«Γιὰ νὰ παρηγορηθοῦν ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα γιὰ τὸν ἄδικο χαμὸ τοῦ Ἄβελ μὲ τὴν καθαρὴ καὶ ἁγνὴ καρδιά, ὁ Θεὸς τοὺς ἔδωσε τὸν Σήθ, ποὺ εἶχε τὶς ἴδιες ἀρετὲς μὲ τὸν Ἄβελ. Ὁ Κάιν ἄρχισε νὰ κατρακυλάει στὸ χειρότερο καὶ δὲν μετανοοῦσε. Ἀπὸ τότε Φιλιππία, ἄρχισαν οἱ δύο δρόμοι τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἀπόγονοι τοῦ Σὴθ θεωροῦσαν πλοῦτο τους τὴν ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ὀνομάστηκαν παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Ὅμως οἱ ἀπόγονοι τοῦ Κάϊν, ποὺ ὁνομάζονταν ἁπλῶς ἄνθρωποι, ὑπολόγιζαν στὸν πλοῦτο τῆς φύσης· ζοῦσαν ἁμαρτωλὰ καὶ ἐπεδίωκαν τὴν ἀπόλαυση τῶν φυσικῶν ἀγαθῶν σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες τους· ὅπως ὅλοι στὴν μεταπτωτικὴ κοινωνία τους, οἱ κοπέλες τους ζοῦσαν γιὰ νὰ κάνουν τὸ θέλημά τους, ἱκανοποιώντας τὶς διαθέσεις τους στὸν μεγαλύτερο βαθμό. Γιὰ νὰ τονίζουν ὑπερβολικὰ τὴν θηλυκότητά τους ἐπιτηδεύονταν ὑπέρμετρα στὴν ἐμφάνισή τους, ὥστε νὰ μὴν ἀφήνουν σὲ ἡσυχία τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ· οἱ ὁποῖοι ἑλκυόμενοι ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ ὡραιότητα ἔμαθαν κι αυτοὶ νὰ σκέφτονται σαρκικά, καὶ διάλεγαν συζύγους ἀπὸ τὴν γενιὰ τῶν διεφθαρμένων ἀνθρώπων. Στοὺς αἰῶνες ποὺ ἀκολούθησαν οἱ ἄνθρωποι ἔγιναν κατὰ κόρον ἀσεβεῖς, ἄδικοι καὶ ἐπιθετικοί, καὶ ἀφοῦ ὁ Θεὸς ἔβλεπε ὅτι τὸ σαρκικὸ φρόνημα ἐπικρατοῦσε, ἀποφάσισε νὰ ἐξαφανίσει μὲ τὸν Κατακλυσμὸ τὸ ἐκφαυλισμένο ἀνθρώπινο γένος. Ὁ Νῶε ἦταν ὁ μόνος ποὺ γνώριζε τὰ καθήκοντά του ἀπέναντι στὸν Θεό, καὶ ἦταν εὐάρεστος ἐνώπιόν Του. Μετὰ ἀπὸ τὸν Κατακλυσμὸ τὰ παιδιὰ τοῦ Νῶε ζοῦσαν γνωρίζοντας ὅτι ὑπάρχει Θεός ποὺ ζητάει ἀπὸ ἐμᾶς τὰ πλάσματά του νὰ κάνουμε τὸ θέλημά Του, ἀλλὰ ἡ ζωή τους ἀναβίωνε καὶ ὁρισμένες εἰδωλολατρικὲς παραδόσεις τῶν διεφθαρμένων ἀνθρώπων. Ἀπὸ τότε ὁ κόσμος χωρίζεται στοὺς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ τοὺς Ἰσραηλίτες πρὸ Χριστοῦ, καὶ τοὺς ἐθνικούς, δηλαδὴ τοὺς εἰδωλολάτρες, ποὺ τοὺς χαρακτήριζε ἡ ἔκλυση τῶν ἠθῶν, ὁ ἀκόλαστος βίος, ἡ ἀπιστία, ἡ κακία καὶ ἡ διαφθορά. Οἱ εἰδωλολατρικὲς γιορτὲς μὲ τὶς ἀνόσιες τελετὲς ἀποτελοῦσαν τὸ ἀποκορύφωμα τῆς ἀνηθικότητας καὶ τῆς ἀσύλληπτης κατάπτωσης τῆς ψυχῆς. Οἱ δοῦλοι δὲν εἶχαν κανένα δικαίωμα στὴν ζωὴ καὶ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἐλευθερία ἦταν πράγματα ἄγνωστα γιὰ τοὺς πολλούς. Ὅταν οἱ Ἰουδαῖοι λησμόνησαν τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ λάτρευαν τοὺς ψευδοθεοὺς τῶν Χαναναίων, ἡ τιμωρία ἦταν νὰ συρθοῦν στὴν Βαβυλώνια αἰχμαλωσία, καὶ ἔκαναν μεγάλο ἀγῶνα γιὰ νὰ διασώσουν τὴν φυλή τους. Τοὺς τελευταίους αἰῶνες πρὸ Χριστοῦ ὑποδουλώθηκαν διαδοχικὰ στοὺς Ἀσσύριους, τοὺς Βαβυλώνιους, τοὺς Πέρσες, τοὺς Ἕλληνες καὶ τοὺς Ῥωμαίους. Μετὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Κυρίου στὴν γῆ, τοὺς δύο δρόμους ἀντιπροσωπεύουμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καὶ τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη».
«Δηλαδή; Πῶς ἦταν οἱ ἀσεβεῖς γιορτές; Πῶς ζοῦσαν οἱ εἰδωλολάτρες;». Ἡ Σωσσάνα εἶναι φίλη τῆς μαμᾶς μου —ἀλλὰ πολὺ νεώτερη— ἀπὸ τὴν ὁποία ἀκούω τώρα πράγματα ποὺ τὸ μυαλό μου ἀπὸ μόνο του δὲν θὰ πήγαινε ποτέ.
