«Εὐγένειε, ἄκουσες πρὶν ἀπὸ καιρό, γιὰ ἐκεῖνο τὸν ἀγόρι ποὺ λίγο πρὶν μπεῖ στὸν ἠλεκτρικό, ἔπεσε πάνω σε κάποιους ποὺ… “ἔδερναν”; Τοῦ ζήτησαν νὰ βγάλει τὴν μπλούζα τῆς ποσοσφαιρικῆς ὁμάδας ποὺ φοροῦσε, καὶ μετὰ ἀπὸ τὸν ἀγῶνα, ἀλλὰ ἐκεῖνος δὲν “ἀποχωριζόταν” τὴν ὁμάδα του! Εἶναι φίλος μου…». Τὸ πρόσωπο τοῦ ξάδερφοῦ μου ἀλλοιώθηκε ἀπὸ τὴν ἔνταση. «Ἐγὼ καθυστέρησα γιὰ νὰ βγάλω εἰσιτήριο, ἀλλὰ ἡ ἀπόσταση ποὺ μᾶς χώριζε μὲ ἄφησε νὰ δῶ μὲ πόσο ΜΕΝΟΣ, καὶ πόσο ΜΙΣΟΣ τὸν χτυποῦσαν! Μόλις τελείωσαν τὶς ΩΜΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥΣ, ὅλοι τους ἐξαφανίστηκαν! Μετὰ μάθαμε πὼς γιὰ αὐτοὺς τοὺς ἀκραίους εἶναι “ΝΟΜΟΣ”, πὼς ἄν ὁ ὀπαδὸς τῆς ἀντίπαλης ὁμάδας ἀντισταθεῖ καὶ δὲν παραδώσει τὴν μπλούζα, “ΟΦΕΙΛΟΥΝ” νὰ τὸν χτυπήσουν, ἤ ἀκόμα καὶ νὰ τοῦ ἀφαιρέσουν τὴν ζωὴ… ».
«Ναί, τὸ μάθαμε… Ὁ φίλος σου εἶχε ἅγιο, μὲ τόσα ποὺ τοῦ ἔκαναν! Παρὰ τρίχα τὴν γλύτωσε…».
«Μιλᾶμε γιὰ στρατιῶτες ἑνὸς κρυφοῦ πολέμου, τοῦ ὁποίου Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΚΟΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ! Εἶναι ΠΑΡΑΛΟΓΗ καὶ ΑΠΟΛΥΤΗ! Ξέρεις ὅτι ἐπειδὴ τὸ… “δίκαιο”(!) στὸν τόπο μας εἶναι ΠΟΛΥ “ΕΛΑΣΤΙΚΟ”, ἕρχονται ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ἄτομα, εἰδικὰ γιὰ νὰ διαπράξουν τέτοιες κακουργηματικὲς πράξεις;».
«Ζήνων, αὐτὸ δὲν τὸ ἤξερα· ἀλλὰ καὶ ἐγὼ μὲ τὸν πατέρα μου ἔχουμε λίγο καιρὸ ποὺ συνειδητοποιήσαμε, τί σημαίνουν οἱ ξέφρενοι πανηγυρισμοὶ ποὺ προκαλοῦν σεισμὸ στὶς κερκίδες, οἱ σημαῖες, οἱ φωνὲς καὶ τὰ συνθήματα, τὰ βαψίματα στὸ πρόσωπο τῶν φιλάθλων, ἤ ἡ πλημμύρα τῶν δρόμων μὲ τὰ βεγγαλικὰ καὶ τὶς κόρνες, ἀπὸ τὴν λαοθάλασσα ποὺ ζητωκραυγάζει μετὰ ἀπὸ νίκη. Γι’ αὐτὸ σοῦ ἄνοιξα τὴν συζήτηση γιὰ τὴν βία στὸ ποδόσφαιρο. Λίγο πρὶν ξενοικιάσει αὐτὸ τὸ σπίτι ὁ προηγούμενος γείτονάς μας, ἄρχισε νὰ βρίσκει ἀπαντήσεις στὴν σπαζοκεφαλιὰ ποὺ τὸν παίδευε ἀπὸ καιρό: τί εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀφαιρεῖ τὴν ΑΝΘΡΩΠΙΑ, ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο; Παρατηροῦσε πὼς ὁ “πολιτισμὸς” εἶχε ἀρνητικὴ ἐπίδραση στὸν χαρακτῆρα τῶν παιδιῶν του, καὶ ἀνησυχοῦσε. Διαβάζοντας ὅμως ἕνα παλιό, παραπεταμένο βιβλίο τοῦ πατέρα του, γιὰ τὸν τρόπο ποὺ λειτουργεῖ ἡ τηλεκόλαση, ἐνημέρωνε καὶ τοὺς γονεῖς μου γιὰ τὰ ἀνέλπιστα εὑρήματα! Τώρα ποὺ νοικιάσατε ἐσεῖς αὐτὸ τὸ σπίτι καὶ εἴμαστε κοντά, θὰ σοῦ πῶ πολλὰ πράγματα ποὺ δὲν τὰ χωράει τὸ μυαλό! Ἡ διείσδυση τῆς τηλεκόλασης μέσα στὴν οἰκογένεια, εἰσήγαγε τὴν οὐσία τοῦ ὁμαδικοῦ παιχνιδιοῦ, γιὰ νὰ ἀντικαταστήσει τὶς ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ, ποὺ ἄλλοτε προσέφεραν… οἱ ΠΡΩΤΟΓΟΝΕΣ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΕΣ! Σοῦ ἦρθε κεραμίδα; Πόσο σὲ καταλαβαίνω! Ὀργανώνοντας καὶ μεταδίδοντας ὁμαδικὰ παιχνίδια, ἡ τηλεκόλαση κατάφερε νὰ πετύχει τὴν συμμετοχὴ “ὅλου τοῦ κοινοῦ” σὲ αὐτὲς τὶς ὁλοκαινούργιες… “ΓΙΟΡΤΕΣ(!)”, ποὺ ἐμπνεύστηκε καὶ καθιέρωσε! Στὴν ἴδια κατηγορία ἀνήκουν καὶ τὰ παιχνίδια ἐρωτήσεων, τῶν κουίζ, ἀκόμα καὶ τῶν φραστικῶν μονομαχιῶν δύο ἀντιπολιτευόμενων πολιτικῶν! Φυσικὰ ὅλα ξεκίνησαν ἀπὸ τοὺς δυτικούς, ποὺ ἀρνήθηκαν τὸν Χριστὸ καὶ ἐπέστρεψαν στὸν ΠΑΛΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, τὸν ἀβάπτιστο. Σὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση ὁ ἄνθρωπος εἶναι τόσο δυστυχής, τόσο μάταιος, καὶ γεμάτος ἀπὸ χίλιες αἰτίες ἀφόρητης ἀνίας, ποὺ τὸ μόνο ποὺ τὸν παρηγορεῖ ἀπὸ τὶς δυστυχίες του, εἶναι ἡ διασκέδαση. Γιὰ νὰ γίνει μία ἀπασχόληση, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ, πρέπει νὰ ΥΦΑΡΠΑΡΞΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, δηλαδή νὰ τὸν κάνει ΝΑ ΠΑΘΙΑΣΤΕΙ! Κυριευμένος ἀπὸ τὸ ΠΑΘΟΣ γιὰ σκοποὺς ΜΑΤΑΙΟΥΣ, μπορεῖ καὶ περνάει στὴν ΛΗΘΗ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ γι’ αὐτὸ διασκεδάζει. Γιὰ παράδειγμα, θέλει στὸ κυνήγι πάσῃ δυνάμει, ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΛΑΓΟΥΣ! Ἄν τοῦ χαρίσουν ἕναν λαγό, χωρὶς νὰ χρειαστεῖ νὰ κυνηγήσει, ἡ διασκέδαση χάνεται. Μὲ ἄλλα λόγια, ὑπάρχουν ἀναλογίες καὶ πολλὲς μεταθέσεις ἀνάμεσα στὴν ἔκφραση τοῦ παιχνιδιοῦ, καὶ τὴν τελετουργικὴ ἔκφραση τῶν ἀρχαϊκῶν κοινωνιῶν· πολλὲς λειτουργίες πῆραν διαδοχικὲς μορφές, διαφοροποιήθηκαν, καὶ τὸ ἕνα εἶδος ἱκανοποίησης ἀντικατέστησε κάποιο ἄλλο».
