«Μιλτιάδη, ὁ Χριστὸς μᾶς στέλνει στὴν γῆ γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν ψυχή μας! Ἐδῶ εἶναι τὸ ἐργαστήριό Του, ποὺ βλέπει ἄν οἱ φιλάγαθες ἐπιθυμίες μας εἶναι περισσότερες γιὰ νὰ ὑπερνικήσουν τὶς φαῦλες, ὥστε νὰ δεχτεῖ νὰ ἐπιστρέψουμε στὸ βασιλειό Του!». Ὁ π. Σπυρίδων σχεδὸν ἱκέτευε τὸν πατέρα μου νὰ μὴν γίνει τὸ πανηγύρι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τὸ βράδυ τῆς παραμονῆς, στὴν ταβέρνα μας, ἀλλὰ ἀνήμερα τῆς μεγάλης γιορτῆς. Ὁ παππούς μου κοιμήθηκε πρὶν λίγους μῆνες, καὶ τὴν διεύθυνση τοῦ μαγαζιοῦ ἔχει ἀναλάβει ὁ πατέρας μου· τώρα ὅμως βρισκόταν σὲ δίλημμα καὶ κοίταζε μὲ ἀμηχανία τὸν πάτερ, ὁ ὁποῖος συνέχισε νὰ τὸν ἐκλιπαρεῖ… «Πολλοὶ συμπολίτες μας κάθε χρόνο θερμοπαρακαλοῦσαν τὸν μακαρίτη τὸν πατέρα σου, νὰ μὴν προσβάλλει τὴν παραμονὴ τῆς Θεομητορικῆς γιορτῆς μὲ τὶς τσίκνες καὶ τὴν ἐκκωφαντικὴ μουσικὴ μέχρι πρωίας! Ὁ Κύριος εἶπε ὅτι κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ὑπηρετεῖ συγχρόνως δύο κυρίους, ἐπειδὴ ἤ θὰ μισήσει τὸν ἕνα καὶ θὰ ἀγαπήσει τὸν ἄλλον, ἤ θὰ προσκολληθεῖ στὸν ἕναν καὶ θὰ καταφρονήσει τὸν ἄλλον. Οὔτε ἐσὺ μπορεῖς νὰ ὑπηρετεῖς τὸν Χριστὸ μαζὶ μὲ τὸν μαμωνᾶ, ἐπειδὴ τότε θὰ ἔχεις ὑποδουλωθεῖ στὸν μαμωνᾶ καὶ θὰ περιφρονεῖς τὸν Χριστό1! Τὸ βαστάει ἡ καρδιά σου νὰ συνεχίσεις αὐτὴ τὴν ἄθεσμη συνήθεια, τὴν ἀπαγορευμένη, καὶ νὰ “νοικιάσεις” τὸ μαγαζί σου στὸν διάβολο γιὰ τοὺς “καλεσμένους του”; Νὰ “τσουγκρίζει” μαζί τους καὶ νὰ χαίρεται, ποὺ τοῦ παραδίνονται “ἄνευ ὅρων”; Ὁ Ἕλληνας ποὺ γλεντάει τὴν ὥρα ποὺ ἡ Μάνα του ἡ Παναγία εἶναι στὸ “νεκροκρέβατο”, ἔχει ἐκβαρβαρωθεῖ ἀπὸ τὸν ὑλισμὸ τῶν ξένων!
Τὸ σάστισμα τοῦ πατέρα μου, ἦταν ὁλοφάνερο. «Τί νὰ σᾶς πῶ πάτερ, ἡ συμφωνία μὲ τοὺς μουσικοὺς εἶχε κλειστεῖ ἀπὸ τὸν πατέρα μου. Ἄν τὴν ἀκυρώσω, ἴσως μὲ κατηγορήσουν ὅτι ἐξ αἰτίας μου θὰ χάσουν τόσα χρήματα, ποὺ δὲν ἐνημέρωσα ἐγκαίρως, κι ἅμα θυμώσουν θὰ ἔχουν δίκιο! Πῶς νὰ ζητήσω νὰ ἔρθουν τὴν ἑπόμενη ἡμέρα, ἄν τὴν ἔχουν ἤδη δεσμεύεσει; Ἔπειτα εἶναι καὶ ὁ κόσμος ἀπὸ τὶς γύρω περιοχές, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πολὺ μακριά, ποὺ ξέρει ὅτι θὰ ἔρθει τὴν παραμονὴ… Δὲν ξέρω τί νὰ πῶ, τὰ ἔχω χαμένα…».
«Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ αἰώνιο, παιδί μου, καὶ ἐμεῖς ἀνήκουμε στὸ αἰώνιο! Δὲν εἴμαστε ἐξουσιοδοτημένοι νὰ κάνουμε “ἀλλαγές”, ἐπειδὴ θὰ κριθοῦμε μὲ τοὺς Νόμους τοῦ αἰωνίου!». Ἅπλωσε τὸ χέρι, γιὰ νὰ πάρει τὸ καλυμμαύχιό του ἀπὸ τὸ τραπέζι. «Τουλάχιστον σκέψου τὴν Κρυσταλλία! Κάθε χρόνο ἔλεγες στὴν κόρη σου νὰ φύγει ἀπὸ τὴν ταβέρνα γιὰ νὰ κοιμηθεῖ νωρίς, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ ἐκκλησιαστεῖ τὸ πρωὶ στὴν γιορτὴ τῆς Παναγίας, ποὺ ἔχει καὶ τὸ ὄνομά Της». Ὁ πατέρας μοῦ ἔριξε μία πεταχτὴ ματιά, καὶ συνέχισε νὰ προσέχει τὸν ἱερέα, ποὺ τώρα κρατοῦσε τὸ καπέλο του στὸ χέρι . «Ὥς τώρα τῆς μαθαίνετε πόσο σημαντικοὶ εἴμαστε καὶ πόσο σημαντικοὺς μᾶς βλέπει ὁ Ὕψιστος. Τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ βλέπουν ἀπὸ τὸ παράδειγμά μας ὅτι εἴμαστε ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, καὶ ὅχι τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο, ὅτι κινούμαστε ἐναντίον τῶν ἀδερφῶν μας! Κάνε τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου, παιδί μου, ἀνάθεσέ τα ὅλα πάνω Του νὰ τὰ διευθετήσει ὅπως ξέρει Ἐκεῖνος, μὲ τὸν καλύτερο τρόπο! Θὰ δεῖς Μιλτιάδη, παρόλες τὶς μεγάλες δυσκολίες ποὺ ἔχεις στὰ οἰκονομικά, στὸ τέλος ὅλα θὰ πᾶνε κατ’ εὐχήν!», εἶπε καὶ ἔκανε νὰ σηκωθεῖ ἀπὸ τὴν καρέκλα.
«Πάτερ, τί εἶναι αὐτὸ ποὺ εἴπατε; Πῶς μπορεῖ κάποιος νὰ “ἐκβαρβαρωθεῖ”;», ῥώτησα γρήγορα, γιὰ νὰ τὸν προλάβω πρὶν φύγει. «Ξέρω τί εἶναι ὁ ὑλισμός, ἀλλὰ ὥς τώρα κανεὶς δὲν εἶπε ὅτι ἦταν τόσο ἐπικίνδυνος…». Κάποια ἡμέρα, ὁ π. Σπυρίδων μᾶς εἶχε πεῖ μετὰ ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου, ὅτι προσηλώνομαι στὰ γήινα σημαίνει πὼς χωρίζομαι ἀπὸ τὸν Χριστό, καὶ κάνω τὰ γήινα θεό μου· ἔτσι ἀμελῶ καὶ τὴν σχέση μου μὲ τὸν Χριστό, καὶ μὲ τὸν ἑαυτό μου, ἐπειδὴ ἄν δὲν ζῶ ἀληθινά, καταδικάζω τὸν ἑαυτό μου. Ἀπὸ τὴν ἔκφρασή του συμπέρανα ὅτι χάρηκε μὲ τὴν εὐκαιρία νὰ πεῖ στὸν πατέρα μου κάτι περισσότερο.
