«Ἐφόσον ἡ γνώση ποὺ μᾶς παρέχει τὸ σχολεῖο, εἶναι ἀποκομμένη ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, εἶναι βέβαιο πὼς τὸ σχολεῖο ΜΑΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!», εἶπα μένοντας κατάπληκτη, καὶ κοίταξα τὴν ξαδέρφη μου ποὺ εἶναι ἐνήλικη καὶ σπουδάζει. «Ὅμως ὁ π. Ἀκάκιος εἶπε νὰ μὴν κάνουμε τὸ ἐπικίνδυνο λάθος, νὰ διδασκόμαστε ἀντικείμενα γνώσης χωρὶς νὰ δίνουμε τὴν πρέπουσα προσοχὴ στὴν ἀληθινὴ πίστη. Νὰ μὴν ἐπιτρέπουμε στὸν ἑαυτό μας μέσῳ αὐτῆς τῆς γνώσης νὰ σκέφτεται “ἐλεύθερα”, ἀκόμα καὶ νὰ ψεύδεται, σὰν ἡ πίστη καὶ ἡ γνώση νὰ εἶναι δύο σφαῖρες ἀπολύτως ξεχωριστές· τὸ πνεῦμα μας εἶναι ἕνα καὶ δέχεται τὴν γνώση καὶ διαποτίζεται ἀπὸ τὶς ἀρχές της, ἀκριβὼς ὅπως δέχεται τὴν πίστη καὶ ἐμπνέεται ἀπὸ αὐτήν. Πῶς εἶναι δυνατόν αὐτὲς οἱ δύο σφαῖρες νὰ μὴν ἔρθουν σὲ ἐπαφή, εἶτε εὐνοϊκή, εἶτε δυσμενῆ; Ταυτόχρονα, ἡ σφαίρα τῆς ἀλήθειας εἶναι μία. Ἄραγε γιατὶ νὰ βάζουμε στὸ κεφάλι μας κάτι ποὺ δὲν προέρχεται ἀπὸ αὐτὴν τὴν σφαίρα; Μόνο ἡ μάθηση ποὺ ἐμφορεῖται ἀπὸ τὶς χριστιανικὲς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΑΘΗΣΗ, ἐπειδὴ οἱ ὀρθόδοξες ἀρχὲς εἶναι πέρα ἀπὸ πάσης ἀμφιβολίας ΑΛΗΘΙΝΕΣ!». Μὲ τὴν βοήθεια τῆς Μόσχως γέμισα μὲ σημειώσεις τὸ φοιτητικὸ βιβλίο τῆς Κοινωνιολογίας τῆς παιδικῆς ἡλικίας, ποὺ ἔφερε ἀπὸ μία φίλη της ποὺ σπούδαζε δασκάλα. Ἡ συγκεκριμένη κοπέλα δὲν μποροῦσε νὰ προσπεράσει τὶς “μαχαιριὲς” στὴν συνείδησή της, μὲ αὐτὰ ποὺ τοὺς δίδασκαν ἀπὸ τὴν ξενόφερτη ἐπιστήμη, τόσο ὥστε τὴν ἔπιασε ἀπελπισία γιὰ τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν καὶ τῆς πατρίδας μας γενικά! Πρώτη ἔβαλε πεῖσμα ἡ ξαδέρφη μου νὰ τὸ διαβάσει, καὶ μετὰ μοῦ τὸ ἐξήγησε κι ἐμένα. Τώρα δὲν ἀφήνω τὸ βιβλίο ἀπὸ τὰ χέρια μου, καὶ ὅσο περισσότερο σκέφτομαι καὶ συνδυάζω ὅσα ἀνακαλύψαμε, τόσο τὰ ἀντιπαραβάλλω μὲ τὴν οἰκογενειακὴ ζωὴ ποὺ κάνουμε οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί. «Μόσχω, οἱ ἄνθρωποι χωρὶς Θεὸ εἶναι ἄσπονδοι καὶ ἄστοργοι! Τελικὰ ὅλη ἡ κοινωνία σύρεται ὑποταγμένη στὸ σύστημα ἐκείνων τῶν λίγων, ποὺ ἐξυφαίνουν στὰ σκοτάδια τὶς ἱερόσυλες θεωρίες! Μία ἀπὸ αὐτὲς λέει πὼς ἡ θεωρία τῆς κοινωνικῆς κατασκευῆς διερευνᾶ τρόπους, ποὺ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ, ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗΣ, στὶς ἀλληλεπιδράσεις τῶν ἀνθρώπων(σελ 32). Ὅπως τὸ καταλαβαίνω, μετὰ παίρνουν τὴν σκυτάλη οἱ ἀποστάτες-ψυχολόγοι, οἱ ὁποῖοι φτιάχνουν —διαπραγματεύονται— τὴν δική τους ἰδέα γιὰ τὴν πραγματικότητα(!), καθυποτάσσοντας τοὺς “προοδευμένους” γονεῖς στὶς ἱερόσυλες συμβουλές τους: “ἀφῆστε τὸ παιδὶ νὰ κάνει Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ! Μὴν τὸ ἐπιπλήξετε μήπως τὸ ψυχοτραυματίσετε! Μὴν τοῦ κάνετε καθοδηγητικὲς παρατηρήσεις, μήπως αἰσθανθεῖ ταπεινωμένο! Μὴν τὸ ὁριοθετεῖτε, μήπως αἰσθανθεῖ φυλακισμένο!”. Βεβαίως οἱ ἱερόσυλοι ἐπιστήμονες στέκονται μόνο στὰ ἐπιφανειακὰ θέματα τῆς συμπεριφορᾶς τῶν παιδιῶν, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ κάποια ἔνδειξη, ὅτι οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν ὄντως ΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ ἀπὸ τὶς συμβουλὲς-ἡμίμετρα τῶν “εἰδικῶν”! Τὸ ἀντίθετο, βλέποντας τὰ παιδιὰ ὅτι οἱ γονεῖς δὲν ξέρουν τὴν θέση τους, μεγαλώνοντας ἔχουν στὸ μυαλό νὰ τοὺς κάνουν “στὴν ἄκρη”, ἀκριβῶς ἒπειδὴ καὶ τὰ παιδιὰ ἀγνοοῦν τὰ πάντα γιὰ τὴν θέση τους! Ὁπότε οἱ ἱερόσυλες θεωρίες καθυποτάσσουν τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ξερίζωσαν ἀπὸ τὴν Ἱερὴ Παράδοση τοῦ λαοῦ μας, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ τοὺς “μετακινοῦν” πανεύκολα τὰ σκοτεινὰ ρεύματα…».
