«Τριάδα, θὰ κάνουμε καὶ στὸ σπίτι μου τὸ σύστημα τῆς οἰκογένειάς σου: ἀντὶ νὰ παραγγέλνουμε ἀπὸ ἔξω τὸ Σαββατόβραδο, θὰ τρῶμε κάτι ἁπλὸ καὶ τὰ χρήματα θὰ τὰ δίνουμε στὸ σπίτι ποὺ ἔχουν τὸν κατάκοιτο πατέρα! Ἐπὶ τέλους, οἱ δικοί μου τὸ κατάλαβαν ὅτι εἶναι ὑποκρισία νὰ λέμε ὅτι δὲν μᾶς φτάνουν τὰ χρήματα, ἀλλὰ γιὰ τὸ περιττὸ νὰ “περισσεύουν”! Ὅπως εἶχες πεῖ, οἱ δικαιολογίες γιὰ τὸ ἀβάσιμο εἶναι ὁ δείκτης τῆς πρόθεσης κάθε ἀνθρώπου. Τώρα δὲν θὰ νοιώθω ὅτι ΚΛΕΒΟΥΜΕ αὐτὰ τὰ χρήματα ἀπὸ τὴν οἰκογένεια ποὺ πραγματικά, ἀγωνίζεται γιὰ τὰ ἀναγκαῖα!».
Μόλις τώρα συνειδητοποίησα ὅτι ὁ ἀτομισμὸς δὲν συμπαθεῖ τὴν εὐσέβεια, τὰ θέλει ὅλα γιὰ τὸν ἑαυτό του. «Ὁ π. Θεοστήρικτος λέει ὅτι σὲ ὁποιαδήποτε οἰκονομικὴ κατάσταση καὶ νὰ βρίσκεται ὁ γνήσιος εὐσεβής, βρίσκει τὰ μέσα ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ νὰ “ΙΕΡΟΥΡΓΗΣΕΙ” ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ καὶ νὰ βοηθάει ὑλικὰ τὸν πλησίον! Οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς δὲν ξοδεύουμε μόνο γιὰ τὰ ἀπαραίτητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἀνύπαρκτες ἀνάγκες. Ἡ λέξη “ἀνάγκη” βγαίνει ἀπὸ τὸ “ἀναγκάζω”· ἡ ἀνάγκη δείχνει μία κατάσταση βίας, ποὺ ἄν δὲν ἱκανοποιηθεῖ θὰ ὑπάρχουν συνέπειες. Τότε ποὺ τὰ συζητούσαμε οἱ δυό μας, Μαλαματή, μοῦ εἶχε ἐξηγήσει ἤδη ὁ πάτερ πὼς ὅσο αὐξάνουν τὰ οἰκονομικά, τόσο αὐξάνουν καὶ οἱ “ἀνάγκες”· ἀφοῦ πολλὲς σημερινὲς “ἀνάγκες” δὲν ὑπῆρχαν χθές, αὐτὸ ἀποδεικνύει ὅτι εἶναι μάταιες καὶ τὶς καλύπτουμε ἀπὸ ὑπερηφάνεια».
«Ἐμένα ὁ πάτερ μοῦ εἶπε ὅτι τὸ δίλεπτο, ποὺ ἔδωσε γιὰ ἐλεημοσύνη ἡ φτωχὴ χήρα τοῦ Εὐαγγελίου, ἦταν ΟΛΟ ΤΟ ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΤΗΣ, καὶ γι’ αὐτὸ θὰ εἶναι ὁ κριτὴς ὅσων προφασίζονται τὴν φτώχεια γιὰ νὰ μὴν ἐλεοῦν τοὺς ἀκόμα φτωχότερους. Διαβάζουμε καὶ γιὰ τὴν Ταβιθά, ποὺ δὲν ἦταν οὔτε φτωχὴ οὔτε πλούσια, ἀλλὰ κοπίαζε ἡ ἴδια ῥάβοντας ῥοῦχα γιὰ τοὺς φτωχούς· καὶ γιὰ τὸν Κορνήλιο ποὺ εἶχε καὶ οἰκογενειακὲς ὑποχρεώσεις, ὅμως τὸ ξεχείλισμα τῆς καρδιᾶς του καὶ τὸ ἀδιάκοπο ἐνδιαφέρον του ἐκδηλωνόταν ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ. Οἱ δυό τους δείχνουν τί μπορεῖ νὰ κάνει ὁ εὐσεβὴς ποὺ βρίσκεται σὲ αὐτὴ τὴν τάξη, ὅταν δὲν εἶναι εὐσεβοφανὴς ἤ εὐσεβο-φλύαρος. Ὁ Κορνήλιος θὰ κρίνει τοὺς ἄντρες καὶ ἡ Ταβιθὰ τὶς γυναῖκες. Τοὺς πλούσιους θὰ κρίνει ὁ Ζακχαῖος, ὁ ὁποῖος μόλις πλησίασε τὸν Κύριο παραδέχτηκε ὅτι ἀδικοῦσε τοὺς ἀνθρώπους, καὶ θέλησε νὰ ἐπανορθώσει δίνοντας ἐλεημοσύνη τὰ μισὰ ἀπὸ τὰ χρήματα ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΔΙΚΑ ΤΟΥ, καὶ ὄχι ἀπὸ τὰ κλοπιμαῖα, τὰ ὁποῖα θὰ ἐπέστρεφε στοὺς ἀδικημένους στὸ τετραπλάσιο! Ὁ Κύριος εἶπε νὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ θὰ θέλαμε νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι σὲ ἐμᾶς, καὶ φυσικὰ αὐτὸ ἀναφέρεται στὶς ΑΝΑΓΚΕΣ!»
«Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ ὑπακοὴ σὲ ἀνύπαρκτες “ἀνάγκες” μᾶς βγάζει ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς καὶ μᾶς δείχνει τὴν πλεονεξία… Ὁ πλοῦτος ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν ἁμαρτία, ἐπειδὴ τοῦ δίνει τὰ μέσα γιὰ τὴν σπατάλη, τὴν κραιπάλη καὶ τὴν ἀσωτία, δηλαδὴ τὸν κάνει εἰδωλολάτρη. Ὅμως γιὰ τὸν ΕΥΣΕΒΗ Χριστιανὸ εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ μὴν μπορεῖ νὰ καταναλώσει ὅσα συσσωρεύει, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἄλλος πεινάει! Ἡ ἐκδήλωση τῆς πραγματικῆς εὐσέβειας δείχνει τὸν φωτισμὸ ποὺ δέχεται ἡ γενναία ψυχή, ἡ ὁποία ἐλευθερώνεται ἀπὸ τὶς χρυσὲς ἁλυσίδες τοῦ μαμμωνᾶ, καὶ συμμορφώνεται μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου χωρὶς δικαιολογίες, χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ χωρὶς νοθεῖες. Ἄλλοι μεταβιβάζουν τὰ ὑπάρχοντά τους μετὰ θάνατον, ἤ ζητᾶνε τότε συγγνώμη μέσα ἀπὸ κάποιο χαρτί, τὴν ὥρα ποὺ ἡ ψυχὴ ἔχει ἀφήσει τὸ σῶμα· ἔκαναν δηλαδὴ ὅ,τι μποροῦσαν γιὰ νὰ μὴν τοὺς στοιχίσει ἡ “θυσία”, ἐπειδὴ ἔβαζαν τὸ χρῆμα ἤ τὴν σκληροκαρδία τους πάνω ἀπὸ τὴν ἀγάπη…».
