Ἡ ζωή μας μοιάζει μὲ τηλεφωνικὴ κλήση, ὅπου ὁ αὐτόματος τηλεφωνητὴς μᾶς δίνει μόνο δύο ἐπιλογές: α΄ ἐπιλογή, εἶσαι χαζός· β΄ ἐπιλογή: εἶσαι ἀναίσθητος! Ἄν προκειμένου νὰ κάνεις τὴν δουλειά σου, πρέπει νὰ διαλέξεις τὴν ἐπιλογὴ ποὺ πιστεύεις ὅτι σὲ μειώνει “λιγότερο”, αὐτὸ σημαίνει ὅτι στὴν ἐξέλιξη τῆς τηλεφωνικῆς συνδιάλεξης, θὰ “ἀποδεχτεῖς” καὶ τοὺς ὑπόλοιπους “χαρακτηρισμοὺς” ποὺ θὰ “συνοδεύουν” τὴν ἀρχικὴ “ἐπιλογή” σου! Ὅταν ἀκοῦς νὰ σοῦ μιλάει τὸ μηχάνημα, δὲν ἔχει νόημα νὰ διαμαρτύρεσαι γιὰ τὸν “σιδερένιο τρόπο ποὺ σκέφτεται”. “Καταπίνεις” τὸ “ἀμάσητο”, καὶ κάνεις ὅ,τι σοῦ λέει!
Αὐτὴ εἶναι μιὰ σύντομη περιγραφὴ τῆς ἀνάθεσης τῆς ἐλπίδας τοῦ ἀνθρώπου στὴν τεχνολογία, ἡ ὁποία καυχιέται ὅτι εἶναι “ἔξυπνη”, ἐπειδὴ περιφρονεῖ τὴν “εὐαισθησία” —ἔτσι προκύπτουν οἱ “ἐπιλογές(!)”. Τὸ ἐρώτημα εἶναι, κατὰ πόσο θεωροῦμε αὐτὴ τὴν τηλεφωνικὴ “κλήση” θέμα “ζωῆς καὶ θανάτου”, ὥστε νὰ ἀκολουθοῦμε τὴν τεχνολογικὴ “πεπατημένη” ὡς τὴν μόνη ὁδό. Δηλαδὴ κατὰ πόσο ὑποψιαζόμαστε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν κρατοῦσε τὸ “ἀκουστικὸ” ὅσους αἰῶνες ἀναπνέει, ἀλλὰ εἶχε κάποιον “ἄλλο” τρόπο ζωῆς.
Εἶναι μακρινὸ γιὰ ἐμᾶς, ἀλλὰ εἶναι ἀλήθεια· ἡ μεγάλη πορεία τοῦ ἀνθρώπου πάνω στὴν γῆ ἔγινε χωρὶς τὸν τεχνολογικὸ πολιτισμὸ ποὺ ξέρουμε! Αὐτὸ σημαίνει δύο πράγματα: πρῶτον ὅτι ἀφοῦ ἡ τεχνολογία ἔχει παρεισφρήσει στὴν ἱστορία τοὺς τελευταίους αἰῶνες, δὲν συμβαίνει, Ἡ ΖΩΗ ΤΟΥ ἈΝΘΡΩΠΟΥ νὰ ἀρχίζει καὶ νὰ τελειώνει στὸν τεχνολογικὸ πολιτισμό. Δεύτερον εἶναι αὐτονόητο, ὅτι ἀφοῦ ἀπὸ ἕνα σημεῖο καὶ μετὰ οἱ ἄνθρωποι ἄρχισαν νὰ ἐφευρίσκουν πολύπλοκες μηχανές, εἶχαν κληρονομήσει τὴν πολύπλοκη σκέψη ἀπὸ τὶς προηγούμενες γενιές. Ἡ τυπογραφία γιὰ παράδειγμα ἦρθε νὰ καλύψει τὶς αὐξημένες ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων γιὰ βιβλία, πράγμα ποὺ σημαίνει, ὅτι ἤδη ὁ κόσμος μελετοῦσε! Εἶχε κατακτήσει τὶς ἀνώτερες ἀξίες καὶ καλλιεργοῦσε “θησαυροὺς σωτηρίας” στὴν ψυχή του! Τὸ ὅτι ἀναζητοῦσε τὸ ὑλικὸ τῆς πνευματικῆς μελέτης παρόλο ποὺ δυσκολευόταν νὰ τὸ βρεῖ, ἔδειχνε ὅτι ἦταν γι’ αὐτὸν ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ! Τὰ χειρόγραφα καὶ οἱ ἀντιγραφὲς τους ἀπαιτοῦσαν θυσίες, προκειμένου νὰ μεταλαμπαδεύουν τὸ ἦθος, ἀλλὰ ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΝ!