«Κοίταξε Κρυσταλλία μου…», ἄρχισε νὰ ἐξηγεῖ ὁ πάτερ, καὶ πῆγα νὰ καθίσω κοντά τους, «… ὁ Θεὸς ἔφτιαξε τὸν ἄνθρωπο “ζῶο λογικό”, ποὺ ἔχει ὁπωσδήποτε ἀνάγκη τὴν καθοδήγηση τοῦ ποιμένα του, ὁ ὁποῖος ἐννοεῖται, ὅτι θὰ εἶναι ἀληθινὸ τέκνο τοῦ Φιλεύσπλαχνου Ποιμένα Χριστοῦ! Στὴν περίπτωση ποὺ ὁ Χριστιανὸς δὲν ἔχει προσεγγίσει κάποιον ποιμένα, ἤ θέλει νὰ… “αὐτοποιμαίνεται”, ἤ πλησιάσε μισθωτὸ ποὺ γιὰ τὰ “ἀργύρια” τὸν ἀποπροσανατολίζει γιὰ νὰ τὸν γκρεμίσει στὴν ἄβυσσο, τότε αὐτὸς ὁ Χριστιανὸς θὰ γίνει σκλάβος τοῦ… “ἔνστίκτου του”, δηλαδὴ θὰ βιώνει τὴν θρασεία τυραννία τοῦ κατώτερου ἑαυτοῦ του, ποὺ εἶναι τὰ ἀκάθαρτα πάθη τῆς ψυχῆς! Ἡ κτηνώδης πλεκτάνη κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας, ὁ ὑλισμός τῆς δύσης, ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΝΟΘΕΥΣΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ “ἐξιδανίκευσε” αὐτὴ τὴν ὑποταγὴ τοῦ ἀνθρώπου στὴν τυραννία τῆς ὑλοφροσύνης, τῆς ἡδονολατρείας, τῆς μαλθακότητας καὶ τῶν ἀνέσεων! Ἐξαπάτησε τὰ πλήθη στὴν δύση ἀπὸ παλιά, μὲ τὴν ἑωσφορικὴ θεωρία πὼς ἡ ἀναζήτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν καὶ ἀπολαύσεων ἀποτελεῖ… “ὕψιστη ἀξία”, καὶ προϊὸν… “σοβαρῶν” καὶ “ἀνώτερων γνώσεων” ἀπὸ ὅπου ὅλοι ὄφειλαν νὰ… “ἐξελιχθοῦν”! Ἡ ψευδολογία τοῦ ὑλιστικοῦ ἐκβαρβαρισμοῦ ἔπεισε τοὺς ἀνθρώπους ὅτι τάχα τὸ πνεῦμα εἶναι “ὑποδεέστερο” ἀπὸ τὴν ὕλη, τὸ ὁποῖο μάλιστα… προέρχεται ἀπὸ αὐτή! Τοὺς ἔπεισε ὅτι ἡ ὕλη εἶναι ὁ πρωταρχικὸς παράγοντας τοῦ σύμπαντος, ἄρα καὶ ὅτι ὅλα τὰ φαινόμενα ἑρμηνεύονται ὡς ἐπιδράσεις ἤ συνέπειες ὑλικῶν αἰτιῶν, ἐπειδὴ δῆθεν ἡ ὕλη ἀποτελεῖ τὴν βάση ἀπὸ τὴν ὁποία “δημιουργοῦνται” οἱ… ἰδέες, καὶ ὅχι τὸ ἀντίστροφο! Ὅτι δῆθεν ἡ συνείδηση “δημιουργεῖται” ἀπὸ τὸν χοϊκὸ ἐγκέφαλο τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, ἀλλὰ ἔτσι ἡ “συνείδηση” φαινεται πὼς καθορίζεται ἀπὸ τὶς… “ἑκάστοτε συνθῆκες τῆς ζωῆς”! Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ ὑλισμὸς λέει ὅτι ἡ ἴδια ἡ ζωή μας “ὁρίζεται” ἀπὸ τὶς… οἰκονομικὲς συνθῆκες ποὺ τὴν περιβάλλουν, οἱ ὁποῖες ὑποτίθεται ὅτι εἶναι ἡ… “βάση γιὰ τὰ πάντα”! Μὲ αὐτὸ τὸ σκεπτικό, ἀκόμα καὶ ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία… ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν οἰκονομικὸ παράγοντα! Ὅμως παιδιά μου, ὀφείλουμε νὰ γνωρίζουμε πὼς ὁ ὑλισμὸς πρωτοδιατυπώθηκε στὴν ἀρχαιότητα ἀπὸ τοὺς προγόνους μας, καὶ στὴν οὐσία δὲν περιγράφει κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ τὴν… πανάρχαια εἰδωλολατρεία!».
«Μόνο ποὺ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι βρῶσις καὶ πόσις!», διαμαρτυρήθηκα αὐθόρμητα. «Εἴχατε πεῖ γιὰ τὸν Μάρκο τὸν Ἀσκητή, ποὺ δίδασκε πὼς “ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀναγκάζει νὰ πολεμᾶμε τὴν κακία, καὶ ἐνῶ τὴν πολεμᾶμε, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ τὴν πολεμάει”! Γιατὶ ἤθελαν κάποιοι νὰ χάσουμε τὴν μνήμη τοῦ Θεοῦ, πάτερ, ἤ τὴν μνήμη τοῦ θανάτου; Γιατὶ ἐπινόησαν τόσα, γιὰ νὰ μᾶς ὑποτάξουν στὴν ὑλοφροσύνη;».
«Ἐπειδὴ καλό μου, ἡ ὕλη ἀνήκει στὴν φθορά! Στὴν αἰώνια φθορὰ θέλει νὰ μᾶς παγιδεύσει ὁ παμπόνηρος διάβολος, ποὺ ὅσο περνᾶνε οἱ αἰῶνες τὸ μίσος του γιὰ ἐμᾶς μεγαλώνει ἀκόμα περισσότερο! Τὰ ζῶα δὲν κατακρίνονται γιὰ τὴν φθορά τους, εἶναι μόνο ὑλική, ὅμως ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ὄχι μόνο γιὰ τὴν ἀφθαρσία, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ, δηλαδὴ γιὰ τὴν ἀπόλυτη εὐτυχία μέσα στὸ Φῶς τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ! Ἡ φθορὰ τῆς ψυχῆς, ἡ ἐξαχρείωση ποὺ τῆς προκαλεῖ ἡ κακία τῆς φιληδονίας, τῆς φιλαργυρίας καὶ τῆς φιλοδοξίας, ἀφήνει νὰ φανεῖ ἐλάχιστη ἀπὸ τὴν βαρβαρότητα τοῦ Σκότους! Οἱ βάνδαλες θεωρίες ὅπως ὁ ὑλισμός, εἶναι τὰ βλάσφημα κηρύγματα τῆς ἀβύσσου ποὺ “ἐξουδετερώνουν” τὴν ἠθικὴ δύναμη τῶν ἀνθρώπων, προκειμένουν νὰ τοὺς σύρουν στὴν “αὐτο-προσκύνηση”! Ὅμως αὐτὸ ποὺ δὲν προσέχουν συνήθως, ὅσοι ἀπὸ ἀμέλεια ἀφήνουν τὸν νοῦ τους στὸν σκοτισμό, εἶναι ὅτι ἤδη ἔχουν γίνει δοῦλοι τῶν ἀνθρώπων ποὺ “διαχειρίζονται” τὸν κατώτερο ἑαυτὸ τῶν ἄλλων… Ἔτσι ὅλοι μαζὶ γίνονται οἱ φιλάργυροι “Φαρισαῖοι”, οἱ ὁποῖοι περιέπαιζαν τὸν Ἰησοῦ ὅταν μίλησε γιὰ τοὺς δύο κύρίους, τὸν Θεὸ ἤ τον μαμωνᾶ, ἀφοῦ οἱ Φαρισαῖοι πίστευαν ὅτι ὁ Θεός τοὺς εἶχε δώσει τὸν πλοῦτο γιὰ τὴν… “δικαιοσύνη τους”! Ὁ Ἀπ. Ματθαῖος μᾶς λέει ὅτι ἡ καρδιά τους πωρώθηκε, καὶ ἔκλεισαν τὰ μάτια τους καὶ τὰ αὐτιά τους γιὰ νὰ μὴν δοῦν τὰ Μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ μετανοήσουν, καὶ γίνουν καλά!2».