Στὸ ἄκουσμα τῆς σκληροκαρδίας, γιὰ λίγο ἡ Μαλαματὴ ἔσκυψε τὸ κεφάλι· μετὰ παίρνοντας ἐμπιστευτικὴ στάση, μοῦ ἄνοιξε τὴν καρδιά της: «Τὶς δύο πρῶτες χρονιὲς στὸ γυμνάσιο, ποὺ ἡ Κλεαρέτη ἔλεγε κάθε τόσο αυτὰ τὰ ψεματάκια γιὰ νὰ τραβάει τὴν προσοχή, βλέποντας τὸν ἑαυτό μου τόσο σοβαρό, ἐργατικό, ὑπάκουο, ἠθικὸ καὶ χωρὶς καθόλου παρεκτροπές, ἄρχισα νὰ νοιώθω… ἀπέχθεια γιὰ αὐτήν. Φέτος ἤμουν τόσο πειθαρχημένη καὶ προσεκτική, ποὺ ἤθελα νὰ “μαστιγώσω” τὸ κακὸ ὅπου τὸ ἔβρισκα καὶ ἀπὸ τὴν “διαμαρτυρία μου”, κοιτοῦσα τὴν Κλεαρέτη“λοξά”. Ἡ κρυφὴ ἰδέα μου πὼς ὅλοι μὲ θαύμαζαν ποὺ “δὲν ἔκανα λάθη”, μοῦ ὑποδείκνυε νὰ καταγράφω τὰ ἀτοπήματα τῆς Κλεαρέτης καὶ νὰ τὴν περιφρονῶ. Ὅπως τὴν συζητοῦσε ὅλο τὸ σχολεῖο, ἦταν θέμα χρόνου νὰ θυμώσουν κάποιοι μαζί της· ὅταν τὴν προσέβαλαν καὶ ἐσὺ τὴν “ἀγκάλιασες”, καὶ ἦρθε σὲ συναίσθηση καὶ μετανόησε, βλέποντας ὅτι τὴν ἔβαζες στὴν παρέα μας νόμιζα ὅτι ἔπεσε κεραυνὸς στὴν ὑπόληψή μου! Ἔνοιωθα τὴν συναναστροφὴ μαζί της ὡς προσβολή, καὶ γιὰ λόγους… “ἀξιοπρέπειας” ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΜΟΥΝ! Ὅταν ὅμως τὰ πῆγα χάλια στὸ διαγώνισμα, ἐπειδὴ σταμάτησε τὸ μυαλό μου, εἶπα στὴν μαμά μου ὅτι ἡ Κλεαρέτη ἀντέγραψε ἀπὸ ἐμένα καὶ ὅτι τιμωρήθηκα χωρὶς νὰ φταίω! Ἐγὼ ποὺ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ “ΜΟΛΥΝΘΩ” ἀπὸ τὴν συμπεριφορὰ τῆς Κλεαρέτης, δὲν εἶχα τὴν στοιχειώδη ἀξιοπρέπεια νὰ πῶ στὴν μαμά μου τὴν ἀλήθεια… Τριάδα, ἔπρεπε νὰ γίνει ὅλο αὐτό, γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ πονηριὰ τῆς ὑπόγειας σύγκρισής μου, ποὺ πίστευα ὅτι δὲν ἤμουν στὸ ἴδιο ἠθικὸ καὶ πνευματικὸ ἐπίπεδο ποὺ βρίσκονται οἱ πολλοί, ποὺ ἀποκαλοῦσα “ἀδύναμους”… Μὲ τὴν ἀποστροφὴ καὶ τὴν κατάκριση προσπαθοῦσα νὰ γκρεμίσω τὴν Κλεαρέτη ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἀναρριχήθηκε μὲ δυσκολία, τόση ἦταν ἠ σκληράδα τῆς καρδιᾶς μου ποὺ εἶχε πετρώσει! Ἐξωτερικὰ ἔδειχνα εὐσεβὴς καὶ θεοφοβούμενη· ἐσωτερικὰ ὅμως ἤμουν ἄσπλαχνη καὶ γεμάτη ἐμπάθεια ἐναντίον κάθε ἀνθρώπου ποὺ ἔκρινα ὅτι παραστράτησε, καὶ ποὺ τὸ πλησίασμά του θὰ μὲ ὑποβίβαζε… Στὸ τέλος ἀποδείχτηκε ὅτι ὁ ἐσωτερικὸς “θησαυρός μου” ἦταν μία ἀπατηλὴ εὐσεβοφάνεια, μία σκιὰ τῶν ἐξωτερικῶν τύπων! Ὅλη αὐτὴ ἡ ἀποστροφὴ ἦταν σημάδι ὅτι δὲν εἶχα ἰδέα πῶς ἦταν ἡ βαθιά, ἡ ΜΕΓΑΛΟΚΑΡΔΗ ΑΓΑΠΗ…».
«Αὐτὸ μοῦ τὸ ἔλεγε καὶ ἡ μαμά μου, ὅτι ὅταν σπούδαζε πέρασε τὴν “κρυφαρρώστια” τῆς εὐσέβειας, δηλαδὴ τὴν νοθευμένη εὐσέβεια, ποὺ παραμορφώνει τὴν χριστιανικὴ ἀλήθεια. Γενικά, ἔκανε ὅλα τὰ θρησκευτικὰ καθήκοντά της· ἐκκλησιαζόταν, διάβαζε τὰ καλύτερα βιβλία ποὺ κυκλοφοροῦσαν καὶ παρακολουθοῦσε κύκλους συμμελέτης, δὲν ἀκολουθοῦσε τὴν μόδα, δὲν βαφόταν, οὔτε χρησιμοποιοῦσε τὴν γύμνια γιὰ νὰ ἐξάπτει τοὺς νέους. Ἐξωτερικὰ φαινόταν ὑπόδειγμα εὐσεβοῦς ἀνθρώπου, ὑπάκουου. Τὰ μάτια της ἔπεφταν στὶς πληγὲς τῶν ἄλλων καὶ ὅπως τὸ σκεφτόταν, καμία ἀπὸ τὶς ξαδέλφες της δὲν ἦταν “γιὰ τὸν Παράδεισο”! Εἶχε πιστέψει τόσο στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν δικαιοσύνη της, ποὺ μὲ τὴν ἀκατάδεκτη στάση της σὲ ἕνα ἑορταστικὸ τραπέζι μὲ ὅλους τοὺς συγγενεῖς, σχεδὸν εἰρωνευόταν καὶ ἀποκήρυττε(!) τοὺς “ἄξιους γιὰ περιφρόνηση”, ποὺ ἤθελε νὰ ἐλέγξει… Ὅταν σκέφτηκε νὰ “διαμαρτυρηθεῖ” γιὰ τὴν… κατάπτωση τοῦ συγγενολογιοῦ της στὸν π. Θεοστήρικτο, ποὺ ἦταν ὁ πνευματικός της ἀπὸ τότε, ἐκεῖνος τῆς εἶπε πὼς ὁ Κύριος συνήθιζε νὰ συναναστρέφεται τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ τοὺς ἀσώτους· Τελῶνες Τοῦ ἔκαναν τὸ τραπέζι καὶ πόρνες Τοῦ φιλοῦσαν τὰ πόδια! Τῆς ἔβαλε μάλιστα καὶ ἄσκηση γιὰ τὸ σπίτι, νὰ ἐρευνήσει ποιοὶ ἦταν αὐτοὶ ποὺ… ἀγανακτοῦσαν, ποὺ κάθε καραβοτσακισμένος ἔβρισκε λιμάνι τὸν Κύριο. Ἡ μαμά μου διαπίστωσε πὼς ἐναντίον τοῦ Κυρίου, γόγγυζαν καὶ ἀγανακτοῦσαν μόνο οἱ “εὐσεβεῖς” τῆς ἐποχῆς, δηλαδὴ οἱ γραμματεῖς καὶ οἰ Φαρισαῖοι! Ἡ ἀδιάντροπη ὑποκρισία τους Τοῦ ἔδωσε λαβὴ γιὰ νὰ ἀφηγηθεῖ τὴν παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, γιὰ νὰ τοὺς δείξει ὅτι ὁ πρεσβύτερος λύπησε τὸν Πατέρα ἐπειδὴ ἔμεινε ἔξω ἀπὸ τὸν Νυμφῶνα, δίπλα στὶς μωρὲς παρθένες… Ὁ πνευματικός της τόνισε, ὅτι ὁ ἄσωτος ἦταν ἐκεῖνος ποὺ στὸ τέλος ἔδωσε χαρὰ στὸν σπλαχνικὸ Πατέρα, ὅπως ἔκαναν καὶ οἱ φρόνιμες παρθένες. Ὁ ἄσωτος σώθηκε, καὶ ὁ εὐσεβὴς χάθηκε! Τὰ παράδοξα καὶ ἀνέλπιστα ἀποτελέσματα ἔφεραν στὴν ψυχὴ τῆς μαμᾶς μου ἀπροσδόκητο κλυδωνισμό, ἀφοῦ τὰ γεγονότα ἔδειχναν πὼς Η ΦΑΡΙΣΑΪΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΟ!».
