξεραν νὰ γίνονται ἡρωικὸ ὁλοκαύτωμα, γιὰ νὰ μὴν καταισχύνουν τὸ ἔνδοξο Γένος μας! Ἀπὸ τὸ πυκνὸ νέφος τῶν μαρτύρων, τὰ ονόματα τῶν περισσότερων δὲν θὰ τὰ μάθουμε, ἀλλὰ τοὺς εὐγνωμονοῦμε ποὺ ἔδωσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν ἀνάσταση τῆς τιμῆς καὶ τῆς ἐλευθερίας τῶν Ἑλλήνων! Ἡ θυσία εἶναι ὁ καρπὸς τῆς ἀγάπης ἡ ὁποία γεννάει τὸ φιλότιμο, μπροστὰ στὴν ὑπέρτατη θυσία τοῦ Κυρίου μας! Ἡ θεία Λειτουργία συμβολίζει ὁλόκληρη τὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ πάνω στὴν γῆ, καὶ τὸ ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας Του. Εἶναι τὸ κυριότερο λατρευτικὸ γεγονὸς στὴν ζωὴ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τὸ ὁποῖο κορυφώνεται μὲ τὴν τέλεση τῆς θείας Εὐχαριστίας. Αὐτὸς εἶναι ὁ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ, παιδιά! Ἡ θεία Λειτουργία καὶ ὅλα τὰ Μυστήρια καὶ ἡ διδασκαλία ποὺ μᾶς ἄφησε ὁ Κύριος, καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τοὺς Πατέρες διαφύλαξαν μὲ ἀφοσίωση, ὥστε νὰ παραμένουμε ἑνωμένοι μαζί Του καὶ νὰ φέρουμε καρπὸ αἰώνιο! Δοξασμένο τὸ ὄνομά Του!».
«Πατέρα, καταλαβαίνω ὅτι οἱ δαίμονες ἐποφθαλμιοῦν τὴν καρδιὰ ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ νὰ καθαριστεῖ, καὶ τῆς ἐπιτίθενται, ἀλλὰ οἱ “ἐπιθέσεις τοῦ κόσμου”, πῶς εἶναι; Φαντάζομαι δὲν ἐννοεῖς τὸν πλησίον, ἀφοῦ μαζί του πρέπει νὰ εἰρηνεύουμε, σωστά;».
«Ἐλᾶτε νὰ δοῦμε τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ μὲ τὸ ἕνα μάτι βλέπει σοβαρὰ γύρω του, ἀλλὰ μὲ τὸ ἄλλο νυστάζει, ἀρχίζει νὰ χάνει τὴν κατάνυξη καὶ τὴν εἰλικρινὴ μετάνοια στὴν ἐξομολόγηση, καὶ ἀποφεύγει τὴν θεία Μετάληψη». Δίπλα στὰ σχέδιά του, ἄρχισε ἕνα καινούργιο. «Οἱ σπινθῆρες τῆς Χάριτος σβήνουν τὸ ἄστρο, δηλαδὴ ἡ πίστη μαυρίζει, χάνει τὸ φῶς καὶ τὴν λάμψη της, ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος ἔχει πέσει σὲ… πολυϋπνία! Ἀρχίζει νὰ περιφρονεῖ τὴν προσευχὴ καὶ τὸν πνευματικὸ ἀγῶνα, καὶ προσέχοντας τὶς ματαιότητες τοῦ κόσμου, παραδίνεται στὶς τρυφές του καὶ τὶς σαρκικὲς ἡδονές… Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Ἰησοῦ ψυχραίνεται, ἡ Χάρις ἀπομακρύνεται, ἡ πίστη κλονίζεται καὶ ἀφανίζεται, ἡ ψυχὴ σκοτίζεται, ἀμαυρώνεται, ξηραίνεται, καὶ ὁ ἄνθρωπος γίνεται ὀκνηρὸς καὶ δειλὸς, καὶ καταντᾶ σὲ ἀθλιέστατη κατάσταση… Ὁ “κόσμος” ἐδῶ, εἶναι σχεδιασμένος σὰν ἄνθρωπος ποὺ κρατάει μία λόγχη, καὶ ἀρχίζει πάλι νὰ ἐπιτίθεται στὴν καρδιὰ γιὰ νὰ τὴν καταπληγώσει. Ὅπως ἀμελεῖ τὴν προσευχὴ τώρα, τὸ πρόσωπο ποὺ ἐξετάζουμε, στερεῖται τοῦ θείου φωτὸς καὶ τῆς ἀγάπης, ὅπως καὶ τῆς στερεᾶς πίστης, καὶ ἀνοίγει πάλι τὴν θύρα τῆς καρδιᾶς του στὸν διάβολο, ὁ ὁποῑος δὲν βρίσκει καμία ἀντίσταση… Κατάλαβες Κωνσταντίνε ποιὸς εἶναι ὁ “κόσμος” καὶ πῶς πλήττει τὴν καρδιά μας;».
«Κοίτα, καταλαβαίνω ὅτι ὁ “κόσμος” δίδαξε στοὺς ἀνθρώπους τὸν “ὑπεράνθρωπο”, ποὺ ὑποβιβάζει τὴν ἀξία τους· ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνω πῶς μπορεῖ νὰ ἐπηρεάζεται κάποιος ἀπὸ τὸν “κόσμο”, ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ! Ὁ πνευματικὸς πολιτισμός μας καταλήγει στὸ ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ! Τί μπορεῖ νὰ κάνει ὁ “κόσμος” —ποὺ οἱ ὑπόλοιποι δὲν παίρνουμε εἴδηση— καὶ μεταστρέφει τὶς “φρόνημες παρθένες” ποὺ περιμένουν τὸν Νυμφίο Ἰησοῦ, σὲ “μωρές”;». Χωρὶς νὰ πεῖ τίποτα, ὁ Ἀστέριος σηκώθηκε ἀθόρυβα καὶ βγῆκε ἀπὸ τὸ σαλόνι, ἐπειδὴ προφανῶς ἡ συζήτηση ἔπαψε νὰ τὸν ἐνδιαφέρει.
