«Ὅσο νοιώθαμε στὴν οἰκογένειά μου πὼς ἡ πατρίδα μᾶς καλοῦσε, ἡ ψυχή μας δὲν μποροῦσε νὰ ἡσυχάσει, Θεόδουλε! Δὲν εἴχαμε αὐταπάτες· ξέραμε ὅτι καὶ ἡ Ἑλλάδα ἔχει “νοσήσει” ἀπὸ τὸ παράλογο ἀλλὰ ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, ἔχει μείνει ἁγνότερη ἀπὸ τὴν Ἀριζόνα! Ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι βολεύονται στὴν ἀνυπαρξία, καὶ δὲν μαθαίνουν ποτὲ νὰ ἐλέγχουν τὶς αἰσθήσεις τους ἤ νὰ καλλιεργοῦν τὰ δῶρα τους πρὸς δόξαν Θεοῦ. Ὅσο εἴχαμε κοντά μας τὸν Γέροντα Ἐφραίμ, ἡ ζωή μας ἐκεῖ μύριζε “παράδεισο”! Δίπλα στὸν Γέροντα μάθαμε ὅτι ἡ ψυχὴ εἶναι ἡ ἀπόλυτη προτεραιότητα, τὴν ὁποία οἱ ἐπιλογὲς ὀφείλουν νὰ ὑπηρετοῦν. Ὅταν κοιμήθηκε ὅμως, οἱ γονεῖς μου θέλησαν νὰ φύγουμε ἀπὸ τὸν τόπο ὅπου τὸ πᾶν εἶναι ἡ λατρεία τοῦ “ἑαυτοῦ”, καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ῥίζες μας. Ἀποφασίσαμε ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς γονεῖς μου νὰ τὰ ἀφήσουμε ὅλα πίσω, ἐπειδὴ εἴχαμε ἀνάγκη νὰ στηρίξουμε τὴν ζωή μας στὴν πίστη μας. Ὀρθοδοξία σημαίνει ἁγιότητα! Στὴν πατρίδα μας ὑπάρχει ἡ μικρὴ ζύμη τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ἔχει τὴν δύναμη νὰ ζυμώσει ὅλο τὸ φύραμα τοῦ κόσμου!».
«Δόξα τῷ Θεῷ! Ὅλα μᾶς τὰ δίνει! Ἄν μιλᾶμε μεταξύ μας καὶ πράττουμε ὅπως ταιριάζει σὲ ἀνθρώπους ποὺ θὰ κριθοῦν, τότε ἀπολαμβάνουμε τὴν ἐσωτερικὴ ἐλευθερία! Ἔχοντας στὴν καρδιὰ φιλότιμο, στὸ σῶμα λεβεντιά, καὶ ἀρχοντιὰ γιὰ νὰ δίνουμε αὐτὸ ποὺ ὁ ἄλλος τὸ ἔχει ἀνάγκη, τὰ προβλήματα τείνουν νὰ μὴν δημιουργοῦνται κάν. Χωρὶς τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος ἀργοσβήνει! Ἀπὸ τὸν φόβο Θεοῦ γεννιέται καὶ μεγαλώνει μέσα μας ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ ἀγάπη, καὶ ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ θανάτου γεννιοῦνται δάκρυα καὶ μετάνοια γιὰ τὶς ἁμαρτίες! Ὅμως Ἐφραίμ, καὶ στὴν Ἑλλάδα ὁ κυνισμὸς ἔχει ἀφομοιωθεῖ σὲ μεγάλο βαθμό, σὰν… στοιχεῖο τοῦ “πολιτισμοῦ”! Τὸ ψέμα εἶναι “ὄμορφο”, καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν φυλάγεται ἀπὸ τὴν διαφθορὰ τρελαίνεται, ἀλλὰ δὲν ξέρει τὸν λόγο ποὺ ὑποφέρει… Ἡ πνευματικὴ ἄγνοια σκοτώνει τὴν ψυχή! Ὅταν λέει κάποιος ὅτι ὁ σκοπὸς “ἁγιάζει” τὰ μέσα, ἐκλογικεύει τὴν βαρβαρότητά του καὶ τὴν βλέπει ὡς δικαίωμα, τὸ ὁποῖο πατάει στὴν φιλαυτία καὶ τὸν ἐγωισμό. Ὡστόσο ἐγωιστὴς σημαίνει κομπλεξικός! Αὐτὸς ποὺ δὲν πιστεύει στὴν μεταθανάτιο ζωὴ καὶ μένει ἄδειος ἀπὸ πνευματικὸ περιεχόμενο, ἀντιμετωπίζει τὸν ἑαυτό του ὑποτιμητικά, ἐπειδὴ ζεῖ μόνο σὰν “σάρκα” ποὺ σύντομα θὰ… λήξει!». Προσπαθώντας νὰ ξεπεράσω τὸ ἀνακάτεμα, εἶπα νὰ μιλήσω στὸν ξάδερφό μου γι’ αὐτὸ ποὺ μὲ εἶχε κατασκανδαλίσει. «Πόσο μᾶλλον αὐτὸς ποὺ φαίνεται νὰ μὴν πιστεύει ὅτι θὰ κριθεῖ, νὰ εἶναι καὶ ἱερέας δικός μας!». Ὁ Ἐφραὶμ ἔσμιξε μὲ ἀπορία τὰ φρύδια καὶ περίεργος, μὲ κοίταζε. «Μία κολλητὴ μοῦ ἐκμυστηρεύτηκε πῶς ἡ ἀδερφή της, ἡ Τερψιθέα, μόλις πῆρε τὸ πτυχίο της ἔμεινε ἔγκυος, καὶ ἡ κολλητή μου τῆς ἔλεγε νὰ μιλήσει σὲ ἕναν ἱερέα, γιὰ νὰ τὴν συμβουλέψει. Ἡ Τερψιθέα πῆγε ἀλλὰ ὁ συγκεκριμένος ἱερέας τῆς εἶπε, ἄν ἤθελε πάρα πολὺ νὰ κάνει τὴν ἔκτρωση, νὰ τὴν ἔκανε! Ὅτι σημασία εἶχε αὐτὸ ποὺ ἤθελε ἡ κοπέλα! Τὸ καταλαβαίνεις; Ὄχι μόνο δὲν ἀνέφερε τίποτα ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ξεκάθαρα ἔχουν τὴν ἔκτρωση στὶς θανάσιμες ἁμαρτίες, ἀλλὰ οὔτε τῆς εἶπε νὰ γεννήσει τὸ μωρὸ καὶ νὰ τὸ δώσει σὲ ἄλλους νὰ τὸ μεγαλώσουν, ἀφοῦ ἐκείνη δὲν μποροῦσε… Δὲν τὸ χωράει τὸ μυαλό! Πῶς γίνεται ἡ κρίση ἑνὸς… ἱερέα νὰ βάζει τὴν ἐφήμερη “καλὴ ψυχολογία”(!), πάνω ἀπὸ τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ; Ἀφοῦ ὁ θάνατος, φέρνει θάνατο! Τὰ ἔχω χαμένα, δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω τὸ σκεπτικό του…».