«Πόσο καταλαβαίνω αὐτὸν τὸν κλυδωνισμὸ τῆς μαμᾶς σου! Ὅταν τὸ ἀπολωλὸς πρόβατο ἀρχίζει νὰ ἔχει βαθιὰ συναίσθηση τῆς κατάστασής του, εἶναι ἀρχὴ μετανοίας, καὶ προϋπόθεση γιὰ ἐπιστροφή. Τότε οἱ πληγὲς ζητᾶνε “λάδι”, γιὰ νὰ τὶς καταπραΰνει. Μπαίνοντας ἀκριβῶς στὴν θέση τῆς Κλεαρέτης, ποὺ ἤθελε νὰ διορθωθεῖ, καταλάβαινα πόσο ἄδικη ἤμουν ποὺ ἐνῶ τῆς ἔκανα τὴν φίλη, κατὰ βάθος τὴν περιφρονοῦσα! Ἐκείνη μόλις μετανόησε γιὰ ὅλα ὅσα ἔκανε, εἶχε ἀνάγκη μιᾶς ἐκδήλωσης ἀγάπης, συμπαράστασης ποὺ θὰ τὴν συγκινοῦσε! Τριάδα, τῆς ἄξιζε νὰ γίνει δεκτὴ ὡς παιδί, ΟΧΙ ΩΣ ΔΟΥΛΗ! Τώρα καταλαβαίνω ὅτι γιὰ τὴν Κλεαρέτη καὶ τὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος ἐρεύνησε τὰ μύχια τῆς καρδιᾶς της, ἦταν καιρὸς χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης! Πῶς ἀπὸ τὴν δική μου καρδιὰ ἔβγαιναν αἰσθήματα πικρίας καὶ κακίας; Πῶς μπόρεσα νὰ γίνω ἀνηλεὴς καὶ ἀπάνθρωπη, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ Πατέρας φερόταν μὲ τόση ἐπιείκεια, θαλπωρὴ καὶ σοφία; Ὁ π. Θεοστήρικτος ἤξερε τὴν ἀπάντηση· ἄν γιὰ νὰ “προβιβαστοῦμε” πνευματικὰ τὸ ἄριστα εἶναι τὸ εἴκοσι, καὶ ἡ βάση τὸ δέκα, ἐμένα μὲ ἱκανοποιοῦσε νὰ συγκρίνω τὸν ἑαυτό μου μὲ ἄτομα ποὺ οἱ δυνάμεις τους μποροῦσαν νὰ φτάσουν γιὰ παράδειγμα ὥς τὸ πέντε μὲ ἕξι, ποὺ ἔχουν δηλαδὴ τὸ κοσμικὸ φρόνημα καὶ ζοῦν διαφορετικὰ ἀπὸ ἐμένα… Μὲ βόλευε δηλαδὴ νὰ συγκρίνω τὸν ἑαυτό μου μαζί τους, καὶ ὄχι νὰ παραδέχομαι ὅτι δὲν ἀγωνίζομαι οὔτε γιὰ τὴν βάση… Μὲ τὴν κρυφὴ σύγκριση, ὅτι δὲν ἤμουν ὅπως οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, ἀφοῦ ἀπέφευγα νὰ κάνω κάποιες ἀσχήμιες, καὶ ἔκανα καὶ ὁρισμένα καλὰ ἔργα, δημιουργοῦσα τὶς κατάλληλες συνθῆκες γιὰ τὴν εἰσβολὴ τοῦ μικροβίου τῆς φαρισαϊκῆς ὑποκρισίας! Μετὰ ἡ σήψη πῆρε ἔκταση καὶ ξέχασα ὅτι καὶ πολλὰ κουσούρια εἶχα, καὶ πολλὰ ἐλαττώματα, καὶ ἀπὸ πολλὰ ἀγαθὰ ἔργα ὑστεροῦσα! Αὐτὲς τὶς ἀλήθειες δὲν μπορεῖ νὰ τὶς καταλάβει ὁ τυφλωμένος ἀπὸ τὸν φαρισαϊσμό! Τριάδα, ἄν δὲν ἀγωνιζόμουν ἔστω γιὰ τὴν βάση γιὰ ἀρχή, στὸ τέλος ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΡΙΝΑ!».
«Καὶ ἡ μαμά μου ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐνέδρα τῆς ἐπίβουλης σύγκρισης κινδύνευε νὰ μείνει ἔξω ἀπὸ τὸν Νυμφῶνα, ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ, ὁ π. Θεοστήρικτος τῆς ἀποκάλυψε ἕνα ἀκόμα ὀλέθριο σφάλμα της: καλλιεργοῦσε τὶς αὐταπάτες ἐπειδὴ δὲν συνέκρινε τὸν ἑαυτό της μὲ ἐκεῖνα ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο! Οὔτε μὲ ἐκείνους ποὺ καθρεφτίζονταν μέσα στὸ Εὐαγγέλιο, δηλαδὴ τοὺς Ἁγίους, ποὺ ἔδωσαν τὴν ζωή τους γιὰ νὰ ὁμοιάσουν μὲ τὸν Θεό Πατέρα! Ἄν ἐντρυφοῦσε στὸ βαθύτερο πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου, θὰ ἔβλεπε σὲ τί ὕψη ἀρετῆς καὶ ἁγιότητας καλεῖ ὁ Χριστὸς τὸν ἄνθρωπο, καὶ πόσο χαμηλὰ στεκόταν ἡ ἴδια. Τότε θὰ ἔχανε κάθε διάθεση νὰ φαντάζεται ὅτι ὑπερέχει τοῦ πλησίον… Ὁ φαρισαϊσμὸς λέγεται “θρησκευόμενη ἁμαρτία”, ἐπειδὴ μὲ τὶς κρυφὲς ἐχθρότητες δὲν προσβάλλει τοὺς ἀσώτους, ἀλλὰ τοὺς εὐσεβεῖς· οἱ ὁποῖοι ἐνῶ δὲν ἔχουν βλάψει καὶ δὲν ἔχουν ἀδικήσει, μὲ τὴν σκληροκαρδία ποὺ ἐπιφέρουν τὰ κρυμμένα, εἶναι δυνατὸν μέσα σὲ μία στιγμὴ νὰ φανοῦν ἄδειοι ἀπὸ ἀγάπη καὶ γεμάτοι ἀπὸ κακία… Αὐτὸς ὁ ἰός, δηλαδὴ τὸ δηλητήριο τῆς παρανόησης τῆς ἀγάπης, προσβάλλει τὸν ἄνθρωπο ποὺ θέλει νὰ εὐαρεστήσει στὸν Θεό, ἤ νὰ Τοῦ ἀφιερώσει τὴν ζωή του. Κάποιος μὲ ἐξωτερικὲς πληγὲς ἔχει συναίσθηση ὅτι δὲν εἶναι καλά, καὶ ὅτι χρειάζεται γιατρὸ καὶ θεραπεία. Ὁ ἁμαρτωλὸς ἔχει συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς του. Ὅμως ὁ εὐσεβὴς ποὺ προσβλήθηκε ἀπὸ τὴν “θρησκευόμενη ἁμαρτία” ποὺ τοῦ τρώει τὰ σπλάχνα, ἐσωτερικὰ γίνεται κίβδηλος, καὶ ἡ εὐσέβειά του γίνεται χειρότερη ἀπὸ τὴν ἀσέβεια! Ἐπειδὴ μέσα στὴν σύγχυση καὶ τὶς αὐταπάτες, μεταβάλλει τὴν ἀληθινὴ εὐσέβεια σὲ ἀπανθρωπιὰ καὶ ὑποκρισία, ἄλλὰ δὲν σκέφτεται ποτὲ νὰ λάβει μέτρα ἐπειδὴ θεωρεῖ τὴν σωτηρία του “βέβαιη”, γίνεται χειρότερος ἀπὸ τὸν ἄσωτο καὶ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΣΩΘΕΙ! Ἡ φαρισαϊκὴ ὑπερφροσύνη, ἡ ὑπεροψία, ἡ φιλαυτία, ἡ αὐταρέσκεια, ἡ πτωχαλαζονία, καταλύουν τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης! Δυστυχῶς Μαλαματή, ἡ ἀκαταδεξία πρὸς τοὺς ἄλλους, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν φαρισαϊσμὸ τοῦ εὐσεβοφανῆ, ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΛΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ!».