Θὰ ἦταν γελοῖο νὰ σκεφτοῦμε ὅτι κάποιοι δούλοι ἄρχισαν ξαφνικὰ νὰ ἐφευρίσκουν μηχανήματα! Ὁ Χριστιανισμὸς ἔσπασε τὰ δεσμὰ τῆς σκλαβιᾶς καὶ ἄνοιξε γιὰ τὸν ἄνθρωπο τὸν δρόμο γιὰ τὸν οὐρανό! Οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δίδαξαν τὴν πνευματικὴ ἐλευθερία, καὶ ὁ κόσμος εἶδε τὶς εὐλογίες της! Ἡ χιλιόχρονη πορεία τῆς Ῥωμιοσύνης ἔτρεφε τὸν ἄνθρωπο μὲ τὴν ῥίζα τῆς αἰώνιας εὐτυχίας, τὴν Πίστη στὸν Θεάνθρωπο Σωτήρα! Τὰ μοναστήρια ἦταν γεμάτα ἁγίους ἀνθρώπους! Ἡ Βασιλεύουσα τότε ἦταν ὁ πνευματικὸς φάρος τοῦ κόσμου καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Χριστοῦ δὲν κρυβόταν! Τὰ ὅποια σφάλματα ἔγιναν ἀνέτρεψαν αὐτὴ τὴν καλὴ πορεία, ὡστόσο ὁ κόσμος παρέλαβε τὸ κεφάλαιο τῆς προκοπῆς καὶ συνέχισε νὰ τὸ διαμορφώνει. Τὰ χριστιανικὰ ἰδεώδη ἔγιναν ἡ συμπαγὴς βάση, ὅπου οἱ μετέπειτα κοινωνίες βρήκαν τὴν ὤθηση γιὰ περαιτέρω δημιουργία. Ἡ κοινωνία τῆς χριστιανικῆς εὐπρέπειας ἀποτέλεσε τὸ “ΚΕΦΑΛΑΙΟ”, καὶ ἡ τεχνολογικὴ ἀκμὴ ἀργότερα, μία “ἀπόδοσή” του. Τὸ ἕνα ἔφερε τὸ ἄλλο, αὐτὴ ἦταν ἡ “συνταγή”. Ἄν πιστεύουμε ὅτι οἱ προηγούμενοι λαοὶ ἔζησαν ἀπολίτιστα, ἐπειδὴ δὲν γνώρισαν τὴν δική μας τεχνολογία, μάλλον δὲν ἔχουμε καταλάβει τί σημαίνει ἡ λέξη “πολιτισμός”!
Τί σκοπὸ ἔχουμε;
-Ἤρθαμε στὴν ζωὴ γιὰ νὰ ἐπιτελέσουμε ἕναν ἀνώτερο σκοπό, καὶ ὁ Θεὸς μᾶς δίνει τὰ μέσα γιὰ νὰ τὸν ἐπιτελέσουμε. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι εἴμαστε οἱ διαχειριστὲς τῆς ζωῆς μας καὶ τῶν μέσων ποὺ μᾶς δωρίζει ὁ Χριστός. Ἡ ἀξία μας ἐκπηγάζει ἀπὸ τὴν ἀνωτερότητα τοῦ σκοποῦ μας, ποὺ εἶναι ὁ ἉΓΙΑΣΜΟΣ!
