«Γρηγορία, μὴ φεύγεις!». Μὲ εἶδε ποὺ ξεκίνησα νὰ διαβάζω τὴν Ἱστορία, στὰ σκαλιὰ τοῦ προαυλίου, ἀλλὰ τώρα ποὺ ἔχουμε κενὸ μᾶλλον ἐρχόταν γιὰ νὰ μιλήσουμε. Ἡ Γρηγορία εἶναι ἀπὸ τὰ παιδιὰ ποὺ κλείνονται στὸν ἑαυτό τους, καὶ δὲν μπορεῖς νὰ καταλάβεις τὰ συναισθήματα ἤ τὶς δυσκολίες τους. Κάποια στιγμὴ μοῦ πέρασε ἀπὸ τὸ μυαλὸ ὅτι ἴσως νὰ θέλει νὰ μιλήσει, ἀλλὰ νὰ μὴν μπορεῖ ἐπειδὴ τῆς φαίνεται πολὺ δύσκολο· τότε τὴν ῥώτησα, ἄν νοιώθει κάποια δυσκολία στὸ νὰ μιλάει στοὺς ἄλλους, καὶ ἄν ἡ σιωπή της γίνεται ὧρες ὧρες κάτι πολὺ πιεστικὸ καὶ βασανιστικό, καὶ ἐν τέλει τὸ παραδέχτηκε. Τῆς εἶπα πὼς ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου ἔχω καὶ τὴν Ἰσιδώρα, τὴν κατηχήτριά μου, γιὰ νὰ κάνω ἕνα σωρὸ ἐρωτήσεις, ἐπειδὴ τὸ ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς σὲ ἕνα ἔμπιστο πρόσωπο εἶναι τόσο εὐεργετικό, ὅσο καὶ ἀπαραίτητο γιὰ τὴν ψυχική μας ὑγεία, καὶ δεσμεύτηκα, πὼς γιὰ ὅ,τι θελήσει θὰ εἶναι τιμή μου νὰ εἶμαι τὸ δικό της ἔμπιστο πρόσωπο.
«Βρυαίνη σίγουρα; Εἶδα ὅτι διάβαζες».
«Θὰ διάβαζα, μόνο ἄν δὲν εἶχα νὰ κάνω κάτι πιὸ σοβαρό. Μπορῶ νὰ βοηθήσω κάπου;».
«Πῶς ἐξηγεῖται κάποιος ἄνθρωπος, ἐνῶ ἔχει κατορθώσει πολλά, νὰ νοιώθει ἄσχημα γιὰ τὸν ἑαυτό του;», ῥώτησε μόλις κάθισε στὸν χῶρο ποὺ τῆς ἔκανα, γιὰ νὰ εἶναι δίπλα μου. «Ἡ προσωπικὴ ἀνάπτυξη λέει, πὼς μποροῦμε νὰ χτίσουμε τὴν αὐτοπεποίθησή μας δουλεύοντας πάνω στὸ συγκεκριμένο ζήτημα ποὺ μᾶς προκαλεῖ τὴν δυσκολία. Καὶ πὼς ὅσο περισσότερη εἶναι ἡ γνώση καὶ ἡ πρακτικὴ ἐμπειρία μας πάνω σὲ κάτι, τόσο περισσότερη εἶναι καὶ ἡ αὐτοπεποίθησή μας· ὅπως καὶ ὅσο περισσότερη αὐτοπεποίθηση ἔχουμε σὲ ἕναν τομέα, τόσο πιὸ εὔκολα κυνηγᾶμε τοὺς στόχους μας, καὶ τόσο πιὸ συχνὰ τοὺς πετυχαίνουμε».
«Στὸν ἑαυτό μου ἐγὼ λέω, πὼς πρέπει νὰ ἔχω ΣΑΦΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ σχετικὰ μὲ τὰ κίνητρα καὶ τὴν ποιότητα τῶν ἀναγκῶν μου. Τότε ἡ ἐκπλήρωση αὐτῶν τῶν ἀναγκῶν θὰ ἀναπτύσσει τὴν προσωπικότητά μου».