«Πρῶτα νὰ σοῦ πῶ ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι ζοῦσαν μὲ ἁπλότητα. Ἐπειδὴ τὸ μόνο μὲ τὸ ὁποῖο ἀσχολήθηκαν ἦταν ἡ μονοθεϊστικὴ θρησκεία τους, δὲν εἶχαν ἀναπτύξει ὑλικὸ πολιτισμὸ ἀλλὰ πνευματικό. Ὅταν λησμόνησαν ὅμως τὸν Θεὸ μιμοῦνταν τοὺς εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἄπληστοι καὶ ἔφτιαχναν σπίτια μεγάλα, ἐπιδεικτικά, τορνευτὰ στὴν τέχνη, ζωγραφισμένα καὶ λαμπρά· οἱ ἐθνικοὶ ἄντρες καὶ γυναῖκες κατεξοχὴν συνήθιζαν νὰ στολίζονται ἔξω ἀπὸ τὸ πρέπον μὲ λαμπρὰ καὶ πολύτιμα φορέματα, μὲ ὑπερήφανα ὑποδήματα, μὲ μαλάματα καὶ ἀσήμια· ἦταν συνήθεια τῶν ἐθνικῶν τὸ νὰ ἀλείφονται μὲ μύρα καὶ νὰ βάζουν πάνω τους μυρωδικὰ γιὰ νὰ προσελκύουν τὴν προσοχή· ἦταν συνήθεια τῶν ἐθνικῶν τὸ νὰ διαβάλλουν, νὰ ψευδομαρτυροῦν, νὰ προδίδουν καὶ νὰ συκοφαντοῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον· ἦταν συνήθεια τῶν σκοτισμένων εἰδωλολατρῶν μὲ τὶς δεισιδαιμονίες, τὸ νὰ τρέχουν γιὰ φυλαχτὰ στὶς μάγισσες, τοὺς μάγους καὶ ὅλους τοὺς πλάνους ποὺ ῥημάζουν τὶς ψυχές· ἦταν συνήθεια τῶν πολυθεϊστῶν τὸ νὰ παίζουν χαρτιὰ καὶ ἄλλα παράνομα “παιχνίδια” πρὶν ἀπὸ τὶς ἀσεβεῖς γιορτές τους, νὰ μωρολογοῦν, νὰ χαριεντίζονται καὶ νὰ γελᾶνε· ἦταν συνήθεια τῶν ἐθνικῶν τὸ νὰ τρυφοῦν καὶ νὰ ξεφαντώνουν μὲ τόσων λογιῶν πολυποίκιλα φαγητὰ καὶ νὰ μεθᾶνε· ἦταν παγανιστικὴ συνήθεια μετὰ τὶς γιορτές τους, τὶς θυσίες στὰ εἴδωλα, τὸ νὰ ξεφαντώνουν μὲ πάθος χορεύοντας, τραγουδώντας τὶς ἀπρέπειες καὶ κομπάζοντας γιὰ τὶς αἰσχρολογίες τους, ἐπειδὴ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΝ ΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΑ ΕΙΔΩΛΑ· κατ’ ἐντολὴν “τῶν εἰδώλων(!)” οἱ εἰδωλολάτρες ἄντρες καὶ γυναῖκες πήγαιναν ἐπίτηδες στὰ γλέντια μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ βλέπουν περιέργως τὰ κάλλη καὶ τὴν ὀμορφιὰ τῶν ἀντρῶν καὶ τῶν γυναικῶν! Ἀπὸ τοὺς στολισμοὺς τοῦ σώματος, τοὺς πορνικοὺς καλλωπισμοὺς τῶν ἱματίων, τὰ ἀρώματα ἐκείνων ποὺ πήγαιναν νὰ τραγουδήσουν καὶ νὰ χορέψουν μὲ πορνικὰ λυγίσματα, καὶ τὶς λοιπὲς μύριες ἀταξίες, γεννιοῦνταν οἱ ἄτακτες καὶ ἄσεμνες θεωρίες τῶν ὀφθαλμῶν. Ἀπὸ αὐτὰ προξενοῦνταν τὰ πορνικὰ ἐρωτικὰ ἀκούσματα τῶν αὐτιῶν. Ἀπὸ αὐτὰ γεννιοῦνταν οἱ αἰσχρολογίες, οἱ χωρατάδες, τὰ ἄσεμνα γέλια, τὰ ἄπρεπα λόγια καὶ σχήματα καὶ κινήματα. Ἀπὸ αὐτὰ γεννιοῦνταν οἱ σαρκικὲς ἐπιθυμίες τῆς ψυχῆς, καὶ οἱ ἐν τῇ καρδίᾳ γινόμενες πορνεῖες καὶ μοιχεῖες· πόσο μᾶλλον ὅταν οἱ ἄντρες πιάνοντας τὶς γυναῖκες χόρευαν μαζί τους, καὶ ἀπὸ τὴν ἀφὴ τῶν χεριῶν ἄναβε περισσότερο ἡ σαρκικὴ ἐπιθυμία καὶ ἡ ἡδονή, ὥστε μετὰ τὰ τραγούδια καὶ τοὺς χοροὺς οἱ πορνεῖες καὶ οἱ μοιχεῖες νὰ γίνονται ἔργο… Αὐτὰ ποὺ σοῦ περιγράφω Φιλιππία μου, ἡ πίστη μας τὰ ἀποκαλεῖ πομπὴ τοῦ σατανᾶ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ πρῶτος διδάσκαλος, οἱ ὑπηρέτες του δαίμονες εἶναι οἱ ὑποδιδάσκαλοι, καὶ μαθητὲς εἶναι ὅσοι χορεύουν καὶ τραγουδοῦν χωρὶς προσοχή· μαθήματα εἶναι οἱ ἀσέλγειες καὶ ἀκολασίες, οἱ αἰσχρολογίες καὶ μωρολογίες, οἱ πορνεῖες καὶ μοιχεῖες καὶ ἀρσενοκοιτίες καὶ κάθε ἄλλη ἁμαρτία. Ο διάβολος καὶ οἱ δαίμονες βλέπουν τὰ σατανικὰ καὶ ἐθνικὰ ἐπιτηδεύματα καὶ χαίρονται… Οἱ εἰδωλολάτρες δὲν γνωρίζουν αὐτὸ ποὺ θέλουμε μὲ τὸν ἄντρα μου νὰ διδάξουμε στὸ παιδί μας, ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ἡσυχάσει ὁ νοῦς, ἄν δὲν ἡσυχάσει τὸ σῶμα· οὔτε νὰ καταργήσει τὸν τοῖχο ποὺ τὰ χωρίζει, χωρὶς ἡσυχία καὶ προσευχή. Ἡ κατώτερη φύση μας ποὺ δουλεύει στὶς ἐπιθυμίες τῆς σάρκας, ἐπιθυμεῖ ἐναντίον τῆς πνευματικῆς φύσεώς μας ποὺ ἐμπνέεται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἐκεῖνοι ποὺ συμπεριφέρονται σύμφωνα μὲ τὶς ἐμπνεύσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δὲν ἐκτελοῦν τὶς ἐπιθυμίες τῆς σάρκας!».
Ἡ ματιά μου πλανήθηκε στὸ πάτωμα ποὺ βρίσκονταν τὰ παιχνίδια ποὺ εἶχα ἀγοράσει γιὰ τὴν κόρη τῆς Σωσσάνας, τὴν Χρύσα, ποὺ σὲ λίγο θὰ γίνει ἡ βαφτιστήρα μου. Εἶχα θυσιάσει τὶς οἰκονομίες μου καὶ διαλέξα τέσσερα ἐντυπωσιακὰ ἠλεκτρονικὰ παιχνίδια γιὰ τὴν ἡλικία της, ποὺ παίζουν μουσικὴ καὶ ἀνάβουν τὰ φωτάκια γιὰ νὰ μὴν βαριέται, ὅπως γίνεται μὲ πολλὰ παιδιά. Ἤξερα ἀπὸ τὶς διαφημίσεις ὅτι οἱ νονοὶ κάνουν δῶρα στὰ βαφτιστήρια τους, καὶ ἤθελα ὅταν μὲ βλέπει ἡ Χρύσα νὰ χαίρεται γιὰ τὴν καλὴ νονὰ ποὺ ἔχει! Τὸ ἔμαθαν καὶ οἱ φίλες μου ὅτι θὰ τῆς ἔφερνα δῶρα, καὶ τῆς ἀγόρασαν λιχουδιὲς γιὰ μισὸ χρόνο! Εἶχα κατενθουσιαστεῖ, καὶ μόλις πῆρα τὸ κοριτσάκι στὴν ἀγκαλιά μου καὶ τοῦ ἔδειξα τὶς ἀμέτρητες λιχουδιές, ἄνοιξα τὰ κουτιὰ ἀπὸ ὅλα τὰ παιχνίδια γιὰ νὰ ἀρχίζει νὰ παίζει! Ἀπὸ τὴν χαρά της ἡ Χρύσα ὅλη τὴν ὥρα δὲν ἤξερε μὲ ποιὸ νὰ ἀσχοληθεῖ, ἐπειδὴ εἶχε καὶ τὸ μυαλό της στὶς σοκολάτες καὶ τὰ τόσα γλυκίσματα. Ἦταν μεγάλη ἡ ἱκανοποίησή μου νὰ ἀκούω ἀπὸ τὸ παιδὶ κάθε τόσο ὅτι ἤμουν ἡ ἀγαπημένη της! Γιὰ κάποιο λόγο ἔπαψε νὰ ἀκούει τὴν μαμά της, ποὺ τῆς ἔλεγε νὰ μαζέψει τὰ παιχνίδια ἐπειδὴ ἦταν ἡ ὥρα γιὰ νὰ πάει στὴν κούνια της, καὶ ἀπὸ τὸ πεῖσμα της ἔπεσε στὸ πάτωμα καὶ χτυπιόταν μὲ θυμό, κλαίγοντας ψεύτικα. Ὅταν ἐπέστρεψε ἡ Σωσσάνα ἀπὸ τὸ παιδικὸ δωμάτιο, ἄρχισα νὰ τῆς περιγράφω τὸ ἐκπληκτικὸ φόρεμα ποὺ μοῦ ἀγόρασαν γιὰ τὴν βάφτιση, τὰ τέλεια παπούτσια ποὺ τοῦ ταίριαζαν ἀπόλυτα, καὶ τὴν τσάντα τῶν ὀνείρων μου! Πάνω ποὺ ἄρχισα νὰ περιγράφω τὸ περίτεχνο χτένισμα ποὺ διάλεξα γιὰ τὰ μαλλιά μου, χτύπησε τὸ τηλέφωνό της καὶ τὴν περίμενα. Ὅταν τελείωσε, εἶπε ὅτι θὰ ἄνοιγε μία παρένθεση στὴν συζήτηση γιὰ νὰ περιγράψει κάτι πρὶν τὸ ξεχάσει, καὶ ἄρχισε τὴν διήγηση γιὰ τοὺς δύο δρόμους τῶν ἀνθρώπων. «Μήπως ἦταν ὑπερβολὴ νὰ τῆς πάρω τόσα παιχνίδια; Εἶχα πάει στὰ μαγαζιὰ μὲ τὶς φίλες μου, καὶ ἀνυπομονοῦσα νὰ τῆς τὰ φέρω!». Δείχνοντας στὶς φίλες μου τὶς φωτογραφίες αὐτῶν ποὺ θὰ φορέσω στὴν βάφτιση, ἤθελα “νὰ τὸ καταλάβουν καλὰ” ὅτι θὰ γίνω νονά, καὶ δὲν θέλησα καθόλου νὰ ἀντισταθῶ στὴν ἰσχυρὴ παρόρμηση τῆς ἀγορᾶς τόσων παιχνιδιῶν. Ἡ μαμά μου εἶπε τελευταῖα ὅτι ἡ οἴηση καὶ ἡ ἀλαζονεία εἶναι αἴτια τῆς βλασφημίας, καὶ ἡ φιλαργυρία καὶ ἡ κενοδοξία εἶναι αἶτια τῆς ἀσπλαχνίας καὶ τῆς ὑποκρισίας. Εἶχε πεῖ καὶ ὅτι ἐκεῖνος ποὺ εὔκολα νικιέται ἀπὸ τὰ μικρά, ἐξ ἀνάγκης ἔχει ὑποδουλωθεῖ καὶ στὰ μεγάλα. Ἤ ὅτι ἐκεῖνος ποὺ καταφρονεῖ τὰ μικρά, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Κυρίου θὰ ἀντισταθεῖ στὰ μεγάλα. Δὲν ξέρω τί θὰ ἀγόραζα ἄν δὲν μὲ κοιτοῦσαν οἱ φίλες μου, ἀλλὰ δὲν βλέπω κάτι κακὸ ποὺ πηγαίνουμε ὅλες μαζὶ στὰ μαγαζιά.
