Μόλις χτύπησε τὸ κουδούνι καὶ μαζευτήκαμε ὅλοι γιὰ τὴν πρωινὴ προσευχὴ τοῦ σχολείου, ἐξακολουθοῦσα νὰ μὴν μπορῶ νὰ πάρω τὰ μάτια μου ἀπὸ τὴν Εὐθαλία, ποὺ φαινόταν σὰν νὰ ἦταν ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος! Ἀντἰ νὰ ἔχει ξεκινήσει τὶς ἄκομψες φωνές, τὰ ἀκράτητα γέλια, τὰ κοσμητικὰ ἐπίθετα καὶ τὰ ἀνάλατα ἀστεῖα, ὅπως συνήθως, ἔμοιαζε σὰν νὰ εἶχε φύγει τὸ ἔδαφος κάτω ἀπὸ τὰ πόδια της καὶ νὰ μὴν ἤξερε πῶς νὰ φερθεῖ! Τὴν ἀλλαγή της τὴν πρόσεξα ἀπὸ χθές, ποὺ ἦταν σφιγμένη σὰν νὰ ἀμυνόταν γιὰ κάποιο θέμα ὑψίστης σημασίας, καὶ ἀπόρησα γιὰ τὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο ἔπαψε νὰ προβληματίζεται γιὰ τὴν “φεμινιστικὴ εἰκόνα της”, ποὺ ἦταν ὁλόκληρη ἡ “ἰδεολογία της”! Δὲν ἔλεγα νὰ ἐπέστρεφε στὴν σκληρότητα τῆς ὑπερηφάνειας ἀπὸ τὴν ἰδέα ὅτι “κάτι εἶναι”, ἤ νὰ σκέφτεται νὰ πετύχει κάτι ἀσχέτως τῶν μέσων ποὺ χρησιμοποιεῖ, γιὰ νὰ ἔβλεπα πὼς “συνῆλθε”, ἀλλὰ καὶ ὁ πόνος ἀπὸ τὸ ζεμάτισμα ποὺ ἐξέφραζε ὁλόκληρο τὸ παρουσιαστικό της, ἔβαλε ἀπὸ χθὲς στὸ στέρνο μου μιὰ ταφόπλακα! Ἐπειδὴ ὅμως δὲν εἴμασταν ΚΑΘΟΛΟΥ φίλες, δὲν ἤξερα πῶς νὰ τὴν πλησιάσω. Ξεκινώντας πρόπερσι τὸ Γυμνάσιο, ὡς διπλανή της ἀρνήθηκα μόλις μοῦ πρότεινε νὰ ἀντιγράψω ἀπὸ τὸ γραπτό της, ὅταν μπερδεύτηκα σχετικὰ μὲ τὰ μαθήματα καὶ ἔγραψα διαγώνισμα ἀδιάβαστη. Λέγοντάς της πὼς ἤμουν αὐστηρὴ μὲ τὸν ἑαυτό μου καὶ ἤθελα σὲ κάθε ἐκδήλωση νὰ λάμπω ἀπὸ τιμιότητα, μοῦ θύμωσε καὶ μὲ εἶπε χαζή, ἐπειδὴ ἡ ἴδια ἐπεδίωκε νὰ “κλέβει”. Εἶναι ἐκνευρισμένη μαζί μου ἀπὸ πέρσι, ποὺ ἔπεσε τὸ κινητό μου στὴν τάξη· βλέποντας πὼς ἔγινε θρύψαλα, δήλωσα αὐθόρμητα πὼς θὰ μείνω χωρίς τηλέφωνο, γιὰ νὰ μὴν μεγαλώσω κι ἄλλο τὴν οἰκονομικὴ δυσκολία τῶν γονιῶν μου. Λέγοντας πολὺ ἀργότερα στὰ ἄλλα παιδιὰ πὼς δὲν μὲ πείραζε, καὶ πὼς μποροῦσα ἄνετα νὰ ζήσω χωρὶς κινητό, ἀπὸ τότε ἡ Εὐθαλία μὲ κατηγορεῖ γιὰ “παθητικότητα”. Φέτος ὅμως ἡ ἀπόστασή μας μεγάλωσε· ἔχοντας τὸ θάρρος τῆς γνώμης μου, σὲ συζήτηση κοριτσοπαρέας εἶπα πὼς μὲ τὴν ἀφύπνιση τῆς ἔννοιας τῆς πνευματικῆς ἀποστολῆς, ὁ ἀνταγωνισμὸς μὲ τὸ ἄλλο φύλο ὑπερνικᾶται, καὶ ἔτσι τὰ κορίτσια ἀναπτύσσουμε ἐποικοδομητικὲς δυνάμεις, ἀντὶ τῆς μειονεξίας ἀπὸ τὴν σύγκρουση, τῆς ἀμφιβολίας καὶ τοῦ φόβου. Μὴν μπορώντας νὰ συγκρατήσει τὴν ἀντιπάθειά της γιὰ τὶς ἀπόψεις μου, “ἐνημέρωσε” τὴν παρέα πὼς οἱ ἄνθρωποι γίνονται ΝΕΥΡΩΤΙΚΟΙ, ἐπειδὴ δὲν μποροῦν νὰ… ὑποφέρουν ΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗΣ ποὺ ἀπαιτεῖ ἡ χριστιανικὴ πίστη· καὶ πὼς οἱ “ἐπιστήμονες” συμπεραίνουν ὅτι ἡ κατάργηση ἤ ἡ ἐλάττωση εἰδικὰ αὐτῶν τῶν ἀπαιτήσεων, θὰ σήμαινε ἐπιστροφὴ στὴν δυνατότητα εὐτυχίας… Δὲν εἶχα στὸ μυαλό μου νὰ πῶ τὴν τελευταία λέξη, ἀλλὰ τόνισα πὼς ἄν ΔΕΝ θέλουμε νὰ ζοῦμε ὡς κατώτεροι, ΔΕΝ πρέπει νὰ ἀνοίγουμε συζήτηση μὲ τὸν κατώτερο ἑαυτό μας! Ὅμως ποιὸ τὸ νόημα ποὺ τὰ σκεφτόμουν αὐτὰ τώρα; Ἡ Εὐθαλία περνοῦσε δύσκολα, καὶ δὲν μποροῦσα ἄλλο νὰ μείνω ἀμέτοχη στὸ ΒΟΥΒΟ ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ποὺ ἔστελνε, ΕΙΔΙΚΑ στὴν συχνότητα ποὺ ἐξέπεμπα ἐγώ! Γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ζωή της, εἶχε ἔρθει στὸ σχολεῖο φορώντας φούστα! Καὶ μάλιστα ἐκείνη τῆς παρέλασης, ὑποθέτωντας ἐγὼ πὼς ἦταν καὶ ἡ μόνη ποὺ εἶχε! Σὲ ὅλο τὸ Γυμνάσιο, ἡ μοναδικὴ ποὺ φοροῦσε φούστα ἤ φουστάνι ἤμουν ἐγώ. Ἡ κοπέλα φαινόταν πὼς ἔλιωνε ἀπὸ κάτι, καὶ πὼς μὲ τὸν δικό της τρόπο ζητοῦσε σιωπηλὰ βοήθεια, ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ κατάφερα νὰ σκεφτῶ γιὰ τὸ αἴνιγμα ποὺ μοῦ ἔβαλε, ἦταν πὼς δυσκολευόταν στὶς ἀληθινὲς σχέσεις καὶ τὶς ἀληθινὲς συζητήσεις· ὁπότε τὸ βάρος ἔπεφτε σὲ ἐμένα. «Καλημέρα Εὐθαλία. Νὰ ἔρθω στὸ θρανίο σου νὰ καθίσουμε μαζί;». Ῥώτησα ὅπως μπαίναμε στὴν τάξη, ἀφοῦ καὶ οἱ δυὸ καθόμασταν μόνες μας.
«Καλημέρα Κρήνη· ναὶ, ἄν μπορεῖς ἔλα σὲ παρακαλῶ!».
Θεωρώντας χρέος μου να τῆς προσφέρω τὶς δυνάμεις καὶ τὴν ζωτικότητά μου, γιὰ νὰ μιλήσω στὴν διπλοκλειδωμένη ψυχή της, τῆς χάρισα ἀρκετὰ χαμόγελα ἀβίαστης ἀδελφικῆς καλοσύνης. Ἡ ἐγκάρδια φιλαγαθοσύνη δημιουργεῖ γύρω της μιὰν ἀτμόσφαιρα φωτεινή, ὁλόχαρη, μέσα στὴν ὁποία βυθίζονται οἱ ὑπάρξεις καὶ διαποτίζονται ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἀγάπη!
