«ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ ΙΣΙΩΜΑ!», εἶπα ἀπογοητευμένος στὸν Κρατερό, τὸν φίλο μου, καὶ κλείνοντας τὴν διαφήμιση ποὺ εἴδαμε στὸ διαδίκτυο, ἄρχισα νὰ βγάζω τὰ βιβλία ποὺ χρειαζόμασταν γιὰ τὴν ἐργασία.
«Ζωσιμά, ἄν δὲν παινέψεις τὸ σπίτι σου θὰ πέσει νὰ σὲ πλακώσει, καὶ τὸ Σπίτι μας εἶναι ἡ πίστη ποὺ βλασταίνει στὴν πατρίδα μας!».
Στὴν ἀπάντηση τοῦ Κρατεροῦ κούνησα τὸ κεφάλι.Ἡ διαφήμιση ποὺ ἔφτιαξε ἡ ὁμάδα τῶν γονιῶν μου ἄρχισε νὰ προβάλλεται μὲ ἐπιτυχία, ὅπως εἶπαν, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ εἶδα, ἐμένα μὲ θύμωσε! Εἶχαν ντύσει στὰ λευκὰ ἕναν ἀνόητο ποὺ ἔκανε τὸν “Θεό”, ὁ ὁποῖος κατέβαζε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ διάφορα ἀντικείμενα σὲ γιγάντιες διαστάσεις, ὑποτίθεται ὡς δῶρο πρὸς τοὺς ἀνθρώπους —θαῦμα προσφορὲς— κι αὐτοὶ χαίρονταν γιὰ τὶς… δυνατότητές του! “Ἔβγαζε μάτι” ὅτι ἡ πρόθεσή τους ἦταν νὰ συμφιλιώσουν τὸν κόσμο μὲ τὶς πανουργίες τοῦ διαβόλου, στηρίζοντάς τον νὰ ἁρπάξει μὲ τὶς πλάνες τεραστίων διαστάσεων τὴν παγκόσμια ἐξουσία ποὺ ἤθελε… Οἱ γονεῖς μου προάχθηκαν σὲ ὑψηλότερες θέσεις στὴν ἑταιρεία ποὺ δουλεύουν, καὶ τοὺς ζηλεύουν ὅλοι! Προχθὲς ποὺ πέρασα ἀπὸ τὸ γραφεῖο τους, συζητοῦσαν μὲ τὸν ἰδιοκτήτη τῆς διαφημιστικῆς ἑταιρείας, καὶ ἔκατσα σὲ μία ἄκρη γιὰ νὰ περιμένω. Δὲν ξέρω πόσο καλὸ ἦταν ποὺ ἄκουσα τὸν πατέρα μου νὰ τὸν ῥωτάει, γιὰ τὶς πιθανότητες νὰ διαμαρτυρηθεῖ ὁ κόσμος γιὰ τὴν προσβολὴ τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματός του. Ὁ ἰδιοκτήτης κοίταξε καὶ τοὺς δύο γονεῖς μου μὲ ἀλαζονεία, καὶ γεμάτος περιφρόνηση εἶπε ὅτι ἡ διαφήμιση καθοδήγησε τὸν κόσμο νὰ πάει “μπροστά”, καὶ νὰ ξεχάσει αὐτὰ ποὺ ἔλεγε παλιότερα γιὰ τελώνια τῆς βλασφημίας, τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τῆς ὑπερηφάνειας, τῆς φιλαρέσκειας, ἤ τῆς φλυαρίας καὶ ἀνοησίας κ.τ.λ. Ὅπως τοὺς κοίταζε παρατεταμένα μὲ τραχιὰ “ἐπιχειρηματικὴ” ἔνταση στὸ βλέμμα, τὸ πρόσωπό τους παρέμενε παγερὰ ἀνέκφραστο, σημάδι ὅτι δὲν εἶχαν δική τους γνώμη —ἔτσι τὸ ἐξέλαβα. «Χθὲς πολὺ ἀργὰ τὸ βράδυ, ποὺ γύριζα στὸ σπίτι, γινόταν πάλι μεγάλος καυγὰς ἀνάμεσα στὶς δύο γειτονιὲς… Τὸ πιστεύεις ὅτι τὰ παιδιὰ ἤθελαν νὰ ξεκάνουν τὸ ἕνα τὸ ἄλλο; Ὅταν κατάλαβα ὅτι βρέθηκα ἀνάμεσα στὰ ἐχθρικὰ πυρά τους, φοβήθηκα! Φτάνοντας στὸ σπίτι εἶχα καταλήξει, ὅτι στὴν προσπάθειά του ὁ ὑπεράνθρωπος νὰ ἐπιβάλλει τὴν ἐξουσία του πάνω στοὺς άλλους, ἀναισθητοποιεῖται γιὰ νὰ “προσπερνάει” τὰ κενά του! Κι ὅμως, ἡ ἐξουσία εἶναι εὐθύνη γιὰ τὴν φροντίδα τοῦ ἄλλου, γιὰ τὴν προστασία του… ». Κοντοστάθηκα γιὰ νὰ ζυγίσω ἄν θὰ μιλοῦσα ἐλεύθερα, ἀλλὰ τὸ παράπονο γιὰ τοὺς γονεῖς μου μὲ ἔπνιγε, καὶ ὁ Κρατερὸς ἦταν τῆς ἐμπιστοσύνης μου. «Ὅταν ὅμως ὁ ὑπεράνθρωπος ἀφήνει πίσω τὶς παλιὲς ἰδέες καὶ ἀλλάζει ἐκ διαμέτρου τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς του, γίνεται ἀσυνεπής! Οἱ γονεῖς μου ἔπεισαν ἀπὸ καιρὸ τὸν ἑαυτό τους ὅτι δὲν θὰ ἐπέτρεπαν νὰ δημιουργηθεῖ χάσμα γενεῶν μεταξύ μας, καὶ γι’ αὐτὸ θὰ μὲ ἄφηναν νὰ ἀπελευθερώσω τὸ ἀντιδραστικὸ στοιχεῖο ποὺ “μοῦ καταπίεζαν”, μεγαλώνοντάς με. Ἕνας γνωστός τους ψυχολόγος ἐπέμενε, πὼς ἡ ἔλλειψη ὁρίων θεωρεῖται μέσο αὐτοπραγμάτωσης, καὶ πὼς ἔπρεπε νὰ μὲ ἀποδεσμεύσουν ἀπὸ τὶς προσωπικές τους προσδοκίες, ἄν ἤθελαν νὰ συγκροτήσω μία δική μου ἰσχυρὴ προσωπικότητα. Καταλήγοντας ὅτι στὸν ἄνθρωπο “ἡ ψυχολογία εἶναι τὸ πᾶν”, καὶ ὅτι εἶναι ἀπαραίτητο νὰ νοιώθω καλὰ μὲ τὸν ἑαυτό μου, ἄρχισαν νὰ μοῦ δίνουν πολλὰ λεφτά, χωρὶς νὰ ῥωτᾶνε ποὺ πάω καὶ τί κάνω… Τώρα ποὺ τὸ σκέφτομαι, μὲ τὸν τρόπο τους εἶναι σὰν νὰ μοῦ ἀπαγορεύουν νὰ τοὺς ῥωτήσω μὲ τὴν σειρά μου, τὸν λόγο ποὺ ζοῦν σὰν τὰ παιδιὰ τῶν συμμοριῶν ποὺ γιὰ νὰ ἐπιβληθοῦν, καταστρέφουν!».