Ἄφησα τὸν πατέρα μόνο του νὰ ἐξυπηρετεῖ τοὺς πελάτες, βυθισμένο στὶς σκέψεις του, καὶ ἔκανα στὴν κουζίνα τὶς δουλειὲς ποὺ μοῦ εἶχε ζητήσει. Ἀπὸ τότε ποὺ κοιμήθηκε ὁ πατέρας του τὸν ἔβλεπα ἀλλαγμένο, σὰν νὰ τὸν πίεζε ἕνα βάρος ἀλλὰ νὰ μὴν ἐντόπιζε τὸ σημεῖο τῆς πίεσης… Ἡ ἀλλαγὴ τῆς ὥρας ἀνοίγματος τοῦ μαγαζιοῦ τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς, ποὺ ἔκανε ὁ πατέρας μου, ὥστε νὰ ἐκκλησιάζεται καὶ ἐκεῖνος μαζὶ μὲ ἐμένα καὶ τὴν μαμά μου, τελικὰ ἔγινε δεκτὴ ἀπὸ τὸν κόσμο δίχως σοβαρὲς ἀπώλειες στὴν σταθερὴ πελατεία του. Ἀντιθέτως, ἄρχισαν νὰ ἔρχονται καὶ νέοι πελάτες μὲ ἦθος “μοσχοβολιστό”, καὶ θέματα συζήτησης ποὺ ἀκούγοντας μάθαινες πολλὰ χρήσιμα πράγματα, ἔτσι ἔλεγε! Ὅσο ζοῦσε ὁ παππούς μου, στὸ θέμα τοῦ πανηγυριοῦ ἦταν ἀνένδοτος! Ἔλεγε πὼς ἀφοῦ ὁ κόσμος τὸ εἶχε συνηθίσει, καὶ ἐρχόταν ἀπὸ μακριὰ γιὰ νὰ εὐχαριστηθεῖ τὸ φαγητό, “ἀσχέτως” ἀπὸ τὴν νηστεία ποὺ ἔκαναν οἱ ἄλλοι, θὰ ἦταν τρέλα ἐκεῖνος νὰ μὴν τὸ προσέφερε, καὶ νὰ ἔχανε τὴν φήμη του μαζὶ μὲ τόσα χρήματα. Λίγο πρὶν ἀπὸ τὸν θάνατό του δρομολόγησε τὴν μεγάλη ἐπέκταση τοῦ μαγαζιοῦ, καὶ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ γίνουν τὰ σχέδια. Ἡ περιοχή μας ἦταν φημισμένη γιὰ τὴν πατάτα ποὺ καλλιεργοῦσε, καὶ ὁ παππούς μου ἔκανε προσπάθειες γιὰ νὰ συνδεθεῖ τὸ ὄνομά του μὲ τὸ ξεκίνημα τῆς γιορτῆς τῆς πατάτας καὶ ἐδῶ. Ἀφοῦ τριγύρω δὲν ὑπῆρχε ἄλλο μαγαζὶ τόσο μεγάλο ὅσο αὐτὸ ποὺ θὰ ἑτοίμαζε, θεωροῦσε τὴν ἐπέκταση μεγάλη ἐπένδυση, ποὺ θὰ τὸν βοηθοῦσε νὰ “ἐπικρατήσει” ὡς ἐπιχειρηματίας· μέχρι ποὺ τὸν πρόδωσε ἡ καρδιά του… Εὐτυχῶς ὁ πατέρας μου ἦταν ἁπλὸς ἄνθρωπος, καὶ ἤθελε νὰ προσαρμόσει τὴν δουλειά του πάνω του, καὶ ὅχι νὰ “προαρμοστεῖ” ἐκεῖνος πανω στὴν δουλειά του… «Μᾶς τὸ εἶχε πεῖ καὶ στὴν ἐκκλησία ὁ πάτερ, ὅτι ἀνήκουμε στὸ αἰώνιο, στὸ ἄπειρο, τὸ θυμᾶσαι;», εἶπα στὸν πατέρα τώρα ποὺ καθίσαμε στὸ δικό μας τραπεζάκι, γιὰ νὰ ξεκουραστοῦμε λίγο. «Εἶπε πὼς ἀφοῦ πλαστήκαμε ἀπὸ τὸν Θεό, ἀναπαυόμαστε μόνο στὸν Θεό! Ἔχουμε ἄπειρη ἔφεση καὶ νοσταλγία γιὰ τὸ ἄπειρο, ὁπότε χωρὶς τὴν γεύση τοῦ ἀπείρου ἡ καρδιά μας ἔχει πρόβλημα, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ βρεῖ ἀνάπαυση! Μετὰ εἶπε πὼς ὅλα τὰ ὑλικὰ κάποτε τελειώνουν ἀλλὰ ἀφήνουν τὰ ἐσώψυχά μας ἄδεια, καὶ ἄν δὲν ἀσκοῦμε βία στὸν ἑαυτό μας, γιὰ νὰ μὴν πέσει στὴν λήθη, κινδυνεύουμε νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὴν ἀλήθεια… Σήμερα ὅμως τὸ κατάλαβα καλύτερα!». Παρόλο ποὺ φαινόταν κουρασμένος, περισσότερο ψυχικά, μὲ τὸ βλέμμα μὲ ἐνθάρρυνε νὰ συνεχίσω. «Μπαμπά, ὁ Χριστὸς ἔβαλε τὶς βιοτικὲς μέριμνες στὴν ἴδια κατηγορία μὲ τὴν κραιπάλη καὶ τὴν μέθη, ἐπειδὴ κάνουν τὴν καρδιὰ νὰ μὴν συγκινεῖται ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ3. Μᾶλλον καὶ ἐπειδὴ “ἀνοίγουν χῶρο” νὰ ὑψωθοῦν τὰ χρήματα ὡς θεός, ὅπως εἶπε νωρίτερα ὁ π. Σπυρίδων. Καὶ μόνο λέγοντας ὅτι παλεύουμε γιὰ τὴν “ἐξασφάλισή μας”, δείχνουμε ὅτι ἀμφιβάλλουμε πὼς ὁ Χριστὸς φροντίζει ὅλα τὰ παιδιά Του, εἰδικὰ ἐκεῖνα ποὺ Τοῦ ζητᾶνε τὸν “ἅρτον τὸν ἐπιούσιον”. Καὶ οἱ Πρωτόπλαστοι, μόλις ἀμφέβαλαν ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὸν Θεό καὶ τὴν θεία Δύναμη ποὺ τοὺς ἐνίσχυε, καὶ νικήθηκαν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία! Ἄν δὲν τρεφόμαστε ἀπὸ τὸν Χριστό, δὲν ἔχουμε ζωὴ μέσα μας καὶ τὴν ψάχνουμε στὰ ὑποκατάστατα! Ἡ Φωτεινὴ εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δελεάζεται καὶ παρακινεῖται πρὸς τὸ κακὸ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΚΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ, παρασυρόμενος ἀπὸ τὸ δόλωμα τῆς ἁμαρτωλῆς ἡδονῆς4. Τώρα ποὺ κατάφερες νὰ ἐκκλησιάζεσαι κι ἐσύ, δὲν νοιώθεις στὴν ψυχή σου τὴν βεβαιότητα ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ σὲ βοηθήσει στὰ προβλήματα ποὺ ἔχεις, ἄν δὲν Τὸν πολεμᾶς μὲσῳ τῆς δουλειᾶς σου; Ἄν καὶ τώρα ποὺ εἶσαι ἐσὺ ὑπεύθυνος, γίνει τὸ πανηγύρι πάλι ἀντικανονικά, πολεμώντας τὴν πίστη μας, δὲν θὰ περιφρονεῖς τὸν Χριστὸ ἐπειδὴ δὲν συνειδητοποίησες ὅτι ὑποδουλώθηκες στὸν μαμωνᾶ;». Κοιτάζοντάς τον στὰ μάτια μίλησα ὅπως σκεφτόμουν, ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στὸ προσωπό του. Στὴν οἰκογένειά μας δὲν ἔχουμε μάθει νὰ κρυβόμαστε “πίσω ἀπὸ τὸ δάχτυλό μας”.