«Εἶναι ὁλοφάνερο Ἁγνή, ὅτι ἡ κοινωνία ἔχει καθυποταχθεῖ στὶς ἱερόσυλες θεωρίες τῆς Κοινωνιολογίας! Παραδοσιακὰ στὸν τόπο μας οἱ γονεῖς ἀσκοῦσαν ἔλεγχο πάνω στὸ τὶ θὰ γνωρίζουν τὰ παιδιά τους, καὶ τί θὰ φύλαγαν ὡς ἀπαγορευμένο μυστικό, προστατεύοντας ἔτσι τὴν ψυχή τους ἀπὸ τὴν ἀνηθικότητα. Μόλις ἄρχισε νὰ παίρνει “σάρκα καὶ ὀστὰ” ἡ κοινωνιολογικὴ θεωρία ποὺ μόλις ἀνέφερες, ὅτι Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ τῶν ἀνθρώπων —ποὺ ΑΠΟΣΤΑΤΟΥΝ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, τὸ ἱερόσυλο σύστημα ἄρχισε νὰ “στέλνει” διαταγὲς στοὺς γονεῖς μέσῳ τῶν ἀσεβῶν ψυχολόγων, ἀλλὰ κυρίως μέσῳ τῆς τηλεκόλασης, ὅτι τὰ διαχωριστικὰ φράγματα μεταξὺ ἐνηλίκων καὶ παιδιῶν… ΥΠΟΧΩΡΟΥΝ! Ἔτσι ἐκεῖ ποὺ τὰ παιδιὰ δὲν γνώριζαν τὰ πράγματα ποὺ γνώριζαν οἱ μεγάλοι, ὅπως εἶναι τὰ σαρκικὰ καὶ ἡ βία, ἡ τηλεκόλαση… ἀποφάσισε πὼς “ὅλες οἱ πληροφορίες εἶναι γιὰ ὅλους!”. Ἀποφάσισε ὅτι στὸν τηλεοπτικὸ κόσμο “δὲν ὑπάρχουν μυστικὰ”, ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ “ΜΥΣΤΙΚΑ” ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ(136)! Γιὰ νὰ κατανοεῖ κάποιος τὰ μηνύματα τῆς τηλεκόλασης δὲν χρειάζεται καμία μορφὴ ἐκπαίδευσης, ἐπειδὴ δὲν τοῦ ἐγείρει πολύπλοκες ἀπαιτήσεις. Ἐπιμένοντας ἡ τηλεκόλαση ὅμως ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ, καταρρίπτει τὴν ἱεράρχηση τῆς πληροφορίας! Ἅν τὰ παιδιὰ ἔχουν τὶς ἴδιες “γνώσεις” μὲ τοὺς μεγάλους, τότε ἡ παιδικὴ ἡλικία ἀρχίζει ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ὅλοένα καὶ περισσότερο μὲ τοὺς μεγάλους(136)…»
«Πὼ πώ, ὅλο αὐτὸ εἶναι ἐντελῶς ἀλλοπρόσαλλο! Τόσο θράσος εἶχε τὸ ἱερόσυλο σύστημα, ὥστε νὰ θεωρεῖ “ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ” νὰ λειτουργεῖ ὡς… “ΚΗΔΕΜΟΝΑΣ” τῶν γονιῶν ποὺ “κατασκευάζουν” μόνοι τους τὴν… “πραγματικότητά τους”, ὡς ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ! Στὴν οὐσία τὸ ἱερόσυλο σύστημα ΟΡΘΩΣΕ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΟ ΦΡΑΓΜΑ ἀνάμεσα σὲ αὐτὸ τὸ ἴδιο καὶ τοὺς “προοδευτικοὺς” γονεῖς, ὥστε αὐτοὶ νὰ ἔχουν ΜΑΥΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ πάνω στὰ “μυστικὰ σχέδια” ποὺ δολοπλοκεῖ τὸ σκοτεινὸ σύστημα, γύρω ἀπὸ τὴν δική τους “τύχη” καὶ τὴν “τύχη” τῶν παιδιῶν τους! Ὅπως βλέπω καὶ γύρω μου καθημερινά, οἱ διαταγὲς τοῦ συστήματος στοὺς γονεῖς ἐπιβάλλουν τὸ παιδί τους νἀ έχει ἀπὸ μικρὴ ἡλικία τὴν νοοτροπία τοῦ “νεόπλουτου”, μὲ τὴν πληθώρα τῶν παιχνιδιῶν καὶ γενικὰ τὴν πολυτελῆ ζωή. Οἱ γονεῖς ποὺ δὲν ἔχουν ἠθικὴ ἀνδρεία κάνουν τὰ παιδιά τους μαλθακά, καὶ μαθαίνοντάς τα νὰ μὴν τοὺς λείπει τίποτα, αὐτὰ δυσκολεύονται νὰ δεχτοῦν ὅτι ἡ ζωὴ εἶναι δύσκολη! Ἐκεῖ ποὺ πρέπει νὰ ὠθήσουν τὰ παιδιὰ νὰ γίνουν ὑπεύθυνα ὥστε νὰ αἰσθάνονται τὴν χαρὰ τῆς δημιουργίας, κάνοντας δουλειὲς ποὺ πραγματικὰ τὰ ὡριμάζουν, οἱ μαλθακοὶ γονεῖς τὰ κρατᾶνε πίσω, νὰ μένουν… “κουτορνίθια”· καὶ ἐκεῖ ποὺ πρέπει νὰ τὰ κρατήσουν πίσω, τὰ προωθοῦν γιὰ νὰ ἔχουν ΠΡΟΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ καὶ νὰ μεγαλίζουν… Ἡ ἐμμονὴ τῶν γονιῶν τους νὰ ζοῦν στὸ “ῥεῦμα τοῦ σήμερα”, ὑποχρεώνει καὶ τὰ παιδιά τους νὰ τοῦ παραχωροῦν τὸ “τιμόνι” τοῦ ἑαυτοῦ τους! Πῶς νὰ μὴν “ἐξαφανίζεται” ἡ παιδικὴ ἡλικία, ὅταν ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, καὶ ἐκεῖνα ΑΠΑΙΤΟΥΝ ἀπὸ τοὺς γονεῖς τους ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΡΟΣΤΑΞΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΟΤΙ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ τὰ σημερινὰ παιδιά; Έτσι παρατηρεῖται τὸ παράδοξο, οἱ οἰκογένειες νὰ ἔχουν μπροστάρηδες τὰ παιδιά, καὶ πίσω νὰ ἀκολουθοῦν οἱ “καλοὶ γονεῖς”, ποὺ δὲν γνωρίζουν τὸν λόγο ποὺ πρέπει νὰ ἀρνηθοῦν στὰ παιδιά τους κάτι. Ὅπως τὸ ἱερόσυλο σύστημα “ἀνάθρεψε” τοὺς γονεῖς μὲ τὴν “αὐτὸνομία”, ποὺ στὸ βάθος της εἶναι ἀσέβεια πρὸς τὸν Κύριο, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο “ἀνατρέφει” καὶ τὰ παιδιὰ μὲ τὴν ἀσέβεια πρὸς τοὺς γονεῖς τους, καὶ φυσικὰ τὸν “πόθο” γιὰ τὴν “αὐτονομία”… Αὐτὸ ποὺ ξέρω ἐγὼ Μόσχω, εἶναι πὼς μὲ τὴν παραβίαση τῆς προσωπικότητας τῶν παιδιῶν ποὺ κάνει ἡ τηλεκόλαση, τὸ ἱερόσυλο σύστημα ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ στὰ παιδιὰ τὴν “ἐπιμόρφωση” πάνω στὰ σαρκικὰ καὶ τὴν κάθε ἀνωμαλία, πείθοντάς τα ὅτι ὁ συγκεκριμένος παράγοντας θὰ… “ῥυθμίζει” ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΠΤΥΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ!».