«Κοίτα, ἡ γνώμη μου εἶναι νὰ πεῖς στοὺς γονεῖς σου νὰ ἐκκλησιαστεῖτε ὅλοι μαζί. Ἀφοῦ εἶχες πεῖ ὅτι ζούσατε πνευματικὰ ὅταν ἤσουν μικρός, θὰ εἶναι εὔκολο. Ὅταν δεῖ ὁ Χριστὸς ὅτι θέλουμε νὰ κάνουμε κάτι τῆς προκοπῆς, ἀλλὰ δὲν ξέρουμε τὸν τρόπο, μᾶς φωτίζει πάντα γιὰ τὸ πρῶτο σωστὸ βῆμα!».
Κάτι μέσα μου ἀντέδρασε στὴν ἰδέα νὰ ἐκκλησιαστῶ, δὲν ἤθελα οὔτε νὰ τὸ σκέφτομαι. «Ἄν ἤμουν πιὸ ἤρεμος ἴσως νὰ πήγαινα», εἶπα ἀόριστα, νοιώθοντας ἕνα ἀνακάτεμα.
«Εἶσαι ἀκόμα ἐκνευρισμένος μὲ τὸν Λυσίμαχο; Ζωσιμά, δὲν ἔκανε “σκονάκι”, ὅλοι λένε ὅτι ἄξιζε τὸ δεκαοχτὼ στὸ διαγώνισμα! Μόλις πῆρε τὸν ἑαυτό του στὰ σοβαρὰ παρουσίασε ἀπίστευτη ἄνοδο, ἀπὸ τὴν φιλότιμη προσπάθεια ποὺ κάνει μὲ τὸ διάβασμα. Σοῦ τὸ ξαναλέω, μοῦ ζήτησε νὰ τὸν στηρίξω στὰ μαθήματα ποὺ ἔχει κενά. Δὲν ἔχεις δίκιο νὰ τοῦ κάνεις πόλεμο!».
Μιὰ ζωὴ ὁ Λυσίμαχος ἦταν ἀπὸ τοὺς τελευταίους μαθητές! Κι ἐγὼ θὰ μποροῦσα νὰ “κλέψω”, καὶ ἀπὸ μέτριος νὰ γινόμουν ἄριστος μαθητής, ἀλλὰ θὰ ἤξερα ὅτι δὲν ἔπρεπε οἱ γύρω νὰ λένε “ἔγινες ἄλλος ἄνθρωπος, θὰ πᾶς μπροστὰ στὴν ζωή σου”! «Ἐγὼ δὲν πιστεύω ὅτι κάποιος σὰν τὸν Λυσίμαχο, μπόρεσε ἔτσι ἁπλὰ νὰ τὰ βρεῖ μὲ τὸν ἑαυτό του! Κάποιο λάκκο ἔχει ἡ φάβα!».
«Ἁπλὸ δὲν εἶναι τίποτα. Τὸν ἄκουσα νὰ εὔχεται, νὰ ὑπῆρχε χαρὰ ποὺ δὲν εἶναι ψεύτικη, καὶ τοῦ μίλησα γιὰ τὸν π. Πηγάσιο, τὸν πνευματικό μου· ποὺ ἅπλωσε μπροστά μου τοὺς θεοφόρους Πατέρες, ποὺ μιλᾶνε γιὰ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Κάποια στιγμὴ ὁ Λυσίμαχος εἶπε ὅτι θὰ ἐρχόταν μαζί μου ὅταν θὰ πήγαινα γιὰ ἐξομολόγηση, καὶ ἔκτοτε παίρνει τὸν ἑαυτό του στὰ σοβαρά. Σὲ κάποιους τοὺς παίρνει μία ζωὴ γιὰ νὰ ὑπερισχύσουν τῆς ἁμαρτίας, καὶ νὰ ἀσκοῦν τὶς δυνάμεις τοῦ πνεύματος καὶ τοῦ σώματός τους μὲ τρόπο, ὥστε αὐτὲς νὰ μὴν δουλεύουν γιὰ τὴν ἁμαρτία, ἀλλὰ νὰ μπαίνουν στὴν ὑπηρεσία τοῦ Χριστοῦ! Ὁ Λυσίμαχος τὸ βρῆκε ἐγκαίρως!».
Ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μῆ πέσῃ*! Ἀντήχησαν μέσα στὴν ψυχή μου τὰ λόγια τοῦ πατρὸς Ζωσιμά, τοῦ πνευματικοῦ τῶν γονιῶν μου, ποὺ κοιμήθηκε ὅταν ἤμουν μικρός. Τὰ λόγια αὐτὰ τὰ βλέπω καθημερινὰ στὸν τοῖχο τοῦ δωματίου μου, πάνω σὲ μία εἰκόνα. Ἀπὸ ὅταν θυμᾶμαι τὸν ἑαυτό μου, ὁ π. Ζωσιμὰς ἦταν μονίμως στὶς συζητήσεις μας, καὶ οἱ γονεῖς μου μὲ μεγάλωναν σύμφωνα μὲ τὶς συμβουλές τοῦ “φύλακά τους”. Μοῦ ἔδωσαν τὸ ὄνομά του ὡς ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης ποὺ μὲ τὴν ἄγρυπνη πατρότητα τοὺς ἀσφάλιζε στὴν πνευματικὴ ποίμνη, καὶ γιὰ ὅλη τὴν εὐλογημένη πορεία τῆς οἰκογένειάς τους. Μὲ τὸν ἑπόμενο πνευματικὸ τους οἱ γονεῖς μου, τώρα ποὺ τὸ παρατηρῶ, ἔγιναν περισσότερο… φίλοι μαζί του! Σταδιακὰ σταμάτησαν εἶτε νὰ ἐξομολογοῦνται, εἶτε νὰ ἐκκλησιάζονται, ἀλλὰ μιλᾶνε πολύ συχνὰ μαζί του στὸ τηλέφωνο γιὰ… δουλειές! Δὲν σχολιάσαμε ποτὲ ὥς τώρα, ποὺ βρίσκομαι στὸ γυμνάσιο, ὅτι οἱ πνευματικὲς συζητήσεις ἔχουν σταματήσει μέσα στὸ σπίτι· δὲν τὸ πρόσεξε κανείς! Μάλιστα τὸ διαδίκτυο γέμισε καὶ πάλι μὲ τὶς φωτογραφίες ἀπὸ τὴν τελευταία φιλανθρωπικὴ χοροεσπερίδα ποὺ ὀργάνωσαν οἱ γονεῖς μου γιὰ τὴν ἐκκλησία, ὅπου λόγῳ τῶν διασυνδέσεών τους, στὸ κέντρο διασκέδασης ἐπικρατοῦσε τὸ ἀδιαχώρητο. Στὶς περισσότερες φωτογραφίες πρωτοστατοῦσαν οἱ γονεῖς μου μὲ τὸν συγκεκριμένο ἱερωμένο, ποὺ τσούγκριζαν τὰ ποτήρια τους παρέα μὲ κάποιους ἄλλους… Ὅλοι τοὺς ἀναγνώριζαν “δύναμη”, χωρὶς ὅμως ἐκείνοι νὰ εἶναι “δυνατοί”! Ὁ π. Ζωσιμὰς ἔλεγε πὼς τὸ παιδί εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς οἰκογένειάς του, ἀλλὰ οἱ γονεῖς τοῦ Λυσίμαχου εἶχαν διαλύσει τὴν οἰκογένειά τους. Τὸ παιδί τους μεγάλωνε στοὺς δρόμους καὶ ἔλεγε ὅτι τὰ πάντα ἦταν ἀνούσια… «Δὲν νομίζω Κρατερέ, ὅτι οἱ γονεῖς τοῦ Λυσίμαχου μποροῦσαν νὰ συμβουλέψουν τὸ παιδί τους. Πιστεύω, πὼς ὅταν ἡ οἰκογένεια δὲν μπορεῖ νὰ διακρίνει τὰ προβλήματα ποὺ τὴν ταλανίζουν, ζεῖ μέσα στὴν βαρβαρότητα!».
Ὁ Κρατερὸς μὲ κοίταξε μέσα στὰ μάτια, καὶ μοῦ τράβηξε τὴν προσοχή. «Μὲ τὴν πίστη στὸν Χριστό, ὁ ἄνθρωπος χωρὶς νὰ ἔχει κάτι, κατέχει τὰ πάντα! Βλέποντας ὁ Λυσίμαχος τὸν π. Πηγάσιο νὰ θυσιάζεται ὁ ἴδιος, γιὰ νὰ τοῦ “μεταγγίσει” στὸ ἐλάχιστο τὴν ἀξία ποὺ ἀπέκτησε ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Ἰησοῦ, ἐκεῖνος συνάντησε τὴν αὐθεντικότητα ποὺ λαχταροῦσε! Ἦταν φανερὸ ὅτι πρῶτα ἡ ψυχὴ τοῦ Λυσίμαχου διδάχτηκε τὴν ἀξία της, καὶ μετὰ ἔφτασε στὴν μετάνοια! Ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος εἶναι Ἀγάπη, εἶναι ὁ Ὕψιστος. Ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ φέρεται σὲ ἐμᾶς τὰ Δημιουργήματά Του, γευόμαστε τὴν καλοσύνη Του ἀλλὰ διδασκόμαστε καὶ τὴν ἀξία μας στὴν αἰωνιότητα! Ἀπὸ μόνοι μας οὔτε μποροῦμε νὰ ἀποδείξουμε ἀλλιῶς τὴν ἀξία μας, οὔτε μποροῦμε νὰ τὴν προστατεύσουμε ἀπὸ τὸν διάβολο, ποὺ πασχίζει νὰ μᾶς τὴν μαγαρίσει. ΑΝΩΤΕΡΟΣ σὲ ποιότητα ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΦΕΡΕΤΑΙ ἔντιμα, σὲ αὐτοὺς ποὺ ἔχει ὑπὸ τὶς ἐντολές του. Ἡ ποιότητά του φαίνεται ὅταν τοὺς βοηθάει νὰ γίνουν κι αὐτοὶ ποιοτικότεροι, ἐπειδὴ τοὺς ἀγαπάει καὶ τοὺς προστατεύει! Κάποιος ποὺ εἶναι ἴσος μὲ ἐμᾶς δὲν μπορεῖ νὰ διδάξει τὴν ψυχή μας γιὰ τὴν ἀξία της, μόνο ὁ Ὕψιστος, ποὺ πέθανε γιὰ ἐμᾶς! Ζωσιμά, στὴν ἱεράρχηση γίνεται σύγκριση καὶ φαίνεται ποιὸς εἶχε τὴν ποιότητα νὰ κρατάει τὴν θέση του, ἤ ποιὸς τὴν πρόδωσε καὶ βάλθηκε νὰ τὰ κάνει ὅλα ἴσιωμα, πολεμώντας τὸν ἄλλο…».