«Ὁ γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας εἶπε, πὼς ὁ πιὸ δυστυχισμένος εἶναι ὅποιος ἔχει τὸν πλοῦτο, ἀλλὰ τὸν ἔχασε μέσα ἀπὸ τὰ χέρια του, ἐπειδὴ δὲν τὸν ἐκτίμησε, ὥστε νὰ τὸν ἀξιοποιήσει. Γι’ αὐτὸ τὸν πετᾶνε σὰν τοὺς ψωριασμένους μέσα στὸν τάφο, καὶ τὴν κόλαση!». Ἡ σεμνότητα ποὺ ζωγραφιζόταν στὸ πρόσωπο τοῦ πατέρα μου, ἔδινε στὴν ψυχή μου τόση δύναμη! «Αὐτὸ τὸ ἄκουσα ἀπὸ ἕναν πελάτη, ὅταν πρωτο-γνωριστήκαμε στὸ σχόλασμα τῆς λειτουργίας, ἀλλὰ κι ἐγὼ τὸ κατάλαβα σήμερα!», συνέχισε κοιτώντας με ἐξεταστικά. «Κρυσταλλία, ἡ ἔκφραση τῶν ματιῶν τοῦ παπποῦ σου, λίγο πρὶν ξεψυχήσει, ἀνακάτεψε τὴν ψυχή μου! Τὴν μία στιγμὴ ἀντιλήφθηκα ὅτι κάτι τὸν φόβιζε, καὶ τὴν ἑπόμενη πρόλαβα νὰ σχηματίσω τὴν ἰδέα ὅτι ΕΦΡΙΤΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ἐπειδὴ ἀντίκριζε τὸν ἑαυτό του ὅπως πραγματικὰ ἦταν! Πάντα στενοχωριόμουν, ποὺ ἀκούγοντάς τον νὰ λέει, “νὰ δοῦμε Θεοῦ πρόσωπο”, εἶχε στὸ μυαλό του χρήματα, ἀλλὰ βλέποντάς τον νὰ λιώνει ἀπὸ τὸν φόβο, ποὺ στὴν αἰωνιότητα ΕΧΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ, στὴν ψυχή μου ὅλα ἄλλαξαν! Συνειδητοποιώντας πὼς ἡ προϋπόθεση γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἰδιότητας τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἡ ἐλευθερία του, ΕΚΤΙΜΗΣΑ τὸ γεγονὸς ὅτι φέρουμε μέσα μας ὅλα τὰ ἐφόδια, προκειμένου νὰ προστατέψουμε τὴν ἐλευθερία τῆς ψυχῆς μας! Μιλώντας ὁ π. Σπυρίδων γιὰ τσούγκρισμα τοῦ διαβόλου μὲ τοὺς “καλεσμένους του”, ξεκαθάρισε μέσα μου ὅτι ἀποδέσμευα τὸν ἑαυτό μου ἀπὸ τὰ ἐπιχειρηματικὰ σχέδια τοῦ πατέρα μου. Μετὰ ἀπὸ λίγο τηλεφώνησα στοὺς ἀνθρώπους τῆς ὀρχήστρας, οἱ ὁποῖοι ἀνακουφίστηκαν ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ κοιμηθοῦν νωρίς, ὥστε νὰ κοινωνήσουν στὴν μεγάλη ἡμέρα τῆς Παναγίας μας! Παιδί μου, φέτος τὸ πανηγύρι θὰ γίνει στὴν γιορτή τῆς Μάνας μας, καὶ στὴν δική σου γιορτή! Βοήθησε ὁ Κύριος, καὶ τὰ πράγματα θὰ γίνουν ὅπως πρέπει! Δοξασμένο τὸ ὄνομά Του!».
«Αὐτὰ εἶναι τὰ καλύτερα νέα ποὺ μποροῦσα νὰ ἀκούσω, μπαμπά! Δὲν σὲ πειράζει ποὺ ἴσως δὲν ἔρθει πολὺς κόσμος; Τὸ ἔχεις ἀποφασίσει;».
