Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἔχει πάθει ἀμνησία βαριᾶς μορφῆς ἔχει ἀσαφὴ τὴν εἰκόνα τοῦ ἑαυτοῦ του, ἄρα δὲν κατέχει “τὰ κλειδιὰ τοῦ σπιτιοῦ του”! Δὲν γνωρίζει ποιό εἶναι τὸ ὄνομά του· ἀγνοεῖ ποιοὶ εἶναι οἱ οἰκείοι του· δὲν εἶναι σίγουρος σὲ ποιὸν Θεὸ πιστεύει· δὲν θυμᾶται τί συνήθειες εἶχε· ξεχνάει τί ὄφειλε νὰ θυμᾶται, ἄρα δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ἀναλάβει εὐθύνες· δὲν σχετίζεται μὲ τὰ λάθη ποὺ ἔκανε στὸ παρελθὸν, ἄρα καὶ τί διδάγματα πῆρε ἀπὸ αὐτά· δὲν ἔχει τὴν παραμικρὴ ἰδέα ποιοί τοῦ στάθηκαν στὴν ζωὴ καὶ ποιοί ὑπονόμευσαν τὶς ἰσορροπίες του. Γενικά θυμίζει ἕναν τυφλό, ποὺ χρειάζεται συνέχεια ἕναν ἄνθρωπο δίπλα του νὰ τὸν προστατεύει καὶ νὰ τὸν καθοδηγεῖ!
Ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἄλλους νὰ τοῦ δώσουν τροφή, στέγη, ροῦχα, δηλαδὴ ἄν τὸ δοῦμε ἀπὸ μία ἄποψη, ζεῖ σὰν…μωρό! Δὲν μπορεῖ νὰ φροντίσει τὸν ἑαυτό του, καὶ δὲν ἔχει κρίση…Σκεπτόμενος τὸ χθές, ἀντικρίζει τὸ κενό, ὁπότε δὲν ἔχει κάτι, ποὺ προεκτείνοντάς το νὰ προδιαγράψει τὸ αὔριο, τὸ ὁποῖο ἐπίσης φαντάζει κενό. Ὅπως εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ φυτοῦ, ποὺ φυτρώνει κάπου καὶ ἁπλὰ σὲ λίγο θὰ μαραθεῖ…
Χωρὶς προσωπικὰ χαρακτηριστικά, ζῶ στὴν σκιὰ τῶν ἄλλων, νομίζοντας ὅτι εἶναι...ἐγώ!
Ἄν δίπλα σὲ αὐτὸ τὸν ἄνθρωπο βρίσκεται κάποιος ποὺ θέλει νὰ τὸν ἐκμεταλλευτεῖ, θὰ εἶναι εὔκολη ὑπόθεση· χωρὶς τὴν γνώση τοῦ παρελθόντος ποὺ δίνει ῥίζες, δὲν θὰ μπορεῖ νὰ τραφεῖ πνευματικά, δὲν θὰ ἔχει ἀνάπτυξη τὸ πνεῦμα του, οὔτε καὶ ἅμυνα! Κατ’ άρχὰς ὁ “προστάτης” θὰ μπορεῖ νὰ αὐθαιρετήσει μὲ τὸ ὄνομα ποὺ θὰ τοῦ πεῖ ὅτι ἔχει, ὅπως καὶ μὲ τὶς πεποιθήσεις ποὺ θὰ τοῦ…ἐξηγήσει —θὰ τοῦ καθορίσει— ὅτι εἶχε. Μέσω τοῦ “προστάτη” του, θὰ γνώρίζει τί πίστευε, ἤ τί ἀρνιόταν νὰ δεχτεῖ· ἤ ἀκόμα, τί νὰ κάνει καὶ τί νὰ μὴν κάνει, ἀνάλογα μὲ αὐτὰ ποὺ ταιριάζουν στὰ…πιστεύω του!
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὁ ἀμνήμων θὰ ἔχει τὰ μάτια του προσηλωμένα στὸν ἐκμεταλλευτή του, γιὰ νὰ βεβαιώνεται κάθε στιγμὴ ὅτι κάνει τὰ σωστὰ πράγματα, καὶ λέει αὐτὰ ποὺ ἀντιστοιχοῦν στὴν…προσωπικότητά του! Ἐφ’ ὅσον δὲν θυμᾶται τὰ λάθη του, θὰ τὰ ξανακάνει. Ἐφ’ ὅσων δὲν θυμᾶται τοὺς οἰκείους του, θὰ ἀγαπάει μόνο τὸν ἑαυτό του, δηλαδὴ θὰ εἶναι ἀτομιστής ἐκ πεποιθήσεως. Ἐφ’ ὅσων δὲν θυμᾶται τὶς προηγούμενες συνήθειές του, τὸ παγκόσμιο ἐμπόριο θὰ τοῦ ἐπιβάλλει καινούργιες. Ἐφ’ ὅσων δὲν θυμᾶται τί εἶναι σημαντικὸ καὶ τί ὄχι, ἀλλὰ θέλει νὰ ἔχει ἕναν ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ, θὰ δεχτεῖ μὲ ἀνακούφιση ἕναν…ἕτοιμο, καὶ θὰ νιώθει προνομιούχος, ποὺ θὰ ἀντιπροσωπεύει τὸ…ὄνειρό του!