«Ὅπως εἶναι ὑλικὰ τοῦ σπιτιοῦ τὰ σκεύη καὶ τὰ φαγητά, τὰ ὑλικὰ τοῦ νοῦ εἶναι ἡ κενοδοξία καὶ ἡ ἡδονή. Θέλουμε νὰ τὸ μάθει αὐτὸ ἡ Χρύσα, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ποὺ μισεῖ τὰ πάθη βγάζει ἀπὸ τὴν μέση τὶς ἀφορμές τους. Ἐκεῖνος ποὺ περικυκλώνεται ἀπὸ τὶς ἀφορμές, πολεμιέται ἀπὸ τὰ πάθη καὶ χωρὶς νὰ θέλει. Θὰ τῆς διδάξουμε τὴν νήψη τοῦ νοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι περικυκλωμένος ἀπὸ λογισμούς, πῶς θὰ δεῖ πραγματικὴ τὴν ἁμαρτία ποὺ σκεπάζουν οἱ λογισμοί; Ἡ ἁμαρτία εἶναι σκοτάδι καὶ ὁμίχλη τῆς ψυχῆς, ποὺ προήλθε ἀπὸ πονηρὲς σκέψεις καὶ πράξεις. Ὁ διάβολος πειράζει μὲ προσβολὲς πονηρῶν λογισμῶν· δὲν βιάζει, ὅμως ὑποδεικνύει τὴν ἀρχή, καὶ ὁ ἄνθρωπος μὲ φιληδονία καὶ κενοδοξία ἀνταποκρίνεται εὐχαρίστως. Γιατὶ ἄν καὶ δὲν ἤθελε ἀπὸ διάκριση, στὴν πράξη εὐχαριστιόταν και παραδεχόταν τὴν ἁμαρτία. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν εἶδε τὴν γενικὴ ἁμαρτία, πότε θὰ παρακαλέσει νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ αὐτήν; Ἐκεῖνος ποὺ δὲν καθαρίστηκε, πῶς θὰ βρεῖ τὸν τόπο τῆς καθαρῆς φύσεως;».
«Καὶ ἡ μαμά μου μοῦ λέει κάτι ἀνάλογο, ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀσχολούμαστε μὲ οἰκειότητα μὲ κάποιο πάθος κατὰ διάνοια, ἄν δὲν ἀγαπᾶμε τὶς αἰτίες του. Λέει πὼς ὅταν στὴν πράξη ἐπικρατήσει μὲ τὴν θέλησή μας τὸ πάθος, ὕστερα καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλουμε διὰ τῆς βίας μᾶς κατακυριεύει. Ἤ ὅτι ὅπως τὶς ἀρετὲς τὶς γεννᾶνε κόποι καὶ καταφρονήσεις καὶ ὕβρεις, ἔτσι καὶ τὶς κακίες τὶς γεννᾶνε ἡδονὲς καὶ κενοδοξίες. Βέβαια μοῦ μάθαινε ἀπὸ μικρὴ νὰ βάζω ἀσφάλεια στὰ λόγια μου γιὰ νὰ μὴν καυχηθῶ, καὶ νὰ φυλάω τὸν νοῦ μου γιὰ νὰ μὴν νομίζω ὅτι εἶμαι κάτι, γιὰ νὰ μὴν παραχωρήσει ὁ Θεὸς καὶ πράξω τὰ ἀντίθετα. Ἐπειδὴ τὸ ἀγαθὸ δὲν κατορθώνεται ἀπὸ μόνο τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Παντεπόπτη Θεοῦ. Τώρα θὰ συγγενέψουμε, σοῦ μιλάω ἔντιμα. Δὲν κάνω κάτι πέρα ἀπὸ ὅ,τι κάνουν ὅλα τὰ κορίτσια στὸ γυμνάσιο. Πιὸ πολὺ μὲ τὴν κολλητή μου, κάνουμε συνέχεια ἔρευνες γιὰ τὸ ντύσιμο, ἐπειδὴ ἔχει φτιάξει ἕνα ἠλεκτρονικὸ περιοδικὸ μόδας, καὶ μοῦ ἔχει ἀναθέσει κάποιες δουλειές. Ἀπὸ μόνη της λέει στὶς ὑπόλοιπες ὅτι εἶμαι πολὺ ἔξυπνη καὶ ὅτι ἔχω μοναδικὴ ἱκανότητα νὰ διαλέγω ῥοῦχα! Ὁ πατέρας μου μοῦ λέει πὼς ὅταν δεῖς δύο κακοὺς νὰ ἔχουν ἀγάπη ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον, νὰ γνωρίζεις ὅτι ὁ ἕνας βοηθάει στὰ κακὰ θελήματα τοῦ ἄλλου. Γιὰ ἐμένα τὸ λέει, ὅτι ὁ ὑπερήφανος καὶ ὁ κενόδοξος εὐχαρίστως κάνουν ἀνταλλαγὴ μεταξύ τους. Ὁ ὑπερήφανος ἐπαινεῖ τὸν κενόδοξο ἐπειδὴ τοῦ φέρεται δουλικά, ἐνῶ ὁ κενόδοξος ἐκθειάζει τὸν ὑπερήφανο ποὺ τὸν ἐπαινεῖ συνεχῶς. Χθὲς μοῦ εἶπε ὅτι δὲν εἶναι ἀκόμα δοῦλος πιστός, ἐκεῖνος ποὺ βασίζεται στὴν ψιλὴ γνώση τῶν θείων, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ δείχνει τὴν πίστη του μὲ τὴν ἐκπλήρωση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ· καὶ πὼς ὅταν λησμονήσει κανεὶς ὅτι σκοπός του εἶναι ἡ εὐσέβεια, τότε τὸ φανερὸ ἔργο τῆς ἀρετῆς εἶναι ἀνώφελο· ἐπειδὴ ἐκεῖνος ποὺ λησμονεῖ τὴν ἀληθινὴ γνώση, ἀγωνίζεται γιὰ χάρη τῶν ἀντιθέτων, σὰν νὰ ἦταν αὐτὰ ποὺ συμφέρουν στοὺς ἀνθρώπους. Σοῦ ξαναλέω, δὲν βλέπω νὰ κάνω κάτι κακό. Γιατὶ μοῦ λέει ὅτι ἀπὸ ὅλα τὰ κακά, πρώτη εἶναι ἡ ἄγνοια καὶ δεύτερη ἡ ἀπιστία;».
