«Πῶς πῆγε σήμερα στὸ σχολεῖο; Πήρατε τὰ ἀποτελέσματα ἀπὸ τὸ διαγώνισμα στὴν Φυσική;», ρώτησε ὁ πατέρας μου, ὅσο ἔκανα ὑπολογισμοὺς γιὰ τὴν σειρὰ μὲ τὴν ὁποία “μὲ συνέφερε” νὰ τοῦ παρουσιάσω τὰ γεγονότα. «Ἐπειδὴ πέρασε ἡ ὥρα καὶ ἡ μαμὰ θὰ καθυστερήσει στὴν ἐφημερία, θὰ φᾶμε οἱ δυό μας».
«Ἔπρεπε νὰ ἔβλεπες πώς ἔκανε ἡ καθηγήτρια! Εἶπε μπροστὰ σὲ ὅλους ὅτι δὲν εἶχε ξαναδεῖ στὸ γυμνάσιο ἄλλο παιδὶ ποὺ νὰ συνδυάζει τὴν ἀριστεία μὲ τόσο συγκροτημένη προσωπικότητα! Στὴν οὐσία νίκησα ὅλη τὴν τάξη!».
«Προφανῶς στὸ μάθημα τοῦ σχολείου πῆρες ἄριστα, ἀλλὰ βλέπω κόρη, ὅτι στὸ μάθημα τῆς ζωῆς δὲν θυμᾶσαι τίποτα ἀπὸ τὴν “θεωρία”! Θὰ ἔλεγα μάλιστα ὅτι ἔπεσες καὶ ἀπὸ τὴν βάση…».
«Δὲν τὸ κατάλαβα αὐτό, δὲν εἶσαι εὐχαριστημένος ποὺ παίρνω τοὺς καλύτερους βαθμούς;».
«Ὁ αὐθορμητισμὸς τῆς καθηγήτριάς σου ἦταν ἐπιζήμιος, ἀλλὰ ἐσὺ πῶς ἐπέτρεψες στὸν ἑαυτό σου νὰ παρασυρθεῖ καὶ νὰ σκληρύνει ἡ καρδιά σου; Μὲ ποιούς θὰ κάνεις παρέα τώρα ποὺ τοὺς “κατατρόπωσες” ὅλους; Θὰ ἔρχονται οἱ βαθμοὶ στὸν θρόνο σου νὰ συζητᾶτε, ἤ ἡ καθηγήτρια; Ἀκόμα κι ἄν ἐνθουσιάζεται ὁ ἄλλος μὲ κάτι καλὸ ποὺ βλέπει πάνω μας, ἐμεῖς δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε Ποιός εἶναι ὁ Δωρεοδότης μας! Ἄν τὸ ξεχάσουμε ἀφήνουμε τὴν ἘΓΩΙΣΤΙΚΗ ὙΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ νὰ μᾶς κάνει ὌΡΓΑΝΟ ΤΗΣ! Αὐτὰ τὰ πράγματα εἶναι σοβαρὰ καὶ τὸ ξέρεις! ».
«Ἐντάξει, ἔχεις δίκιο. Μάλλον δὲν κατάλαβες ποῦ ἤθελα νὰ καταλήξω, ἐπειδὴ σοῦ τὸ ἐξήγησα λάθος· ἤθελα νὰ τονίσω ὅτι βλέπω τὶς ὑποχρεώσεις μου μὲ ὡριμότητα, καὶ νομίζω ὅτι θὰ μποροῦσα νὰ προσθέσω καὶ ἄλλα ἐνδιαφέροντα στὸ πρόγραμμά μου. Δὲν ἔχω προβλήματα μὲ τὰ ἄλλα παιδιά, ἴσα ἴσα ποὺ εἴμαστε ὅλοι μιὰ παρέα».