Λέγοντας “πολεμώντας τὸν ἄλλο” ὕψωσε τὰ φρύδια, δείχνοντας μὲ τρόπο ἐμένα, γιὰ τὸν πόλεμο ποὺ ἔκανα στὸν Λυσίμαχο. Τοὺς εἶχα ἀκούσει νὰ συζητᾶνε, ἀλλὰ δὲν εἶχα δώσει σημασία. Ἔλεγε ὁ Κρατερὸς στὸν Λυσίμαχο ὅτι ἡ θυσία βλασταίνει καρποὺς, καὶ ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἀμφισβητήσει κανείς! Ὅτι ὅλα στηρίζονται στὸ Αἷμα ποὺ ἔδωσε ὁ Κύριος γιὰ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν φρίκη τῆς ἁμαρτίας, καὶ πὼς δὲν ὑπῆρχε κάτι μεγαλύτερο γιὰ νὰ Τοῦ ζητήσουμε! Δὲν εἶχα σκεφτεῖ ποτὲ ὅτι ὁ Θεάνθρωπος γεννήθηκε στὴν γῆ γιὰ ἐμένα, ἤ ὅτι … ΠΕΘΑΝΕ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ! Ξαφνικὰ ἔνοιωσα τὴν βαθιὰ ἀνάγκη νὰ τὰ πάρω ὅλα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ νὰ παραδεχτῶ στὸν ἑαυτό μου, πὼς ἀκούγοντας τὴν φαντασία μου ὅτι ὁ Λυσίμαχος “μειονεκτεῖ” δίπλα μου, ἐγὼ “ἀπολάμβανα” τὸν ἑαυτό μου! Μόλις ἄρχισαν οἱ ἄλλοι νὰ τοῦ ἀναγνωρίζουν ὅτι βελτιώνεται ἐγὼ συγχιζόμουν, ποὺ ἔχανα τὴν χαμερπὴ “ἱκανοποίηση” τῆς ὑποτίμησής του! Ἀντιμετώπισα σὰν “πεθαμένος” τὸ γεγονός, ὅτι ἐνῶ ἕνα παιδί “θεριζόταν” στοὺς δρόμους, αὐτὸ τώρα πάλευε γιὰ νὰ “τρυγήσει” ἀπὸ τὰ βιβλία! “Η ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΤΗΡΙΖΕΣΑΙ!”. Τὰ λόγια τοῦ π. Ζωσιμὰ ποὺ εἶχαν διαμορφώσει τὴν ψυχὴ τοῦ πατέρα μου, ἀπὸ τὰ χρόνια τῶν σπουδῶν του ἀκόμα, εἶχαν σπάσει μὲ ὁρμὴ τὰ “ἀναχώματα” τῆς παράδοσης ἄνευ ὅρων, ποὺ τὰ μάντρωναν στὸ πίσω μέρος τοῦ μυαλοῦ, καὶ δὲν μποροῦσα ἄλλο νὰ ἀγνοήσω ὅτι εἶχαν εἰσρεύσει στὸν πυρήνα τῆς ὕπαρξής μου! Μπροστά τους, ἡ ἄξεστη προτροπὴ τῆς διαβολικῆς ὑπερηφάνειας, νὰ μὴν βλέπω τὴν πραγματικότητα, ὑποχώρησε ντροπιασμένη ἄφήνοντας ἀβάσιμη τὴν πραγματικότητα ποὺ “ἀπαιτοῦσα”. Πρῶτος ἀπὸ ὅλους ἐγὼ ἤθελα νὰ ζῶ ὡς ὑπεράνθρωπος, δηλαδὴ νὰ εἶμαι “περισσότερο ἄνθρωπος” ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους! Ἔβρισκα στὴν ἀνθρωπιά ποὺ εἶχα, “εὐτέλεια”, καὶ περιφρονοῦσα ἀπροκάλυπτα τὴν ἴδια τὴν ὕπαρξή μου, τὴν ἀπαξίωνα, κάνοντας ἀκριβῶς τὴν “δουλειά” τοῦ… ἐχθροῦ μου! Δὲν ἔβλεπα πόσο δυσβάσταχτο ἦταν νὰ νοιώθω πὼς ΚΙΝΔΥΝΕΥΩ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ, ὅσο εἶχα τὴν ἐλπίδα μου στὴν “μισὴ ἀλήθεια”, ποὺ ἔλεγε ὁ π. Ζωσιμάς, τὴν ὁποία στὴν φαντασία μου ἐξίσωνα μὲ τὴν αἰώνια ἀλήθεια! Ἐπειδὴ ὅμως παραβίαζα τὰ ὅρια τῆς αἰώνιας ἱεράρχησης —κάνοντας ἀκριβῶς τὴν “δουλειά” τοῦ ἐχθροῦ μου— ὡς ὑπεράνθρωπος θεωροῦσα τοὺς ἄλλους… “αἰχμαλώτους πολέμου”, καὶ τοὺς τυραννοῦσα! Ἄν ζοῦσε ὁ π. Ζωσιμάς, δὲν θὰ μποροῦσα νὰ τὸν ἀντικρίσω! Πῶς θὰ ἤμασταν ὅλοι στὴν οἰκογένειά μου τώρα, ἄν δὲν εἶχε κοιμηθεῖ; Ἡ ἀπορία μὲ χτύπησε κατάστηθα, καὶ ἡ ψυχή μου ἀναπήδησε! Ἤμουν βέβαιος πὼς μὲ τὴν καθοδήγησή του, θὰ ἐξακολουθούσαμε νὰ νοιώθουμε ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ! Ἐγὼ τουλάχιστον, δὲν θὰ εἶχα “στραβωθεῖ,” καὶ θὰ ἀναγνώριζα ἐγκαίρως πότε τὰ κίνητρά μου γίνονταν ποταπὰ… Ἡ ψυχή μου δακρυρροοῦσα βρέθηκε ἀντιμέτωπη μὲ τὸν Λυσίμαχο, καὶ τὴν οἴηση μὲ τὴν ὁποία χλεύαζε τὴν εὐλογία ποὺ τὸν ἐπισκέφτηκε, καὶ μετανιωμένη ἤθελε νὰ ζητήσει τὴν πιὸ μεγάλη συγγνώμη!