Συγκινημένος κι ἐκεῖνος, ἔγνεψε ὅτι εἶχε πάρει τὴν ἀπόφασή του. «Ὁ π. Σπυρίδων μᾶς εἶπε πολλὰ σήμερα, καὶ ἦταν ὅλα διαλεκτά! Πρίν, μποροῦσα νὰ καταλάβω τὴν “αὐτο-προσκύνηση”, ἀλλὰ τώρα μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ἡ σκλαβιὰ τοῦ ἀνθρώπου σὲ ἄλλους ἄνθρώπους, ποὺ γιὰ νὰ τὸν ἐλέγχουν, τὸν δένουν γερὰ στὴν ἁμαρτία! Ξέρεις, ἔχοντας πάθει αὐτὴ τὴν λαχτάρα μὲ τὸν ἑτοιμοθάνατο πατέρα μου, ὅ,τι ἄκουγα γύρω μου τὸ μετροῦσα διαφορετικά. Ἀληθινὴ προκοπὴ ἔχουμε ὅταν ἀξιολογοῦμε διαρκῶς τὶς καταστάσεις, τὶς συγκρίνουμε καὶ διαλέγουμε σαφῶς τὸ ἀνώτερο, μὲ τὸν τρόπο ποὺ τὸ κρίνει τὸ αἰώνιο. Οἱ βάνδαλες θεωρίες “ἐξουδετερώνουν” τὴν ἠθικὴ δύναμη τῶν ἀνθρώπων γιὰ νὰ τοὺς σύρουν στὴν εἰδωλολατρεία, ποὺ ὅμως θεωρεῖται ἔννοια ἀλληλένδετη μὲ τὴν δουλοκτητική κοινωνία! Ἄν δὲν εἶχα ἀκούσει ἐδῶ κάποιες συζητήσεις τὸν τελευταῖο καιρό, θὰ ἤμουν ἀνυποψίαστος γιὰ τὴν βαρβαρότητα ποὺ ἐπικρατοῦσε στὴν ἀρχαία κοινωνία, νὰ λατρεύουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ ψευδο-θεούς, τοὺς “ἐπιβραβευτὲς” στὶς μιαρότατες πράξεις τους! Γενικὰ ὁ κόσμος τότε ἦταν τόσο ἐπιρρεπὴς στὶς ζωώδεις φυσικὲς ἐπιθυμίες, στὶς ὁποῖες εἶχε παραδώσει τὴν θέλησή του, ἔτσι ποὺ ἡ λογικὴ σκέψη νὰ “ἐξασθενεῖ”… Χωρὶς τὴν ἐλευθερία τῆς θέλησης, ἡ ἠθικὴ βάση γιὰ ἀνάπτυξη ἠθικῆς ζωῆς εἶναι ἀνύπαρκτη καὶ ἡ ἀνθρώπινη κοινωνία μεταβάλλεται σὲ κοινωνία θηρίων!». Τὸν εἶδα νὰ μπαίνει στὴν κουζίνα, καὶ νὰ παίρνει τὴν Καινὴ Διαθήκη ἀπὸ τὸ συρτάρι. «Ὁ Ἀπ. Παῦλος δείχνει ἀκριβῶς τὴν κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου ὅταν ὁ νοῦς του γίνει ἀδόκιμος, δηλαδὴ διεστραμμένος, μωρός, καὶ πράττει τὰ ἀνάρμοστα: “πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξίᾳ, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου, κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρέτας κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους5, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας”6. Φαντάσου παιδί μου, ὅτι οἱ πόλεις τους ἦταν κατάμεστες ἀπὸ εἴδωλα εἴτε μὲ ἂνθρώπινη μορφή, εἴτε μὲ μορφὴ ΖΩΩΝ, ἤ… ΤΕΡΑΤΩΝ, στὰ ὁποῖα θυσίαζαν ἑκατόμβες ζώων ἀλλὰ καὶ ἀνθρώπους, ἴσως ἀκόμα καὶ τὰ ἴδια τὰ παιδιά τους! Σὲ αὐτὰ τὰ ἄψυχα ἀγάλματα στήριζαν ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΤΟΥΣ! Ὅπως ἰσχύει τὸ “ἀργία μήτηρ πάσης κακίας”, γιὰ νὰ ἔχει τὸ… “δικαίωμα(!)” τῆς ψυχῆς, τὴν ΑΝΕΣΗ νὰ τὴν κυβερνᾶνε οἱ αἰσχρὲς ἐπιθυμίες, ἡ ἀρχαία κοινωνία στηριζόταν στοὺς ΔΟΥΛΟΥΣ· ποὺ τὸ μόνο δικαίωμά τους ἦταν νὰ “ἐπιβιώνουν”, δουλεύοντας μέχρι θανάτου, ἀλλὰ καὶ πάλι, οἱ… “ἰδιοκτῆτες τους” εἶχαν τὸ “δικαίωμα” νὰ τοὺς θανατώσουν ὅποτε καὶ ὅπως ἤθελαν!».
«Κάποια στιγμὴ ποὺ ἤμουν στὸ σπίτι τῆς Φωτεινῆς καὶ συζητούσαμε, μοῦ εἶπε ὁ πατέρας της πὼς τὸ κέντρο ἀναφορᾶς ἑνὸς πολιτισμοῦ, εἶναι ἀκριβῶς ἡ θρησκεία του, ἀφοῦ ἀπὸ αὐτὴ ἐκπηγάζουν ὅλες οἱ ἐκδηλώσεις τοῦ βίου. Τώρα ποὺ τὸ φέρνω στὸ μυαλό, ὁ π. Σπυρίδων εἶπε κι ἄλλα πράγματα, ποὺ ἐνῶ τὰ κατάλαβα, δὲν μποροῦσα νὰ τὰ συνδέσω μὲ τὴν πραγματικότητα. Εἶπε πὼς ἡ ζωὴ μακριὰ ἀπὸ τὸ φυσικὸ περιβάλλον εἶναι ἕνα ἐφεύρημα, μία μηχανὴ τοῦ ἐχθροῦ, ὥστε ἡ τροφὴ νὰ μὴν εἶναι ὁρατὴ ὡς δωρεὰ τοῦ Θεοῦ, ὅπως γίνεται σὲ κάποιον ποὺ ζεῖ στὴν φύση· ἡ ὁποία διδάσκει τὸν ἄνθρωπο νὰ ταπεινώνεται μὲ τὴν πειθαρχία τῆς σωματικῆς ἐργασίας, καὶ τὴν ἀναμονὴ γιὰ τὴν ὡρίμανση τῶν καρπῶν, ὥστε ἡ προσωπικότητά του νὰ διδάσκεται καὶ νὰ χαλιναγωγεῖται. Ἀνέκαθεν φτωχὸς ὁ λαός μας, ζοῦσε λιτὰ ἀλλὰ ὅσα εἶχε τὸν ἔφταναν γιὰ νὰ ἐπιβιώνει, ὥστε νὰ ζεῖ μὲ τὸν Χριστὸ μέσα στὴν καρδιά. Ἐντὸς τῆς πόλης ἡ κάλυψη τῶν βασικῶν ἀναγκῶν χρειάζεται λίγα χρήματα, ἀλλὰ ἡ κάλυψη τῶν ἐπιθυμιῶν ἀπαιτεῖ πάρα πολλά! Ἐκεῖ στήθηκε ἕνας “ἄλλος κόσμος”, στηριγμένος στὰ χρήματα ποὺ ἀγοράζουν τὶς ἄχρηστες ἀνάγκες καὶ τὶς ψυχοφάγες ἐπιθυμίες τοῦ κατώτερου ἑαυτοῦ, προκειμένου αὐτὸς νὰ ἐπιβάλλεται στὸν ἀνώτερο καὶ νὰ τοῦ “ἀπαγορεύει” τὴν ὑποταγὴ στὸν Χριστὸ… Ἡ δυστυχία ξεκινάει ἀπὸ τὶς ἄχρηστες ἀνάγκες ποὺ δημιουργεῖ ἡ τηλεκόλαση καὶ τὶς ἄχρηστες πληροφορίες ποὺ διακινεῖ, “παραμορφώνοντας” ἔτσι τὴν πραγματικότητα! Μακριὰ ἀπὸ τοὺς νόμους τῆς φύσης οἱ ἄνθρωποι, ἔχασαν τὴν σύνεση καὶ τὴν διάκριση καὶ πίστευαν ὅ,τι τοὺς ἔλεγαν τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἀποβλάκωσης! Ἐπινοώντας ὁ ὑλισμὸς ἀνθρώπινες ἀνάγκες, τὸ ἐμπόριο ἐπινοοῦσε καὶ “δικά του” ἐπαγγέλματα, νεοφανῆ, ἀνώφελα, ἄχρηστα γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς, “χρήσιμα” γιὰ τὴν γιγάντωση ἤ τὴν “διδασκαλία” τῆς ὑπερηφάνειας, τῆς ὑπεροψίας, τῆς ἀλαζονίας, τῆς σκληροκαρδίας, τῆς κενολογίας, τῆς βλασφημίας, τῆς ἀναισχυντίας, τῆς ἐκμαύλισης, τῆς ἱεροσυλίας, τῆς μαγείας, καὶ ὅλων τῶν δαιμονικῶν παθῶν… Ἐκεῖνοι ποὺ κατέχονται ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ πλουτίσουν, πέφτουν στὸν πειρασμὸ καὶ τὴν παγίδα ποὺ τοὺς στήνει ὁ διάβολος, καὶ σὲ ἐπιθυμίες πολλὲς καὶ βλαβερές, ποὺ καταβυθίζουν τὸν ἄνθρωπο στὴν καταστροφὴ καὶ τὴν ἀπώλεια7… Τὴν στιγμὴ ποὺ τὰ “περιττὰ” ἐπαγγέλματα ἀπομάκρυναν τὴν καθημερινότητα ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, τὴν πλησίαζαν πρὸς τὶς ψευδαισθήσεις τῆς πολυτέλειας, τῆς ἄνεσης καὶ τῆς εἰκόνας, καὶ σταδιακὰ ἔφτασαν νὰ θεωροῦνται πιὸ “χρήσιμα” καὶ ἀπὸ τὰ χρήσιμα! Ἀφοῦ πρῶτα τὸ ἐμπόριο δημιουργεῖ στὸν ἄνθρωπο τὰ πολυσύνθετα προβλήματα ποὺ φέρνει ἡ πλεονεξία, ἔρχεται μετὰ μὲ τὶς λύσεις ποὺ ἐμπορεύεται, καὶ ἀφαιμάσσοντας τὶς δυνάμεις του, τὸν βανδαλίζει πνευματικά! Τότε εἶναι ποὺ “κλειδώνει” τὴν ψυχή του στὸ ἑωσφορικὸ πάθος ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ! Ὁ π. Σπυρίδων εἶπε, ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀστικὴ δουλεία!».