«Τὸ φαρισαϊκὸ φρόνημα ἐγὼ τὸ εἶχα ἀπὸ παλιά, ἀλλὰ δὲν διέκρινα τί τὸ ὑποθέρμαινε· τὸ μεγάλο ἐμπόδιο γιὰ νὰ καταλάβω ὅτι εἶμαι ἐμπαθὴς καὶ γεμάτη ἐλαττώματα, ὥστε νὰ συναισθανθῶ τὴν ἁμαρτωλότητά μου καὶ νὰ μετανοήσω, ἦταν ποὺ ἀπὸ αὐθαιρεσία ξεχώριζα τὶς ἁμαρτίες σὲ μικρότερες καὶ μεγαλύτερες. Τέτοιο πράγμα ὅμως στὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ὑπάρχει! Ἀντιθέτως, καὶ τὸ παραμικρὸ ἁμάρτημα εἶναι παράβαση τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ, καὶ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ χέρι Του. Στὴν πραγματικότητα, ἡ ἀκαταδεξία τοῦ ἄσπλαχνου πρὸς τοὺς ἄλλους, δείχνει τὸν ἀνοιχτὸ πόλεμό του κατὰ τοῦ Εὐαγγελίου! Ὁ Κύριος εἶπε ὅποιος ἔχει δύο χιτῶνες νὰ χαρίζει τὸν ἕναν, ἀλλὰ ὁ εὐσεβοφανὴς πιστεύει ὅτι μὲ κάποιον ἄγνωστο τρόπο θὰ “σωθεῖ” περιφρονώντας τὸ Εὐαγγέλιο…».
«Μὰ ἔτσι ὁ ἄσπλαχνος διαλέγει συνειδητὰ νὰ ζεῖ τὸ ψέμα ὅτι τὸ κακὸ φτάνει σὲ δύναμη τὸ καλό· κι αὐτὸ ἐπειδὴ ἀρνεῖται τὴν ὑπακοὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ γλυκύτατου Ἰησοῦ. Ἡ φαρισαϊκὴ ὑπερηφάνεια ἦταν ἐκείνη ποὺ γκρέμισε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ τὸν ἑωσφόρο! Μιλᾶμε δηλαδὴ γιὰ τὴν ἑωσφορικὴ ὑπερηφάνεια, ποὺ εἶναι καὶ ἡ πηγὴ τῶν αἱρέσεων! Ἡ μαμά μου λέει ὅτι ἐπειδὴ ὁ δυτικὸς κόσμος ἔχει τὸ ψέμα ὡς κομμάτι τῆς ἱστορίας του, τὸ ἔχει συνδυάσει μὲ τὰ “φαρμάκια” ποὺ προκαλοῦν στὴν ψυχή του ἀναισθησία. Γιὰ νὰ μὴν σπαράζει ἀπὸ τὶς ἀφόρητες ὀδύνες τοῦ θανάτου, ὁ ψεύτης δυτικὸς ἄνθρωπος ἔμαθε νὰ ναρκώνεται μὲ τὰ ἑωσφορικὰ δικαιώματα, ὥστε νὰ αὐταπατᾶται ὅτι δὲν δίνει δικαιώματα στὸν θάνατο. Ὁ δικός μας λαὸς ἀνέκαθεν ἀναγνώριζε δικαιώματα μόνο στὸν Κύριο, καὶ ζητοῦσε νὰ τοῦ τὰ διδάξει ὁ Κύριος, γιὰ νὰ τὰ διακονεῖ ὁ λαός μας. Ἄρα ὅσοι μιλᾶνε γιὰ τὰ δικαιώματά τους, στὴν οὐσία βάζουν τὸν ἑαυτό τους στὴν θέση τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔκανε καὶ ὁ ἑωσφόρος! Ὁπότε ἡ βάση τῆς αἵρεσης εἶναι ὅλα ὅσα εἴπαμε γιὰ τὴν κίβδηλη εὐσέβεια τοῦ φαρισαϊσμοῦ, ἡ ὁποία ἔγινε Η ΓΕΦΥΡΑ γιὰ νὰ περάσει τὸ μίασμα τῆς αἵρεσης καὶ στὴν πατρίδα μας… Ἀφοῦ μὲ τὸ φαρισαϊκὸ φρόνημα ἡ εὐσέβεια γίνεται χειρότερη ἀπὸ τὴν ἀσέβεια, ἐπειδὴ ὁ μεγαλύτερος μολυσμὸς τῆς πτωχαλαζόνας ψυχῆς εἶναι ἡ ἀκαταδεξία καὶ ἡ ἀντιπάθεια πρὸς τοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ ἔχουν “νόημα” καὶ “ἀντίκρισμα” τὰ δικαιώματα, ἐξ ὁρισμοῦ ὁ ἁμαρτάνων σκοπεύει νὰ ἐπιβάλλεται στοὺς ἄλλους γιὰ νὰ τοὺς ἀδικεῖ καὶ νὰ κλέβει τὴν ψυχή τους. Ἡ ἀπιστία ὁδηγεῖ σὲ ἀδικία, καὶ ὅποιος λέει ὅτι “ἀγαπάει” τὸν ἄλλον, ἐννοεῖ ὅτι σκοπεύει νὰ τοῦ στραγγαλίσει τὴν ψυχή! Ἐκεῖ μέσα, ὅλα ὑπάρχουν διεστραμμένα! Ἀφοῦ δὲν μετανοεῖ ὁ ἀρνητὴς τοῦ Εὐαγγελίου, στηρίζεται στὰ ἐλαττώματα τῶν ἄλλων γιὰ νὰ δικαιώνει τὸν ἑαυτό του! Ὅταν ἡ μαμά μου πέρασε στὴν σχολὴ τῆς Κοινωνιολογίας, συνειδητοποίησε γρήγορα ὅτι ἡ ἐπιστήμη δὲν ἀσχολεῖται μὲ ὅσα δίνουν ἀξία στὸν ἄνθρωπο. Ἡ Κοινωνιολογία λέει ὅτι μόνη της ἡ ἑκάστοτε κοινωνία διαμορφώνει τὶς ἀξίες της, ἀλλὰ αὐτὸ θὰ ἴσχυε ἄν οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔπαιρναν φάρμακα γιὰ νὰ κοιμηθοῦν ἤ γιὰ νὰ μὴν ὑποκύψουν στὴν τρέλα, ἤ ἄν δὲν αὐτοκτονοῦσαν, ἤ ἄν δὲν ὀρμοῦσε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον. Κάτι ποὺ ἐπίσης τῆς ἔκανε ἐντύπωση, ἦταν τὸ μένος τῶν αἱρετικῶν για τὴν διεκδίκηση τῶν δικαιωμάτων. Διεκδικῶ σημαίνει διαφιλονικῶ, ἀγωνίζομαι νὰ ἐπικρατήσω μὲ κάθε τρόπο, ἀπεκδύομαι τὸ “εἰρήνη ὑμῖν” ὥστε νὰ ἀπαιτῶ φορτικὰ καὶ νὰ ἁρπάζω!».