«Εἶναι ὡραῖο νὰ μπορεῖ νὰ χαμογελάει ὁ ἄνθρωπος! Ἀλλὰ οἱ στενοχώριες πικραίνουν τὴν ψυχή καὶ τῆς στεροῦν τὴν ἐλευθερία…», κατάφερε νὰ πεῖ ὅπως μάζευε τὰ βιβλία της. Ὁ καθηγητὴς τῆς τελευταίας ὥρας ἔλειπε, καὶ θὰ σχολούσαμε νωρίτερα.
«Μὰ ἡ χαρὰ δὲν ἐμποδίζεται ἀπὸ τὸ ἔξω! Εἶναι ΠΟΘΟΣ τῆς ψυχῆς, συνυφασμένος μὲ ὅ,τι βαθύτερο καὶ οὐσιαστικότερο λαχταράει τὸ εἶναι μας! Δηλαδὴ μὲ τὴν ζωή, τὴν ἀθανασία καὶ τὸ ἄπειρο! Ὅταν ἡ ψυχὴ τὰ κατακτήσει αὐτά, τότε κατάκτησε καὶ τὴν χαρά της! Τί ἄλλο εἶναι ἡ κατάκτηση ὅλων αὐτῶν, παρὰ Η ΛΥΤΡΩΣΗ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἡ αἰώνια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; Ἔχω μία ἰδέα· θέλεις νὰ πᾶμε στὴν παιδικὴ χαρά, γιὰ νὰ κάτσουμε καὶ νὰ μιλήσουμε; Εἶναι εὐκαιρία τώρα ποὺ φεύγουμε νωρίτερα».
«Καλὴ ἰδέα!», συμφώνησε ἀνακουφισμένη.
Λίγο ἀργότερα καθόμασταν κάτω ἀπὸ τὰ πεῦκα, στὸ σημεῖο ὅπου κατέληγαν οἱ δύο τσουλῆθρες, πολὺ κοντὰ καὶ ἀντικριστὰ μεταξύ τους, καὶ δὲν ἔχασα χρόνο. «Στὴν ζωή μας χρειαζόμαστε κάτι γερό, ποὺ νὰ ἐξουδετερώνει τὶς δυσκολίες καὶ τὶς φθορές. Χρειαζόμαστε ἀνώτερες ἀξίες, ποὺ ντύνουν τὴν ψυχὴ μὲ φτερά, καὶ χαρίζουν στὴν καρδιά μας πλήρη ἱκανοποίηση!».
«Ὅμως ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐπιστήμης παρουσιάζει τὴν ΑΝΩΤΕΡΗ ΗΘΙΚΗ ΖΩΗ ὡς ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ, μὲ τὶς ἀπαιτήσεις τῆς κοινωνίας. Ἀλλὰ καὶ πάλι, ἕνα κορίτσι δὲν ξέρει ποῦ νὰ ἀπευθυνθεῖ γιὰ νὰ βρεῖ τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ζωῆς!».
«Ὑπάρχει ἡ ἀληθινὴ ἐπιστήμη ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ἡ ψευδοεπιστήμη, ποὺ πῆρε τὴν κακία τοῦ Ψεύδους καὶ κάνοντάς την ἀγνώριστη, τὴν παρουσίασε δῆθεν γιὰ “ἐπιστήμη”. Γενικὰ ὑπάρχει ἀσάφεια καὶ ἔλλειψη κατεύθυνσης, καὶ οἱ νέοι μπαίνουμε στὴν κοινωνία ἀπροετοίμαστοι γιὰ πολλὰ προβλήματα. Τὸ πρῶτο, εἶναι ἡ διάσταση τοῦ τεχνολογικοῦ πολιτισμοῦ ἀπὸ τὸν πνευματικὸ πολιτισμό. Ὡστόσο ἐμεῖς καλούμαστε νὰ δουλέψουμε γιὰ τὴν ἐπαναγεφύρωση αὐτῶν τῶν δύο, ὥστε οἱ ἀπαιτήσεις τῆς τεχνολογίας νὰ ὑπηρετοῦν τὶς ἀπαιτήσεις τῆς ψυχῆς, γιὰ νὰ γίνει ἐφικτὴ ἡ πραγματοποίηση τοῦ αἰώνιου σκοποῦ μας! Δὲν μποροῦμε νὰ ἀγνοήσουμε, ἤ νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, τὴν πνευματικὴ ὑπόστασή μας, καὶ τὸν μεγάλο σκοπὸ της, τουλάχιστον ὅσο δὲν θέλουμε νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὶς τόσες ἐφαρμογὲς τῆς τεχνολογίας στὴν ζωή μας».
«Κρήνη, ὁ ψυχολόγος τῆς μαμᾶς μου εἶπε πὼς καμιὰ συμβουλὴ γιὰ τὴν εὐτυχία δὲν ἔχει ἀξία γιὰ ὅλους, ἀλλὰ καθένας πρέπει νὰ βρεῖ μόνος του τὸ τρόπο γιὰ νὰ γίνει εὐτυχισμένος· ἐγὼ προσωπικὰ νοιώθω κάτι σὰν ἀποστροφὴ γιὰ τὴν πραγματικότητα, κάπως σὰν νὰ εἶναι ἡ μοναδικὴ πηγὴ ὀδύνης, ποὺ μὲ κάνει νὰ νοιώθω… “λιγότερο ἄνθρωπος”! Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο εἶναι τόσοι πολλοὶ οἱ δυστυχισμένοι γύρω μας, οἱ ἀνήσυχοι, οἱ νευρικοί!». Καὶ τὸ βλέμμα καὶ ἡ φωνή της, μαρτυροῦσαν τὶς πληγὲς τῆς ψυχῆς της ἀπὸ τὰ ἀγκάθια ποὺ τὴν περιέζωναν…
«Αὐτὸ σημαίνει μᾶλλον ὅτι συνάντησες κάποια θλίψη, ποὺ εἶναι βαριὰ γιὰ τοὺς ὤμους σου. Μήπως θέλεις νὰ μιλήσεις γι’ αὐτό; Νὰ ξέρεις πὼς θεωρῶ τὴν ἐχεμύθεια χρέος μου».
