«Πές μου τὸν ἥρωα ποὺ σοῦ ἀρέσει, νὰ σοῦ πῶ ποιὸς εἶσαι! Ἔτσι ἔχει γίνει τώρα ἡ παροιμία, γιαγιά!», εἶπα, ἀποφασισμένη νὰ πάρω λίγη ἀπὸ τὴν δύναμή της. «Ἡ προσωπικὴ βελτίωση καὶ ὁρισμένοι ψυχολόγοι λένε, ὅτι ὑπάρχουν τρία εἶδη συμπεριφορᾶς στὴν ἀνθρώπινη ἐπικοινωνία: ἡ διεκδικητικότητα, ἡ παθητικότητα καὶ ἡ ἐπιθετικότητα. Ὁ διεκδικητικὸς ἄνθρωπος τὶς περισσότερες φορὲς πετυχαίνει τοὺς στόχους του μὲ θεμιτὰ μέσα, ὁ παθητικὸς δὲν τοὺς κυνηγάει ἐπειδὴ δὲν ἐκφράζει ἀνοιχτὰ τὰ θέλω του λόγῳ χαμηλῆς αὐτοεκτίμησης, ἐνῶ ὁ ἐπιθετικὸς θυμώνει καὶ ἀσκεῖ κριτικὴ εὔκολα, ἐπειδὴ θέλει νὰ κυριαρχεῖ ἀδιαφορώντας γιὰ τὰ θέλω τῶν ἄλλων». Σταμάτησα γιὰ νὰ πάρω μία ἀνάσα, μήπως καὶ διώξω τὸν κόμπο ποὺ μοῦ στάθηκε στὸν λαιμό. «Αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι “δικαιώθηκαν” μὲ τὸν νόμο ποὺ ψηφίστηκε, ἐπειδὴ ἦταν διεκδικητικοὶ ὅπως ἦταν τὸ… “σωστό”; Οἱ νέοι εἶναι “ταγμένοι” στὴν πρόοδο, ποὺ ὁ νόμος τώρα τὴν ἐξίσωσε μὲ τὴν ἀνωμαλία, τὴν ὁποία ὅμως οἱ περισσότεροι νέοι στὴν πατρίδα μας εὐτυχῶς, θεωροῦν βδέλυγμα! Ἀπὸ τὴν ἄλλη βέβαια, ἔχουν πειστεῖ ὅτι δὲν εἶναι ὅ,τι καλύτερο νὰ τοὺς κατηγορήσουν γιὰ ὁμοφοβικούς —δὲν ξέρουν τί ἀπάντηση νὰ δώσουν— ἤ ἀκόμα χειρότερα, γιὰ ἐπιθετικοὺς… Ἡ Ῥέα λέει ὅτι ἴσως καὶ νὰ ἔχουν δίκιο ποὺ ψήφισαν τὸν νόμο γιὰ τὸν “γάμο” καὶ τὴν τεκνοθεσία, ἐπειδὴ ἡ ἴση μεταχείριση μὲ τὰ κανονικὰ ζευγάρια ἴσως καὶ νὰ εἶναι τελικὰ δεῖγμα πολιτισμοῦ. Κάτι ποὺ γίνεται παντοῦ ἔξω, ἦταν ἀναπόφευκτο νὰ μὴν ἔρθει καὶ σὲ ἐμᾶς! Τὸ ξέρεις ὅτι κρύβουν ἀπὸ τοὺς νέους ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι δαιμονικὸ πάθος; Τοὺς ὠθοῦν ἀσφυκτικὰ σ’ αὐτό, σὰν νὰ πρόκειται γιὰ τὴν μεγαλύτερη ἀρετή! Τὰ πράγματα εἶναι σκοῦρα!».
«Σταυρούλα, παλιότερα ὁ λαός μας εἶχε ἥρωες ΜΕΣΑ στὴν οἰκογένειά του! Μετὰ ἄρχισε νὰ τοὺς βλέπει στὸ πανὶ καὶ ἀργότερα στὸ γυαλί, ἀλλὰ διέφεραν. Στὴν συνέχεια, τὰ παιδιὰ παρακολουθοῦσαν “ἥρωες” ποὺ δὲν ἤξεραν… τί θὰ πεῖ ἡρωισμός. Τώρα τὰ τρισέγγονα τῶν ἀληθινῶν ἡρώων τὰ μεγαλώνουν “ἥρωες” μὲ νοοτροπία, γιὰ τὴν ὁποία οἱ προγόνοι τῶν παιδιῶν ἔπεσαν πολεμώντας την! Μήπως ἐδῶ συμβαίνει κάτι;».
Ποτὲ δὲν κατάλαβα πῶς συνδυαζόταν ἡ ὀξύτητα μὲ τόση εὐγένεια, στὸν χαρακτήρα τῆς συνονόματης γιαγιᾶς μου· ἡ ὁποία σὲ κάθε γειτονιὰ ποὺ περπατοῦσε, γνωριζόταν μὲ τοὺς πάντες! Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια δουλεύει στὸ κυλικεῖο τοῦ γυμνασίου μου, καὶ ὅλοι τὴν ὑπολήπτονται γιὰ τὴν χρηστοήθεια καὶ τὴν ἀρχοντιὰ ποὺ τὴν διακρίνει. Στὸ σχολεῖο συζητάει μὲ πολλοὺς γονεῖς, ποὺ τῆς ἐμπιστεύονται ἀβίαστα τὶς δυσκολίες τους, ἀλλὰ καὶ ἐκείνη συγκρατεῖ σὰν σφουγγάρι ὁτιδήποτε διδακτικὸ τῆς ποῦν. «Ὁπωσδήποτε συμβαίνει κάτι, ἀλλὰ τὰ σημερινὰ παιδιὰ δὲν ἔχουν κανέναν νὰ τοὺς μιλήσει γιὰ τὸ παρελθὸν τῶν Ἑλλήνων. Ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε εἰκόνα τῶν ἐχθρῶν ποὺ ἀντιμετώπισαν οἱ πρόγονοί μας, τῶν τρόπων ποὺ πολεμοῦσαν καὶ τοὺς ἀπωθοῦσαν, τὰ λάθη ἤ τὶς παραλείψεις τους, τὰ κρυμμένα πλεονεκτήματά τους, καὶ ὅλα αὐτὰ ποὺ λέμε ἐδῶ. Θὰ ἦταν πολὺ διαφορετικὰ τὰ πράγματα ἄν μαθαίναμε πῶς ἀντιστέκονταν παλιότερα στὶς ἐπιθέσεις τῶν πειρασμῶν. Εἶχες πεῖ ὅτι ὁ λόγος ποὺ λεγόμαστε ἀκόμα Ἕλληνες καὶ μιλᾶμε τὴν γλῶσσα μας, εἶναι ἐπειδὴ οἱ προπάπποι μας ἔκαναν σφοδρὸ πόλεμο μὲ τὰ πάθη τῆς ψυχῆς, καὶ νικοῦσαν τὸν θάνατο πολὺ πρὶν πεθάνουν! Ἡ ψυχή τους ἤξερε νὰ “περιγράψει” τὴν ὄντως Ζωή, καὶ γι’ αὐτὸ θυσίαζαν τὴν ζωή τους! Ἄν Λογική, εἶναι ἡ ἱκανότητα τοῦ ἀνθρώπου νὰ διακρίνει τὴν ἀλήθεια καὶ —ἐπειδὴ τὴν ὑπηρετεῖ— ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ καὶ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ, τί γίνεται μὲ τόσους νέους ποὺ ἀδυνατοῦμε νὰ καταλάβουμε πῶς γίνεται ἡ πρόοδος, ποὺ τῆς ἐμπιστευόμασταν τὸ μέλλον μας, νὰ φτάνει νὰ ἐξισώνεται θριαμβευτικὰ μὲ κάτι ποὺ βδελυσσόμαστε; Ὅταν τὸ κοσμικὸ “δίκαιο” εἶναι μία παράφορη πνευματικὴ ἀδικία, ποιά μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ θέση μας τώρα; Νὰ παραδεχτοῦμε ὅτι δὲν μᾶς ἀναλογεῖ “αὔριο”, ἤ ὅτι τὸ μέλλον μας εἶναι σὲ μία πατρίδα ποὺ ἀρχίζει νὰ “σκουλικιάζει” πνευματικά; Ὅταν οἱ ἄνθρωποι μέσα στὴν κατάσταση τῆς φθορᾶς, ξεπέφτουν καὶ φτιάχνουν νόμους σύμφωνα μὲ τὸ προσωπικὸ συμφέρον τους, “ὑπογράφοντας” τὴν ἀποστασία τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὸν Χριστό, μὲ ποιό τρόπο θὰ ἐξασφαλιστοῦμε ὅλοι ἐμεῖς ποὺ θὰ βγοῦμε σὲ λίγο στὴν κοινωνία; Θὰ γίνουμε ἐθελόδουλοι, γιὰ νὰ τὰ ἔχουμε καλὰ μὲ τοὺς “ἰσχυρούς”, ποὺ νομίζουν ὅτι ὅλα τελειώνουν στά σκοτάδια ποὺ τοὺς περιβάλλουν; Ἐγὼ προσωπικὰ νοιώθω ὅτι ὁ θάνατος πάει νὰ μὲ νικήσει πολὺ πρὶν ζήσω, γιαγιά, ἤ ἔστω ὅτι θὰ βρεῖ τὰ παιδιά μου, τότε ποὺ θὰ κάνω!». Τὸ ἀγκάθιασμα στὸν λαιμό μου ἀπὸ τὴν λύπη, γινόταν ὅλο καὶ πιὸ ὀδυνηρό. Ὁ ἀγαπημένος Κύριός μας τέθηκε ὑπὸ διωγμὸ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ἐνανθρώπισής Του! Εἶχα ὅλη τὴν ζωὴ μπροστά μου γιὰ νὰ Τὸν διακονήσω, ἀλλὰ βλέποντας τὸ ζώπυρο τῆς πίστης νὰ ἀργοσβήνει στὴν χώρα ποὺ μὲ γέννησε, συνειδητοποιοῦσα ὅτι τὴν διαμόρφωναν σὲ κοινωνία ἀποκλειστικὰ γιὰ τὸν ἄφρονα πλούσιο!
«Ματάκια μου, ἀφοῦ ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε νὰ σηκώσουμε αὐτὸ τὸν σταυρό, θὰ κάνουμε ὅ,τι περνάει άπὸ τὸ χέρι μας, καὶ μὲ τὴν βοήθειά Του, οἱ Ἕλληνες θὰ προχωρήσουμε. Ὁ μόνος δρόμος γιὰ νὰ ἀναστηθεῖ τὸ Γένος μας, εἶναι αὐτός! Ὁ Χριστὸς μᾶς θέλει κοντά Του ἐπειδὴ μᾶς ἀγαπάει πολύ, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς τέλος πάντων πρέπει νὰ συγυριστοῦμε λιγάκι μέσα μας. Πρέπει νὰ σταματήσουμε νὰ πορευόμαστε κατὰ τοῦ χρέους μας, ἤ ἀλλιῶς, νὰ σταματήσουμε τὴν κατάχρηση τῆς ἐλευθερίας μας. Οἱ ψυχὲς τῶν προγόνων μας ἦταν ἐλεύθερες ἐπειδὴ εἶχαν φόβο Θεοῦ, ὅπου ὁ συγκεκριμένος φόβος εἶναι ἀρχὴ σοφίας. Ἦταν σοφοὶ καὶ γιὰ ἄλλο λόγο, ἐπειδὴ ἐννοοῦσαν ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ἔλεγαν· ἀρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις, ἔλεγαν οἱ ἀκόμα πιὸ παλιοὶ πρόγονοί μας, οἱ ἀρχαῖοι· ποὺ σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ ἐξετάζουμε τὶς ῥίζες τῶν λέξεων, γιὰ νὰ εἴμαστε βέβαιοι γιὰ τὴν σημασία τους, ὥστε νὰ διατυπώσουμε τὴν σκέψη μας μὲ ἀκρίβεια. Λέγοντας “ἀγαλλίαση” ἐννοῶ τὴν ἴαση, τὴν γιατρειὰ τῆς ψυχῆς ὅταν ἀγάλλομαι, καὶ λέγοντας “φθόνος”, ἐννοῶ τὸ συναίσθημα ποὺ φθίνει τὴν ψυχή, τὴν μειώνει, τὴν συρρικνώνει. Ἡ διαφορὰ τῆς ἀγαλλίασης ἀπὸ τὸν φθόνο, εἶναι ὅση τοῦ ἄσπρου ἀπὸ τὸ μαῦρο! Σταυρούλα, ὁ Θεὸς ἔφτιαξε τὰ πάντα καλά, ἀλλὰ ὅ,τι δὲν ὑπηρετεῖ τὸ καλό, αὐτομάτως ὑπηρετεῖ τὸ κακό. Οἱ λέξεις εἶναι σύμβολα. Ἄλλες λέξεις δίνουμε γιὰ νὰ περιγράψουμε τὸ καλό, καὶ ἄλλες σὲ αὐτὸ ποὺ θεωροῦμε κακό. Ὅλοι ἐμεῖς ποὺ ὑπακοῦμε στὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ εἴμαστε σύμμαχοι στὸν ἀόρατο πόλεμο, φίλοι, συνοδοιπόροι, ποὺ Τὸν ἀκολουθοῦμε μὲ τὸν σταυρό μας στὴν πλάτη. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀντιλαμβανόμαστε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο τὰ σύμβολα, ὅπως τὸν σταυρὸ γιὰ παράδειγμα. Ὅταν τὸν ἀντικρίζουμε νοιώθουμε τὰ ἴδια συναισθήματα ἀγάπης καὶ ἀφοσίωσης γιὰ τὸν Χριστό, προστασίας ἀπὸ τὸ κακό, δύναμης γιὰ ἀντίσταση στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα, κ.α. Μὲ τὴν ἐπακριβὴ χρήση τῶν λέξεων γίνεται εὔστοχος ὁ πνευματικὸς ὁπλισμός μας, παιδί μου, κάτι ποὺ ἐξασφαλίζει τὴν ἀξιοπρέπειά μας! Οἱ πρόγονοί μας μποροῦσαν νὰ ξεχωρίσουν τοὺς φίλους ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς τους, καὶ μὲ τοὺς πρώτους πολεμοῦσαν ἀπὸ κοινοῦ τὸν μεγάλο νοητὸ ἐχθρό, καὶ ὅσους ἀκόμα ἐμπόδιζαν τὴν ἐλευθερία τῆς ψυχῆς τους, νὰ προσκυνάει μπροστὰ στὸν θρόνο Του τὸν Κύριο! Αὐτὸ χάσαμε οἱ σημερινοὶ Ἕλληνες κόρη μου, τὴν ἀξιοπρέπειά μας! Χάσαμε τὴν ἐντιμότητα νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ “συνταγὴ” γιὰ τὴν σύγχυση…».
