Ὁ χρόνος εἶναι χρῆμα, μοῦ εἶπαν καὶ ἄφησαν νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι ὁ χρόνος μου ἀνήκει στὴν ἐργασία μου, ἡ ὁποία θὰ μετατρεπόταν σὲ χρῆμα. Τὸ πρόβλημα ἦταν ὅτι ἡ ἐργασία ἀποπροσωποιήθηκε, καὶ μαζί της ἔχασα τὸ πρόσωπό μου κι ἐγώ! Ἀπομονώθηκα δηλαδὴ ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου, τὸν πλησίον καὶ τὸν Δημιουργό μου. Ἡ μοναξιὰ μὲ δίδαξε ὅτι χωρὶς σχέσεις μὲ τοὺς ἄλλους, δὲν εἶχα…εὐθύνη ἀπέναντί τους! Ὁ λόγος ἦταν βαρύς, ἐπειδὴ ἔπρεπε νὰ καταλήξω ἄν θὰ εἶχα σχέση μὲ τὸν ἑαυτό μου. Ἅν εἶχα εὐθύνη ἀπέναντί του.
Ἄν οἱ γνώσεις καὶ οἱ δεξιότητές μου περιλαμβάνουν μόνο ὅ,τι εἶχε μέσα τὸ σακουλάκι ποὺ ἔπιασα ἀπὸ τὸ πανέρι τῆς δωρεὰν παιδείας, γίνεται νὰ περιμένω νὰ μοῦ ἀναθέσει κάποιος κάτι πραγματικὰ δημιουργικό; Κάτι ποὺ νὰ ἀπευθύνεται στὴν ἀπροσδιόριστη ἑτοιμότητά μου γιὰ σπουδαῖο ἔργο; Κάτι ποὺ νὰ γεμίζει τὴν ψυχή μου, ποὺ λαχταράει νὰ ἐντοπίσει τὸν Μεγάλο Σκοπό; Μπορῶ νὰ θυμώσω ἄν ἡ ἐργασία μου ἐπιμένει νὰ κοιτάζει μόνο ὅ,τι εἶχε μέσα τὸ σακουλάκι, καὶ νὰ μορφάζει ὅταν ἀναφέρω βεβιασμένα ὅτι ἔχω καὶ ψυχικὲς ἱκανότητες;
Ὁ ἄνθρωπος... μηχανοποιεῖται!
Μπορεῖ κάτι τυποποιημένο νὰ ἀπευθύνεται σὲ ἐμένα προσωπικά, ὅταν προορίζεται γιὰ τὸ πλῆθος; Εἶδα ποτὲ κάποιον νὰ καλύπτει τὸ ἐσωτερικὸ κενό του μέσα ἀπὸ κάτι ποὺ φτιάχτηκε γιὰ ὅλους; Ἐγὼ εἶμαι πρόσωπο μὲ ἰδιαίτερες ἀνάγκες καὶ κάτι ἰδιαίτερο νὰ προσφέρω. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ εἰσπράξω χαρὰ ἀπὸ τὸ τυποποιημένο, τὸ ὅποῖο ἐχθρεύεται τὴν χαρὰ γενικά; Μήπως προτίθεμαι νὰ ἐξαπατήσω τὸν ἑαυτό μου ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὸ τυποποιημένο δὲν ὑπάρχει κάτι ἄλλο, ἐπειδὴ ὁ ἑαυτός μου δὲν ξέρει πῶς νὰ τὸ ζητήσει; Ἤ ἐπειδὴ ἐκβιάστηκε νὰ πιστεύει ὅτι τὸ νὰ μὴν τὸ ζητήσει, εἶναι…τὸ βασικὸ προσόν μου;
Ἄν δὲν μοῦ ἀναθέσουν νὰ κάνω κάτι ἀξιόλογο, δυσφορῶ. Ἄν δὲν ἀναλαμβάνω τὴν εὐθύνη μου καὶ περιμένω ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ ἔχουν ποιότητα, γιὰ νὰ πάρω κι ἐγώ, μπορῶ νὰ τοὺς κατηγορήσω γιὰ τὶς ἐλλείψεις τους, ποὺ ἔχουν ἀντίκτυπο καὶ σὲ ἐμένα;