«Οἱ ἡμέρες ποὺ ζοῦμε εἶναι πονηρές, Θεόδουλε. Καὶ ἡ πονηριά τους θέλει νὰ εἰσχωρήσει παντοῦ, γιὰ νὰ μὴν ἀφήσει τίποτα ἀμόλυντο! Ἐμεῖς τὰ ζούσαμε γιὰ πολλὰ χρόνια καὶ τὰ σιχαθήκαμε! Ὅταν βλέπεις ποιμένες ποὺ ἀντὶ νὰ σώζουν ψυχές, ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν “καλὴ ψυχολογία” τῶν πιστῶν καὶ “βαφτίζουν τὸ κρέας ψάρι”, νὰ ξέρεις ὅτι ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ τὸ στρατόπεδο τοῦ Χριστοῦ! Δυστυχῶς, αὐτὸ τὸ κλίμα εἶναι καθαρὰ προτεσταντικό! Φαντάσου ὅτι ἔξω οἱ αἱρετικοί, προτεστάντες, παπικοί, ἀγγλικανοὶ κ.α. δὲν ἔχουν “πρόβλημα” μὲ τὸ μόρφωμα τῆς ἀνωμαλίας! Προχωρᾶνε ἀπὸ χρόνια σὲ ἀσεβεῖς ἑνώσεις τῶν ὁμοφυλόφιλων, ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΤΟΥΣ, φορώντας τὰ ἱερατικὰ ἐνδύματά τους! Φορέας τῆς Ἀποστολικῆς Παράδοσης εἶναι μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ποὺ παρέλαβε καὶ διατήρησε ἀνόθευτη τὴν δογματικὴ διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων! Πρέπει ὅμως νὰ ἔχουμε τὰ μάτια μας δεκατέσσερα, στὴν ἐξάπλωση τῆς ἀνίερης “ὑποτίθεται χριστιανικῆς” ζωῆς ἀπ’ ὅπου ὅμως… “ἀπουσιάζει” ὁ Χριστός! Ἐκεῖ ἡ φιλαυτία μετατρέπει τὴν Ἐκκλησία σὲ… ὀργανισμό! Στὸ ἄλλο ποὺ πρέπει νὰ δώσουμε τὴν πρέπουσα σημασία, εἶναι οἱ ἡρωικοὶ στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ ἀκλόνητο φρόνημα, οἱ εὐσεβεῖς ποιμένες μας, ποὺ προσεύχονται γιὰ νὰ σωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καὶ διατηροῦν τὸ Ποίμνιο ἀσφαλές, ἐν μετανοίᾳ. Πρέπει νὰ τοὺς ξεχωρίσουμε, γιὰ νὰ τοὺς στέλνουμε τοὺς φίλους μας ποὺ νοιώθουν τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν τους. Πρέπει νὰ συσπειρωθοῦμε γύρω ἀπὸ τοὺς πνευματικούς μας καὶ νὰ κάνουμε ΑΠΟΛΥΤΗ ΥΠΑΚΟΗ στὰ σωτήρια λόγια ποὺ θὰ μᾶς πεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, μέσῳ τῶν πνευματικῶν, ὥστε νὰ βαδίζουμε πλάι στὸν Κύριο!».
«Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πρέπει νὰ βροῦμε τὰ λάθη ποὺ ἔκαναν στὸ παρελθὸν οἱ δυτικοὶ λαοί, πρὶν παραδοθοῦν στὴν γέεννα τῆς αἵρεσης. Πρέπει νὰ μάθουμε νὰ τὰ ἀναγνωρίζουμε, νὰ προλάβουμε νὰ τὰ ἐξαλείψουμε, γιὰ νὰ μὴν κατρακυλήσουμε ὅπως ἐκεῖνοι! Ὁ πόλεμος τοῦ διαβόλου γιὰ νὰ ἀποδομήσει τοὺς παραδοσιακοὺς θεσμούς στὴν πατρίδα μας, γίνεται μὲ ἀνήκουστο μένος καὶ πρωτάκουστο θράσος! Βλέπω στὴν ζωὴ καὶ τὶς ταινίες νὰ “ζυμώνονται” οἱ ἄνθρωποι τὶς τελευταῖες δεκαετίες, μὲ καινούργιες “ἀνάγκες”, τὶς ὁποῖες “ἐξυπηρετοῦν” μόνο οἱ ἀφανεῖς νέοι “θεσμοὶ” ποὺ μάχεται νὰ στερεώσει ὁ διάβολος. Ἀλλὰ Ἐφραίμ μοῦ κάνει ἐντύπωση, ποὺ ἐνῶ τόσοι λένε καὶ ὑπόσχονται ἀπὸ παλιά, ἀκόμα οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔμαθαν νὰ ζητᾶνε ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ἄν ὄντως πᾶμε πρὸς τὸ καλύτερο, μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ “ζυμώματα” τῆς “προόδου”… Παλιότερα ἔλεγαν, κάθε πέρσι καὶ καλύτερα, ἀλλὰ τώρα εἶναι ἡλίου φαεινότερο ὅτι πᾶμε ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο!».
«Τὰ λάθη ποὺ ἔκαναν οἱ αἱρετικοὶ λαοί, ὅλους τοὺς αἰῶνες ποὺ εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τὰ συνόψισε ὁ Νίτσε στὴν θεωρία τοῦ “ὑπερανθρώπου”: “ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔγινε “θεός”, στὴν θέση τοῦ Θεοῦ ποὺ “σκότωσε”, ἀφήνει πίσω τὶς παλιὲς ἰδέες καὶ φτιάχνει καινούργιες”. Ὅσο τὴν παρατηροῦσα τὰ προηγούμενα χρόνια, τόσο αὐτὴ ἡ θεωρία μοῦ θύμιζε τὴν ἀτάκα τοῦ διαβόλου: “μόλις φᾶς τὸν ἀπαγορευμένο καρπὸ θὰ ἀποκτήσεις τὴν γνώση ποὺ σοῦ ἔκρυβε ὁ Θεός, καὶ ἀμέσως θὰ γίνεις ἀπὸ μόνος σου θεός”! Οἱ θεωρίες τῶν ψευδοφιλόσοφων ἔβαζαν ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΕ ΕΝΑ “ΤΣΟΥΒΑΛΙ”, ἄλλὰ τοὺς ὑποβίβαζαν μὲ… τὴν θέλησή τους! Θεωρία εἶναι ἡ ἄποψη ἑνὸς ἀνθρώπου, ὁ προσωπικὸς τρόπος θεώρησης τῶν πραγμάτων, ποὺ δὲν εἶναι “ἀπαραίτητο” νὰ στηρίζεται στὴν λογική. Αὐτὸ δυσκολευόμουν νὰ καταλάβω! Πῶς γινόταν μία θεωρία ποὺ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, νὰ ἔχει τόσο τρομακτικὴ ἀπήχηση στοὺς δυτικοὺς λαούς, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ Νίτσε ἔπασχε ἀπὸ “παραλυτικὴ ψυχικὴ διαταραχή”; Μετὰ ἀπὸ νευρικὸ κλονισμὸ τὸν διακατεῖχαν παραισθήσεις “μεγαλείου”, συνοδευόμενες ἀπὸ περιστατικὰ βίαιης συμπεριφορᾶς… Ἦταν καὶ τὸ ἄλλο· πῶς γίνεται νὰ ἐνέπνευσε τοὺς διανοούμενους ποὺ ἀκολούθησαν, καὶ νὰ βλέπεις ἀκόμα καὶ στὴν ἐποχή μας νὰ τὸν ἀποκαλοῦν “μεγάλο στοχαστή”, “ὑψηλὴ διάνοια”, ἤ “ἰδιοφυὴ φιλόσοφο”, τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ ζωὴ τοῦ κάθε “ὑπερανθρώπου” σήμερα ἔχει μετατραπεῖ σὲ ἀπέραντο “φρενοκομεῖο”; Ὅμως ὅλα ἐξηγοῦνται, ἄν δοῦμε τὴν στάση ποὺ τηρεῖ ἡ πνευματικὴ ἡγεσία ἑνὸς λαοῦ. Φαντάσου κάποιος νὰ εἶναι βαριὰ ἄρρωστος, καὶ ὁ γιατρὸς νὰ τοῦ λέει ὅτι δὲν ἔχει τίποτα…».