«Ἡ μαμά σου τί λέει γιὰ ὅλα αὐτά, Φιλιππία;».
«Λέει στὸν πατέρα μου πὼς κάνει καλὰ ποὺ λέει τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ἐπειδὴ ὅταν διδάσκουμε καὶ ἐξηγοῦμε κάτι, δὲν πρέπει νὰ κρύβουμε τὰ πρέποντα ἀπὸ τοὺς παρόντες. Τὰ κόσμια καὶ εὐπρεπῆ νὰ τὰ λέμε καθαρότερα, καὶ τὰ σκληρὰ μὲ ὑπαινιγμούς. Ἐπειδὴ ἐκεῖνος ποὺ ὑποχωρεῖ σὲ αὐτὸν ποὺ διδάσκει, ὅταν τοῦ φέρνει ἀντιρρήσεις ποὺ δὲν πρέπει, τὸν παραπλανάει σ’ αὐτὸ ποὺ διδάσκει, καὶ τὸν προετοιμάζει νὰ παραβαίνει τὶς ὑποσχέσεις τῆς ὑποταγῆς. Σὲ ἐμένα ἡ μαμά μου λέει ὅτι ὁ ἴδιος ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἀγαπάει καὶ τὴν ἐπίδειξη καὶ τὴν ἀλήθεια. Ὅμως Σωσσάνα, ἄν παραβιάζω κάπου τὴν ἀλήθεια, θέλω νὰ τὸ μάθω!».
«Μερικοί, ἐνῶ δὲν τηροῦν τὶς ἐντολές, νομίζουν ὅτι πιστεύουν ὀρθά. Μερικοὶ πάλι ποὺ τὶς τηροῦν, περιμένουν τὴν Βασιλεία σὰν μισθὸ ποὺ τοὺς τὸν χρωστάει ὁ Θεός. Καὶ οἱ δύο βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, ἀφοῦ ἐκεῖνος ποὺ κάνει τὸ καλὸ καὶ ζητάει ἀνταπόδοση, δὲν ὑπηρετεῖ τὸν Θεό, ἀλλὰ τὸ θέλημά του! Ἄν ἔχουμε χρέος νὰ κάνουμε κάθε ἡμέρα ὅσα καλὰ μπορεῖ νὰ κάνει ὁ ἄνθρωπος, τί λοιπὸν θὰ ἀνταποδώσουμε στὸν Θεὸ γιὰ τὶς προηγούμενες ἁμαρτίες μας; Ὅσο ὑπερβολικὴ ἀρετὴ ἄν πραγματοποιήσουμε σήμερα, αὐτὸ δὲν ἐπιφέρει ἀνταπόδοση, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ὅτι στὸ παρελθὸν ἤμασταν ἀμελεῖς! Μερικοὶ ποὺ ἐκτελοῦν τὶς ἐντολές, περιμένουν νὰ ἰσορροπήσουν στὴν ζυγαριὰ μὲ τὶς ἁμαρτίες τους, καὶ ἄλλοι ἐξιλεώνουν Ἐκεῖνον ποὺ πέθανε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Ποιὸς ἀπὸ τοὺς δύο ἔχει ὀρθὸ φρόνημα;».
Κοιτοῦσα τὴν Σωσσάνα σὰν νὰ ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ σκεφτόμουν πραγματικά! Μοῦ πῆρε μερικὲς στιγμὲς γιὰ νὰ συνειδητοποιήσω, πὼς ὄχι μόνο πίστευα ὅτι ἤμουν “ἐνάρετη”, ἀλλὰ στὴν οὐσία ὑποτιμοῦσα τὴν ἀρετὴ ἐπειδὴ… τὴν θεωροῦσα “παιχνιδάκι”! Αὐτὸ ἐννοῦσε ὁ πατέρας μου, λέγοντας ὅτι μόνο ἐκεῖνοι ποὺ μισοῦν τὴν κακία, ἀγαπᾶνε τὸν ἔλεγχο; Γι’ αὐτὸ ἐπέμενε, “ἄν θέλεις νὰ σκεπαστοῦν οἱ ἁμαρτίες σου ἀπὸ τὸν Κύριο, μὴν φανερώσεις στοὺς ἀνθρώπους ὅτι ἔχεις ἀρετές; Γιατὶ ὅ,τι κάνουμε γιὰ τὶς ἀρετές, αὐτὸ θὰ κάνει καὶ ὁ Θεὸς γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας!”. Ἡ σκέψη ποὺ “ἁπλώθηκε” στὸ μυαλό μου, μὲ ἔκανε νὰ μουδιάσω· μήπως τέλικὰ ἤμουν ὄντως κενόδοξη, καὶ ἤθελα νὰ κάνω καὶ τὴν Χρύσα ὑπερήφανη, γιὰ νὰ ἔχουμε… “ἀγάπη” μεταξύ μας; «Λέει καὶ κάτι ἀκόμα ἡ μαμά μου, Σωσσάνα, μὴν προσπαθεῖς μὲ ἐλέγχους νὰ ὠφελήσεις ἐκεῖνον ποὺ καυχιέται γιὰ ἀρετές! Τώρα ποὺ σκέφτομαι τόσα πράγματα ποὺ ἔχουμε πεῖ, δὲν θὰ ἐπιμένω οὔτε γιὰ τὶς ἀρετές μου, οὔτε πὼς ἔχω καταλάβει ποιὲς εἶναι οἱ ἀρετὲς…».
«Κάθε καλὸ ἔργο ποὺ κάνουμε, μᾶς κάνει νὰ ἀπέχουμε ἀπὸ τὸ ἀντίθετό του κακό, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς προσθέσει ἁγιασμὸ χωρὶς τὴν θεία Χάρη. Ὁ ἐγκρατὴς ἀπέχει ἀπὸ τὴν λαιμαργία· ὁ ἀκτήμονας ἀπὸ τὴν πλεονεξία· ὁ ἁγνὸς ἀπὸ τὴν φιληδονία· ὁ σεμνὸς ἀπὸ τὴν πορνεία· ὁ αὐτάρκης ἀπὸ τὴν φιλαργυρία· ὁ πράος ἀπὸ τὴν ταραχή· ὁ ταπεινὸς ἀπὸ τὴν κενοδοξία· ὁ προσευχόμενος ἀπὸ τὴν ἀπελπισία· ὁ ὁμολογητὴς ἀπὸ τὴν ἄρνηση· ὁ μάρτυρας ἀπὸ τὴν είδωλολατρεία. Βλέπεις Φιλιππία, πὼς κάθε ἀρετὴ ποὺ γίνεται μέχρι θανάτου, δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ ἀποχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἡ ὁποία ἀρετὴ εἶναι ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΕΡΓΟ, καὶ ὄχι ἀντάλλαγμα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν!».
«Σοῦ ζητάω συγγνώμη ποὺ ἤμουν ὑπερβολικὴ μὲ τὰ παιχνίδια. Ἴσως δὲν ἔπρεπε νὰ δείξω στὴν Χρύσα ὅλες αὐτὲς τὶς λιχουδιὲς… Θέλω νὰ βλέπει μόνο καλὰ πράγματα ἀπὸ ἐμένα!».
