«Ὑπάτιε, περίμενε!».
Μόνο ἕνας φώναζε τὸ όνομά μου μὲ αὺτὸν τὸν τόνο καὶ ξαφνιασμένος γύρισα τὸ κεφάλι, βλέποντας ἐκεῖνον ποὺ ὑποψιάστηκα. «Δὲν τὸ πιστεύω!», εἶπα ὅλος χαρὰ ποὺ ξανάβλεπα τὸν κολλητό μου ἀπὸ τὸ δημοτικό. Μὲ τὸν Πολυχρόνιο εἴχαμε τοὺς ἴδιους πόθους, καὶ αὐτὸ μᾶς ἔκανε φίλους καρδιακούς! Μετὰ ἡ οἰκογένειά του μετακόμισε, καὶ στὴν διάρκεια τοῦ γυμνασίου ἔχασα τὰ ἴχνη του. Μόλις ἀγκαλιαστήκαμε μείναμε νὰ κοιταζόμαστε γιὰ λίγο, προσπαθώντας νὰ γεμίσουμε τὰ μάτια μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ ἄλλου, ὅπως εἴχαμε μεγαλώσει πολὺ καὶ οἱ δύο. «Ἦρθες γιὰ λίγο, ἤ ἐπιστρέψατε μὲ τὴν οἰκογένειά σου;». Εἶπα μόλις βρῆκα τὴν φωνή μου.
«Ἐπιστρέψαμε, καὶ γιὰ νὰ πάω στὸ λύκειο ὅσο γίνεται χωρὶς κενά, ξεκίνησα φροντιστήριο. Ἐκεῖ πάω τώρα, καὶ ἔχω ἀργήσει. Θέλεις νὰ βγοῦμε τὸ βράδυ; Ἔχω νὰ σοῦ πῶ πολλά!».
«Βγαίνω σπάνια· προτιμῶ νὰ μιλήσουμε σὲ κάποιο σπίτι, μὲ ἡσυχία. Θέλεις νὰ ἔρθεις στὸ δικό μου;». Ἀνταλλάξαμε τηλέφωνα καὶ μὲ λίγη ὑπομονή, οἱ δύο ΠΟΛΥ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟΙ ἀπὸ τὴν ζωή, θὰ συνεχίζαμε τὴν κοινὴ πορεία μας.
«Εἶναι ἐδῶ ὁ π. Μαρτύριος;», ῥώτησε ὁ Πολυχρόνιος μπαίνοντας στὸ σπίτι.
Ἡ φωνή του χρωματίστηκε μὲ ἐλπίδα καὶ ἡ ψυχή μου “ζεστάθηκε”, ποὺ θυμόταν ἀκόμα τὸν πατέρα μου. «Ὄχι, θὰ ἀργήσει λίγο. Μόνοι μας θὰ εἴμαστε». Καθίσαμε, καὶ ἀφοῦ τοῦ προσέφερα ἀπὸ τὴν πίτα ποὺ ἔφτιαξε ἡ μάνα μου, πρῶτος ἐπισήμανε αὐτὸ ποὺ δὲν κατανοοῦσε.
«Ὑπάτιε, ὁ νέος ἄνθρωπος πρέπει νὰ βγαίνει γιὰ νὰ διασκεδάζει καὶ νὰ ξεσκάει, καὶ ὄχι νὰ κάθεται μέσα καὶ νὰ πνίγεται! Ἔχει κάθε δικαιολογία νὰ θέλει νὰ ἐκτονώνει τὴν καταπίεση ποὺ μαζεύει ὅλη τὴν ἡμέρα, γιὰ νὰ ἀνακουφιστεῖ κάπως… Ἄν εἴμαστε ΚΑΙ ΕΚΕΙ ἀναβλητικοί, ἀπὸ τὸ ἄγχος θὰ τρελαθοῦμε! Τὸ ἔνστικτο τῆς αὐτοσυντήρησης λέει, ὅτι πρέπει νὰ βρισκόμαστε μαζὶ μὲ ἄλλους ποὺ συμμερίζονται τὴν μοίρα μας, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ συνεννοούμαστε!».
«Μὰ δὲν ἄλλαξε τίποτα, ἀπὸ τὸτε ποὺ ὅ,τι χρειαζόμασταν τὸ εἴχαμε μέσα στὰ σπίτια μας! Ἡ ἔξοδός μας ἦταν στὴν ἐκκλησία τὴν Κυριακή, θυμᾶσαι; Καὶ ἐπειδὴ στὸν ἐλεύθερο χρόνο συζητούσαμε γιὰ τὴν πίστη, στενοχωριόσουν ποὺ οἱ γονεῖς σου δὲν εὐκαιροῦσαν γιὰ νὰ τοὺς μεταφέρεις τὶς συζητήσεις μας, καὶ ἔμεναν στὴν ἄγνοια! Θυμᾶσαι τὶς ἔρευνες ποὺ κάναμε, γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου; Λέγαμε πολλὰ καὶ γιὰ νὰ μὴν παρασυρόμαστε ἀπὸ τοὺς λογισμούς, ἐπειδὴ “ὅταν λαλοῦν οἱ κόρακες, σωπαίνουν τὰ ἀηδόνια”! Θυμᾶσαι Πολυχρόνιε ποὺ τὸ λέγαμε;». Δὲν καταλάβαινα τὸν λόγο ποὺ ἡ ἔκφρασή του ἔδειχνε πὼς αἰφνιδιάστηκε, καὶ εἶπα νὰ βάλω τὰ “μεγάλα μέσα”. «Θυμᾶσαι ποὺ καμαρώναμε, ποὺ καὶ τῶν δύο οἱ ἅγιοί μας πολέμησαν σὰν λιοντάρια τὴν πανούκλα τῶν αἱρέσεων;».
Τὸ πρόσωπό του ἀλλοιώθηκε, ἔγινε σὰν… “ξένο”, καὶ πρὸς στιγμὴν τὰ μάτια του μὲ ἀπέφυγαν. Παίρνοντας μιὰ βαθιὰ ἀνάσα, κρύφτηκε πίσω ἀπὸ κάποιο προσωπεῖο “ἀφοβίας”, καὶ ξεκίνησε νὰ μιλάει σὰν νὰ μεγάλωσε ἀπότομα. «Πέρσι γνώρισα τὸν Ἑρμῆ, ποὺ ἀπὸ τὸν πατέρα του, ποὺ ἦταν κοινωνιολόγος, εἶχε διδαχθεῖ τρόπους γιὰ νὰ ξεχωρίζει ἀπὸ τοὺς συνηθισμένους ἀνθρώπους. Ὁ Ἑρμῆς μὲ τὴν σειρά του, διάλεξε νὰ “ἐκπαιδεύσει” τοὺς μελλοντικοὺς “συνεργάτες του”, καὶ εὐτυχῶς με ἔβαλε κι ἐμένα στὴν ὁμάδα. Ἔλεγε λοιπὸν ὁ Ἑρμῆς, πὼς ἡ Φιλοσοφία, ἡ Τέχνη καὶ ἡ Ἐπιστήμη, εἶναι ἱστορικὰ τὰ πιὸ σημαντικὰ “ΣΥΜΠΑΝΤΑ” ΓΝΩΣΕΩΝ. Τὸ τεράστιο οἰκονομικὸ πλεόνασμα κάποιων χωρῶν, ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἐπιτρέπει σὲ ὁρισμένους πλούσιους —ποὺ δὲν τοὺς ἀπασχολεῖ ἡ ἐπιβίωσή τους, νὰ ΑΦΙΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ σὲ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Ὅπως εἶναι ἡ ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΗ καὶ ἡ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ αὐτῶν τῶν μεγάλων “συμπάντων” τῶν γνώσεων. Ἡ συγκεκριμένη ἐξειδίκευση κάνει ἐφικτὴ τὴν διάπλαση τῆς ἑκάστοτε κοινωνικῆς θεωρίας, ἡ ὁποία εἶναι “γνώση” ποὺ ΔΕΝ προορίζεται γιὰ νὰ ἀξιοποιηθεῖ ἀπὸ τὴν παραγωγικὴ διαδικασία. Ἔτσι προκύπτει ἡ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΖΩΗ, ποὺ δίνει τὸ ΠΡΟΝΟΜΙΟ τῶν πολλαπλασιαζομένων ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ “ΓΝΩΣΗΣ” ποὺ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ… “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΕΣ”!».