«Οἱ θεωρίες ἄρχισαν νὰ “σπέρνονται” στὴν δύση μὲ τὴν “Ἀναγέννηση”, ποὺ ἔγινε ἡ ἐπανεκκίνηση τῆς διαφθορᾶς, μὲ μεγαλοστομία καὶ στόμφο. Αὐτὲς θὰ ἦταν οἱ καινούργιες ἰδέες, ποὺ εἶπε ἀργότερα ὁ Νίτσε. Τελικὰ ἐπαναλαμβάνεται ἀπὸ πολὺ παλιὰ τὸ δικό μας μοτίβο, τοῦ πολλὰ ὑποσχόμενου μέλλοντος ποὺ κομπάζει γιὰ τὸ “νικημένο” καὶ ταπεινωμένο παρελθόν! Οἱ καινούργιες “ἀνάγκες” ποὺ προωθοῦν τὰ καινούργια πρότυπα τῆς ἑκάστοτε ἐποχῆς, βάζουν τοὺς ἀνθρώπους βαθύτερα μέσα στὸ “φρενοκομεῖο”. Χωρὶς Θεό, ὅλα ἐπιτρέπονται! Ἡ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση ὑπακούει στὸν Χριστό καὶ δείχνει στοὺς πιστοὺς τὸ πολεμικὸ θάρρος, γιὰ νὰ ἀντιστέκονται στὴν ἁμαρτία, τὴν πύλη τοῦ “φρενοκομείου”. Ἡ γνώμη τῶν ἀνθρώπων, ἤ τῶν θεωριῶν τους, ἀδυνατοῦν νὰ χειραγωγήσουν τὴν ζωὴ τῶν Χριστιανῶν. Τουλάχιστον δὲν μποροῦν, ὅσο οἱ ἄνθρωποι ζοῦν ὀχυρωμένοι μέσα στὴν Παράδοση, ποὺ λέει “τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου”, καὶ ὄχι “σκοτωσέ τους ἐπειδὴ εἶσαι… καλύτερός τους, καὶ κάντα ὅλα ἴσιωμα”! Πρέπει νὰ κάνουμε ὅλοι ὅ,τι περνάει ἀπὸ τὸ χέρι μας γιὰ νὰ προστατέψουμε τὴν Παράδοσή μας ἀπὸ τὴν σπίλωση, ὅταν κάποιος λύκος “μεταφιεσμένος” σὲ ἱερέα, λέει “σκότωσε τὸ παιδί σου ἐπειδὴ εἶναι… ἀσήμαντο”! Αὐτὸ ἀφορᾶ ὅλους μας!».
«Ἐκεῖ ποὺ ὀργώνει ὁ διάβολος, σπέρνει ὁ Θεός, Θεόδουλε! Παρατηρώντας τὶς διάφορες θεωρίες, τὶς εἶδα σὰν “λεωφόρους”, ποὺ πήγαιναν τοὺς εὐκολόπιστους ἀνθρώπους ἐκεῖ ποὺ τοὺς ἤθελε ὁ διάβολος. Αὐτὸ ἦταν τὸ ὄργωμά του ἀπὸ τὰ πιόνια του, τοὺς κατεξουσιαστές! Γιὰ παράδειγμα, μία μιαρὴ “λεωφόρος” εἶναι ὅτι τὸ ἔμβρυο δὲν ἔχει ψυχὴ(!) στὴν ἀρχὴ τῆς κύησης. Ἄλλη, ἔκφυλη, εἶναι ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία ἀποτελεῖ ἔκφραση… “ἀγάπης”. Τὰ πολιτικὰ κόμματα ποὺ ὑποτίθεται πὼς ἀντανακλοῦν συγκεκριμένες ἰδεολογικὲς θέσεις, εἶναι μόνο θεωρίες, ἕτοιμες νὰ κάνουν ὁποιαδήποτε “ἰδεολογικὴ” καταπάτηση χρειαστεῖ, προκειμένου νὰ κάνουν τοὺς ἀνθρώπους ποὺ “ὑπηρετοῦν”, περισσότερο εὐκολόπιστους…Φτιάχνοντας ὅμως καὶ μία “ὑπερλεωφόρο”, ὅπου ἐκεῖ διοχέτευαν τὴν κίνηση τῶν οὐκ ὀλίγων ἀκάθαρτων “λεωφόρων”, τὰ διακριτὰ ἴχνη τῶν θεωριῶν μπερδεύονταν, καὶ ἡ “ὑπερλεωφόρος” μετατρεπόταν σὲ “δύσοσμη” παρακαταθήκη ποὺ “ἀκτινοβολοῦσε”, τὸν περιβόητο“πολιτισμό”! Ἡ “ὑπερλεωφόρος” ἦταν ἡ θεωρία τῆς ἐξέλιξης, τοῦ Δαρβίνου, ποὺ διέδωσε πὼς τὰ πάντα ἀλλάζουν, ἀλλοιώνονται, καὶ ἀπὸ ἀτελέστερες μορφὲς ἐξελίσσονται, “προοδεύουν” σὲ τελειότερες, ὅπου τὸ ἰσχυρότερο πάντα θὰ προηγεῖται! Μὲ διαφορετικὴ διατύπωση, ὅσο πιὸ πρόσφατο εἶναι κάτι, τόσο ἐγγυημένα “καλύτερο” εἶναι, καὶ ὅσο γρηγορότερα ἀποδέχεται κάποιος τὴν “ἀφομοίωσή του” ἀπὸ τὸ πρόσφατο “καινούργιο”, τόσο γρηγορότερα γίνεται ἰσχυρότερος! Ἀφοῦ ὅμως τὸ φιλελεύθερο κράτος “ἀνταγωνιζόταν” τὸν Θεό, στὴν “ἐλευθερία” ποὺ προσέφερε στοὺς πολίτες του, μὲσῳ τῶν νόμων του, ἔπειθε πὼς κάθε ἑπόμενος νόμος του “σίγουρα” ἦταν “καλύτερος” ἀπὸ τὸν προηγούμενο ποὺ ἐκτόπιζε! Ἀφοῦ οἱ “προοδευμένοι” δυτικοὶ φίμωναν τὴν συνείδησή τους, πυξίδα “ἤθους” ἦταν ὅ,τι ἔβλεπαν νὰ κάνει ὁ ἄλλος, τὸν ὁποῖο καθοδηγοῦσε τὸ ἐμπόριο· ἄν ἔβλεπαν τὸν διπλανὸ νὰ μετατρέπεται στὸν “ὑπεράνθρωπο” τῆς θεωρίας τοῦ Νίτσε, ἡ ἐσωτερικὴ πυξίδα τοὺς προσανατόλιζε καὶ ἐκείνους, στὸ “σκότωμα” τοῦ Θεοῦ! Ἔτσι σχεδιάστηκε νὰ προχωράει ὁ “πολιτισμός”, τυφλώνοντας! Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἐκτρέπεται ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ, ἐκθέτει τὸν ἑαυτό του στὴν ὑποτίμηση καὶ τὴν ἀνασφάλεια, γιὰ νὰ “συμμορφωθεῖ” μὲ τὰ ἀλαζονικὰ πρότυπα ποὺ κελεύουν οἱ ἄλλοι· ἀποπροσανατολίζεται ὅτι ὁ σκοπὸς “ἁγιάζει” τὰ μέσα, ἀλλὰ ἐμβάλλοντάς του φόβο ὁ διάβολος, τὸν κάνει ὅ,τι θέλει…».