«Ἔτσι εἶναι! Πρόκειται γιὰ πραγματικὴ δουλεία! Τὴν “ἀποσύνθεση” τὴν εἶχα ἐντοπίσει καὶ μέσα στὴν οἰκογένεια, ὅπου ὅλοι ἀποκτοῦσαν “δικαίωμα νὰ καταπατᾶνε” τὰ ὑπόλοιπα μέλη! Γενικὰ ὁ εὐδαιμονισμός, ἡ ἀπόλυτη κυριαρχία τῶν ὑλικῶν ἀπολαύσεων, ἡ ἀπραξία, ἡ τρυφηλότητα, ἀφαιροῦν τὴν ἱερότητα ἀπὸ ὅλες τὶς πτυχὲς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ ὁ ὑλισμὸς ἀρνεῖται νὰ τὸν δεῖ ὡς ἱερὴ προσωπικότητα. Αὐτό, ὁ ἀσεβὴς νόμος σπεύδει νὰ τὸ “κατοχυρώνει” καὶ νομικά, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νὰ καταπατοῦν… “δικαίως” τὸν πλησίον! Ὅσοι “διαχειριζονται” τὰ ἔνστικτα τῶν ἄλλων, ἰσχυρίζονται πὼς χειραγωγοῦν πολὺ καλύτερα τὸν σκλάβο τῆς ἀστικῆς δουλείας, πείθοντάς τον ὅτι εἶναι “ὑπάλληλος”! Μὲ τὴν ἀπόλυτη ἐξάρτηση τῆς ζωῆς μέσα στὴν πόλη, ἀπὸ τὸν μαμωνᾶ, οἱ ἄνθρωποι ἐξαπατοῦνται ὅτι δῆθεν “δημιουργοῦν” τὴν συνείδησή τους, ἀναλόγως τῶν οἰκονομικῶν συνθηκῶν, ποῦ ὑποτίθεται ὅτι εἶναι ἡ “βάση γιὰ τὰ πάντα”… Ὅμως ὁ Κύριος δίνει τὶς θλίψεις, καὶ κυρίως τὶς ἀρρώστιες, γιὰ νὰ καταλαβαίνουμε ὅτι δὲν ἀγοράζονται ὅλα μὲ τὰ χρήματα, καὶ φυσικὰ ὅτι ὁ Χάρος δὲν χρηματίζεται! Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο πρόβλημα τοῦ ψεύτικου ἀνθρώπου, ποὺ δὲν παραδέχεται ὅτι γιὰ νὰ εἶναι ἀφέντης τῶν ἄλλων, γίνεται σκλάβος τοῦ ἐγωισμοῦ του!».
«Μὲ τὴν “πώληση” τοῦ ἀνθρώπου σὲ “σκλάβο τῶν ὀρέξεών του”, πλέον ὁ πόλεμος κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν εἶναι κατὰ μέτωπο, Κρυσταλλία. Τὰ πάντα σχεδιάζονται ὑπογείως, ἐκεῖ στὰ “καταχθόνια”!».
«Πάτερ, εἴχατε πεῖ ὅτι τὸ κέντρο ἀναφορᾶς ἑνὸς πολιτισμοῦ, εἶναι ἡ θρησκεία του· ὅταν ὅμως βλέπουμε βαρβαρότητα γύρω μας, πῶς θὰ καταλάβουμε γιὰ ποιὰ… “θρησκεία” μιλᾶμε; Μὲ τὸν πατέρα μου ποὺ συζητούσαμε, καταλήξαμε πὼς οἱ δοῦλοι τῆς ἀστικῆς κοινωνίας ζοῦν τὸ ἴδιο ἀπάνθρωπα καὶ “ἐξοντωτικά”, μὲ αὐτοὺς τῆς ἀρχαιότητας! Ἡ ἰδέα πὼς ὅταν ἐκπνέει ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἀνακαλύψει ὅτι θὰ χάσει ἐπ’ ἄπειρον τὴν ἐλευθερία του, εἶναι τρομακτική! Ἀπὸ τὴν ἄλλη, μὲ τὴν βαρβαρότητα βλέπουμε τὰ “καταχθόνια” νὰ παραβιάζουν μὲ αύταρχισμὸ τὴν ἐλευθερία μας, μὲ ἀποτέλεσμα ὑγιεῖς καὶ νέοι ἄνθρωποι νὰ πέφτουν κάτω “στὰ ξαφνικά”(!), καὶ νὰ εἶναι… “νομικὰ κατοχυρωμένη” ἡ περίπτωση νὰ χάσουν τὴν ζωή τους!». Περίμενα τὴν Φωτεινὴ στὸ σπίτι της, νὰ γυρίσει ἀπὸ τὴν δουλειὰ ποὺ τὴν εἶχαν στείλει, καὶ ὁ πατέρας της μοῦ ἔκανε παρέα.
«Κοίτα τί θὰ κάνουμε: θὰ σοῦ λέω ἐγὼ τὶς γιορτές, καὶ ἐσὺ θὰ προσπαθεῖς νὰ μαντέψεις σὲ ποιὰ “θρησκεία” ἀναφερόμαστε, ποὺ θὰ εἶναι βεβαίως παντελῶς ἄσχετη μὲ τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας, ἐντάξει; Ὅλες οἱ “θρησκείες” ἔχουν τοὺς ἑορτασμούς τους…». Χαμογέλασα ἐρωτηματικά, καὶ ὁ π. Σπυρίδων ἄρχισε: «Πρώτη γιορτὴ εἶναι τὰ “Χριστούγεννα”! Ἡ ἀνταλλαγὴ δώρων δίνει ἀπεριόριστη χαρά, ἐξ αἰτίας τοῦ δέκατου τρίτου μισθοῦ, καὶ πολλοὶ πραγματικὰ πιστεύουν ὅτι ὁ “σάντα κλάους”… ὑπάρχει – τυχερὰ παιχνίδια γιὰ τὸ “καλό”, ταξίδια· “ἅγιος” Βαλεντίνος· καρναβάλι· ἀποκριάτικες χοροεσπερίδες· πασχαλινὰ δῶρα, λαμπάδες, σοκολατένια αὐγά, τσουρέκια, ροῦχα· ἐκπτώσεις· λευκὲς νύχτες, ὅπου τὰ ἐμπορικὰ καταστήματα μένουν ἀνοιχτὰ ὥς τὰ μεσάνυχτα· μπλάκ φράιντέι, ὅπου ὅλα πωλοῦνται μισοτιμῆς· ἐμπορικὲς ἐκθέσεις· γιορτὲς τῆς τύχης, ἀπὸ τὶς κληρώσεις τῶν κρατικῶν τυχερῶν παιχνιδιῶν, ἤ τῶν παιχνδιῶν στὰ καζίνο· διασκέδαση τὴν… “καλύτερη” ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας, τὸ Σαββατόβραδο, μέχρι πρωίας· διοργάνωση γιορτῆς “χαλογουίν” σὲ διάφορες τουριστικὲς ἐπιχειρήσεις, ὡς “εὐφυὴς” διακόσμηση· παγκόσμιες γιορτές, μία γιὰ κάθε ἡμέρα, π.χ. ἡ παγκόσμια ἡμέρα καταναλωτή· γιορτὲς ποδοσφαίρου, σὲ ἐθνικὸ ἤ παγκόσμιο ἐπίπεδο, ἤ κάθε ἄλλου ἀθλήματος· διαγωνισμοὶ τραγουδιοῦ, σὲ ἐθνικὸ ἤ εὐρύτερο ἐπίπεδο· συναυλίες, ρέιβ πάρτι, διάφορα πάρτι κτλ· καλλιστεῖα σὲ ἐθνικὸ ἤ παγκόσμιο ἐπίπεδο, τώρα καὶ γιὰ ἄντρες· καλλιστεῖα γιὰ ζῶα, ὅπως καὶ διάφορες δαπανηρὲς ὑπηρεσίες γιὰ τὴν… ἐξυπηρέτηση τῶν ζώων· βέγκαν, “νηστεία” ποὺ ἀπευθύνεται “ἀλλοῦ”· ἑορτασμὸς γενεθλίων· ἐορτασμὸς ἐπετείου γάμου· ἑορτασμὸς “ἐπανασυνάντησης” παλιῶν συμμαθητῶν· μόδα, δηλαδὴ γιορτὴ ὀμορφιᾶς καὶ “φετίχ”· γιορτὴ Ἄνοιξης μὲ “κάλαντα”· γιορτὴ πουλιῶν· γιορτὴ κτηνοτροφίας· γιορτὴ μπίρας· γιορτὴ κρασιοῦ· γιορτὴ μυδιοῦ· γιορτὴ σαρδέλας· γιορτὴ μελιοῦ· γιορτὴ πατάτας… Τί νὰ εἶναι ἄραγε ὅλα αὐτά;».
«Πάτερ, τόσες ἀλλόκοτες “γιορτὲς” μαζεμένες, ἀφήνουν ἀλλοκοτη ἐντύπωση! Δὲν εἶχα προσέξει ποτὲ στὴν ζωή μου ὅτι ζοῦσα σὲ… εἰδωλολατρικὴ κοινωνία! Τὸ περίεργο εἶναι ὅτι ὅλα αὐτὰ ποὺ εἴπατε, λέγονται ἐπίσης “γιορτές”, καὶ εἶναι δύσκολο νὰ τὶς ξεχωρίζουμε ἀπὸ τὶς πραγματικὲς γιορτές, τῆς πίστης μας. Πάντως, τὸ κοινὸ γνώρισμα τῶν “ἐκδηλώσεων” αὐτῶν, εἶναι ὅτι βασίζονται στὰ χρήματα καὶ σχετίζονται μὲ ἐπιχειρήσεις. Ὁ Ἀπ. Παῦλος λέει ὅτι ἡ πλεονεξία εἶναι εἰδωλολατρία8! Ἄν κάποιος στηρίζεται ἀποκλειστικὰ στὸ χρῆμα, βλέπει πὼς ἔχει ὅ,τι ἐπιθυμεῖ, ἀλλὰ δὲν βλέπει ὅτι στὴν πράξη εἶναι ὑποταγμένος στὸ χρῆμα…».
«Ἡ ἰδιοποίηση τῆς λέξης “γιορτή”, σὲ καθαρὰ οἰκονομικὲς συναλλαγὲς τοῦ ἐμπορίου, προκειμένου νὰ ἑλκύσει σὲ αὐτὲς τὸν κατώτερο ἑαυτό τοῦ ἀνθρώπου, ἀποτελεῖ ΚΑΠΗΛΕΙΑ! Ὅμως τί καλὸ μπορούσαμε νὰ περιμένουμε ἀπὸ τὸν μαμωνᾶ, τὴν “θρησκεία” τῆς βαρβαρότητας, ὅπως εἶπες, ποὺ βλέπουμε γύρω μας! Ὁ μαμωνᾶς “ἀγοράζει” συνειδήσεις, καὶ γι’ αὐτὸ ἔχουμε τέτοια ἔξαρση τῆς ἐγκληματικότητας! Οἱ ἄνθρωποι “πουλᾶνε” τὶς σχέσεις τους γιὰ τὰ χρήματα, ἤ τὴν ἐξουσία ποὺ δίνουν αὐτά, καὶ ὅσο οἱ νόμοι εἶναι ἀσεβεῖς καὶ παράλογοι, οἱ ἐγκληματίες πληρώνουν καὶ μένουν ἀτιμώρητοι! Ὅταν τὸ φιλελεύθερο κράτος μιλάει γιὰ “ἐλπίδα” ἐννοεῖ τὰ λεφτά, τὰ ὁποῖα “ἐξελίχθηκαν” σὲ…ἰδανικό, κάτι σὰν τὸ “αἷμα” τῆς κοινωνίας… Σὲ ἰδανικὸ “ἐξελίχθηκε” καὶ Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ! Τὸν κεντρικὸ ῥόλο σὲ ὅλα αὐτὰ τὸν παίζει ἡ χειραγώγηση τῆς τηλεκόλασης, ποὺ ἔχει ἀναλάβει νὰ “καθορίζει” τὴν “ταυτότητα” τοῦ Ἕλληνα, μὲ ἐντολὴ τοῦ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ! Πλέον “παράδοση” ἔγινε ὁ τρόπος ἔκφρασης τῶν διαφημίσεων καὶ παρουσίασης τῶν ῥαφιῶν τῶν καταστημάτων! Τὸ ἐμπόριο ΕΜΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ, “ἀντικαθιστώντας” τὴν πίστη μέσα στὴν ψυχή, μὲ τὶς ἀγοροπωλησίες, ποὺ μόλις ἀνέφερα! Ἀπὸ αὐτὲς “αὐτοπροσδιορίζονται” τώρα οἱ ἄνθρωποι, καὶ γι’ αὐτὸ σκλαβώνουν τὴν ζωή τους στὴν ἐργασία τους… Κρυσταλλία, ἔτσι Η ΨΥΧΗ ΣΑΡΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ, δηλαδὴ ὁ ἄνθρωπος μετατρέπεται σὲ “ὕλη”, καὶ ἀνήκει πλέον στὴν φθορά! Τότε ξεχνάει τὴν ἐκκλησία…».