«Μοῦ φαίνεται, μὲ τὴν σύγχυση εἶναι σὰν νὰ κοιμόμαστε ὅλοι ὄρθιοι! Σὰν νὰ “μεταναστεύσαμε” σὲ ἐκεῖνο τὸ παραμύθι μὲ τὸ μαγεμένο βασίλειο, ποὺ γιὰ ἑκατὸ χρόνια στέκονταν ὅλοι κοιμισμένοι καὶ εἶχαν πιάσει ἀράχνες! Ἄν δὲν ἤμασταν “κοιμισμένοι” ὅμως, δὲν θὰ πλησίαζε τὸ “παραμύθι” τῆς μετακένωσης, ποὺ “ἐλευθέρωσε” τὴν ἀνωμαλία… Ἐμεῖς κοιμόμαστε τὸν ὕπνο τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ πρέπει νὰ προσέξουμε μήπως μὲ τὸν θάνατο ξυπνήσουμε ἀπότομα, καὶ τότε ἀρχίσει ὁ αἰώνιος ἐφιάλτης, ὁ Θεός νὰ φυλάει!». Κοιτώντας τὴν γιαγιά, στὸ μυαλὸ μοῦ ἔρχονταν πολλὲς συζητήσεις μας. Ὅσο περισσότερο περνάει ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος τὸν ἑαυτό του γιὰ ὑπεράνθρωπο, τόσο δὲν εἶναι ἱκανὸς νὰ ἀνέβει ἔστω καὶ λίγες σκάλες. Ἡ καρδιά του τρελαίνεται καὶ λέει, λυπήσουμε, δὲν ἀντέχω ἄλλο! Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐκδιώχνει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀπὸ μέσα του ἐπειδὴ βάζει τὸ σῶμα, πιὸ πάνω ἀπὸ τὴν ψυχή του, μετατρέπεται σὲ “ἔμβιο πτῶμα”! Ὁ Κύριος εἶπε ὅτι τὰ ὑψηλὰ νοήματα τὰ καταλαβαίνουν ὅσοι ἔχουν καθαρὴ καρδιά. Ὅποιος ἐπαναπαύεται μὲ τὶς γνώσεις του καὶ κρύβει καλὰ μέσα του τὰ πάθη, ἀγνοώντας τὸν τρόπο κίνησης τῆς πνευματικῆς ζωῆς, εἶναι ἀνυποψίαστος γιὰ τὸν ἀόρατο πόλεμο ποὺ τοῦ κάνει ὁ ἀόρατος ἐχθρός. Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν σύγχυση, δὲν μπορεῖ νὰ στηριχτεῖ ἀπὸ κάτι σταθερὸ καὶ τὸν ἀκολουθεῖ ἕνας μόνιμος ψυχικὸς πόνος. Σὲ μία τέτοια κατάσταση ὅμως εἶναι πάνω ἀπὸ τὶς δυνάμεις του νὰ ἀντιδράσει, στὴν βλακεία τοῦ νόμου τῆς ἀνωμαλίας, ποὺ παρουσιάζει μία ἰδέα τῆς ΕΛΑΧΙΣΤΟΤΑΤΗΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ, ὡς ἰδέα γενικῆς ἀποδοχῆς! Ὅπως τὸ καταλάβαινα, οἱ ἀσεβεῖς πολιτικοὶ θέλουν νὰ τοὺς μιμηθοῦμε στὴν… πεπτωκυῖα φύση καὶ νὰ φτιάχνουμε κι ἐμεῖς δικούς μας ἀσεβεῖς νόμους, ὥστε κάποια στιγμὴ νὰ ποῦν ὅτι εἶχαν “δίκιο” τότε ποὺ “κατοχύρωσαν” τὴν ἀνωμαλία… «Μιὰ στιγμή! Μήπως ἡ “ἰσότητα” τῆς μετακένωσης εἶναι νὰ κοιμόμαστε ὅλοι ἀνεξαιρέτως, “ὅρθιοι”;».
«Θὰ σοῦ ἀπαντήσω μὲ μία ἐρώτηση· δὲν εἶναι περίεργο ποὺ ἐσὺ καὶ ἡ Ῥέα δὲν εἶστε βέβαιες, ἄν εἶναι ἤ δὲν εἶναι δεῖγμα πολιτισμοῦ, ὁ νόμος “τσίρκο”; Πόσα χρόνια οἱ Ἕλληνες παρακολουθοῦμε τοὺς τυχοδιώκτες στὴν τηλεκόλαση, καὶ τοὺς ἀποκαλοῦμε “ἥρωες”, ἐπειδὴ ἔχουν… θράσος; Ὅσοι λένε πὼς ὑπάρχουν μόνο τὰ τρία εἶδη συμπεριφορᾶς ποὺ ἀνέφερες, ἡ διεκδικητικότητα, ἡ παθητικότητα καὶ ἡ ἐπιθετικότητα, ἐξ ὁρισμοῦ ἀναγνωρίζουν ΩΣ ΘΕΣΗ τοῦ ἀνθρώπου, τὸ σκοτάδι! Καὶ τὰ τρία προάγουν τὸ θέλημά του, καὶ ὄχι τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του! Ἔτσι ἡ τηλεκόλαση σπεύδει νὰ προβάλλει τοὺς τυχοδιῶκτες, ποὺ θεωροῦν τὴν κακία καὶ τὴν βία καταστάσεις “ἀπολύτως δικαιολογημένες” —δηλαδὴ “νομιμοποιημένες”— ὅπως καὶ τὴν ὁμοφυλοφιλία, γιὰ νὰ ἀσκήσει ἀσφυκτικότερη πίεση σὲ ὅποιον ἔχει φυλαχτεῖ ὥς τώρα ἀπὸ τὴν παραλυσία της! Στὶς “σατανικὲς ἰσότητες” δείχνουν μὲ κάθε τρόπο πὼς ὅσοι τὶς ἐνστερνίζονται καὶ τὶς ὑπηρετοῦν, ἀπολαμβάνουν… τὴν κακία! Δὲν τὸ λένε ἔτσι, λένε ὅτι εἶναι οἱ νικητές».
«Πῶς γίνονται οἱ “σατανικὲς ἰσότητες”, γιαγιά; Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ψέματα ποὺ ψιθυρίζουν οἱ διαφημίσεις μὲ ἄνεση, γιὰ νὰ μᾶς πείσουν ὅτι ἐξισώνονται μὲ τὴν ἀλήθεια».