«Δὲν εἶναι μόνο τὰ ἴδια τὰ μαθήματα ποὺ ἔχουν σημασία, ἀλλὰ κυρίως οἱ ἀρετὲς ποὺ θὰ ἀγωνιστεῖς νὰ ἀποκτήσεις μέσα ἀπὸ τὸ διάβασμα. Ὅταν κάποιος ὐπερηφανεύεται γιὰ τὴν ἐξυπνάδα του, δηλώνει μὲ αὐτὸ ὅτι ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΤΗΝ “ΑΥΞΑΝΕΙ”! Μετά, ὅλοι ἔχουν τὶς δικές τους κλίσεις ποὺ εἶναι διαφορετικὲς ἀπὸ τὶς δικές μας, δὲν ἀφήνει ὁ Θεὸς κανέναν χωρὶς ἰδιαίτερες ἱκανότητες… Ὁ λόγος ποὺ προικιζόμαστε μὲ τὰ τάλαντα εἶναι γιὰ νὰ κάνουμε καλὰ πράγματα ποὺ θὰ “ἐπουλώνουν” τὶς δυσκολίες τοῦ διπλανοῦ μας, ὥστε νὰ δοξάζεται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ! Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ἄλλοι βοηθᾶνε ἐμᾶς!».
«Ὑπάρχουν ὅμως καὶ τάλαντα ποὺ ὑποχρεωνόμαστε νὰ τὰ ἐπιδεικνύουμε, ἀλλιῶς πάνε χαμένα, συμφωνεῖς;»
«Δὲν ξέρω τὶ ἐνοεῖς, ἀλλὰ γιὰ νὰ καλύψουμε ὅλες τὶς περιπτώσεις θὰ σοῦ πῶ τὶς ὑποχρεώσεις μας ἀπέναντι στὰ χαρίσματά μας, παραστατικά. Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι ἔχουμε τὴν γιορτή μας, καὶ κάποιος φίλος ποὺ μᾶς ἀγαπάει καὶ ἔχει ἰδιαίτερη θέση στὴν ζωή μας, μᾶς κάνει δῶρο ἕνα κουτὶ μὲ ὁλόφρεσκα λαχταριστὰ γλυκά. Γύρω μας ἔχουμε κι ἄλλους ἀνθρώπους ποὺ ἦρθαν νὰ μᾶς τιμήσουν. Ἡ μία περίπτωση εἶναι νὰ ἀνοίξουμε τὸ κουτὶ καὶ νὰ ἀρχίσουμε νὰ τὰ τρῶμε μόνοι μας…».
«Ναὶ ἀλλὰ οἱ ἄλλοι θὰ χάσουν κάθε ἰδέα γιὰ τὸ ἄτομό μας…».
«Δηλαδὴ συμφωνεῖς κι ἐσὺ ὅτι πρέπει νὰ τὰ μοιραστοῦμε μὲ τοὺς ἄλλους. Ἐξ ἄλλου, ὁ φίλος μᾶς προσέφερε τὰ γλυκὰ γιὰ νὰ τιμήσει τὴν ἀξία μας, τὴν ὁποία δὲν θὰ τιμούσαμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ἄν τὰ τρώγαμε μόνοι μας. Τί θὰ συνέβαινε νομίζεις, ἄν καυχιόμασταν γιὰ τὰ γλυκὰ ποὺ κρατοῦσαμε —μπροστὰ στὸν φίλο μας— καὶ τὰ ἐπιδεικνύαμε σὰν ἄθλο ποὺ ἔγινε ἀπὸ ἐμᾶς;».
«Κάτι τέτοιο θὰ ἔδειχνε ὅτι δὲν εἴχαμε σχέση μὲ τὴν πραγματικότητα, ὅπως οἱ παράφρονες! Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ντροπὴ ποὺ θὰ εἶχε μία τέτοια κίνηση, θὰ σήμαινε ἀνοιχτὸ πόλεμο μὲ τὸν φίλο ποὺ μᾶς τίμησε! Ἀφοῦ ὅμως ἐκεῖνος μᾶς ἀγαπάει, θὰ ἤμασταν ἈΧΑΡΙΣΤΟΙ!».