Μοῦ ἔτυχε πολλὲς φορές, νὰ περάσω τὸν χρόνο τῆς ἡμέρας μου κάνοντας κάτι ἀνούσιο, βαρετό, περιττό, κάτι ποὺ δὲν εἶχε νόημα. Κάτι ποὺ ἦταν κάτω τῶν δυνατοτήτων, ἤ τῶν προσδοκιῶν μου. Κάτι ποὺ ἀκόμα κι ἄν ἦταν ἐπιλογή μου, κοιτάζοντας πόσο ἐπιφανειακὸ ἦταν, ἡ θλίψη μοῦ προκάλεσε πληγή! Καὶ σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση, ἔχανα τὸ πρόσωπό μου· ἜΠΑΥΑ ΝΑ ἬΜΟΥΝ ἘΓΩ…Δὲν μπορῶ ὅμως νὰ κατηγορήσω ὅσους ἀποσποῦν συστηματικὰ τὸν χρόνο καὶ τὴν προσοχή μου, γιὰ νὰ παραμείνω ἕνας ἀριθμός μέσα στὸ πλῆθος, ἀλλὰ ἐμένα, ποὺ συνήθισα νὰ εἶμαι…μιὰ ἄμορφη μάζα! Ὅταν κρίνει ἡ ψυχή μου ὅτι δίνω χρόνο σὲ κάτι ποὺ δὲν εἶναι ἀντάξιο τῆς ἀξίας μου, ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΝ ἜΧΩ ὍΛΗ ἘΓΩ! Κανένας ἄλλος!
Τί θὰ γίνει ἄν δὲν ἀνακαλύψω ποτὲ τὰ τάλαντά μου, καὶ ἀρρωστήσω ἀπὸ κατάθλιψη, ἐξ αἰτίας τῆς ὀκνηρίας μου; Πῶς θὰ μπορέσω νὰ ἀποδείξω στὸν ἑαυτό μου ὅτι δὲν εἶμαι ὁ χειρότερος ἐχθρός του, ἤ ὄτι δὲν συνεργάζομαι μὲ τὸν χειρότερο ἐχθρό του; Ἄν ἡ καλλιέργεια τῶν ταλάντων, μοῦ δίνει τὰ ἐφόδια καὶ τὴν δύναμη γιὰ νὰ ἀντέξω τὴν πίεση τῆς ζωῆς, αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἄν ζήσω χωρὶς νὰ τὰ ἀνακαλύψω, θὰ καταβληθῶ ἀπὸ τὴν πίεση τῆς ζωῆς, ὅπως τόσος κόσμος;
Τώρα ἀχνοφαίνονται, ἀλλὰ σὲ λίγο θὰ εἶναι ἐδῶ οἱ ἀνείπωτες δυσκολίες…Πῶς θὰ τὶς ἀντιμετωπίσω ἄν δὲν ἔχω προνοήσει νὰ πολλαπλασιάσω τὴν πνευματικὴ περιουσία; Ἄν δὲν ἀξιοποιῶ γιὰ καλό τὶς ἀνέσεις, τώρα ποὺ τὶς ἔχω, τί θὰ κάνω ὅταν χαθοῦν ἐξ αἰτίας τῆς ἀμέλειάς μου; Τί θὰ πῶ στὸ παιδὶ ποὺ θὰ μὲ κατηγορήσει γιὰ τὸν τρόπο ποὺ τὸ κατάντησα, ἄν ἔκρυψα τοὺς σπόρους, κι αὐτὸ περίμενε νὰ φάει καρποὺς; Ἄν δὲν ἔχω παράδειγμα νὰ δείξω, στὸν τρόπο ποὺ ἀποδεικνύεται πολύτιμος ὁ χρόνος, πῶς ΘΑ ΠΕΙΣΩ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ὍΤΙ ἜΧΟΥΝ ἈΞΙΑ;
Ἔχω ἐγὼ κάποιο τάλαντο;
Τάλαντα ἔχω πολλά, ἀλλὰ ἀνέθεσα στοὺς ἀνθρώπους νὰ τὰ ἐντοπίσουν. Κοιτοῦσα στὴν γῆ, ἀλλὰ οἱ ῥίζες τους βρίσκονται στὸν οὐρανό! Μοῦ δόθηκαν πολλὰ σποράκια ἀπὸ τὸν Θεό, ὥστε μοχθόντας στὴν πνευματικὴ γεωργία, νὰ Τον διακονῶ καὶ νὰ Τον γνωρίζω! Θὰ μπορῶ νὰ σηκώνω τὸν τιμητικὸ σταυρὸ ποὺ ἀκούμπησε στοὺς ὥμους μου, μόνο μέσα ἀπὸ τὰ Ἱερὰ Μυστήρια καὶ τὸν πνευματικὸ ἀγώνα! Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν, κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται, μᾶς εἶπε ὁ Κύριός μας! Ὄ,τι ἔχουμε εἶναι ἀπὸ τὰ χέρια Του! Χρειάζεται ὅμως νὰ Τοῦ ζητήσουμε νὰ μᾶς φωτίσει, πάνω στὸ τί νὰ αἰτούμαστε ἀπὸ Ἐκεῖνον!