«Ὁ διάβολος ξέρει ὅτι ἡ συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι θεϊκὴ Πνοή, καὶ θέλοντας νὰ ὁδηγήσει τοὺς “μαθητές του” στὴν πώρωση, τοὺς δασκαλεύει νὰ τὴν ἐκλαμβάνουν ὡς ἐχθρό, ποὺ τοὺς ἐμποδίζει ἀπὸ τὴν ἄθλια λατρεία τοῦ ἑαυτοῦ τους! Ὁ Θεὸς Πατέρας μᾶς διδάσκει τὴν ἀγάπη, καὶ καλύπτει τὶς ἀνάγκες μας —ποὺ μᾶς κρατᾶνε ταπεινούς. Ὅπως τὸ καταλαβαίνω, Ἐφραίμ, ὁ διάβολος παραφουσκώνει τὴν ὑπερηφάνεια τοῦ ἀνθρώπου ποὺ συναινεῖ νὰ παραβιάζει τὴν συνείδησή του. Διογκώνοντας μέσα του τὴν φαντασία τοῦ ψευδοθεοῦ καὶ τοῦ ψευδοπαράδεισου, ὅπου “δικαιοῦται” νὰ παίρνει μόνος του ὅ,τι ἐπιθυμεῖ, τὸν πείθει ὅτι δὲν ἔχει ἀνάγκες, ὅτι εἶναι “ἀνεξάρτητος”. Ἀκούγοντας τὴν συκοφάντηση ἀπὸ τὸν διάβολο, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἄδικος, ὁ ἄνθρωπος τρελαίνεται ἀπὸ θυμό καὶ —σύμφωνα μὲ τὸν Νίτσε— “σκοτώνει” τὸν Θεὸ Πατέρα. Ἔτσι ὁ διάβολος ἐξασφαλίζει ὅτι τὸ ἄμυαλο θύμα του θὰ ἀποκλειστεῖ γιὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀγάπη, ποὺ εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἀνάγκη του! Μαθαίνοντας ὁ ἄνθρωπος ὡς δύναμή του τὸ “σκότωμα”, στὸ ἐξῆς ὁ θάνατος θὰ εἶναι ἡ μόνη ὁδὸς ποὺ θὰ ἔχει γιὰ νὰ “σχετίζεται” μὲ τοὺς ἄλλους, ὅπως ὁ “δάσκαλός του”! Τὸν Πατέρα του θὰ “σκοτώσει” μόνο ὁ ἀχάριστος, ὁ προδότης! Ὅλη ἡ κακία μπῆκε στὸ Γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰ ἀντίθετα τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς νηστείας! Ἄν τὸ ἦθος ποὺ διδάσκει ἡ πίστη στὸν Θεὸ εἶναι τὸ “παλιό”, τότε τὸ “σκότωμά του” τὸ μεθοδεύει ἡ θεωρία τῆς ἐξέλιξης, μὲ τὴν ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ. Πλέον, τὸ ΚΑΛΟ καὶ τὸ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ διαφέρουν ἐκ διαμέτρου, καὶ μάλιστα τὸ καλὸ ἐξισώθηκε μὲ τὸ… “κακό”, καὶ τὸ καινούργιο ἐξισώθηκε μὲ τὸ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ “ΚΑΛΟ”!». Μόλις συνειδητοποίησα ὅτι “ἐπιβιώνοντας” ὁ “ὑπεράνθρωπος” στὶς συγκρούσεις μὲ τὸ “παλιό”, τὸ τρόπαιο θὰ ἦταν ἡ “γεύση τῆς φθορᾶς του”, εἶπα καὶ τὴν τελευταία σκέψη στὸν ξάδερφό μου. «Γιὰ φαντάσου, νὰ ἔχουν οἱ δυτικοὶ τόσο θυμὸ γιὰ τὸν Θεό, ποὺ νὰ φτάνουν σὲ λέξεις ὅπως “σκότωμα”! Θὰ πρέπει νὰ τοὺς βασάνιζε πολὺ ὁ διάβολος, νὰ τοὺς ἔστριβε τὸ μαχαίρι στὴν πληγή, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν τοὺς ἀγαπάει, γιὰ νὰ τοὺς φέρει νὰ Τὸν μισοῦν σὲ τέτοιο σημεῖο! Σὰν τὸ παιδὶ ποὺ νοιώθει ὅτι τὸ ἔχουν ἐγκαταλείψει…».
«Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι χωρὶς Ἐκεῖνον δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε τίποτα! Ὅσο ὁ “ὑπεράνθρωπος” εἰδωλοποιεῖ τὸν ἑαυτό του γιὰ νὰ βγεῖ μπροστὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους, τόσο ἡ ζωή του προσκρούει στὴν ἀλήθεια καὶ γίνεται ἀλλόκοτη, παράλογη. Μπορεῖ ὁ ἐγκέφαλος νὰ “χορταίνει” μὲ τὶς θεωρίες τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ γιὰ νὰ γεμίσει τὸ κενό της ἡ ψυχὴ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴν θεία Γνώση, γιὰ τὴν ὁποία ὁ διάβολος κατηγόρησε τὸν Θεὸ ὅτι ἔκρυψε ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἐπειδὴ… δὲν ἤθελε τὸ καλό του! Πάνω στὸν σταυρὸ ὁ Κύριος ὑπερασπίστηκε μὲ ἀπερίγραπτη ὀδύνη τὴν ἄφθαρτη ἀξία τοῦ Πλάσματός Του, ἀλλὰ ἡ αἴσθηση αὐτῆς τῆς ἀξίας λείπει βασανιστικὰ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ποὺ στὴν αἵρεση, σέρνεται “αἱμόφυρτος”! Ἴσως ὁ Νίτσε νὰ εἶχε δικαιολογημένο θυμό, ποὺ οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες τῶν δυτικῶν λαῶν τοὺς ἀδίκησαν κατάφωρα, ἀφοῦ δὲν ἤθελαν οἱ ἴδιοι νὰ εἶναι παιδιὰ τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ νὰ Τοῦ πάρουν τὴν θέση, ὡς αἱρετικοὶ “ἀλάθητοι”, δηλαδὴ ὡς “ὑπεράνθρωποι”! Στὴν πραγματικότητα λήστεψαν τοὺς λαούς τους, στερώντας τους τὴν θεία Γνώση καὶ τὸν Ἁγιασμὸ τῆς ψυχῆς! Τὸ καινούργιο “πολιτισμένο καλό” ποὺ τοὺς ἐπέβαλαν, ἦταν ὁ πειρασμὸς τῆς φιλαυτίας καὶ τῆς “ἄνεσης” νὰ ἁπλώνουν τὸ χέρι στὸν ἀπαγορευμένο καρπὸ… Ἄν ὅμως στὴν οἰκογένεια τῶν συγκεκριμένων λαῶν, οἱ “προοδευμένοι” γονεῖς ἦταν οἱ θυμωμένοι “ὑπεράνθρωποι” ποὺ ΕΚΑΝΑΝ Ο,ΤΙ ΗΘΕΛΑΝ, τότε τί ἔλειπε ἀπὸ τὰ παιδιά τους πρὶν ἀπὸ ἑβδομήντα χρόνια καὶ ἔγιναν τὰ ΟΡΓΙΣΜΕΝΑ ΝΙΑΤΑ; Γιατὶ ἄλλων τὸ βλέμμα κόχλαζε ἀπὸ τὸ ἀνικανοποίητο ποὺ τοὺς κατέτρυχε, ἄλλων ἦταν νικημένο ἀπὸ τὶς καταχρήσεις, ἄλλων ξεχείλιζε λαχτάρα γιὰ “πούλημα” στὴν ἐφήμερη ἐπιτυχία, καὶ ἄλλων ἔσβηνε ἀπὸ τὴν ἀνία καὶ τὴν παραίτηση; Ἔβλεπα τὶς παλιότερες ταινίες, καὶ τὰ ἐρωτήματα δὲν τελείωναν. Ἡ αὐτάρεσκη, πεζὴ καὶ καταναλωτικὴ καθημερινότητα δὲν μπορεῖ νὰ προσφέρει στὴν ψυχὴ χαρὰ ποὺ νὰ διαρκεῖ. Ἡ θεωρία τοῦ ὑλισμοῦ, διοχετευμένη ἐξ ἀρχῆς στὴν “ὑπελεωφόρο” τῆς θεωρίας τῆς ἐξέλιξης, ὑποχρέωνε ἀπὸ πολὺ παλιὰ τὴν οἰκογένεια ἐκεῖ, νὰ κάνει ὅ,τι ἔπρεπε γιὰ νὰ φέρει τὴν “πρόοδο” μέσα στὸ σπίτι· νὰ μετράει τὴν ἐπιτυχία της μὲ τὴν χρηματικὴ ἀνταμοιβὴ καὶ τὴν εἰκόνα πρὸς τὰ ἔξω—σύμφωνα μὲ τὸ προτεσταντικὸ πνεῦμα— πνίγοντας τὴν καθημερινότητα μέσα στὴν ἐπίγεια ὀχλοβοὴ καὶ ματαιοδοξία. Οἱ γονεῖς ἔβλεπαν ὅτι γιὰ νὰ πετύχει κάποιος ἀρκοῦσε νὰ τηρεῖ τὰ “ὅρια” ποὺ ἔβαζε ἡ φιλελεύθερη λογική, ποὺ ὅμως γινόταν παραλογισμός, ἀφοῦ ὁ φιλελευθερισμὸς στοχεύει στὴν ἀπληστία καὶ τὴν ἀνηθικότητα τοῦ εὐδαιμονισμοῦ! Ἐπιθυμώντας ἡ οἰκογένεια δύναμη καὶ ἐξουσία, στὴν οὐσία ἐκπαιδεύτηκε νὰ ἰσοπεδώνει τὶς ἀξίες! Βλέποντάς οἱ νέοι τοὺς ἀδιάφορους γονεῖς τους νὰ μὴν ἔχουν αὐτοκυριαρχία καὶ ἠθικὴ ἀξιοπρέπεια, ἔνοιωθαν ἀηδία! Μὴν μπορώντας νὰ βροῦν ὁλοκλήρωση στὸν ὑλικὸ κόσμο, οἱ νέοι δὲν μποροῦσαν νὰ βροῦν τὸν λόγο ὕπαρξής τους, καὶ παραδέρνοντας ἀπὸ τὸ βασανιστικὸ αἴσθημα ἀποξένωσης, ἔπεφταν σὲ ἀπόγνωση! Στὴν “ὑπερλεωφόρο” τοῦ “πολιτισμοῦ” ποῦ ξεπουλοῦσε τὰ πάντα, μπῆκε σὰν θεωρία καὶ ἕνα συνοθύλευμα στοιχείων ἀπὸ ἀνατολικὲς θρησκεῖες, ποὺ σχηματίζοντας μία καινούργια, “βολικὴ θρησκεία”, ποὺ ἀποστρεφόταν τὰ δόγματα, στὰ χέρια τῶν ἐπιτηδείων ἔγινε θανατηφόρο ὅπλο πνευματικῆς ἐξόντωσης τῶν ὀργισμένων νέων! Τὸ μήνυμα ποὺ τοὺς ἔστελνε ἔλεγε, πὼς τὸ μυστικὸ τῆς ζωῆς εἶναι νὰ σταματήσει κανεὶς νὰ σκέφτεται, καὶ ἁπλῶς νὰ τὴν ζήσει… Περιπλανώμενος ὁ ἄνθρωπος σὲ ἐποχὴ φρικτῆς ἄγνοιας καὶ ἀγωνίας, τὸ ψεύδος βάλθηκε νὰ “νομιμοποιεῖ” τὴν ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ, ξεριζώνοντας ταυτόχρονα τὴν ἄσβεστη λαχτάρα τοῦ ἀνθρώπου νὰ θυσιάσει τὴν ζωή του, σκαρφαλώνοντας στὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ προσκυνήσει τὸν Ἐσταυρωμένο Χριστό! Οἱ ἀνήθικες μεταρρυθμίσεις, γίνονται ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ. Ἐν τέλει, ἡ “προοδευτικὴ” οἰκογένεια τῆς δύσης εἶναι ἡ… διαλυμένη! Τὸ σῶμα ἐκ φύσεως ὑπόκειται δουλικὰ στὶς προσταγὲς τῆς κυρίαρχης ψυχῆς· ἄν ἐκείνη ζεῖ σὲ “αἰχμαλωσία”, δὲν εἶναι παράδοξο τὸ σῶμα νὰ ὑποτάσσεται καὶ σὲ κάποια ἐξωτερικὴ ἐξουσία, ὅπως εἶναι οἱ θεωρίες, τὰ ΜΜΕ κ.