«Ἔτσι πιστεύω καὶ ἐγώ. Γιὰ νὰ μᾶς ἀγαπάει ὁ φίλος ποὺ μᾶς ἐπισκέφτηκε, αὐτὸ δείχνει ὅτι ἔχει προηγηθεῖ μία οὐσιαστικὴ σχέση μεταξύ μας, ξεχωριστή, ποὺ ἔχει διάρκεια, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔχει ἀναπτυχθεῖ ἐμπιστοσύνη. Θὰ θεωρεῖται αὐτονόητο ὅτι θὰ ἔρθει ὁ φίλος στὸ σπίτι μας, καὶ ὅτι ἀνυπομονοῦμε νὰ τὸν καλοδεχτοῦμε! Ὁ σκοπὸς δὲν εἶναι τὰ γλυκά, ἀλλὰ ἡ σχέση! Τὰ γλυκὰ μᾶς συνδέουν, μᾶς συσχετίζουν μὲ τὸν ἀγαπημένο φίλο μας, δηλαδὴ εἶναι τὸ ἐπακόλουθο ποὺ μᾶς δένει μὲ τὴν ἀγάπη του! Ἡ εὐεργετικὴ σχέση μαζί του εἶναι αὐτὴ ποὺ ὑποδεικνύει τὴν ἀξιοποίηση τῶν γλυκῶν, ὄχι ἡ ἀξία τους ἀπὸ μόνη της! Τὰ χρειαζόμαστε αὐτὰ τὰ γλυκά παιδί μου, δηλαδὴ τὰ χαρίσματά μας, ἐπειδὴ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ καὶ κάνουν τὴν ζωή μας ΝΟΣΤΙΜΗ! Τῆς δίνουν ΤΗΝ ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ, τὸ λέει καὶ ἡ λέξη! Ἄν ἡ ἀξιοποίηση τῶν γλυκῶν δὲν εἶναι ἡ προτεραιότητά μας καὶ τὰ πετάξουμε, ἐπειδὴ εἴμαστε ὀκνηροὶ καὶ τὰ ἀφήσαμε νὰ χαλάσουν, θὰ μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν πίκρα τῆς ζωῆς χωρὶς τὴν γλύκα τους; Ἤ θὰ γκρινιάζουμε ποὺ θὰ στεροῦνται τὴν ὀμορφιὰ τὰ μάτια μας;».
«Ὅμως κάποια χαρίσματα εἶναι ἕτοιμα, καὶ δὲν εἴμαστε ἀναγκασμένοι νὰ ἱδρώσουμε γιὰ νὰ τὰ ἀπολαύσουμε· θὰ εἶναι κρίμα νὰ ἀφήσουμε αὐτὰ τὰ γλυκὰ νὰ χαλάσουν καὶ νὰ τὰ πετάξουμε…».
«Γιὰ νὰ ἀκούσω ποιὰ χαρίσματα ἐξαιροῦνται ἀπὸ τὸν αὐτονόητο μόχθο τῆς καλλιέργειας…».
«Οἱ γονεῖς μίας φίλης μου ψάχνουν ἕνα κορίτσι στὸν δικό μου τύπο, γιὰ νὰ παίξει σὲ διαφήμιση… Ἡ φίλη μου ἔδειξε φωτογραφίες μου ἀπὸ τὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης στοὺς γονεῖς της, καὶ εἶπαν ὅτι ἡ ἐμφάνισή μου εἶναι ἐντυπωσιακή!».
«Ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἡ ἐμφάνιση εἶναι ἐντυπωσιακή, ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι ΦΕΡΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΝΟΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! Ἐσὺ ὅμως δὲν μοῦ περιγράφεις κάποιο χάρισμα, ἀλλὰ κάποιο ΕΙΔΩΛΟ! Ψάχνουν λοιπὸν κάποιοι ἕνα παιδὶ νὰ τὸ πληρώσουν γιὰ “θεότητα τῆς ὀμορφιᾶς”, καὶ νὰ μάθει νὰ προσκυνάει τὸν ἑαυτό του γιὰ τὴν ὑπόλοιπη ζωή του; Καὶ νὰ περιμένει νὰ τὸ προσκυνᾶνε καὶ οἱ ἄλλοι;».
«Δὲν εἶναι σωστὸ μπαμπὰ νὰ μὲ ἔχετε “ἀπομονωμένη” ἀπὸ τὸν ὑπόλοιπο κόσμο! Σὲ παρακαλῶ, ἄσε με νὰ κάνω τὴν διαφήμιση! Ἄφησέ με μόνο γιὰ αὐτὴ την φορά, σὲ παρακαλῶ!».