«Αὐτὴ ἡ ἐμμονὴ τῶν γονιῶν νὰ ζοῦν στὸ “ῥεῦμα τοῦ σήμερα”, ποὺ εἶπες, σημαίνει καὶ ὅτι οἱ γονεῖς ἀπέκτησαν ΕΞΑΡΤΗΣΗ ἀπὸ τὴν “διασκέδαση”, καὶ γενικὰ τὶς ἀπολαύσεις! Δύο πράγματα ΑΠΑΙΤΕΙ τὸ ἑωσφορικὸ σύστημα ἀπὸ ὅσους “κηδεμονεύει”, τὴν ὑπερηφάνεια ποὺ φέρνει τὴν ἀνυπακοὴ καὶ τὸ συνακόλουθό της, τὴν ἐξάρτηση ἀπὸ τὶς ἀπολαύσεις! Οἱ γονεῖς ποὺ “ταΐζουν” τὸ παιδί τους τὴν ἑωσφορικὴ ὑπερηφάνεια, καὶ τοῦ εἶπαν μὲ χίλιους τρόπους ὅτι αὐτὸ “εἶναι πάνω ἀπὸ ὅλους καὶ ὅλα”, πῶς θὰ τὰ ἀναιρέσουν μετὰ ὅλα αὐτά, βάζοντάς το τιμωρία γιὰ παράδειγμα, “ἀποκαλύπτοντάς του” ὅτι εἶναι “φυσιολογικὸ” ὅπως ὅλοι μας; Μὲ τὸ νὰ μὴν λένε “ὄχι” οἱ γονεῖς στὸ παιδί τους, ἐπειδὴ δὲν θέλουν νὰ συγκρούονται μαζί του, στὴν ὑπόλοιπη ζωή του αὐτὸ τὸ παιδὶ θὰ εἶναι εἴτε θύμα, εἴτε θύτης… Ὅταν οἱ γονεῖς κάνουν τὸ θέλημα τοῦ παιδιοῦ τους, δὲν καταλαβαίνουν ὅτι τὸ παιδὶ ἀποδεικνύεται “ἀνώτερο” καὶ οἱ γονεῖς… “κατώτεροι”! Δὲν συνειδητοποιοῦν ὅτι τοῦ δίνουν “ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ,” ἀφήνοντάς το νὰ ἀνέβει ψηλότερα ἀπὸ ὅσο ἐπιτρέπει ἡ ὡριμότητά του, καὶ ὅτι τὸ “ἐξουσιοδοτοῦν” νὰ καταστραφεῖ! Ἡ ἀκαταστασία τῆς ψυχῆς, ἡ ἔλλειψη ἱεράρχησης καὶ ἡ ἰσοπέδωση τῆς τάξης, δὲν ἐπιτρέπουν στοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ! Οἱ “εὔπλαστοι” γονεῖς χάνουν τὸ κύρος τῆς “γονεϊκότητάς τους”, ἐπειδὴ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΝ αὐτοβούλως τὴν… “ἐξουσία” τοῦ ἑαυτοῦ τους καὶ τῆς οἰκογένειάς τους, στὶς διαταγὲς τῆς τηλεκόλασης! Ὅταν οἱ γονεῖς ὑποτάσσονται στὰ παιδιά τους, εἶναι θέμα κάποιων χρόνων τὰ παιδιά τους νὰ ὑποταχθοῦν κι ἐκεῖνα σὲ ἄλλους…».
Κανεὶς δὲν ἔχει σαφῆ εἰκόνα γιὰ τὶς τεράστιες δομὲς ποὺ κατασκευάζονται, στὸ πρότυπο ποὺ ἔχει δώσει ἡ Κοινωνιολογία τῆς παιδικῆς ἡλικίας. Χάρη στὴν ξαδέρφη μου ὅμως ἐγώ, ἀντιλαμβανόμουν πολὺ περισσότερα γιὰ τὴν “δημοκρατικὴ κοινωνία” ποὺ οἰκοδομεῖται στὴν πατρίδα μας, ὅπως ἔλεγε ἡ λακωνικὴ ἀνακοίνωση, ὅπου οἱ νέες δομὲς θὰ δίνουν στὰ μικρὰ παιδιὰ τὴν εὐκαιρία νὰ συμμετέχουν ἄμεσα στοὺς χώρους προσχολικῆς μέριμνας, ὡς “ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ” καὶ ὡς “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ”(158)! Ἡ οἰκογένεια γίνεται βασικὸ μέρος τῆς “στρατηγικῆς τοῦ οἰκονομικοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ τῆς χώρας μας”, προκειμένου νὰ γίνει ἀνταγωνιστικὴ στὸ παγκόσμιο γίγνεσθαι! Ἀποκτᾶ δηλαδὴ ἡ οἰκογένεια κεντρικὸ ῥόλο στὸ χτίσιμο τοῦ “ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ” τοῦ παιδιοῦ, τὸ ὁποῖο θὰ γίνει ὁ “ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ μιᾶς ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ”(155)! Ἔχοντας ἐνημερωθεῖ ἡ Μόσχω, ὅτι ἡ Κοινωνιολογία στὴν πραγματικότητα εἶναι ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΤΗΜΗ ποὺ “γεννάει” ἱερόσυλες θεωρίες, καταλάβαινα πὼς ὅλοι αὐτοὶ οἱ βαρύγδουποι ὅροι σχετικὰ μὲ αὐτὸ ποὺ “μαγείρευαν” οἱ κατασκευαστὲς τῶν καθόλα ὕποπτων “δομῶν”, ἦταν “ἐπιστημονικὲς” ἀσυναρτησίες ποὺ κουκούλωναν κάποιο νόημα ποὺ “προκαλοῦσε πόνο”! Οἱ “ὁλοκαίνουργοι” ἐπιστημονικοὶ ὅροι ἦταν ἔτσι διατυπωμένοι ὥστε νὰ περνᾶνε τὸ τεστ τῆς “μύτης”, τόσων ἀνθρώπων ποὺ διάβαζαν παντοῦ τὴν ἴδια ἀνακοίνωση· οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ δὲν ἀνίχνευαν κάποια “ἀκαθαρσία”, μετὰ θὰ ἦταν ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Τώρα ποὺ περνοῦσαμε μπροστὰ ἀπὸ τὶς “δομὲς” μαζὶ μὲ τὴν Χαριτώ, ἄφησα τὸν ἑαυτό μου νὰ ἐκφραστεῖ ἐλεύθερα. «Ἡ Νέα Τάξη δὲν βρίσκει τὴν παιδικὴ ἡλικία ὡς ἑνιαία σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἐπειδὴ ἀρνεῖται ὅτι τὸ παιδὶ εἶναι ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ. Ὅμως ὅλες οἱ ὑποχρεώσεις τῶν μεγάλων πρὸς τὰ παιδιά, ἀπὸ αὐτὸ ἀπορρέουν, ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ὑπόστασή του!».