Ἀντιμετωπίζοντας γιὰ ἀκόμα μιὰ φορὰ τὸν Γολγοθᾶ της νοερὰ, στάθμιζε κλονισμένη ἄν οἱ λέξεις τὸν χωροῦσαν. «Προχθὲς τὸ ἀπόγευμα βγῆκα, καὶ ἄφησα τὴν μαμά μου μόνη στὸ σπίτι. Πρῶτον, κάτω στὸν δρόμο μὲ ἔπιασε στὴν συζήτηση μία ἡλικιωμένη γειτόνισσα, λέγοντάς μου πὼς δὲν εἶναι ὡραῖο νὰ ἀκοῦς μία κοπέλα νὰ ἀνοίγει τὸ στόμα της καὶ νὰ βρίζει σὰν νὰ εἶναι πρωτόγονη. Ἐπαναλαμβάνοντάς το πάλι καὶ πάλι πέρασε ἡ ὥρα, μέχρι ποὺ ἕνα αὐτοκίνητο περνώντας ἐκτίναξε πάνω μου πολλὰ ἀπὸ τὰ λασπόνερα τοῦ δρόμου. Τρέχοντας στὸ σπίτι νὰ ἀλλάξω ῥοῦχα, ἄνοιξα τὴν πόρτα ἀπότομα, καὶ βρῆκα τὴν μαμά μου νὰ ἔχει ξεσπάσει σὲ γοερὰ κλάματα! Μόλις εἶχε συνειδητοποιήσει πὼς ἡ ψυχή της δὲν ἤθελε —καὶ δὲν μποροῦσε— νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὰ φρικτὰ πνευματικὰ δεσμά της! Ἡ μία ἀποσβολώθηκε ἀπὸ τὴν παρουσία τῆς ἄλλης, ἀλλὰ ἐκείνη ἔχασε πιὰ τὸν τρόπο νὰ κρύβεται. Μοῦ ἀποκάλυψε πὼς μέσα στὴν ψυχή της εἶχε δημιουργηθεῖ ἕνα ἄγριο κενὸ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΕΙ, τὸ ὁποῖο τὴν βύθιζε στὴν πιὸ βαθιὰ καὶ ἀγιάτρευτη θλίψη! Ὁ πόνος, ὁ πιὸ τρομακτικὸς ποὺ φώλιαζε μόνιμα στὰ βάθη τῆς ψυχῆς της γινόταν ὁ ἐφιάλτης της, τὸ σκοτεινὸ ὑπόβαθρο τῆς ἀβάσταχτης ζωῆς της! Ἔβλεπε καθαρὰ πὼς γιὰ νὰ ξεχάσει τὴν ἀγωνία της, τρομοκρατημένη βυθιζόταν μέσα στὴν ψευδαίσθηση, ποὺ εἶναι τὸ μεθύσι τῆς διάνοιας, καὶ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν προσποιητὴ ἄγνοια τοῦ κινδύνου. Ἡ μαμά μου παραδέχτηκε πὼς προοδευτικὰ βυθιζόταν στὴν λαίμαργη καὶ ἀχόρταστη ζωή· ὅσο πιὸ πολὺ μεγάλωνε, τόσο περισσότερο εἶχε μία τρελὴ ἐπιθυμία νὰ ζήσει, μιὰ ὑπέρμετρη ἡδυπάθεια, καὶ αἰσθανόταν πὼς οἱ διάφορες πελώριες ἐπιθυμίες, εἶχαν ὡς κύρια αἰτία τὸ πρῶτο λάθος της, τὴν προσωπικὴ πτώση της… Ὅσες ὅμως κι ἄν ἦταν οἱ “ἀπολαύσεις” ποὺ εἶχε ἀπὸ τὴν ὕλη, ἡ κατάληξή τους ἦταν τὸ αἴσθημα τῆς ἀηδίας ἀπὸ τὴν ζωή της. Σὲ ἐκεῖνες τὶς συγκλονιστικὲς στιγμὲς εἰλικρίνειας ὁμολόγησε, πὼς ἔκανε τὴν παραστρατημένη ζωή της ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ, προσπαθώντας μετὰ νὰ τὴν “δικαιολογήσει” μὲ ἀσύστατα ἐπιχειρήματα! Ὅμως ἡ συνείδηση, ἡ “φωνὴ τοῦ Θεοῦ” εἶναι ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ποὺ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ νὰ τὴν ἀρνηθεῖ κάν· ἀλλὰ καὶ μία ἀνάλογη ἄρνηση δὲν μένει χωρὶς συνέπειες, οὔτε εἶναι κάτι ἀνώδυνο, ἀντιθέτως, ἡ ὁδύνη εἶναι βαθειά… Ἡ μαμά μου παραδέχτηκε ἀκόμα πὼς ἀπὸ νέα περιφρόνησε τὴν ὁλοκλήρωση τῆς προσωπικότητάς της ὡς ἑνιαῖο ψυχοσωματικὸ σύνολο, καταλήγοντας τώρα στὴν νευρικὴ κατάρρευση. Ἡ ἀκατανίκητη καὶ ἄκρατη ἐπιθυμία ἐνασχόλησης μὲ τὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνισή της, καὶ γενικὰ ἡ καταναλωτικὴ νεύρωση, ἀπεικόνιζε τὴν καταβαράθρωση ἀπὸ τὴν μεγάλη ἀποτυχία της. Ὄντας νευρική, ἀνήσυχη καὶ ἀνικανοποίητη, φίμωνε τὴν συνείδησή της ὅσο ἀκολουθοῦσε τὰ ρεύματα τῶν ΞΕΝΩΝ ΗΘΩΝ, καὶ συμμορφωνόταν μὲ τὶς ἐπιταγὲς τῶν ἀνθρώπων τῆς κοινωνίας. ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΕΣΒΗΣΑΝ ΟΙ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ καὶ ἡ πρώτη λάμψη, καὶ ἔφτασε σὲ ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ, διαμαρτυρόταν μὲ τὸ ἐρώτημα “ποῦ εἶναι τώρα ἡ κοινωνία ποὺ ζήτησε τόσα ἀπὸ ἐμένα”; Τὸ συμπέρασμά της, Κρήνη, ἦταν πὼς ἡ πλειονότητα τῶν κοριτσιῶν στεροῦνται μιᾶς χαραγμένης ὁδοῦ, καὶ εἴτε ἀκολουθοῦν ἐσφαλμένες κατευθύνσεις, εἴτε ἀμφιταλαντεύονται σπαταλώντας πολύτιμα χρόνια πνευματικῆς οἰκοδομῆς, μέχρι νὰ βροῦν —ἄν τὸν βροῦν— τὸν δρόμο τῆς ἐσωτερικῆς ὁλοκλήρωσης. Καὶ ὅλα αὐτὰ ΛΟΓΩ ΑΓΝΟΙΑΣ…».
«Δυστυχῶς, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀγνοεῖ τὶς μεγαλειώδεις ἰδέες τῆς πίστης μας, τὶς ἀκατάλυτες καὶ θεῖες, ποὺ κυβερνοῦν καὶ δίνουν στὴν ζωή μας τὸ νόημα καὶ τὴν ὀμορφιά, δὲν μαθαίνει γιὰ τὴν διάθεση νὰ δίνει γιὰ χάρη τους ΤΑ ΠΑΝΤΑ, καὶ γι’ αὐτὸ βλέπει τὴν ψυχή του νὰ μαραίνεται…».
«Ἐπειδὴ ὅμως εἶδα ὅτι ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΞΑΠΑΤΟΥΣΑ τὸν ἑαυτό μου μὲ ψευδαισθήσεις, πιστεύοντας ὡς πραγματικὸ ἤ πραγματοποιήσιμο κάτι ποὺ ἁπλῶς ἐπιθυμοῦσα, ὡς φαντασιόπληκτη βίωνα μία φανταστικὴ πραγματικότητα, ἀντίθετη ἀπὸ τὴν μοναδικὴ πραγματικότητα! Ἀκολουθοῦσα κατὰ πόδας τὴν μαμά μου, ποὺ ἔλεγε πὼς πιεζόμενη ἀπὸ τὶς δυνατότητες τῆς ὀδύνης πάνω στὴν ψυχή της, ἀναγκαστικὰ φρόντιζε νὰ… περιορίσει τὶς ἀξιώσεις της γιὰ τὴν “εὐτυχία”. Ξέρεις, ἡ μαμά μου γιὰ πρώτη φορὰ παραδέχτηκε πὼς γιὰ τὴν ἐφηβεία ὁ ἡρωισμὸς γιὰ τὴν ἁγνότητα εἶναι μαγνήτης ἰσχυρός, ποὺ δονεῖ τὰ μύχια της! Καὶ πὼς χρειάζεται ἕνα στήριγμα, γιὰ νὰ προσκολληθεῖ πάνω του, ἀλλὰ γιὰ νὰ βρεῖ τὸ σωστὸ ὑπόδειγμα πρέπει νὰ ἀγωνιστεῖ. Ποτὲ δὲν ξέχασε μία συνομήλική της ποὺ ἔλεγε κάποτε, πὼς ὁ Χριστιανισμὸς ζητάει ἀπὸ τὰ παιδιά του νὰ ζοῦν σὰν νὰ εἶναι ἥρωες, δηλαδὴ ζητάει νὰ ἀγαπήσουν τὴν ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ καὶ τὴν ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟ ΘΥΣΙΑ! Καὶ πὼς γιὰ νὰ εἶναι δικός του ὁ ἄνθρωπος, πρέπει νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲ τὸν σκληρὸ πόλεμο κατὰ τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ του! Ἡ μαμά μου ἤθελε ὁπωσδήποτε νὰ μοῦ μεταφέρει τὸ μήνυμα ἐκείνης τῆς παλιᾶς φίλης της, πὼς οἱ διαφθορεῖς βάζουν μπροστὰ στὴν νεότητα ΤΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ ΠΡΟΤΥΠΩΝ ποὺ κάνουν γιὰ τὰ χειρότερα, ἀλλὰ ὄχι γιὰ τὴν ζωή, ποὺ εἶναι ἀγώνας. Γι’ αὐτὸ οἱ νέοι παραμένουν ἀνώριμοι, καὶ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΧΡΕΟΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ…».
«Πραγματικά, ἡ ζωὴ εἶναι μία μάχη, ποὺ τὴν κερδίζει μόνο ὅποιος ἔχει τὴν θέληση, χάρη στὴν ὁποία μπορεῖ νὰ ἀντέχει σὲ ὅσα εὐχάριστα ἤ δυσάρεστα τοῦ ἐμφανίζει ἡ ζωή. Ὁ εὐμετάβολος ἄνθρωπος προσπαθεῖ νὰ χορτάσει μὲ τὰ ξυλοκέρατα. Πολλὲς σκέψεις καὶ σκοποὶ δὲν πῆραν σάρκα καὶ ὀστά, ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶχε τὴν δύναμη τῆς θέλησης γιὰ ἐργασία πάνω σὲ αὐτά, μὲ συνέπεια, συνέχεια καὶ καρτερία. Ὁ Γέρων Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης εἶπε, πὼς “καμιὰ χαρὰ κοσμικὴ δὲν μένει χωρὶς μεταμέλεια. Μόνο ἡ χαρὰ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό, εἶναι γνήσια καὶ εἰλικρινῆς. Δόξες καὶ χρήματα, ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΑ, καὶ ὁ θάνατος τὰ βάζει στὴν ἁρμόζουσα θέση τους”… ».