«Ὅταν σηκώθηκα ἀπὸ τὸ πάτωμα, ποὺ εἶχα γονατίσει γιὰ νὰ ἀκουμπήσει ὁ π. Πηγάσιος τὸ ἅγιο πετραχήλι στὸ κεφάλι μου, ζοῦσα τὴν ἀνόρθωση ὅλης τῆς ὕπαρξής μου, Κρατερέ! Ὅταν κοινώνησα τὸν Χριστό μας, τότε ἡ ψυχὴ ἄγγιξε τὰ οὐράνια!», εἶπα καὶ χαμήλωσα τὰ μάτια. Δὲν ὑπῆρχαν λέξεις γιὰ νὰ περιγράψουν τὴν χαρὰ ποὺ δίνει ἡ ἐλευθερία ποὺ εἶχε χαράξει μέσα μας ὁ Κύριος, νὰ στρεφόμαστε πρὸς τὴν συνάντησή Του! Τὸ ἔνστικτό μας ὑπαγορεύει ἐκεῖνο ποὺ εἶναι ἐπιθυμητὸ ἀπὸ τὸ ἐγώ μας. Ἡ συνείδησή μας ὅμως ὑπαγορεύει τὸ ἠθικὸ δέον, ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι ἀκομα καὶ ἀνεπιθύμητο στὸ ἐγώ μας· τὸ ὁποῖο ἐγὼ ὀφείλουμε νὰ δαμάσουμε πρὶν καταστρατηγήσει τὴν ἐλευθερία μας, καὶ διαστρέψει τὸν ἀληθινὸ χαρακτήρα μας. «Ἡ ψυχὴ εἶναι τὸ ἡγεμονικὸ μέρος τῆς φύσης μας, καὶ ὅσο ὑποτάσσεται στὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν αἰώνια ἱεράρχηση, γεύεται τὴν ἐλευθερία νὰ ἀγγίζει τὸν οὐρανό! Ὅσο τὸ σῶμα ὑποτάσσεται στὸ θέλημα τῆς ψυχῆς, ἡ ΙΣΟΤΗΤΑ βρίσκεται στὴν ἐφαρμογὴ τῆς Δικαιοσύνης τοῦ Χριστοῦ. Ὅσο βρισκόμαστε μέσα στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἀφηνόμαστε στὴν Πρόνοιά Του, φαίνεται γελοῖο νὰ διεκδικήσουμε κάποια Ἰσότητα, ἔτσι δὲν εἶναι; Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ κάποιος τὴν κάνει ζήτημα, εἶναι ὕποπτος! Φωνάζει ἀπὸ μακριὰ ὅτι τὸ ζήτημα τῆς “Ἰσότητας” εἶναι πομπῶδες ταχυδακτυλουργικὸ τέχνασμα γιὰ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ, μὲ τρόπο ποὺ θὰ γίνουν ΟΛΑ ΙΣΙΩΜΑ! Τὸ βέβαιο πάντως εἶναι ὅτι ἡ ἀποκαλούμενη “Ἰσότητα” θὰ ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν Δικαιοσύνη τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε προφανῶς θὰ ἐπιδιώκει νὰ νομιμοποιήσει ἐπιφανειακὰ κάτι ποὺ στὸ βάθος του εἶναι λαθραῖο. Ἤ, νὰ καταστήσει ἀδιάφορο ἄν θὰ εἶναι ἔντιμος αὐτὸς ποὺ “νομιμοποιεῖται” ὡς ἀνώτερος… Ὅπως γιὰ παράδειγμα, νὰ βλέπουν οἱ ἄνθρωποι ἕναν ἀνόητο νὰ ὑποδύεται τὸν “Θεό”, καὶ νὰ μὴν ἀντιλαμβάνονται ὅτι τὸ ἐπίπεδο τοῦ “θεοῦ” ποὺ τοὺς ΠΟΥΛΑΝΕ, θὰ γίνει ἡ αἰώνια ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΤΟΥΣ!». Χαιρόμουν ἰδιαιτέρως γιὰ τὴν συζήτηση ποὺ εἶχα μὲ τὸν π. Πηγάσιο, πάνω στὶς γραμμὲς ποὺ ἔθεσαν σὲ παλιότερες ἐποχές, οἱ ἐπιφανεῖς τῆς δύσης ποὺ ζήλεψαν νὰ πουλήσουν τὴν ψυχή τους στὸν διάβολο.
Ὀ Κρατερὸς χαμογέλασε, δείχνοντας ὅτι τοῦ ἄρεσε κι ἐκείνου ἡ συζήτηση ποὺ ἄνοιξα. «Ἐννοεῖται! Ὑποτίθεται ὅτι “Ἰσότητα” σημαίνει “ἴση ἐλευθερία” γιὰ ὅλους, ὅπως ἔλεγαν στὴν Γαλλικὴ Ἐπανάσταση, τότε στὴν Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση τῆς ἀσέβειας. Μόνο ποὺ ὅταν ἡ ἐλευθερία ἔχει προϋποθέσεις, φανερώνει ἀπὸ μόνη της πὼς δὲν σημαίνει τὰ πάντα, ὅπως συμβαίνει μὲ τὴν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ ἀσέβεια δὲν βλέπει τὸν ἄνθρωπο ἐλεύθερο, ἀλλὰ τὸν παρακινεῖ νὰ διεκδικήσει ἀπὸ τὸν πλησίον τὴν “ἴση ἐλευθερία του”, μία τέτοια ἐλευθερία ὄχι μόνο δὲν προορίζεται νὰ ἐλευθερώσει τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ στοχεύει νὰ τὸν φέρνει σὲ ἀκατάπαυστες συγκρούσεις, σὲ πόλεμο μὲ τοὺς ἄλλους, ποὺ ἐπίσης θὰ ἀγωνιοῦν γιὰ τὴν δική τους ἀνέφικτη “ἴση ἐλευθερία”! Ἐδῶ ἀκριβῶς ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ἀφοῦ στὶς συγκρούσεις οἱ ἄνθρωποι χρειάζονται δύναμη, ἡ ὁποία πλέον ΕΞΙΣΩΝΕΤΑΙ μὲ τὴν “ἴση ἐλευθερία”! Χρειάζεται νὰ μιλήσουμε γιὰ τὸ τρίτο παραπειστικὸ ψευδο- ἰδανικὸ τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης, τὴν… ἀδελφοσύνη;».