«Μιλώντας γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τὸ παιχνίδι, ἐννοεῖς ὅτι μεταξύ τους ὑπάρχει σύνδεση; Ὅτι στὴν ζωὴ χωρὶς ἀγάπη ὑπάρχει θύτης καὶ θύμα, ὅπως ὑπάρχει νικητὴς καὶ νικημένος;». Ὁ Ζήνων μὲ κοίταζε σκεπτικός. «Στὴν οἰκογένεια τοῦ Χριστοῦ, ὁ Πατέρας παιδαγωγεῖ καὶ διδάσκει τὰ παιδιά Του στὴν ΑΓΙΟΤΗΤΑ καὶ τὴν ΑΝΩΘΕΝ ΣΟΦΙΑ, δηλαδὴ στὴν ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ· ὅπου γιὰ τὸν πλησίον, κάποιος ἀποφασίζει ἀκόμα καὶ νὰ ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ, ἀλλὰ μὲ τὴν θυσία, τὰ θυσιαζόμενα ἀσφαλίζονται αἰωνίως. Ἀπὸ τὴν πλευρά Του ὁ Χριστός, παίρνει τὸν Παράκλητο ἀπὸ τὸν Πατέρα Θεὸ καὶ μᾶς Τὸν δωρίζει, γιὰ νὰ γίνουμε “ἄξιοι” νὰ μοιραστεῖ τὴν ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ μαζί μας, ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ! Τὸ ὅτι ὅλοι θὰ εἴμαστε ΕΝΑ, μπορεῖ νὰ τὸ πετύχει μόνο ἡ ΑΓΑΠΗ, ποὺ ἐξασφαλίζει ὄχι μόνο τὴν ἐδῶ ἐπιβίωση, ἀλλὰ καὶ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ μέσα στὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ! Μὲ δύο λόγια, ἡ δομὴ τῆς οἰκογένειας συνίσταται ἀπὸ τὸν γονιὸ καὶ τὸ παιδί, ἤ ἀλλιῶς τὸν δάσκαλο καὶ τὸν μαθητή. Ἐνῶ τοὺς αἱρετικούς, ποὺ τοὺς λείπει ἡ ἀγάπη ἐπειδὴ ὁ ἀρχηγός τους διάβολος εἶναι γεμάτος μίσος, καὶ “δὲν ἀντέχει οὔτε τὰ ἄντερά του”, τοὺς συνδέει ἡ ΕΞΟΥΣΙΑ του μὲ τοὺς κατώτερούς τους. Ἀντὶ γιὰ παιδαγωγία, ἐδῶ κυβερνάει ὁ θυμός, ἡ τιμωρία καὶ ἡ ἐκδίκηση! Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἐξουσία “χωράει” ἐλάχιστους, γιὰ νὰ κρατηθεῖ κάποιος στὴν θέση ἐξουσίας γίνεται ἀνταγωνιστικὸς πρὸς τοὺς ἄλλους, τοὺς ὁποίους βλέπει ως ἐχθροὺς ποὺ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ… Σὰν νὰ λέμε πὼς ὅσο ψηλότερα θέλει νὰ φτάσει κάποιος στὴν ἐξουσία, ἄλλο τόσο πρέπει νὰ ΕΚΤΟΠΙΖΕΙ τοὺς ἄλλους κακὴν κακῶς, καὶ ὡς ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΗΣ, μᾶλλον θὰ χαίρεται γιὰ τὴν ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ ΤΟΥΣ. Ἐπίσης, ἄλλο τόσο ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ νὰ τοῦ ἁρπάξει τὴν θέση κάποιος “καλύτερος”, ὁπότε ἡ ζωή του ζυμώνεται μὲ τὴν ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ καὶ τὴν ΑΓΩΝΙΑ…». Γιὰ λίγο φάνηκε σὰν νὰ ξανασκέφτηκε τὰ λόγια του. «Ὅμως καὶ πάλι, Εὐγένειε, δὲν ἐξηγεῖται γιατὶ αὐτοὶ οἱ ἀκραῖοι, θέλουν νὰ “ἐκτοπίσουν” τοὺς ὀπαδοὺς τῶν ἀντιπάλων ὁμάδων ΜΕ ΤΟΣΗ ΕΜΠΑΘΕΙΑ, ἀφοῦ ἡ βία τους ἐκτυλίσσεται ἐκτὸς ἀγωνιστικοῦ χώρου! Ἀκριβῶς ἐπειδὴ τέτοια βία εἶναι ἔξω ἀπὸ ὁποιονδήποτε σκοπό, ἄρα καὶ ἔξω ἀπὸ ὁποιαδήποτε “λογική”, μεταμορφώνεται σὲ ΑΚΡΑΤΗ ΩΜΟΤΗΤΑ ποὺ ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΕΙ! Σὲ καθαρὸ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ποὺ εἶναι ἄγνωστο τὸ πῶς θὰ χρησιμοποιηθεῖ, καὶ πρὸς ποῦ θὰ κατευθυνθεῖ! Βλέπεις, μέσα στὴν ἀνωνυμία τῆς μάζας, ἡ βία “ἀπαλλάσσεται” ἀπὸ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν συνεπειῶν… Ὑποθέτω πὼς ἐπειδὴ οἱ ἀκραῖοι δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ παρουσιάσουν οὔτε ἴχνος δικαιολογίας γιὰ τὶς πράξεις τους, νοιώθουν… “ἀθῶοι”! Ὅσο περισσότερα διάβαζα σχετικά, μετὰ ἀπὸ τὸ συμβὰν ποὺ ἔζησα μὲ τὸν φίλο μου, κατέληγα στὸ συμπέρασμα πὼς ἡ ἄγνοια καὶ ἡ ἀναισθησία ποὺ τοὺς χαρακτηρίζει, δηλαδὴ Ο ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ καὶ στὶς λέξεις ἀλλὰ καὶ τὶς συγκινήσεις, στὰ μάτια τους φαίνεται γιὰ ἐλαφρυντικό! Τελικὰ μάθατε τί ΑΦΑΙΡΕΙ τὴν ΑΝΘΡΩΠΙΑ ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο;».
«Θὰ ἐπαναλάβω ὅτι ἀπὸ τὸν προηγούμενο γείτονα, μάθαμε πράγματα ποὺ ξεπερνᾶνε τὴν ἀνθρώπινη φαντασία! Οἱ στρατιῶτες τοῦ κρυφοῦ πολέμου ποὺ εἶπες, ἀσκοῦν τὴν ἐμβληματικὴ βία τῶν γηπέδων, γιὰ νὰ κάνουν ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΩΜΟΤΗΤΑΣ! Ἔτσι ἔκαναν οἱ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΙ! Στὴν… “γιορτὴ” τοῦ αἱματοκυλίσματος(…), τὴν “οἰκειότητα” τοῦ φόνου, τὴν ΟΜΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΝΟΧΗ, τὸν προγραμματισμὸ τῆς ὡμότητας, τὸν ΠΕΡΙΓΕΛΟ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ, ἡ ψυχρότητα τοῦ ὑπολογισμοῦ μπλέκεται ἀδιάρρηκτα μὲ τὸ ΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΑΙΜΑ, καὶ ἡ ἀνία τοῦ πνεύματος μὲ τὴν ἀνθρώπινη κτηνωδία! Κάθε φορὰ ποὺ ὑπάρχει ἕνας ἀγώνας ποδοσφαίρου, ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΗ ΒΙΑ! Σὲ αὐτὴ τὴν τελετὴ οἱ πλέον διεγερμένοι ὀπαδοὶ δροῦν κατὰ συνήθεια. Καὶ ἐπειδὴ ἡ συνήθεια φέρνει ἀνία, ὅπως σὲ ὅλους τοὺς ἐθισμούς, οἱ ἐγκληματίες τοῦ γηπέδου ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ δόσεις ὅλο καὶ ἰσχυρότερες, γιὰ νὰ ἀπομακρύνουν τὴν ὅλο καὶ ἐπικείμενη ἀνία τους. Ἡ βία τοῦ γηπέδου δὲν ἔχει δημιουργικότητα καὶ ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ εἶναι ἐπαναλαμβανόμενη, καὶ ποιοτικὰ ἡ ἴδια, ἡ μοναδικὴ ἀλλαγὴ μπορεῖ νὰ εἶναι μόνο ποσοτική! Γι’ αὐτὸ κάθε φορὰ αὐξάνεται ἡ δόση, μὲ τὴν ὁποία πετυχαίνεται ἡ… “εὐφορία” μιᾶς ΑΚΡΑΤΗΤΗΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ, μιᾶς ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ καὶ μιᾶς ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἠθικῆς, καὶ τοὺς κοινωνικοὺς δεσμοὺς… Τὸ τελετουργικὸ χαρακτηριστικὸ τῆς μηδενιστικῆς βίας τὴν καθιστᾶ διαφορετική, ἀπὸ τὴν ἐξέγερση ἤ τὴν ἀναταραχή, ἡ ὁποία στοχεύοντας σὲ κάποιον σκοπό, καταλαγιάζει μόλις αὐτὸς ἐπιτυγχάνεται. Ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι χωρὶς σκοπό, ἡ μηδενιστικὴ βία ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΒΑΡΙΕΣΤΗΜΕΝΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ξεσπάει δίχως λόγο καὶ συμφέρον, καὶ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ δὲν ἔχει ἀνάγκη… καμιᾶς ἀπόφασης! Ζώντας ἀποκλειστικὰ γιὰ τὴν συνέχιση τοῦ ἑαυτοῦ της, ἡ μηδενιστικὴ βία μεταφράζει ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ σὲ “κανονικότητα”! Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ γίνεται ἕνα σωσίβιο γιὰ τὶς πλέον, καὶ δίχως λόγο ἀπεχθεῖς πράξεις, ἐπειδὴ Η ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑΡΚΗΣ…».