«Ὁ ψυχολόγος τῆς μαμᾶς μου εἶπε ἀκόμα πὼς ἡ αὐταπάρνηση “ζημιώνει” τὴν ὕπαρξη ἑνὸς ἀνθρώπου, καὶ πὼς μὲ τὴν φυγὴ κάποιος καταφέρνει νὰ “ἀποτραβιέται” ἀπὸ τὸν “μὴ-ἱκανοποιητικὸ” πραγματικὸ κόσμο, σὲ ἕναν ἐσώτερο κόσμο φαντασίας καὶ ὀνείρου, ὅπου τὸ ἄτομο “ἀπολαμβάνει(!)” ὅσα στερεῖται στὴν ἀληθινὴ ζωή· ἀλλὰ βλέπω ὅτι καὶ ἡ φυγὴ μέσα στὴν ψευδαίσθηση εἶναι κάτι σὰν θάνατος! Κρήνη, δὲν θέλω νὰ βρεθῶ κι ἐγὼ στὴν θέση τῆς κατάρρευσης τῆς μαμᾶς μου! Ἀπὸ ὅ,τι μοῦ εἶπε, συμπέρανα πῶς ἡ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ της τὴν ἀπογοήτευσε, κάτι ποὺ δὲν θέλω νὰ συμβεῖ καὶ σὲ ἐμένα, ἐξ αἰτίας τῆς ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗΣ τῆς προσωπικότητάς μου ἀπὸ τὸ κοινωνικὸ σύστημα! Ἡ ἀνάγκη μου νὰ ἀλλάξω ζωὴ πάσῃ θυσίᾳ, δείχνει ὄτι πρέπει νὰ μάθω τὸν λόγο τῶν ἐσωτερικῶν ἀντιδράσεών μου, κάτι ποὺ ὥς τώρα ἀποστρεφόμουν ἐπειδὴ τὸ θεωροῦσα ταμποῦ. Ἐσὺ εἶσαι ὁ μόνος ἄνθρωπος ποὺ ξέρω, ποὺ ζεῖ χωρὶς κινητὸ καὶ παρέμεινε ἤρεμος, ἀλλὰ ΟΧΙ ΠΑΘΗΤΙΚΟΣ! Κρήνη ἤθελα νὰ σὲ ῥωτήσω, ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΥΨΙΣΤΟΣ ΣΚΟΠΟΣ;».
«Πολὺ ὡραία ἐρώτηση! Ἀφοῦ ὅμως πρέπει νὰ φτάσουμε τὴν συζήτησή μας τόσο ψηλά, θὰ πρέπει νὰ μαζέψουμε ἀπὸ τὴν βάση κάθε ἐπιμέρους παράγοντα, καὶ νὰ τὸν συμπεριλάβουμε. Γι’ αὐτὸ Εὐθαλία, θὰ πάμε καὶ στὸ χρόνο πίσω, γιὰ νὰ συγκεντρώσουμε κι ἀπὸ ἐκεῖ τὰ στοιχεῖα γιὰ τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα τῆς κοινωνίας, τὴν διάσταση τοῦ τεχνολογικοῦ πολιτισμοῦ ἀπὸ τὸν πνευματικό. Μὲ τὴν ἵδρυση τοῦ φιλελεύθερου κράτους στὴν ἀνήθικη Δύση, ἡ ὁποία εἶχε ἀποστατήσει ἀπὸ τὸν Νόμο τοῦ Χριστοῦ πέφτοντας στὴν αἱρετικὴ κόλαση, ΟΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΑΖΟΝΤΕΣ ΕΤΡΕΦΑΝ ΒΑΘΕΙΑ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ἐπειδὴ ὁ Χριστιανισμὸς νίκησε τὸν παγανισμὸ καὶ ὑποτίμησε τὴν ἐπίγεια ζωή. Διατείνονταν πὼς ἡ θρησκεία —ἐννοώντας φυσικὰ τὴν ἀθλιότητα τῆς αἵρεσή τους— δὲν μποροῦσε νὰ κρατήσει τὸν λόγο της νὰ ὁδηγήσει τὸν ἄνθρωπο στὴν εὐτυχία. Δὲν συμφωνοῦσαν μὲ τὴν… “ὁμοιόμορφη” ἐπιβολὴ τῆς εὐτυχίας σὲ ὅλους “μὲ τὸν ἴδιο τρόπο” ἐπειδή, ἔλεγαν, οἱ ἐνέργειες ποὺ προϋπέθεταν “ΤΟΝ… ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ”, “παραμόρφωναν μὲ παραληρηματικὸ τρόπο” τὴν εἰκόνα τοῦ πραγματικοῦ κόσμου! Ἄρχισαν λοιπὸν νὰ ἐξετάζουν τὸ ῥίξιμο τῆς εὐθύνης τῆς δυστυχίας τους στὸν “πολιτισμό”, ὥστε νὰ τὸν ἐγκαταλείψουν ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΗΝ… ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ὅπου θὰ “ἐξασφάλιζαν” ἕνα πολὺ μεγαλύτερο ποσὸ “εὐτυχίας”! Γιὰ νὰ τὸ καταλάβεις καλύτερα, ἀκόμα καὶ σήμερα οἱ αἱρετικοὶ νοιώθουν μεγάλη ἐχθρότητα ἐναντίον τοῦ πολιτισμοῦ, ἐπειδὴ ὅπως λένε, τοὺς ἀφήνει ἐκτεθειμένους στὶς ἀπειλὲς τῆς ὀδύνης, ἡ ὁποία θερίζει τὴν ψυχή τους! Μιλώντας γιὰ ἐπιστροφὴ στὸν πρωτογονισμό, ἐξέφραζαν τὴν ἔντονη νοσταλγία τῆς ἡγεμονίας τῶν ἀτάκτων ἐσωτερικῶν κινήσεων ἐπὶ τῆς ψυχῆς, ὡς ἔκφραση “αὐθεντικότητας”, καὶ τοὺς βάνδαλους ὀραματισμοὺς γιὰ ἐκτεταμένη ἐρήμωση τῶν ψυχῶν! Ἐξ ἀρχῆς οἱ φιλελευθεριάζοντες ἄντρες ἀνασκουμπώθηκαν γιὰ τὴν “ἀνάπλαση” τοῦ κόσμου μέσα στὴν διαφθορά, φέρνοντας μεγάλο χάσμα μεταξὺ ΔΙΑΝΟΙΑΣ καὶ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, δηλαδὴ μεταξὺ “πρωτόγονου πολιτισμοῦ” καὶ ζωῆς! Μὲ τὴν ΑΝΔΡΙΚΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ τοῦ “πολιτισμοῦ”, οἱ ἰσχυροὶ τοῦ κόσμου ἕνωσαν τὶς δυνάμεις τους ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ, καὶ μάλιστα στὸν νόμο τῆς ζούγκλας, στερώντας τὴν πνευματικὴ ζωὴ ἀπὸ ὅσους διοικοῦσαν. “ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΩΝΤΑΣ” ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ, οἱ εὐρωπαῖοι εἰδωλολάτρες ἄρχισαν νὰ λατρεύουν τὸν ἑαυτό τους, μαθαίνοντας τὸν τρόπο ἀπὸ τὸν διάβολο-πατέρα τους».
«Εἶχα ἀκούσει ὅτι ὁ πρωτόγονος ὄχλος εἶναι μία σύνθεση κακιῶν, ὅπως ἐγωισμοῦ, ὑπερηφάνειας, ἀσυμπάθειας, σκληρότητας καὶ περιφρόνησης, ἀλλὰ τώρα καταλαβαίνω τὸν λόγο ποὺ ἄν κάνει τὸ κορίτσι ἕνα σφάλμα, ἡ κοινωνία δὲν τὸ βοηθάει νὰ ἐπανορθώσει, ἀλλὰ τὸ ὠθεῖ νὰ κάνει καὶ μεγαλύτερο…».