«Ὁ π. Πηγάσιος εἶπε ὅτι μὲ τὴν ἵδρυση τοῦ φιλελεύθερου κράτους, ἡ ἑωσφορικὴ ὑπερηφάνεια ἀνάχθηκε σὲ… “ἀξιολάτρευτη ἀρετή”, ἀφοῦ γιὰ “δάσκαλος” ἀνέλαβε ὁ διάβολος, προκειμένου νὰ πάει τὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου κυριολεκτικὰ κατὰ διαβόλου… Αὐτὸς ἦταν ὁ σκοτεινὸς σκοπὸς τῆς καινούργιας κοινωνίας ποὺ συστάθηκε, πάνω στὴν ἐκβιομηχανοποίηση τῆς δύσης. Ὅμως στὴν αἱρετικὴ κοινωνία τῶν “Γαδαρηνῶν”, ποὺ ἔδιωξαν τὸν Κύριο ἀπὸ κοντά τους, ἡ ἐπικράτηση τοῦ σκοτεινοῦ σκοποῦ τῆς ζωῆς, θεωρεῖται κάτι αὐτονόητο. Μετὰ ἀπὸ τὸ Σχίσμα τῶν Ἐκκλησιῶν, ἔχοντας περιδιαβεῖ ἡ δυτικὴ κοινωνία γιὰ πολλοὺς αἰῶνες μέσα στὸ ψυχοκτόνο Σκότος, ἡ ἀποχριστιανισμένη κοινωνία τους εἶχε ἐξουδετερώσει τὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, καὶ γιὰ τὸν καθένα, ὁ πλησίον ἦταν ἡ “κόλασή” του! Γιὰ νὰ “σταθεῖ” τὸ ψέμα, θέλει ὑπερηφάνεια. Γιὰ νὰ “ἰσορροπεῖ” ὁ διάβολος κλέβει τὸν ἄνθρωπο, καὶ γιὰ νὰ “ἰσορροπεῖ” ὁ ἄνθρωπος κλέβει τὸν πλησίον. Ἔτσι ὁ διάβολος τοὺς κλέβει ὅλους μαζί! Ἀκούγοντας τὸν πνευματικό μας, Κρατερέ, ἐρευνώντας καὶ παρατηρώντας προσεκτικὰ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ, ἔφτασα σὲ ὁρισμένα συμπεράσματα. Ἐνῶ ὁ σκοπὸς τῆς Ἑλληνορθόδοξης Παράδοσή μας εἶναι ἡ προσκύνηση τοῦ Χριστοῦ μας, καὶ ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς ποὺ συνεπάγεται ἡ τήρηση τῆς ἀγάπης, ὁ σκοπὸς αὐτοῦ ποὺ λέμε “πολιτισμός”, εἶναι ὁ σκοτεινὸς πόλεμος στὴν τήρηση τῆς ἀγάπης· δηλαδὴ ἡ διεκδίκηση τῆς ἐλευθερίας, ἀπὸ τὸν πλησίον, ὅπως εἶπες. Παρόλο ποὺ ὁ σκοπὸς τῆς Παράδοσής μας εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐκφέρεται στὶς λέξεις μας, ὁ σκοπὸς τοῦ “πολιτισμοῦ” μεταφέρεται μέσα ἀπὸ τὶς ὑπερήφανες πράξεις μας… Μὲ ἄλλα λόγια, ἐνῶ λέμε ὅτι πηγαίνουμε μπροστά, τὰ πόδια γυρίζουν πίσω ἀλλὰ δὲν δίνουμε σημασία, ἀδιαφοροῦμε, μένοντας μὲ τὴν ἐντύπωση ὅτι σκεπτόμενοι τὸ σωστό, εἶναι σὰν νὰ τὸ κάναμε! Ζωντανὸ παράδειγμα, ἡ οἰκογένειά μου.Ὅσο ἀκολουθοῦσε τὴν Παράδοση τῆς εὐλάβειας ΟΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ, ἡ εὐλογία ποὺ μᾶς ἔτρεφε ἦταν ἡ ἀπόδειξη τῆς ἐλευθερίας τῆς ψυχῆς μας! Μόλις χάσαμε τὸν εὐλαβὴ ποιμένα μας, ἀρχίσαμε σταδιακὰ νὰ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΟΡΙΑ τοῦ ἦθους στὰ ἁπλὰ καθημερινά, καὶ νὰ ἀλλάζουμε τὶς προτεραιότητές μας —γεγονὸς τραγικό! Μὲ τὴν ὑπερήφανη αὐτοδικαίωση μέναμε μὲ τὴν αἴσθηση ὅτι στεκόμαστε στὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ ἐπειδὴ ὁ σκοπὸς ἦταν ἡ αὐτοπραγμάτωση, καὶ ὄχι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς, τὰ κάναμε ὅλα ἴσιωμα! Τὸ ἴδιο ποὺ κάνουν τὰ παιδιὰ στὶς συμμορίες δηλαδή, ποὺ πιστεύουν ὅτι ἀποδίδουν δικαιοσύνη, παρόλο ποὺ τὸ ἕνα θέλει νὰ ἐκμηδενίσει τὸ ἄλλο… Ἤ οἱ ὁμοφυλόφιλοι ποὺ μιλᾶνε γιὰ “ἀγάπη”, ἀλλὰ ὁ σκοτεινὸς στόχος εἶναι ἡ ἐπιβολὴ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ προσκυνᾶνε τὸν Χριστό, νὰ τὰ κάνουν ὅλα ἴσιωμα καὶ νὰ “παραδεχτοῦν” τὴν ἀνωμαλία! Μιλᾶμε ξεκάθαρα δηλαδὴ γιὰ ἀκήρυχτο πόλεμο κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας!».