«Ὅλα αὐτά, οἱ ὑπόλοιποι γιατὶ δὲν τὰ βλέπαμε;», ῥώτησε ὁ Ζήνων, κεραυνοβολημένος. «Ἐντάξει, δὲν λέω… πολλὲς φορὲς καὶ οἱ φίλαθλοι μὲ τὶς παράξενες στολὲς καὶ τὰ βαψίματα στὸ πρόσωπο, καὶ ὁ τρόπος ποὺ ἐκφράζονται καὶ “χορεύουν” ῥυθμικά, θυμίζουν πρωτόγονους· ἀλλὰ ὅλα γίνονται στὰ πλαίσια τῆς χαρᾶς γιὰ τὸ παιχνίδι!».
«Ὁπότε, τὸ κυνήγι τῆς “θεᾶς” μπάλας ἀπὸ τοὺς “ἡμίθεους” τῶν γηπέδων, ἀναλογεῖ μὲ τὶς χαρὲς καὶ τὶς λύπες τοῦ κυνηγοῦ ποὺ πάσῃ δυνάμει, ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΛΑΓΟΥΣ!».
«Μὰ γι’ αὐτὸ πηγαίνει τόσος κόσμος, γιὰ νὰ διασκεδάσει, δηλαδὴ ΝΑ… ΠΑΘΙΑΣΤΕΙ μὲ σκοποὺς ΜΑΤΑΙΟΥΣ! Τὶ ἐννοεῖς, Εὐγένειε; Ὅτι μόλις ἡ διασκέδαση περάσει τὸν ἄνθρωπο στὴν ΛΗΘΗ τοῦ ἑαυτοῦ του, αὐτὸς γίνεται ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΣ; Αὐτὸ τοῦ ἀφαιρεῖ τὴν ἀνθρωπιά;».
«Ζήνων, ἡ ὁμάδα στὸ γήπεδο ΛΑΤΡΕΥΕΤΑΙ! Γιὰ νὰ τῆς ἀποδείξουν οἱ ὀπαδοὶ τὴν “πίστη τους” ἀγοράζουν εἰσιτήρια, ἤ κάθονται σὲ στάση “προσοχῆς” μπροστὰ στὴν τηλεκόλαση, ὅταν ἡ ὁμάδα τους κυνηγάει νὰ “ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΓΟΥΣ”! Ἥ, μελετᾶνε τὶς ἀθλητικὲς ἐκπομπές, ἐπειδὴ ἔχουν τὴν ἐλπίδα τους… στὸν ΤΖΟΓΟ! Γιὰ τὴν ψευδαίσθηση τοῦ “μεγαλείου” τῆς ὁμάδας, πολλοὶ τσακώνονται ἤ καὶ βρίζονται μὲ συγγενεῖς καὶ φίλους! Ἀθλητικὸ πνεῦμα ἔχουμε ὅταν γυμνάζουμε τὸ σῶμα μας, ὄχι ὅταν βλέπουμε ὅτι οἱ ἄλλοι εἶναι γυμνασμένοι! Ἀθλητὲς εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ καλοῦνται νὰ κάνουν ἄθλους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ΔΕΝ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ! Πληρώνονται γιὰ νὰ κάνουν τοὺς ἄθλους, ἐπειδὴ αὐτὸ εἶναι τὸ ἐπάγγελμά τους! Δηλαδὴ δὲν ἀρκοῦνται σὲ ἕνα κλαδὶ ἐλιᾶς! Τὸ πρωτάθλημα ἔγινε ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ, ἀλλὰ οἱ ἀθλητὲς ΔΕΝ παίζουν γιὰ νὰ προάγουν ἰδανικά! Τὴν ἐφαρμογὴ τῶν κανόνων τοῦ παιχνιδιοῦ, κάποιοι τὴν ἀναβίβασαν σὲ “ΓΙΟΡΤΙΝΟ”, δηλαδὴ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟ ΘΕΑΜΑ, καὶ μάλιστα παγκόσμιο, ποὺ κινεῖ τζίρους δισεκατομμυρίων. Οἱ ὁμάδες εἶναι ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ μὲ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΤΟΧΟ τὸ οἰκονομικὸ κέρδος ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, καὶ οἱ ἀθλητὲς ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ καὶ ΠΟΥΛΙΟΥΝΤΑΙ με συμβόλαια, ὡς πάγιο ἐνεργητικὸ στοιχεῖο! Δηλαδὴ ὡς “ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ” τῆς ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ! Ἐν ὀλίγοις, τὸ ὀργανωμένο ἄθλημα εἶναι ἕνα κοινωνικὸ φαινόμενο, τοὺς ὑφάλους τοῦ ὁποίου ὁ πολίτης δὲν μπορεῖ νὰ ἐντοπίσει, ἐπειδὴ τὸ περνάει γιὰ “φυσικὸ φαινόμενο”. Ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ κρατηθεῖ ἡ ὁμάδα στὴν “ἐξουσία”, εἶναι νὰ βλέπει τοὺς ἀντιπάλους ὡς ΕΧΘΡΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΗΝ “ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΗΣ”. Ὅσο οἱ φίλαθλοι δὲν μποροῦν νὰ διακρίνουν ὅτι ἡ “ἀφοσίωση” στὴν ὁμάδα λειτουργεῖ στὴν… ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΓΟΝΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ, καὶ ὅτι ἡ συγκέντρωσή τους στὸ γήπεδο ἀντικαθιστᾶ τὶς ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ, ποὺ ἄλλοτε προσέφεραν οἱ ΠΡΩΤΟΓΟΝΕΣ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΕΣ, στὴν κοινωνία ποὺ ΥΠΟΘΑΛΠΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΑΪΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ, οἱ ἀκραῖοι ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΟΥΝ ΤΗΝ ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΗ ΒΙΑ…».
«Τὸ πιθανότερο εἶναι νὰ ἔχεις δίκιο…», εἶπε ὁ Ζήνων, ἀποθαρρημένος ἀπὸ τὴν ἐξαπάτηση. «Κοίτα, εἶχα σὰν εἰκόνα, ὅτι ἐπὶ δικτατορίας ἡ ἀπολυταρχικὴ ἐξουσία ὠθοῦσε τοὺς Ἕλληνες νὰ παθιάζονται μὲ τὰ ἀθλητικά, σὲ βαθμὸ παροξυσμοῦ, ἐπειδὴ ἀπορροφώντας αὐτὰ τὴν σκέψη τους, τὴν ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΑΝ… Τελικὰ ὅμως, μᾶλλον τοὺς ἐξουδετέρωναν ἀπὸ τὴν ῥίζα καὶ τὴν ἀνθρωπιά! Δὲν μπορῶ νὰ διαφωνήσω μαζί σου. Ξέρεις πόσες φορὲς ἀναρωτήθηκα, ΤΙ ἀκριβῶς ὑπερασπίστηκε ὁ φίλος μου, τὴν κρίσιμη στιγμὴ ποὺ δὲν “ἀποχωριζόταν” τὴν μπλούζα τῆς ὁμάδας του; Εἶναι παράλογο! Εἶναι ὁλοφάνερο πὼς ἡ κοινωνία λειτουργεῖ ἀκόμα, ὅπως ἔκανε ἐπὶ δικτατορίας!».
«Ὅλο τὸ θέμα εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε, πὼς τὰ κοινωνικὰ φαινόμενα μπαίνουν σὲ κίνηση ἀπὸ κάποιους ἀνθρώπους. Ὁ πατέρας μου λέει ὅτι στὰ πλαίσια τοῦ οἰκονομικοῦ Φιλελευθερισμοῦ, πολλοὶ ἐπιχειρηματίες θησαυρίζουν ἀπὸ τὴν “διαχείριση τῆς προσωπικότητας” τῶν θεατῶν, τὴν ὁποία βέβαια ὑποτάσσουν στὸν μαμμωνᾶ. Κατὰ τοὺς ἐπαγγελματίες διαφθορεῖς, τὸ ἀτομικὸ συμφέρον θεωρεῖται σημαντικότερο τοῦ κοινωνικοῦ!».
«Δηλαδὴ Εὐγένειε, ἐξ ἀρχῆς οἱ αἱρετικοὶ ἀντικατέστησαν τὴν μαθητεία στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὸ “κυνήγι γιὰ τὸ ΣΚΟΤΩΜΑ ΤΩΝ ΛΑΓΩΝ”· καὶ μετὰ οἱ ἐπιχειρηματίες διαφθορεῖς ἦρθαν νὰ μᾶς τὸ ἐπιβάλλουν καὶ στοὺς Ἕλληνες! Ὅσο ὅμως ὁ λαός μας ἀκολουθοῦσε τὴν Ἱερὴ Παράδοση μελετοῦσε τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ποὺ διδάσκουν τὴν ἄθληση τοῦ πνεύματος, γιὰ τὴν ἀνυποχώρητη νίκη στὸν ἀόρατο πόλεμο! Γιὰ τὸ αἰώνιο “ΤΡΟΠΑΙΟ” στὸν οὐρανό, ὁ ἀθλητὴς τοῦ πνεύματος ἀσκεῖται καθημερινὰ ἐνάντια στὸν κακὸ ἑαυτό του. Μάλιστα ἐκεῖ ὁ “πρωταθλητής”, λέγεται ΑΣΚΗΤΗΣ!».