-Χωρὶς σκοπὸ χάνουμε τὴν “θέση” τοῦ διαχειριστή, ἄρα τὰ μέσα δὲν μᾶς χρειάζονται. Τί γίνεται ὅμως ἄν χάσουμε τὸν ἀνώτερο σκοπό μας —ἤ ἄν δὲν τὸν γνωρίσαμε κὰν— καὶ στὴν θέση του βάλουμε τὰ μέσα ποὺ εἴχαμε γιὰ νὰ μᾶς ὑπηρετοῦν; Ἀφοῦ ὁ ἑαυτός μας ἐξαρτᾶται ἐπιτακτικὰ ἀπὸ τὸν ἀνώτερο σκοπό, ἄν χάσουμε τὸν σκοπό μας, χάνουμε καὶ τὸν ἑαυτό μας. Βάζοντας τὰ μέσα ποὺ διαθέτουμε, στὴν θέση τοῦ σκοποῦ ποὺ θέλουμε νὰ ὑπηρετήσουμε, αὐτὰ γίνονται “ἐπιτακτικὰ” καὶ θέτουν… θέμα ἐξουσίας πάνω μας! Θὰ εἴμαστε κολλημένοι πάνω τους γιὰ νὰ “γεμίσουμε” τὸ κενό μας μὲ αὐτά, δηλαδὴ ὄντως δὲν θὰ θυμίζουμε πουθενὰ “διαχειριστή”…
-Ὅταν ὁ ἄνθρωπος συγκινεῖται ἀπὸ τὸν ἀνώτερο σκοπὸ τοῦ ἀγώνα γιὰ τὴν θέωση, ἡ ποιότητα τῆς ζωῆς του εἶναι ἀσφαλισμένη καὶ ἡ ψυχὴ του συνοδοιπορεῖ μὲ τὴν χαρά! Ὡς τὸ ἀνώτερο πλάσμα τῆς Δημιουργίας, δὲν ἔχει σχέση μὲ κατώτερους σκοπούς, οἱ ὁποῖοι ἀπολήγουν στὴν δυστυχία καὶ τὸν ψυχικὸ πόνο! Ὁ κατώτερος σκοπὸς “στρατολογεῖ” ὙΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ὅσους ἔχουν χάσει τὸν “δρόμο” τους, δηλαδὴ ὅσους ἔχουν δὲν ἔχουν ἀνώτερο σκοπό.
-Τὸ κομβικὸ σημεῖο βρίσκεται στὸν διαχωρισμὸ τῶν ἀπαραίτητων μέσων γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ ἀνώτερου σκοποῦ, σὲ ἄυλα καὶ σὲ ὑλικά. Τὰ ἄυλα εἶναι οἱ χριστιανικὲς ἀξίες καὶ τὰ ἁγνὰ ἰδανικά, καὶ ἀποτελοῦν τὴν “πυξίδα” μὲ τὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος προσανατολίζεται πρὸς στὸ Καλό καὶ δημιουργεῖ. Χωρὶς αὐτά, ἀδυνατεῖ νὰ δώσει στὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ τὴν θέση τους, ποὺ εἶναι νὰ τὸν ὑπηρετοῦν· δηλαδὴ χάνει τὸν δρόμο του…
Ἡ κοινωνία μας δὲν δείχνει νὰ εἶναι πολιτισμένη… Τὰ μάτια μας βλέπουν αὐτὸ ποὺ λέμε τεχνικὸ πολιτισμό, ἀλλὰ ἄν τὸν κοιτάξουμε μὲ αἴσθημα εὐθύνης, εὐσταθεῖ μόνο ἡ λέξη “τεχνικὸς”· ἡ λέξη “πολιτισμὸς” ἈΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ! Εἶναι ἄλλο πράγμα ἡ ἄφθαρτη ἀξία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἄλλο οἱ συνθήκες διαβίωσής του. Χρειάζεται νὰ καλύψουμε τὶς βασικὲς ἀνάγες μας, αὐτὲς ποὺ ὐποστηρίζουν τὴν ζωή