Μὰ ἡ τηλεκόλαση λέει τὰ ψέματα καὶ οἱ θεατὲς τὰ “ΕΠΙΚΥΡΩΝΟΥΜΕ”, μὲ τὸ νὰ μὴν λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους! Αὐτὸ συμβαίνει μὲ τὴν ὑπερηφάνεια, ποὺ θέλουμε νὰ φαινόμαστε παραπάνω ἀπὸ ὅ,τι εἴμαστε. Δηλαδὴ γινόμαστε ψεῦτες, καὶ μαθαίνουμε καὶ τὰ παιδιά μας στὰ ψέματα, γιὰ νὰ χάνουν τὸν ἑαυτό τους! Ἀντί νὰ μεγαλώνουν γίνονται μικροπρεπῆ, δηλαδὴ ἀνθρωπάκια, τὴν στιγμὴ ποὺ πιστεύουν ὅτι ἔχουν γίνει ὑπεράνθρωποι, σὰν… τοὺς γονεῖς τους! Τὰ πάθη κατεξοχὴν διαστρεβλώνουν τὶς ἔννοιες μέσα στὴν ψυχή. Ἔτσι τὴν χτυπᾶνε! Μετὰ ἡ ψυχή μας πιστεύει ὅτι εἶναι “δικαίωμά της” τὸ σάπισμα μέσα στὴν φαντασία, ἡ ὁποία μᾶς λέει ὅ,τι λένε καὶ οἱ λογισμοί, πὼς μποροῦμε νὰ κάνουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Τὸ ψέμα εἶναι ὅλη ἡ… χάρη τῆς φαντασίας! Αὐτὰ δὲν εἶναι βήματα τῆς ψυχῆς καθαρὰ καὶ ξάστερα, ἀλλὰ εἶναι βήματα μέσα στὸ ἔρεβος…Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει “περιπάτους” μέσα στὰ σκοτάδια, ἡ ζωή του γίνεται σκιώδης καὶ ὁ ἴδιος καταντάει ἕνα “φάντασμα”! Μὲ τὶς “ἀνήλιαγες” ἐπιλογὲς τῆς ἁμαρτίας, δὲν ἐπιτρέπει στὴν ἀλήθεια νὰ λάμψει, καὶ ἐπειδὴ ἡ ψυχή του δὲν εἶναι δυνατή, παίζει ῥόλο… ἀσήμαντο, “διακοσμητικό”! Εἶναι πραγματικὴ καταστροφή, τὰ παιδιὰ νὰ βλέπουν τοὺς γονεῖς τους “εὔπλαστους”, νὰ βρίσκονται σὲ ἰδεολογικὸ ἀποπροσανατολισμὸ ἀπὸ τὶς ἀναθυμιάσεις τῆς τηλεκόλασης! Ὅταν οἱ λέξεις χάνουν τὸ νόημά τους ἐπειδὴ οἱ “τυχοδιῶκτες” προκαλοῦν ἀνίερη σύγχυση μεταξὺ “ἀγαλλίασης” καὶ “φθόνου”, τότε τὸ κακὸ τρέχει μὲ χίλια…».
Ῥίχνοντας τὸ βλέμμα της ἔξω ἀπὸ τὸ παράθυρο, εἶχα τὸν χρόνο νὰ παρατηρήσω τὴν σκέψη ποὺ μοῦ πέρασε στὰ γρήγορα ἀπὸ τὸ μυαλό. Στὸν… μηχανισμὸ τῆς φαντασίας τῆς τηλεκόλασης, ποὺ λέει ἡ γιαγιά, παρακολουθεῖς σὰν… κομπλεξικὸς κατὰ συρροὴν τοὺς ἄλλους, ποὺ ἔχουν αὐτὸ ποὺ θὰ πρέπει νὰ θέλεις καὶ ἐσύ, ποὺ ζοῦν ὅπως θὰ πρέπει νὰ λαχταρήσεις καὶ ἐσὺ —αὐτὸ ὑποδύεται τὴν… ἐλπίδα;— ποὺ σκέφτονται ὅπως δὲν ἤσουν ποτὲ ἱκανὸς ἐσύ, ἀλλὰ “δεσμεύεσαι” ὅτι θὰ τοὺς ἀντιγράφεις παντοῦ! Ὅλη ἡ “γνώση” τοῦ ἑαυτοῦ σου, εἶναι ὅτι δὲν ἔχεις αὐτὸ “τὸ κάτι” ποὺ θὰ ἔπρεπε… Μπορεῖ νὰ εἴμαστε στὴν ἐποχὴ τῆς πληροφόρησης, ἀλλὰ οἱ πληροφορίες ποὺ λαμβάνουμε, μᾶλλον μᾶς κάνουν νὰ μὴν ξέρουμε τί μᾶς γίνεται!
»Κάθε ἀρετὴ ἔχει καὶ τὸ ἀντίθετο πάθος», συνέχισε ἡ γιαγιά τὶς σκέψεις της. «Ἡ ἀποστολὴ τοῦ Ὀρθοδόξου εἶναι νὰ ἀγωνιστεῖ γιὰ νὰ καθαρίσει τὴν καρδιά του, μεταποιώντας τὰ πάθη του σὲ ἀρετές, τὴν ὑπερηφάνεια σὲ ταπείνωση, ὥστε νὰ κατοικήσει μέσα της τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Οἱ “σατανικὲς ἰσότητες” στοχεύουν νὰ ἀναχαιτίζουν ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ τοῦ Ὀρθοδόξου, ξεκινώντας μὲ τὴν ἀμαύρωση τῶν λέξεων, τῶν συμβόλων ποὺ προκαλοῦν ἐγκάρδια συναισθήματα. Στὴν πατρίδα μας, οἱ ἥρωες ΠΑΝΤΑ ἔδιναν τὴν ζωή τους γιὰ νὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν πίστη τους στὸν Χριστό, καὶ βεβαίως γίνονταν ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ. Ἄκουγαν οἱ νέοι τὴν λέξη “ἥρωας” καὶ “ἠλεκτρίζονταν”! Μὲ τὴν κατάχρηση τῶν λέξεων καὶ τὴν προβολὴ “ἡρώων” ποὺ ἄρχισαν νὰ μὴν σέβονται τὸν ἑαυτό τους, ξεκίνησαν οἱ ἀλλεπάλληλες φάσεις διαστρέβλωσης τῆς πραγματικότητας, ἔργο ξεκάθαρα ἑωσφορικό. Ἡ κάθε φάση σπέρνεται μέσα στὰ χρόνια, καὶ ἀπαιτεῖ ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ἀπὸ τοὺς θεατές, ποὺ ΔΕΝ ΑΓΑΝΑΚΤΟΥΝ ΠΟΤΕ μὲ τὶς ἁλυσίδες ἀπὸ τὸν τηλεοπτικὸ ῤαγιαδισμό τους! Ἡ τηλεκόλαση ἐκπαιδεύει στὴν ἀδιαφορία πρὸς τὸν διπλανὸ καὶ ἔτσι ὅσο ἡ ψυχὴ γίνεται ἀδύναμη, ὑποδουλώνεται μὲ εὐκολία στὴν ἁμαρτία· ἡ ὁποία οὔτως ἤ ἄλλως κάνει τὴν ζωὴ “ἐξωπραγματική”, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι τὴν ἀποκόβει ἀπὸ τὴν ὄντως Ζωή. Δεχόμενοι νὰ λέμε καὶ ἐμεῖς “ἥρωες” τοὺς τυχοδιῶκτες, συντελέσαμε στὴν ἑωσφορικὴ “ἀφαίμαξη” τοῦ συμβόλου, ποὺ πλέον ΑΝΑΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ στὸν φθόνο ποὺ ἔχει ἐξισωθεῖ μὲ τὴν ἀγαλλίαση! Ὅλα τὰ προκαλεῖ ἡ ἀμέλεια…».