«Ὁ σκοπὸς τῆς πρωτόγονης κοινωνίας εἶναι ὁ… θάνατος! Ἁπλῶς ὅλοι τρέφουν τὴν ψευδαίσθηση πὼς θὰ κερδίσουν ἀπὸ τὸν θάνατο τῶν ἄλλων, καὶ ὅτι οἱ ἴδιοι θὰ καταφέρουν νὰ ἐπιβιώσουν διαθέτοντας ἰσχύ. Δηλαδὴ ἐδῶ οἱ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ προϋποτίθενται, καὶ ἡ καθημερινότητα διανθίζεται ἀποκλειστικὰ μέσα στὶς ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ. Τὸ μίσος τοῦ κόσμου προσανατολίζει πρὸς τὴν καταστροφὴ τοῦ παλαιοῦ κόσμου, ὅπου διδάσκονται τὰ χρηστὰ ἤθη, ὥστε νὰ ἐπικρατήσει ὁ νέος κόσμος, ὅπου ὁτιδήποτε λάμπει θεωρεῖται “χρυσός”! Στὴν “νέα κλίμακα ἀξιῶν”, ἡ καταστροφὴ συνδέεται μὲ τὸ “θάρρος” ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ τὸ γκρέμισμα. Ἡ κρυφὴ “νέα παράλογη λογικὴ” εἶναι ἡ… ΑΓΝΟΙΑ, ποὺ λέγεται καὶ “κοινὴ λογική”· μέσα σὲ ἕναν ἀκατανόητο κοινωνικὸ λαβύρινθο, ὁ ἀκόλουθος μόνο πάραδίδει τὸν ἑαυτό του ΕΝ ΛΕΥΚΩ, ΜΙΜΟΥΜΕΝΟΣ τὸν μπροστινό του, τοῦ ὁποίου ἡ συμπεριφορὰ ἰσοδυναμεῖ μὲ “σαφεῖς ἐντολές”, χωρὶς τὸ “δικαίωμα” νὰ τὶς ἀπορρίψει κανείς! Σύμφωνα μὲ τὴν “νέα κλίμακα ἀξιῶν”, δείχνοντας ὁ ἀκόλουθος τὴν “ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ” ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΠΙΣΤΑ τοὺς ἄλλους, ἀποδεικνύει τὴν ἀμέριστη ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ ΦΥΛΗ, γιὰ τὴν ὁποία τὰ ὑπόλοιπα μέλη τὸν “θαυμάζουν”, καὶ τὸν ἀναγνωρίζουν ὡς “ἄξιο καὶ σεβαστὸ” μέλος! Ἡ νέα ἔκφραση “πρωτόγονης ταπείνωσης”, εἶναι ἡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ τοῦ ἀκολούθου, ὡς “ΔΩΡΟ ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ” πρὸς ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ τῆς ΔΙΑΒΟΛΙΚΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣΗΣ, τὸ ὁποῖο βδελύσσεται τὴν “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ”! Ἡ “νέα ΑΙΣΘΗΣΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ”, προκύπτει ἀπὸ τὴν ΑΠΟΛΥΤΗ ΥΠΟΤΑΓΗ στὰ κελεύσματα τῶν διαμορφωτῶν τῆς γνώμης, καὶ τῶν διαμορφωτῶν τῆς “πραγματικότητας”… Ὁ ἀδύναμος εἶναι Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΓΟΝΩΝ! Αὐτὸν θὰ ἀναζητήσουν οἱ ἀκόλουθοι γιὰ νὰ ἐφαρμόζουν τὸν νόμο τῆς ζούγκλας, ὅπου ὁ ὑλικὰ-ἰσχυρότερος ΤΡΩΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ τὸν ἀνίσχυρο! Ὥς ἐδῶ τὰ καταλαβαίνεις αὐτὰ ποὺ σοῦ λέω;».
«Ὥστε ὅλες αὐτὲς οἱ ἀνισότητες εὐθύνονται γιὰ τὴν κατάρρευση τῆς μαμᾶς μου; Δηλαδὴ τὸ ἴδιο ποὺ λένε καὶ οἱ φεμινίστριες; Ὅσα λὲς τὰ καταλαβαίνω, ἀλλὰ ἄμα δὲν βγάζω νόημα ἀπὸ τὴν νοοτροπία τῶν ἄλλων, Κρήνη, πῶς θὰ μπορῶ νὰ προστατευτῶ;».
«Στὴν πρωτόγονη κοινωνία σπάρθηκε τὸ σύστημα ΑΝΩΤΕΡΟΙ σὲ σχέση μὲ τοὺς ΚΑΤΩΤΕΡΟΥΣ, σύμφωνα μὲ τὴν “νέα κλίμακα πρωτόγονων ἀξιῶν”. Πρωτίστως ὅμως, οἱ “ἀνισότητες” εἶναι πρόβλημα τοῦ διαβόλου· ἐκεῖνος φρίττει μὲ τὴν ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, μπροστά του, καὶ μέσα στὴν μειονεξία του ὁ διάβολος ἀνακουφίζεται πρὸς στιγμήν, ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ τὴν ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΘΕΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ… Ἡ αἱρετικὴ κοινωνία, ποὺ μετασχηματίζεται σὲ πρωτόγονη, ζεῖ τὴν πλάνη τοῦ διαβόλου. Οἱ ὀρθόδοξοι ὅμως ΜΠΟΡΟΥΜΕ καὶ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ νὰ ἐξουδετερώσουμε τὶς πλάνες τοῦ σατανᾶ! Οὔτε οἱ γονεῖς μου μποροῦσαν νὰ φανταστοῦν τὰ τέρατα ποὺ ἔχουν πλάσει οἱ διεστραμμένοι, ἀλλὰ εὐτυχῶς ποὺ ἡ μαμά μου γνώρισε τὴν κυρία Λαυρεντία, καὶ τῆς τὰ ἐξήγησε ἀναλυτικῶς. Στὴν πρωτόγονη κοινωνία, ΟΛΑ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ “ΔΥΝΑΜΗ” ποὺ διαθέτει κάποιος, ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ.. ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ! Οἱ περισσότεροι προβάλλουν τὸν ἑαυτό τους, σὲ ἕναν ΑΓΩΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗΣ τοῦ ἀτόμου. Ὅλοι νοιώθουν “ὁπλισμένοι” μὲ τὴν σφυρηλατημένη ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη τεχνική, ὥστε περνώντας στὴν ἐπίθεση κατὰ τῆς φύσης, νὰ τὴν… “ὑποτάσσουν” στὴν θέλησή τους· δηλαδὴ προόδευσαν ἐπιστημονικά, ΞΕΠΕΣΑΝ ὅμως πνευματικά, ἤθικά, σὰν ἄνθρωποι. Τὸ τίμημα τῆς ἁτομιστικῆς ἀνεξαρτησίας ποὺ παρέχει ὁ “πολιτισμός” τῆς ΑΥΤΟ-ΛΑΤΡΕΙΑΣ, τοῦ ΦΙΛΟΤΟΜΑΡΙΣΜΟΥ καὶ τῆς ἐπιτηδευμένης συμπεριφορᾶς, εἶναι Η ΒΑΡΕΙΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ! Ὁ φεμινισμὸς ποὺ ἀνέφερες, εἶναι κοινωνικὸ φαινόμενο, ἀδιαφανὲς ὥς τώρα γιὰ τὰ μάτια μας, ἐπειδὴ εἶναι ἀπὸ μόνο του παγκόσμιος “διαστροφέας” τῆς ἀλήθειας! Ἐπειδὴ οἱ δυτικοὶ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ, οὔτε καὶ τὶς γυναῖκες τους ἀγαποῦσαν σεβαστικά, ἀναλόγως τῆς ἀγάπης ποὺ ἔχει ὁ Κύριος γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Στὸν “πολιτισμὸ” ποὺ ἔδινε μεγαλύτερη ἔμφαση στοὺς ἄντρες, ἡ κοινωνικὴ ὑπόσταση ἔλειπε ἀπὸ τὶς γυναῖκες τῆς Δύσης· οἱ ὁποῖες προσπαθοῦσαν πλαγίως νὰ κάνουν τὴν ἐμφάνισή τους στὴν κοινωνία, διὰ τῆς ἕνωσης μὲ ἕναν ἄντρα. Στὴν χίμαιρα τῆς πρωτόγονης κοινωνίας τώρα, στὴν “νέα κλίμακα ἀξιῶν” ἐκτιμᾶται τὸ ΓΟΗΤΡΟ καὶ ἡ ΕΞΟΥΣΙΑ. Σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο ἀνταγωνίζονται μονάχα ἄνθρωποι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΠΗΡΟΙ, ποὺ κάνουν στὴν ζωή τους ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ, γεμίζοντάς την μὲ ΠΤΩΣΕΙΣ! Βγαίνοντας οἱ γυναῖκες τῆς Δύσης στὴν κοινωνία γιὰ ἐργασία, ἔμαθαν ὅτι ἔπρεπε νὰ ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΥΝ ΩΜΑ τὴν προσωπικὴ ὕπαρξή τους, χωρὶς τὴν παρηγοριὰ τῆς πίστης στὴν μέλλουσα ζωή! Ἐν ὀνόματι δῆθεν τῆς “ἐλευθερίας”, παρμένης ἀπὸ τὴν μηχανικὴ κοινωνία τοῦ ψευδο-ἐπιστημονισμοῦ, παρασύρθηκαν στὸν ἀνδροποιημένο “πολιτισμὸ” καὶ ΑΝΔΡΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ καὶ οἱ ἴδιες, χάνοντας τὴν δική τους, πολύτιμη γυναικεία ὑπόσταση! Οἱ γυναῖκες ὠθήθηκαν πρὸς τὴν αὐτοκαταστοφή, ἀφοῦ ὁλόκληρος ὁ συναισθηματικὸς κόσμος τους ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΕ, γιὰ νὰ γίνουν ΤΥΦΛΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ! Εὐθαλία, κανείς μας δὲν κατάλαβε τί σήμαινε τὸ σύνθημα τῶν φεμινιστριῶν, αὐτὸ τῆς “ἰσότητας μὲ τοὺς ἄντρες”, γιὰ τὸ ὁποῖο ἦταν ὑπερήφανες· ὄντας οἱ γυναῖκες “ἴσες” μὲ τοὺς ἄντρες, ἐκεῖνοι… ΕΠΑΨΑΝ ΝΑ ΤΙΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ! Ἀντὶ νὰ ἐξυψωθεῖ τὸ πρόσωπο τῆς γυναίκας, ἡ κοινωνία ἔγινε ΔΥΣΜΕΝΗΣ ἀπέναντί της καὶ τῆς ἔδωσε ΜΕΙΟΝΕΚΤΙΚΗ ΘΕΣΗ! Ἀφοῦ τὰ ἐπαγγέλματα κρίνονταν ὡς πρὸς τὸ γόητρο καὶ τὴν ἐξουσία, δηλαδὴ μετριοῦνταν μὲ ἐντελῶς ἀτομιστικὰ κριτήρια —ὄχι μὲ ὅσα θὰ ὠφελοῦσαν καὶ τοὺς ἄλλους—, αὐτὸ ποὺ προωθήθηκε γιὰ “ἰσότητα” ΣΥΝΕΘΛΙΨΕ ΤΟΝ ΨΥΧΙΣΜΟ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, ἀφήνοντάς τον ΑΝΑΠΗΡΟ! Στὸν ἀνταγωνισμὸ μὲ στόχο τὴν ἐπικράτηση τοῦ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥ καὶ τοῦ ΙΚΑΝΟΤΕΡΟΥ, γιὰ νὰ ἐπιτελέσει “ἀντρικὸ ἔργο” ἡ γυναίκα, συχνὰ ἔπρεπε νὰ μοχθεῖ ὑπέρ τῶν δυνάμεών της! Οἱ γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ΔΕΝ πλάστηκαν γιὰ νὰ πολεμᾶνε, ἀλλὰ γιὰ νὰ φέρνουν στὸν κόσμο τὴν ζωή καὶ νὰ τὴν αὐξάνουν τρέφοντάς την μὲ τὴν ψυχή τους, καὶ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕ ΝΑ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΟΥΝ, τοποθετήθηκαν μέσα στὶς ΑΝΤΙΞΟΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, τὸν ΑΛΛΗΛΟΣΠΑΡΑΓΜΟ τῶν ΠΑΡΑΛΟΓΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ, καὶ σὲ κάθε ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΝΤΙΜΑΧΙΑ! Καλούμενες νὰ ἀλληλοεξουδετερώνουν τὰ τάλαντά τους, αὐτὰ κατασπαταλιοῦνταν ὡς ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΙΚΑ ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΑ, ἐκφράζοντας οἱ γυναῖκες ΤΙΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ! Πλέον οἱ γυναῖκες ὅλο καὶ περισσότερο στὶς ἐσωτερικὲς ἐκδηλώσεις ἔμοιαζαν μὲ τοὺς… “ἄντρες”! Ἐν ὀλίγοις, “προσαρμόστηκαν” στὴν πρωτόγονη κοινωνία ὅπως κάνουν τὰ ζῶα, ἤ ὅπως προσαρμόζει ὁ χαμαιλέοντας τὰ χρώματά του προκειμένου νὰ ἐπιβιώσει… Χωρὶς ἐμπιστοσύνη στὸν Χριστό, οἱ ἄνθρωποι ἀμφιβάλλουν γιὰ τὰ πάντα, καὶ οἱ διαφθορεῖς τοὺς λένε ψέματα γιὰ τὰ πάντα…».
«Βλέπουμε πολλοὺς ποὺ λένε, “δὲν εἶναι καὶ πολὺ σπουδαῖο”, ἤ, “ὅλοι ἔτσι κάνουν!”. Καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι “ἠθικὴ προσαρμογὴ” στὴν κοινωνία, ἔτσι Κρήνη;». Τὸ πρόσωπό της ἦταν αἰσθητὰ πολὺ πιὸ ἤρεμο. «Γι’ αὐτὸ λένε ὅτι οἱ γυναῖκες δὲν πρέπει νὰ φορᾶνε παντελόνια; Ποτὲ δὲν τὸ κατάλαβα αὐτό!».
«Ὁ πνευματικός μου λέει πὼς ὅταν ἡ γυναίκα φοράει ἀντρικὰ ῥοῦχα, ἀποκτάει μία ψυχολογία ἀντρική, δηλαδὴ προχωράει σὲ ψυχολογικὸ ἑρμαφροδιτισμό! Σὲ ψυχολογικὸ ἀρσενικοθηλυκισμό! Αὐτὸ τὸ πράγμα εἶναι μεγάλη ζημιά! Γι’ αὐτὸ στὴν ἐποχή μας ἔχουμε πολλὲς διάστροφες ἁμαρτίες, ἐπειδὴ “ΕΞΙΣΩΣΑΜΕ” τὰ φύλα ἀπὸ πλευρᾶς πλέον, στολῆς! Στὴν πίστη μας ξέρουμε ὅτι “ἡ γυναίκα δὲν πρέπει νὰ φοράει τὰ ῥοῦχα τοῦ ἄντρα, οὔτε ὁ ἄντρας τὰ ῥοῦχα τῆς γυναίκας. Ὅποιος κάνει αὐτὰ τὰ πράγματα, τὸν ἀποστρέφεται ὁ Κύριος*”. Μὲ λίγα λόγια, μὲ τὴν πρωτόγονη ΑΝΔΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, ἐπισημοποιήθηκε ὕπουλα —ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ “ΑΠΟΔΕΚΤΟ(!)”— τὸ ξεκίνημα τῆς ἠθικῆς ἀνωμαλίας, καὶ κάθε διαστροφῆς! Ὅλοι οἱ “ἀγῶνες” τῶν φεμινιστριῶν δηλαδή, γιὰ τὴν ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΟΥ καὶ τὴν ἀποπομπὴ τῆς φούστας, ἦταν κατάφωρα εἰς βάρος τῆς γυναικείας ὑπόστασής τους, παίζοντας τὸν πρωτόγονο ῥόλο ποὺ τοὺς ἀνέθεσε ἡ μισάνθρωπη αἱρετικὴ κοινωνία…».
«Αὐτὴν τὴν… “ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΑ” μιμοῦνται οἱ ἀνήθικοι ἄντρες ποὺ συμπεριφέρονται σὰν γυναῖκες; Μιμοῦνται τὴν… ἀπογυναίκωση;».