«Φιλιππία, ἔχεις σκεφτεῖ ὅτι ἡ ἔξω ἀπὸ τὸ πρέπον προσκόλληση στὰ ὑλικὰ ἀγαθά, εἶναι ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ; Ἡ ὁποία ἔχει εἰσχωρήσει στὴν καθημερινότητά μας ὑποκρινόμενη τὴν “ἀρετή”; Αὐτὸς ἦταν ὁ λόγος ποὺ μίλησα γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς διεφθαρμένους ἀνθρώπους, γιὰ νὰ καταλάβεις ὅτι ἄλλο εἶναι ἡ γνώση τῶν πραγμάτων, καὶ ἄλλο βαθιὰ γνώση τῆς θείας ἀλήθειας! Ἡ γνώση τῶν πραγμάτων προστίθεται στοὺς ἀνθρώπους ἀνάλογα μὲ τὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν, ἐνῶ ἡ βαθιὰ γνώση τῆς θείας ἀλήθειας προστίθεται ἀνάλογα μὲ τὴν ἐλπίδα στὸν Χριστό! Κάποιος ποὺ τιμᾶ τὸν Κύριο, ἐκτελεῖ ἐκεῖνα ποὺ Αὐτὸς διατάζει. Κάποιος ποὺ σφάλλει ἤ παρακούει, ὑπομένει τὶς συνέπειες. Οἱ ἑτοιμασίες ποὺ γίνονται γιὰ τὴν βάφτιση τῆς Χρυσῆς ταιριάζουν σὲ Ὀρθόδοξο Μυστήριο, μὲ ὅλη τὴν σημασία τῆς λέξης! Ὅταν ἀρχίσαμε μὲ τὸν ἄντρα μου τὶς ἑτοιμασίες γιὰ τὸν γάμο μας, ὁ πνευματικός μου μὲ δίδαξε πὼς οἱ γάμοι τῶν Χριστιανῶν δὲν πρέπει νὰ ἔχουν καμία ἀταξία ἤ ἀκοσμία, ἀλλὰ πρέπει νὰ εἶναι ΣΕΜΝΟΙ καὶ ΤΙΜΙΟΙ ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ! Γιὰ τρεῖς λόγους λέγεται ὁ γάμος Μυστήριο: γιὰ τὴν ἀγαπητικὴ ἕνωση δύο ψυχῶν, τοῦ ἄντρα καὶ τῆς γυναίκας· ἐπειδὴ ὁ γάμος εἶναι τύπος πνευματικῆς ἑνώσεως τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν Ἐκκλησία· καὶ ἐπειδὴ ὁ γάμος λύνει τὸν γαμπρὸ καὶ τὴν νύφη ἀπὸ τὴν ἀμαρτία τῆς πορνείας. Ὁ γάμος εἶναι ἡ φυσικὴ αἰτία καὶ Η ῬΙΖΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ! Ὁ Χριστὸς κατέστησε τὴν Ἐκκλησία ἔνδοξη καὶ ὡραία χωρὶς κανέναν μολυσμὸ ἤ ἄλλο ψεγάδι, καὶ τόσο πολὺ τὴν ἀγάπησε, ὥστε γιὰ τὴν ἀγάπη της παρέδωσε τὸν Ἑαυτό Του εἰς θάνατον! Ὁ πάτερ μοῦ τόνισε πὼς ὁ γάμος ὀφείλει νὰ παραμείνει τίμιος καὶ μετά, στὸ τραπέζι ποὺ ἀκολουθεῖ, καὶ νὰ προσέξουμε μήπως μὲ ἄσεμνους χοροὺς καὶ ἄτοπα τραγούδια, “καλέσουμε” τὸν διάβολο! Εἶπε πὼς ἀπὸ τὶς ἀσχήμιες ποὺ συμβαίνουν στὸ τραπέζι, οἱ σημερινοὶ γάμοι κινδυνεύουν νὰ μὴν εἶναι πλέον Μυστήριο ἅγιο, χαριτωμένο καὶ τίμιο, ὅπως ἔθεσε ἡ ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου μας· ἀλλὰ νὰ γίνεται σὰν μυστήριο ἐθνικό, ἄσεμνο καὶ ἄτιμο, σὰν ἕνα ἐργαστήριο καὶ δίχτυ τοῦ κοινοῦ ἐχθροῦ μὲ τὸ ὁποῖο συγκεντρώνει τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ τοὺς κάνει νὰ ἁμαρτάνουν καὶ νὰ κολάζονται! Μοῦ τόνισε πὼς ὅταν βαφτιστήκαμε στὴν ἁγία κολυμβήθρα στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδας, δώσαμε ὑπόσχεση ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν ἀνθρώπων πὼς θὰ ἀποστρεφόμαστε ὅλα τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου! Ἄν δὲν προσέξουμε, θὰ παραβοῦμε τὴν ὁμολογία τοῦ βαπτίσματος! Ἄν ἦταν καλὸ καὶ νόμιμο οἱ ἄνθρωποι νὰ γλεντᾶνε στὸν γάμο, ποὺ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἑπτὰ Μυστήρια, θὰ ἔπρεπε νὰ τὸ κάνουν καὶ ὅταν μεταλαμβάνουν, ὅταν μετανοοῦν, ὅταν λαμβάνουν τὴν Ἱεροσύνη, ὅταν δέχονται πάνω τους τὸ Ἅγιο Μύρο καὶ ἐνδύονται τὸν Ἴδιο τὸν Χριστὸ κατὰ τὴν Βάφτιση, ἤ ὅταν κάνουν εὐχέλαιο… Ἐκτὸς κι ἄν κάποιος γαμπρὸς πεῖ ὅτι ὁ γάμος δὲν εἶναι Μυστήριο(!), καὶ προτιμήσει νὰ ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸ σπίτι του ὁ Χριστὸς καὶ οἱ ὑπηρέτες Του ἄγγελοι, γιὰ νὰ ἐγκατασταθεῖ ὁ διάβολος καὶ οἱ ὑπηρέτες του δαίμονες! Ἡ Χάρη δίνεται μυστικὰ σὲ ὅσους βαφτίστηκαν στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἐνεργεῖ ὅμως σ’ αὐτοὺς ἀνάλογα μὲ τὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν. Καὶ κρυφὰ ἡ Χάρη δὲν παύει νὰ μᾶς βοηθάει, ὅμως ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς νὰ πράττουμε τὸ ἀγαθὸ κατὰ δύναμη. Ὅπως καταλαβαίνεις καλή μου, μετὰ ἀπὸ τὴν Βάφτιση τῆς Χρύσας θὰ καθίσουμε στὸ τραπέζι γιὰ νὰ φᾶμε καὶ νὰ πιοῦμε, καὶ θὰ εὐθυμοῦμε καὶ θὰ χαιρόμαστε μὲ τοὺς καλεσμένους μὲ σωφροσύνη, σεμνότητα καὶ εὐκοσμία, πρὸς δόξαν Θεοῦ! Ὅπως πρέπει στοὺς Χριστιανούς, τὰ τέκνα τοῦ φωτὸς καὶ τοὺς κληρονόμους τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ποὺ θέλουν νὰ τοὺς χαρίσει ὁ Κύριος τέκνα πολλὰ καὶ καλά, ὑγιῆ, δυνατὰ καὶ προκομένα! “Ὅπου εἰσὶ δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ Ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν”, λέει ὁ Εὐαγγελιστής. Δύο ἤ τρεῖς ἐννοοῦνται ὁ ἀνήρ, ἡ γυνή, καὶ τὸ τέκνο!».
«Κυρία Κλημεντίνη, θὰ ἀφήσετε τὴν Ἀμαλία νὰ ἔρθει γιὰ βόλτα μαζί μας στὰ μαγαζιά, ποὺ χρειάζεται καὶ φόρεμα γιὰ τὴν βάφτιση; Νὰ πᾶμε μαζὶ μὲ τὰ κορίτσια γιὰ νὰ δοῦμε τὶς βιτρίνες;».