Τὸν κοιτοῦσα προσπαθώντας νὰ καταλάβω τί μοῦ ἔλεγε, ἀλλὰ ταυτοχρόνως ἑρμήνευα καὶ τὸ ὑπεροπτικὸ περίβλημα τῶν λέξεων ποὺ χρησιμοποιοῦσε. Ὅσα ἔλεγε ἦταν πρωτόγνωρα γιὰ ἐμένα, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἤθελα νὰ δῶ ποῦ θὰ καταλήξει, τὸν ἄφησα νὰ συνεχίσει.
»Αὐτοὶ οἱ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΕΣ” λοιπόν, ἐπειδὴ εἶναι πλήρους ἀπασχολήσεως, “ΕΠΙΝΟΟΥΝ” ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, στὰ ὁποῖα θὰ ἐφαρμοστεῖ ἡ θεωρητικολογία τους. Δηλαδὴ μὲ τὴν ἀνάπτυξη ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΩΝ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ” ΘΕΩΡΙΩΝ, καὶ τὴν διαχείρισή τους ἀπὸ τοὺς “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΕΣ”, ἡ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ” ἀρχίζει νὰ ὑπερβαίνει τὴν ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ καὶ γίνεται ΚΑΘΑΡΗ ΘΕΩΡΙΑ! Τότε ἡ σφαίρα τῶν “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΩΝ” ἀποκτᾶ ἕναν βαθμὸ “ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ”, καὶ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΜΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ! Τὰ ὅρια τῆς ἀπώτατης “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ” ἐκτείνονται ἀντίστοιχα μὲ τὰ ὅρια ΤΗΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑΣ καὶ τῆς… ΕΠΙΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΩΝ”, αὐτῶν ποὺ ἔχουν ἐπισήμως ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΘΕΙ ΝΑ “ΟΡΙΖΟΥΝ” ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ! Τέτοιος “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΗΣ” θέλω νὰ γίνω κι ἐγώ, Ὑπάτιε!».
«Μισὸ λεπτό, γιὰ νὰ καταλάβω κι ἐγώ. Ἡ πολυδιάσπαση ποὺ εἶπες, σὲ τί ἀναφέρεται; Καὶ αὐτὴ ἡ “ἐξειδίκευση”, τί κάνει;».
«Ἡ πολυδιάσπαση τῶν “συμπάντων“ τῶν γνώσεων, συνήθως δημιουργεῖ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ διαχωρισμένα “ὑπο-σύμπαντα νοήματος”, μέσα στὰ ὁποῖα ἐπίσης διασπᾶται καὶ ἡ κοινωνικὴ ἐμπειρία καὶ “γνώση” τοῦ ἀτόμου. Δηλαδή, αὐτὰ τὰ “ὑπο-σύμπαντα νοήματος” διαχωρίζονται λόγῳ τοῦ ΥΠΕΡΤΟΝΙΣΜΟΥ τῶν “ἐξειδικεύσεων” ποὺ ἀντιστοιχοῦν στοὺς κοινωνικοὺς ῥόλους, ποὺ ἀναθέτει στοὺς ἀνθρώπους ἡ Κοινὴ Γνώμη, ἤ ἀλλιῶς ὁ “ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ”. Αὐτὰ τὰ “ὑπο-σύμπαντα νοήματος” μπορεῖ νὰ ἀποκρύπτονται ἤ ὄχι, ἀπὸ τὴν κοινὴ θέα. Σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις μπορεῖ ἀκόμα καὶ ἡ ὕπαρξη ἑνὸς “ὑπο-σύμπαντος”, τῆς συλλογικότητας ποὺ τὸ στηρίζει, νὰ ἀποτελεῖ μυστικό! Ὅπως ὅλα τὰ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ “ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΑ ΝΟΗΜΑΤΟΣ”, ἔτσι καὶ τὰ “ὑπο-σύμπαντα νοήματος” πρέπει νὰ ἔχουν ἕναν φορέα ποὺ ΘΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΤΑ ΕΝ ΛΟΓῼ ΝΟΗΜΑΤΑ, τὰ ὁποῖα στὴν πορεία γίνονται ἀντιληπτὰ ὡς ἀντικειμενικὴ “πραγματικότητα”! Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἕνα σῶμα “γνώσης” ΕΞΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ “ΥΠΟ-ΣΥΜΠΑΝ”, ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ΕΠΕΝΕΡΓΕΙ πάνω στὴν συλλογικότητα ποὺ τὸ δημιούργησε. Αὐτὴ τὴν “γνώση” τὴν παράγει ἡ κοινωνία, ἀλλὰ μετὰ γίνεται παράγοντας ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ!».
«Ὅπως ἔγινε γιὰ παράδειγμα, μὲ τὴν κοινωνικὴ “ἀναγνώριση” τῆς ὁμοφυλοφιλίας;».
«Κάπως ἔτσι τὸ καταλαβαίνω· ὅσο ἀκόμα ἡ ὁμοφυλοφιλία θεωροῦνταν ΑΞΙΟΜΕΜΠΤΗ, ὁ “φορέας” ποὺ ἤθελε νὰ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ” ὅλο αὐτὸ τὸ “ὑπο-σύμπαν”, στὴν ἀρχὴ τὸ κρατοῦσε κρυφὸ ἀλλὰ φαντάζομαι μετά, μὲ τὴν… “ἐξειδίκευση” ποὺ πέρασε μέσα στοὺς κοινωνικοὺς ῥόλους, ὁ “φορέας” παρήγαγε τὸ “νόημα” τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τὸ ἀνέδειξε σὲ κοινωνικὴ “πραγματικότητα”, γιὰ νὰ ΕΠΕΝΕΡΓΗΣΕΙ στὴν κοινωνία καὶ νὰ τὴν ἀλλάξει… Ὁ αὐξανόμενος ἀριθμὸς καὶ ἡ περιπλοκότητα τῶν “ὑπο-συμπάντων”, τὰ κάνει ὅλο καὶ πιὸ ἀπρόσιτα στοὺς “ἐκτός”, οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ κρατηθοῦν ἀκόμα καὶ στὴν ἄγνοια γιὰ τὴν ὕπαρξη κάποιων ἑρμητικὰ σφραγισμένων “ὑπο-συμπάντων”! Ἄν ὅμως δὲν ἔχουν καὶ τόσο μεγάλη ἄγνοια, καὶ κάποιο “ὑπο-σύμπαν” ΑΠΑΙΤΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΙΚΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ἀπὸ τὴν κοινωνία, μπορεῖ νὰ χρησιμοποιεῖ διάφορες ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ἤ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ, ποὺ ἀπευθύνονται τόσο στὰ συμφέροντα, ὅσο καὶ στὰ συναισθήματα τῶν “ἐκτός”, μέσα ἀπὸ τὸν ΧΕΙΡΙΣΜΟ τῶν ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΚΥΡΟΥΣ! Ὅλα αὐτὰ γίνονται, γιὰ νὰ ὑποχρεώσει τοὺς “ἐκτὸς” νὰ τοῦ ἀναγνωρίσουν τὴν “ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ”, ὅτι εἶναι δηλαδὴ “ΟΡΘΟ” καὶ “ΕΠΩΦΕΛΕΣ”! Ἔτσι ὁ ἁπλὸς κόσμος ἐκφοβίζεται ἀπὸ εἰκόνες τῆς “ΜΟΙΡΑΣ” ποὺ θὰ ἔχει, ἄν παρακούει τὶς “συστάσεις” τῶν “εἰδικῶν”…».
«Πολυχρόνιε, μοῦ τὰ λὲς μπερδεμένα! Πῶς γίνεται νὰ ἔχεις ἀνάγκη τὴν συμπαράσταση ἐκείνων ποὺ συμμερίζονται τὴν κοινὴ “μοίρα σας”, ὅταν ξέρεις ὅτι τὴν καταπίεση ποὺ συσσωρεύεις ὅλη τὴν ἡμέρα, τὴν προκαλεῖ ὁ ἐκφοβισμὸς τῶν “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΩΝ”; Καὶ πῶς θέλεις νὰ γίνεις ἐσὺ ὅμοιός τους, ξέροντας ὅτι ἡ ζωὴ ποὺ προωθοῦν, ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΠΝΙΓΕΤΑΙ;».
«Κοίτα, στὴν πραγματικότητα καὶ ὁ πατέρας τοῦ Ἑρμῆ εἶναι “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΗΣ”! Μετὰ ἀπὸ τὰ “θεωρητικὰ” ποὺ μᾶς ἔμαθε ὁ Ἑρμῆς, ὅπως αὐτὰ ποὺ σοῦ ἔλεγα τώρα, μπήκαμε καὶ στὴν πρώτη “ἀποστολή” τῆς ὁμάδας, νὰ μοιράζουμε ἕνα σακουλάκι ποὺ μέσα εἶχε μία… “καλύτερη” Καινὴ Διαθήκη μαζὶ μὲ μία ταινία γιὰ τὸν Χριστό, σὲ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ τῆς πόλης μας! Τὰ ἄτομα ποὺ προωθοῦν αὐτὰ ποὺ μοιράσαμε, ἀνήκουν σὲ ἕνα “ὑπο-σύμπαν” κρυφὸ γιὰ πολὺ καιρό, ἀλλὰ τώρα θέλουν τὴν “ἀναγνώριση” ἀπὸ τὴν κοινωνία, καὶ γενικῶς τὰ “πρωτεῖα”, ὥστε τὸ “ὑπο-σύμπαν” τους νὰ γίνει ἀντιληπτὸ ἀπὸ ὅλους ὡς… ἀντικειμενικὴ “πραγματικότητα”!».
«Μὰ αὐτὴ ἡ κίνηση ἔγινε μόνο ἀπὸ αἱρετίζοντες κληρικούς, καὶ ἡ “καλύτερη” Καινὴ Διαθήκη ποὺ εἶπες, εἶναι ΑΙΡΕΤΙΚΗ! Ξέχασες πὼς οἱ αἱρετίζοντες εἶναι πάντα φιλοψευδεῖς καὶ νοθευτὲς τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν; Ὅλοι τους τάχθηκαν ὑπὲρ ὅσων ἐξασφαλίζουν τὴν δῆθεν “κοινωνικὴ ἰσότητα”, “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ” ἔτσι ἀπὸ καιρὸ τὸ πάθος τῆς πορνείας καὶ τῆς ὁμοφυλοφιλίας! Ποὺ ὅμως συνιστοῦν ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ, καθὼς θεοποιοῦν τὸ σῶμα καὶ τὰ ἔνστικτά του, καὶ ὁδηγοῦν τοὺς ἀνθρώπους σὲ μία ἰδιότυπη ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ! Ὁ διάβολος θέλει νὰ μᾶς κάνει νὰ πιστέψουμε πὼς τὸ μόνο “ὑγιὲς” κριτήριο εἶναι τὸ θέλημά μας, καὶ οἱ αἱρετίζοντες βαφτίζουν “πίστη” μία παράδοξη “ἀνεμελιά”, γιὰ νὰ σύρουν τὶς ψυχὲς στὴν ΑΡΝΗΣΗ τῆς ὀρθοδόξου πίστης τους!».
«Ὑπάτιε, ὁ Θεὸς δὲν ἀσχολεῖται μαζί μας! Στὴν ὁμάδα μᾶς καθησύχαζαν πὼς δὲν εἶναι τίποτα ἡ νηστεία, δὲν εἶναι τίποτα ὁ πνευματικὸς ἀγώνας, καὶ ὅτι δὲν χρειάζεται νὰ μοιραζόμαστε, ἀλλὰ νὰ μαζεύουμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας! Λέγαμε πὼς ἡ “αὐτοθυσία” εἶναι “παραλογισμός”, καὶ γι’ αὐτὸ τὸ σύνθημά μας ἦταν, “ΦΑΕ, ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΦΑΓΩΘΕΙΣ”! Ἐν ὀλίγοις, μὲ κάποιο τρόπο ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἀποκτήσει δύναμη! Πρέπει δηλαδὴ νὰ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ καὶ νὰ γίνει “ὑπεράνθρωπος”! Μὲ τρόπο ἀνάλογο, κάποιοι μέσα στὴν Ἐκκλησία θέλουν νὰ τὴν… “ἐξελίξουν”!».
«Ἐγὼ βλέπω πὼς ὅσο περισσότερο “ἀπαιτητικοὺς” κάνουν οἱ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΕΣ” τοὺς ἀνθρώπους, τόσο ἐκεῖνοι γίνονται περισσότερο εὔπιστοι! Ἡ Ὀρθοδοξία βάλλεται ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της, ἀλλὰ ἐμεῖς τὰ παιδιά της, ὀφείλουμε νὰ ὑπερασπιζόμαστε τὴν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή μας!».
«Μᾶλλον δὲν σοῦ ἔδωσα ἀκόμα νὰ καταλάβεις τὴν οὐσία, Ὑπάτιε. Πολλὲς φορὲς ἀνάμεσα στὰ διάφορα “ὑπο-σύμπαντα” ὑπάρχει ἀνταγωνισμός, ὅπου τὸ καθένα θέλει νὰ καθιερωθεῖ τὸ ἴδιο καὶ νὰ ἀπαξιώσει τὸ ἀνταγωνιστικό. Ἐδῶ δείχνουν τὴν… ἐπινοητικὴ ἀξία τους οἱ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΕΣ”, μὲσα ἀπὸ τὴν ἐφαρμογῆ τῆς θεωρητικολογίας τους! Πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ” ἐκεῖνο τὸ “ὑπο-σύμπαν” ποὺ θὰ γίνει παράγοντας ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ, ὥστε ἡ κοινωνία νὰ “ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ”! Γενικὰ ἡ παράδοση γίνεται ἐμπόδιο στὴν “ἐξέλιξη” τῆς κοινωνίας, ἐπειδὴ δὲν βασίζεται σὲ θεωρίες ἀλλὰ σὲ ἐντολές. Ὅλες αὐτὲς οἱ κοινωνικὲς συγκρούσεις ποὺ ὑπάρχουν, ἐξηγοῦνται ὡς κάτι ἀπολύτως φυσιολογικὸ καὶ “χρήσιμο”, ἐπειδὴ ἀποτυπώνουν τὰ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΑ καὶ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ νοήματα ποὺ ΠΡΕΠΕΙ νὰ μάχονται μεταξύ τους, ὥσπου ἡ θεωρία νὰ νικήσει τὴν παράδοση! Τὰ ΑΣΥΜΠΤΩΤΑ ΝΟΗΜΑΤΑ τότε θὰ παραδίνονται σὲ ἕνα ὑψηλότατο ἐπίπεδο “ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ”, μὲ στόχο τὴν ἑπόμενη φάση, ὅπου ὅλοι οἱ τομεῖς τῆς θεσμικῆς τάξης θὰ εἶναι “ἑνοποιημένοι” σὲ ΕΝΑ ΜΟΝΟ πλαίσιο ἀναφορᾶς, ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Ὅλα τὰ “ΣΥΜΠΑΝΤΑ” ΓΝΩΣΕΩΝ, δηλαδὴ ἡ Φιλοσοφία, ἡ Τέχνη καὶ ἡ Ἐπιστήμη, καθὼς καὶ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, θὰ ὑποταχτοῦν μέσα στὸ “ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ”, καὶ ὁλόκληρη ἡ ἱστορικὴ κοινωνία καὶ ὁλόκληρη ἡ βιογραφία τοῦ ἀτόμου, θὰ περικλείονται μέσα σὲ αὐτὸν τὸν ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΘΟΛΟ! Μόλις ἡ “ἑνοποίηση” τῶν διακριτῶν “θεσμικῶν” διαδικασιῶν φτάσει στὴν ἔσχατη ὁλοκλήρωσή της, ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ! Ὅλες οἱ ἐλάσσονες “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΕΣ” ΘΕΩΡΙΕΣ θὰ ἀντιμετωπίζονται ὡς εἰδικὲς προοπτικὲς ποὺ θὰ συγκλίνουν σὲ ΜΙΑ ΥΠΕΡΘΕΩΡΙΑ γιὰ τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο, ἐντὸς τῆς νέας, ΠΛΗΡΩΣ ΑΚΜΑΖΟΥΣΑΣ καὶ “ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗΣ” ΟΛΟΤΗΤΑΣ! Μέσα ἀπὸ τὴν ΜΙΑ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ, τὸ “συμβολικὸ σύμπαν” θὰ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΕΙ ΜΙΑ ΙΕΡΑΡΧΙΑ “νομιμοποιημένων”, “ΣΩΣΤΩΝ” καὶ “ἀποτελεσματικῶν” πράξεων, ποὺ θὰ ΔΙΑΤΑΖΕΙ, δηλαδὴ θὰ “νομιμοποιεῖ” τοὺς καθημερινοὺς ῥόλους, τὶς προτεραιότητες καὶ τὶς λειτουργίες, στὰ συμφραζόμενα τοῦ ΠΙΟ ΓΕΝΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ! Ὁποιαδήποτε ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ ἀπὸ τὰ κανονιστικὰ πρότυπα, θὰ προσλαμβάνει τὴν ΑΠΩΤΑΤΗ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ὡς ΠΡΟΣΒΟΛΗ στὴν “ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΤΑΞΗ” τοῦ κόσμου, καὶ ὡς ἀπείθεια στὴν “κοινωνικὰ” ἐγκαθιδρυμένη “φύση” τοῦ ἀνθρώπου… Ἡ ἀπόλυτη κοσμοθεωρία ποὺ σοῦ λέω, εἶναι ἡ ὑπερθεωρία τῆς “ΕΞΕΛΙΞΗΣ”, καὶ ἡ “ἀνώτερη” φύση τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ὁ “ὑπεράνθρωπος”!».