«Στὴν οὐσία, τὰ τρισέγγονα τῶν ἀληθινῶν ἡρώων γίνονται “γενίτσαροι”, ἀφοῦ οἱ τυχοδιῶκτες τὰ δασκαλεύουν νὰ μὴν καταδέχονται τὸ ἦθος τῶν προγόνων τους!». Ἔνοιωθα νὰ μοῦ κόβεται ἡ ἀνάσα. «Περίμενε! Τὰ παιδιὰ καὶ οἱ νέοι εἶναι ἀδύνατον νὰ πιστέψουν ὅτι εἶναι ἀπόγονοι ἡρώων!». Ἡ γιαγιὰ μὲ κοίταξε ξαφνιασμένη. «Πόσα χρόνια ἔχει ἡ τηλεκόλαση ποὺ δείχνει σειρὲς ἐποχῆς, παρουσιάζοντας τὴν ζωὴ τῶν Ἑλλήνων παλιότερα, νὰ μὴν θυμίζει πουθενὰ τὴν εὐλαβὴ Παράδοση ποὺ ξέρουμε ἐμεῖς ἀπὸ τὶς δικές μας οἰκογένειες; Οἱ ἄνθρωποι στὶς σειρὲς καὶ τὶς ταινίες εἶναι ποτισμένοι μὲ μίσος —ἀλλὰ ἀγαπᾶνε πάντα τοὺς λάθος ἀνθρώπους— βρίζονται μὲ τρόπο ἀχαρακτήριστο, δέρνονται, πυροβολοῦνται, προδίδουν τὶς οίκογένειές τους, εἶναι ψεῦτες, κλέφτες, ἀπατεῶνες, μοιχοί, πόρνοι, καὶ γενικὰ εἶναι διαβολάνθρωποι! Ὅσοι φτιάχνουν τέτοια σενάρια κρύβουν τὴν ταπείνωση τῶν προγόνων μας, σὰν νὰ λένε ὅτι οἱ συνεχιστὲς τῶν ἔνδοξων ἀγωνιστῶν γέννησαν “τέρατα”! Πῶς θὰ πιστέψουν οἱ νεότεροι ὅτι τὰ χώματά μας εἶναι ποτισμένα μὲ ἡρωικὰ αἵματα, ἤ ὅτι τὸ χέρι τοῦ Χριστοῦ τράβηξε τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ τοὺς Γερμανούς; Ὅταν μάλιστα ὑπάρχουν καὶ κάποιοι αἰσχροὶ ποὺ διαστρεβλώνουν τὴν Ἱστορία τῆς πατρίδας μας, καὶ λένε ὅτι δὲν ὑπάρχει Ἔπος τοῦ Σαράντα; Στὴν οὐσία συκοφαντοῦν τοὺς παπποῦδες καὶ τὶς γιαγιάδες σου, γιαγιά, ὅτι ἔκλεβαν καὶ σκότωναν καὶ ὅτι εἶχαν θανάσιμα μυστικά, ποὺ προστάτευαν… βάζοντας “λυτοὺς καὶ δεμένους”! Οἱ Ἕλληνες ἦταν πάντα ἀξιοπρεπεῖς καὶ σεμνοὶ οἰκογενειάρχες, αὐτὲς εἶναι οἱ ῥίζες μας! Ἡ Παράδοσή μας εἶναι ἡ ψυχὴ τοῦ λαοῦ μας, ἀλλὰ κι αὐτὴ τὴν ποδοπατᾶνε!».
«Μὴν νομίζεις Σταυρούλα ὅτι ἔχουμε ἀφήσει ἔτσι, τὸ θέμα! Ὅλες οἱ γυναῖκες τῆς περιοχῆς εἴπαμε ὅτι δὲν πάει ἄλλο, νὰ παρουσιάζουν τοὺς σεβάσμιους προγόνους μας ὡς φτωχοδιάβολους! Ἤ, τὶς σεμνὲς μανάδες τῶν μανάδων μας, ὅτι ἦταν γυναῖκες “ἀράχνες” ποὺ ὕφαιναν δολοπλοκίες καὶ πομπές! Ὁ πόλεμος ποὺ κάνουν στὴν ἑλληνικὴ οἰκογένεια εἶναι δαιμονικός, καὶ θέλουν νὰ φαίνεται ὅτι ἡ οἰκογενειακὴ “παράδοση” ποὺ ἀφήνουμε στὰ ἐγγόνια μας, εἶναι ἡ ἀνηθικότητα, τὸ μίσος καὶ οἱ βιαιοπραγίες! Βλέποντας τὰ παιδιὰ νὰ τσακώνονται μὲ βαναυσότητα στὰ σχολεῖα καὶ τοὺς δρόμους, συνειδητοποιήσαμε ὅτι μπροστὰ στὰ μάτια μας, τὸ ἔγκλημα διαμορφώνεται σὲ “ἀναπόσπαστο” μέρος τῆς ζωῆς, δηλαδὴ μετατρέπεται σὲ “ΘΕΣΜΟ”! Ἡ προσωπικὴ ἀνάπτυξη μιλάει τόσο πολὺ γιὰ τὴν “περιφρόνηση” τῶν ἐνοχῶν, καὶ προωθεῖ τὴν ψευδο-ἀρετὴ τῆς… διεκδίκησης, ἐπειδὴ ὑπογείως στηρίζει κάθε ἑπόμενη φάση τῆς θεσμοποίησης τῆς βαναυσότητας, στὴν πατρίδα μας! Μόλις πέτυχε ἡ τηλεκόλαση νὰ παραγκωνίσει τὴν Ἱερὴ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση, ποὺ ἦταν οἱ ἀπαραχάρακτοι κανόνες τοῦ Γένους, τῆς Μεγάλης Οἰκογένειάς μας, κατόρθωσε καὶ ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΗΝ ΜΑΚΡΑΙΩΝΗ ΣΥΝΟΧΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ ΑΞΙΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ! Στὴν πράξη αὐτὸ σημαίνει πὼς οἱ νέοι περιγράφουν τὸ “καλὸ” μὲ λέξεις ποὺ διαφέρουν ῥιζικά, ἐπειδὴ ὅπως εἶπες εἶναι ταγμένοι στὴν “πρόοδο”· ἡ ὁποία “πρόοδος” ἐχθρεύεται καὶ ΦΟΒΑΤΑΙ τὸν Τίμιο Σταυρό, ὅπως ὁ διάβολος τὸ λιβάνι! Ἀντίθετα μὲ τοὺς προγόνους μας, οἱ ἀπόγονοί μας δὲν μποροῦν νὰ ξεχωρίσουν τοὺς φίλους ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς τους, καὶ ὑφίστανται ὅλες τὶς συνέπειες… Ἡ διαστρέβλωση τῆς πραγματικότητας εἶναι ἡ φαντασία τοῦ διαβόλου γιὰ τὴν ἐπικράτησή του, ὅπου θὰ ἀνακηρύσσεται ὡς “ἥρωας” ὅποιος… σκοτώνει “ἐξυπνότερα”, ἄν ἐμεῖς συνεχίσουμε νὰ κοιμόμαστε “ὄρθιοι”…».