«Ἁγνή, ὅταν ἤμουν μικρὸ κοριτσάκι, ἡ γιαγιὰ μου εἶπε στὴν μαμά μου ὅτι τὴν παιδικὴ ἡλικία τῶν παιδιῶν, μποροῦν νὰ τὴν διαμορφώσουν καὶ νὰ τὴν προστατεύσουν ΜΟΝΟ οἱ μαμάδες τους, καὶ ὡς ἐκ τούτου ἡ μαμά μου ἔπρεπε νὰ δουλεύει λιγότερο. Καὶ ὅτι μὲ τὸν ῥυθμὸ ποὺ βγαίνουν οἱ γυναῖκες ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι τους γιὰ ἐργασία, οἱ παραδοσιακοὶ τρόποι φροντίδας ἑνὸς παιδιοῦ, ΘΑ ΑΤΟΝΗΣΟΥΝ ΣΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΒΑΘΜΟ! Μόλις ἔβγαλα τὸ δημοτικὸ κατάλαβα ὅτι τὸ διαζύγιο ποὺ εἶχε πάρει ἡ μαμά μου, τὸ συνέδεσε μὲ τὴν ἀλλαγὴ τῆς θέσης της στὴν κοινωνία καὶ τὶς ἐπαγγελματικὲς προσδοκίες της! Ὅσο ὅμως βελτιώνει περισσότερο τὴν κοινωνικὴ θέση της, τώρα στὸ γυμνάσιο καταλαβαίνω ὅτι ἡ μαμά μου χάνει τὴν γυναικεία ταυτότητά της καὶ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ! Στὶς λίγες συζητήσεις μαζί της, ἡ ἀπάντησή της σὲ ὅλα εἶναι, “εἶμαι καλά, ὅταν εἶσαι κι ἐσὺ κάλά!”. Δηλαδὴ δὲν ἔχει δικούς της λόγους γιὰ νὰ εἶναι καλά! Εἶναι καὶ τὸ ἄλλο ποὺ μοῦ λέει καὶ ἐπίσης μὲ πληγώνει, “θέλω νὰ ἔρχεσαι νὰ μοῦ λὲς τὰ πάντα, καὶ νὰ ξέρεις ὅτι ἐγὼ ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΙΝΩ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΟΥ”! Ὅμως ἐγὼ θέλω νὰ ἔχω τὴν εὐκαιρία ἀπὸ τὴν μαμά μου, νὰ μαθαίνω τὴν οὐσία τῆς συγγένειας καὶ τὴν ἀξία τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς εὐθύνης πρὸς τοὺς μεγαλύτερους, ὅπως μαθαίνεις ἐσὺ στὴν οἰκογένειά σου! Ἀπὸ ὅταν ἄρχισα νὰ σὲ ἐπισκέπτομαι στὸ σπίτι σου, καταλαβαίνω ὅτι ἡ μαμά μου ἔχασε τὸ μητρικὸ φίλτρο της! Σίγουρα παίζει κι αὐτὸ ῥόλο, ποὺ ἐγὼ νοιώθω ὅτι δὲν ἤμουν ποτὲ παιδί…».
«Ναί, τὸ λέει καὶ ἡ Κοινωνιολογία αὐτό, ἀλλὰ μὲ διάθεση νὰ τὸ συκοφαντήσει, γιὰ νὰ μὴν ἀφήσει τίποτα “ὄρθιο”! Λέει πὼς ἡ ἰδέα ὅτι τὰ παιδιὰ ἔχουν ἀνάγκη τὴν μητρικὴ φροντίδα, καὶ πὼς ἡ μητέρα ἐπωμίζεται τὴν φροντίδα αὐτὴ ἐπειδὴ ἡ μητρότητα προκύπτει ἀπὸ τὴν γυναικεία φύση της, εἶναι… κοινωνικὴ “ἐπινόηση” καὶ κατασκευὴ τοῦ μητρικοῦ προτύπου(57). Ὅμως Χαριτώ, ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὸ αὐθεντικὸ κύρος τῆς οἰκογένειας ὑποβιβάστηκε σημαντικά, ἐπειδὴ οἱ γονεῖς ἔχασαν τὸν ἔλεγχο γύρω ἀπὸ τὸ ἐπικοινωνιακὸ περιβάλλον τῶν παιδιῶν τους! Τώρα οἱ “ἀξίες” καὶ τὰ συναισθήματα τῶν παιδιῶν, διαμορφώνονται ἀπὸ τὰ τεχνολογικὰ μέσα!».
«Ἡ αὐξημένη κυριαρχία τῶν μέσων εἶναι γεγονός! Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς δικούς μου γονεῖς βλέπω πολλοὺς ἀκόμα, ποὺ κάτω ἀπὸ τὴν “πίεση” ποὺ προκαλοῦν στὴν οἰκογένεια τὰ μέσα, οἱ γονεῖς χάνουν τὴν πίστη τους στὴν ἱκανότητά τους νὰ ἀνατρέφουν τὰ παιδιά τους, ἐπειδὴ πιστεύουν πὼς οἱ πληροφορίες ποὺ ἔχουν σχετικὰ μὲ τὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν, δὲν ἐπαρκοῦν! Ὅταν παρακολουθοῦν ὅλοι τὰ ἴδια πράγματα, τί μποροῦν νὰ συμβουλέψουν καὶ νὰ διδάξουν οἱ μεγάλοι τοὺς μικρότερους; Ἡ ἀπώλεια τῆς ἀφοσίωσης καὶ τῆς οἰκειότητας μεταξὺ γονιῶν καὶ παιδιῶν, πείθουν πολλοὺς γονεῖς ὅτι οἱ ἀνάγκες τῶν παιδιῶν τους καλύπτονται καλύτερα ἀπὸ ἄλλους κοινωνικοὺς θεσμούς, παρὰ ἀπὸ τὴν οἰκογένειά τους… Σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση Ἁγνή, οἱ γονεῖς ἔχουν ξεχάσει ὅτι τὰ παιδιά τους χρειάζονται τὴν παιδικὴ ἡλικία, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ τὸν ῥόλο τους ὡς γονεῖς, καὶ δὲν εἶναι διατεθειμένοι νὰ προσφέρουν στὰ παιδιά τους κάποιο ὑψηλὸ ἐπίπεδο προσοχῆς, γιὰ τὴν ἀνατροφή τους. Ἔτσι καθὼς οἱ γονεῖς καὶ τῶν δύο φύλων συνεχίζουν τὴν ζωή τους, τὰ παιδιὰ ἐννοοῦνται ὡς “βάρος”, καὶ στὸ πίσω μέρος τοῦ μυαλοῦ τῶν γονιῶν τους ὑπάρχει ἡ σκέψη, ὅτι ἡ παιδικὴ ἡλικία θὰ πρέπει νὰ τελειώνει ὅσο τὸ δυνατὸν συντομότερα…».
«Κι ὅμως Χαριτώ, ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν ἐπειδὴ τὰ νήματα κινεῖ τὸ σύστημα μὲ τὶς ἱερόσυλες θεωρίες! Ποὺ διατάζει τοὺς γονεῖς νὰ ΜΕΝΟΥΝ ΠΙΣΩ, ἀδικώντας καὶ ἐκθέτοντας τὰ παιδιά τους στοὺς κινδύνους, καὶ ἀνοίγει στὰ παιδιὰ ὅλους τοὺς ἀσεβεῖς δρόμους γιὰ νὰ “προσπεράσουν” τοὺς γονεῖς μὲ αὐθάδεια, καὶ νὰ ΒΓΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ γιὰ νὰ γίνουν “ἴσοι” μαζί τους! Στὴν οἰκογένεια ὅμως ποὺ ζεῖ προσκυνώντας τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ὁ γονιὸς ὁριοθετεῖ τὸ παιδί του τὸ κάνει γιὰ νὰ τὸ ἑτοιμάσει γιὰ πολίτη τοῦ οὐρανοῦ! Πολέμάει στὸ πλευρὸ τῆς ἀλήθειας, γιὰ νὰ διδάξει τὸ παιδί του ὅτι ἡ ἀσυδοσία εἶναι κακὸ πράγμα! Ἀλλὰ κι ἄν δὲν ὑπάρχει ἕνας τέτοιος γονιός, τὸ παιδὶ πρέπει νὰ ἐνεργεῖ ὡς “πηδαλιοῦχος” τῆς ψυχῆς του, κόβοντας κάθε σχέση μὲ τὶς ἱερόσυλες θεωρίες! Αὐτὸ μόνο μὲ τὴν προσευχὴ μπορεῖ νὰ γίνει, καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα στὸν Χριστό!».