«Ἄς δοῦμε τότε τὸ τέλος αὐτοῦ τοῦ αἰώνα, ὅπου μὲ τὴν Συντέλεια τοῦ κόσμου, καὶ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρὸς μας Θεοῦ θὰ γίνουν μακάριοι συγκληρονόμοι τοῦ Κυρίου μας. Οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι θὰ ῤιχτοῦν στὰ Καταχθόνια, ἀνεπιστρεπτί. Ἡ πίστη μας βασίζεται σὲ αὐτά, καὶ ὅλοι βασίζουμε τὴν ζωή μας στὴν ἱερὴ πίστη μας! Πᾶμε τώρα νὰ δοῦμε γιὰ τί πράγμα πασχίζουν ὅσοι δὲν ἀγαπᾶνε τὸν Κύριο, ἕνα βῆμα πρὶν ἀπὸ τὰ συγκλονιστικὰ γεγονότα ποὺ ἀνέφερα. Μιλάω γιὰ τὸν αἰσχρὸ τελικὸ στόχο τοῦ διαβόλου νὰ κυριαρχήσει ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων, καὶ κάνοντας τὴν ζωή τους ἐπίγεια Κόλαση, νὰ ἁλώσει τὴν άνώτερη ὕπαρξή τους».
«Ἄ, λὲς γιὰ τὴν παγκόσμια “σιδερόφραχτη φυλακὴ” ποὺ θέλει νὰ φτιάξει, γιὰ νὰ κλείσει μέσα ὅλους τοὺς ἀνθρώπους! Ποὺ θέλει νὰ ἐλέγχει τὴν κάθε κίνησή τους, γιὰ νὰ “έξασφαλίζεται” ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν… παραδοθεῖ στὰ χέρια τῶν δαιμόνων! Δηλαδὴ πατέρα, θέλει νὰ φτιάξει κάτι σὰν τὴν δική του ψευδο-δημιουργία, τὸν ΤΕΧΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ, ποὺ θὰ “ἀντικαταστήσει” τὸν ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ, ποὺ εἶναι ἡ Δημιουργία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἔτσι; Ἐκεῖ θὰ θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του “ἀπόλυτο ἀφεντικό”, φαντάζομαι, καὶ μὲ τοὺς ἑωσφορικοὺς “νόμους του” θὰ ἀποκαλύπτει ὅλο τὸ μίσος τους πρὸς τοὺς ἀνθρώπους… Ὅμως ὅλοι ξέρουμε ὅτι ἡ ζωὴ μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστὸ εἶναι χωρὶς νόημα…».
«Μὰ ἄν σκεφτοῦμε πὼς ὁ Θεὸς ἔφτιαξε τὸν ἄνθρωποι γιὰ νὰ βρίσκει τὸ ἀνώτερο νόημα τῆς ζωῆς, ὅσο πλουτίζει ἠθικὰ τὴν ψυχή του, στὴν ἡθικὴ κατάπτωση τὰ πράγματα διαστρέφονται, καὶ τὸ “νόημα” ἐντοπίζεται στὸν “πλοῦτο τοῦ σώματος” καὶ τὸν μαμωνᾶ, ποὺ ἰσοδυναμοῦν μὲ τὴν “φτώχεια τῆς ψυχῆς”! Ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε πὼς ἤ θὰ λατρεύουμε Ἐκεῖνον, ἤ τὸν μαμωνᾶ, καὶ αὐτὴ ἡ ἀπόφαση τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἀφετηρία της. Τὸ τέρμα βρίσκεται στὴν Δευτέρα Παρουσία. Ὁπότε γιὰ να συνοψίσουμε, ἔχουμε τὸν πνευματικὸ πολιτισμό, ποὺ μᾶς κληροδότησε ὁ Φιλάνθρωπος Κύριος, ποὺ πλουτίζει τὴν ψυχή, στὴν πορεία πρὸς τὸ Φῶς τὸ Αἰώνιο· καὶ ἔχουμε καὶ τὴν ΑΠΑΤΗ ποὺ “θυμίζει πολιτισμὸ” καὶ πλουτίζει τὸ “σῶμα”, τὸν τεχνολογικὸ “πολιτισμό”, στὴν πορεία πρὸς τὴν ἐπίγεια Κόλαση τῆς “σιδερόφραχτης φυλακῆς” ποὺ ἀνέφερες, ἡ ὁποία θὰ καταλήγει στὰ Καταχθόνια…».
«Ἀ, ναί, στὸν τεχνολογικὸ ” πολιτισμὸ” ὁ διάβολος κρύβεται, γιὰ νὰ νομίζουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι δὲν ὑπάρχει, ἀλλὰ ὅτι τὸ “νόημα” ἐκεῖ βρίσκεται στὰ χρήματα, αὐτὸ δὲν κρύβεται!».