«Ζήνων, οἱ ἄνθρωποι ποὺ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό, πάντα ψάχνουν τρόπους γιὰ νὰ διαρρήξουν τὸν δεσμό τους μὲ τὸν καθημερινὸ βίο, καὶ νὰ βρεθοῦν σὲ ἕνα “ἄλλο περιβάλλον”, περισσότερο κοντινὸ στὸ ΟΝΕΙΡΟ. Αὐτὸ τὸ εἶδος ἱκανοποίησης προσφέρει ἡ τηλεκόλαση, κρατώντας τὸ δόκανο ποὺ βάζει, ἀθέατο. Στὸ κυνήγι γιὰ ΤΟ ΣΚΟΤΩΜΑ ΤΩΝ ΛΑΓΩΝ, ὁ θεατὴς παθιάζεται καὶ ταυτίζεται μὲ ἕνα ἤ περισσότερα πρόσωπα ποὺ κυνηγᾶνε τὸ θήραμα, ἀλλὰ περνώντας ἐκεῖνος στὴν ΛΗΘΗ, ἡ διασκέδαση ΤΟΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ! Κατὰ μία ἔννοια, τὸν χάνει! Πλέον ὁ κόσμος δὲν νοιάζεται γιὰ τὸν γονιὸ ποὺ ἔχασε τὸ παιδί του ἀπὸ τοὺς ἀκραίους ὀπαδούς, ἤ γιὰ τὴν γυναίκα ποὺ θὰ μείνει χωρὶς τὸν ἄντρα της· τὸ μόνο ποὺ ἐνδιαφέρει εἶναι τὸ ἄν κάποια ὁμάδα θὰ πάρει τὸ πρωτάθλημα, κι ἄς εἶναι αὐτὸ μηδαμινὸ μπροστὰ στὴν ἀνθρώπινη ζωή! Κάτι τέτοιες… ΠΡΩΤΟΓΟΝΕΣ “ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ” πλάθει τὸ “εἰδωλολατρικὸ φαινόμενο” τῆς μπάλας…».
«Σὰν νὰ λέμε, ὅτι ὁ πρωτογονισμός ἔχει βγάλει ῥίζες στὴν κοινωνίας μας· ἀλλὰ μήπως δὲν μᾶς δείχνει καὶ αὐτοὺς ποὺ ζοῦν σὰν πραγματικοὶ πρωτόγονοι; Στὸ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΖΟΥΓΚΛΑ, στην τηλεκόλαση, κάποιοι ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ ΣΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΑΣῌ ΘΥΣΙΑ, γιὰ νὰ πάρει ὁ ἕνας ἀπὸ ὅλους, τὸ ὑπέρογκο χρηματικὸ ἔπαθλο. Βέβαια τὸ παιχνίδι δείχνει μία ΑΧΡΗΜΑΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ἀλλὰ τοὺς ΠΑΙΚΤΕΣ-ΜΑΧΗΤΕΣ τοὺς προσέλαβαν γιὰ νὰ κάνουν ἄθλους γιὰ τὰ χρήματα. Ἡ ἐπιρροή τους στὰ παιδιὰ τοῦ προηγούμενου σχολείου, ἦταν μεγάλη. Σχεδὸν τοὺς δίδαξαν ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ “ΑΞΙΕΣ”, ΠΡΩΤΟΓΟΝΕΣ, ὅπως, θὰ κάνουμε ὅ,τι μᾶς λένε γιὰ νὰ τοὺς πάρουμε τὰ λεφτά· τελικὰ ἡ ἐπιβίωση εἶναι ἡ μέγιστη ἀξία· ἴσα ἴσα νὰ τὰ βολέψουμε γιὰ σήμερα· ἀφοῦ μιλᾶμε γιὰ ἐπιβίωση, πρέπει νὰ ὑποστοῦμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ· στὴν φύση γίνεσαι κι ἐσὺ ΑΡΠΑΚΤΙΚΟ· προκειμένου νὰ ἐπιβιώσεις, ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ· τὸ νέο εἶδος “δύναμης” εἶναι νὰ ἀνέχεσαι τὶς χαοτικὲς καταστάσεις ποὺ γίνονται καθημερινότητα· στὴν φύση δὲν ὑπάρχει νόμιμο καὶ παράνομο· οἱ γνώσεις εἶναι περιττές· ἀκόμα καὶ οἱ ἀγωνίες καὶ οἱ κακουχίες, πρέπει νὰ ὀνομάζονται “ξεχωριστὲς ἐμπειρίες”· τὸ νὰ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΤΑΙ κάθε στιγμὴ Ο,ΤΙ ΠΕΙΣ καὶ Ο,ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ, ἐσένα δὲν χρειάζεται νὰ σὲ ἐπηρεάζει, ἐπειδὴ ὅταν σὲ παρακολουθοῦν στὴν ὀθόνη διάφοροι τύποι, αὐτὸ σοῦ “δίνει ἀξία”· οὔτε ἄν ἀποφασίζουν ΑΛΛΟΙ πῶς θὰ περάσεις τὴν ἡμέρα σου, χρειάζεται νὰ σὲ ἐπηρεάζει, ἐπειδὴ πάντα ζητᾶνε νὰ κάνεις κάτι “πρωτότυπο”· τὸ νὰ ἀκολουθεῖς ὁδηγίες γιὰ τραβηγμένες δοκιμασίες σὲ πρωτόγονες καταστάσεις, πλέον θεωρεῖται… κοινωνικὴ “καταξίωση”!». Σταματώντας νὰ πάρει μία ἀνάσα, κάτι θυμήθηκε. «Κάποιος μοῦ ἔδειξε στὸ διαδίκτυο, σὲ ταινιάκι ἀπὸ τὸ ἴδιο παιχνίδι, παλιότερης χρονιᾶς, μία κοπέλα ποὺ τὰ χείλη της ἦταν ἐντελῶς σκασμένα καὶ πληγωμένα ἀπὸ ὑπερβολικὴ δίψα, καὶ κάποιον ἀπελπισμένο ποὺ ἔλεγε σὲ ἄλλον, ὅτι βρῆκε σὲ κάτι σκουπίδια μερικὲς χαλασμένες μπανάνες καὶ τὶς ἔφαγε, ἐπειδὴ ἡ πείνα τὸν θέριζε… Εὐγένειε, προσπαθῶ νὰ καταλάβω τὸν λόγο ποὺ δείχνουν στοὺς Ἕλληνες τέτοιες ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ εἰκόνες, ἀλλὰ δὲν τὰ καταφέρνω…».
«Κάποια στιγμὴ ἔβλεπα μία μεγάλη ἀναμέτρηση, ἀπὸ τὸ συγκεκριμένο παιχνίδι· τὸ ἀγώνισμα γιὰ τὸν κάθε παίκτη ἀπὸ τὶς δύο ὁμάδες, ἦταν, ἕνα σκοινάκι ποὺ ἡ κάθε ἄκρη του τερμάτιζε σὲ μία μπαλίτσα, νὰ τὸ πετάξει μὲ δύναμη, ὥστε αὐτὸ νὰ καταφέρει νὰ τυλιχτεῖ σὲ ἕνα δοκάρι, χωρὶς νὰ πέσει, μετὰ νὰ σημαδέψει καὶ νὰ πετάξει τοὺς κρίκους στὸν γάντζο, μετὰ νὰ κολυμπήσει μὲ δύναμη, νὰ περάσει κάποια ἐμπόδια, καὶ νὰ τρέξει πολὺ γρήγορα γιὰ νὰ πατήσει πρῶτος τὸ κουμπί τοῦ τερματισμοῦ. Τὸ ζήτημα στὶς δοκιμασίες ἦταν ἀποκλειστικὰ ἡ σωματικὴ δύναμη καὶ ἡ γρηγοράδα, ἀπὸ ἀνθρώπους “ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΥΣ”! Ποὺ πάνω κάτω εἶναι ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΟΙ, καὶ γι’ αὐτὸ μπορεῖ ὁ ἕνας καὶ παίρνει τὴν θέση τοῦ ἄλλου! Στὶς ἀρετὲς καὶ τὰ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ μὲ τὰ ὁποῖα τοὺς προίκισε ὁ Θεός, δὲν ἀναφερόταν κανείς, λὲς καὶ ἤθελαν ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ τὰ δῶρα αὐτά, ἤ σὰν νὰ μὴν εἶχαν ἀκούσει ποτὲ γιὰ αὐτά! Μονάχα ποὺ ἄν ὁ ἄνθρωπος δὲν καλλιεργεῖ τὰ τάλαντα ποὺ δόθηκαν στὴν ψυχή του, χάνει τὴν ἀνθρωπιά του καὶ ΖΕΙ ΣΑΝ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΣ! Βλέποντας τέτοια ἀγωνίσματα, συνειδητοποίησα ὅτι ἡ λογική τους ἔμοιαζε καταπληκτικὰ μὲ τὰ παιχνίδια ποὺ παίζαμε στὴν καλοκαιρινὴ γιορτὴ λήξης τοῦ σχολείου, σὲ ὅλο τὸ δημοτικό! Ἀλλὰ ξέρεις ξάδερφε γιατὶ εἶναι ἀπορίας ἄξιο, νὰ παίζουμε καὶ στὸ σχολεῖο παιχνίδια γιὰ ἀνθρώπους “ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΥΣ”; Ἐπειδὴ ἔμαθα ὅτι ἐδῶ καὶ πενήντα χρόνια καὶ παλιότερα, τὰ ἑλληνόπουλα στὴν γιορτὴ λήξης τοῦ σχολείου, ἔλεγαν τραγούδια γεμάτα ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα, ἤ γεμάτα ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ γενικὰ τὴν ἀλήθεια, καὶ ἔλεγαν ποιήματα γιὰ τὶς ἀρετὲς ποὺ διδάχθηκαν στοὺς μῆνες ποὺ πέρασαν, ἤ ἄλλα γεμάτα σεβασμὸ γιὰ τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς δασκάλους! Τὸ ἀκόμα πιὸ περίεργο εἶναι νὰ ὑπάρχουν ἄνθρωποι “ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ”, καὶ σὲ ἕναν παιδικὸ σταθμό! Γιὰ νὰ βοηθήσω ἕναν φίλο μὲ τὰ δίδυμα μωρά τους, ὅταν ὁ πατέρας του θὰ φρόντιζε τὸ ἄλλο ἀδερφάκι του στὴν πρόβα γιὰ τὴν χριστουγεννιάτικη γιορτὴ τοῦ σχολείου του, παρακολούθησα τὴν πρόβα καὶ ἐγώ. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ… ΕΝΑ ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ —ὅπως ἀκριβῶς τὸ λέω— ὅπου ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα γρήγορο πέρασμα τῶν παιδιῶν ποὺ ἔκαναν τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὴν Παναγία δίπλα στὴν φάτνη, ἡ ὑπόλοιπη γιορτὴ ἦταν γεμάτη μὲ ξένες ἐπιτυχίες τοῦ ῥόκ ἔντ ῥόλ, καὶ τὰ παιδάκια χόρευαν σὲ ξέφρενο ῥυθμὸ μὲ ἀνάλογες φιγοῦρες, σὰν μικρομέγαλα… Ἀπὸ ὅλη τὴν χριστουγεννιάτικη γιορτή, Ζήνων, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΛΕΙΠΕ, σὰν νὰ ἤμασταν αἱρετικοί, καὶ σὲ τέτοια γιορτή, τὰ παιδάκια ξέμειναν νὰ χορεύουν σὰν πρωτόγονα! Ἀνθρώπους “ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΥΣ” μπορεῖς νὰ δεῖς σὲ ὅλες τὶς ἐκπομπές, ὅπου γιὰ ἄνθρωπο ὑπολογίζουν ἀποκλειστικὰ τὴν “σἀρκα”, ὅπως τοὺς διαγωνισμοὺς γιὰ “ταλέντα”, τὰ καλλιστεῖα, καὶ γενικὰ ὅπου οἱ ἄνθρωποι πείθονται ὅτι θεωρεῖται περιττὸ νὰ ἐκφράζουν τὶς σκέψεις καὶ τὶς ἀνάγκες τους…».