Ἡ ζωὴ εἶναι ΛΟΓΙΚΗ μόνο ὅταν ἐπενδύσω τὴν φιλομάθειά μου στὴν Αἰώνια Ἀλήθεια, καὶ τὴν καρδιά μου στὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ! Προσοχή, εἶναι ἀπαράδεκτο γιὰ τὸν Χριστιανό νὰ μὴν ἔχει χαρά, καὶ νὰ μὴν χαίρεται τὴν ζωή του! Ἄν προορίζω τὸν ἑαυτό μου γιὰ τὴν ἀνώτερη δημιουργία, ἡ καθημερινότητά μου συνδέεται μὲ τὸ αἰώνιο, τὴν ἄφθαρτη κινητήρια δύναμη! Ὅταν ὑπάρχει πνευματικὸς στόχος καὶ ἐντατικὴ ἐργασία, ὑπάρχει δηλαδὴ πνευματικὴ Δημιουργία, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ βάζουν ἐμπόδια, δὲν θὰ παίξει ΚΑΝΕΝΑ ῬΟΛΟ στὸν “θερισμό”! Τὸ θέλημα τῶν ἄλλων, ἡ γνώμη τους, οἱ…εὐκαιρίες(!) ποὺ θὰ δώσουν, ἤ θὰ ἀφαιρέσουν, εἶναι ἄνευ σημασίας! Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου βρίσκεται στὸ ὅτι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν Βούλησή του! Ἀπὸ τὴν θέλησή του!
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΣ Ὁ ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ἘΡΓΑΤΕΣ ΛΙΓΟΙ! ὍΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ἘΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ, μᾶς εἶπε ὁ Χριστός! Ἡ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ! Ὁ ἀντίδικος συνεχίζει νὰ πέφτει, ἀκόμα! Τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ δημιουργοῦν, ἐνῶ οἱ ἐχθροί Του καταστρέφουν! Οἱ δύο δρόμοι εἶναι ἄκρως ἀντίθετοι, γι’ αὐτό ἡ μέση ὁδὸς ἰσοδυναμεῖ κι αὐτὴ μὲ καταστροφή. Ὅποιος δὲν δημιουργεῖ, καταστρέφει, στὰ χνάρια κάθε μεγαλοκαταστροφέα…Ἡ ἀντίσταση στὸν ἠθικὸ κατήφορο εἶναι νὰ σκέφτομαι μὲ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΡΟΠΟ, ἀναγνωρίζοντας τὴν εὐθύνη ποὺ μοῦ ἀναλογεῖ! Νὰ προσδιορίσω τὶς χριστιανικὲς ἀρετὲς ποὺ μὲ χαρακτηρίζουν, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ νὰ ἀρχίσω νὰ οἰκοδομῶ τὸ πνευματικὸ φρούριό μου! Εἶναι γεγονὸς ὅτι δὲν ξέρω πώς νὰ κρατάω τὸ “δρεπάνι”, ἀλλὰ ἄν παραδώσω μὲ ἐμπιστοσύνη τὴν ζωή μου στὸν Κύριο —παιδί Του εἶμαι— θὰ Τον δεῖ ἡ ψυχή νὰ ἀσχολεῖται προσωπικὰ μαζί μου, καὶ νὰ μὲ διδάσκει ἀπὸ κοντά!
Γνώρισόν μοι Κύριε, ὁδόν ἐν ᾖ πορεύσομαι!
Γνώρισέ μου Κύριε, τὸν δρόμο ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσω!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