«Καὶ ὄχι μόνο· ἐκτὸς τοῦ ὅτι ὁ τεχνολογικὸς “πολιτισμὸς” ἀποκρύπτει τὸν σατανικὸ τελικό σκοπό του ἀπὸ τὴν ἀνθρωπότητα, “κρύβεται” καὶ ὁ ἴδιος ὁλόκληρος πίσω ἀπὸ τὸν αὐθεντικὸ πολιτισμό, τὸν πνευματικό! Σὰν ἀπὸ δύο δίδυμους ἀδερφοὺς ὁ ἔνας νὰ θέλει νὰ πείσει τοὺς πάντες, ὅτι στὴν πραγματικότητα ὑπάρχει μόνο ἕνας ἄνθρωπος, ὄχι δύο… Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, ὁ τεχνολογικὸς μπορεῖ καὶ διαβρώνει ὑπογείως τὸν πνευματικὸ πολιτισμό, καὶ ὅπου καταφέρνει νὰ τὸν “ἀποσυνθέτει”, ἁρπάζει τὴν.. “θέση” του! Ἔχοντας βγάλει τὴν Ἁγία Τριάδα ἀπὸ τὴν καρδιά της ἡ αἱρετικὴ Δύση, πολλοὺς αἰῶνες πρίν, καὶ χάνοντας τὴν πληρότητα καὶ τὴν ἱκανοποίηση, τὴν μακαριότητα τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴν πίστη, ζήτησε ὡς ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ τὴν ἐπιστήμη, μὲ τὶς “λογικὲς” ἀπαντήσεις σὲ ὅλα! Ἐδῶ βρίσκεται ἡ μεγάλη ἀπάτη τοῦ “κόσμου” εἰς βάρος τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ὁποίου τὸ πνεῦμα καταδικάζεται νὰ λιμοκτονήσει μὲ τὰ ὑποκατάστατα “κεράτια”! Μὲ τὴν ὠφελιμιστικὴ ἀντίληψη γιὰ τὴν ἐπιστήμη, καὶ τὴν σχέση ποὺ εἶδαν ἀνάμεσα στὴν “εὐτυχία” τοῦ ἀνθρώπινου Γένους καὶ τὴν ἐπιστήμη, καὶ τῆς “προόδου” μὲ τὶς ἐφευρέσεις, οἱ δυτικοὶ φιλελεύθεροι “ἀπέρριψαν” τὸν Θεό, καὶ στὴν “θέση Του” ἔβαλαν τὴν “Πρόοδο” καὶ τὴν Δύναμη! Ἡ ἐπαναστατικὴ ὤθηση στὶς ἐπιστημονικὲς μεθόδους, φὲρνει τὸν ἄνθρωπο ἀντιμέτωπο μὲ σειρὰ διαδοχικῶν ἀνακαλύψεων σὲ καλπάζοντα ῥυθμό, καὶ καθῶς οἱ ἀνακαλύψεις εἶχαν ἄφθονες ἐφαρμογές, ἡ “ἰλιγγιῶδης” ζωὴ μετατρεπόταν σὲ κάποιο ἀπίθανο ὄνειρο! Ἀπὸ μόνες τους οἱ ἐπιστημονικὲς γνώσεις καὶ ἐφευρέσεις ἦταν δῶρο τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὴν προϋπόθεση βέβαια ὅτι ἐκεῖνοι θὰ Τοῦ ἦταν εὐγνώμονες γιὰ τὴν διευκόλυνση τῆς ζωῆς τους, ὅμως οἱ δυτικοὶ θεοποίησαν τὸν ἑαυτό τους. Ὁ Χριστὸς δὲν τοὺς τιμώρησε γιὰ τὴν παρακοή τους, τοὺς ἄφησε νὰ δοκιμάσουν τὶς συνέπειες τῶν ἐπιλογῶν τους! Ὁ οἰκονομικὸς φιλελευθερισμὸς ἐξ ἀρχῆς εἶχε τοὺς οἰκονομικὰ ἐξέχοντες νὰ κινοῦν τὰ νήματα τῆς κοινωνίας, προφανῶς χωρὶς νὰ ὑποψιάζονται τὴν ἰδέα τῆς “σιδερόφραχτης φυλακῆς” ποὺ ἐγκαινίασε ὁ διάβολος, μὲ τὴν δική τους βοήθεια. Ἤξεραν ὅμως ὅτι ἀνέλαβαν νὰ “κατασκευάσουν” ἕναν ἄπληστο κόσμο ποὺ θὰ ἀνέδυε ὅλα τὰ πρωτόγονα ἔνστικτα καὶ τὸν ἀτομισμό, θὰ ἔχανε τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν συνάνθρωπο, καὶ τὰ ἔκτροπα θὰ ἔπαυαν νὰ θεωροῦνται ἔκτροπα… Αὐτοὶ λοιπὸν ἐκμεταλλεύτηκαν τὴν ἐφυΐα τῶν πρωτοπόρων τῆς βιομηχανίας, καὶ τὴν ἔθεσαν ὑπὸ τὸν ἔλεγχό τους. Νὰ σοῦ πῶ πρῶτα Κωνσταντίνε, ὅτι τὰ μικρὰ καὶ μεγάλα ἐργαλεῖα ποὺ χρησιμοιοῦσαν οἱ ἄνθρωποι ὥς ἐκείνη τὴν φάση, “ὑπηρετοῦσαν” τὸν ἄνθρωπο, δὲν προορίζονταν νὰ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ τὴν ἀξιοπρέπειά του, οὔτε νὰ ΕΙΣΒΑΛΛΟΥΝ στὸν ὑπάρχοντα πολιτισμό. Αὐτὸ τὸ ἔκαναν οἱ νέες τεχνολογίες τῆς Βιομηχανικῆς Ἐπανάστασης· μὲ τὶς ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ποὺ ἔφεραν, διαστρέβλωναν τὶς ἀνώτερες ἔννοιες τοῦ ὑπάρχοντος πολιτισμοῦ, ἀλλοιώνοντας γιὰ παράδειγμα τὶς ἔννοιες “ΑΛΗΘΕΙΑ”, “ΓΝΩΣΗ”, “ΑΝΑΓΚΗ”, “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ”, κ.α.! Οἱ φιλάργυρες βλέψεις τῶν οἱκονομικὰ εὔρωστων καθοδηγοῦσαν “πλαγίως” τὴν κοινωνία, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νὰ μὴν ἀντιλαμβάνονται πὼς ἀποδεχόμενοι στὰ τυφλὰ κάποιο ἑπόμενο βῆμα τῆς τεχνολογίας, ἐκείνη ἐπιτελεῖ αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο σχεδιάστηκε ἐξ ἀρχῆς! Ἀπὸ παλιά, τὸ ἐμπόριο δὲν κυκλοφορεῖ τίποτα στὴν τύχη, ὅλα παίζουν τὸν προγραμματισμένο ῥόλο τους· σκέψου ὅτι μία νέα τεχνολογία ὑποδεικνύει στὸν ἄνθρωπο ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ, δηλαδὴ ἀποκτᾶ τὴν “ἐξουσία” ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Παθιασμένες μὲ τὶς ἐφευρέσεις, οἱ τεχνοκρατίες τοῦ 19ου αἰῶνα ἔκαναν σαφὲς πὼς οἱ μηχανὲς δὲν ἐνσωματώνονται στὸν ὑπάρχοντα πολιτισμό, ἀφοῦ τοῦ ἐπιτίθενται, ἀπαιτώντας νὰ γίνουν ἐκεῖνες “πολιτισμός”, σύμφωνα μὲ τὴν κοσμοαντίληψη ἐκείνου ποὺ προωθεῖ τὴν ἑκάστοτε τεχνολογία ! Νὰ μὴν ξεχνᾶμε ὅτι στὴν τεχνοκρατία, τὰ πάντα ὀφείλουν νὰ δίνουν προτεραιότητα στὴν “ἀνάπτυξη”, ποὺ ἐννοεῖται ὅτι εἶναι οἰκονομική, καὶ ταυτίζεται μὲ τὴν “ἀντικατάσταση” τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ…».
«Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία πατέρα, ὅτι ἐκείνου ποὺ ἔχει τὴν παιχνιδομηχανὴ στὸ σπίτι, δὲν… “τοῦ πέφτει λόγος” γιὰ τὸ ποιά πράγματα θὰ σκέφτεται! Οἱ πράξεις μιλᾶνε ἀπὸ μόνες τους! Ὁ Χριστιανὸς ποὺ γνωρίζει τὸν ἑαυτό του καθαρίζει τὴν ψυχή του ἀπὸ κάθετι βρόμικο, καὶ κάνει τὴν καρδιά του ναὸ ἅγιο! Ὅμως ὁ “ὑπεράνθρωπος” δὲν γνωρίζει τὸν ἑαυτό του, γι’ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίσει οὔτε τὸν Χριστό· ὁ Ὁποῖος ἀποκαλύπτεται σὲ ὅσους ἔχουν καθαρὴ καρδιὰ καὶ μένουν δίπλα Του μὲ πίστη! Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἀναζητάει νὰ γνωρίσει τὸν ἑαυτό του ἀγνοεῖ τὴν ἠθικὴ κατάστασή του, καὶ δὲν καταλαβαίνει ὅτι ἀσθενεῖ καὶ ὅτι ἡ ψυχή του πάσχει ἀπὸ τὸ φοβερὸ σκοτάδι ποὺ τὴν καλύπτει. Νὰ τὸ πρῶτο σχέδιο μὲ τὸν ἀδιάφορο ποὺ “δὲν φοβᾶται” τὴν ἁμαρτία, ἐπειδὴ ὁ φιλελευθερισμὸς τὸν “ἐκπαίδευσε” νὰ “ἀθωώνει” τὰ ἔκτροπα… Τὶ εἶναι ἡ τεχνοκρατία;».
«Ἡ τεχνοκρατία εἶναι θεωρία ποὺ λέει ὅτι ἡ ἰσχὺς καὶ ὁ ἔλεγχος τῶν λειτουργιῶν ἑνὸς ὀργανισμοῦ, συγκεντρώνονται στὴν ἡγετικὴ ὁμάδα εἰδικῶν, ἱκανῶν νὰ χειρίζονται τὴν τεχνολογία. Σὲ αὐτοὺς ὑποχρεώνονται νὰ ἀναγνωρίζουν ἐξουσίες, ὅσοι δὲν ἔχουν πρόσβαση σὲ τέτοιες γνώσεις. Ἡ ἀναδυόμενη σημασία τῆς τεχνολογίας ἔφερε τὴν ἐποχὴ τῆς ΗΘΙΚΗΣ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ τοῦ Διαφωτισμοῦ, μὲ τὴν ἰδέα τῆς ἀνάγκης γιὰ “πρόοδο”, καὶ τὶς ῥιζοσπαστικὲς ἰδέες στὴν κοινωνία καὶ τὴν οἰκονομία, ποὺ χαλάρωσαν τοὺς δεσμοὺς μὲ τὴν δυτικὴ παράδοση. Πλέον ἡ παραγωγὴ μηχανοποιεῖται καὶ γίνεται σὲ μεγάλη κλίμακα, ἀπρόσωπη καὶ τυποποποιημένη, καὶ οἱ ἐπιχειρηματίες ἀναζητᾶνε νὰ ἐκμεταλλευτοῦν μέσα ποὺ θὰ τοὺς δίνουν παραγωγὴ γρηγορότερη καὶ μεγαλύτερη. Γενικὰ ἡ τεχνοκρατία ὑποσχέθηκε σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους νέες συναρπαστικὲς “ἐλευθερίες” καὶ “πολύπλερες ἀλλαγὲς” μέσα στὴν ζωή, τῆς ὁποίας οι ἔννοιες ἀνανοηματοδοτήθηκαν γιὰ νὰ ἀντιστοιχοῦν στὶς “νέες ἀπαιτήσεις”, ὥστε ὅπου τὰ νοήματα προσκυνοῦσαν τὸν Χριστό, τώρα νὰ “προσκυνᾶνε” τὸ χρῆμα, τὸ ὁποῖο… “αἰτιολογεῖ” τὴν αὐτοπροσκύνηση! Ἡ μηχανὴ ἔκανε τὴν καθημερινότητα ἐξαιρετικὰ πιὸ γρήγορη “νικώντας” τὸν χρόνο! Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ὅμως δὲν ἄφηνε στὸν ἄνθρωπο χρόνο γιὰ νὰ προσαρμόσει τὸν ῥυθμὸ τῆς ζωῆς του, ἤ νὰ συνειδητοποιήσει πόσα ἔχανε γιὰ πάντα… Οἱ ἀλλαγὲς ποὺ ἐπέβαλλε ἡ τεχνολογία ἄλλαξαν τὸν “χῶρο” ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἐκπήγαζε ἡ σκέψη καὶ τὸ σθένος· πλέον οἱ ἄνθρωποι δὲν στηρίζονταν στὰ δικά τους πιστεύω, ἀλλὰ στὰ ἐξωτερικὰ ἐρεθίσματα! Ἡ βιομηχανικὴ “πρόοδος” παρότρυνε ἀδιάκοπα τὸν κόσμο νὰ κατέχει ὑλικὰ ἀγαθά, ἀπογυμνώνοντας τὴν ψυχή του μὲ τὴν πνευματικὴ ὑποβάθμιση τῆς ἀφροσύνης. Τὸ μεγαλύτερο “ἐπίτευγμα” ἐκείνων ποὺ κατάφεραν νὰ ἡγηθοῦν τῶν ἄλλων, καὶ νὰ συγκεντρώσουν πλοῦτο, δύναμη καὶ γόητρο, ἦταν ποὺ ἔπεισαν τοὺς συμπολίτες τους, πὼς στὸ μέλλον δὲν θὰ χρειάζεται νὰ ἔχουν καμία σχέση μὲ τὸ παρελθόν! Ἡ παράδοση ἔγινε “ἀόρατη” καὶ ἐκμηδενίστηκε, ἐπειδὴ μέσα στὴν πίεση τῆς ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ὁ πολιτισμὸς τῆς αἱρετικῆς δυτικῆς κοινωνίας ΑΝΑΠΡΟΣΑΡΜΩΣΕ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ, δηλαδὴ προσέβαλλε τὸν αὐτοσεβασμὸ τῶν ἀνθρώπων…».