«Γιαγιά, οἱ περισσότεροι λέμε ὅτι ἡ κοινωνία ποὺ ζοῦμε ἔχασε τὴν ἀνθρωπιά της, ἀλλὰ ἀφήνουμε τὴν τηλεκόλαση ἀνοιχτή, νὰ θεσμοποιεῖ μέσα μας τὴν ἐγκληματικὴ βία! Ἄν οἱ Ἕλληνες δὲν “ἐπιτρέπαμε” τὶς ἠθικὲς παραβιάσεις μέσα στὴν οἰκογένειά μας, ποὺ εἶναι κι αὐτὲς μορφὴ βίας, ὁ πολιτικὸς γάμος δὲν θὰ εἶχε προχωρήσει στὶς φάσεις τῆς θεσμοποίησης, καὶ τώρα δὲν θὰ ἦταν θεσμοθετημένος! Εἶναι αὐταπόδεικτο ὅτι ἡ θεσμοθέτηση τῆς ἀνωμαλίας, θεσμοποιήθηκε πάνω στὶς ἠθικὲς παραβιάσεις ἐντὸς τῆς οἰκογένειας! Ἐν ὀλίγοις, ὥς τώρα ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣΑΜΕ νὰ ἀνακόψουμε τὸ “ῥίζωμα” τῆς διαστρεβλωμένης πραγματικότητας. Αὐτὸ ἔγινε ἐπειδὴ δὲν εἴχαμε τὴν ΕΥΘΙΞΙΑ νὰ παραδεχτοῦμε, ὅτι ΑΠΟΤΥΧΑΜΕ νὰ ποῦμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους; Δηλαδὴ τώρα θὰ συμβοῦν τὰ ἴδια μὲ τὸν πολιτικὸ γάμο; Ποὺ στὴν ἀρχὴ φαινόταν κάτι ἐντελῶς παράδοξο, ὅπως εἶχες πεῖ, ἀλλὰ μετὰ… “ἐκπολίτισαν” τοὺς νέους νὰ τὸν “ἐπικυρώνουν”; Θὰ κάνουν καὶ τώρα διαστρεβλωτικὲς ὑποχωρήσεις οἱ Ἕλληνες;».
«Καλύτερα νὰ δοῦμε τὴν ὑπόθεση, κάπως σχηματικά. Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι “συστήνεται” ἕνα ψευδοκράτος, μὲ τὸ ὁποῖο θὰ ξεκινήσουν συνεργασία καὶ δοσοληψίες, μόνο ὅσες χῶρες χαρακτηρίσουν “νόμιμη” τὴν ὕπαρξή του, δηλαδὴ θὰ τοῦ ἀναγνωρίσουν πολιτικὴ ὀντότητα. Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα κράτη, τὸ ψευδοκράτος δὲν θὰ ἔχει ἀπολύτως καμία ἰσχύ, θὰ εἶναι “ἀνύπαρκτο”· ὁπότε τὸ ψευδοκράτος δὲν θὰ μπορεῖ νὰ τοὺς ἐξάγει τὶς παρανομίες του, θὰ τὶς κρατάει γιὰ τὸν ἑαυτό του! Τὸ ψευδοκράτος ποὺ ἔχει στηθεῖ μὲ προδοσίες, ὑπεξαιρέσεις καὶ ἀπάνθρωπη βία, ποιᾶς ποιότητας κράτη θὰ σπεύσουν νὰ τὸ ἀναγνωρίσουν; Ἐκεῖνα ποὺ σέβονται τὸν λαό τους; Οἱ πατρίδες ποὺ ἔχουν εὐσεβὴ κυβερνήτη καὶ τιμοῦν τοὺς πολίτες τοὺς ὁποίους ὑπηρετοῦν;».
«Νομίζω ὅτι θὰ τὸ ἀναγνωρίσουν κράτη ποὺ τρίβουν τὰ χέρια τους γιὰ τὶς ἄνομες συναλλαγές, ποὺ θὰ μποροῦν νὰ κάνουν μαζί του! Ἄσε ποὺ θὰ ἔχουν ὅλοι μαζὶ γιὰ… “ὑπερήφανο προμηθευτή τους” τὸν διάβολο!». Τὸ σκέφτηκα κάπως καλύτερα, γιὰ νὰ ἐντοπίσω τὸ καίριο σημεῖο, καὶ κατέληξα: «Ἄρα τὸ μόνο ποὺ ἔχει σημασία, εἶναι ἄν ἐμεῖς ἔχουμε εὐσεβὴ ἐσωτερικὸ κυβερνήτη, δηλαδὴ τὸν καλὸ ἑαυτό μας!».
«Ἀκριβῶς! Μετὰ ἀπὸ τὸν νόμο “τσίρκο”, οἱ γυναῖκες τῆς περιοχῆς μας κάναμε ὁλοταχῶς κάποια “ἐσωτερικὰ βήματα” ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ, παιδί μου, ἰδιαίτερης σοβαρότητας. Νομίζω ὅτι ἔχω ἀκόμα ἕνα ἀντίγραφο, τῶν ἐπίσημων θέσεών μας, ποὺ θὰ ἀναρτηθοῦν ἄμεσα σὲ κάθε δυνατὸ σημεῖο τῆς περιοχῆς. Νά, ἐδῶ εἶναι τὸ χαρτί. Πᾶρε νὰ διαβάσεις κι ἐσύ. Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ διαχωρίσουμε τὸν “φθόνο” ἀπὸ τὴν “ἀγαλλίαση”! Ὁ Χριστὸς μᾶς κοιτάζει, ποὺ ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα δὲν θὰ κάνουμε καμία ὑποχώρηση!».
Γάμο ὀνομάζουμε τὴν ἱεροπρεπή, ὀρθόδοξη Στέψη ἑνὸς ἄντρα καὶ μιᾶς γυναίκας, ὅπου τὰ στέφανα συμβολίζουν τὰ ἀμάραντα στεφάνια ποὺ θὰ λάβουν ἀπὸ τὸν ἀγωνοθέτη Βασιλιά μας Χριστό, ἀφοῦ ἀγωνιστοῦν στὸν συζυγικὸ βίο, κουβαλώντας μὲ αὐταπάρνηση τὸν σταυρό τους. Οἰκογένεια ὑπάρχει μόνο μία, ἡ παραδοσιακή, ὁπότε ἡ συγκεκριμένη λέξη μπορεῖ νὰ ἀποδίδει ΜΟΝΟ τὸν θεοδώρητο θεσμό ποὺ γνωρίζουμε.