τ.λ. Βλέποντας οἱ νέοι τοὺς γονεῖς τους νὰ εἶναι δειλοὶ μπροστὰ στὰ παιδιά τους, στὰ ὁποῖα προσέφεραν τὰ πάντα ἀδιακρίτως, ἄρχισε νὰ ξεχειλίζει ἀπὸ μέσα τους ἡ ἀγανάκτηση, καὶ ἡ φλεγόμενη ἐσωτερικὴ ἀντίδραση ἔφερε τὴν ἠθικὴ ἐπανάσταση, ποὺ ἔφτασε ὥς τὴν ἀναρχία! Οἱ ἰσχυρὲς δυνάμεις ποὺ διέθεταν οἱ νέοι γιὰ τὸν ἀόρατο πόλεμο, στράφηκαν στὴν ἐκδήλωση τοῦ δεινοῦ ἐνδο-οἰκογενειακοῦ πολέμου, τοῦ χάσματος τῶν γενεῶν, ποὺ θύμιζε ἐμφύλιο πόλεμο! Ὁ “τεντιμποϋσμός”, δηλαδὴ ὁ ὑποβιβασμὸς τοῦ σεβασμοῦ πρὸς τοὺς πρεσβύτερους, ἡ κακὴ διαγωγή, ἡ ἄπρεπη συμπεριφορά, ἡ ἀνέντιμη, ἡ ἀνήθικη, ἡ ἀντικοινωνική, ἡ ἰδιαιτέρως προκλητικὴ καὶ συχνὰ βίαιη, ἦταν ὅλη ἡ “ἀκτινοβολία” ποὺ μπόρεσε νὰ προσφέρει ὁ δύσοσμος “πολιτισμὸς” στὴν νέα γενιὰ τῆς ἐποχῆς… Οἱ κατεξουσιαστὲς χειραγωγοῦσαν τὶς κινήσεις ὅλων, σύμφωνα μὲ τὶς διαβολικὲς ἐπιθυμίες, σὰν νὰ ἔστηναν τὰ ντόμινο ὅπου τὸ ἕνα θὰ ἔριχνε τὸ ἄλλο… Οἱ ὑποκουλτοῦρες τῆς ἐπιθετικότητας καὶ τῆς βίας ποὺ “ἀνθοῦσαν”, ἦταν θεωρίες ποὺ ἐπενέβαιναν δραματικὰ στὴν ζωὴ ὄλων, ὅπως καὶ ἡ βιομηχανοποιημένη διασκέδαση, ἡ ὁποία ὡς θεωρία ὑπονοοῦσε πὼς ἡ μουσικὴ “ἔλεγε τὴν ἀλήθεια”, γιὰ τὴν ὁποία οἱ νέοι διψοῦσαν. Ἡ ἱδρυτικὴ θεωρία τοῦ φιλελευθερισμοῦ διατεινόταν πὼς δὲν ὑπάρχει ἀπόλυτη, ἀντικειμενικὴ Ἀλήθεια, δηλαδὴ ὁ Χριστός· ὁ Ὁποῖος δίδαξε τί μᾶς φέρνει τὴν Ζωὴ καὶ τί μᾶς φέρνει τὸν θάνατο, γιὰ νὰ σωθοῦμε. Λέγοντας ἡ φιλελεύθερη κοινωνία ὅτι τὰ πάντα εἶναι σχετικά, ἐννοοῦσε ὅτι οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νὰ βλέπουν κάτι ὅπως τὸ θέλουν ἐκεῖνοι, ἀδιαφορώντας ἄν αὐτὸ ἀντιβαίνει στὴν ἀπόλυτη Ἀληθεια! Ἀπογοητευμένοι καὶ προδομένοι οἱ νέοι ἀπὸ τὴν ὑλιστικὴ φρενίτιδα τῶν γονιῶν τους, ἀπέρριψαν ὁλόψυχα τὸν θεσμὸ τῆς δυτικῆς οἰκογένειας ὅπως τὸν ἔζησαν, ἐπαναστατώντας στὴν ἐργασία καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Βλέποντας τὸν ἑαυτό τους μόνο σὰν “σάρκα” ποὺ σύντομα θὰ “λήξει”, ἔγιναν “τὰ παιδιὰ τῶν λουλουδιῶν”, ὅπου ζώντας στὴν φύση σὲ… κοπάδια, ἔκαναν με τὸ σῶμα τους ἄθλια πειράματα… Ἀπορρίπτοντας τὸν Χριστιανισμό, ὁ ἄνθρωπος τῆς δύσης ἀρνήθηκε τὴν ἴδια τὴν σωτηρία του, καὶ ἔτσι πρόδωσε τὴν φύση του! Τὸ συμπέρασμα ποὺ ἔβγαζα ἀπὸ ὅσα διαπίστωνα, ἦταν πὼς ὁ διάβολος θέλει νὰ ἀποσπᾶ ἀπὸ τὸν γονιὸ κάθε ἐποχῆς τὸν νέο, γιὰ νὰ τὸν ἔχει στὴν ἐξουσία του ἀηδιασμένο, ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟ καὶ εὐκολόπιστο!».
«Μὰ τὸ παιδὶ μαθαίνει νὰ σέβεται τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ ἀντιλαμβάνεται τὴν ἀξία του, μέσα ἀπὸ τὴν φροντίδα καὶ τὸν σεβασμὸ ποὺ δέχεται ἀπὸ τοὺς γονεῖς του! Στὴν οὐσία μαθαίνει ἀπὸ τὸν αὐτοσεβασμὸ τῶν γονιῶν του! Ὅταν ξέρουμε τὸν λόγο ποὺ θὰ κάνουμε κάτι, τὸ φιλότιμο προσφέρει καὶ τὴν δύναμη γιὰ νὰ τὸ πράξουμε, ἀλλὰ καὶ τὴν χαρὰ τῆς δημιουργίας! Αὐτὸ ἔλειπε τότε ἀπὸ τοὺς νέους, καὶ ἔφτασαν νὰ ζοῦν σὲ κοπάδια! Ὁ σκοπὸς τῆς κοινωνίας τους ἦταν τὸ συμφέρον, καὶ ἡ πλεονεξία τῶν μεγάλων τοὺς ἀηδίασε, ἀλλὰ καὶ οἱ ἴδιοι δὲν μποροῦσαν νὰ διακρίνουν τὴν ἀχαριστία τους πρὸς τὸν Χριστό, ποὺ ἡ ζωή τους ἀντέγραφε ἐκείνη τῶν ζώων! Ὅταν ὅμως εἶδαν τοὺς “ὑπεράνθρωπους” γονεῖς τους νὰ “σκοτώνουν” τὸν Θεό, λύνοντας τὰ προβλήματά τους μὲ τὴν “βία”, αὐτομάτως οἱ νέοι ἐκπαιδεύτηκαν νὰ “σκοτώνουν” καὶ ἐκεῖνοι τοὺς δικούς τους γονεῖς, ἀνοίγοντας μαζί τους πόλεμο! Γενικά, ὅποιος σκάβει τὸν λάκκο τοῦ ἄλλου πέφτει ὁ ἴδιος μέσα! “Σκοτώνοντας” ὁ “ὑπεράνθρωπος” τὸν Θεό, μιὰ ζωὴ θὰ ἔχει τὴν βεβαιότητα ὅτι τὰ παιδιά του σκέφτονται κι ἐκεῖνα νὰ τὸν… “σκοτώσουν”, καὶ ἀπὸ φόβο, τὰ δωροδοκεῖ! Ὅμως ἄν θέλουν τὰ παιδιά του νὰ “σκοτώσουν” τοὺς ἄλλους, δὲν τὰ… καμαρώνει; Αὐτὸς ποὺ “σκοτώνει” τὸν Θεὸ Πατέρα του, στὴν