Ἡ Χαριτὼ προβληματίστηκε. Ἡ φυσιογνωμία της καὶ ὅλος ὁ ψυχισμός της ἀνέδιδε μία τέτοια σπάνια ποιότητα, ποὺ ἦταν κρίμα ποὺ ἀγνοοῦσε τὴν ἐσωτερικὴ “πατρίδα της”! «Καὶ τὸ σχολεῖο προετοιμάζει τὰ παιδιὰ γιὰ παιδικὴ ἡλικία, ποὺ ἔχει μόνο οἰκονομικὴ ἔννοια! Τὰ παιδιὰ μόλις τελειώσουν τὸ δημοτικὸ ἐπιβάλλουν στὸν ἑαυτό τους “ἐπαγγελματικὴ ἐκπαίδευση”, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἔχουν οἰκονομικὰ ὀφέλη! Ἅν ποῦμε δηλαδὴ ὅτι οἱ μαθητὲς εἶναι “οἰκονομικὰ οἰκοδομήματα”, τότε ἀποτελοῦν μικρογραφίες τῶν μεγάλων… Ἡ κοινωνία δείχνει μεγάλη προθυμία νὰ τὰ μετατρέψει σὲ καταναλωτές».
«Ξέρεις, ἔχω στὸ σπίτι τὸ βιβλίο τῆς Κοινωνιολογίας τῆς παιδικῆς ἡλίκίας, ποὺ ἀναλύει τὰ σχετικὰ μὲ τὶς “δομές”, γιὰ τὶς ὁποῖες βλέπουμε ὅτι ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΔΙΑΤΑΓΕΣ στὴν κοινωνία. Μὲ τὶς θεωρίες της, ἡ Κοινωνιολογία λέει πὼς ἡ ἱκανότητα νὰ χτίσει κάποιος ἄνθρωπος “ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ”, δηλαδὴ ἱκανότητες καὶ δεξιότητες, καθορίζεται ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς του. Τὸ παιδὶ ἔτσι ἀποκτᾶ μιᾶ μελλοντικὴ “οἰκονομικὴ ἀξία”, καθὼς θὰ γίνεται ἀντιληπτὸ ὡς μελλοντικὸς ἐργαζόμενος σὲ μία “ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ(!)”, καὶ μάλιστα θὰ εἶναι καὶ βασικὸς παράγοντας γιὰ τὴν “οἰκονομικὴ εὐημερία” τῆς πατρίδας του! Σύμφωνα μὲ αὐτὴν τὴν ἱδελογία τῆς “ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ” στὸ “ἀνθρώπινο κεφάλαιο” τῶν παιδιῶν, ξεκίνησε σὲ διάφορες εὐρωπαϊκὲς χῶρες ἡ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΡΩΙΜΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΓΙΑ ΗΛΙΚΙΕΣ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 6 ΧΡΟΝΩΝ! Φυσικά, ἡ εὐθύνη γιὰ μιὰ τέτοια ΕΠΕΝΔΥΣΗ στὸ παιδικὸ “ἀνθρώπινο κεφάλαιο”, ποὺ γίνεται ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ “ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ” ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΡΑΤΩΝ, μετατοπίζεται στοὺς γονεῖς τῶν παιδιῶν(154). Ἀπὸ τὶς χῶρες τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης προτάθηκε διπλὴ πολιτικὴ στρατηγική: πρῶτον ἡ ἀντιμετώπιση τῆς παιδικῆς φτώχειας καὶ τῶν ἀκραίων μορφῶν ἀνισότητας, προκειμένου νὰ βοηθήσουν τοὺς γονεῖς νὰ “ἐπενδύσουν” στὸ μέλλον τῶν παιδιῶν τους· δεύτερον, ἐπένδυση σὲ ὑψηλῶν προδιαγραφῶν θεσμοὺς καὶ ὑπηρεσίες γιὰ τὴν ΠΡΩΙΜΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ, ΚΑΤΩ ΤΩΝ 3 ΕΤΩΝ! Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ ΕΛΛΙΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΜΠΟΔΙΟ γιὰ τὴν οἰκονομικὴ ἀποτελεσματικότητα μιᾶς κοινωνίας καὶ ἑνὸς κράτους(155)…».
«Ἁγνή, μιλᾶς σοβαρά; Τὰ μωράκια τί θὰ τὰ κάνουν; Αὐτὰ οἱ συγγενεῖς μου μόνο φωτογραφίες μποροῦν νὰ τὰ βγάζουν, γυμνούλικα, μετὰ ἀπὸ τὸ μπάνιο τους! Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ… “ἐκπαίδευσή τους” καὶ στὶς δομὲς ποὺ φτιάχνουν; Νὰ… τὰ φωτογραφίζουν;».