«Ἔτσι εἶναι Ζωσιμά, θὰ ἀνασυνταχτοῦμε γιὰ νὰ προστατέψουμε τὴν πίστη μας! Ὁ σκοτεινὸς σκοπὸς ποὺ ἔχει δρομολογηθεῖ, ἀπέχει ἀπὸ αὐτὸν ποὺ φαίνεται νὰ εἶναι ὡς ἐπίσημος σκοπὸς τῆς κοινωνίας, ὅσο ἡ ἡμέρα μὲ τὴν νύχτα, ἀλλὰ δυστυχῶς ἐμεῖς κάναμε τὴν νύχτα, μέρα! Ὁ Ὕψιστος μᾶς ἀγαπάει καὶ περιμένει νὰ σπλαχνιζόμαστε τὸν συνάνθρωπό μας, ὥστε νὰ γινόμαστε ποιοτικότεροι, καλύτεροι ὅσο ὡριμάζουμε. Αὐτὰ εἶναι τὰ “ὅρια” ποὺ μᾶς ἔχει βάλει, νὰ Τὸν πλησιάζουμε μὲ τὴν ἐντιμότητα ποὺ μᾶς δίδαξε. Ἄν ὅμως μὲ τὴν ἀμέλειά μας, ἀρχίζουμε λίγο λίγο νὰ ἀρνούμαστε τὸν σταυρὸ ποὺ μᾶς ἔδωσε νὰ κουβαλήσουμε, αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀρνούμαστε τὴν Δικαιοσύνη τοῦ Χριστοῦ καὶ φτιάχνουμε δική μας, ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ. Βάσῃ αὐτῆς, αὐτοδικαιωνόμαστε! Ἄν ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὸν σκοπὸ καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, περπατᾶμε στὰ “σκοτεινὰ” γιὰ νὰ ἐπισημάνουμε τὶς συγκαλυμμένες… “ἀνώτερες ἐντολὲς” τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ τοὺς ὑποταχτοῦμε, ἐπειδὴ ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς ψυχολογικῆς ἀνασφάλειας, ὅλο αὐτὸ ἐκλαμβάνεται ὡς “λογικός” σκοπὸς… Ἔτσι, φίλε, μὲ τὴν αὐτοδικαίωση ὁ ἄνθρωπος εἰσέρχεται στὸν παραλογισμό, ὁ ὁποῖος εἶναι σὲ ἑτοιμότητα νὰ ἐκλογικεύσει ὁποιαδήποτε ἀκαταστασία στὰ πνευματικά, νὰ τὴν ὀρθολογικοποιήσει καὶ νὰ τὴν ἐντάξει στὴν “κοινὴ λογική”, ὥστε νὰ ἐπιτελέσει τὸν ὑπόγειο καταστρεπτικὸ σκοπό της. Σκέφτομαι ὀρθολογιστικὰ σημαίνει ὄτι ἀποκρύπτω ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου, τὰ πραγματικὰ κίνητρά μου καὶ τὰ βαθύτερα συναισθήματά μου, προβάλλοντας λογικοφανεῖς ἑρμηνεῖες· ποὺ μοιάζουν γιὰ λογικές, ὅμως εἶναι παράλογες… Γι’ αὐτὸ κατέληξαν τότε οἱ γονεῖς σου ὅτι στὸν ἄνθρωπο ἡ ψυχολογία εἶναι τὸ πᾶν, καὶ σοῦ ἔδιναν πολλὰ λεφτὰ χωρὶς νὰ ῤωτᾶνε ποὺ πᾶς καὶ τί κάνεις· μόλις ἀρχίζει κάποιος νὰ παραβλέπει τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ Τὸν προδίδει, καὶ αὐτοδικαιώνεται, ἔχει δώσει “χῶρο” στὸν φιλελεύθερο “κατσικοπόδαρο”, ὁ ὁποῖος νοιώθει “καλὰ” ὅσο βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὸν Ὕψιστο… Φιλελεύθερος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει ἐξισώσει τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του, μὲ τὴν ΔΥΝΑΜΗ του! Ὁπότε γιὰ νὰ νοιώθει καλὰ μὲ τὸν ἑαυτό του, ἀφοῦ εἶναι τὸ πᾶν, θεωρεῖ ἀπαραίτητο νὰ… δείχνει τὴν δύναμή του! Ὑπάρχουν ψυχολόγοι ποὺ κατασυκοφαντοῦν τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν χριστιανικὴ ἀρετή, καὶ ἐξισώνοντάς τον μὲ τὴν καταπίεση, προτείνουν ὡς θεραπεία τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ! Τὰ εἶδες κι ἀπὸ μόνος σου. Ἡ κοινωνία μας ἔχει σχεδιαστεῖ γιὰ τὴν βία!».
«Αυτὸ ἔγινε ἐπειδὴ ὁ “κατσικοπόδαρος” δὲν ἀναγνωρίζει στὸν ἄνθρωπο τὴν ἐλευθερία ποὺ τοῦ δώρισε ὁ Ὕψιστος, καὶ θέλει νὰ τοῦ τὴν ἀφαιρέσει μὲ τὴν βία! Ἐξ ἄλλου καὶ ὁ παραλογισμὸς εἶναι μορφὴ βίας, ἀλλὰ ἐμεῖς γεννηθήκαμε μέσα στὸ παράλογο καὶ τὸ πήραμε γιὰ τὸν “κανόνα”! Θὰ συνεχίσω νὰ διαβάζω τὰ διδάγματα τῶν ἁγίων ἐπειδὴ τώρα ποὺ ἄλλαξα τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς μου, εἶμαι ἀποφασισμένος νὰ ἀποσαφηνίσω τὶς σατανικὲς “ἰσότητες” ποὺ δόμησαν παλιότερα, οἱ ἐπιφανεῖς τῆς δύσης ποὺ πούλησαν τὴν ψυχή τους στὸν διάβολο. Εἶναι αὐταπόδεικτο ὅτι ἐξισώθηκε ἡ αἰώνια ζωή, ποὺ ἦταν παραδοσιακὰ ὁ σκοπὸς τοῦ Ἕλληνα, μὲ τὴν ἐπίγεια ζωή, ποὺ εἶναι ὁ μόνος “ὁρίζοντας” τῆς ψυχῆς ποὺ δὲν διδάχτηκε ἀπὸ τὸν Ὕψιστο τὴν ἀξία της· ἐξισώθηκε ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν “δόξα” τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος δικό του δὲν ἔχει τίποτα· ἐξισώθηκε ἡ πνευματικὴ καθαρότητα μὲ τὴν σωματικὴ καθαριότητα —ἀλλὰ ἀκόμα καὶ οἱ διαφορετικὲς λέξεις ποὺ χρησιμοποιοῦνται, δείχνουν ἱεράρχηση· ἐξισώθηκε ὁ πνευματικὸς ἀγώνας, μὲ τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐπιβίωση —ἤ τὸν ἀγῶνα νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν ὁμάδα, τὸ κόμμα κτλ, ὅπου ἡ μαχητικότητα διοχετεύεται σὲ συγκρούσεις· ἐξισώθηκαν τὰ ἀνήθικα κριτήρια, μὲ τὰ ἔντιμα· οἱ γυναῖκες ἐξισώθηκαν μὲ τοὺς ἄντρες, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀνωμαλίας, καὶ πολλὰ ἄλλα παραδείγματα, ὅπου ὁ παραλογισμὸς νομιμοποιεῖ τὴν ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη κατάσταση, ἀπὸ αὐτὴ τῆς παράδοσής μας… Κρατερέ, ὅσο μελετάω αὐτὰ ποὺ μοῦ προτείνει ὁ π. Πηγάσιος, ἐκπλήσσομαι ἀπὸ τὴν ῥηχότητα ποὺ μᾶς καταδικάζει τὸ σχολεῖο! Αὐτὸ εἶναι τὸ τελειωτικὸ χτύπημα, γιὰ νὰ μὴν μποροῦμε νὰ ξεχωρίσουμε τὸ λογικὸ ἀπὸ τὸ παράλογο, ὅσο τὸ κακὸ παρουσιάζεται γιὰ καλό! Βλέπουν οἱ ἄνθρωποι τὴν διαφήμιση ποὺ ἔφτιαξαν οἱ γονεῖς μου, καὶ δὲν νοιώθουν τὴν βία ποὺ τοῦς ἀσκεῖται! Δηλαδὴ θεωρεῖται “πολιτισμένο” νὰ εἶναι ῥαγιάδες καὶ νὰ μὴν ἔχουν γνώμη…».