«Φιλιππία, τὰ περισσότερα ῥοῦχα ποὺ ὑπάρχουν στὶς βιτρίνες δὲν εἶναι σεμνά. Δὲν ντυνόμαστε εὐπρεπῶς μόνο στὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ ἐκεῖ μέσα δὲν γίνεται νὰ φορᾶμε ὅ,τι φορᾶνε οἱ διάσημες ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμο, ὅπως ἐπιβάλλει ἡ τηλεκόλαση! Γιὰ νὰ τονίζουν ὑπερβολικὰ τὴν θηλυκότητά τους ἐπιτηδεύονται ὑπέρμετρα στὴν ἐμφάνισή τους. Ξένο κακὸ δὲν μᾶς προσθέτει ἁμαρτία, ἄν ἐμεῖς δὲν τὸ παραδεχτοῦμε μὲ κακὲς σκέψεις. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ξένοι ποὺ τοὺς ἀντιγράφετε, ΕΙΝΑΙ ΑΦΡΟΝΕΣ! Ἀποστράφηκαν τὴν φρόνηση, ποὺ εἶναι ἀρετὴ τῆς νόησης, Η ΛΑΜΠΑΔΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, καὶ ἀπέβαλαν τὴν σοφία, την σύνεση καὶ τὴν Γνώση! Τί συμβαίνει ὅταν λείψει τὸ φῶς; Ἁπλώνεται τὸ σκοτάδι! Ὁ παππούς μου, ποὺ ἦταν ἱερέας, ἔλεγε ὅτι ὡς πεσμένη φύση ὁ ἄνθρωπος δουλεύει πάντοτε σὲ κάποιον κύριο, ὁ ὁποῖος ἄν δὲν εἶναι ὁ Θεός, θὰ εἶναι ἡ ἁμαρτία ἤ ἔστω ὁ ἀνθρώπινος νόμος! Μόνο ποὺ ἡ δουλεία στὸν Θεό, τερματίζει θεώνοντας τὸν ἄνθρωπο! Τὰ προγράμματα τῆς τηλεκόλασης ἔχουν γιὰ πρωταγωνιστὲς τὰ ἑπτά θανάσιμα ἁμαρτήματα! Τὴν Ὑπερηφάνεια, τὴν Φιλαργυρία, τὴν Πορνεία, τὸν Φθόνο, τὴν Γαστριμαργία, τὸν Θυμό καὶ τὴν Ἀκηδεία, δηλαδὴ τὴν ἀμέλεια! Ἡ πτώση ἐκείνων ποὺ ἐλέγχουν τὴν τηλεκόλαση εἶναι δαιμονική! Στὸ ὄνομα τῆς ἐπιστήμης ἀπέρριψαν τὸν ἀληθινὸ Θεό, ὑπερβαίνοντας καὶ τὰ δαιμόνια ποὺ ὄχι μόνο πιστεύουν, ἀλλὰ καὶ φρίττουν! Τὸ δικό μου παιδὶ θέλω νὰ ντύνεται ὡς παιδὶ τοῦ Θεοῦ, ΟΧΙ ΣΑΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΣΣΑ!».
«Γιατὶ τὸ λέτε αὐτό; Πλέον καταλαβαίνω ὅτι ὁ ἐκμαυλισμὸς τῶν ξένων ἔχει περάσει καὶ σὲ ἑμᾶς τοὺς Ἑλληνες, καὶ γι’ αὐτὸ ἀντιλαμβανόμαστε τὶς καταστάσεις μόνο μὲσα ἀπὸ “χαμένους” καὶ “νικητές”, ἀλλὰ ἡ τηλεκόλαση πῶς ἀπέρριψε μὲ τὴν ἐπιστήμη τὸν ἀληθινὸ Θεὸ; Πρώτη φορὰ τὸ ἀκούω αὐτὸ…».
«Μὰ ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ, οἱ διεφθαρμένοι θέλουν πρώτα νὰ ἀποσπάσουν τὴν ἐμπιστοσύνη μας. Γνωρίζουν τὴν δύναμή της καὶ τὴν ἐκμεταλλεύονται εἰς βάρος μας! Ἡ πρώτη τηλεκόλαση, ἡ κρατική, εἶχε ὡς στόχο νὰ ἀποσπάσει τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν γονιῶν σὲ τὲτοιο βαθμό, ποὺ νὰ τὴν θεωροῦν ὡς… ΜΕΛΟΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ! Αὐτὸ σημαίνει πὼς ὅποιος τὴν παρακολουθοῦσε, προσωρινὰ ΑΝΑΣΤΕΛΛΟΤΑΝ Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ! Μὲ τὴν ἑπόμενη τηλεκόλαση ὅμως, τὴν ἰδιωτική, οἱ ἐπιχειρηματίες ἀνέλαβαν νὰ ΑΝΑΣΤΕΙΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ὅποιου παρακολουθοῦσε! Οἱ ἐπιχειρηματίες ΜΙΣΘΩΝΑΝ τοὺς εἰδικοὺς νὰ ποῦν τὴν “κατὰ παραγγελία” γνώμη τους γιὰ πρόσωπα καὶ πράγματα. Ὅταν πρωτο-κυκλοφόρησαν τὰ τσιγάρα στὴν Ἀμερική, γιὰ πολὺ καιρὸ οἱ “προσληφθέντες” γιατροὶ διαφήμιζαν παντοῦ ὅτι τὸ κάπνισμα κάνει καλὸ στὴν ὑγεία, καὶ οἱ πωλήσεις ποὺ ἀνέβηκαν κατακόρυφα, ἀντιστοιχοῦσαν σὲ ἀναρίθμητες ψυχὲς ποὺ πιάστηκαν στὴν θηλειὰ τῆς ἐξάρτησης! Φυσικὰ τώρα γράφουν ὅτι τὸ κάπινμα βλάπτει σοβαρὰ τὴν ὑγεία, γιὰ νὰ ἀπελπίζονται οἱ καπνίζοντες… Οἱ διαφημιστὲς πῆραν τὴν ἐντολὴ ἀπὸ τοὺς ἐπιχειρηματίες νὰ παλαβώσουν τὸν κόσμο μὲ τὰ προϊόντα τῶν ἐπιχειρηματιῶν, καὶ οἱ διαφημίσεις στηρίζονται στοὺς “ἐπιστήμονες” ποὺ ΑΝΑΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΝ τὸ νόημα τῆς ζωῆς! Κατὰ διαταγὴ τῶν ἐπιχειρηματιῶν οἱ “ἐπιστήμονες” ἀνέλαβαν νὰ ἀντικαταστήσουν τὴν Ἁγία Παράδοσή μας μὲ τὴν ὅποια ΨΕΥΔΟΠΑΡΑΔΟΣΗ! Ἡ “ἐπὶ πληρωμὴ” ἐπίσημη γραμμὴ τῶν “ἐπιστημόνων” τῆς τηλεκόλασης, εἶναι “δῶστε στὸν ἄνθρωπο αὐτὸν τὸν κόσμο, καὶ ἡ ἀνάγκη τοῦ ἄλλου κόσμου θὰ ἐξαφανιστεῖ!”. Δηλαδὴ Φιλιππία, μιλᾶμε γιὰ τὴν οὐσία τῆς ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑΣ! Ἐμεῖς ὅμως πρέπει ΝΑ ΕΠΑΝΕΚΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ νὰ λέγεται ΕΙΔΙΚΟΣ!».
«Κυρία Κλημεντίνη, αὐτὰ ποὺ λέτε εἶναι πολὺ σωστά, ἀλλὰ νομίζω ὅτι τὰ γνωρίζουν ὄλοι! Γιατὶ λέτε οἱ ἄνθρωποι δὲν θυμώνουν μὲ τόσα παράλογα; Μὲ τόσα ψέματα γιατὶ δὲν ἀγανακτοῦν; Ἀφοῦ ἡ τηλεκόλαση τῶν διεφθαρμένων ἀνθρώπων προάγει τὴν εἰδωλολατρεία, ἡ ὁποία “ἀγαπάει” τὴν πορνεία, ἀλλὰ ἀποδεικνύεται ἡ βάση ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν ἀνωμαλία, γιατὶ δὲν πετάει κανεὶς τὴν τηλεκόλαση ἀπὸ τὸ παράθυρο;».