«Εἶσαι παιδὶ καὶ δὲν μπορεῖς νὰ δεῖς τὸ βάθος τῶν πραγμάτων, ἀλλὰ γιὰ σκέψου ὅτι τὰ γλυκὰ μᾶς τὰ προσέφερε ὁ φίλος ποὺ ἔχει ξεχωριστὴ θέση στὴν ζωή μας, καὶ γιὰ ἐμᾶς, ἡ σχέση μαζί του εἶναι ζωτικῆς σημασίας! Ὁ φίλος μας εἶναι τὸ πᾶν γιὰ ἐμᾶς καὶ γιὰ νὰ πολεμήσουμε τὴν πίκρα τῆς ζωῆς, μᾶς ἔδωσε τὰ γλυκά! Φαντάζεσαι νὰ τὰ πάρουμε ἐμεῖς καὶ νὰ τὰ παραδώσουμε στὸν ἐχθρό του ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ἘΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ; Δὲν θὰ πολεμάει τὸν ἀγαπημένο φίλο μας μὲ “ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥ”; Δὲν θὰ κλονιστεῖ ἡ σχέση μας μὲ τὸν φίλο μας, ποὺ ἦταν Ὅ,ΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ εἴχαμε; Δὲν γινόμαστε ΠΡΟΔΟΤΕΣ ὅταν ἘΚΠΟΙΟΥΜΕ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ἀντὶ νὰ τὰ καλλιεργοῦμε; Ἡ δουλειά μας παιδί μου εἶναι νὰ παραθέτουμε τὴν ζωή μας στὰ χέρια τοῦ Χριστοῦ, ὄχι τῶν ἐμπόρων!».
«Δηλαδὴ τί θὰ πάθαινε ἡ μαμά, ποὺ εἶναι καὶ ἡ δική της ἐμφάνιση ἐντυπωσιακή, ἄν ἀντὶ γιὰ νοσηλεύτρια ἦταν μοντέλο; Ἀφοῦ καλλιεργοῦσε τὴν ψυχή της καὶ ἀγωνιζόταν πνευματικά, δὲν θὰ παρέμενε σεμνή;».
«Κοριτσάκι μου, ἡ δική μου μάνα ἦταν κακοφτιαγμένη, τὸ ξέρεις. Ἦταν ὅμως ἕνας ἅγιος ἄνθρωπος! Οἱ φίλοι μου ἔρχονταν στὸ σπίτι μου ἐπειδὴ ἔλαμπε τὸ πρόσωπό της! Ποτὲ δὲν σχολίασε κάποιος τὴν ἄσχημη ἐμφάνισή της, ἐπειδὴ δὲν τοῦς ἀφοροῦσε! Ἡ ἐμφάνισή μας δὲν ἀφορᾶ κανέναν! Ἐξ ἄλλου πρόκειται γιὰ κάτι ποὺ μαραίνεται γρήγορα! Ἔτσι εἶπε ἡ Ἁγία Σοφία γιὰ τὶς τρεῖς κόρες της, τὴν δωδεκάχρονη Ἁγία Πίστη, τὴν δεκάχρονη Ἁγία Ἐλπίδα καὶ τὴν ἐννιάχρονη Ἁγία Ἀγάπη, καὶ δὲν λύγισε μπροστὰ στὸ μαρτύριό τους! Ἔτσι βρίσκονται καὶ οἱ τέσσερις μαζὶ, “ἀσφαλισμένες” στὴν αἰώνια μακαριότητα!
«Ὅμως οὔτε ἐσὺ οὔτε ἡ μαμὰ ἔχετε παράπονο ἀπὸ ἐμένα, μόνοι σας τὸ λέτε ὅτι εἶμαι ἄψογη!».
«Εἶναι καὶ αὐτὸς ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ δὲν θέλουμε νὰ ἔχεις ἐσὺ παράπονο ἀπὸ ἐμᾶς, αὔριο!».