«Γιὰ περίμενε! Θεωροῦσαν τὸν ἑαυτό τους “ἀπόλυτο ἀφεντικό”, μὲ τοὺς “δικούς τους νόμους”, ἐπειδὴ εἶχαν μπεῖ στὴν “ἐξέλιξη” καὶ ζοῦσαν στὸ χάος τῆς “Βαβέλ”;», εἶπα ἀπορώντας γιὰ τὸν ἐθελούσιο ἐγκλεισμὸ στὴν “σιδερόφραχτη φυλακὴ”… «Νομίζω ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ φάση τοῦ γκρεμίσματος τῶν ἀποθηκῶν τῶν ἀφρόνων, γιὰ νὰ χτιστοῦν μεγαλύτερες! Εἶναι ἑπόμενο πατέρα, νὰ θέλουν ὅλοι νὰ ἐπικρατήσουν πάνω στοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ ἔχει “νόημα” ἡ ζωὴ μέσα στὸν τεχνολογικὸ “πολιτισμό”! Οἱ βάρβαροι θεωροῦν τοὺς εἰρηνικοὺς ἀνθρώπους ἀδύναμους, καὶ δὲν ἡσυχάζουν μέχρι νὰ τοὺς ἐπιβάλλουν τὴν κυριαρχία τους… Εἴχες πεῖ ὅτι ἡ Ἱστορία προσανατολίζει πάνω στὴν ἐπιταγή τοῦ ἤθους, ἀλλὰ ἄν ἡ ψυχὴ ἔχει γίνει μία ἔρημος, δὲν θὰ γυρίσει στὸ παρελθὸν νὰ ψάξει γιὰ διδάγματα…».
«Παιδί μου, ὅταν ὑπάρχει ἀντιπαράθεση μεταξὺ νέου καὶ παλιοῦ, σὲ κάθε εὐκαιρία πυροδοτεῖται ὁλικὸς πόλεμος βαρβαρότητας! Ὅταν ἀνακαλύφθηκε ἡ πυρίτιδα, οἱ πόλεμοι ἄλλαξαν μορφή· ἀπὸ τὸ πιεστήριο ἔβγαιναν βιβλία πολύτιμα, ἀλλὰ μὲ τὴν “πρόοδο” ἄρχισαν νὰ τυπώνονται καὶ βιβλία ψυχοβλαβῆ· ἡ ἀνακάλυψη τοῦ μαγνήτη ἔδωσε τὴν πυξίδα μὲ τὶς ναυτικὲς ἀποστολὲς γιὰ τὸ παγκόσμιο ἐμπόριο, ἀλλὰ καὶ τὶς εὐρωπαϊκὲς ἀποικιακὲς αὐτοκρατορίες· τὸ ρεῦμα ἄνοιξε τὸν δρόμο γιὰ χιλιάδες ἄλλες ἐφευρέσεις. Οἱ ἐφευρέτες δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ φανταστοῦν πῶς θὰ χρησιμοποιήσουν οἱ ἐπιτήδειοι τὶς ἐφευρέσεις τους. Εἶναι αὐτονόητη ἡ βασικὴ ἀρχὴ ὅτι ἡ “πρόοδος” τοῦ τεχνολογικοῦ “πολιτισμοῦ” ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΝΟΕΙ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ, καὶ ὅτι ἀπὸ τὰ μηχανήματα, ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων ἀλλάζει! Κοντὰ στὰ τὲλη τοῦ 19ου αιώνα ὁ δρόμος πρὸς τὴν “σιδερόφραχτη φυλακὴ” ἄρχισε νὰ φαίνεται ἀπροκάλυπτα, ὅταν ἡ Δύση ἀνακάλυψε πὼς τὰ συστατικὰ στοχεῖα τοῦ πλούτου δὲν εἶναι μόνο ἡ γῆ καὶ τὸ χρῆμα, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς αὐτορυθμιζόμενης οἰκονομίας, δηλαδὴ ὁ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. Ἕνα ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικά του, ἡ ἀπαίτηση γιὰ “συμμόρφωση” τοῦ ἐργάτη μὲ… τὴν ταχύτητα τῆς μηχανῆς —ἐπειδὴ κατὰ μία ἔννοια ὁ ἄνθρωπος εἶχε… “μικρότερη σημασία” σὲ σχέση μὲ τὴν μηχανὴ(!)— δὲν ἀφήνει ἀμφιβολία ὅτι ὁ τεχνολογικὸς “πολιτισμὸς” εἶχε εἰσέλθει στὴν ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΑ! Ὁ θετικισμὸς ἦταν ἐπιστημονικὸ καὶ φιλοσοφικὸ δόγμα ποὺ ἔλεγε πὼς ἄν κάτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ παρατηρηθεῖ καὶ νὰ μετρηθεῖ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Ἀφοῦ τὸ “νόημα” τοῦ τεχνολογικοῦ “πολιτισμοῦ” ἦταν ἡ αὔξηση τῶν κερδῶν, καὶ ἡ αὔξηση τῶν μισθῶν μὲ τὴν μείωση ὡρῶν ἐργασίας, Ο ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΗΣ κατέληξε νὰ εἶναι Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΧΡΗΜΑΤΑ! Τὰ πάντα στὴν παραγωγὴ ἔπρεπε νὰ γίνουν ΜΕΤΡΗΣΙΜΑ, γιὰ νὰ εἶναι καὶ συγκρίσιμα, “εὐθύνη” ποὺ ἀνέλαβαν οἱ ἐφευρέσεις ποὺ παρεῖχαν μέτρηση καὶ ἐξειδίκευση. Πλέον οἱ εἰδικοὶ θὰ ἔχουν τὸν ῥόλο τῶν “εἰδώλων” τῆς “θρησκείας τῆς ἐπιστήμης τους”, ποὺ μὲ τὶς “ἐξελιγμένες” τεχνικές τους ἀνὰ χείρας, θα ἀπολάμβαναν τὸ ὑπέρμετρο κύρος ὅλων! Γιὰ νὰ ἐρευνηθεῖ τὸ ἐρώτημα, “πῶς θὰ μποροῦν οἱ ἐργαζόμενοι νὰ παράγουν περισσότερο, σὲ λιγότερο χρόνο”, προκειμένου νὰ κάνουν οἱ εἰδικοὶ τὶς ἀπαραίτητες μετρήσεις, οἱ ἐργαζόμενοι γίνονταν ἀντικείμενα μελέτης. Στὴν ἐργασία τους οἱ ἄνθρωποι “ἐξομοιώνονταν” μὲ τὰ μηχανήματα, μὲ τὶς ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΕΣ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ποὺ ὑποχρεώνονταν νὰ κάνουν γιὰ ἀτελείωτες ὧρες —βασισμένες στὶς ἐπιστημονικὲς μετρήσεις— ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ ἐν ὥρᾳ ὑπηρεσίας τὰ ἀνθρώπινα χαρακτηριστικά τους“ ἀκυρώνονταν”, ὅπως ἡ εὐθύνη νὰ σκεφτοῦν τὸ παραμικρό, ἤ νὰ ἔχουν προσωπικὴ κρίση πάνω στὴν δουλειά τους! Ἡ βασικὴ ἀρχὴ τῆς τεχνοκρατίας εἶναι ὅτι ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΘΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, καὶ γι’ αὐτὸ ἡ κρίση τῶν ἐργατῶν “ἀντικαταστάθηκε” ἀπὸ τοὺς νόμους, τοὺς κανόνες καὶ τὶς ἀρχὲς τῆς ἐπιστήμης! Ἔτσι προέκυψε ἡ ἑπόμενη τεχνοκρατικὴ ἀρχή, ὅτι ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ! Ἡ σκέψη εἶναι κάτι ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ μετρηθεῖ, ἄρα εἴτε “δὲν ὑπάρχει”, εἶτε εἶναι “ἀσήμαντης ἀξίας”, ὁπότε εἶναι καλύτερο γιὰ ὅλους, οἱ πολίτες νὰ καθοδηγοῦνται ἀπὸ τοὺς εἰδικούς! Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς βιομηχανίες καὶ τοὺς ἐργάτες, ἄρχισαν καὶ οἱ θεσμοὶ σταδιακὰ νὰ στηρίζουν τὶς ἀποφάσεις τους στοὺς εἰδικούς, ἀφοῦ ἡ αἱρετικὴ κοινωνία ἄπασα πείστηκε πὼς ἡ ἐπιστήμη ἦταν ἡ… “πηγὴ τῆς ἠθικῆς”!». Ἡ ἐπιτυχία τῆς τεχνολογίας ἔφερε τόση ἄνεση, πλοῦτο καὶ πάθη, ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἔπαψαν νὰ ἀναζητᾶνε τὸ ἀνωτερο νόημα στὴν ζωή, ὥσπου τὸ ξέχασαν, καὶ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥΣ, ΑΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ! Ἀφοῦ ἀπὸ τὰ ἀνώτερα πλάσματα τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ, στὸν τεχνολογικὸ “πολιτισμὸ” οἱ ἄνθρωποι πείστηκαν νὰ συμπεριφέρονται ὡς καταναλωτικὴ μάζα, ἡ τεχνοκρατία στὴν Δύση κατάφερε νὰ “συρρικνώσει” τὴν ἀνθρώπινη ὀντότητα, καὶ νὰ ὑποτάξει ὅλες τὶς μορφὲς πολιτισμικῆς ζωῆς, στὴν “ὑπέρτατη” ἀρχὴ τὴς τεχνικῆς καὶ τῆς τεχνολογίας… Ἡ “ἰσότητα” ποὺ δίνει ὁ οἰκονομικὸς φιλελευθερισμός, δηλαδὴ ἡ ἀστικὴ δουλεία, μπορεῖ νὰ δανειστεῖ τὴν ἑξῆς περιγραφή: “Ὅπως ἡ βιομηχανικὴ μαζικὴ παραγωγὴ χρειάζεται τυποποίηση τῶν ἐξαρτημάτων, ἔτσι καὶ ἡ κοινωνικὴ διαδικασία χρειάζεται τυποποίηση τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὴ ἡ τυποποίηση ὀνομάζεται ἰσότητα2”».