μας, ποὺ ὑπηρετεῖ τὸν ἱερὸ σκοπό μας, ἈΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ἈΠΟ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ — ἄρα καὶ τεχνολογία. Ἀπολίτιστος δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ καλλιεργεῖ τὴν γῆ μὲ ἁπλοϊκὰ μέσα ἤ ἔχει μιὰ γραφομηχανὴ γιὰ νὰ γράφει ἀντί γιὰ ὑπολογιστή, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ παραβιάζει τὴν ἀξία τοῦ ἑαυτοῦ του, καὶ τοῦ ἐπιτρέπει νὰ παραβιάζει καὶ τὴν ἀξία τῶν ἄλλων! Ἡ ἔλλειψη πολιτισμοῦ —δηλαδὴ χριστιανικοῦ φιλότιμου— εἶναι ὁ ἐφιάλτης τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου, ὅπου ἡ κακὴ ποιότητα τῆς ζωῆς του συμπιέζει τὴν ἀξία του, καὶ ὁ ἴδιος δὲν μπορεῖ νὰ σχηματίσει σαφὴ εἰκόνα, γιὰ τὸ πόσο “ξεκρέμαστος” εἶναι…
Ἐνῶ ὁ δυναμισμὸς τοῦ Καλοῦ λέγεται ΕΥΠΡΕΠΕΙΑ, ὁ “δυναμισμὸς” τοῦ Κακοῦ λέγεται ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ! Βαρβαρότητα εἶναι νὰ νιώθει ὁ ἄνθρωπος αἴσθηση ἰσχύος ἀπὸ τὸν “ὑπηρέτη” —τὸν κατώτερο σκοπὸ— καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ “ἀφεντικὸ”, πιστεύοντας ὅτι ἔτσι “λύνει” τὸ πρόβλημά του… Ἡ βαρβαρότητα εἶναι μία “συχνότητα” ὅπου μία ψυχὴ ἐνημερώνει τὴν ψυχὴ τοῦ ἄλλου ὅτι δὲν σέβεται τὸν ἑαυτό της, καὶ τὸν καλεῖ νὰ μὴν τὴν σεβαστεῖ οὔτε αὐτός! Πρόκειται γιὰ μία “συμφωνία” ἀμοιβαίας αὐτοκαταστροφῆς, μὲ Ὅ,ΤΙ ΜΕΣΟ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Ἡ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ἈΝΑΠΤΥΞΗ, γιὰ κάθε κατώτερο σκοπό…
Ὅταν ὁ νοῦς τῆς ψυχῆς εἶναι σκοτισμένος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀναπαύεται στὸ ψέμα. Βλέπει μὲ δέος τὴν αὐταπάτη τῆς “κουτσῆς” τεχνολογικῆς ἀνάπτυξης ὠς “αἴγλη”, ὡς πολιτισμὸ “αὐτόνομο” —ἄρα “ὑπέρτερο”— ἀκριβῶς ἐπειδὴ τὸν “ἔμαθε” ὡς ἀνεξάρτητο ἀπὸ τὶς ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ τῶν γενεῶν ποὺ προηγήθηκαν… Τὰ ὅσα δείχνουν καὶ λένε ἡ τηλεοραση καὶ οἱ ταινίες, μαρτυροῦν ὅτι ἀπευθύνονται σὲ βαρβάρους, ποὺ ζοῦν γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουν τοὺς καιροὺς τῆς βαρβαρότητας…
Ἀπὸ τὴν ἀρχή, ἀλλὰ τώρα σωστά!