«Μὰ Εὐγένειε, ἄν “περιττεύει” νὰ ἐκφράζει κάποιος τὸν ἐσωτερικὸ κόσμο του, αὐτὸ τοῦ ἀφαιρεῖ τὴν ΑΝΘΡΩΠΙΑ! Ἀνθρώπους “ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΥΣ”, ποὺ προκειμένου νὰ κρατηθοῦν —μόνο αὐτοὶ— στὴν κορυφή, δείχνει καὶ τὸ ἄλλο ῥιάλιτι ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ, στὴν τηλεκόλαση. Κλείνοντας γιὰ καιρὸ μέσα σὲ ἕνα σπίτι ἀρκετοὺς ἀνθρώπους —χωρὶς ὅμως νὰ εἶναι οἰκογένεια— γιὰ νὰ ἐκτοπίσει ὁ καθένας τοὺς ἄλλους κακὴν κακῶς, καὶ νὰ πάρει τὸ πραγματικὰ μεγάλο χρηματικὸ ποσό, χρειάζεται νὰ ἐνσωματώνει στὸν χαρακτῆρα του ὅλα τὰ αἱρετικὰ στοιχεῖα τῆς κακίας! Ὁ ἐγωισμὸς τοῦ “ὑπερανθρώπου” τὸν κάνει περισσότερο κακό, καὶ στὴν ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ ποὺ τοὺς φέρνει ὅλους κοντά, καθένας βλέπει τοὺς ἄλλους ὡς ἄκρως ἀπωθητικούς! Ὁ κάθε παίκτης περνάει τὴν ἡμέρα του σὲ μία καρέκλα, ἤ ξαπλωμένος σὲ ἕναν καναπέ, καὶ μὲ τὸ “ἀργία μήτηρ πάσης κακίας”, δὲν ἀφήνει τίποτα νὰ πέσει κάτω ἀπὸ ὅσα λένε οἱ ἄλλοι, προκειμένου νὰ καταλάβουν ὅτι δὲν μποροῦν νὰ… παίζουν μὲ τὰ “λεφτά του”! Οἱ ἔγκλειστοι ἔχουν καλοτροχισμένα τὰ δόντια τους γιὰ ἐπίθεση ἤ ἐκδίκηση, καὶ βρίσκονται σὲ ἑτοιμότητα νὰ κάνουν τὴν τρίχα τριχιά, νὰ ῥίξουν λάδι στὴν φωτιὰ τὴν ὥρα τῆς ἔντασης, καὶ νὰ ἀπαξιώσουν τὸν κάθε ἀχώνευτο ποὺ τοὺς ἐξοργίζει· ἀλλὰ κι ἴδιοι δὲν χάνουν εὐκαιρία γιὰ νὰ τὸν προσβάλλουν καὶ νὰ τὸν δυσφημίσουν, ἀφοῦ εἶναι ἀνάγωγο ἀνθρωπάκι καὶ τοῦ χρειάζονται μερικὲς κλωτσιές! Χαιρέκακα χαμόγελα, σαΐτες εἰρωνίας ἤ ὑποτίμησης, ἀλληλο-γελοιοποίηση, μικροπρέπειες, ὄξος καὶ χολή, ὑπονοούμενα γεμάτα θυμὸ καὶ ἀντιπάθεια, καὶ τόσοι κακοχαρακτηρισμοὶ…».
«Δὲν σοῦ κρύβω, πὼς ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ μοιράστηκε μὲ τοὺς γονεῖς μου ὁ γείτονας, τὰ εὑρήματατά του γιὰ τὸ ΠΩΣ ΘΕΛΕΙ νὰ “ἐξελίξει” τὸν Ἕλληνα, ἡ σημερινὴ κοινωνία τοῦ ψεύδους, ἔκανα μιὰ ἔρευνα καὶ εἶδα τὶς ΨΥΧΙΚΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ποὺ κάνει ὁ ἕνας ἕγκλειστος στὸν ἄλλον, μιᾶς καὶ ὅλοι τους κατευθύνονται ἀπὸ τὸν τύραννο μαμμωνᾶ».
«Φεύγοντας ἀπὸ τὸ σχολεῖο ποὺ πήγαινα, εἶχα μπερδευτεῖ λιγάκι. Ὅπως ἡ βία τῶν ἀκραίων ὀπαδῶν τῶν ὁμάδων δὲν ἔχει ΚΑΝΕΝΑ σκοπὸ νὰ πετύχει, ἔτσι καὶ στὰ ῥιάλιτι, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ νὰ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ἀπὸ τὸ σπίτι τους οἱ ἄνθρωποι, τὴν καθημερινότητα ἄλλων ἀνθρώπων! Ὅμως οἱ συζητήσεις τῶν παιδιῶν ποὺ παρακολουθοῦσαν τὸ ῥιάλιτι, ἐπιμένοντας πὼς ἡ βία ἐκεῖ θεωροῦνταν μᾶλλον “ἀστεία”, παρὰ σοβαρή, ἀποκάλυπταν κάποιες ἀνθρώπινες διαστάσεις… ἐξωπραγματικές! Τόσο τὰ ἀγόρια ὅσο καὶ τὰ κορίτσια, ὑποστήριζαν πὼς τέτοιες ἐκπομπὲς ἦταν πιὸ γρήγορες καὶ πιὸ θεαματικές, ἐπειδὴ τὰ παιδιὰ… “ἀπολάμβαναν” τοὺς καβγάδες, καὶ ἔδειχναν… “ἐνθουσιασμὸ¨ γιὰ τὶς βρισιὲς ποὺ ἀκούγονταν! Μάλιστα δὲν ἔδιναν σημασία στὰ ὑπόλοιπα, ἀλλὰ περίμεναν μόνο γιὰ τὸν καβγά, ἐπειδὴ ἤξεραν ὅτι θὰ ἐρχόταν· καὶ ἔβρισκαν “ὡραῖο” ὅταν τσακώνονται οἱ ἄλλοι, νὰ ἔμπαιναν κι ἐκεῖνα στὸ κόλπο, ἐπειδὴ ἔτσι “ἀπολάμβαναν” τὶς βίαιες καὶ θεαματικὲς συγκρούσεις! Ὁ λόγος ἦταν ὅτι αἰσθάνονταν… “ἀσφάλεια”, ξέροντας πὼς ἡ ζωὴ τόσων ἀνθρώπων ἦταν πολὺ χειρότερη ἀπὸ τὴν δική τους! Ἔλεγαν πὼς μὲ τὴν ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ κάποιων ξένων ἀνθρώπων, ἀντλοῦσαν… “ΑΠΟΛΑΥΣΗ” ἀπὸ τὰ ΒΑΣΑΝΑ ΤΟΥΣ, διαπιστώνοντας δηλαδὴ πόσο… ΑΘΛΙΑ ἔκαναν κάποιοι τὴν ζωή τους! Καὶ ὅτι μέσα στὸ “τσίρκο τῶν τεράτων”, ὅπου τὰ “ἄπλυτα” τῶν παικτῶν ἔβγαιναν στὴν φόρα, ἦταν “ὡραῖο” ποὺ ἔβλεπαν τοὺς παῖκτες νὰ ταπεινώνονται μπροστὰ σὲ χιλιάδες κόσμο! Οἱ συμμαθητές μου ἔνοιωθαν πὼς δὲν ὑποχρεώνονταν νὰ πάρουν στὰ σοβαρὰ τὰ ἠθικὰ καὶ ψυχολογικὰ προβλήματα κάποιων ξένων, ἤ νὰ ἀσχοληθοῦν σὲ βάθος μαζί τους· ὅτι δηλαδὴ οἱ ἀκρότητες τῆς προσωπικῆς ζωῆς καὶ ὁ προσωπικὸς πόνος, γίνοταν δημόσιο θέαμα γιὰ νὰ γελοιοποιηθοῦν καὶ νὰ κριθοῦν μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες! Δὲν χρειαζόταν νὰ συμπαθήσουν τοὺς συμμετέχοντες, ἤ νὰ ταυτιστοῦν μαζί τους, οὔτε νὰ ξοδέψουν πολλὴ σκέψη γιὰ τὸ πῶς θὰ μποροῦσαν νὰ λύσουν τὰ θέματά τους… Ξάδερφε, τελικὰ Ο ΜΟΝΟΣ “ΛΟΓΟΣ” νὰ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ἀπὸ τὸ σπίτι τους οἱ ἄνθρωποι κάποιους ξένους, εἶναι παρακολουθώντας, νὰ… μετατρέπονται σὲ “ΟΡΝΕΑ”!».