«Οἱ φίλες μου λένε ὅτι ἔχω ἀργήσει πολὺ νὰ μπῶ σὲ κάποιο πρακτορεῖο ποὺ ἀναλαμβάνει νὰ προωθεῖ μοντέλα. Μοῦ λένε ὅτι ἄν τὸ κάνω τὸ μέλλον μου θὰ εἶναι ἐξασφαλισμένο, καὶ ὅτι ἄνετα θὰ μποροῦσα νὰ διαφημίσω ἀκόμα καὶ προϊόντα γιὰ μεγάλους, ὄχι μόνο γιὰ παιδιὰ… Τοὺς λέω ὅτι ἔχω τὰ διαβάσματά μου, ἀλλὰ ὅταν μὲ κοιτάζουν σὰν νὰ εἶμαι χαζὴ ποὺ ἀσχολοῦμαι μὲ αὐτά, καὶ μοῦ μιλᾶνε περιφρονητικὰ ἐπειδὴ δὲν καταλαβαίνω αὐτὰ ποὺ μοῦ λένε συνέχεια, μοῦ στοιχίζει τόσο, ποὺ σταματάει τὸ μυαλό μου! Νιώθω ὙΠΟΔΕΕΣΤΕΡΗ καὶ ἀμφιβάλλω καὶ ἐγὼ γιὰ τὸν ἑαυτό μου καὶ γιὰ τὸ πόσο ἔξυπνη εἶμαι, ποὺ δὲν κάνω αὐτὸ ποὺ ὅλα τὰ παιδιὰ θεωροῦν ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ! Τὶ νὰ τοὺς λέω, μπαμπά;».
«Νὰ δεῖς τὸν ἑαυτό σου μὲ τὸν τρόπο ποὺ σὲ βλέπουμε ἐμεῖς, καὶ τότε θὰ πάψουν νὰ σὲ ἀπασχολοῦν τὰ κακοπροαίρετα σχόλια».
«Δηλαδή;».
«Πάντα κάποιοι τόνιζαν ὅτι εἶσαι ὄμορφο παιδί, ἀλλὰ μὲ τὴν μαμά σου προσπερνοῦσαμε τὰ κολακευτικὰ σχόλια, ὡς λόγια κούφια. Βλέπεις, ἀναγνωρίζαμε ὅτι ἡ ὡραιότητα ποὺ εἶχε τὸ παιδάκι ποὺ κρατοῦσαμε στὴν ἀγκαλιά μας, βρισκόταν στὸ ὅτι ἦταν καρπὸς αἱματηρῆς προσευχῆς! Ἡ μαμά σου δὲν μποροῦσε νὰ μείνει ἔγκυος καὶ οἱ γιατροὶ δὲν μᾶς ἄφηναν ἐλπίδες. ὍΛΑ ΤΑ ΔΩΡΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, καὶ ἐμεῖς ἀπευθυνθήκαμε στὸν σπλαχνικὸ Δωρεοδότη! Εἶσαι ὁ εὐλογημένος καρπὸς τῆς πολύωρης προσευχῆς κάτω ἀπὸ τὰ εἰκονίσματα, ἡ ὁποία συντονιζόταν μὲ τὸ λουτρὸ τῆς ψυχῆς κάτω ἀπὸ τὸ πετραχήλι, ποὺ εὐεργετεῖ τὴν ψυχή! Παρακαλούσαμε τὸν Κύριο νὰ μᾶς γλυκάνει τὴν ζωή καὶ νὰ μᾶς δώσει ἕνα παιδάκι, ἄν ἦταν τὸ θέλημά Του, ποὺ θὰ τὸ μεγαλώναμε στὸν δρόμο τὸν δικό Του! Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς ἦταν πολὺ καλὸς μαζί μας, μάθαμε νὰ εἴμαστε “αὐστηροὶ” μαζί σου! Οἱ γονεῖς ὀφείλουν νὰ κάνουν τὸ χρέος τους, καὶ γιὰ νὰ τὸ κάνουν ὁ Χριστὸς τοὺς δίνει ὅλα τὰ ἐφόδια, ὅλα τὰ δῶρα ποὺ τοὺς χρειάζονται! Ἄν κάναμε ἐμεῖς ὅσα σὲ “συμβουλεύουν” οἱ φίλοι σου καὶ δίναμε τὰ δικά μας χαρίσματα γιὰ “πούλημα”, ἐσὺ θὰ μεγάλωνες μέσα στὴν ἀνασφάλεια ποὺ δίνει τὸ χάος! Ἄν “ἐμπιστευόμασταν” τὴν ζωή μας στοὺς “ἐμπόρους”, ἐσὺ θὰ μεγάλωνες μπροστὰ στὴν τηλεόραση! Ὅπως κάθε παιδὶ ποὺ τὸ “προικίζει” ἡ τηλεόραση, θὰ βαριόσουν νὰ πιάσεις βιβλίο στὰ χέρια, μιὰ καὶ ἡ ζωή σου θὰ εἶχε ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕΙ ἈΠΟ ΤΟΥΣ “ἘΜΠΟΡΟΥΣ” ποὺ “ἐμπορεύονται” τὰ θεῖα δῶρα! Ὅπως καταλαβαίνεις κοπελίτσα μου, σὲ μία τέτοια περίπτωση τὸ γλυκὸ ποὺ ΠΡΟΟΡΙΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ὙΨΗΛΟ ΠΡΟΣΟΝ θὰ “ΠΙΚΡΙΖΕ”, καὶ θὰ εἶχε γίνει “ἘΠΙΚΙΝΔΥΝΟ γιὰ τὴν ὑγεία” σου!».