«Οἱ φιλελεύθεροι λένε ὅτι ἐπιθυμοῦν ΝΑ “ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΝ” τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ περιθωριακὸ στάτους ποὺ ἔχουν, σὲ ἕναν κόσμο ὅπου… κυριαρχοῦν οἱ ἐνήλικες, βοηθώντας τα νὰ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ μὲ τὰ ὁποῖα νὰ συμμετέχουν ΠΛΗΡΩΣ στὴν κοινωνία, ΩΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ(178)… Κάποια ἄρθρα τῆς Σύμβασης γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ, τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, ἀναγνωρίζουν τὸ δικαίωμα τοῦ παιδιοῦ νὰ ἔχει ὄνομα καὶ ταυτότητα, καθὼς καὶ νὰ ἀμφισβητεῖ τὶς ἀποφάσεις ποὺ πῆραν ἄλλοι γι’ αὐτό! Ἄν τὸ σύνολο αὐτῶν τῶν ἄρθρων γίνει σεβαστό, τότε τὰ παραδοσιακὰ σύνορα μεταξὺ παιδιῶν καὶ ἐνηλίκων, ΑΝΑΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ! Ἡ Κοινωνιολογία λέει πὼς ὑπάρχει πληθώρα ἐρευνητικῶν δεδομένων, ποὺ δείχνουν ὅτι τὰ παιδιὰ εἶναι ἐνεργητικὰ δρῶντα ὑποκείμενα, ἱκανὰ νὰ ἀναπτύξουν στρατηγικὲς γιὰ τὴν προστασία τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ τους καὶ τῶν συμφερόντων τους! Λέει ὅτι αὐτὴ ἡ ἔνταση θὰ συνεχίζεται ὅσο τὰ παιδιὰ δὲν συγκροτοῦνται ὡς ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ποὺ ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἐνισχύσουν καὶ νὰ διασφαλίσουν καὶ τὰ δικαιώματά τους ποὺ ἀφοροῦν τὴν προστασία τους, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τοὺς ἐνηλίκους(179)…». Ἡ Χαριτὼ σταμάτησε γιὰ λίγο νὰ περπατάει, καὶ μὲ κοίταξε ἀποσβολωμένη. «Ξέρεις, ἄν δὲν εἶχα τὴν ξαδέρφη μου ποὺ σπουδάζει, νὰ μοῦ τὰ ἐξηγήσει ὅλα αὐτά, δὲν θὰ μποροῦσα νὰ διανοηθῶ γιὰ πόσο βαθειὲς “σεισμικὲς δονήσεις” ἑτοιμάζει τὸ ἱερόσυλο σύστημα, τὴν κοινωνία ποὺ ζοῦμε! Τὸ ξέρεις ὅτι ἡ Κοινωνιολογία εἶναι ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΤΗΜΗ; Γιὰ τί θὰ μιλήσει λοιπὸν ὅποιος ψευδο-ἐπιστήμονας θέλει νὰ κρυφτεῖ πίσω ἀπὸ τὸ κύρος τῆς πραγματικῆς ἐπιστήμης, ἄν ὄχι γιὰ νὰ σπείρει τὸ ψεῦδος; Μὲ αὐτὴ τὴν “σπορὰ τοῦ κακοῦ” λένε οἱ ψευδο-εἰδικοὶ ὅτι τὸ παιδὶ εἶναι ἱκανὸ νὰ διαμορφώσει καθοριστικὰ τὴν ταυτότητά του, νὰ παράγει καὶ νὰ ἐπικοινωνεῖ ἀξιόπιστες ἀπόψεις γιὰ τὸν κοινωνικὸ κόσμο! Καὶ ὅτι ἡ πεποίθηση πὼς τὰ παιδιὰ μποροῦν νὰ εἶναι ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΝΟΗΜΑΤΟΣ, ἀμφισβητεῖ τὶς παραδοσιακὲς ἰδέες ποὺ τὸ παρουσιάζουν ὡς παθητικό, ἀδύναμο καὶ ἐξαρτημένο, ὡς μαθητευόμενο ἐνήλικα, ἀνώριμο, καὶ γι’ αὐτὸ ΑΝΙΚΑΝΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ… Λένε ἀκόμα ὅτι οἱ ἀντιλήψεις, οἱ γνώσεις καὶ οἱ ὀπτικὲς τῶν παιδιῶν γιὰ τὴν κοινωνικὴ πραγματικότητα, μποροῦν νὰ βοηθήσουν τοὺς ἐνήλικες νὰ κατανοήσουν καλύτερα ΤΙΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ(180)…». Πλησιάζαμε στὸ σπίτι τῆς φίλης μου, καὶ βιάστηκα νὰ προλάβω νὰ τῆς πῶ καὶ τὸ τελευταῖο ποὺ ἤθελα. «Ἀπὸ ὅλα τὰ ψέματα ποὺ διάβασα μέσα σὲ αὐτὸ “ἐξωπραγματικὸ” φοιτητικὸ βιβλίο, ἦταν κάτι ποὺ ὑποτιμοῦσε ὡς “ῥομαντικὸ μύθο”, καὶ μάλιστα τὸ “κατηγοροῦσε” ποὺ ὥς τώρα διατηροῦσε τὰ σύνορα μεταξὺ μικρῶν καὶ μεγάλων· εἶναι τὸ ἐγγενῶς καλὸ καὶ ἀθῶο παιδί, ποὺ εἶναι δηλαδὴ ἔτσι ἀπὸ τὴν φύση του, σὰν τοὺς ἀγγέλους! Χαριτώ, εἰρωνευόταν πὼς τὸ καλὸ καὶ ἀθῶο παιδὶ “ἐξιδανικεύεται”, καὶ ἀποτελεῖ “ἀντικείμενο θαυμασμοῦ” ἀπὸ τοὺς μεγάλους, ποὺ τὸ ἐνθαρρύνουν στὸ παιχνίδι καὶ τὸν αὐθορμητισμό, θεωρώντας τὴν παιδικὴ ἡλικία ὡς περίοδο ἀθωότητας, ἐλευθερίας καὶ ἀνεμελιᾶς! Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀποδοκίμαζε! Καὶ ποὺ οἱ γονεῖς αὐτῆς τῆς κοινωνίας θεωροῦν τὸ κάθε παιδὶ φορέα μιᾶς ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑΣ, τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἀνακαλύψει μὲ τὴν διακριτικὴ βοήθεια τῶν μεγάλων. Ὅλα αὐτὰ οἱ ψευδο-ἐπιστήμονες τὰ ὑποτιμοῦν, λέγοντας χαρακτηριστικὰ πὼς τὸ ἀθῶο παιδὶ “ὑποτίθεται” ὅτι προσεγγίζει τὸν κόσμο μὲ ἕνα καθαρὸ καὶ ἀμόλυντο βλέμμα(111). Ὅμως ἄν δὲν ἦταν ΑΛΗΘΕΙΑ, δὲν θὰ προσπαθοῦσαν νὰ ῥίξουν λάσπη στὴν “ἀθωότητα” τοῦ παιδιοῦ! Καταλαβαίνεις ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο πρόβλημά τους; Τὸ καλὸ καὶ ἀθῶο παιδὶ τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ ἀπάντηση σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ψέματα ποὺ εἶναι φορτωμένο τὸ βιβλίο τῆς ψευδο-ἐπιστήμης!».
«Μήπως μπορεῖς νὰ ἔρθεις στὸ σπίτι μου γιὰ λίγο; Μόνες μας θὰ εἴμαστε», μὲ παρακάλεσε ἡ Χαριτὼ, σὰν ἡ φωνή της νὰ εἶχε θλίψη. Ἐπειδὴ δὲν εἶχα λόγο γιὰ νὰ ἀρνηθῶ, ἔστειλα μήνυμα στὴν μαμά μου, καὶ μπαίνοντας στὸ σπίτι, ἡ Χαριτὼ μὲ ῥώτησε μὲ ἀνησυχία. «Ἐκτὸς ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ φρικτά, ποὺ ἔχουν στὸ μυαλό τους νὰ κάνουν στὰ παιδιά, μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι θὰ τὰ “ἐλευθερώσουν”, ποῦ θέλουν νὰ καταλήξουν Ἁγνή; Ποιός εἶναι ὁ τελικὸς στόχος τους;».
«Ἡ ἱερόσυλη θεωρία τῆς κοινωνικῆς κατασκευῆς, λέει πὼς τὴν παιδικὴ ἡλικία τὴν κατασκεύασαν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ μποροῦν νὰ τὴν “ἐπινοήσουν” πάλι ἀπὸ τὴν ἀρχή, μὲ ἕναν ἐντελῶς διαφορετικὸ τρόπο! Θὰ μποροῦν δηλαδὴ οἱ ψευδο-εἰδικοὶ νὰ ἐννοήσουν τὴν παιδικὴ ἡλικία, μὲ γνώμονα πάντα τὴν ἐνδυνάμωση τοῦ στάτους τῶν παιδιῶν, ὄχι ὅμως ὅπως θὰ μποροῦσε νὰ τὴν σχεδιάσει ἡ φύση, ἤ ἔτσι ὅπως τὸ ὑπαγορεύει ἡ οὐσίας της, ἀλλὰ ΩΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ! Αὐτὸ προϋποθέτει ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ(;), ἐνήλικες καὶ παιδιά, καὶ τὴν δημιουργία μιᾶς διαφορετικῆς μορφῆς ζωῆς(;), ΠΛΗΡΩΣ… ΕΠΙΝΟΗΜΕΝΗΣ(231)!».