Οἱ πολιτικοί, τῶν ὁποίων τὸ ὅνειρο ἦταν νὰ μᾶς ἀλλάξουν τοὺς κανόνες τῆς ζωῆς μας, προσέφεραν στοὺς ὁμοφυλόφιλους τὸν νόμο “τσίρκο”, ποὺ ἡ οὐσία του ἀποτελεῖ ΜΟΡΦΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΩΜΑΛΙΑΣ! Ὁ νόμος “τσίρκο” δηλώνει τὴν ἄποψη τῶν ἀρχικῶν ἐμπνευστῶν του, ὅτι οἱ Ἕλληνες θὰ “καλυτερεύσουμε” ὡς λαός, ἄν μετατραποῦμε σὲ ζῶα ὡς πρὸς τὸ σῶμα, καὶ σὲ δαίμονες ὡς πρὸς τὸ πνεῦμα! Ἡ ἀπόδοση ἀπὸ τοὺς συγκεκριμένους πολιτικούς, τοῦ χαρακτηρισμοῦ “γάμος”, στὸ μόρφωμα τῆς ἀνωμαλίας, σημαίνει πὼς περιμένουν νὰ παραδώσουμε οἱ Ὀρθόδοξοι τὸ λεκτικὸ ΣΥΜΒΟΛΟ, μὲ τὸ ὁποῖο ἐκφράζουμε τὴν ἀνώτερη πνευματικὴ ὀμορφιὰ τῆς ἱερῆς ἕνωσης δύο ἀνθρώπων, παρόλο ποὺ μεταξὺ τῆς λέξης “γάμος” καὶ μορφώματος τῆς ἀνωμαλίας, ΧΑΣΜΑ ΜΕΓΑ ἐστήρικται! Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο δίνουμε στὸ “πάντρεμα” τῆς ἀνωμαλίας τὴν ὀνομασία “ΑΣΕΒΗΣ ΕΝΩΣΗ”, καὶ ἀναλόγως στὸν πολιτικό “γάμο”, “ΝΟΜΙΚΗ ΕΝΩΣΗ”, ἡ ὁποία εἶναι ἐπίσης ἀσεβής.
Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸ ἱερὸ λεκτικὸ σύμβολο “ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ”. Εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποδοθεῖ στὸ μόρφωμα τῆς ἀνωμαλίας, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ κάποιοι “ἀνυπομονοῦν” νὰ καταδικάσουν τὰ παιδιὰ στὸ ἐπίπεδο τῶν κατοικιδίων, προσφέροντάς τους τροφὴ καὶ στέγη, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΧΡΗΣΤΑ ΗΘΗ! Ἤ ἐπειδὴ κάποιες “μανάδες” θὰ παραχαράσσουν τὴν παραδοσιακὴ ἔννοια τῆς μάνας, καὶ θὰ ἐμπορεύονται τὴν κύησή τους.
Οἱ πρόγονοί μας ἔλεγαν τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, δὲν μποροῦσε νὰ τοὺς μπουρδουκλώσει κανείς, οὔτε οἱ διαβασμένοι τῆς Εὐρώπης μὲ τὶς γελοιότητες ποὺ χρησιμοποιοῦν, σὰν ἐπιστημονικοὺς ὅρους. Δὲν θὰ σκεφτοῦμε τί θὰ ποῦν οἱ ἄλλοι γιὰ ἐμᾶς, ἐπειδὴ δὲν μειονεκτοῦμε. Δὲν θὰ πρέπει νὰ διστάζουμε νὰ μιλᾶμε γιὰ μόρφωμα τῆς ἀνωμαλίας —ποτὲ γιὰ “ὁμοφυλοφιλικὴ οἰκογένεια”— φοβούμενοι μὴν μᾶς χαρακτηρίσουν “ὁμοφοβικοὺς” καὶ ἄλλα παρόμοια… θεατρικά εὑρήματα. Εἴμαστε ἀποφασισμένοι νὰ μὴν ὑποταχτοῦμε στοὺς τυχοδιῶκτες ποὺ μὲ τὰ μουλωχτὰ γρυλίσματα, ἔχουν τὸ θράσος νὰ φοβερίζουν τοὺς εὐσεβεῖς. Οἱ “ἐπιστημονικοὶ ὅροι” ποὺ χρησιμοποιοῦν γιὰ τὴν “διαφωτιστικὴ” ὑποταγὴ στὴν ἀσωτεία, φτάνουν μόνο γιὰ νὰ προκαλοῦν τὰ γέλια καὶ τὴν ἐπιδεικτικὴ περιφρόνηση.
Ἴσως ὁ νόμος “τσίρκο” νὰ περίμενε ὅτι θὰ ἐξακολουθούσαμε νὰ κινούμαστε μέσα στὴν ἀνυπαρξία τῆς φαντασίας, ὡς ἕρμαια τῶν καταστάσεων· καὶ ὅτι θὰ “ξεχνούσαμε” πὼς ὁ ἑλληνικὸς λαὸς λέει τὸν τελευταῖο λόγο, δηλαδὴ ἐμεῖ οἱ ἴδιοι! Εἴδαμε νὰ ἐξισώνεται μπροστὰ στὰ μάτια μας, ἡ οἰκογένεια μὲ τὴν ἀνωμαλία! Ἀπὸ τὴν ἀρχή τῆς ἵδρυσής του τὸν 18ο αιῶνα, τὸ φιλελεύθερο κράτος θέλει νὰ προκαλέσει πλήρη σύγχυση καὶ ἀτίμωση στὶς ἀνεκτίμητες ἔννοιες τῆς πίστης μας, ὥστε γιὰ κάθε νεότερη γενιά, νὰ γίνονται περισσότερο δυσδιάκριτες.
Ἄν ἀπὸ ἀναξιότητα, “πουλήσουμε” τὰ ἱερὰ λεκτικὰ σύμβολά μας “γάμος” καὶ “οἰκογένεια”, στὸ μόρφωμα τῆς ἀνωμαλίας, θὰ συμβεῖ καὶ σὲ ἐμᾶς αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὴν δύση, ὅταν ἔπεσαν πάνω της τὰ σμήνη τῶν βαρβαρικῶν λαῶν καὶ τὴν ἐκβαρβάρωσαν! Βεβαίως ἐκεῖ εἶχαν “πουλήσει” τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, καὶ ἦταν ἀνίκανοι νὰ προβάλλουν πνευματικὴ ἀντίσταση! Ἕνας λαὸς ποὺ ὑποδουλώνεται στὴν ἁμαρτία τῆς φαντασίας του, ζεῖ μὲ τὴν νοοτροπία τοῦ ῥαγιᾶ, καὶ εἶναι θέμα χρόνου νὰ ὑποδουλωθεῖ καὶ στὴν ἐξωτερικὴ ζωή του. Οἱ “σεναριογράφοι” στὴν πλειοψηφία τους ἐπιμένουν ὅτι ὁ λαός μας εἶχε ἐκβαρβαρωθεῖ ἀπὸ παλιά, ἀλλὰ ἀναλαμβάνοντας τὸ βάρος τῶν εὐθυνῶν μας, ἐμεῖς θὰ τοὺς διαψεύσουμε! Θὰ δείξουμε στὰ παιδιά μας τὴν πνευματικὴ ἀξιοπρέπεια, ἀποσαφηνίζοντας τὴν θέση μας, τώρα ποὺ βρισκόμαστε στὴν ἀρχὴ τοῦ νόμου “τσίρκο”.
Ἡ ἀντίστασή μας στὸν πνευματικὸ αὐταρχισμό, εἶναι νὰ ὁρίσουμε ΑΚΡΙΒΕΙΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ στὴν κίνηση τῆς ἀποστασίας, ὅπου οἱ συμβολισμοὶ ΘΑ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ἀπὸ τὴν ἀφαίμαξη τὰ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ τοῦ Γένους μας! Ἀποδίδοντας στὶς πρωτόγνωρες νομικὲς δυσπλασίες, τοὺς δικούς μας χαρακτηρισμούς, ἀποδεικνύουμε ὅτι ὡς λαὸς ἐλέγχουμε τὸν αὐτοδίκαιο μηχανισμὸ ἀπόδοσης τῆς ἀλήθειας, προσδιορίζοντας ἀκριβέστατα τὸ ἠθικὸ ποιὸν τῶν θεμάτων, ποὺ γιὰ ἐμᾶς ἀποτελοῦν ΖΗΤΗΜΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ!