«Μᾶλλον! Πάντως ὅλα τὰ φαινόμενα διαστροφῆς ἄρχισαν νὰ ξεπροβάλλουν μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ ὑλισμοῦ. Μὲ τὸν ὑποβιβασμὸ τῆς προσωπικότητας τῶν γυναικῶν ἀπὸ τὸν ὑλισμό, χτυπήθηκε τὸ γόητρό τους, τὸ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΟΥΣ, καὶ τὸ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΘΕΝΟΣ ΤΟΥΣ! Πιστεύοντας καὶ ἐκεῖνες τὰ πρωτόγονα ψεῦδη γιὰ τὴν ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ τῆς ψευδο-ἐπιστήμης, τὴν ἀναβίβασαν ὅπως οἱ ἄντρες, ὡς ἐκείνη ποὺ καθόριζε τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς, καὶ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ, ΕΓΙΝΕ Η ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΥ ΞΕΠΕΣΜΟΥ ΤΟΥΣ! Μόλις ἄρχισαν τὰ διάφορα πρωτόγονα “ἐπαγγέλματα” νὰ τὶς ἀπογυμνώνουν, ΜΗΔΕΝΙΣΑΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΚΦΥΛΙΣΑΝ, ὑποβιβάζοντάς τες στὴν ΡΩΜΑΪΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, τοῦ ῥές, δηλαδὴ στὴν θέση τοῦ… ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ! Ὄταν καταπιέζεται κανείς, καὶ τοῦ στεροῦν τὶς εὐκαιρίες νὰ ΦΕΡΘΕΙ ΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ἑπόμενο εἶναι νὰ μὴν ξέρει νὰ φερθεῖ ὡς τέτοιος. Ἡ φθορὰ τῶν νεύρων ποὺ ἐπιφέρουν οἱ ταχύτατοι ῥυθμοί, ἐντείνουν τὶς ὑπερβολὲς τῆς παθητικῆς φύσης τῆς σημερινῆς γυναίκας, καὶ τὴν σύρουν στὴν ἕτοιμη ἀντρικὴ ἐπιβολή, καὶ τὴν ἄκριτη ἀρνητικὴ ὑποταγή. Μπαίνοντας σὲ ἕναν γάμο, ὅπου θὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ τὴν κρίση της, ὅχι ὡς συνέπεια ἀμοιβαίων ὑποχωρήσεων, ἀλλὰ ὡς μία πραγματικὴ παραίτηση, δὲν διαμορφώνει τὴν προσωπικότητά της καὶ τὸ γυναικεῖο πνεῦμα της, μὲ τρόπο ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίζει τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Ὅταν ἡ γυναίκα κάνει τὸ μέγα λάθος νὰ ὑποθάλπει τὸν ἀτομισμό, μὲ τὸ νὰ ζητάει νὰ ἀρέσει καὶ μόνο, αὐτὸς ὁ ἀτομισμὸς τῆς φράσσει τοὺς δρόμους τῆς ἐλευθερίας, διότι ἔτσι συμμορφώνεται πρὸς τὶς ἐπιταγὲς τῆς πρωτόγονης κοινωνίας, ποὺ τὴν θέλει ἀδύναμη καὶ παθητική, νὰ ὑποτάσσεται μὲ φόβο στὴν μοιρολατρεία καὶ τὴν ἄγνοια…».
«Νομίζω πὼς ἡ μαμά μου ὑπέφερε ἀπὸ ὅλα ὅσα εἶπες, Κρήνη, νομίζοντάς τα ὅμως, κάπως σὰν… ΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ, γιὰ τὰ ὁποῖα δὲν μποροῦσε νὰ κάνει τίποτα! Μοῦ εἶπες πολλὰ πράγματα, καὶ βλέπω πὼς τὸ λάθος της ἦταν ποὺ χρησιμοποιοῦσε ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ, ὡς ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΥΣ γιὰ νὰ “κρύβονται” τὰ λάθη της, καὶ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ, τὰ “ἀπολάμβανε” στὶς αὐταπάτες ὡς ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΕΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ! Τελικὰ μοῦ ἔμαθε ὅτι οἱ αὐταπάτες δὲν προστατεύουν ἀπὸ τὴν ὀδύνη, ἡ ὁποία ἄν δὲν ἀντιμετωπιστεῖ, θὰ καταλήξει στὴν κρίση ταυτότητας… Εἶχες πεῖ παλιότερα ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε ἀνταγωνισμὸ τὰ κορίτσια μὲ τὰ ἀγόρια, ἀλλὰ δὲν θυμᾶμαι πῶς γίνεται αὐτό».
«Μιὰ ἀνταγωνιστικὴ πάλη τῆς γυναίκας μὲ τὸν ἄντρα, εἶναι ἄνιση καὶ καταδικασμένη σὲ ἀποτυχία. Τὰ δύο φύλα ἔχουν διαφορὰ στὸν τρόπο σκέψης, τὶς συγκινησιακὲς ἀντιδράσεις καὶ ἐκφράσεις, χωρὶς βεβαίως τὰ χαρακτηριστικὰ νὰ διακρίνονται σὲ ἀνώτερα καὶ κατώτερα, ἁπλῶς διαφέρουν. Θὰ συμφωνεῖς πιστεύω, μαζί μου, πὼς εἶναι καιρὸς οἱ γυναῖκες νὰ μάθουμε τὸν πραγματικὸ ἐχθρό μας, καὶ νὰ δώσουμε μεγάλες ἐσωτερικὲς μάχες μαζί του, ὥστε νὰ τὸν ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΟΥΜΕ! Εἶναι καιρὸς οἱ Ἑλληνίδες νὰ συμβάλλουμε στὴν ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ τοῦ λαοῦ μας! Ἡ ἐμπέδωση τῆς νίκης εἶναι δυνατὴ μὲ τὴν ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ! Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη μάχη ποὺ πρέπει νὰ δώσουμε, γιὰ νὰ λυτρωθεῖ ἡ ἑλληνορθόδοξη κοινωνία μας ἀπὸ τὴν τυραννία του, καὶ ἡ θέση μας σὲ τέτοια μάχη θὰ εἶναι ΗΓΕΤΙΚΗ! Λόγῳ τοῦ ὑλισμοῦ ὁ ἄντρας ἀπέκτησε τὴν ζωώδη ὐπεροχή, τὴν ὁποία καταχράστηκε. Ὅλα τὰ ἑπόμενα δεινά, ἦταν συνέπειες τῆς πρωτόγονης κατάστασης στὴν ὁποία ζοῦσαν οἱ ἄνθρωποι… Πρέπει λοιπὸν νὰ ἐπικρατήσει ἡ δύναμη τοῦ πνεύματος, ποὺ θὰ ἰσοφαρίσει τὴν ὑλική, τὴν σωματικὴ ὑπεροχὴ τοῦ ἄντρα, γιὰ νὰ μποροῦν ὅλοι νὰ δοῦν Θεοῦ πρόσωπο! Ἡ δεύτερη μάχη ποὺ ὀφείλουμε νὰ δώσουμε οἱ γυναῖκες, εἶναι ἡ μάχη ἐναντίον τοῦ κάθε κοινωνικοῦ ῥεύματος, ἐπειδὴ πρόκειται γιὰ ῥεῦμα πνευματικοῦ ἀφοπλισμοῦ! Ἀκόμα κι ἄν αὐτὸ ὑποκρίνεται, ὅτι μᾶς “ὑπερασπίζεται”. Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ! Καὶ ἡ τρίτη μάχη μας, Εὐθαλία μου, εἶναι νὰ ἀποκτήσουμε τὴν νοοτροπία τῆς ἀγωνίστριας καὶ ἀναλαμβάνοντας τὶς εὐθύνες μας, νὰ πάρουμε τὴν ζωή μας πολὺ σοβαρά! Μόνο ἔτσι ἡ πορεία μας ὡς γυναῖκες, θὰ εἶναι πορεία ἀπὸ τὸ σημεῖο τῆς νίκης, πρὸς τὴν πνευματικὴ δημιουργία!».
Ἡ Εὐθαλία μὲ ἄκουγε μὲ μία χαρούμενη σοβαρότητα, νὰ ζωντανεύει τὴν ἔκφρασή της. «Μὲ ποιὸ τρόπο ὁ ὑλισμὸς μᾶς ἔφερε στὴν πρωτόγονη κατάσταση;».
«Μποροῦμε νὰ ποῦμε πολὺ ἁπλά, πὼς ἡ “χειραφέτηση” τῶν γυναικῶν προκάλεσε τὴν ἀπαράδεκτη “χειραφέτηση” τῶν παιδιῶν· γεγονότα ποὺ ὁδήγησαν στὴν ἐξωτερικὴ σπασμωδικὴ δραστηριότητα τῆς σύγχρονης ζωῆς· ἡ ὁποία ἐξοστράκισε τὴν ἐσωτερικὴ ζωή, καταλήγοντας οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι στὴν “ἀρχὴ τῆς ἥσσονος προσπάθειας”, ποὺ εἶναι ἡ “πύλη” τῆς ΜΑΖΑΣ! Στὴν ἐφηβικὴ ἡλικία ὅμως, οἱ πραγματικὲς ἀνάγκες καθορίζουν ποιοῦ εἴδους πρόσωπο θὰ ἀναπτύξει ὁ νεοσχηματιζόμενος πνευματικὸς ὀργανισμός, ὁπότε ἐμεῖς ἔχουμε κάθε περιθώριο νὰ ἐργαστοῦμε γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς γυναικείας προσωπικότητάς μας! ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΘΗΛΕΟΣ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ, τῆς ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ καὶ τῆς ΑΓΑΠΗΣ, ποὺ χαρακτηρίζουν τὴν γυναικεία ψυχή μας, συνδυάζονται ἰδανικὰ μέ τὴν ζωὴ τῆς πίστης, ποὺ γνωρίζει τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν χαρὰ τοῦ Παραδείσου!».