οὐσία Τοῦ “ἀρνεῖται” τὴν πατρικὴ ἰδιότητα, καὶ “χωρὶς καταγωγὴ” δὲν θὰ ξέρει ποιὸς εἶναι. Στὸ σημεῖο μηδὲν ὅπου ἀκυρώνεται ἡ συνείδηση, κυβερνάει τὸ ἀσυνείδητο, δηλαδὴ ἡ πεπτωκυῖα φύση, ποὺ πολλὲς βέβηλες ἀνατολικὲς θεωρίες πασχίζουν μὲ λύσσα νὰ… “ἀφυπνήσουν”! Ἦταν τραγικὸ ποὺ οἱ δυτικὲς κοινωνίες ἀποκόπηκαν ἀπὸ τὸν Τριαδικὸ Θεὸ Πατέρα! Ἡ ἀπομόνωσή τους σημαίνει ὅτι δὲν ξέρουν ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει Σχέδιο γιὰ τὴν σωτηρία τους! Ὁπότε “δικαιολογεῖται” ὁ φόβος τους νὰ γίνεται “κινητήρια δύναμη” γιὰ τὴν καταστροφὴ… Τὸ χάσμα γενεῶν ὑπάρχει ὅταν κάποιος μέσα του “σκοτώνει” τὸν Πατέρα Θεό. Τότε δημιουργεῖται στὴν ψυχὴ “ἀσυνέχεια”, καὶ μετὰ ἀδυνατεῖ νὰ γίνει ὁ ἴδιος ΚΑΛΟΣ γονιός, ΠΡΟΔΙΔΟΝΤΑΣ τὴν θέση του! Τότε τὸ παιδί του γυρίζει στοὺς δρόμους, λέγοντας ὅτι δὲν ἔχει πατέρα… Δυστυχῶς ἔχει ἔρθει καὶ στὴν πατρίδα μας αὐτὴ ἡ θεωρία μὲ τὰ προτεσταντικὰ χρώματα, οἱ γονεῖς νὰ γίνονται “φίλοι” μὲ τὰ παιδιά τους —δηλαδὴ ἴσοι(!)— ἀποποιούμενοι τὸ ὕψος τῶν παιδαγωγικῶν εὐθυνῶν τους! Τὸ μεγάλωμα τῶν παιδιῶν πλέον, ἔχουν ἀναλάβει οἱ συσκευές! Ὅταν ἄκουσα ὅτι μιλώντας γιὰ ἰσότητα ἀνάμεσα στὰ ἀνόμοια, ἐννοοῦμε ΥΠΟΤΑΓΗ στοὺς δαίμονες, τὰ ἔχασα! Δηλαδὴ γίνεται καθύψωση τοῦ ἀνώτερου, ἀπὸ ἀναξιότητα, καὶ ἀνύψωση τοῦ κατώτερου ἀπὸ ἔπαρση!».
«Ξάδερφε, ὁ “πολιτισμὸς” σπέρνεται πρὸς κάθε κατεύθυνση, γιὰ νὰ φυτρώνει ἡ “ἀλλαγὴ τῶν κανόνων”, ὥστε νὰ ἀφήσουμε τὴν Παράδοσή μας καὶ νὰ ὑποταχτοῦμε στὴν “ὑπερλεωφόρο” τῶν ἀνήθικων θεωριῶν, ποὺ εἶναι ἡ ἐπιθυμία τοῦ διαβόλου! Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ “ὑπεράνθρωπος” εἶδε τὸν Θεὸ ὡς ἀντίπαλο στὶς δυνατότητές του, καὶ φοβήθηκε ἀπὸ τὴν ἀπειλή, ἦρθε τὸ “κομμάτιασμα”, ἡ ἀπόσταση καὶ ἡ πτώση! ΚΟΜΠΑΖΟΥΝ, ὅταν θέλουν νὰ σκοτώσουν ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΗΓΕΙΑ, μόνο ὁ διάβολος καὶ τὰ ζῶα! Ἐξ ἀρχῆς ἡ θεωρία τῆς ἐξέλιξης ξεκαθάρισε, ὅτι συγκαταλέγει τὸν ἄνθρωπο στὰ ζῶα! Εἶναι ἡλίου φαεινότερο ὅτι ὁ “πολιτισμὸς” ποὺ βλέπουμε γύρω μας, “δὲν ἐπιτρέπει” νὰ πάρουμε τὰ μάτια μας ἀπὸ τὸ “χῶμα”! Ἐξ ὁρισμοῦ, ὅλη ἡ ἱστορία τοῦ κακόδοξου “ὑπερανθρώπου”, ἁρμόζει ἀποκλειστικὰ στὴν… “ψυχοσύνθεση” τοῦ ζώου! Στὴν ὁποία ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς εἶναι ἄγνωστη, τὸ ἴδιο ὅπως συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ΕΥΤΥΧΙΑ! Τὸ ζῶο μόλις ψοφήσει ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ, λιώνει. Δὲν βλέπει τὴν ἀπόλυτη εὐτυχία ἤ τὴν ἀπόλυτη δυστυχία ποὺ περιμένει τὸν ἄνθρωπο μετὰ τὸν θάνατο, ἀναλόγως ἄν ἔχει ἤ δὲν ἔχει φόβο Θεοῦ!
«Ὅμως καὶ στὸν τόπο μας, ἄν ἀποκωδικοποιήσουμε τὶς ὑποχωρήσεις ποὺ γίνονται καθημερινὰ στὸν τρόπο ζωῆς, βλέπουμε ὅτι ὁ Ἕλληνας δὲν ξέρει νὰ ἀντιστέκεται στὴν θεωρία “ὅποιος “ἐξελίσσεται” στὴν διαφθορά, θὰ ἐπιβιώσει!”, ποὺ εἶναι ἡ λατρεμένη “ὑπόσχεση” τῆς τηλεκόλασης. Ὅσο ἡ ψυχὴ ὑποτάσσεται στὴν ἁμαρτία, τόσο ἡ ἁμαρτία κατακυριεύει ἐπιτακτικότερα τὴν ψυχή, καὶ τὴν κάνει περισσότερο ἀχρεία! ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΖΥΜΩΝΟΜΑΣΤΕ μὲ τὸ “καινούργιο καλό”, ὅτι ὅσο γρηγορότερα ἀποδέχεται κάποιος τὴν “ἀφομοίωσή του” ἀπὸ τὸ “ἐξελιγμένο”, τόσο γρηγορότερα γίνεται ἰσχυρότερος! Δὲν ὑπάρχει καμία ἀμφιβολία, ὅτι ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟ! Μιλώντας γιὰ “πρόοδο”, ἡ διαφθορὰ προωθεῖται μὲ ὅλα τὰ μέσα, σὲ σημεῖο Η ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ νὰ ἔχει γίνει ΘΕΣΜΟΣ, ὁρατὸς ἀπὸ ὅποιο σημεῖο κι ἄν σταθεῖς! Κατὰ τὴν γνώμη μου, ἡ ἀνηθικότητα βασίζεται στὴν ἀπειλὴ ποὺ νοιώθει ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν ἀδερφὸ ποὺ στέκει δίπλα του, ποὺ τοῦ γίνεται φόβος! Ἡ πτώση ξεκινάει γιατὶ φοβᾶται τὸν Χριστό, μέσα ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ ἄλλου, σὰν ὁ ἀδερφός του νὰ ἀπειλεῖ τὴν ἐλευθερία του… Ἡ σχέση μὲ τὸν Χριστὸ δὲν εἶναι στοχασμοί, ἀλλὰ προσωπικὴ συμμετοχὴ τῆς ἐλευθερίας μας στὸ μυστήριο τῆς ἑνότητας ποὺ μᾶς προτείνει ὁ Χριστός! Αὐτὸ ὅμως προϋποθέτει ἄνοιγμα πρὸς τὸν Χριστό!».