«Ὅμως καὶ τὰ Ἱερὰ Μυστήρια ἔχουν καταντήσει “γιορτὲς τοῦ ἐμπορίου”, δηλαδὴ ὑπόθεση κάποιων ἀγορῶν! Πρέπει νὰ βάλουμε λίγη τάξη μέσα στοὺς ναούς, καὶ νὰ ἀπαιτοῦμε νὰ ὑπάρχει σεβασμὸς καὶ ΑΠΟΛΥΤΗ ΗΣΥΧΙΑ μέσα στὰ Μυστήρια! Μόνοι μας θὰ δώσουμε ποιότητα στὴν ζωή μας, δὲν θὰ περιμένουμε ἀπὸ ἄλλους! Εἶμαι βέβαιη ὅτι ἔχετε δεῖ τὰ μαρτυρικά, ποὺ ἔχουν τὸσο μικρὸ σταυρό, λὲς καὶ τὸν κρύβουν… Χρειάζεται προσοχή τί ἀγοράζουν οἱ νονοί, τώρα οἱ περισσότερες μπουμπουνιέρες ἔχουν ἀποκρυφιστικὰ σύμβολα, ἀκόμα καὶ… “ματάκια”! Ἀλλὰ καὶ μὲ πρόσχημα τὴν ἀκρίβεια, τὸ ἐμπόριο καθοδήγησε τοὺς ἀνθρώπους στὴν ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ, μὲ πρακτικὲς ὀνοματοδοσίας καὶ νομικῶν ἑνώσεων στὸ δημαρχεῖο, ὅπως καὶ καύση τῶν νεκρῶν! Ἔτσι ὅμως δὲν ἔχουμε γίνει σὰν τοὺς “Φαρισαίους”, ποὺ περιέπαιζαν τὸν Ἰησοῦ ὅταν εἶπε νὰ διαλέξουμε ἀνάμεσα στὸν Θεὸ ἤ τον μαμωνᾶ;». Τὸ “ἡφαίστειο” ποὺ νόμιζα ὅτι κρατοῦσα ἀνενεργό, ἄρχισε νὰ φουσκώνει καὶ νὰ ξεχειλίζει ἀπὸ συναισθήματα! «Πάτερ, αὐτοὶ ποὺ “διαχειρίζονται” τὸν κατώτερο ἑαυτὸ τῶν ἀνθρώπων, θέλουν νὰ γίνουμε οἱ “δοῦλοι τους”, καὶ γι’ αὐτὸ μᾶς στρέφουν στὴν εἰδωλολατρεία, αὐτὰ τὰ δύο εἶναι ἀλληλένδετα! Τὸ διεθνὲς ἐμπόριο γιορτάζει καθημερινὰ τὴν ὑποταγὴ τοῦ ἀνθρώπου στὴν τυραννία τῆς ὑλοφροσύνης, ἀλλὰ ἐμεῖς τί θὰ κάνουμε; Τόσος κόσμος βρέθηκε κοντὰ σὲ μισθωτὸ ποιμένα ποὺ τὸν ἀποπροσανατόλισε, γιὰ νὰ πάρει τὰ “ἀργύρια”! Ὁ Θεὸς ἔφτιαξε τὸν ἄνθρωπο “ζῶο λογικό”, ποὺ ἔχει ὁπωσδήποτε ἀνάγκη τὴν καθοδήγηση τοῦ ποιμένα του, ἀλλὰ δὲν εἶναι ὅλοι ἀληθινὰ τέκνα τοῦ Χριστοῦ! Μὲ τὴν ἐξαπάτηση ὅτι τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ἀποτελοῦν “ὕψιστη ἀξία”, ἡ βαρβαρότητα κινήθηκε ἀπάνθρωπα καὶ “ἐξοντωτικά” καὶ ἔχω δεῖ ἤδη ἀρκετοὺς γνωστούς μου, νέους ἀνθρώπους, νὰ πέφτουν κάτω “στὰ ξαφνικά”! Πάτερ, τὸ παράλογο δὲν ἀντέχεται! Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἴσως δὲν πρόλαβαν νὰ ἑτοιμαστοῦν γιὰ τὸ “μεγάλο ταξίδι”! Οἱ μισθωτοὶ ἐκμεταλλεύθηκαν τὴν θέση τους καὶ ἄσκησαν ΕΞΟΥΣΙΑ πάνω στὸ Ποίμνιο, ἐπειδὴ δὲν ἔβλεπαν τοὺς πιστοὺς ὡς λογικὰ πρόβατα, ἀλλὰ μόνο ὡς πρόβατα καὶ μάλιστα γιὰ σφαγή, μὲ τὰ ἐνέσιμα δηλητήρια! Ὅλοι ξέρουμε ὅτι ἄν ὁ ποιμένας δὲν μᾶς μαθαίνει νὰ ἀσκοῦμε βία στὸν ἑαυτό μας, γιὰ νὰ μὴν πέσουμε στὴν λήθη, κινδυνεύουμε νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ γίνουμε κοινωνία θηρίων! Πῶς θὰ πορευτοῦμε ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα;».
«Κρυσταλλία, παιδί μου, ὁ διάβολος θέλει νὰ φέρει τὸν κόσμο, στὸ σημεῖο ποὺ ἦταν πρὶν νὰ σταυρωθεῖ ὁ Κύριος, γιὰ νὰ μὴν ζοῦμε μέσα μας τὸ θαῦμα τῆς Ἀναστάσεώς Του! Θέλει νὰ φέρει τὴν ἀνθρωπότητα ὅπως ἦταν πρὶν νὰ λάβει τὴν Μεγάλη Εὐεργεσία, πρὶν νὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία! Θέλει νὰ “ἀκυρώσει” τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νὰ πάει χαμένο τὸ Τίμιο Αἷμα Του, γιὰ νὰ ἔρθει ὁ ἄνθρωπος καὶ πάλι στὴν ἄθλια κατάσταση τοῦ σκοτισμοῦ, καὶ τῆς ἀπόλυτης κακίας! Ὅμως ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν ξέρουμε τί θὰ πεῖ φόβος! Ξέρουμε μόνο τί θὰ πεῖ συντριβὴ καρδίας! Σὲ λίγες ἡμέρες θὰ ψάλλουμε στὴν Παναγία μας, στὸ ἀπολυτίκιό Της, “τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε”! Ἡ Μάνα μας ζεῖ δίπλα μας, Τὴν ἔχουμε πάντα στὸ πλευρό μας, καλό μου, νὰ μᾶς συμβουλεύει καὶ νὰ μᾶς σκεπάζει σὲ ὅλους τοὺς κινδύνους! Εἴμαστε τὰ παιδιά Της, καὶ ὅ,τι καὶ νὰ γίνει, Ἐκείνη ἔχει τὰ μάτια Της πάνω μας! Γι’ αὐτὸ καὶ μὲ τὸν πατέρα σου ὀργανώσαμε τὴν περιφορὰ τῆς εἰκόνας Της, τὴν παραμονὴ τῆς γιορτῆς Της, γιὰ νὰ ζητήσουμε τὶς πρεσβείες Της γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ Γένους μας!
Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας,
ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε·
μετέστης πρὸς τὴν ζωήν,
Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς Ζωῆς,
καὶ ταῖς πρεσείαις ταῖς Σαῖς λυτρουμένη ἐκ θανάτου
τὰς ψυχὰς ἡμῶν
1 Ματθ. 6,24
2 Ματθ. 13,15
3 Λουκ. 21,34
4 Ἰακωβ. 1,14
5 ποὺ καταπατᾶνε τὸν λόγο τους χωρὶς ντροπὴ
6 Ῥωμ. 1,28-32
7 Α΄ Τίμ.6,9
8 Κολασ. 3,5
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