«Εἶναι τρομακτικὸ ποὺ θέλουν νὰ ἐξαπατήσουν μικροὺς καὶ μεγάλους, γιὰ νὰ ἐκθέσουν τὰ παιδιὰ σὲ μία “ἀσαφὴ” δουλειά, ἀπὸ τὴν ὁποία μετὰ οἱ γονεῖς θὰ εἶναι ἀνίσχυροι νὰ προστατεύσουν τὰ παιδιά τους! Θέλουν νὰ κάνουν ὅ,τι γίνεται μὲ τὰ ἄγρια ζῶα, ποὺ μόλις τὰ νεαρὰ εἶναι ἱκανὰ νὰ βροῦν μόνα τους τὴν τροφή τους, ἁπλῶς φτιάχνουν μιὰ δική τους φωλιά. Αὐτὸ ἐφαρμόζεται ἤδη στὴν Εὐρώπη· μόλις τὰ παιδιὰ φτάσουν στὴν δική μας ἡλικία, ἡ πόρτα “περιμένει” ἀνοιχτὴ… Αὐτὲς οἱ δομὲς ποὺ φτιὰχνουν, θὰ εἶναι κάτι στὴν θέση τῆς οἰκογένειας ποὺ θέλουν νὰ ἐξαφανίσουν;»
«Χαριτώ, ἡ οἰκογένεια εἶναι θεόδοτος θεσμός, ἄς λένε οἱ ψευδο-ἐπιστήμονες τὶς ἀνοησίες τους γιὰ κοινωνικὴ κατασκευή. Ὅσο παραμένουμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, Ἐκεῖνος θὰ μᾶς προστατεύει καὶ θὰ μᾶς εὐλογεῖ! Οἱ αἱρετικοὶ τῆς Δύσης ποὺ Τὸν ἀρνήθηκαν, ἔφτασαν νὰ ζοῦν σὰν τὰ ζῶα, κάτι ποὺ τὸ λένε ἀπὸ μόνοι τους· στὸν Μεσαίωνα ὑπῆρχε ἡ βρεφικὴ καὶ ἡ ἐνήλικη ἡλικία, καθόλου ἡ παιδική, ἐπειδὴ τὰ νήματα κινοῦσε ὁ μαμμωνᾶς, τὸ ἱερόσυλο σύστημά τους. Ντρέπομαι λιγάκι, ἀλλὰ θὰ σοῦ πῶ τί λέει ἡ ψευδο-ἐπιστήμη τῆς Κοινωνιολογίας γιὰ τὸν 16ο αἰῶνα. Τότε οἱ ἄνθρωποι τῆς Δύσης δὲν εἶχαν ἀναστολὲς γύρω ἀπὸ τὰ σαρκικά, δὲν ὑπῆρχαν ἀντιλήψεις περὶ ἰδιωτικότητας καὶ μυστικοπάθειας, ὅπως δὲν ὑπῆρχε ἀποκλεισμὸς τῶν ὁρμικῶν ἐκδηλώσεων ἀπὸ τὰ μάτια τοῦ κόσμου, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν παιδιῶν(43)! Οἱ ψευδο-ἐπιστήμονες ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ πὼς ἡ ἀνάμειξη μὲ τὰ σαρκικὰ εἶναι βιολογικὰ καθορισμένη, ἐπειδὴ λένε ὅτι ἔχουν πληθώρα “ἀνθρωπολογικῶν δεδομένων”, ποὺ ἀποδεικνύουν τὴν ποικιλία ἀντιλήψεων καὶ πρακτικῶν γύρω ἀπὸ τὴν ἀνάμειξη τῶν παιδιῶν μὲ… τὰ σαρκικά!(40)».
«Χριστέ μου! Αὐτὰ “ἀρέσουν” στὴν Κοινωνιολογία, καὶ φτιάχνει “δομὲς” ποὺ θὰ τὰ “στεγάζει”; Γι’ αὐτὸ μᾶς ἔφεραν τοὺς ψυχολόγους μέσα στὰ σχολεῖα; Γιὰ νὰ εἶναι τὸ εὐκολότερο πράγμα ἀκόμα καὶ γιὰ τὸ μικρότερο παιδάκι, νὰ τοῦ πεῖ ὅτι θέλει κι αὐτὸ νὰ… “δουλέψει” μέσα στὴν σιχαμερὴ “δομή”; Μὰ ἔτσι ΘΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!».
«Τὸ ἱερόσυλο σύστημα θέλει νὰ “θερίσει” ἑκατόμβες ψυχῶν, γι’ αὐτὸ ἔβαλε τὰ “ὕπουλα μέσα”. Ἡ ἐπιστήμη τοῦ Ψεύδους ἔρχεται σὲ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες κουνώντας μας τὸ δάχτυλο, καὶ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΕΙ θέλοντας νὰ “νομιμοποιήσει” τὴν ἀνηθικότητα, καὶ γενικὰ ὅλος ὁ ὑποτιθέμενος “πολιτισμὸς” μᾶς κοιμίζει, γιὰ νὰ νομίζουμε ὅτι εἴμαστε ἀπόγονοι τῶν διεφθαρμένων δυτικῶν! Μᾶς μιλάει “ἑπιστημονικὰ” συνέχεια γιὰ δαύτους, γιὰ νὰ ἐξαπατηθοῦμε ὡς τὸ βάθος τῆς ψυχῆς μας, καὶ νὰ πιστέψουμε ὅτι ἔχουμε κοινὴ πορεία μὲ τοὺς ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΟΥΣ! Ὅμως ὁ δικός μας λαὸς κράτησε τὴν πίστη στὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος μᾶς θέλει ΜΙΚΡΟΥΣ καὶ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ὅλους ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ! Ἀλλὰ καὶ τὰ μικρὰ παιδάκια Του, ὅταν τὰ βαφτίζουμε ἀκοῦμε στὶς εὐχὲς ὅτι πρέπει νὰ τὰ ταΐζουμε πίστη, νὰ τὰ διδάσκουμε τὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια καὶ τοὺς Νόμους τοῦ Θεοῦ, ὥστε ὅταν μεγαλώσουν νὰ γίνουν ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥ! Αὐτὸ σημαίνει παιδικὴ ἡλικία, ὁ σεβασμὸς τῆς ἱερότητας τοῦ μικροῦ ἀνθρώπου! Ὅμως σὲ ὅσους ΓΕΛΙΟΥΝΤΑΙ ὅτι θὰ μᾶς “βάλουν τὰ δύο πόδια σὲ ἕνα παπούτσι”, εἶναι καιρὸς νὰ δείξουμε οἱ Ἕλληνες ὅτι ΕΜΕΙΣ ΕΙΧΑΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ἀκόμα καὶ ὅταν ζούσαμε γιὰ αἰῶνες ὑπὸ ἐθνικὴ δουλεία! Ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ εὐσέβεια ἦταν ὁ “μισὸς ἀέρας” μέσα στὸ ἑλληνικὸ σπιτικό! Ἡ ἑλπιδοφόρα ΑΓΝΟΤΗΤΑ καὶ ἡ ΣΥΝΕΣΗ τῶν σκέψεων καὶ τῶν πράξεων τοῦ ἑλληνόπουλου μέσα σὲ ΟΛΗ τὴν Ἰστορία μας, προφανῶς εἶναι γνωστὴ στὸ ἱερόσυλο σύστημα ποὺ πιστεύει τώρα ὅτι θὰ τὴν “πατάξει” ὁριστικά, ἐπειδὴ τὸ “στομάχι του” δὲν τὴν ὑποφέρει ἄλλο! ΠΟΣΟ ΛΑΘΟΣ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ! Ἐμεῖς εἴμαστε Ῥωμιοί, καὶ ἡ ψυχὴ τῆς οἰκογένειάς μας διατηρεῖ μέσα της τὸ χτυποκάρδι τῆς ζωῆς τῆς ἁγνότητας, τῆς ταπείνωσης καὶ τῆς ὁλιγάρκειας! Τὸ δικό μας ἀνθρώπινο “κεφάλαιο” εἶναι ἡ προσευχή, ποὺ μᾶς κάνει μετόχους τῆς αἰώνιας κληρονομιᾶς τοῦ Παραδείσου!».