«Εἶναι ἀπίστευτο, ἀλλὰ ἡ ἀδικία ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀπιστία, πέρασε στοὺς Ἕλληνες ἀπὸ τὶς ἄσεμνες συνήθειες ποὺ ἔφερναν οἱ δυτικὲς ταινίες! Ἐνῶ κανεὶς δὲν ἦρθε νὰ μιλήσει στοὺς Ἕλληνες γιὰ τὰ αἱρετικὰ φρονήματα, αὐτὰ ἦρθαν “κουκουλωμένα” ἀπὸ τὶς παραστάσεις ποὺ ἔφεναν στὴν ψυχὴ τὴν λήθη, μὲ χαρακτῆρες ποὺ παρόλο ποὺ ἤξεραν τὴν ἀλήθεια καὶ ποιὸ εἶναι τὸ σωστό, συνέχιζαν νὰ ζοῦν μέσα στὴν ἀδικία… Στὴν οἰκογένειά μου λέμε ὅτι ἡ τηλεκόλαση ἐκπαιδεύει τοὺς ἀνθρώπους νὰ νομίζουν ὅτι ὅλη κι ὅλη ἡ προσωπικότητά τους εἶναι ἡ σαρκικότητα καὶ ἡ διαστροφή, ὅπως κάνουν οἱ σαρκολάτρες χαρακτῆρες ποὺ προωθεῖ, σὲ σημεῖο ἡ ἁμαρτία νὰ φαίνεται σὰν “ὁλόκληρος πολιτισμός”! Χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιοῦν οἱ νέοι, “ἐκπαιδεύονται” νὰ νομίζουν πὼς οἱ σαρκικοὶ λογισμοὶ εἶναι τὸ φυσιολογικότερο πράγμα, καὶ περιζώνονται μέσα στὴν τυραννία ποὺ τοὺς σπρώχνει στὴν ἀνωμαλία! Τὸ μένος τῶν αἱρετικῶν τὸν τελευταῖο καιρό, παρουσιάζει τὴν διαστροφὴ μὲ τὰ “πολλὰ φύλα” στοὺς ἀνθρώπους σὰν ἐπανάσταση ποὺ γίνεται ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς νέους, γιὰ νὰ μᾶς ἀποπροσανατολίσουν ἀπὸ τὴν ἀγανάκτηση, καὶ τὴν ἐλευθερία νὰ ἐμποδίσουμε τὸ ἀνοσιούργημα ποὺ ἑτοιμάζουν νὰ μᾶς ἐπιβάλλουν! Ὁ π. Θεοστήρικτος εἶπε ὅτι εἶναι ντροπὴ ἡ κακία, ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ ἀγνωσία νὰ νικᾶνε τὴν ἀρετἠ, τὴν ἀγαθοσύνη καὶ τὴν σοφία! Ὁ νοῦς τῶν παπικῶν καὶ τῶν προτεσταντῶν ἔχει ξεπέσει ἀπὸ τὰ νοητά, τὰ ὁποῖα εἶναι σύμφωνα μὲ τὴν φύση του, καὶ κυριαρχεῖται ἀπὸ τὶς σωματικὲς φύσεις, ΑΝΤΙΘΕΤΑ ἀπὸ τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο· ἐπειδὴ ἔτσι ὁ ἀποστάτης νοῦς ἀδυνατεῖ νὰ ὑψωθεῖ στὰ ἀόρατα, αὐτὸ ποὺ τοῦ μένει εἶναι ἡ ἐπινόηση τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν… Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε καμία δουλειὰ νὰ ἀκολουθοῦμε τὶς ἐφευρέσεις τῶν ἄλλων, πάνω στὸ κακό! Ἡ ἐπιστήμη καυχιέται ὅτι κληροδοτεῖ τὶς γνώσεις της στὸν ἁπλὸ κόσμο, καὶ αὐτὸ φαντάζει νὰ ἔχει “τιμή”. Βλέπεις κάποιους “ἄψυχους” ποὺ παραλύουν ἐσωτερικά, νὰ παρασύρονται ἀπὸ τὸν κατακλυσμὸ τῆς ἐπιστημονικῆς “προόδου(!)” καὶ νὰ χρησιμοποιοῦν ΛΕΞΕΙΣ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΕΣ, ὅπως “διεμφυλικὸς” καὶ ὅσες ἄλλες παράγει ἡ ΣΑΛΕΜΕΝΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ φύλου. Ὅμως ὅταν περιμένεις κάτι ἀκατανόητο ποὺ φοβίζει, δὲν ξέρεις ποῦ εἶναι ἀκριβῶς τὸ σημεῖο ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ τὸ νικήσεις! Τριάδα, ὅλα αὐτὰ παραπέμπουν σὲ χαῶδες μέλλον! Μπορεῖ νὰ στενοχωρηθεῖ ἡ μαμά σου, ἀλλὰ μὲ τὰ ψέματα ποὺ λέει ἡ Κοινωνιολογία ἐγὼ δὲν συμφωνῶ!».
«Μὰ καὶ ἡ μαμά μου εἶδε πὼς ἡ αἱρετικὴ κοινωνία, ποὺ ἔπλασε τὴν Κοινωνιολογία, στὴν θέση τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ ἔφτιαξε ἀνθρώπινους νόμους, ποὺ κατὰ τὴν αἱρετικὴ γνώμη… “διόρθωναν(!) τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ —τὸν Ὁποῖο κατηγοροῦσε. Ἀξιώνοντας γιὰ παράδειγμα, μὲ τὴν ἑωσφορικὴ γνώση ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ στοὺς ἀνθρώπους περισσότερα ἀπὸ τὰ δύο φύλα ποὺ ἔδωσε ὁ Χριστός, στὴν οὐσία ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ τὶς ἁρμοδιότητες τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος Τριαδικὸς Θεὸς ὁρίζει τοὺς κανόνες γιὰ τὸ τί θὰ κάνουν καὶ τί δὲν θὰ κάνουν οἱ ἄνθρωποι. Ἄλλες ἁρμοδιότητες τοῦ Θεοῦ, ποὺ μπορῶ νὰ σκεφτῶ τώρα, εἶναι ἡ ἀπόφαση γιὰ τὸ ποιὸς θὰ ζήσει καὶ ποιὸς θὰ πεθάνει, καὶ ὅτι ὡς Δημιουργὸς ἔχει δικαιώματα ὅπως εἴπαμε, νὰ Τὸν ὑπακοῦμε καὶ νὰ Τὸν λατρεύουμε, γιὰ νὰ Τὸν πλησιάζουμε καὶ νὰ εὐτυχεῖ καὶ νὰ ἁγιάζεται ἡ ὕπαρξή μας. Ἡ αἵρεση ὑπακούει στὸν διάβολο, γι’ αὐτὸ μέσα ἀπὸ τὸν φαρισαϊσμὸ δίδαξε στὸν ἄνθρωπο τὴν ὑποκρισία τῆς λατρείας τοῦ σώματός του ὡς θεό! Μὲ τὴν ὑπερκατανάλωση, τὴν σκληρότητα, τὴν βία, καὶ τὴν ἀσέλγεια, οἱ ἑωσφορικὲς γνώσεις βασιλεύουν, ἐπειδὴ ἡ ἀντικατάσταση τῆς πίστης ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη, γιὰ τοὺς αἱρετικούς ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΓΙΝΕΙ! Δηλαδὴ Μαλαματή, δὲν ἀποτελεῖ ἕκπληξη ὅτι οἱ δυτικοὶ στηρίζονται στὸ ψεῦδος…».