«Ἐφραίμ, ἡ ἀνηθικότητα, ἡ κοκοήθεια, δείχνει ὅτι βρισκόμαστε “ἐκτὸς ἑαυτοῦ”! Μετὰ τὴν πτώση, ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι γεμάτη πάθη, γεμάτη “φίδια” ποὺ κάθε τόσο βγάζουν τὸ κεφάλι καὶ ῥίχνουν τὸ δηλητήριό τους. Πρέπει νὰ ζητήσουμε ταπεινὰ βοήθεια ἀπὸ τὸν Χριστό, γιὰ νὰ καθαρίσουμε τὴν καρδιά μας καὶ νὰ πάψει νὰ εἶναι ὁρμητήριο “ληστῶν”! Μὲ τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν νηστεία θὰ ἔρθουμε “εἰς ἑαυτόν”! Κάθε θεωρία εἶναι γέννημα ἑνὸς ἀνθρώπινου ἐγκέφαλου. Ἔστω καὶ λίγη ὥρα τὴν ἡμέρα νὰ διαθέτει κάποιος, γιὰ νὰ τρέφει τὴν ψυχή του μὲ θεία Γνώση, φτάνει γιὰ νὰ διαπιστώνει ὅτι οἱ θεωρίες διαψεύδουν ἐμπράκτως ὅσα ἐπαγγέλλονται· σὲ πεῖσμα τῆς τηλεκόλασης, ποὺ τὶς παρουσιάζει νὰ ἔχουν καθολικὴ ἰσχὺ καὶ δογματικὴ ὑφή! Δόξα τῷ Θεῷ, γιὰ ὅλες τὶς περιπλοκὲς ποὺ δημιουργοῦν στοὺς ἀνθρώπους οἱ ἀνήθικες θεωρίες τοῦ φιλελευθερισμοῦ, ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας ἔχει τὶς ἀπαντήσεις, πολλοὺς αἰῶνες τώρα!».
«Ἡ Παναγία μας ἔστειλε τὸν ἅγιο Παΐσιο στὴν Κόνιτσα, γιὰ νὰ φτιάξει τὸ μοναστήρι Της. Ἠ βαθύτερη ὅμως αἰτία, ἦταν γιὰ νὰ σώσει τὶς οἰκογένειες ποὺ εἶχαν παρασυρθεῖ ἀπὸ τοὺς ΠΡΟΒΑΤΟΣΧΗΜΟΥΣ προτεστάντες, ποὺ δροῦσαν ἀνεξέλεγκτα παντοῦ, ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ἀνέχεια τῶν ἀνθρώπων! Πρέπει νὰ ἔχουμε τὰ μάτια μας δεκατέσσερα, νὰ ἀπομακρύνουμε ἀπὸ μέσα μας κάθε στοιχεῖο αἱρετικό, θανατηφόρο, ποὺ μᾶς φαρμακώνει ὕπουλα! ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ στὸ περίγυρό μας δοῦμε κάτι ὕποπτο, νὰ σημάνουμε ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ γιὰ νὰ τὸ “σημαδέψουμε”, καὶ νὰ τὸ βάλουμε στὸ περιθώριο! Καὶ ἡ στάση μας πρέπει νὰ ἁρμόζει σὲ παιδιὰ τοῦ Χριστοῦ, νὰ ἔχει ΕΥΘΥΤΗΤΑ, καθαρότητα, ἐντιμότητα! Οἱ κουβέντες μας νὰ εἶναι σταράτες χωρὶς μισόλογα, περιστροφὲς καὶ μεθοδεύσεις! Ἡ ψυχοσύνθεση τοῦ Ἕλληνα εἶναι ζυμωμένη μὲ τὸ φιλότιμο, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν θυσία, ἀπὸ τὸν συνδυασμὸ τῶν ὁποίων γεννιέται ὁ ἡρωισμός! Ἡ Ἱστορία τῆς Ἑλλάδας εἶναι μοναδικὴ μέσα στοὺς λαούς, λόγῳ τῆς μικρῆς ζύμης τῆς ἡρωικῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ εἶχε ἀπὸ παλιά, καὶ τῆς ἔδινε τὴν δύναμη νὰ ἀντιστέκεται καὶ στοὺς τυράννους, καὶ στοὺς προβατόσχημους! Αὐτὴ ἡ μικρὴ ζύμη τῆς Ὀρθοδοξίας ἔχει τὴν δύναμη νὰ ζυμώσει ὅλο τὸ φύραμα τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος τὴν ἔχει ἀνάγκη ὅσο ποτὲ ἄλλοτε!».
«Δύο χιλιάδες χρόνια στὴν πατρίδα μας, ἡ ψυχὴ τῶν πρόγονων μας τρέφεται ἀπὸ τὴν εὐχή: “Κύριε, ἀξίωσον ἡμᾶς ἀγαπᾶν καὶ φοβεῖσθαί Σε ἐξ ὅλης καρδίας ἡμῶν”, ὅπως καὶ “Ἔνθες ἡμῖν καὶ τὸν τῶν μακαρίων Σου ἐντολῶν φόβον”! Πάντα θὰ παρακαλᾶμε τὸν Θεὸ Πατέρα νὰ εὐλογεῖ καὶ νὰ σκεπάζει τὴν πατρίδα μας καὶ τὸν λαό μας! Ὅ,τι ἔχουμε, εἶναι ἀπὸ Ἐκεῖνον! Ὅ,τι ὄμορφο ἔχουμε δεῖ στὸν κόσμο καὶ μέσα στὴν καρδιά μας, εἶναι ἀπὸ τὸν Πατέρα μας! Εἶναι ὁ Δημιουργός μας, καὶ κάθε εὐλογία εἶναι ἀπὸ τὰ χέρια Του! Ὁ Πατέρας γέννησε τὸ Υἱὸ καὶ ἐκπορεύει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα! Ὁ Υἱὸς ἦρθε γιὰ νὰ μᾶς διδάξει ὅσα ἄκουσε ἀπὸ τὸν Πατέρα, καὶ σὲ Αὐτὸν ἔκανε ὑπακοὴ μέχρι θανάτου! Ἀλλὰ καὶ ὁ Πατέρας τόσο πολὺ μᾶς ἀγάπησε, ποὺ ἔστειλε τὸν Μονογενῆ Υἱό Του, γιὰ νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὴν κατάρα τῆς ἁμαρτίας! ».
Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι!
Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον,
ὥστε τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ τὸν Μονογενῆ ἔδωκεν,
ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόληται,
ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον
Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, ὁ ὁποῖος ζοῦσε στὴν ἁμαρτία, ὥστε παρέδωσε σὲ σταυρικὸ θάνατο τὸν Μονογενῆ Υἱό Του, γιὰ νὰ μὴν καταδικαστεῖ στὴν αἰώνια ἀπώλεια κάθε ἕνας ποὺ θὰ πιστέψει σὲ Αὐτόν, ἀλλὰ νὰ ἔχει ζωὴ αἰώνια (Ἰωάννη 3,16)
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