«Μὰ τὸ θέλημα τοῦ διαβόλου εἶναι νὰ σβήσει ἡ ἀγάπη! Μέσα σὲ αὐτὴν τὴν παγκόσμια “γυάλα” ποὺ ὀνόμασες “συμβολικὸ σύμπαν”, ποὺ ΘΑ ΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ τὰ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΥΡΟΥΣ γιὰ νὰ ἐπιβάλλει τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὴν κακία, οἱ ἄνθρωποι θὰ αὐτοκαταστρέφονται ἐπειδὴ ἀπὸ τὴν ὑποκρισία τους θὰ πωρώνονται! Στὴν πραγματικότητα, ἕνας τέτοιος ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ θὰ εἶναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΣ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, καὶ θὰ νεκρώνεται, θὰ παραφρονεῖ! Ἔχοντας οἱ ἄνθρωποι τὰ ἴδια κίνητρα μὲ τοὺς ἐξουσιαστὲς τους, θὰ γίνονται μωροί, ἄβουλοι, παραδόπιστοι, μιαροί! Αὐτοὶ ποὺ ὑποδουλώνουν τὸν λαό τους στὴν ἄβυσσο δὲν εἶναι ἡγέτες, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι εἶναι ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ! Τὴν ἅλωση τοῦ Γένους μας, ὁ διάβολος τὴν ἀνέθεσε ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ στὸν τύραννο, στὰ πολιτικά, καὶ στὰ πνευματικὰ στὸν αἱρετίζοντα, τὸν ὑποτακτικὸ τοῦ αἱρεσιάρχη Πάπα! Νὰ ξέρεις ὅμως, ὁ στόχος καὶ τῶν δύο εἶναι ἡ γελοιοποίηση τῶν ἀνθρώπων! Αὐτὸ θὰ φέρει τὴν ἀπόλυτη συντριβή τους!».
«Ὑπάτιε, δὲν λέω ὅτι τώρα εἶναι καλὰ τὰ πράγματα! Ἀντιθέτως, οἱ ἄνθρωποι νοιώθουν νὰ χάνουν τὸν ἔλεγχο τῆς ζωῆς τους! Πρέπει ὅμως ὅλοι νὰ κάνουμε λίγη ὑπομονή, ἐπειδὴ μόλις ὁλοκληρωθεῖ τὸ σχέδιο τῶν “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΩΝ”, καὶ ἐπικρατήσει σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς ἡ ΜΙΑ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ, τότε ὅλα θὰ μποῦν στὴν θέση τους καὶ οἱ ἄνθρωποι θὰ ἔχουν ΜΟΝΟ ΠΡΟΝΟΜΙΑ! Αὐτὸ εἶναι τὸ “μεγάλο ἰδανικό”, καὶ ἀξίζει κάποιες “θυσίες”, τὸ κατάλαβες; Ἡ Κοινωνιολογία λέει, πὼς τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ὑπαινικτικὴ ἀπο-ἀνθρωποποίηση μετριάζεται ἀπὸ τὶς ΑΞΙΕΣ ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὴν εὐρύτερη παράδοση τῆς κοινωνίας, ἴσως εἶναι κάτι εὐοίωνο ἀπὸ ἠθικὴ ἄποψη, ἀλλὰ ἀδιάφορο ἀπὸ θεωρητική! Λέει ἀκόμα πὼς ἄν τὸ ἄτομο ἔχει πρόβλημα νὰ συντονιστεῖ μὲ τοὺς ῥόλους ποὺ ὁρίζει ὁ “ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ”, αὐτὸ ὀφείλεται στὶς προσωπικὲς δυσκολίες ποὺ ἔχει, νὰ ἐσωτερικεύσει τὰ συμπεφωνημένα νοήματα, δηλαδὴ τὰ προ-συμφωνημένα…».
«Πάντα ἕναν “ὑπεράνθρωπο” τὸν σφίγγουν δύο κλοιοί, ἡ σκληρότητα καὶ ἡ ἀνοησία! Πολυχρόνιε, ξέχασες πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ λέγαμε! Ἄν ὁ ὑποτιθέμενος “ὑπεράνθρωπος” δὲν μπορεῖ νὰ ἀνοίξει μία πόρτα κλειδωμένη, δίχως κλειδί, καὶ αὐτὸ τὸ κατορθώσει ὁ ταπεινὸς μὲ τὴν ἔνθερμη προσευχὴ καὶ τὴν ζωντανὴ πίστη του, τότε ὁ πρῶτος ἤ εἶναι ἀπατεώνας, ἤ ΠΛΑΝΗΘΗΚΕ ἀπὸ τοὺς ἀπατεῶνες! Θυμᾶσαι ποὺ λέγαμε γιὰ τὸν Μεγάλο Βασίλειο; Ὁ αἱρετικὸς αὐτοκράτορας Οὐάλης ἅρπαξε ἕναν χριστιανικὸ ναό, στὴν ἐπαρχία τῆς Νίκαιας, καὶ τὸν ἔδωσε στοὺς ὀπαδοὺς τοῦ αἱρεσιάρχη Ἀρείου, ὁ ὁποῖος ΠΡΟΔΩΣΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ! Τότε ὁ ἅγιος Ἱεράρχης ἔλεγξε τὸν Οὐάλη γιὰ τὴν παρανομία του, καὶ ἐκεῖνος ντροπιασμένος ζήτησε ἀπὸ τὸν Μεγάλο Βασίλειο νὰ βρεῖ μία λύση. Ὁ Βασίλειος εἶπε νὰ κλειδώσουν τὴν ἐκκλησία· νὰ προσευχηθοῦν πρῶτα οἱ αἱρετικοὶ καὶ ἄν ἄνοιγαν οἱ πόρτες, νὰ ἔπαιρναν τὸν ναό. Μετὰ θὰ ἔκαναν προσευχὴ οἱ Ὀρθόδοξοι, κι ἄν ἄνοιγε ὁ ναός, θὰ τὸν ἔπαιρναν δικό τους. Τρία μερόνυχτα ἔκαναν δεήσεις οἱ αἱρετικοί, μὰ δὲν κατάφεραν νὰ ξεκλειδώσουν τὴν πόρτα. Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα τῶν Ὀρθοδόξων, ἔκαναν ὁλονύκτια ἀγρυπνία. Τὸ ἄλλο πρωὶ ὁ ἅγιος ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ πάνω στὴν πόρτα, κι ἐκείνη ΑΝΟΙΞΕ ΑΜΕΣΩΣ! Τότε οἱ ἀρειανόφρονες ἔφυγαν ντροπιασμένοι, ἐνῶ ἄλλοι ἔγιναν Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι ἀπὸ τὸ ὁλοζώντανο θαῦμα ποὺ εἶδαν μὲ τὰ μάτια τους!».