«Κρήνη, θὰ μπορούσαμε νὰ βροῦμε πολλὲς ἰδέες, γιὰ νὰ κάνουμε τὸν τεχνικὸ πολιτισμό, ὄργανο διακονίας τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ! Ἔτσι μέσα στὸν σάλο τῶν καιρῶν μας θὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴν τεμπελιά, καὶ θα γεννηθεῖ ἡ ἀληθινὴ μορφὴ τοῦ πολιτισμοῦ! Ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ σκεφτῶ τί πρέπει νὰ κάνουμε, γιὰ νὰ ὁλοκληρώσουμε τὴν προσωπικότητά μας».
«Γιὰ νὰ φτάσουμε ὡς γυναῖκες στὴν αὐτονομία τῆς κρίσης μας, δηλαδὴ τὸν καρπὸ τῆς ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑΣ ΤΗΣ ΕΥΦΥΪΑΣ ΜΑΣ, πρέπει νὰ βροῦμε τὸ ἀληθινὸ πρόσωπό μας, ὡς θυγατέρες τῆς Παναγίας. Ξέρεις, Εὐθαλία, πρὶν ἀπὸ τὴν διάδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ γυναίκα στοὺς πρωτόγονους λαοὺς ἦταν σκλάβα, δίχως γνώμη καὶ δίχως ἀξία! Ὁ Χριστὸς ἀνύψωσε τὴν γυναίκα, μέσῳ τῆς Παναγίας μας! Ἀπὸ τότε ὅλες οἱ θυγατέρες τῆς Παναμώμου Δεσποίνης, γονατίζουμε ταπεινὰ στὰ πόδια Της, γιὰ νὰ διδάσκει ἡ ΚΡΗΝΗ τῆς αἰωνίου Ζωῆς στὴν καρδιά μας, τὴν ἀνώτερη πνευματικὴ ζωή! Αὐτὸ ποὺ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ κάνουμε ὅλοι καὶ ὅλες, μικροὶ καὶ μεγάλοι, εἶναι νὰ καταγγέλουμε τὰ ΣΟΦΙΣΜΑΤΑ ποὺ ΔΕΣΜΕΥΟΥΝ τὴν ψυχή μας· νὰ ἀνακρίνουμε δηλαδὴ τὴν καρδιά μας γιὰ σκόπιμα παραπλανητικοὺς συλλογισμούς, ἤ ἀληθοφανῆ ἐπιχειρήματα, ποὺ κινοῦνται ἐξαπατητικά· καὶ γενικότερα νὰ ψάχνουμε γιὰ κάθε πονηρὴ ἐπινόηση ποὺ ἀγκιστρώθηκε μέσα μας, ὥστε νὰ τὴν ἀπορρίψουμε. Αὐτὸ θὰ γίνει ἐφικτό, διαβάζοντας τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν κατωτερότητα ποὺ μᾶς κατατρύχει».
«Καλὸ εἶναι νὰ προσέχουμε καὶ ὅσα μᾶς συμβουλεύουν· σὲ κοπέλα ποὺ θὰ πάρει τὴν ζωή της στὰ σοβαρά, νομίζω δὲν ταιριάζει νὰ ἐκφράζεται σὰν πρωτόγονη, ἤ νὰ “κλέβει” στὰ διαγωνίσματα… Τὸ συμπέρασμά μου ἀπὸ τὴν ζωογόνα συνάντησή μας εἶναι, πὼς ὅταν δὲν γνωρίζουμε τὸν λόγο τῶν ἐσωτερικῶν ἀντιδράσεών μας, περνᾶμε στὴν πλευρὰ τῶν αἱρετικῶν, ποὺ νοιώθουν μεγάλη ἐχθρότητα ἐναντίον τοῦ πολιτισμοῦ, καὶ προσπαθοῦν νὰ τὸν μετατρέψουν σὲ πρωτόγονο. Ἀντίθετα ἀπὸ τὴν μαμά μου, ἐγὼ γνωρίζω ἐγκαίρως, πὼς γιὰ τὴν ἐφηβεία, ὁ ἡρωισμὸς γιὰ τὴν ἁγνότητα εἶναι μαγνήτης ἰσχυρός! Οὔτως ἤ ἄλλως, ὁ σκληρὸς πόλεμος μὲ τὸν κακὸ ἑαυτό μας θὰ μᾶς φτάσει στὸν ΥΨΙΣΤΟ ΣΚΟΠΟ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΛΥΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!».
1 Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ, παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ, τὴν λογικὴν λατρείαν ὑμῶν,
2 καὶ μὴ συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον.
3 Λέγω γὰρ διὰ τῆς χάριτος τῆς δοθείσης μοι παντὶ τῷ ὄντι ἐν ὑμῖν μὴ ὑπερφρονεῖν παρ’ ὃ δεῖ φρονεῖν, ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν, ἑκάστῳ ὡς ὁ Θεὸς ἐμέρισεν μέτρον πίστεως.
4 καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι πολλὰ μέλη ἔχομεν, τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν, 5 οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, τὸ δὲ καθ’ εἷς ἀλλήλων μέλη.
1 Σᾶς παρακαλῶ, λοιπόν, ἀδελφοί, καὶ σᾶς ἐξορκίζω ἐν ὀνόματι τῆς στοργῆς καὶ τῆς εὐσπλαχνίας, ποὺ δείχνει σὲ ἐμᾶς ὁ Θεός, νὰ καταστήσετε καὶ νὰ παρουσιάσετε, σὰν ἄλλοι ἱερεῖς μὲ θυσιαστήριο, τὸν ἑαυτό σας, τὰ σώματά σας, θυσία ζωντανή, ἁγία, εὐάρεστη στὸν Θεό, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἔτσι τὴν πράγματι ὀρθὴ καὶ πνευματικὴ λατρεία σας, ἄξια τοῦ λογικοῦ σας. 2 Καὶ προσέχετε νὰ μὴν συμμορφώνεστε μὲ τὰ φρονήματα καὶ τὸν τρόπο ζωῆς τῶν ἀνθρώπων τῆς ὑλόφρονης αὐτῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ συνεχῶς νὰ μεταμορφώνεστε μὲ τὸ ξεκαινούργωμα καὶ τὴν εὐθυκρισία τοῦ νοῦ σας, ὥστε νὰ ἐξακριβώνετε καὶ νὰ διακρίνετε, ποιὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖο ἔχει πάντοτε ὡς χαρακτηριστικὸ του γνώρισμα, ὅτι εἶναι ἀγαθό, εὐάρεστο σὲ Αὐτὸν καὶ τέλειο. 3 Διότι, φωτιζόμενος καὶ ἐγὼ ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ Χάρη καὶ κλίση ποὺ μοῦ δόθηκε, παρακαλῶ καὶ διδάσκω τὸν καθένα ἀπὸ ἐσᾶς νὰ μὴν φρονεῖ γιὰ τὸν ἑαυτό του ὑψηλότερα ἀπὸ ὅ,τι πρέπει νὰ φρονεῖ, ἀλλὰ νὰ ἔχει τὸ ἀληθὲς καὶ δίκαιο φρόνημα, ὥστε νὰ σκέφτεται ἀληθινὰ καὶ συνετὰ για τὸ χάρισμα τῆς πίστης καὶ τὴν θέση, ποὺ ὁ Θεὸς σύμφωνα μὲ τὸ δίκαιο μέτρο Του ἔχει δώσει. Ἔτσι θὰ ὑπάρχει ἁρμονία, ἑνότητα καὶ συνεργασία στην Ἐκκλησία. 4 Διότι ὅπως στὸ ἕνα σῶμα ἔχουμε πολλὰ μέλη, ὅλα τὰ μέλη δὲν ἔχουν τὴν ἴδια λειτουργία καὶ ὑπηρεσία, 5 ἔτσι καὶ τὰ πολλὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, οἱ Χριστιανοί, εἴμαστε ἕνα Σῶμα μὲ τὸν Χριστό, καὶ διὰ τοῦ Χριστοῦ μεταξύ μας· ὁ καθένας μας εἴμαστε μέλη ἀλλήλων, μὲ τὴν ὑποχρέωση νὰ συνεργαζόμαστε μεταξύ μας καὶ νὰ ὑπηρετοῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. (Ῥωμ. 12, 1-5)
* Δευτερονόμιο 22,5
ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΫΝΤ 1929
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΗΓΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