«Ναὶ ἀλλὰ οἱ ἀσεβεῖς ἔφτιαξαν καὶ στὴν πατρίδα μας νόμο γιὰ τὴν ταυτότητα τοῦ φύλου, καὶ μάλιστα σήκωσαν τὰ μάτια τους ἀκόμα καὶ στὰ ΠΑΙΔΙΑ τῶν δεκαπέντε ἐτῶν! Μάλιστα οἱ ἀσεβεῖς ἀπαίτησαν νὰ μᾶς ἐπιβάλλουν τὴν ἀσέλγεια τόσο φορτικά, ὥστε μὲ τὸ χρονικὸ σημεῖο ποὺ τὴν νομοθέτησαν, νὰ μᾶς πιάσουν στὸν ὕπνο! Τότε θεωρήσαμε τὸ ὅλο θέμα “τραβηγμένη” ἀνοησία, ἤ… αἶσχος “ἀνεφάρμοστο”, ἐπειδὴ ἀκόμα δὲν φανταζόμασταν ὅτι ἡ ἀνωμαλία θὰ θέριευε τόσο ξετσίπωτα, ἤ ὅτι θὰ ἔβρισκε τόσους ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ μέσα στὴν βουλή, ποὺ ἤθελαν τοὺς Ἕλληνες ΤΕΡΑΤΑ! Μὲ λίγα λόγια, αὐτὰ ποὺ λέει ἡ Κοινωνιολογία εἶναι ἄνω ποταμῶν, καὶ σὰν ἐπιστήμη τὴν θεωρῶ ἀπολύτως ἀνεύθυνη!»
«Μὰ ἡ Κοινωνιολογία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ! Ἡ μαμά μου τὴν ἐγκατέλειψε πρὶν πάρει πτυχίο, ἐπειδὴ διαπίστωσε ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΤΗΜΗ! Ἦταν πολὺ λυπηρὸ ποὺ τὸ σχολεῖο τὴν ἔριξε μέσα “στὸ στόμα τοῦ λύκου”, γιὰ νὰ ὑποτάξει τὴν ψυχή της στὴν ἀνομία!».
«Τί ἐννοεῖς, ὅτι δὲν εἶναι πανεπιστημιακὸ μάθημα;».
«Εἶναι, ἀλλὰ δὲν πληροῖ τὶς προϋποθέσεις γιὰ νὰ τὴν θεωροῦμε “ἐπιστήμη”! Ἡ Κοινωνιολογία ἀναλύει τοὺς λόγους καὶ τὶς αἰτίες τῶν κοινωνικῶν συμβάντων, ἐξετάζοντας οἰκονομικές, πολιτικές καὶ ἄλλες θεσμικὲς παραμέτρους· γιὰ ὅλα αὐτὰ ὅμως ΛΕΕΙ ΑΠΛΩΣ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ! Ἐντάσσεται δηλαδὴ ξεκάθαρα ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΣΜΟ, καὶ κάνει πολὺ ἄσχημα ποὺ τὸ κρύβει… Εἶναι αὐταπόδεικτο ὅτι τὸ ἐπιστημονικὸ ἰδανικό, δηλαδὴ ἡ ἀξιόπιστη καὶ προβλέψιμη γνώση, δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκτηθεῖ γιὰ τὴν συμπεριφορὰ καὶ τὰ συναισθήματα τῶν ἀνθρώπων! Οἱ ἀμετάβλητοι νόμοι τῆς ἐπιστήμης καθορίζονται ἀπὸ τὴν δομὴ τῆς φύσης. Οἱ πρῶτοι Κοινωνιολόγοι εἶχαν τὴν πεποίθηση ὅτι χρησιμοποιώντας τὶς πάγιες ἐπιστημονικὲς μεθόδους, θὰ ἀποκάλυπταν κάποιες ἀρχές, σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες θὰ ἑρμήνευαν ὀρθολογιστικὰ τὴν κοινωνία, ποὺ φυσικὰ ΔΕΝ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΤΑΘΕΡΟΥΣ, ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ! Εἶναι δυνατὸν νὰ παρατηροῦν ΕΜΠΕΙΡΙΚΑ κάποια γεγονότα, καὶ νὰ καταλήξουν σὲ ὁρισμένα συμπεράσματα, ἀλλὰ αὐτὸ τὸ κάνουμε ὅλοι· μάλιστα συμβαίνει νὰ ἀντιλαμβάνονται καὶ οἱ ἄλλοι τὸ ἴδιο μὲ ἐμᾶς, ἀλλὰ ἡ τεκμηρίωση εἶναι μονάχα ἐμπειρική! Ἐπιπλέον, οἱ ἐπιστήμονες κάνουν τὶς μελέτες τους ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν προσωπικὴ γνώμη τους, τὴν ὁποία ὀφείλουν νὰ βάλουν στὴν ἄκρη. Ὅταν μέσα ἀπὸ τὰ πειράματα, μία θεωρία διαψεύδεται ἀπὸ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ποὺ τεκμηριώνεται ἐπιστημονικά, οἱ ἐρευνητὲς ὑποχρεώνονται νὰ τὴν ἐγκαταλείψουν, ἐπειδὴ ἡ θεωρία κρίνεται ὡς ἐσφαλμένη. Ἀπὸ ποῦ ἀντλεῖ τὸ κύρος της ἡ Κοινωνιολογία, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχουν ἐπιστημονικὰ πειράματα νὰ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ, ἄν μία ἀπὸ τὶς “μεθόδους” ποὺ χρησιμοποιεῖ εἶναι ἐσφαλμένη; Ἄν δὲν μπορεῖ νὰ ἐλεγχθεῖ ἡ πιστότητα μιᾶς θεωρίας, τότε δὲν πρόκειται γιὰ ἐπιστημονικὴ θεωρία. Ἡ ἐπιστήμη βασίζεται στὴν συνθήκη ὅτι οἱ θεωρίες πρέπει νὰ διατυπώνονται μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ εἶναι δυνατὸν τὰ πειράματα νὰ τὶς ἀναθεωρήσουν. Διαφορετικά, ἡ μελέτη γίνεται πάνω σὲ “ψευδο-ἀντικείμενο”, ἐπειδὴ τὰ κριτήρια δὲν ἐμπίπτουν στὰ ὅρια τῆς ἐπιστήμης, καὶ τὸ νὰ ἀποκαλεῖται ὡς τέτοια εἶναι ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ! Ἡ Κοινωνιολογία διατυπώνει θεωρίες ποὺ οὔτε μποροῦν νὰ ἀποδειχτοῦν, οὔτε καὶ νὰ διαψευστοῦν! Ἡ μέχρι τώρα πορεία της βασίζεται στὴν ἱκανότητά της ΝΑ ΠΕΙΘΕΙ τὸν κόσμο ὅτι τοῦ μεταβιβάζει ἐκλαϊκευμένη “ἐπιστημονικὴ γνώση”, ἀπὸ τὴν παρατήρηση τῆς συμπεριφορᾶς καὶ τῶν συναισθημάτων τῶν ἀνθρώπων, ὅταν ἀντιμετωπίζουν προβλήματα ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὸν πολιτισμό τους. Ὅταν δὲν ὑπάρχει τρόπος νὰ ἐπισημαίνονται οἱ αὐθαιρεσίες, εἶναι προφανὲς ὅτι οἱ ἔννοιες “ἀλήθεια” καὶ “ψέμα” δὲν ἔχουν ἀντικειμενικό νόημα στὴν ἑρμηνεία τέτοιων παρατηρήσεων· ποὺ εἶναι ἄμεσα συνδεδεμένες μὲ τὸν χρόνο, τὶς δεδομένες συνθῆκες καὶ τὸ κυριότερο, μὲ τὶς πολιτισμικὲς καὶ ἠθικὲς προκαταλήψεις τοῦ μελετητῆ, ὁ ὁποῖος ξεκάθαρα διατυπώνει τὴν προσωπικὴ ἀντίληψή του γιὰ τὰ πράγματα… Ἡ μαμά μου λέει ὅτι ἡ κοινωνικὴ ἔρευνα δὲν ἔχει ἀνακαλύψει τίποτα! Ἁπλῶς ἡ Κοινωνιολογία ἀναδιατυπώνει ὅσα ἤδη γνώριζαν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ μὲ τρόπο ποὺ νὰ ὑποκλέπτει ἐπιστημονικὸ κύρος, ὥστε ἐκμεταλλευόμενη τὴν γραφειοκρατία νὰ ἀσκεῖ ἡγετικὸ ῥόλο στὴν κοινωνία, τὴν ὁποία θὰ ἐλέγχει χωρὶς νὰ ἐλέγχεται!».