«Ἄ, γι’ αὐτὸ πολλοὶ πηγαίνουν γιὰ ψυχοθεραπία, τὴν στιγμὴ ποὺ στὴν καρδιά τους βαραίνουν τὰ σιχαμερὰ “ζῶα” τῶν παθῶν! Ὁ Φρόιντ εἶχε πεῖ ὅτι ἡ θρησκεία εἶναι… ἔμμονη νεύρωση! Πῶς νὰ δοῦν οἱ “εἰδικοὶ” τὴν ἁμαρτία, ποὺ δὲν φαίνεται; Γι’ αὐτὸ τὸ σύστημα “εὐφραίνεται” ὅταν βλέπει ἀνθρώπους ποὺ καταπίνουν “μασημένες” πληροφορίες, πατέρα! Ἔχω δεῖ πολλὰ παιδιὰ νὰ μὴν μποροῦν νὰ συννενοηθοῦν μὲ τὰ ὐπόλοιπα, καὶ νὰ χρησιμοποιοῦν τὰ “βήματα” ποὺ ὁρίζουν οἱ… τεχνικὲς τῆς προσωπικὴς ἀνάπτυξης, γιὰ νὰ… σταθοῦν σὲ κάποιο ὕψος! Εἶναι τραγικὸ νὰ μὴν ξέρεις ἀπὸ ποὺ προέρχονται “οἱ ἰδέες σου”, καὶ γιατὶ τὶς πιστεύεις… Ὅμως καὶ στὴν Ἑλλάδα ἔχουν ξεφύγει τὰ πράγματα ἐπειδὴ συγχέουμε τοὺς δύο πολιτισμούς, καὶ τὰ κάνουμε “θάλασσα”! Μὲ τὴν δουλεία στὴν τυπολατρεία, κάνουμε πιὸ σημαντικὴ τὴν γνώμη τοῦ πλησίον, ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Θεό! Ἡ μαμὰ εἶχε πεῖ ὅτι φτιάχνοντας ὁ καθένας “τὸν δικό του Χριστιανισμό”, ἀποσυνθέτουμε ἀπὸ μόνοι μας τὴν πνευματικὴ παράδοσή μας!». Σκέφτηκα τὸν ξάδερφό μου, ποὺ ἐδῶ καὶ ἕναν χρόνο ποὺ τοῦ ἀγόρασαν τὴν παιχνιδομηχανή, σταμάτησε νὰ ἀναζητάει τὸ ἀνώτερο νόημα στὴν ζωή. «Ὁ ἅγιος Νεκτάριος λέει ὅτι ὁ τύφος εἶναι ἀλαζονία, μανία, ἔπαρση, κενοδοξία, σὰν νὰ πλάστηκε ἐλαττωματικὰ αὐτὸς ποὺ τὸν ἔχει, καὶ βλέπει διεστραμμένες τὶς εἰκόνες τῶν πραγμάτων. Μιλάει καὶ γιὰ φαντασία, μανία, ἀτομισμό, παραφροσύνη! Ἀπὸ αὐτὰ ποὺ εἶπες καταλαβαίνω ὅτι ὑπαρχουν μερικοὶ βάρβαροι “κατακτητές”, ποὺ σχεδίασαν τὴν παιχνιδομηχανὴ γιὰ νὰ ἐκβαρβαρώνουν τὴν καρδιὰ τῶν παιδιῶν μὲ τὴν βία, γιὰ νὰ μὴν ὑπολογίζουν τίποτα ὡς ἁμαρτία καὶ νὰ γίνουν “ὁμοϊδεάτες” μὲ τὸν διάβολο! Τώρα ποὺ οἱ περισσότεροι ἔμαθαν νὰ “ζοῦν” μέσα ἀπὸ μία συσκευή, καὶ οἱ… “εἰδικοὶ” στὴν παιχνιδομηχανὴ εἶναι τὰ τέρατα, δηλαδὴ οἱ δαίμονες, οἱ βάρβαροι “κατακτητὲς” έξασφαλίζονται ὅτι τὰ παιδιὰ… παραδόθηκαν στὰ χέρια τῶν δαιμόνων; Ἐπειδὴ ἐλέγχουν τὶς κινήσεις τῶν γονιῶν τους, ποὺ δὲν καταλαβαίνουν ὄτι “ἐκλογικεύουν” αὐτὸ ποὺ τοὺς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο;».