«Ὁ διαβολικὸς ἄνεμος ποὺ φυσάει στὴν ἐποχή μας, Ζήνων, ἀπαιτεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ζεῖ ἀπολύτως ἀπογυμνωμένος! Μετὰ ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ περιβολὴ ποὺ θέλει νὰ τοῦ ἀφαιρεῖ, θέλει καὶ τὴν ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ τοῦ ΕΣΩ ΚΟΣΜΟΥ τοῦ ἀνθρώπου! Γι΄ αὐτὸ ἁπλώνεται στοὺς νέους ἡ συνήθεια ποὺ μολύνει τὴν συμπεριφορά τους, ὥστε νὰ ἔχουν τὴν αἴσθηση ὅτι ΥΠΑΡΧΟΥΝ, μόνο ἔαν τεθοῦν σὲ ΕΠΙΔΕΙΞΗ —ὅπως τὰ προϊόντα… Ἔτσι πολλοὶ ἀνταλλάσσουν τὴν ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ μὲ τὴν δημοσιοποίηση τῆς εἰκόνας τους, ὁπότε ἀντικαθιστοῦν τὴν ἀναζήτηση τοῦ ἑαυτοῦ τους, μὲ τὴν δημοσιότητα, ἡ ὁποία τὸν… “κατασκευάζει”. Ἡ ἀπογύμνωση τῆς ψυχῆς, ποὺ μεθοδεύει ἡ τηλεκόλαση στὰ ῥιάλιτι, εἶναι πολὺ χειρότερη ἀπὸ τὴν ἀπογύμνωση τοῦ σώματος! Ἡ δημοσιοποίηση ἐκείνου ποὺ εἶναι κάτι “προσωπικό”, εἶναι τὸ πλέον ἀποτελεσματικὸ ὅπλο ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ τυραννικὲς κοινωνίες, γιὰ νὰ ἀφαιρέσουν ἀπὸ τὰ ἄτομα τὰ ΜΥΧΙΑ, ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ! Παραδίδοντας τὸ ἴδιο τὸ ἄτομο τὴν ἐσωτερικότητά του, δημοσιοποιώντας τὶς συγκινήσεις καὶ τὰ αἰσθήματά του, τὸ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΙΑΣ ποὺ διαλαλεῖ εἶναι, “δὲν ἔχω τίποτα νὰ κρύψω, ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει κάτι γιὰ νὰ ντραπῶ”! Γιὰ τὴν ἀκρίβεια ὅμως, λέγοντας πὼς “δὲν ντρέπεται” γιὰ τὴν ἐνοχή του, ἐννοεῖ πὼς ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ, ἀλλὰ ἔπαψε νὰ φοβᾶται τὴν ἔκθεσή του μπροστὰ στοὺς ἄλλους. Ἐννοεῖ ὅτι “ΞΕΠΕΡΑΣΕ” ἐκεῖνο ποὺ γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι ντροπή, καὶ κατέστησε τὴν ἀναισχυντία ὅχι μόνο “ἀρετή του”, ἀλλὰ καὶ… ἔνδειξη τῆς “ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ” καὶ τῆς “ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ”! Οἱ νέοι ποὺ συμπεριφέρονται ἔτσι, δίνουν στοὺς ἄλλους τὸ κάκιστο παράδειγμα ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗΣ τῆς ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥΣ, δηλαδὴ τῆς ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΣ τῆς ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ! Τὸ τραγικὸ ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἀδιανόητης παραβίασης εἶναι, ὁ καθένας νὰ νοιώθει ὅτι εἶναι… “ΚΟΙΝΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ”, καὶ νὰ συμπεριφέρεται σὰν νὰ… “ἀνήκει” σὲ ὅλους! Ἐπειδὴ γνωρίζει, πὼς ἄν ἀρνηθεῖ φανερὰ αὐτὴν τὴν συμπεριφορά, θὰ θεωρηθεῖ “ἐνοχλητικός”, καὶ θὰ γίνει “ὕποπτος”, τὸ πράττει, καὶ μὲ ἕνα κάποιο πάθος, πρὸς ὕψιστη “χαρὰ” ἐκείνου ποὺ κυβερνάει τὴν τυραννικὴ κοινωνία».
«Αὐτὸ δὲν τὸ κατάλαβα. Τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ συμπεριφορὰ τῶν νέων μὲ τὴν ἐξουσία;».
«Ἡ αἰδὼς εἶναι ἡ μετρημένη συστολή μας, τὸ ἐλαφρὺ κοκκίνισμα τοῦ προσώπου, ὁ σεβασμὸς πρὸς τοὺς ἄλλους, ὅλα αὐτὰ ποὺ θυμίζουν τὰ μπουμπούκια ποὺ ἀνοίγουν δειλὰ-δειλὰ τὰ πέταλά τους! Εἶναι ἐκείνη ποὺ κάνει τὴν ψυχή μας ἰσχυρή, τὸ φράγμα ποὺ μᾶς λέει ποῦ νὰ δείξουμε τὰ αἰσθήματά μας. Ἡ αἰδὼς ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ τὴν ΑΛΗΘΕΙΑ, καὶ Ἐκείνη τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ! Ὅταν ἡ τυραννικὴ κοινωνία ἐπιδιώκει νὰ γκρεμίζει τὸ ἱερὸ αἴσθημα τῆς αἰδοῦς τῶν πολιτῶν της, νὰ καταλύει τὰ ὅρια τοῦ μύχιου τῆς ψυχῆς τους, ἐκθέτοντάς το δημοσίως, τότε ὁ ἄνθρωπος ἀπο-προσωποποιεῖται! Μὲ τὴν ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ τῆς κοινωνίας, ἡ τυραννία μπορεῖ νὰ χειρίζεται εὐκολότερα τὰ ἄτομα. Ὅσοι τύραννοι ἐνδιαφέρονται στὸ νὰ γκρεμίσει τὸ ἄτομο τὰ τείχη τῆς οἰκίας τῆς ψυχῆς του, μὲ τὴν ἀναίσχυντη ἐπίδειξη τοῦ ἑαυτοῦ του, τροφοδοτοῦν τὴν ἀνεξέλεγκτη ἐξάπλωση αὐτῶν τῶν ἐκπομπῶν πού, σὲ ὑποσυνείδητο ἐπίπεδο, διαχέουν τὴν πεποίθηση ὅτι ἡ ἀναισχυντία εἶναι μία… “ἀρετή”. Ἡ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΑΙΔΟΥΣ, εἶναι ἀπὸ τὶς πρῶτες “προτεραιότητες” τῆς κοινωνίας ποὺ ἔχει “ὑποσχεθεῖ” τοὺς ἀνθρώπους στὸν διάβολο! Μὲ τὴν “προετοιμασία” ποὺ ἔχει κάνει ὥς τώρα, πολλοὶ ἄνθρωποι ποὺ ἀκόμα διστάζουν νὰ κάνουν ὁρατὸ στὸν καθένα, κάθε πολύτιμο ἐσώτερο στοιχεῖο, νοιώθουν ὅτι ἐπιτελοῦν… “προδοσία”! Οἱ “καινούργιες ἀξίες” ποὺ εἶπες, οἱ πρωτόγονες, μαζὶ μὲ τὴν ἀντιστροφὴ τῆς ἔννοιας τῆς ἀναισχυντίας καὶ ἄλλα πολλά, εἶναι ΟΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ, ΝΕΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ τῆς ΠΡΩΤΟΓΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ποὺ πασχίζει νὰ ἑδραιωθεῖ καὶ στὸν τόπο μας! Ὑπολόγισε πὼς τὰ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ καὶ τὰ ἰδιαίτερα χαρίσματα, δηλαδὴ τὸν θεῖο πλοῦτο τῆς ψυχῆς, ἡ πρωτόγονη κοινωνία τὰ θεωρεῖ ΤΑΜΠΟΥ, καὶ διδάσκει τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὰ… “βδελύσσονται”!».