«Πῶς γίνεται αὐτὸ τὸ πράγμα;», ἀναρωτήθηκε, ὅμως ἡ ψυχή του τὸν βεβαίωσε ὅτι ΕΚΕΙΝΗ ΓΝΩΡΙΖΕ! Τὸ περίσκεπτο βλέμμα του ἐρευνοῦσε ἐναγωνίως τὸ πρόσωπό μου σὰν νὰ ἀνέσυρε ἀπὸ ἐκεῖ μέσα ἐκ νέου, τὶς πολλὲς συζητήσεις ποὺ κάναμε γιὰ τοὺς ἁγίους μας, ποὺ ἀντιστάθηκαν “μέχρις αἵματος” σὲ ἐκείνους ποὺ τόλμησαν νὰ εἰσάγουν στὴν Θεολογία διδασκαλίες καινοφανεῖς! Συζητούσαμε γιὰ τὸν δικό μου, τὸν ἅγιο Ὑπάτιο, ποὺ συμμετεῖχε στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴν Νίκαια, κατὰ τῆς πλάνης τοῦ Ἀρείου, καὶ γιὰ τὴν πίστη του εἶχε μαρτυρικὸ θάνατο! Ὅταν κάποιοι πληρωμένοι εἰδωλολάτρες τοῦ ἐπιτέθηκαν ἐξαγριωμένοι μὲ ξύλα καὶ πέτρες καὶ τὸν ἄφησαν μισοπεθαμένο, πρὶν ξεψυχήσει μία αἱρετικὴ γυναίκα τὸν θανάτωσε διὰ λίθου. Μιλούσαμε πολὺ καὶ γιὰ τὸν δικό του, τὸν ἅγιο Πολυχρόνιο τὸν Ἱερομάρτυρα, ποὺ θυσιάστηκε γιὰ τὰ ὀρθόδοξα δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅταν ἔγινε αὐτοκράτορας ὁ ἀρειανόφιλος γιὸς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ὁ Κωνστάντιος, ὁ Πολυχρόνιος ἔμεινε στὴν μερίδα τῶν κληρικῶν ποὺ γιὰ τὸ ὀρθὸ δόγμα παρέμειναν ἀπτόητοι μπροστὰ στοὺς διωγμοὺς καὶ τὶς ἐξορίες, ποὺ ἐπέβαλε ὁ αἱρετικὸς αὐτοκράτορας. Κάποια ἡμέρα ποὺ ὁ Πολυχρόνιος ἱερουργοῦσε, μερικοὶ Ἀρειανοὶ εἰσέβαλαν στὸν ναὸ καὶ τὸν ἔσφαξαν πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα! Ἔτσι ἔγινε ὁλοκαύτωμα γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μὲ τὴν δική Του θυσία σήκωσε τὴν σωτηρία μας! Ὁ φίλος μου φαινόταν σὰν νὰ βγῆκε ἀπὸ πολὺ βαθὺ ὄνειρο, καὶ μόλις συνῆλθε, συνειδητοποίησε πὼς εἶχε χάσει τὸν ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ του· ἀλλὰ μᾶλλον μέσα του “ἔβραζαν” ἀκόμα οἱ ἐφιάλτες, καὶ οἱ φωνές τους τοῦ ἔφερναν ζάλη… Σαστισμένος ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴ πάλη τῆς ψυχῆς, ἡ φωνή του ἀκούστηκε σὰν “σβησμένη”. «Θυμήθηκα κάτι, ποὺ ὅταν τὸ ἄκουσα ἀπὸ τὸν π. Μαρτύριο, μπόρεσα καὶ “κατάλαβα” τὸν ἑαυτό μου! “Η ΣΑΡΚΙΚΗ ΖΩΗ ΣΚΟΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΝΟΥ, καὶ δὲν ἀφήνει τὸ θεῖο φῶς νὰ φωτίσει τὴν ψυχή. Γι’ αὐτὸ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ποὺ δουλεύουν στὰ πάθη της, δὲν πιστεύουν! Δὲν μποροῦν νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ πετάξουν ψηλὰ στὸν οὐρανό! Ἐκεῖνος ποὺ ἐνσυνείδητα καὶ ἀμετανόητα ἁμαρτάνει, ΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ! Μὲ τὴν θέλησή του ὁ ἄνθρωπος μένει τυφλός! Γιὰ νὰ βλαστήσει στὴν καρδιὰ ὁ σπόρος τῆς πίστης, χρειάζεται δάκρυα μετανοίας! Ὅπου δὲν ὑπάρχει μετάνοια, δὲν ὑπάρχει πίστη!”. Στὴν πόλη ποὺ ἔζησα ὅμως, ἐγὼ μέθυσα ἀπὸ τὴν ἔπαρση τῆς “ἐξέλιξης”, καὶ ἔπαψα νὰ σκέφτομαι λογικά! Ὁ φιλόϋλος δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸν Θεό, ἀλλὰ γιὰ τὸν ἑαυτό του, ὅμως ἡ σύγχυση στὴν σκέψη, φέρνει καὶ στὴν ζωὴ τὴν σύγχυση!». Ἐρχόμενος ὁ Πολυχρόνιος σὲ συναίσθηση γιὰ τὸν σοβαρὸ κίνδυνο ποὺ διέτρεχε ἀπὸ τὶς ἐπιρροὲς τῶν σύγχρονων προδοτῶν τοῦ Χριστοῦ, ἔδειχνε φοβισμένος. Μόλις βγῆκε καὶ πάλι ἀπὸ τοὺς ἐπώδυνους συλλογισμούς του, μπόρεσε νὰ μιλήσει. «Ὑπάτιε, πῶς γίνεται ἡ γελοιοποίηση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν τύραννο πολιτικὸ καὶ τὸν αἱρετίζοντα κληρικό, ποὺ μισοῦν καὶ οἱ δύο τὴν πίστη;».
«Γιὰ ἀρχὴ θὰ σοῦ δείξω ἕνα πρόχειρο παράδειγμα, ἀλλὰ μπορῶ νὰ σοῦ βρῶ χιλιάδες! Πάρε τὸ τηλέφωνό σου, καὶ βρὲς σὲ κάποιο ἑορτολόγιο, τὴν γιορτή μου». Παίρνοντας στὰ χέρια του τὴν συσκευὴ καὶ φωτίζοντας τὴν ὀθόνη, εἶδα τὴν φωτογραφία ἀπὸ τὸ “ζώδιό του”…
«Στὶς 31 Μαρτίου εἶναι ἡ παγκόσμια ἡμέρα τῶν… ἀντιγράφων ἀσφαλείας!». Σαστισμένος γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ προσπαθοῦσε νὰ καταλάβει τὴν ἀπόσταση τοῦ σκότους ἀπὸ τὸ φῶς! «Ἀντὶ νὰ γιορτάζει ὁ ἅγιός σου, ὅλος ὁ πλανήτης τιμάει… τὰ μπὰκ ἄπ καὶ τὴν ἀποθήκευση τῶν δεδομένων!». Ὅμως κοιτάζοντας καλύτερα εἶδε καὶ τὴν δεύτερη γραμμή, καὶ ἔντρομος ξεστόμισε: «Ἐπίσης, ἡ ἡμέρα εἶναι ἀφιερωμένη καὶ στὴν… “ὁρατότητα” τῆς διεμφυλικῆς κοινότητας!». Μὲ τὴν ὄψη τοῦ “θύματος ληστείας”, ἄρχισε νὰ ψάχνει τὴν ἡμερομηνία καὶ τοῦ δικοῦ του ἁγίου, καὶ πελαγωμένος εἶπε: «Στὶς 7 Ὀκτωβρίου εἶναι ἡ παγκόσμια ἡμέρα… βαμβακιοῦ! Στὶς 9 γιορτάζουν τὰ… ταχυδρομεῖα, καὶ στὶς 6 ὅλοι τιμοῦν τοὺς… ἀνθρώπινους οἰκισμούς! Ὑπάτιε, γιὰ χάρη τῆς “ἐξέλιξης” οἱ ἐπιστήμονες ἑρμηνεύουν τὴν ζωὴ μὲ τρόπο γελοῖο! Ὅλοι στὴν ὁμάδα ποὺ μοιράζαμε τὴν… “καλύτερη” Καινὴ Διαθήκη, ἔκρυβαν πὼς χωρὶς τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀνύψωση ἀπὸ τὰ γήινα εἶναι ἀδύνατη, ὅπως λέγαμε ἐμεῖς παλιότερα! Δηλαδή ΠΛΑΝΗΘΗΚΑΜΕ ἀπὸ τοὺς ἀπατεῶνες!».
«Πολυχρόνιε, οἱ αἱρετίζοντες κληρικοὶ ἀποκόβουν τὶς ψυχὲς ἀπὸ τὴν ζωογόνηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐπειδὴ κι αὐτοὶ εἶναι τύραννοι ποὺ θέλουν τὸν ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΜΟ τοῦ ἀνθρώπου, στὰ βήματα τοῦ ἀρχι-τυράννου διαβόλου! Τὰ “ζώδια” δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ μὲ τὴν τύχη! Εἶναι κι αὐτὰ πράγματα γελοῖα καὶ ἀνεπίτρεπτα, μακριὰ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια ποὺ μᾶς κήρυξε ὁ Χριστὸς καὶ τὸ Εὐαγγέλιο! Ἡ Πρόνοια τοῦ Χριστοῦ ἐργάζεται τὴν σωτηρία τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ἀνάλογα μὲ τὴν προαίρεσή του. Μὲ τὶς δεισιδαιμονίες καὶ τὶς προλήψεις τὰ πονηρὰ πνεύματα ἐμπαίζουν τὸν ἄνθρωπο! Ἀλλὰ γιὰ νὰ δεῖς ποιὰ πνευματικὴ δικτατορία εἶναι τὸ “συμβολικὸ σύμπαν” στὸ ὁποῖο θέλουν νὰ μᾶς ὑποτάξουν ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ οἱ ἀθεόφοβοι πολιτικοί, θὰ σοῦ δώσω ἕνα δεῖγμα». Ἀναζήτησα στὸ διαδίκτυο μία συγκεκριμένη σελίδα ποὺ θυμόμουν, καὶ βρῆκα τὴν διαφήμιση τοῦ κράτους, σὲ ὅλο τὸ… σκοτεινὸ “μεγαλεῖο της”!