«Κωνσταντίνε μου, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ μία τεχνολογία μπορεῖ καὶ καθορίζει τὸν “πολιτισμό”, ὅλα πρέπει ξεκινᾶνε ἀπὸ τὴν ἐρώτηση: ποῦ θέλει νὰ μᾶς ὁδηγήσει αὐτὸ τὸ μηχάνημα; Ἤ, γιὰ ποιό λόγο ἐφευρέθηκε; Μήπως στὴν οὐσία πρόκειται γιὰ ἕνα ΟΠΛΟ, γιὰ νὰ τὸ στρέψουμε καταπάνω μας; Εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ συσκευὲς “μηχανοποίησαν” τὴν οἰκογενειακὴ ζωή, καὶ ὑπονόμευσαν τὴν ἀξία της… Ὁ κόσμος ποὺ ζεῖ σὰν ῥομπότ, θεωρεῖται ὅτι “ἀρίστευσε” στὸν τεχνολογικὸ “πολιτισμό”! Οἱ “εἰδικοὶ” ἐλέγχουν τὴν ζωὴ ὅλων, σὲ ὅλα τὰ θέματα, ὅσων κάθονται καὶ τοὺς παρακολουθοῦν. Οὔτως ἤ ἄλλως, ὁ εἰδικὸς στηρίζεται στὴν πίστη μας στοὺς τεχνικοὺς μηχανισμούς του, ὅτι θὰ ἐμπιστευτοῦμε τὶς ἀπαντήσεις ποὺ θὰ μᾶς δώσει. Ἐκεῖ στηρίζεται ὅλη ἡ τεχνοκρατία! Δὲν συνειδητοποιοῦμε πὼς οἱ δύο πολιτισμοὶ βρίσκονται ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα, γι’ αὐτὸ δὲν συνειδητοποιοῦμε τὶς νέες ἀντιλήψεις ποὺ πλάθουν τὰ βήματα μέσα στὴν τεχνοκρατία. Θὰ σοῦ πῶ ἕνα παράδειγμα ἀποσύνθεσης τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ μας· ὁ Χριστὸς ἐμπιστεύεται τὸ παιδί Του στοὺς γονεῖς, γιὰ νὰ τὸ προστατεύουν ἀπὸ τὴν ἀνηθικότητα καὶ ὅλους τοὺς κινδύνους. Δὲν τοὺς ἐπιτρέπεται νὰ τὸ ἀναθέσουν σὲ ἄλλους, ἐπειδὴ στὰ μάτια τοῦ Χριστοῦ, ἡ ψυχὴ του συνδέεται μὲ τὶς δικές τους, καὶ θὰ ἀπολογηθοῦν ἄν ἄσκησαν τὶς γονεϊκὲς εὐθύνες τους ΟΠΩΣ ΟΡΙΖΕΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΣ! Μία οἰκογένεια εἶναι ΑΡΜΟΔΙΑ νὰ ὁρίσει τὸν κόσμο τοῦ παιδιοῦ της, καὶ νὰ διαχειρίζεται τὶς πληροφορίες ποὺ φτάνουν σὲ αὐτό, προλαμβάνοντας ὅσες θὰ ναρκοθετοῦσαν τὸν πνευματικὸ σκοπὸ τῆς οἰκογένειας. Ἡ τηλεκόλαση παραβιάζει τὸ ἄβατο τῆς οἰκογένειας, φέρνοντας “δίπλα” στὸ παιδὶ ΞΕΝΟΥΣ ἀνθρώπους, ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, νὰ ἀναλάβουν τὴν… ἀγωγή του! Μία οἰκογένεια ποὺ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΙ ΤΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ τοῦ παιδιοῦ της, σχεδὸν ἀκυρώνεται! Γιὰ νὰ ἐλέγξει ἡ τηλεκόλαση τὸ παιδὶ, πρῶτα “βγάζει ἀπὸ τὴν μέση” τοὺς γονεῖς, μὲ τὴν “ἀγωγὴ” ποὺ τοὺς δίνουν οἱ “εἰδικοί” της, ὥστε μετὰ νὰ μὴν τοὺς “ἐνοχλεῖ”, ποὺ τὸ παιδί τους πληροφορεῖται γιὰ τὶς βαρβαρότητες… ».
Ὅση ὥρα ἄκουγα τὸν πατέρα μου, κοιτοῦσα καὶ τὸ σχέδιο μὲ τὴν καρδιὰ ποὺ ἦταν ναὸς ἅγιος. «”Ἐὰν τὶς ἀγαπᾷ Με, τὸν λόγον Μου τηρήσει, καὶ ὁ Πατήρ Μου ἀγαπήσει αὐτὸν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα, καὶ μονὴν παρ’ αὐτῷ ποιήσομεν”. Τί ὡραῖα! «Τὸ ψέμα δὲν πηγαίνει πολὺ μακριά, πατέρα. Ὁ κόσμος ἔχει ἀρχίσει καὶ καταλαβαίνει ὅτι κάτι δὲν πηγαίνει καλὰ μὲ τὸν “πολιτισμό μας”, καὶ πιστεύω ὅτι μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θὰ ἀρχίσει νὰ ἀκούει τὸν Ἄγγελο ποὺ ἔχει δίπλα του, ποὺ ἀγωνίζεται νὰ δώσει νύξη στὴν καρδιά του, καὶ νὰ θελήσει νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του! Τότε μέσα στὴν καρδιά του θὰ δεῖ νὰ κατοικεῖ ἡ Ἁγία Τριάδα, καὶ μαζὶ θὰ φαίνεται καὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ! Ὁ Χριστιανὸς δὲν μπορεῖ νὰ ξεχάσει καὶ νὰ ἀπομακρύνει τὴν καρδιά του ἀπὸ τὰ θεῖα Πάθη καὶ τὸν θάνατο τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ, καὶ τὶς εὐεργεσίες ποὺ δέχεται καθημερινὰ ἀπὸ τὸν Κύριό του!».
Ἀγαπήσωμεν Αὐτὸν καὶ ἡμεῖς,
ὅτι Αὐτὸς πρότερον ἠγάπησεν ἡμᾶς·
ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν ὅτι ὁ Θεὸς ἀγἀπη ἐστί,
καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει,
καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ
(Ἰωαν. Α΄, 4,19)
1 κατὰ Ματθαῖον 15,19
2 Ἔριχ Φρὸμ
Τὰ σχέδια, ὅπως καὶ οἱ σχετικὲς περιγραφές, προέρχονται ἀπὸ τὸ βιβλίο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ, ἔκδοση τοῦ Ἁγίου Ὅρους
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