«Πὼ πώ, αὐτὸ εἶναι ἀπὸ τὰ ἀνηκουστα! Δηλαδὴ ἡ ψευδοεπιστήμη ψάχνει ἀνάμεσα στοὺς φοιτητὲς τοὺς συνενόχους της, γιὰ νὰ γίνουν τὰ “στηρίγματά της” στὶς αὐθαιρεσίες τῆς ἀνηθικότητάς της! Ἄν λειτουργοῦσαν πρὸς ὄφελος τοῦ ἀνθρώπου οἱ κοινωνικὲς ἐπιστῆμες, εἶχαν ὅλο τὸν καιρὸ γιὰ νὰ τὸ ἔδειχναν, ἀλλὰ δὲν θὰ φτάναμε στὸ χάος ποὺ ἐπικρατεῖ τώρα στὴν κοινωνία! Ὅσο γιὰ τοὺς φυσικοὺς νόμους ποὺ εἶναι ἀμετάβλητοι, φτιάχτηκαν ἔτσι ἀπὸ τὸν Φιλάνθρωπο Κύριο, ἐπειδὴ εἶναι σύμφωνοι μὲ τὶς φυσικὲς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων. Ὅλοι οἱ νόμοι ποὺ ὑπηρετοῦν τὸ καλὸ συσταίνουν καὶ συγκρατοῦν ὅλη τὴν φύση, ἀλλὰ οἱ ἀσεβεῖς φτιάχνουν νόμους μισάνθρωπους, ποὺ φθείρουν καὶ ἀφανίζουν ὅλη τὴν φύση!».
«Μαλαματή, στὴν ἀρχὴ ἡ Κοινωνιολογία τοποθετήθηκε μὲ ἦθος, μέχρι νὰ ἀποσπάσει τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν ἀνθρώπων γιὰ τὰ ἐνδιαφέροντά της. Ἀπὸ ἕνα σημεῖο καὶ μετὰ ὅμως, ὅπως συνηθίζει γενικὰ ἡ ἀποστασία, πέταξε τὸ προσωπεῖο καὶ ἀποκαλύφθηκε. Ἀπογυμνωμένος ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ πίστη ὁ αἱρετικὸς κόσμος, ἔψαχνε γιὰ μιὰ ἐναλλακτικὴ πηγὴ “ὑπεράνθρωπης” ἐξουσίας, καὶ ἡ κοινωνικὴ ἔρευνα ἔπεισε ὡς “νόμιμη ἐξουσία”, ποὺ θὰ καθόριζε στὸ φαρισαϊκὸ φρόνημα πῶς θὰ συμπεριφέρεται! Γνωρίζοντας οἱ ἄνθρωποι τὴν ὕπαρξη τῶν φυσικῶν νόμων, ἡ Κοινωνιολογία διατύπωνε δικούς της ἀντίχριστους “ψευδο-νόμους”, συντηρώντας τὴν ψευδαίσθηση ὅτι μιλάει ἡ “ἐπιστήμη”, καὶ ὄχι οἱ ἄνθρωποι ποὺ παραλάμβαναν τὸ ψεῦδος ἀπὸ τὸν διάβολο… Ἡ Κοινωνιολογία ὅπως τὴν γνωρίζουμε τώρα, ἔχει καταντήσει ὁ ἄθλιος μηχανισμὸς γιὰ τὸ “ξέπλυμα” κάθε ἑωσφορικῆς θεωρίας ποὺ ἐκτοξεύεται κατευθείαν ἀπὸ τὰ καταχθόνια! Ἡ Κοινωνιολογία τῶν κοινωνικῶν φύλων, τῶν “λευκῶν ἀντρῶν”, καὶ τόσα ἄλλα ὑψίφωνα βδελύγματα τῆς εἰδωλολατρικῆς σαρκολατρείας καὶ τῶν ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ, ἀποδεικνύουν τὴν παρακμὴ τῆς κοινωνίας μας, ἡ ὁποία ἐπιμένει ὅτι μὲ τὴν ἀσέλγεια ἔχει νὰ προσφέρει… νόημα ζωῆς!».
«Ἠ ὁμοφυλοφιλία ποὺ ἀπαιτοῦν νὰ μᾶς ἐπιβάλλουν οἱ ἀσεβεῖς σὰν… “νόμο τῆς φύσης(!)”, εἶναι ἡ μεγαλύτερη διαστρέβλωση τῆς ἀγάπης, Τριάδα! Γιὰ νὰ κάνει σαφὲς ἡ ἀνωμαλία ὅτι ὑπολογίζει στὴν τυραννικὴ ἐξουσία της, χρησιμοποιεῖ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΑΤΟΥΣ ὅρους ἀνυπόστατους, ποὺ θέλει νὰ περάσουν γιὰ “ἐπιστημονικοί”, ὅπως “ὁμοφοβία”, ἤ “ὁμοφοβικὸς πανικός”, τοὺς ὁποίους ἐμεῖς ποὺ πιστεύουμε στὸν Χριστό, θεωροῦμε ἠλιθιότητες! Κι ὅμως, ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ μπροστὰ στὸν αὐταρχισμὸ καὶ τὴν κακοήθεια τῶν ὀνομασιῶν τῆς ψευδοεπιστήμης ποὺ θέλει νὰ… “σπάσει τὰ πρότυπα τοῦ φύλου”, ποὺ μοιάζουν ἰατρικοὶ ἀλλὰ δὲν τοὺς κατανοοῦν, ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΑΒΟΗΘΗΤΟΙ! Εἶναι τόση ἡ αἱρετικὴ λύσσα τῆς διαφθορᾶς ποὺ ἔχει πατήσει στὸ κατώφλι τῆς πατρίδας μας, ποὺ γιὰ νὰ ΦΟΒΕΡΙΣΕΙ καὶ νὰ ΑΠΕΙΛΗΣΕΙ, κρύβει τὰ νοήματα ποὺ κάνουν “ἀνάπηρη” τὴν ψυχή, πίσω ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο τῶν Σοδόμων, πασχίζοντας νὰ “ἐπιστημονικοποιήσει” τὴν διαστροφή!».