Ἡ Χαριτὼ μὲ ἄκουγε μὲ προσοχή, ἀφήνοντας ἐκείνη τὴν σπάνια ποιότητά της νὰ λάμπει. «Ἁγνή, ἀπὸ ὅταν ξεκίνησα νὰ ἔρχομαι στὸ σπίτι σου, ἄρχισα νὰ παρακαλάω μέσα μου, νὰ ἤξερε ἡ μαμά μου “πότε οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀληθινὰ καλά”, ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ τὸ ζοῦμε αὐτό, μαζί. Ὅταν μοῦ δήλωνε ὅτι “δὲν θὰ με κρίνει γιὰ τὴν συμπεριφορά μου”, παρακαλοῦσα νὰ γνώριζε καὶ νὰ μὲ δίδασκε, πῶς νὰ κρίνω ἐγὼ τὴν συμπεριφορά μου, γιὰ νὰ μπορῶ νὰ εἶμαι ΚΑΛΑ. Δυστυχῶς ἐγὼ ἀνήκω σὲ οἰκογένεια ποὺ “ἡ καρδιά της” δὲν “χτυποῦσε”, ὅμως ἄκουσα αὐτὸ τὸ “χτυποκάρδι” τῆς ἁγνότητας, τῆς ταπείνωσης καὶ τῆς ὁλιγάρκειας ποὺ εἶπες, μέσα στὴν δική σου οἰκογένεια! Τότε δὲν ἤξερα ὅτι τὸ παιδὶ πρέπει νὰ ἐνεργεῖ ὡς “πηδαλιοῦχος” τῆς ψυχῆς του, ἀλλὰ τὸ “χτυποκάρδι” ποὺ εἶχε ἀρχίσει νὰ πάλλεται μέσα μου, μὲ γέμιζε ἐλπίδα! Ἔτσι βρῆκα τὸ θάρρος καὶ πρόσεξα τὸ βιβλίο ποὺ εἶχες πάντα πάνω στὸ κομοδίνο σου, καὶ ἔτρεξα νὰ τὸ ἀγοράσω καὶ ἐγώ». Ἡ Χαριτὼ ἄνοιξε ἕνα συρτάρι καὶ ἔβγαλε τὸ ἀγαπημένο βιβλίο γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπη, ποὺ τώρα ἦταν καὶ δικό της.
«Πόσο χαίρομαι ποὺ διαβάζεις ἕνα τέτοιο βιβλίο! Τὸ πνεῦμα μας πρέπει νὰ τὸ τρέφουμε μόνο μὲ ὅ,τι προέρχεται ἀπὸ τὴν σφαίρα τῆς ἀλήθειας! Εἶναι τόσο σημαντικὸ νὰ δίνουμε τὴν πρέπουσα προσοχὴ στὴν ἀληθινὴ πίστη, ἐπειδὴ ἀληθινὴ μάθηση εἶναι μόνο ὅ,τι ἐμφορεῖται ἀπὸ τὶς χριστιανικὲς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας! Ξέρεις κάτι Χαριτώ; Μόνο μὲ τὴν ἀληθινὴ μάθηση δὲν μπορεῖ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ καὶ πρὶν τὸ καταλάβουμε, νὰ μᾶς φέρει ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!».
«Ὅταν διάβασα ὅτι ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΗ, ἑνῶ ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι προσωρινὰ καὶ θὰ ξεπέσουν, ἤ θὰ τὰ ἀφήσουμε πρῶτοι ἐμεῖς καὶ θὰ φύγουμε ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο, μὲ ἔπιασε δέος! Ἡ ἀγάπη ποὺ θὰ ἔχουμε γεμίσει τὴν καρδιά μας, θὰ ἔχει προπορευθεῖ καὶ θὰ ἔχει γίνει “θησαυρὸς ἐν οὐρανῷ”! Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΥΠΟΚΕΙΤΑΙ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ! Ἔχει τὴν ἀρχή της στὸν Ἴδιο τὸν Θεό! Ὅταν τὰ πάντα θὰ καταργηθοῦν, ἐπειδὴ εἶναι φθαρτά, ΟΛΟΙ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ ΘΡΙΑΜΒΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ! Ἁγνή, ὅταν τὰ πρωτοδιάβασα ὅλα αὐτά, ἔγινε μέσα μου ἕνα θαῦμα, καὶ κατάλαβα ὅτι ΕΓΙΝΑ ΠΑΙΔΙ! Δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ μοῦ ἔλειπε ΠΑΝΤΑ!».
Καὶ ὅς ἄν σκανδαλίσῃ ἕναν τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς Ἐμέ,
καλὸν ἐστιν αὐτῷ μᾶλλον εἰ περίκειται λίθος μυλικὸς περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ βέβληται εἰς τὴν θάλασσαν.
Ὅποιος μὲ τὰ λόγια ἤ μὲ τὰ ἔργα του ἤθελε νὰ σκανδαλίσει καὶ νὰ σπρώξει στὸν δρόμο τοῦ κακοῦ ἕναν ἀπὸ τοὺς μικροὺς καὶ ταπεινοὺς τούτους, ποὺ πιστεύουν σὲ Ἐμένα, πρέπει νὰ θεωρήσει συμφερότερο γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἔαν κρεμαστεῖ ἀπὸ τὸν τράχηλό του μία μυλόπετρα καὶ ῥιχτεῖ στὴν θάλασσα. (Διότι ἡ τιμωρία που τὸν περιμένει ἀπὸ τὸν Δίκαιο Θεό, θὰ εἶναι ἀσυγκρίτως φοβερότερη) (Μαρκο 9,42)
Τὸ κείμενο στηρίζεται στὸ φοιτητικὸ βιβλίο ποὺ βρίσκεται ἐδῶ, καὶ ποὺ δημιουργήθηκε τὸ 2015. Τὸ συγκεκριμένο ἴσως καὶ νὰ μὴν διδάσκεται πλέον, ἀλλὰ οἱ “ἀνήκουστες” πληροφορίες του μᾶς βοηθᾶνε νὰ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ αὐτὰ ποὺ ἀρρωσταίνουν τὴν ζωή μας, καὶ τῆς “μεταγγίζουν” τὸν θάνατο!
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