«Δηλαδὴ τὰ ἄλλα παιδιὰ μοῦ λένε νὰ φύγω ἀπὸ τὸν Χριστὸ γιὰ νὰ παραδοθῶ στοὺς “ἐμπόρους”, ἐπειδὴ καὶ ἡ οἰκογένειά τους ἔχει κάνει αὐτὴ τὴν ἐπιλογή;».
«Φυσικά. Ἄν ἐμεῖς ὡς γονεῖς δὲν εἴχαμε αὐτοπειθαρχία —ἐπειδὴ δὲν θὰ ἀσκούμασταν στὴν ἀρετὴ— ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΤΩΡΑ ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ νὰ ἀπαιτοῦμε σύνεση ἀπὸ ἐσένα, γιὰ νὰ σὲ κρατήσουμε ἈΣΦΑΛΗ! Οὔτε θὰ ξέραμε τὸν “γρήγορο δρόμο” στὴν προσευχή, κάθε φορὰ ποὺ ἔρχεται μία θλίψη καὶ χρειαζόμαστε “νὰ ἀνέβουμε στὸν οὐρανό” γιὰ νὰ ζητήσουμε βοήθεια! Ὅπως τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκες, πολὺ νωρίτερα ἀπὸ ὅ,τι ἔπρεπε· ἡ μαμὰ εἶχε ἐπιπλοκὲς στὴν ἐγκυμοσύνη της καὶ κινδυνέψατε καὶ οἱ δύο! Ἦταν ἡ γιορτὴ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, καὶ τὴν παράκαλεσα ὁλόψυχα νὰ βρίσκεται δίπλα σας καὶ νὰ καθοδηγεῖ τοὺς γιατρούς! Δήλωσα ὅμως μὲ ταπείνωση στὸν Χριστό, ὅτι ἀφηνόμαστε στὰ χέρια Του!».
Θυμήθηκα τὰ ῥάμματα ποὺ μοῦ ἔκανε στὸ χέρι ὁ γιατρὸς πρὶν ἀπὸ τέσσερις μήνες. Πίεσα μὲ τὴν παλάμη ὅ,τι εἶχε μέσα ἡ σακούλα μὲ τὴν ἀνακύκλωση χωρὶς νὰ προσέξω, καὶ ἕνα καπάκι ἀπὸ κονσέρβα μὲ ἔκοψε σὲ ἄσχημο σημεῖο! Τὸ θέαμα τῆς αἱμορραγίας μὲ συγκλόνισε, καὶ ὁ δυνατὸς πόνος μὲ γέμισε φόβο μήπως ἔπαθε μεγάλη ζημιὰ τὸ χέρι μου! Εἶχα πανικοβληθεῖ καὶ οἱ γονεῖς μου δὲν μποροῦσαν νὰ μὲ συνεφέρουν! Μέσα στὰ κλάματά μου ἄκουσα τὸν πατέρα νὰ μοῦ λέει γιὰ τὸν Ἀπ. Πέτρο, ποὺ μόλις ἔχασε τὴν πίστη του ἄρχισε νὰ βυθίζεται στὸ νερό! ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ἜΣΩΣΕ, ἮΤΑΝ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ! ὍΣΟ ΕΙΧΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΩ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΝΟΤΑΝ, ἔτσι μοῦ εἶπε, καὶ “ἅπλωσα” τὸ σκισμένο μου χέρι νὰ τὸ δεῖ ὁ Χριστὸς καὶ νὰ κρατηθῶ πάνω Του! «Μπαμπά, ὅταν ἔκοψα τὸ χέρι μου δὲν εἶχε σημασία ἡ ἐμφάνισή μου, ἀλλὰ ἡ ἀνάγκη μου νὰ ζητήσω βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεό!».