«Συμφωνῶ! Ἡ ἐπιστήμη εἶναι ἐργαλεῖο, ἐνῶ ὁ ἐπιστημονισμὸς εἶναι ΟΠΛΟ! Ἡ ἐπιστήμη εἶναι ταπεινή, ἐνῶ οἱ ψευδοεπιστήμες στηρίζονται στὸ φαρισαϊκὸ φρόνημα τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἐπιστήμη δὲν “ἐξυπηρετεῖ” στὴν κατάργηση τοῦ λογικοῦ, ποὺ θέλει ὁ ἐκμαυλισμός, καὶ γι’ αὐτὸ ἐπιστρατεύει τὶς ψευδοεπιστήμες, ποὺ “κατασκευάζουν” τὴν κοινωνικὴ πραγματικότητα, τὴν πολιτική, τὴν οἰκονομικὴ… Ἡ ἐπιστήμη δὲν μπορεῖ νὰ μιλήσει γιὰ τὰ μεγάλα ἀγωνιώδη ἐρωτήματα, ἀλλὰ οἰ ψευδοεπιστήμες αὐτὰ ΤΑ ΕΜΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ! Ἐφόσον ὁ Χριστιανισμὸς ἔδωσε τὴν ἐλευθερία καὶ τὶς βάσεις στὴν ἐπιστημονικὴ ἔρευνα γιὰ νὰ μελετήσει τὸν κόσμο, ἰσχύει καὶ τὸ ἀντίστροφο· ὅταν ἐπικρατοῦν οἱ ψευδοεπιστήμες, παύει νὰ ὑπάρχει ἐλευθερία νὰ ζεῖ ὁ ἄνθρωπος τὴν φυσιολογικὴ ζωὴ τοῦ κόσμου!». Γιὰ λίγο μείναμε καὶ οἱ δύο σκεπτικές. Ὅλοι ἤμασταν συνυπεύθυνοι ποὺ ἀφήσαμε τὸ κακὸ νὰ “φτάνει” σὲ δύναμη τὸ καλό, πρῶτα πρῶτα μέσα μας. «Ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε νὰ λέμε καθημερινά: “Ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν”. Ἄν δὲν μᾶς τὰ συγχωροῦσε ὁ οὐράνιος Πατέρας μας, δὲν θὰ εἴχαμε αὐτὴ τὴν προσευχή. Δηλαδὴ δὲν θὰ ἔχουμε ἐμεῖς ἄφεση ἄν δὲν συγχωροῦμε ἐκείνους ποὺ μᾶς ἔφταιξαν, εἶναι ὅρος ἀπαραίτητος γιὰ τὴν σωτηρία μας. Γιὰ κρυφὲς καὶ ἀνεξομολόγητες ἐχθρότητες, δὲν γίνεται ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ…».
«Αὐτὸ ποὺ καταλαβαίνω τώρα, εἶναι πὼς ἄν ἀποφάσιζα ἐξ ἀρχῆς νὰ συγκρίνω τὸν ἑαυτό μου μὲ ἐκεῖνα ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο, θὰ ἔδινα “λάδι” στὴν Κλεαρέτη, γιὰ νὰ καταπραΰνει τὶς πληγές της! Ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ ὅλους τοὺς ἀδερφούς μας, γιὰ νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἁμαρτία, ὅχι τοὺς ἴδιους! Ὁ γνήσιος εὐσεβὴς βρίσκει τὰ μέσα ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ νὰ “ΙΕΡΟΥΡΓΗΣΕΙ” ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ καὶ νὰ βοηθάει τὸν πλησίον μὲ ὅλους τοὺς τρόπους! Δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ποτὲ ὅτι ὅλὰ τὰ ἔργα τῆς δικαιοσύνης μας, μπροστὰ στὴν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνα κουρέλι! Ὅ,τι καλὸ κάνουμε, εἶναι πάντα λειψὸ καὶ νοθευμένο, καὶ γι’ αὐτὸ ἡ σωτηρία μας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ! Ἂπὸ τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου! Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ ταπεινωνόμαστε, καὶ τὸν καλὸ βίο μας νὰ τὸν ἔχουμε σὰν ἐκδήλωση ὑποταγῆς στὸν Θεό!».
«Ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου ἔδειξε πὼς ὁ παραστρατημένος μετανοεῖ πολὺ εὐκολότερα, ἐπειδὴ ἔχει συναίσθηση τῶν πληγῶν του. Ὅταν δεῖ μία ἀληθινὴ ἐκδήλωση ἀγάπης ἀπὸ κάποιον μὲ εἰλικρινὴ εὐσέβεια, λυγίζει, σὰν εἰκόνα Θεοῦ ποὺ εἶναι! Συγκινείται! Βλέπει ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ τὸν ὑπολογίζουν ἀνάμεσά τους! Μαλαματή, ἀφοῦ ἀγαπᾶμε τὴν πίστη μας, μὲ τὸ παράδειγμά μας πρέπει νὰ τὴν δείχνουμε σὲ ὅποιον τὴν ψάχνει! Μὲ τὴν Θεία Κοινωνία εἴμαστε ἑνωμένοι μὲ τὸν Κύριο, ὅπως τὸ κλῆμα μὲ τὴν κληματαριά! “Χωρὶς Ἐμοῦ οῦ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν”, μᾶς εἶπε, καὶ πρέπει νὰ τὸ μάθουν ὅλοι! Ὁ Χριστιανὸς ποὺ κοινωνάει συσταυρώνεται καὶ συνανασταίνεται μὲ τὸν Κύριο! Τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου καθαρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ κάθε μολυσμό! Μὲ τὴν ἐξομολόγηση συντάσσουμε τὸ συμβόλαιο τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, καὶ βάζουν ὁ πνευματικὸς καὶ ὁ ἐξομολογούμενος τὶς “ὑπογραφές”. Μόλις μπεῖ ἡ σφραγίδα, ποὺ εἶναι τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τότε ὁλοκληρώνεται ἡ λύτρωσή μας!
Οἱ δὲ ἐλθόντες λέγουσιν Αὐτῷ· Διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ οὐ μέλει Σοι περὶ οὐδενός·
οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἐπ’ ἀληθείας τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ διδάσκεις.
Εἶπον οὖν ἡμῖν· ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἤ οὔ; Δῶμεν ἤ μὴ δῶμεν; .
Τί μὲ πειράζετε; Φέρετέ μοι δηνάριον ἵνα ἰδῶ. οἱ δὲ ἤνεγκαν. καὶ λέγει αὐτοῖς· Τίνος ἡ εἰκὼν αὔτη καὶ ἡ ἐπιγραφή;
οἱ δὲ εἶπον· Καίσαρος. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς·
Ἀπόδοτε τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ. Καὶ ἐξεθαύμασαν ἐπ’ Αὐτῷ.
Αὐτοὶ δὲ ἦλθαν καὶ τοῦ εἶπαν· Διδάσκαλε, γνωρίζουμε ὅτι εἶσαι εἰλικρινὴς καὶ φιλαλήθης καὶ δὲν σὲ μέλει γιὰ κανέναν· διότι δὲν λογαριάζεις πρόσωπα ἀνθρώπων, ἀλλὰ πραγματικὰ διδάσκεις τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Πές μας λοιπὸν· Ἐπιτρέπεται νὰ δώσουμε κεφαλικὸ φόρο στὸν Καίσαρα, ἤ ὄχι; Νὰ δώσουμε ἤ νὰ μὴν δώσουμε αὐτὸν τὸν φόρο; Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἀντελήφθη τὴν δολιότητα καὶ τὴν ὑποκρισία τους, καὶ τοὺς εἶπε· Γιατὶ ζητᾶτε μὲ πανουργία νὰ μὲ ἐκθέσετε ἀπέναντι τῆς ῥωμαϊκῆς ἐξουσίας, ἤ ἀπέναντι τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ; Φέρτε μου ἕνα δηνάριο γιὰ νὰ τὸ δῶ. Αὐτοὶ Τοῦ ἔφεραν. Καὶ λέει σὲ αὐτούς· τίνος εἶναι ἡ εἰκόνα αὐτὴ καὶ ἡ ἐπιγραφή, ποὺ ὑπάρχει στὸ νόμισμα; Αὐτοὶ τοῦ εἶπαν· τοῦ Καίσαρα. Καὶ ὁ Ἰησοῦς τότε τοὺς εἶπε· “δώστε πίσω στὸν Καίσαρα, ὅσα ἀνήκουν στὸν Καίσαρα καὶ στὸν Θεὸ δώστε ὅσα ἀνήκουν στὸν Θεό. Καὶ Τὸν θαύμασαν γιὰ τὴν ἀπάντηση ποὺ τοὺς ἔδωσε.
(Κατὰ Μάρκο 12,14-17)
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