Ἡ ζωή μας βρίσκεται σὲ κωματώδη κατάσταση, καὶ ἐπειδὴ ἡ προσευχὴ στὴν καρδιά εἶναι “σβησμένη”, ζοῦμε μὲ ΤΕΧΝΙΚΗ ὙΠΟΣΤΗΡΙΞΗ… Ἡ τεχνολογικὴ ἀνάπτυξη χρησιμοποιεῖται μὲ λάθος τρόπο, σὲ λάθος σκοπό. Ἡ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ, ἡ μελέτη τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν παθῶν τῆς ψυχῆς, σταμάτησε νὰ μᾶς αἱμοδοτεῖ καὶ “χτυπιόμαστε” στὸν ἀόρατο πόλεμο, ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΣ… Ἡ “πνευματικὴ ἀναιμία” μπῆκε μέσα μας ἐπειδὴ δὲν ἔχουμε τὴν διδαχὴ τῶν Ἁγιων μας, πρώτη προτεραιότητα τῆς ζωῆς μας!
Ἡ συντριπτικὴ νίκη τῆς ψυχῆς κατὰ τῆς βαρβαρότητας, εἶναι νὰ ἐντοπίσει τὰ δικαιώματα ποὺ τῆς ἔχει δώσει, καὶ νὰ τὰ “ἀποσύρει”. Ἄν δὲν ξέρει πῶς θὰ τὸ κάνει αὐτό μπορεῖ νὰ τὸ ἀναθέσει στὸν Χριστό! Νὰ Τοῦ δείξει μὲ πίστη, τὴν ἀπόφαση γιὰ μεταστροφὴ ἀπὸ τὶς συνήθειες τῆς “ὁμηρείας” της, καὶ Ἐκεῖνος μετὰ θὰ “μιλήσει” μέσα της! Μὲ τὸν πνευματικὸ ἀγώνα της ἡ ψυχή, θὰ ἀρχίσει τὴν πορεία γιὰ τὸν ἱερὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς!
Πολιτισμὸς θὰ λέγεται ὁ τρόπος ὀργάνωσης τῆς κοινωνίας, ποὺ θὰ βοηθᾶ νὰ ἐντρυφήσουμε στὸν Ἑλληνορθόδοξο πνευματικὸ πλοῦτο μας, μὲ τὸν πιὸ ἀποτελεσματικὸ τρόπο! Εἶναι προφανὲς ὅτι ὁ “πλοῦτος” μας εἶναι ἀπαραίτητος γιὰ νὰ ἐπιτελέσουμε τὸν ἀνώτερο σκοπό μας, ἀλλὰ δὲν μᾶς εἶναι διαθέσιμος… Ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ ἐπιστρέψει ἡ διαχείρισή του στὰ χέρια μας, εἶναι νὰ τὸ ζητήσουμε ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ μᾶς φωτίσει τὰ βήματα!
Στὸ παρελθόν, τὰ χριστιανικὰ ἰδεώδη ἔδωσαν στὸν ἄνθρωπο τὰ πνευματικὰ “ὅπλα” γιὰ νὰ πολεμήσουν τὴν βαρβαρότητα ἀπὸ τὴν ἀγνωσία καὶ τὸν σκοτισμὸ τοῦ νοός. Τώρα εἶναι ἡ δική μας ἐποχὴ νὰ “ἁρματωθοῦμε” καὶ νὰ “ἐπανεφεύρουμε” τὴν τεχνολογία, αὐτὴ τὴν φορὰ ὡς βοηθό! Ἄν ἐπιθυμήσουμε πραγματικὰ τὴν ζωὴ τοῦ “διαχειριστὴ” πάνω στὰ ὑλικὰ καὶ τὰ ἄυλα μέσα ποὺ ἔχουμε στὴν διάθεσή μας, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θὰ πορευόμαστε μὲ ἀσφάλεια πρὸς τὸν ἱερὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας! Δὲν θὰ μᾶς λείπει τίποτα!
συνεχίζεται
Στὸν οὐρανὸ ἔχει γίνει ἐπιστράτευση! Περιμένουν ἐμᾶς!
Κύριε ἐλέησον!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