«Ναὶ παιδί μου, αὐτὸ ἰσχύει σὲ ὅλους μας! Δὲν ἔχει σημασία τί βλέπουν οἱ ἄλλοι πάνω μας, ἀλλὰ τί βλέπουμε ἐμεῖς ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ποὺ τὰ ψέματα πασχίζουν νὰ “θεριέψουν”! Ὁ ΘΕΟΣ ὍΜΩΣ ΔΙΝΕΙ ΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΠΟΥ ΤΑ ἈΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ! Ἡ ζωὴ εἶναι δύσκολη γιὰ μικροὺς καὶ μεγάλους. Ὅλοι πρέπει νὰ εἴμαστε συγκεντρωμένοι στὴν καλλιέργεια τῶν ἱκανοτήτων μας. Οἱ κλίσεις εἶναι “σπόροι” ποὺ θὰ φροντίσουμε, ὄχι “καρποὶ” ποὺ θὰ τοὺς “φᾶμε”, ἔχει μεγάλη διαφορά! Καὶ ἡ ἀνθρώπινη φύση θέλει κι αὐτὴ χρόνο γιὰ νὰ δώσει σοδειά!».
«Μοῦ ἔχουν πεῖ κι ἄλλοι καθηγητὲς ὅτι ἔχω συγκροτημένη προσωπικότητα. Ὑπάρχει περίπτωση τὰ ἄλλα παιδιὰ νὰ αἰσθάνονται ὑποδεέστερα, ἐπειδὴ μεγάλωσαν μπροστὰ στὴν τηλεόραση;».
«Πάντα ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ὑποδεέστερος ὅταν ἀποκτᾶ τὴν “ἄνεση” ποὺ “χαρίζει” ἡ “καλλιέργεια” τοῦ ψέματος, ἀντὶ τῶν χαρίσμάτων του! Μὲ τὰ τάλαντά μας συνδεόμαστε μὲ τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ἈΛΗΘΕΙΑ! Καλλιεργώντας τα, ἐξασκούμαστε στὸν διαχωρισμὸ τῆς Ἀλήθειας ἀπὸ τὰ ψέματα ποὺ θέλουν νὰ Τὴν “σκεπάζουν”! Αὐτὸ ἔκανε καὶ ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη, ποὺ στὴν ἐποχή της ἦταν ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΩΝ, παρόλο ποὺ ἦταν ἀπὸ τὶς ἐντυπωσιακότερες γυναῖκες! Στὰ δέκα ὀχτὼ της χρόνια ἀναμετρήθηκε σὲ δημόσια συζήτηση μὲ τοὺς πλέον διακεκριμένους φιλοσόφους καὶ ῥήτορες τῆς Ἀλεξάνδρειας, οἱ ὁποῖοι παρουσίαζαν τὴν ἀρχαία θρησκεία ὡς δήθεν παράγοντα πολιτισμοῦ. Ἡ Ἁγία προσευχήθηκε στὸν Χριστὸ νὰ τὴν φωτίσει, γιὰ νὰ μπορέσει ἐκείνη νὰ Τὸν δοξάσει! Ἡ εὐγλωττία της καὶ τὰ ἐμπνευσμένα ἐπιχειρήματά της, ὅτι μὲ τὴν πίστη στὰ εἴδωλα οἱ ἄνθρωποι ὑπηρετοῦσαν τὸν σατανά, ἄφησαν ἄφωνους τοὺς εἰδωλολάτρες φιλοσόφους, οἱ ὁποῖοι μεταστράφηκαν στὸν Χριστιανισμό! Τὰ φρικτὰ βασανιστήρια δὲν ἔκαμψαν τὴν Πίστη τῆς Ἀγίας!
Ἡ ἈΛΗΘΙΝΗ ἘΞΥΠΝΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ
ΑΠΟΓΥΜΝΩΝΕΙ ΤΟ ΨΕΜΑ!
Μακάρι νὰ ἀποκτήσεις ἐκεῖνες τὶς ΓΝΩΣΕΙΣ μὲ τὶς ὁποῖες ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ὙΠΗΡΕΤΕΙΣ ΤΗΝ ἈΛΗΘΕΙΑ, ὡς ὙΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΗΣ, καὶ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ,
ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΙΨΕΙΣ ΚΙ ἘΣΥ
ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΙΔΩΛΑ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