«Παιδί μου, οἱ διεφθαρμένοι ἄνθρωποι μὲ τὴν πανουργία δὲν σταματᾶνε νὰ ἐξυφαίνουν παραπλανητικὰ δίχτυα! Ὅτιδήποτε λέγεται “ἐπιστημονικὰ” δὲν θὰ μᾶς “ἐνοχλήσει” ΠΟΤΕ, ἐπειδὴ ἡ τηλεκόλαση μᾶς ἔπεισε ὅτι καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ΓΙΝΑΜΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ! Ἐξ ἀρχῆς ὁ σκοπὸς τῆς διαφθορᾶς ἦταν νὰ ντύσει τὴν ἁμαρτία μὲ τὴν “ἐπιστήμη”. Μαθαίνοντας νὰ “ἀντιλαμβανόμαστε ἐπιστημονικά” τὰ πράγματα, προσαρμοστήκαμε νὰ “καταπίνουμε” τὴν βωμολοχία καὶ τὴν ἀπρέπεια τοῦ κάθε “εἰδικοῦ” καὶ τοῦ κάθε πολιτικοῦ, ἐπειδὴ τὴν ἀκούγαμε μεταφρασμένη σὲ “ἐπιστημονικὴ” ὁρολογία! Στὸ πίσω μέρος τοῦ μυαλοῦ μας ἔχουμε τὴν ἀπόλυτη βεβαιότητα ὅτι ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, δηλαδὴ γίναμε ἑωσφορικὰ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ! Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι χάσαμε τὴν συνήθεια νὰ σκεφτόμαστε ἔξω ἀπὸ τὶς “ἐπιστημονικὲς” σύμβουλές τῶν ΙΣΟΠΕΔΩΤΩΝ, γι’ αὐτὸ ἐξακολουθοῦμε νὰ τοὺς πιστεύουμε τυφλά! Ἀντιμετωπίζουμε καὶ τὴν πιὸ μεγάλη κατάσταση διαφθορᾶς στὴν πατρίδα μας μὲ “συγκατάβαση”, ἤ “ἐπιστημονικὴ ἀνωτερότητα”! Ἔτσι ὔπουλα καταλύθηκε ἡ ἱεραρχία μέσα στὴν οἰκογένεια· οἱ μικρότεροι ἀλαζονεύονται ὅτι γνωρίζουν περισσότερα ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους —ὄντως γνωρίζουν μεγαλύτερη σαθρότητα— καὶ οἱ μεγάλοι ἀλαζονεύονται ὅτι γνωρίζουν περισσότερα ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, ὥστε μικροὶ- μεγάλοι νὰ γίνονται ἀνυπότακτοι! Εἴδωλο χυτὸ πρέπει πρῶτα νὰ ἐννοήσουμε τὸν ἀσθενὴ νοῦ μας. Ὅποιος ἔχει θάρρος στὸν ἑαυτό του καὶ ὄχι στὸν Θεό, θὰ ἔχει πτώση τρομακτική! Στὴν πραγματικότητα ΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! Ὅλοι αὐτοὶ οἱ “εἰδικοὶ” μὲ τὴν ὑπερηφάνεια ποὺ μᾶς καθησυχάζουν ὅτι ἔχουμε, μᾶς καθηλώνουν στὴν ἀμέλεια, τὴν ἀδιαφορία καὶ τὴν ἀγνωσία· ἐνῶ ἄν εἴχαμε ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ, ἡ θέση μας θὰ ἦταν καὶ στὸ ἑπόμενο χάρισμα ποὺ δίνει ὁ Χριστός, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ Ι Σ Χ Υ Ο Σ, τῆς πρόθυμης ὁρμῆς πρὸς ἐργασία τῶν θείων ἐντολῶν! Τώρα Φιλιππία χρειαζόμαστε τοὺς Ἁγίους, νὰ μᾶς διδάξουν φόβο Θεοῦ, γιὰ νὰ μᾶς τραβήξουν καὶ στὰ ὑψηλότερα πνευματικὰ χαρίσματα καὶ νὰ δοῦμε ΘΕΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ!».
«Εἶναι σὰν νὰ ἄκουσα κι ἐγὼ τὸν Κύριο, νὰ μοῦ εἶπε “ἀκολούθει μοι”, π. Θεόληπτε, ὅπως εἶπε καὶ στὸν Ἀπόστολο Φίλιππο ὅταν τὸν φώναξε νὰ γίνει Μαθητής Του! Ἔχω ἀποφασίσει νὰ ἀναθέσω τὸν ἑαυτό μου στὸν Χριστό, καὶ ἡ ὑπακοή μου στὶς ἐντολές Του γίνεται ἀπὸ φιλότιμο. Ὁ Κύριος συμμερίζεται τὰ βάσανά μας, γι’ αὐτὸ γεύτηκε τοὺς ἀνθρώπινους πόνους ὡς Πατέρας κι Ἀδερφός! Μᾶς δείχνει πόση εἶναι ἡ ἀγάπη Του γιὰ νὰ προκαλέσει καὶ τὴν δική μας ἀνταπόκριση!». Δὲν ἐξομολογήθηκα γιὰ τοὺς τύπους, ἐπειδὴ θὰ γίνω νονά, ἦταν μεγάλη ἡ ἀνάγκη μου νὰ ἀρχίσω μία νέα ζωή! Γιὰ νὰ καθοδηγῶ τὴν Χρύσα πρέπει πρῶτα νὰ διδαχτῶ τὴν ὀμορφιὰ τῆς πίστης μου. Τώρα ξέρω πὼς ὅταν θέλεις νὰ βρεῖς τὴν λύση σὲ πρόβλημα περίπλοκο, πρέπει νὰ ψάξεις γι’ αὐτό, τί ἀρέσει στὸν Θεό, καὶ θὰ βρεῖς τὴν λύση του τὴν ὠφέλιμη.
«Μᾶς γίνονται ἀσύλληπτα πράγματα στὸν νοῦ μας, σὲ ἐμᾶς ποὺ ζοῦμε μέσα στὴν Ἐκκλησία! Ἐντολὴ Χριστοῦ ποὺ ἐκτελεῖται συνειδητά, ἀνάλογα μὲ τὶς λύπες τῆς καρδιᾶς, χαρίζει παρηγοριά! Ἀλλὰ κάθε τι ἀπὸ αὐτὰ ἔρχεται στὸν καιρό του».
«Ἦταν μεγάλη ἡ ἔκπληξη ὅτι ὁ “πολιτισμός μας” λατρεύει πράγματα νεκρά, ὅπως εἶναι τὰ νύχια καὶ τὰ μαλλιά! Εἶναι ἀσύλληπτο τὸ ὅτι οἱ ἄφρονες συμμαχοῦν μὲ τὸν διάβολο, γιὰ νὰ ἀποκτήσει δικαιώματα πάνω στοὺς ἀνθρώπους!».
«Οἱ ἄνθρωποι ἔγιναν ἀναίσθητοι καὶ δὲν μποροῦν νὰ νοιώσουν τὸν πλησίον σὰν μέρος τοῦ ἑαυτοῦ τους, ἐπειδὴ σταμάτησαν νὰ νοιώθουν τοὺς πόνους τοῦ Ἰησοῦ πάνω στὸν σταυρό! Ἔβαλαν τὸν βωμὸ τῆς εἰδωλολατρείας μέσα στὰ σπίτια τους, τὴν τηλεκόλαση, ποὺ ἀπο-ἱεροποίησε τὸν ἄνθρωπο, μέ σκοπὸ νὰ ἐκσαρκώσει τὸν Κύριο, νὰ Τὸν “διώξει” ἀπὸ τὴν γῆ… Ἄμα προσέξεις, ἀποδίδουν στὴν τηλεκόλαση “ἱερότητα” καὶ δὲν ἐπιτρέπουν νὰ σβήσει “ἡ φλόγα της”, ἐπειδὴ τὴν ἔχουν ὡς προτεραιότητα στὴν ζωή τους, δηλαδὴ τὴν “προσκυνᾶνε”! Ὅλα τὰ προγράμματα τῆς τηλεκόλασης στοχεύουν στὴν κατατρόπωση τοῦ πυρήνα βίωσης τῆς πίστης μας, τὴν μυστηριακὴ ζωὴ τῶν Ὀρθοδόξων! Τὸ ἐμπόριο μετέτρεψε τὰ Μυστήρια τῆς Χριστιανοσύνης σὲ δικές του εἰδωλολατρικὲς γιορτές, καὶ τώρα ἀγωνίζεται νὰ τὰ ἐκβάλλει ὁλοκληρωτικὰ ἀπὸ τὴν ζωὴ τῶν Ἑλλήνων, ἀντικαθιστώντας τα μὲ ξεκάθαρα παγανιστικὲς πρακτικές. Ὅμως ὁ Θεὸς γιὰ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας ποὺ πέρασαν τὴν ζωὴ γιὰ γλέντι, προορίζει τρεῖς παιδείες ὥστε οἱ ξέφρενες χαρὲς νὰ μετατραποῦν σὲ λύπες! Ἡ πρώτη εἶναι ἡ αἰχμαλωσία, ἡ δεύτερη εἶναι ὁ θάνατος ἀπὸ πείνα καὶ δίψα, καὶ ἡ τρίτη εἶναι ἡ αἰώνια καταδίκη στὸν Ἅδη! Γιὰ τὴν αἰχμαλωσία μας ἀπὸ τὴν διαφθορὰ ὡς λαό, οἱ “ὑπογραφὲς” ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἔχουν μπεῖ. Ὅλοι τὸ ξέρουμε.Τὸ θέμα εἶναι ἄν ὁ καθένας μας θέλει νὰ εἶναι παιδὶ τοῦ Θεοῦ, ἤ νὰ ἀνήκει στοὺς διεφθαρμένους ἀνθρώπους…».