»Πολυχρόνιε, αὐτὸ εἶναι μόνο ἡ ἀρχὴ τοῦ “ἱδανικοῦ τῆς κακίας”, ποὺ φλέγει τὶς καρδιὲς τῶν κουτοπόνηρων ἐξουσιαστῶν! Ποὺ θέλουν νὰ προκαλέσουν σοβαρότατη σύγχυση στὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ τὸν φυλακίσουν στὴν σκοταδιστικὴ παραφροσύνη τοῦ πνευματικοῦ μεσαίωνά τους! Ὁ προληπτικὸς πιστεύει καὶ ΦΟΒΑΤΑΙ πράγματα ποὺ εἶναι ἀντίθετα μὲ τὴν λογικὴ καὶ τὴν ἐπιστήμη! Εἶναι παράλογος ὁ φόβος του γιὰ τυχαῖα πράγματα στὰ ὁποῖα ἀποδίδονται ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, ὥστε ὁ προληπτικὸς νὰ θεωρεῖ πὼς ἐπιδροῦν ἀρνητικὰ στὴν ζωή του! Οἱ ἀσεβεῖς πολιτικοὶ πασχίζουν νὰ κάνουν τοὺς ἀνθρώπους μωροὺς καὶ μιαρούς, γιὰ νὰ χάσουν τὸ μέτρο σὲ κάθε τομέα τῆς ζωῆς τους, ὥστε νὰ μποροῦν οἱ αἱρετίζοντες κληρικοὶ νὰ τοὺς μολύνουν μὲ τὴν δαιμονικὴ πανούκλα τῆς Παναίρεσης!».
«Ναὶ ἀλλὰ ἄν ἡ ἐπιστήμη ἡγεῖται τοῦ “δαμάσματος” καὶ τῆς χαλιναγώγησης τῶν λαῶν, μέσα σὲ αὐτὴ τὴν ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΛΟΤΗΤΑ ποὺ θέλει νὰ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ” ὁ διάβολος, πῶς θὰ στηριχτεῖ πάνω της κάποιος, γιὰ νὰ σωθεῖ ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν προλήψεων; Ἀφοῦ στὴν διαφήμιση ἡ ἐπιστήμη λέει πὼς τέτοια δουλεία εἶναι κάτι “ΟΡΘΟ” καὶ “ΕΠΩΦΕΛΕΣ”! Δὲν μπορῶ νὰ βγάλω ἄκρη!».
«Ὁ πατέρας μου εἶχε πεῖ πὼς ἡ πολλὴ ἐπιστήμη στηρίζει τὴν πίστη, δὲν τὴν ἀπορρίπτει! Αὐτὸ διακηρύττουν κορυφαῖοι ἐπιστήμονες, ἐφευρέτες καὶ ἀληθινὰ σοφοί, ποὺ στὴν ἔρευνά τους εἶδαν τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ, κι ἔγραψαν μετὰ μὲ βεβαιότητα. Ἡ ΛΙΓΗ ἐπιστήμη ἀπομακρύνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Χριστό! Οἱ ἐπιστήμονες ποὺ διακηρύττουν πὼς δὲν ὑπάρχει Θεός, ἄς ἔχουν τίτλους καὶ πτυχία, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, ἀλλὰ ΗΜΙΜΑΘΕΙΣ! Οἱ λίγοι αὐτοὶ λεγόμενοι ἐπιστήμονες δὲν ἔφτασαν στὴν ἀθεΐα ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη, ἀλλὰ θέλησαν νὰ ἐπικαλύψουν τὴν ἀθεΐα τους μὲ τὴν ἐπιστήμη! Δηλαδὴ εἶχαν τὸ θράσος νὰ ἐμφανίσουν τὴν ἐπιστήμη σὰν ἀθεΐα! Ἡ ὑποταγὴ στὸ ρεῦμα τῆς ἀθεΐας ποὺ ἔφερε ἡ εὐμάρεια καὶ ἡ ἀγάπη στὰ ὑλικὰ ἀγαθά, φέρνει στὸν ἄνθρωπο τὴν πλάνη, ἡ ὁποία τοῦ ἀφαιρεῖ τὴν συνείδηση καὶ τὸν κάνει ἀγριάνθρωπο! Οἱ προλήψεις εἶναι δημιουργήματα τῆς ἀμάθειας, τῆς ἀνασφάλειας καὶ τοῦ φόβου τῶν ἀλόγιστων ἀνθρώπων. Γι’ αυτὸ τὸ σχολεῖο κάνει τὴν σκέψη τῶν Ἑλλήνων ὑπανάπτυκτη, γιὰ νὰ μποροῦν οἱ ἐξουσιαστὲς νὰ τοὺς χειρίζονται μὲ τὰ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΥΡΟΥΣ, ΕΚΦΟΒΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ πὼς ἄν δὲν εἶναι “ἀρκετὰ προληπτικοί”, θὰ πεθάνουν γρήγορα…».
«Εἶναι φοβερό! Ἡ “ἐξέλιξη” δῆθεν τοῦ κόσμου, εἶναι κάτι ποὺ ὅταν τὸ πλησιάζεις ἕνα βῆμα αὐτὸ ἀπομακρύνεται δύο· κάποτε ὅμως καταλαβαίνεις, πὼς τὸ νόημά της εἶναι μόνο νὰ σὲ κάνει νὰ προχωρᾶς, ἐμποδίζοντάς σε νὰ δεῖς ὁτιδήποτε ἄλλο…».
«Πολυχρόνιε, ὅπως θὰ θυμᾶσαι ἴσως, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἑρμήνευσαν τὰ Μυστήρια τοῦ Θεοῦ ἔχοντας στὴν ψυχὴ τὸν Παράκλητο, τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας. Ὅμως ὁ ἄνθρωπος ποὺ πλανήθηκε καὶ ἔγινε ἀσυνείδητος καὶ ἀγριάνθρωπος, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ καὶ καταλήγει νὰ ἔχει ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΚΕΝΑ. Προκειμένου νὰ ἑρμηνεύσουν τὸ πῶς ἔγινε ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας, γιὰ ὅ,τι δὲν μποροῦσαν νὰ ἑρμηνεύσουν ὀρθολογιστικά, ἔπλαθαν μύθους. Εἶπαν ὅτι ἀπὸ τὸ ἀρχικὸ χάος γεννήθηκε ἡ “Γῆ”, ἡ ὁποία γέννησε τὰ βουνά, τὴν θάλασσα, καὶ μετὰ τὸν “Οὐρανὸ” μὲ τὸν ἥλιο, τὸ φεγγάρι καὶ τὰ ἀστέρια· μετὰ γεννήθηκαν οἱ “Τιτάνες”, ἔγινε ἡ “Τιτανομαχία”, κ.τ.λ. Στὸν ἀρχαιο-ἑλληνικὸ πολιτισμό, τέτοιες ἱστορίες γιὰ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου θεωροῦνταν ἀληθινές, παρόλο ποὺ τώρα ἐμεῖς συνδέουμε τὴν μυθολογία μὲ τὴν ἀνώριμη σκέψη. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ΒΑΣΙΜΑ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ, ΣΟΒΑΡΑ, πὼς ἡ νεκρὴ ὕλη μὲ ὅλα τὰ στοιχεῖα ποὺ τὴν ἀποτελοῦν, ἔχει τὴν ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ νὰ συνθέσει καὶ νὰ ἐνεργοποιήσει τὴν τόσο πολύπλοκη καὶ θαυμαστὴ ὑφήλιο! Ὡστόσο ἄν κάποιοι ἀποδίδουν ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ στὴν νεκρὴ ὕλη, ὁ προληπτικὸς ΦΟΒΑΤΑΙ τὴν ΠΑΡΑΛΟΓΗ ἐπίδρασή της, στὴν ζωή του! Ὁ πατέρας μου λέει πὼς ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ποὺ ἐπινόησαν οἱ προδότες τοῦ Χριστοῦ, εἶναι Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ τῆς ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑΣ! Πολυχρόνιε, ὁ διάβολος ζήτησε ἀπὸ ὅλους τοὺς τυράννους- γιούς του τὴν ἐπανερμηνεία τοῦ κόσμου, σύμφωνα μὲ τὰ δικά του βέβηλα μάτια. Ἔτσι ὁ δαιμονοδίδακτος Πάπας ἄρχισε νὰ διαδίδει πὼς ὁ Κύριος εἶναι ἕνα… “κτίσμα”, καὶ πὼς ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα… “ζῶο”! Οἰ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΕΣ” τῆς ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑΣ τῆς “ἐξέλιξης”, ὅλων τῶν ἐποχῶν, γιὰ ὅ,τι ἔπρεπε νὰ ἀποφύγουν νὰ ἑρμηνεύσουν πνευματικά, ἔπλαθαν κοινωνικοὺς μύθους! Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ οἱ κοινωνικὲς θεωρίες “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ” στὴν σύγχρονη κοινωνία, ΟΛΑ τὰ ἀκατανόμαστα αἴσχη τῶν ἀρχαίων “θεῶν” ποὺ περιγράφονται στὴν ἀρχαιο-ἑλληνικὴ μυθολογία… Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ἀπέδωσαν τὴν ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ τῆς ζωῆς στὴν “τυφλὴ τύχη”, στὴν ὁποία ἀπέδωσαν… ὑπερφυσικὲς ἰδιότητες! Σὰν νὰ μιλᾶμε δηλαδὴ γιὰ τὴν… αὐτόματη γένεση τῆς “Γῆς”, τοῦ “Οὐρανοῦ”, τῶν “Τιτάνων”, κ.τ.λ. Ἡ αθεΐα ΖΗΤΑΕΙ ΤΥΦΛΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ! Ὅλα αὐτὰ γίνονται γιὰ ὑποκατασταθεῖ ἡ πίστη στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν εὐπιστία στὴν “ἐξουσιαστικὴ μοίρα(!)” καὶ τὶς προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίες· ὥστε οἱ ἄβουλοι καὶ ἀδρανεῖς ἄνθρωποι ὑποτασσόμενοι στὸ Σκότος, νὰ ἐγκαταλείπουν τὸν ἑαυτό τους στὰ ἔνστικτα καὶ τὴν… εἰρωνία τῆς τύχης τους! Ἐν ὀλίγοις, ἡ τυραννικὴ ἐπιβολὴ τῆς θεωρίας τῆς “ἐξέλιξης”, ἔχει “πολιτικὴ” σκοπιμότητα, τὴν διαβολοποίηση τοῦ κόσμου…».