Δὲν ἔχει σημασία ἄν τὰ ΜΜΕ συνεχίζουν νὰ ἀποκαλοῦν τὸν νόμο “τσίρκο”, νόμο ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας· τὴν ἀσεβὴ ἕνωση, γάμο ὁμοφυλόφιλων· τὸ μόρφωμα τῆς ἀνωμαλίας, ὁμοφυλοφιλικὴ οἰκογένεια. Ἕνα ψευδοκράτος ἀποκαλύπτει αὐτοὺς ποὺ περιμένουν “μερίδιο” ἀπὸ τὴν διαστρέβλωση τῆς πραγματικότητας, δηλαδὴ ἀποκαλύπτει ἀπὸ ποιούς “ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥΣ” πρέπει νὰ φυλαγόμαστε! Κάποια στιγμὴ πρέπει νὰ ἀφαιρέσουμε ἀπὸ τὸν “πολιτισμό”, τὴν κουκούλα τοῦ καταδότη!
Ἡ ἐπικράτηση τῆς ἀνωμαλίας εἶναι ἡ “προϋπόθεση” γιὰ τὴν ἅλωση τοῦ ἀνθρώπου, ἀπὸ τὸν διάβολο. Αὐτὸ πρακτικὰ σημαίνει πὼς ἡ “στάθμη” τῆς ἀνωμαλίας, δὲν τελειώνει σὲ ὅ,τι ἔχουμε δεῖ ὥς τώρα, στὴν πατρίδα μας, ἀλλὰ οἱ δαιμονικὲς ἐπιθέσεις στὸν ἱερὸ θεσμὸ τῆς οἰκογένειας στὸ μέλλον, θὰ γίνουν λυσσώδεις! Ἄν δὲν ἐπιδείξουμε τώρα εὐσυνείδητη σοβαρότητα, νὰ προστατέψουμε τὶς λέξεις “ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ” καὶ “ΓΑΜΟΣ”, χρησιμοποιώντας τες μόνο ἐντὸς τῆς Ἑλληνορθόδοξης καθημερινότητάς μας, τὸ χαρτορωμαίικο θὰ φέρει τὸ ἑπόμενο ἐπίπεδο γελοιοποήσης τῶν συμβόλων καὶ τῶν θεσμῶν μας, ὅπου τὸ τσίρκο θὰ εἶναι κυριολεξία, καὶ τὸ ἔνα “ταίρι” θὰ εἶναι… τετράποδο! Πρέπει λοιπὸν νὰ καταστεῖ σαφὲς στοὺς συγκεκριμένους πολιτικούς, ὅτι ῥίχνοντας στὴν πυρὰ τὰ χρηστὰ ἤθη τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἔπραξαν ἀντίθετα ἀπὸ τὸ πνευματικὸ συμφέρον μας, καὶ ΔΕΝ ΣΚΟΠΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ!
Ὅσο ἡ ἑλληνικὴ ψυχὴ δὲν ἐπικυρώνει τὸν νόμο “τσίρκο”, ὅλη αὐτὴ ἡ κίνηση τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὸν Χριστό, θὰ αὐτοκαταστραφεῖ! Ἔτσι πληρώνει ὁ διάβολος τοὺς “ἐργάτες του”, μὲ αὐτοεξόντωση… Ὅταν οἱ δαίμονες μπῆκαν στοὺς χοίρους, στὴν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, δὲν ἄφησαν κανέναν ποὺ νὰ μὴν τὸν γκρέμισαν! Ἄν δὲν γύριζε στὸν Πατέρα του ὁ ἄσωτος υἱὸς θὰ πέθαινε ἀπὸ τὴν πείνα, μὲ τὸσο δαιμονικὸ μίσος! Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας εἶναι θάνατος!
Ἐπικυρώνω σημαίνει ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΩ, χαρακτηρίζω κάτι ὡς ἔγκυρο, ὄτι ἔγινε σύμφωνα μὲ τοὺς κανονισμούς. Νομιμοποίηση εἶναι ἡ ἐκλογίκευση, καὶ ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τίποτα νὰ νομιμοποιήσουμε στὸν νόμο “τσίρκο”, ἀφοῦ τὸν θεωροῦμε ἐξ ἀρχῆς παράλογο, δηλαδὴ σαρωτικὸ γιὰ τὴν εὐσεβὴ κοινωνία μας. Ἡ νομιμοποίηση ἔχει γίνει μόνο στὰ χαρτιὰ τοῦ χαρτορωμαίικου. Γιὰ τὴν δική μας ψυχὴ δὲν ἔχει γίνει τίποτα δεσμευτικό! Ὅλη ἡ βαρύτητα βρίσκεται ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΩΡΑ!
Ὁ κοινωνικὸς ἱστὸς θὰ παραμείνει ἐν Χριστῷ ἐλεύθερος, ἄν ἐμεῖς στηριχτοῦμε στὴν πνευματικὴ ἰσχύ μας, τὴν ὁλόθερμη μετάνοια! Τότε οἱ ἀσεβεῖς νόμοι τῶν ἀνθρώπων, θὰ ἐξισωθοῦν μὲ τὰ παλιόχαρτα! Ἡ δική μας μετάνοια θὰ δώσει καὶ στὰ παιδιά μας τὰ πνευματικὰ ὅπλα, γιὰ νὰ ἐξασκηθοῦν στὸν ἁόρατο πόλεμο! Ἡ ὑπακοὴ στὸν Νόμο τοῦ Χριστοῦ γίνεται ἀπὸ φιλότιμο! Μὲ τὴν βοήθειά Του θὰ σηκώσουμε τὸν σταυρό μας, δείχνοντας στὰ παιδιά μας ὅ,τι ἐκλεκτότερο ἔχουμε μέσα μας, δηλαδὴ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ!
Μόνο ἄν διδάξουμε ἦθος στὰ παιδιά μας, αὐτὰ θὰ μάθουν νὰ ξεχωρίζουν τοὺς ἐχθροὺς ἀπὸ τοὺς φίλους τους. Μόλις καθαρίσουμε τὴν καρδιά μας ἀπὸ τὰ ἐγκλήματά της, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ ἀνακόψουμε καὶ τὴν θεσμοποίηση τοῦ ἐγκληματος, στὴν βασανισμένη πατρίδα μας! Τὰ παιδιὰ εἶναι τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μᾶς τὰ ἐμπιστεύτηκε γιὰ νὰ τὰ μεγαλώσουμε στὴν θεϊκὴ λιακάδα Του! Καλὰ δὲν λέμε, Ἅγιε Παΐσιε;
Σταυρὸς ὁ φύλαξ τῆς οἰκουμένης.
Σταυρὸς ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας.
Σταυρὸς Βασιλέων τὸ κραταίωμα.
Σταυρὸς Πιστῶν τὸ στήριγμα.
Σταυρὸς Ἀγγέλων ἡ δόξα
καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