Ἡ φλεγμονὴ φλέγει τὴν ὕπαρξη...
Εἶναι ὀδυνηρὸ γιὰ τὸν ἀμνήμονα νὰ μὴν ἔχει τὰ δικά του δεδομένα γιὰ νὰ κρίνει. Ὅταν εἶναι μόνος του δὲν μπορεῖ νὰ κρύβεται…Ἡ ζωή του ἔχει γεμίσει ἀπὸ φόβο καὶ ἀκόμα καὶ ἀσήμαντα πράγματα, τοῦ προκαλοῦν κατάρρευση ἀπὸ τὸ ἄγχος! Μὲ τὴν διαταραχὴ ποὺ παρουσιάστηκε καὶ τὰ κενὰ στὴν μνήμη του, φτάνει νὰ ἔχει ἀκόμα καὶ…ψευδαισθήσεις! Τὸ καλὸ εἶναι ὅτι τὸν ἔσωσαν τὰ χάπια γιὰ τὴν κατάθλιψη, ποὺ τὸν βοηθᾶνε νὰ ὑπολειτουργεῖ καὶ νὰ μὴν ὑφίσταται ἀνὰ πάσα στιγμὴ τὴν φρίκη τῆς ἀνυπαρξίας!
Δὲν θυμᾶται αὐτὸν ποὺ ἰσχυρίζεται ὅτι ἦταν φίλος ἀπὸ τὰ παλιά, ἀλλὰ οὔτε καὶ χρειάζεται. Τὸν ἀντιπάθησε ὅταν τοῦ εἶπε ὅτι ὁ “εὐεργέτης του” δὲν ἤθελε τὸ καλό του, καὶ ὅτι τοῦ ὑπέβαλε ἕναν ψευδὴ χαρακτήρα, σὰν νὰ τὸν “δημιούργησε” ἀπὀ τὴν ἀρχή. Ὅτι τοῦ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΕ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ, καὶ τοῦ ΛΕΗΛΑΤΗΣΕ ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ! Τὸ μόνο ποὺ ξέρει ὁ ἀμνήμων εἶναι ὅτι χωρὶς τὸν “εὐεργέτη του” δὲν θὰ εἶχε…ἐπιβιώσει. Τοῦ δίδαξε τὴν προσωπικὴ ἀνάπτυξη, δηλαδὴ τὴν αὐτοβοήθεια καὶ ἕνα σωρό τεχνικὲς γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ διαχειρίζεται τοὺς ἄλλους καὶ τὸν ἑαυτό του! Τοῦ ἔχει ΤΥΦΛΗ ἘΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ καὶ συνεχίζει νὰ τὸν ὑπερασπίζεται καὶ νὰ τὸν ἀκολουθεῖ!
Γενικά, θεωρεῖ ὅτι οἱ κατηγορίες τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὰ παλιὰ ἦταν ὑπερβολικὲς…Τοῦ εἶπε ὅτι ἡ ἀσθένειά του δὲν λέγεται ἀμνησία, ἀλλὰ ΛΗΘΗ, κι ὅτι δὲν βρίσκεται ῥιζωμένη στὸν ἐγκέφαλό ἀλλὰ στὴν ψυχή του! Μάλιστα τὴν παρομοίωσε μὲ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΝΩΛΗ! Τὸ σύμπτωμά της εἶναι ἡ ΛΗΘΗ ΤΩΝ ἈΙΩΝΙΩΝ ἈΞΙΩΝ —Πίστη, Γλῶσσα, Πατρίδα, Οἰκογένεια, φιλάνθρωπη Παιδεία— μὲ ἀποτέλεσμα νὰ βλέπει μπροστά του τὸ πνευματικὸ χρέος, ποὺ προέκυπτε ἀπὸ τὴν ἀσύλληπτη ἀξία του, καὶ νὰ τὸ προσπερνάει· νὰ νιώθει τὶς ἀνάγκες τοῦ πνεύματός του ἀλλὰ νὰ τὶς περιφρονεῖ· νὰ ἀναπτύσσεται ἡ ΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ, ἀλλὰ νὰ τὴν ἀντιπαρέρχεται!
Ὅσο γιὰ τὴν πραγματικὴ αἰτία τῆς ἀσθένειάς του δὲν κατάλαβε τελικὰ ποιὰ ἦταν, ἴσως ἐπειδὴ βρίσκεται θαμμένη κάτω ἀπὸ πολύ καιρὸ. ἈΛΗΘΕΙΑ σημαίνει αὐτὸ ποὺ παραμένει ἌΦΘΑΡΤΟ, ποὐ δὲν μπαίνει στὴν λήθη! Ἔτσι τὸ εἶπε. Ἀλήθεια εἶναι αὐτὸ ποὺ διαρκεῖ στὸν αἰώνα τοῦ αἰῶνος! Ὅτιδήποτε ἄλλο ἀνήκει στὸ Ψεῦδος καὶ νεκρώνει τὶς ψυχές! Ἄρα ἄν οἱ σκέψεις του ἀδιαφοροῦν γιὰ τὶς αἰώνιες ἀξίες, ἤ δηλώνει ἄγνοια γιὰ ἐκεῖνες, αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἔχει ἐγκαταλείψει τὸν ἑαυτό του στὴν λήθη, στὸ Ψέμα, καὶ πνευματικὰ δὲν εἶναι ἀσφαλής!
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