«Ἀπίστευτα πράγματα! Πέρα ἀπὸ κάθε φαντασία! Ὑπάτιε, ὅταν μὲ πολιορκοῦσαν τὰ “ἐπιχειρήματα” τῶν ἄθεων κλονιζόμουν, καὶ βυθιζόμουν σὲ μελαγχολία! Ἡ σκέψη μου μαστιζόταν ἀπὸ λογισμοὺς ἀπιστίας, καὶ συχνὰ καταποντιζόμουν σὲ πέλαγος ἀμφιβολίας! Τώρα συναισθάνομαι πὼς ἐπειδὴ εἶχα κλείσει τὰ μάτια μπροστὰ στὸν “ἥλιο τῆς ἀλήθειας”, ἀποκόπηκα ἀπὸ τὴν ζωὴ καὶ ἡ ψυχή μου ἀπογυμνώθηκε ἀπὸ τὴν σκέπη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ντρέπομαι τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό μου, ποὺ πίστευα πὼς ἔτσι ἐξελισσόμουν σὲ “ὑπεράνθρωπο”… Ἀλλὰ πῶς ἐξηγεῖται, οἱ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΕΣ” νὰ ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ… “κοινωνικὰ” ἐγκαθιδρυμένη “φύση” τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ ὁ “ὑπεράνθρωπος”, εἶναι ἡ… “ἀνώτερη” ἀνθρώπινη φύση; Καὶ ὅτι ὁποιαδήποτε ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ ἀπὸ τὰ κανονιστικὰ πρότυπα ἀποτελεῖ…ΠΡΟΣΒΟΛΗ στὴν “ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΤΑΞΗ” τοῦ κόσμου; Ἡ ὁποία “γιορτάζει” παγκοσμίως τὴν “ὁρατότητα” τῆς διεμφυλικῆς κοινότητας, καὶ ἁμαρτάνει ἐνσυνείδητα καὶ ἀμετανόητα ἐπειδὴ ΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ; Γιατὶ οἱ διαστροφεῖς λένε ὅτι ὅλα αὐτά, δίνουν στὸν ἄνθρωπο… δύναμη;». Γνωρίζοντας πὼς ὁ ἴδιος ἦταν καταλληλότερος γιὰ νὰ ἀπαντήσει, ἔριξε μία συνοπτικὴ ματιὰ στὰ συμπεράσματα τῆς συζήτησης, καὶ ἡ ἔκφρασή του ἄλλαξε. Τὸ πρόσωπό του μόρφασε, σὰν νὰ μὴν ἄντεχε καὶ ὁ ἴδιος τὸ ἀπεχθὲς ποὺ ἀπάντησε στὴν ἀπορία του. «Ἄν εἶναι δυνατόν!», ξεφώνησε. «Μὲ βάση τὴν μυθολογία ποὺ πίστευαν οἱ ἀρχαῖοι, ὁ σύγχρονος “ὑπεράνθρωπος” ἀντιστοιχεῖ στὸν ἀρχαῖο… “ἡμίθεο”! Σὰν νὰ λέμε δηλαδή, ὅτι ὁ “ὑπεράνθρωπος” τῆς Δύσης εἶναι μισὸς ἄνθρωπος καὶ ἔχει πατέρα του τὸν διάβολο! Ἰησοῦς Χριστὸς νικάει! Στὴν καρδιὰ τοῦ Χριστιανοῦ δὲν ἔχει θέση καμία πλάνη καὶ καμία σύγχυση! Μακάρι ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΑΝΗΘΕΙ ΑΛΛΟΣ, ἀπὸ τοὺς ἀπατεῶνες ποὺ αἱρετίζουν!».
«Πολυχρόνιε, ὁ Χριστὸς ἔβαλε τὸν ἄνθρωπο ΒΑΣΙΛΙΑ μέσα στὸν ὁρατό, τὸν ὑλικὸ κόσμο! Ὁ λόγος ποὺ δὲν μοιάζει μὲ κανένα ἄλλο δημιούργημα, εἶναι ἐπειδὴ ἔχει ΠΝΕΥΜΑ! Εἶναι εἰκόνα τοῦ Ἀπείρου Δημιουργοῦ του! Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ΒΟΥΛΗΣΗ, τὴν ΣΚΕΨΗ καὶ τὴν ΚΡΙΣΗ του, εἶδε στὴν φύση κάτι πέρα ἀπὸ τὰ φαινόμενα, καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό του εἶδε κάτι πέρα ἀπὸ τὸν θάνατο, ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ἔχει ἀρχὴ ἀλλὰ δὲν ἔχει τέλος! Πορεύεται πρὸς τὸ ΑΠΕΙΡΟ καὶ τὸ ΑΙΩΝΙΟ! Ὁ πατέρας μου λέει ὅτι πρὶν ἀπὸ σαράντα μὲ πενήντα χρόνια ὁ Ἕλληνας ἀναρωτιόταν κατὰ πόσο εἶχε ἀκολουθήσει λάθος δρόμο, ἀλλὰ τώρα δὲν εἶναι ἱκανὸς νὰ δεῖ τὸ αὔριο… Ἔπαψε νὰ τὸν ἀπασχολεῖ ἄν βαίνει καλῶς, ἐπειδὴ δὲν προλαβαίνει, καὶ ἐπειδὴ δὲν βλέπει τὸν λόγο… Ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ πίστη εἶναι δύο πράγματα ἀσυμβίβαστα. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ζωογονεῖ τὴν ψυχή, κάτι ποὺ δυστυχῶς, κάποιοι κληρικοὶ ὠθοῦν τὸ Ποίμνιό τους νὰ τὸ λησμονήσει! Τὶς προάλλες μελετοῦσα μαζὶ μὲ τὸν πατέρα τὴν προφητεῖα τοῦ Ἰεζεκιήλ, ποὺ ἔλεγε: “Αὐτὰ λέγει ὁ μόνος Κύριος καὶ Ἐξουσιαστὴς τοῦ παντός: Ἰδοὺ στρέφομαι Ἐγὼ ἐναντίον τῶν ἀναξίων ποιμένων καὶ θὰ ζητήσω τὰ πρόβατά Μου ἕνα πρὸς ἕνα ἀπὸ τὰ χέρια τους, καὶ θὰ τοὺς ἀπομακρύνω ἀπὸ τὴν ποίμνη, ὥστε νὰ μὴν τὰ ποιμαίνουν πλέον. Θὰ βγάλω τὰ πρόβατά Μου ἀπὸ τὸ στόμα τους, καὶ δὲν πρόκειται πλέον νὰ τὰ κατατρῶνε αὐτοί. Θὰ ἀναζητήσω Ἐγὼ τὰ πρόβατά Μου, θὰ τὰ ἐπισκεφθῶ καὶ θὰ τὰ φροντίζω”*. Καὶ συμπλήρωσε ὁ πατέρας μου, πὼς ἄν ὁ ἱερέας κηρύττει λανθασμένα σὲ δογματικὰ θέματα, πρέπει ὅλοι νὰ ἀπομακρύνονται ἀπὸ αὐτόν. Εἶναι ΕΧΘΡΟΣ καὶ ΠΡΟΔΟΤΗΣ!». Σὰν νὰ ἤθελε νὰ ξεφορτωθεῖ τὸ βάρος ἀπὸ τὸν λαβύρινθο τῶν σκοτεινῶν θεωριῶν, ὁ παλιὸς φίλος μου ἄλλαξε τὸν τόνο τῆς φωνῆς του, καὶ ἡ ἔκφρασή του γλύκανε.