«Πάτερ, εἴχατε πεῖ ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ξέρει τὸ καλὸ καὶ δὲν τὸ κάνει, ἔχει ἁμαρτία. Ἀποφασίζοντας ὅτι χρειάζεται νὰ διαβάζω, βρῆκα στὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη πὼς οἱ κακὲς συνήθειές μας δὲν ἀφήνουν τὰ ἔθνη νὰ πιστέψουν στὴν ἀλήθεια, ἐπειδὴ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ μὲ τὴ ζωή μας! Οἱ Ἀπόστολοι “ζύμωσαν” ὅλον τὸν τότε γνωστὸ κόσμο μὲ τὴν ζέουσα πίστη, καὶ ἄφησαν ἐμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς νὰ “ζυμώσουμε” καὶ τοὺς ὑπόλοιπους λαούς. Ἡ ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ εἶναι νὰ γίνουμε ΑΓΙΟΙ! Ἀπὸ ἐκεῖ φαίνεται πόσο ἀνάξιοι σταθήκαμε ὥς τώρα, καὶ πόσο μεγάλη εἶναι ἡ κακία μας, ἄν κινδυνεύουμε νὰ αἰχμαλωτιστοῦμε ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες ποὺ προσκυνᾶνε τὰ μάταια! Αὐτὸ θὰ ἐπισύρει ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ!».
«Ἡ τυπολατρεία πάγωσε τὴν δύναμη τοῦ “προζυμιοῦ” τῆς πίστης, ἐνῶ πρέπει νὰ ἔχει ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ. Παιδί μου, ἄν ὁ ἐσωτερικός μας ἄνθρωπος νήφει, κατὰ τοὺς Πατέρες εἶναι σὲ θέση νὰ φυλάξει καὶ τὸν ἔξω ἄνθρωπο. Ἡ καθαρότητα τοῦ νοὸς θὰ κρατήσει στὴν καρδιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὰ χαρίσματά Του. Μὲ τὸ βάπτισμα ὁ ἄνθρωπος γίνεται ναὸς τοῦ Θεοῦ, τὸ ἤξερες; Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ὁ ἄνθρωπος γίνεται πολίτης τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ τὸ ὄνομά του γράφεται στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς, καὶ πλέον συνοδεύεται ἀπὸ Ἄγγελο φωτός, ποὺ θὰ τὸν προστατεύει ἀπὸ κάθε δαιμονικὴ ἐνέργεια! Πρὶν πιστέψει στὸν Χριστό, ὁ ἄνθρωπος κάνει τὰ ἀντίθετα ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐπειδὴ ἡ καρδιά του εἶναι κατοικητήριο δαιμόνων. Ὁ διάβολος ἐμφανίζεται νὰ ἔχει ἐξουσία στὸν ἄνθρωπο ποὺ θὰ βαφτιστεῖ, καὶ ὁ ἱερέας ἐπιτιμᾶ μὲ φράσεις ποὺ προκαλοῦν τρόμο στὸν διάβολο, γιὰ νὰ τὸν ἐκδιώξει. Ὅπως ὁ Κύριος ἐπιτιμοῦσε τὰ δαιμόνια καὶ ἐλευθέρωνε τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου. Οἱ ἐξορκισμοὶ πρὶν ἀπὸ τὴν βάφτιση σημαίνουν ὅτι ἀντιμετωπίζουμε τὸ κακό καὶ φωνάζουμε τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ τὸ καταστρέψει. Ὁ διάβολος ἀπαιτεῖ τὸν ἄνθρωπο σὰν ἰδιοκτησία του, ἀλλὰ ὁ λειτουργὸς σημαδεύει τὸ παιδὶ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ σημεῖο Του. Ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει ὅτι μιὰ θανάσιμη ἀόρατη μάχη εἶναι ἕτοιμη νὰ ἀρχίσει, ποὺ ὁ τελικὸς σκοπός της εἶναι ἡ αἰώνια ζωὴ ἤ ὁ αἰώνιος θάνατος! Ὁ ἱερέας ἐπικαλεῖται τὴν δύναμη καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ μόλις εἶχε σφραγιστεῖ μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Ἡ τελετή τοῦ Βαπτίσματος εἶναι μία πράξη ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ, καὶ ἀπελευθέρωσης καὶ νίκης τοῦ ἀνθρώπου! Ὁ ὁποῖος δὲν μπορεῖ νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴν πικρὴ δουλεία τοῦ διαβόλου, ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο κακὸ ποὺ φώλιασε μέσα του, ἄν δὲν περάσει μέσα ἀπὸ τὸ ὕδωρ τοῦ Βαπτίσματος, ὥστε νὰ δεχτεῖ στὸν οἶκο του τὸν Μέγα Βασιλέα! Ἐκεῖνος ποὺ βαφτίζεται καὶ ὁ ἀνάδοχος, δηλώνουν ὅτι ΑΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ τὸν σκοτεινὸ ἄρχοντα, καὶ μετά δηλώνουν ὅτι ΣΥΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ μὲ τὸν Χριστό, τὸν Ὁποῖο καὶ προσκυνοῦν! Μετὰ τὴν ἀπαγγελία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, Φιλιππία, ἀκολουθεῖ ἡ βάπτιση. Ὁ ἱερέας εὔχεται στὸν Κύριο νὰ ἀπογυμνώσει τὸν ὑποψήφιο ἀπὸ τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, καὶ νὰ τὸν ἀνακαινίσει μὲ τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε στὸ ἐξῆς νὰ μὴν εἶναι τέκνο σαρκικῆς γεννήσεως, ἀλλὰ τέκνο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ!
Καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων·
Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς.
Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη,
βαπτίζοντες αὐτοὺς
εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ
καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν·
καὶ ἰδοῦ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας
ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.
Ἀμῆν.
Πλησιάζοντας ὁ Ἰησοῦς τοὺς μίλησε καὶ εἶπε· δόθηκε καὶ στὴν ἀνθρώπινη φύση μου κάθε ἐξουσία στὸν οὐρανὸ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Πηγαίνετε καὶ διδάξτε σὲ ὅλα τὰ ἔθνη τὴν ἀλήθεια. Καὶ αὐτοὺς ποὺ θὰ πιστεύουν καὶ θὰ γίνουν μαθητές σας, βαπτίστε τους στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διδάσκοντάς τους νὰ τηροῦν ὅλες τὶς ἐντολὲς ποὺ σᾶς ἔχω δώσει. Καὶ ἰδοῦ Ἐγὼ θὰ εἶμαι μαζί σας βοηθὸς καὶ παραστάτης σας ὅλες τὶς ἡμέρες, μέχρις ὅτου συντελεστεῖ καὶ λάβει τέλος ὁ αἰώνας αὐτός. Ἀμήν.
(Ματθ. 28, 18-20)
Τὸ κείμενο βασίζεται στὰ “226 Κεφάλαια περὶ αὐτῶν ποὺ νομίζουν ὅτι δικαιώνονται ἀπὸ τὰ ἔργα τους”, τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητῆ, ποὺ βρίσκονται στὸν α΄ τόμο τῆς Φιλοκαλίας, καὶ τοὺς τρεῖς πρώτους λόγους τῆς “ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑΣ τῶν Χριστιανῶν”, τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