«Τότε οἱ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ φωτογραφίζουν τὸν ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΑΡΒΙΝΙΣΜΟ, τὸ καταστατικὸ τῆς πρωτόγονης κοινωνίας, ὅπου γιὰ νὰ κρατηθεῖ κάποιος στὴν θέση του γίνεται ἀνταγωνιστικὸς πρὸς τοὺς ἄλλους, τοὺς ὁποίους βλέπει ὡς ἐχθροὺς ποὺ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ! Ὅπως δείχνουν τὰ πράγματα, γιὰ κάποιους ποὺ ἔχασαν τὴν αἰδὼ καὶ “ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ” στὴν πρωτόγονη κοινωνία, τὸ ἄν κάποια ὁμάδα θὰ πάρει τὸ πρωτάθλημα, ἰσοδυναμεῖ μὲ ὑπακοὴ στοὺς ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ, καὶ ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὰ θύματα τῶν ἀκραίων ὀπαδῶν, ἰσοδυναμεῖ μὲ ἀποφυγὴ τῶν… “ταμποῦ”! Προφανῶς ἔγινε τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὰ παιδιὰ ποὺ ἐπέμεναν, ὅτι κοιτάζοντας κάποιους ἀπὸ τὴν “κλειδαρότρυπα” τῆς τηλεκόλασης, ἡ βία τοὺς φαινόνταν μᾶλλον “ἀστεία”, παρὰ σοβαρή· τὰ ὁποῖα βεβαίως παιδιά, θὰ δίνουν “χαρὰ” σἐ ἐκεῖνον ποὺ διοικεῖ τὴν κοινωνία μας ὡς ΖΟΥΓΚΛΑ… Εὐγένειε, ἐπειδὴ εἶναι ἐλεύθεροι ἀπὸ δραστηριότητες, οἱ παῖκτες μέσα στὸ σπίτι τοῦ παιχνιδιοῦ, καὶ δὲν ἔχουν τίποτα ἄλλο νὰ κάνουν γιὰ νὰ περάσουν τὸν χρόνο τους δίχως νὰ τρελαθοῦν, ἐπιδεικνύουν μπροστὰ σὲ χιλιάδες θεατὲς τόσες ἀσχήμιες! Ὁ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ τοὺς ἀναγκάζει, μὲ τὴν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ! Αὐτὸ δὲν συνέβη σὲ ὅλα τὰ σπίτια μὲ τὸν ὑποχρεωτικὸ ἐγκλεισμό; Δὲν “ἀρρώστησαν” οἱ περισσότερες οἰκογένειες; Μήπως μᾶς ἑτοιμάζουν κι ἄλλη πανδημία, καὶ θέλουν νὰ τὸ πάρει ἀπόφαση ὁ κόσμος, ὅτι στὸ ἑξῆς θὰ ζεῖ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΒΙΑ; Μήπως αὐτὲς οἱ ἐκπομπὲς εἶναι ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;».
«Τὸ πιστεύω ὅτι μιλᾶμε γιὰ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ἐκτὸς κι ἄν ἀντισταθοῦμε στὴν ἄγρια φυλὴ τοῦ διαβόλου, ποὺ ἀπαιτεῖ νὰ συλήσει τὴν κοινωνία μας, καὶ ζητήσουμε φώτιση, νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν Ἱερὴ Οἰκογένεια τοῦ Χριστοῦ. Ἡ σύληση ἀπὸ τὸ κακό, γίνεται καὶ ἀπὸ τὸν τρόπο λειτουργίας τῆς τηλεκόλασης, ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ παθιάζεται. Παρακολουθώντας κάποιος, εἶναι σὰν νὰ ἔχει στὴν διάθεσή του ἕνα ὄργανο ποὺ ὑπακούει στὴν θέλησή του. Ἐκεῖ τὸ πραγματικὸ ἀναπληρώνεται ἀπὸ ἕνα εἶδος ὑποκατάστατου τῆς πραγματικότητας, ποὺ “ἐπεκτείνει” τὴν ἀνθρώπινη θέληση. Σὰν ὁ τηλεθεατὴς νὰ ἐγκαταλείπει τὴν ἀνθρώπινη ἐξάρτηση ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς περιορισμούς, γιὰ νὰ συμμετάσχει σὲ ἕναν κόσμο “ἐξουσίας”, ὅπου ὅλα εἶναι δυνατὰ καὶ ἀπρόβλεπτα! Τὸ μεῖγμα τοῦ φανταστικοῦ καὶ τοῦ πραγματικοῦ, εἶναι σὰν νὰ ἐπιβεβαιώνουν τὴν μετάβαση σὲ ἕναν ἄλλο κόσμο, ὅπου μέσα ἀπὸ τὶς πράξεις τῶν ἠθοποιῶν καὶ τῶν συμβόλων ποὺ χρησιμοποιοῦν, τοῦ ἐπιτρέπει τὴν πραγματοποίηση τοῦ ἀνόμου ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ, ποὺ στὴν πραγματικότητα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ πράξει. Ἡ μικρὴ ὀθόνη φέρνει τὸν θεατὴ σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν κόσμο ὅπου ἐκτείνονται τὰ ὅρια τοῦ “δυνατοῦ”, ἐπιτρέποντας στὴν θέληση νὰ ἐπιφορτιστεῖ μὲ “δύναμη”. Ἡ μετουσίωση τοῦ πραγματικοῦ καὶ τοῦ φανταστικοῦ ΣΕ ΘΕΑΜΑΤΙΚΟ, δίνει τὴν ψευδαίσθηση τῆς “προόδου”, δίνοντας παράλληλα στὸν θεατὴ τὴν ψευδαίσθηση μιᾶς “ὑπερφυσικῆς” δύναμης νὰ βιώνει τὸ συμπτωματικό, δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ συμβαίνει χωρὶς νὰ τὸ προγραμματίσει, χωρὶς νὰ τὸ ἐπιλέξει, ἤ χωρὶς νὰ τὸ προβλέψει! Τοῦ δίνει τὴν ψευδαίσθηση τῆς ἔνταξης τῆς κοινωνίας ποὺ δίνει ἀσφάλεια, παρόλο ποὺ συνδέεται μὲ ἕναν κόσμο “θαυμάτων”. Ὁ ἴδιος νομίζει τὸν ἑαυτό του κυρίαρχο τῆς πραγματικότητας, ἀλλὰ στὴν οὐσία “προσαρμόζεται” στὴν πρωτόγονη κοινωνία, ἡ ὁποία εἶναι ἀποφασισμένη νὰ δείξει στὸν θεατή, ὅτι ἡ “μοῖρα του” βρίσκεται στὸ… πρωτόγονο! Δὴλαδή, Ζήνων, ἡ τηλεκόλαση εἶναι ΑΠΟΛΥΤΗ, πὼς ὅσο ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀκινητοποιημένος μπροστά της, εἶναι “κυρίαρχος” τῆς ζωῆς του, ἀφήνοντάς τον νὰ νομίζει, ὅτι ὁ προσωπικὸς ἀριθμὸς ποὺ θέλει νὰ τοῦ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σὲ λίγο, θὰ τὸν συνδέσει μὲ ἕναν κόσμο “θαυμάτων”! Ἡ τηλεκόλαση πιστεύει —καὶ ὁ διάβολος συμφωνεῖ— πὼς μὲ τὴν “κοινωνικοποίηση”, κατάφερε τὴν συμπαγῆ ἐπιρροὴ τῆς πρωτόγονης πραγματικότητας πάνω στὸν Ἕλληνα, καὶ πὼς αὐτὸς ΔΕΝ ἔχει “πρόβλημα” ταυτότητας! Ὅτι δηλαδὴ ὁ Ἕλληνας ἔγινε τόσο ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΟΣ καὶ ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ, ὥστε ΕΠΑΨΕ ΝΑ ῬΩΤΑΕΙ, “ποιὸς εἶμαι;”, ἐπειδὴ ἡ ἴδια ἡ τηλεκόλαση, καθόρισε τὴν ταυτότητά του· θεωρώντας “αὐτονόητο” ὅτι θὰ τοῦ βάλει στὸ χέρι καὶ τὴν ψηφιακὴ ταυτότητα… Μὲ τὰ ῥιάλιτι, ξάδερφε, ἡ τηλεκόλαση “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ” τὴν ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ! Γιὰ νὰ μὴν εἶναι ὅμως “ἀναπολόγητη”, μᾶς καθιστᾶ ὅλους ΣΥΝΕΝΟΧΟΥΣ ΤΗΣ, ὥστε παραχωρώντας ἐμεῖς τὴν ΕΜΜΕΣΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΜΑΣ, νὰ μπορεῖ μὲ τὴν δαιμονικὴ μανία της, νὰ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ! Τὰ “ἐπεισόδια ἀπὸ τὸ μέλλον” λένε ὅτι ὁ τύραννος θὰ στοιβάζει τοὺς ἀνθρώπους μέσα σὲ εἰδικοὺς ΣΤΑΒΛΟΥΣ, χωρὶς νὰ εἶναι μεταξύ τους οἰκογένεια, καὶ —τὸ λιγότερο— θὰ τοὺς ὑποχρεώνει νὰ ζοῦν σὲ πρωτόγονες συνθῆκες, μέσα στὴν ψυχολογικὴ βία τῶν πρωτόγονων ἐνστίκτων! Τὰ ῥιάλιτι μᾶς δίνουν μιὰ μικρὴ γεύση, σὰν ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ! Ἐκεῖνος ποὺ θὰ συνεχίζει νὰ παρακολουθεῖ κάποιους ξένους ἀνθρώπους, ἀπὸ τὴν κλειδαρότρυπα τῆς ὀθόνης του, εἶναι σὰν νὰ κλείνει ἀπὸ τώρα θέση στὴν ζωὴ τοῦ ΣΤΑΒΛΟΥ! Ἡ ἀδυσώπητη μάχη γιὰ τὴν ἐπιβίωση, τῆς θεωρίας τοῦ κοινωνικοῦ δαρβινισμοῦ, εἶναι ἀπὸ μόνη της ἕνας ἐφιάλτης, ἤ ὅλος ὁ κόσμος τῶν “θαυμάτων” ποὺ ἐκπέμπει ἡ τηλεκόλαση, ὅπου ὁ ΘΥΤΗΣ εἶναι ἕνας, καὶ οἱ ὑπόλοιποι τὰ θύματά του!».