«Ὅταν ἄρχισα νὰ μπαίνω κι ἐγὼ μέσα στὸ Ἱερό, μαζί σου, πῆρα θάρρος καὶ ῥωτοῦσα διάφορα τὸν π. Μαρτύριο. Δὲν μποροῦσα νὰ καταλάβω, πῶς ἔλεγαν οἱ γονεῖς μου ὅτι πιστεύουν στὸν Χριστό, ἀφοῦ ζοῦσαν μακριά Του! Ὁ πατέρας σου μοῦ ἐξήγησε πὼς ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος τῆς καλοπέρασης καὶ τῶν ἀνέσεων, ζεῖ σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει ὁ Χριστός! Ἡ σημερινὴ ἀθεΐα, ποὺ εἶναι ἀρρώστια τῆς ψυχῆς, ναρκώνει τὴν σκέψη καὶ τὴν παραλύει! Βυθίζει τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀθυμία, καὶ σταδιακὰ ὁδηγεῖ τὴν ψυχή του στὸν πνευματικὸ θάνατο! Μόνο ὅταν ὁ πλανεμένος ἀπὸ τὶς μέριμνες καὶ τὶς ἡδονὲς τῆς ζωῆς, ζητήσει νὰ τὸν ἀναστήσει τὸ Πανάγιο Πνεῦμα ἀπὸ τὸν βυθὸ τῆς ἀπώλειας, Ἐκεῖνο θὰ τοῦ χαρίσει τὴν χαρὰ τῆς πίστης! Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι εἶναι πνευματικὰ ἀτροφικοί, καὶ δὲν βρίσκουν τὴν δύναμη νὰ παλέψουν μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ κόσμου, ποὺ τοὺς φράσσουν τὸν δρόμο. Θέλουν νὰ πιστέψουν ἀλλὰ δὲν μποροῦν, ἐπειδὴ δὲν διαθέτουν τὴν γέφυρα τῆς ταπεινοφροσύνης, ποὺ ὁδηγεῖ στὸν Χριστό. Μετὰ ὁ πατέρας σου μοῦ δίδαξε τί πρέπει νὰ κάνει ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ πιστέψει, φέρνοντάς μου ὡς παράδειγμα τὸν Ἀπόστολο Θωμᾶ, ποὺ δὲν ἦταν ἄπιστος, ἀλλὰ οὔτε καὶ πιστός. Εἶπε πὼς ἦταν δικαιολογημένη ἡ ἀντίδρασή του, πρὶν δεῖ τὸν Ἀναστάντα Διδάσκαλό του, ἐπειδὴ χωρὶς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κατανοήσει ὁ ἄνθρωπος τὰ Μυστήρια τοῦ Θεοῦ! Μιὰ ὁλοκληρη ἑβδομάδα πάλεψε ὁ Θωμᾶς μὲ τὸν ἑαυτό του, καὶ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ προσπάθησε νὰ ὑπερνικήσει τὴν δυσπιστία του. Στὴν συνέχεια τὸν κάλεσε ὁ Κύριος νὰ Τὸν ἀγγίξει στὶς πληγές, ἀλλὰ τότε χωρὶς ὁ Θωμᾶς νὰ χρειάζεται νὰ τὸ κάνει, ἀναφώνησε: “Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου!”. Τὸ δῶρο τῆς πίστης ἔχει τρεῖς προϋποθέσεις: νὰ καθαρίσουμε τὴν ψυχή μας μὲ τὸ Μυστήριο τῆς μετάνοιας· νὰ προσευχηθοῦμε θερμὰ στὸν Κύριο, γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς πίστης μας· νὰ ἐρευνήσουμε μὲ ὅλες τὶς δυνατότητές μας, ὥστε ἡ πίστη μας νὰ εἶναι “κατ’ ἐπίγνωσιν”. Οἱ ὑπόλοιποι Ἀπόστολοι πίστεψαν μὲ τὴν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ τοὺς ἔδωσε ὁ Κύριος μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του. Μετὰ τὸν χαιρετισμὸ τῆς εἰρήνης “ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς. Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον”. Ὅταν λείπει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅσο σοφὸς καὶ δυνατὸς κι ἄν εἶναι ὁ ἄνθρωπος πέφτει στὸν πειρασμὸ τῆς ἀμφιβολίας. Μόνο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει πνεῦμα σοφίας, καὶ ἑρμηνεύει ἁπλὰ καὶ πειστικὰ τὰ “ὑπὲρ λόγον καὶ ἔννοιαν” Μυστήρια τοῦ Θεοῦ!».
19 Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν.
20 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. 21 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· Εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. 22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· 23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.
24 Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ’ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. 25 ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω.
Κατὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, τὴν πρώτη τῆς ἑβδομάδας, ὅταν εἶχε βραδιάσει καὶ οἱ θύρες τοῦ σπιτιοῦ, ὅπου βρίσκονταν συγκεντρωμένοι οἱ Μαθητές, ἦταν κλεισμένες γιὰ τὸν φόβο τῶν Ἰουδαίων, ἦρθε ξαφνικὰ ὁ Ἰησοῦς, στάθηκε στὸ μέσον καὶ τοὺς λέει· “εἰρήνη ἄς εἶναι σὲ ἐσᾶς”. Καὶ ἀφοῦ εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια καὶ τὴν πλευρά Του, γιὰ νὰ δοῦν τὰ σημάδια τῶν πληγῶν καὶ νὰ πιστέψουν ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Διδάσκαλός τους. Τότε οἱ Μαθητές, ὅταν εἶδσν τὸν Κύριο ἀναστημένο, χάρηκαν. Εἶπε, λοιπὸν πάλι τότε σὲ αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· “εἰρήνη σὲ ἐσᾶς. Ὅπως Μὲ ἔστειλε ὁ Πατήρ, γιὰ νὰ τελειώσω τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἔτσι καὶ Ἐγὼ στέλνω ἐσᾶς, νὰ μεταφέρετε στοὺς ἀνθρώπους τὴν σωτηρία”. Καὶ ἀφοῦ εἶπε αὐτό, φύσηξε στὰ πρόσωπά τους τὴν ζωογόνο πνοὴ τῆς νέας ζωῆς καὶ τοὺς εἶπε· “λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον. Σὲ ὅποιους συγχωρεῖτε τὶς ἁμαρτίες, θὰ εἶναι συγχωρημένες καὶ ἀπὸ τὸν Θεό. Σὲ ὅποιους ὅμως τὶς κρατᾶτε ἄλυτες καὶ ἀσυγχώρητες, θὰ μείνουν αἰωνίως ἀσυγχώρητες”. Ὁ Θωμᾶς ὅμως, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁ ὁποίος λεγόταν στὴν ἑλληνική Δίδυμος, δὲν ἦταν μαζί τους, ὅταν ἦρθε ὁ Ἰησοῦς. Τοῦ ἔλεγαν, λοιπόν, οἱ ἄλλοι Μαθητές· “εἴδαμε τὸν Κύριο”. Ἐκεῖνος ὅμως τοὺς εἶπε· “Ἐὰν δὲν δῶ στὰ χέρια Του τὸ σημάδι τῶν καρφιῶν καὶ δὲν βάλω τὸ δάχτυλό μου στὸ σημάδι τῶν καρφιῶν, καὶ ἄν δὲν βάλω τὸ χέρι μου στὴν πλευρὰ ποὺ τὴν τρύπησε ἡ λόγχη, δὲν θὰ πιστέψω”. (Ἰωάν. 20, 19-25)
* Ἰεζ. 34,10-11
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