«Ὅταν μιλάει ὁ διάβολος γιὰ ἰσότητα, ἐννοεῖ νὰ μὴν ἔχουν οἱ ἄνθρωποι χαρίσματα, ὅπως ἐκεῖνος! Ὅσο τὰ παιδιὰ δὲν μποροῦν νὰ περιγράψουν τὶς ἀξίες στὶς ὁποῖες πιστεύουν, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν σκεφτεῖ κὰν ποιὲς εἶναι οἱ ἀξίες τους, ἡ ζωὴ μέσα στὸ σπίτι τους θὰ βυθίζεται στὸ “ψηφιακὸ βοῦρκο”, καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι τους στὸν βοῦρκο τῆς βίας… Δηλαδὴ θὰ μένουν ῥαγιάδες!».
«Τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ μάθουμε νὰ δαμάζουμε τὸ “ἐγώ μας” πρὶν διαστρέψει τὸν ἀληθινὸ χαρακτήρα μας! Ἀλλιῶς τὸ ἡγεμονικὸ μέρος τῆς φύσης μας, θὰ παραβιάζει ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ! Τί ἀξία ἔχει ἡ περίεργη καλοσύνη ποὺ λέει αὐτὸς ὁ ἱερέας, ὁ “φίλος” τῶν γονιῶν μου; Τί κάθεται καὶ μιλάει ἀόριστα γιὰ τὸν Θεό, καὶ τί καλὸ θὰ κάνει μὲ τὶς φιλανθρωπίες του, ἄν τὰ παιδιὰ λιώνουν ἀπὸ τὸ παράλογο καὶ τὴν βία; Ἀνάμεσα στὴν Ἀλήθεια καὶ τὸ ψέμα δὲν ὑπάρχει “διαβάθμιση”! Δὲν ὑπάρχει “μισὴ ἀλήθεια”!».
«Ὅταν ὁ κληρικὸς δὲν μιλάει γιὰ μετάνοια καὶ συγχωρητικότητα, λέγεται μισθωτός! Κάνει φιλανθρωπίες, ἀλλὰ δὲν διδάσκει γιὰ τὸν Φιλάνθρωπο Κύριο! Ἔτσι ὁ διάβολος καταφέρνει νὰ ἐξισώνει τὴν Ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, ποὺ εἶναι ὁ μεγάλος πόθος του. Ὁ Ὕψιστος πλήρωσε μὲ τὸ Αἷμα Του τὴν ἐνοχή μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀνοίξει τὴν πόρτα τῆς ἐπιστροφῆς, καὶ οἱ περισσότεροι Ἕλληνες δὲν…ἔτυχε νὰ τὸ ἀκούσουν!».
«Ἐμένα ὅμως μοῦ ἄνοιξε τὴν πόρτα ὁ π. Πηγάσιος, καὶ ἔφτασα ὥς τὸ Ἅγιο Δισκοπότηρο, ὅπως καὶ ὁ Λυσίμαχος! Ἔχουμε ἀπόλυτη ἀνάγκη τοὺς ἄξιους πνευματικούς! Καὶ ἡ Ἀγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία ἀξιώθηκε νὰ λάβει τὴν θεία Κοινωνία πρὶν πεθάνει, κι ἄς ζοῦσε στὴν ἔρημο! Ἄν εἶχαν τὸν ἀφοσιωμένο πνευματικό τους οἱ γονεῖς μου, δὲν θὰ γίνονταν συνεργοὶ τοῦ διαβόλου, στὴν ὑποταγὴ τοῦ ἀνθρώπου! Θὰ προσέξουμε τὴν πίστη μας, ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ, Κρατερέ, ὅπως μᾶς λέει ὁ πνευματικός μας! Δὲν θὰ ἐνδώσουμε σὲ τίποτα! Θὰ ἔχουμε στὴν καρδιά μας τὸν Χριστό, ποὺ Τοῦ δόθηκε ἐξουσία στὸν οὐρανὸ καὶ τὴν γῆ! Αὐτὸς μᾶς ἀναγεννᾶ διὰ τοῦ βαπτίσματος, Αὐτὸς διατηρεῖ τὴν ἀναγεννηθεῖσα ψυχή μας διὰ τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματός Του! Αὐτὸς μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὶς ἠθελημενες ἁμαρτίες μετὰ τὸ βάπτισμά μας, μὲ τὴν ἐξομολόγηση! Αὐτὸς θὰ μᾶς ἀναστήσει, Αὐτὸς θὰ μᾶς κρίνει, Αὐτὸς θὰ μᾶς παραδώσει στὸν Θεὸ καὶ Πατέρα! Δοξασμένο τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδας!
Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός,
γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε
ἐάν γὰρ πάλιν ἰσχύσετε, καὶ πάλιν ἠττηθήσεσθε
ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεὸς
ὁ λαὸς ὁ πορευόμενος ἐν σκότει, ἴδε φῶς μέγα
Θεὸς ἰσχυρὸς, Ἐξουσιαστής, Ἅρχων εἰρήνης.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἀγίῳ Πνεύματι
καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰὼνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν
* Αὐτὸς ποὺ νομίζει ὅτι στέκεται καλὰ στὴν πίστη, ἄς προσέχει μήπως πέσει (Α΄Κορ. 10,12)
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