«Πραγματικά, Εὐγένειε, μπερδέψαμε τὸ πραγματικὸ μὲ τὸ φανταστικό, καὶ ἀφήσαμε τὸν τύραννο νὰ νομίζει, ὅτι θὰ μᾶς ὑποδείξει τὸν τρόπο ποὺ θὰ ζήσουμε, ὡς λαός. Χρειάζεται νὰ τὰ πάρουμε ὅλα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Τὰ πράγματα εἶναι κουκιὰ μετρημένα· ὁ Χριστὸς μᾶς ἔδωσε τὴν συνείδηση, καὶ γιὰ νὰ ΖΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, ὀφείλουμε νὰ γίνουμε δοῦλοι της! Μία διαταγὴ πρέπει νὰ ἔχει ἀπόλυτη ἰσχὺ γιὰ ἐμᾶς, ἡ διαταγὴ τῆς συνείδησής μας! Ἀκόμα καὶ ὅταν αὐτὴ εἶναι ΔΥΣΚΟΛΗ, ἤ μᾶς δημιουργεῖ “κινδύνους”, ἐπειδὴ οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς ζητᾶνε νὰ ἐπιβάλλουν ἐνέργειες παράνομες καὶ ἄδικες. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ζητάει νὰ μᾶς ὑψώσει. Θέλει νὰ στηρίξουμε τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ τὴν ἐλπίδα μας στὴν Πρόνοιά Του, ὥστε στὴν ζωή μας νὰ κυριαρχήσει τὸ πνεῦμα! Θέλει νὰ πλημμυρίσει τὸ ἐσωτερικό μας ἀπὸ τὸν πόθο μιᾶς ζωῆς ΑΝΩΤΕΡΗΣ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ! Θέλει νὰ μᾶς δείξει τὴν ἀληθινή, τὴν βαθιὰ ἀξία τῆς ζωῆς, τὸν ἀληθινὸ ἄνθρωπο· γι’ αὐτὸ μᾶς δίδαξε, “ΤΑ ΑΝΩ ΖΗΤΕΙΤΕ, ΤΑ ΑΝΩ ΦΡΟΝΕΙΤΕ!”. Ὅταν ὁ πιστὸς νέος δίνει ἐμπιστοσύνη σὲ αὐτά, καὶ ἀνεβαίνει πνευματικά, γίνεται ὅλο καὶ πιὸ ἁπλός. Ἡ σκέψη του ξεκαθαρίζει καὶ καταλαβαίνει, ὅτι “ἔστι πορισμὸς μέγας ἡ εὐσέβεια μετὰ αὐταρκείας*”. Εἶναι δηλαδὴ πηγὴ κέρδους μεγάλου ἡ εὐσέβεια, ὅταν συνοδεύεται ἀπὸ ὁλιγάρκεια. Ἡ ἁπλότητα ἔχει μέσα της ΜΕΓΑΛΕΙΟ, καὶ γι’ αὐτὸ δὲν διστάζει νὰ “κατεβεῖ”, ἀφοῦ εἶναι μία σύνθεση ἀρετῶν: ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗΣ, ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ, ΑΙΔΟΥΣ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΗΘΙΚΟΥ ΒΑΘΟΥΣ! Ὁ πιστὸς νέος ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι ἁπλός, ἀνήκει σὲ Ἐκεῖνον ποὺ ἦρθε νὰ ἀναποδογυρίσει τὸ “κατεστημένο”! Ὅ,τι μεγάλο, εἶναι ΑΠΛΟ!».
16 τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες, μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες, ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι. μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ’ ἑαυτοῖς.
17 μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες. προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· 18 εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες.
19 μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος.
20 ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.
21 μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.
16 Νὰ ἔχετε μεταξύ σας τὰ ἴδια φρονήματα, τὶς ἴδιες πεποιθήσεις καὶ κατευθύνσεις. Μὴν ἔχετε ὑψηλὸ φρόνημα γιὰ τὸν ἑαυτό σας (καὶ μὴν ζητᾶτε διακρίσεις καὶ τιμές), ἀλλὰ νὰ συγκαταβαίνετε μὲ ἀγάπη καὶ νὰ συναναστρέφεσθε μὲ ἁπλότητα τοὺς ταπεινούς. Μὴν αὐταπατᾶσθε καὶ φαντάζεσθε γιὰ τὸν ἑαυτό σας ὅτι εἴστε ἐσεῖς συνετοὶ καὶ φρόνημοι (ὥστε νὰ μὴν σᾶς χρειάζεται συμβουλὴ καὶ καθοδήγηση ἀπὸ τοὺς ἄλλους). 17 Ποτὲ νὰ μὴν ἀποδίδετε κακὸ ἀντὶ κακοῦ, ἀλλὰ νὰ λαμβάνετε πρόνοια καὶ φροντίδα, ὥστε νὰ φέρεσθε καλὰ καὶ νὰ πράττετε τὰ καλὰ σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς φίλους καὶ τοὺς ἐχθρούς. 18 Καθόσον ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐσᾶς, νὰ ἔχετε εἰρήνη μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. 19 Νὰ μὴν ἐκδικεῖτε καὶ νὰ μὴν ὑπερασπίζετε τὸν ἑαυτό σας ἀπέναντι ἐκείνων ποὺ σᾶς ἀδικοῦν, ἀγαπητοί, ἀλλὰ ἀφῆστε ἐλεύθερο τόπο νὰ ἐνεργήσει ἡ δίκαια ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐναντίων ἐκείνων ποὺ σᾶς ἀδικοῦν. Διότι εἶναι γραμμένο· “Εἰς Ἐμὲ ἀνήκει ἡ ἐκδίκησις· Ἐγὼ θὰ ἀνταποδώσω τὸ δίκαιο”, λέει ὁ Κύριος. 20 Κάνετε κάτι πολὺ περισσότερο· δηλαδὴ ἐὰν πεινάει ὁ ἐχθρός σου δώς του ψωμί, ἐὰν διψάει φέρτου νερὸ νὰ πιεῖ· διότι ἄν αὐτὰ τὰ καλὰ πράττεις, εἶναι σὰν νὰ βάζεις σωροὺς ἀπὸ ἀναμμένα κάρβουνα στὸ κεφάλι του. (Αὐτὸς δηλαδὴ θὰ καταληφθεῖ ἀπὸ φλογερὲς τύψεις συνειδήσεως καὶ θὰ δοκιμάσει μεγάλη ντροπὴ γιὰ τὸ κακό, ποὺ σοῦ ἔκανε. 21 Νὰ μὴν νικιέσαι ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ νὰ μὴν κυριαρχεῖσαι ἀπὸ ὀργὴ καὶ ἐκδίκηση ἐναντίον αὐτοῦ, ποὺ σἐ ἀδίκησε, ἀλλὰ νὰ νικᾶς τὸ κακὸ μὲ τὴν καλοσύνη καὶ τὰ ἀγαθά σου ἔργα. (Ῥωμ, 12, 16-21)
* Α΄Τιμ. 6,6
Ἡ διδαχὴ γιὰ τὴν αἰδώ, τὴν συνείδηση καὶ τὴν ἁπλότητα, εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ, ποὺ μᾶς ἄφησε ὁ ἀγαπημένος πατέρα μας Ἀρχιμ. Λεωνίδας Διαμαντόπουλος
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΠΕΤΕΡ ΜΠΕΡΓΚΕΡ καὶ ΤΟΜΑΣ ΛΟΥΚΜΑΝ (ΗΠΑ 1966 καὶ Ἑλλάδα 2003)
ΖΑΝ ΚΑΖΝΕΒ, Ο ἄνθρωπος τηλεθεατής, ἤ ἡ TV σὰν ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ (Γαλλία 1974 καὶ Ἑλλάδα 1979)
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