«Ναὶ μὰ τὸ νὰ ἱκανοποιεῖ κάποιος τὶς ἀνάγκες του καὶ νὰ ὑποστηρίζει τὸν ἑαυτό του σὲ δύσκολες καταστάσεις, εἶναι θέμα αὐτοεκτίμησης! Γιὰ ὅσους δὲν δείχνουν εὔκολα ἀποδοχὴ στοὺς ἄλλους, δὲν εἶναι δεκτικοὶ στὶς ἀλλαγές, οὔτε εἶναι πάντα ἀνοιχτοὶ σὲ νέες ἐμπειρίες καὶ τρόπους σκέψης, τὰ σχόλια δὲν εἶναι ἐνθαρρυντικὰ…». Γιὰ νὰ πάρει καινούργια δύναμη καὶ νὰ ξεσκεπάσει τὶς σκέψεις της, μὲ κοίταξε στὰ μάτια. «Τὰ ἄλλα κορίτσια γιὰ παράδειγμα, βλέπουν στοὺς ἥρωες τῶν ταινιῶν τὸν ἄντρα ποὺ θὰ ἤθελαν νὰ παντρευτοῦν, καὶ μαζί τους παθαίνουν ἔμμονή! Ὅμως ἐμένα μοῦ λείπει ἡ αὐτοπεποίθηση γιὰ νὰ κάνω κάτι ἀνάλογο, ἐπειδὴ τὸ θεωρῶ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΑ παράκαιρο! Αὐτὸ ἐπηρεάζει τὴν αὐτο-ἀξία μου, ἀσχέτως τῶν ἄριστων βαθμῶν μου…».
«Γρηγορία, ἡ σύγχρονη κοινωνία φαίνεται ἐξελιγμένη, ἀλλὰ ἀκόμα δὲν ἔχει ὀργανωθεῖ γιὰ νὰ ὑποδέχεται τὴν νέα γυναίκα, μὲ τρόπο ποὺ ἡ νέα νὰ βρίσκει τὴν θέση της ὡς ἕνα ΑΞΙΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ! Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἑνιαῖο ψυχοσωματικὸ σύνολο, καὶ γιὰ νὰ ἀναπτυχθεῖ ὡς ὁλοκληρωμένη προσωπικότητα, ἀπαιτεῖται νὰ ΕΝΟΠΟΙΗΣΕΙ τὶς ψυχικὲς καὶ πνευματικὲς δυνάμεις του, στὸν ἀνώτατο βαθμό. Ἄν τὶς ἀφήνει σκόρπιες καὶ μαραίνονται, ζεῖ ἐκτὸς πραγματικότητας ὁπότε χωνεύεται ἀπὸ στὴν μάζα, ἡ ὁποία… “ὑποτάσσεται στὴν μοίρα της”!».
«Τί ἐννοεῖς; Ποιὲς δυνάμεις ἔχει ὁ ἄνθρωπος, ποὺ μπορεῖ νὰ ἑνοποιήσει;».
«Γιὰ νὰ ἐξασφαλίζουμε τὴν ἐσωτερικὴ ὑγεία, καλύπτουμε τὶς ἀνάγκες μας μὲ τὴν σειρά, σύμφωνα μὲ τὰ τρία ἐπίπεδά τους. Στὸ πρῶτο βρίσκονται οἱ οἰκογενειακὲς σχέσεις, μετὰ οἱ φιλίες μὲ τὴν αἴσθηση ἀποστολῆς, καὶ μετὰ τὰ μαθήματα. ΟΤΑΝ ἀριστεύσουμε σὲ αὐτά, θὰ ἔχουμε ὡριμάσει γιὰ τὸ δεύτερο ἐπίπεδο ἀναγκῶν, τὸν βιοπορισμὸ καὶ τὴν συμβολή μας γιὰ τὸ καλὸ τῆς κοινωνίας. Μόλις προετοιμάσουμε καταλλήλως τὸν συναισθηματικὸ ἐξοπλισμό μας, ἀπέναντι στὶς ΔΙΑΣΠΑΣΕΙΣ ποὺ φέρνουν τὰ ἀλληλοσυγκρουόμενα ῥεύματα τῆς κοινωνίας, τότε μόνο εἶναι ὥρα γιὰ δημιουργικὴ κίνηση πρὸς τὸ τελευταῖο ἐπίπεδο ἀναγκῶν, τὰ ζητήματα τῆς γενετήσιας ζωῆς, τῆς ἐκλογῆς συντρόφου, τοῦ γάμου καὶ τῶν παιδιῶν. Τὰ τρία ἐπίπεδα βεβαίως, συνδέονται στενὰ καὶ ἀλληλοεξαρτῶνται. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει θάρρος, τὰ ἀντιμετωπίζει μὲ ΑΠΛΟΤΗΤΑ καὶ ΕΥΘΥΤΗΤΑ, ἐνῶ ὁ παραχαϊδεμένος ζητάει νὰ στηριχτεῖ σὲ ἄλλους, ἤ νὰ βρεῖ πλάγιο τρόπο ὑπεκφυγῆς. Ἄν ἀδικήσουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ τὰ βήματά μας δὲν ἔχουν τάξη, ἐπιχειρώντας νὰ προχωρήσουμε σὲ ἐπίπεδο γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἔχουμε ἀναπτύξει τὸν ἀπαιτούμενο “χῶρο”, τότε στὴν ψυχή μας ἐπέρχεται ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ! Δηλαδὴ ΑΔΥΝΑΜΙΑ, ΑΠΛΗΣΤΙΑ, ΕΜΜΟΝΗ, ΕΞΑΡΤΗΣΗ, καὶ γενικὰ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ἀπὸ κάποιο ΚΑΚΙΣΤΟ ΖΙΖΑΝΙΟ! Θέλω νὰ πῶ, ἡ ὑποταγὴ σὲ ὅ,τι ἐπιτάσσουν τὰ ῥεύματα τῆς κοινωνίας ὄχι μόνο ἀκυρώνει τὴν “αὐτοπεποίθηση”, ἀλλὰ ἐπιβάλλει ἀνάγκες φανταστικές, ποὺ φέρνουν πάντα ΙΣΧΥΡΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ! Ἀπὸ τὴν ΔΙΑΣΠΑΣΗ ποὺ προκαλεῖται ἔτσι μέσα της, ἡ ψυχὴ φέρει ΒΑΡΥΤΑΤΟ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ, ὁ ὁποῖος δημιουργεῖ σὲ κάθε περίπτωση ἀνθρώπους ΜΕΙΟΝΕΚΤΙΚΟΥΣ! Δηλαδὴ Γρηγορία, ἤ θὰ ἀκοῦμε τί λέει ὁ κόσμος, ἤ θὰ εἴμαστε κόσμιες!».
«Μὲ τὴν σειρὰ ποὺ ἔχουν οἱ ἀνάγκες μας, συμφωνῶ ἀπολύτως, Βρυαίνη. Ἄν ὄμως ἡ ψυχή μας ἔχει τὴν δική της βαθιὰ ἐπιθυμία γιὰ τάξη, καὶ βλέπει νὰ τῆς ἐπιβάλλεται ἔξωθεν ἄλλη, ποὺ τῆς ἀλλάζει κατεύθυνση —ἤ ἐπίπεδο ὅπως εἶπες; Προκαλώντας μάλιστα ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ, ποὺ ἀπειλεῖ ΝΑ ΤΗΣ ΦΕΡΕΙ ΔΙΑΣΠΑΣΗ; Τί κάνουμε τότε μὲ τὸν ΒΑΡΥΤΑΤΟ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ; Οἱ γονεῖς μου εἶναι γραφίστες καὶ ἑτοιμάζονται νὰ ἀναλάβουν τὴν πολλὴ μεγάλη διαφήμιση ἑνὸς ὑπερκαταστήματος, ποὺ θὰ πουλάει διάφορα διακοσμητικά, καλλυντικά, καὶ γενικὰ εἶδη δώρου, ὅπου σὲ ὅλα θὰ φαίνεται ἡ πολύχρωμη σημαία τῆς ἀρσενοκοιτίας. Ἡ κόρη τοῦ ὑποψηφίου πελάτη τῶν γονιῶν μου εἶναι στὴν ἡλικία μας, καὶ θέλουν ὅλοι, νὰ τὴν κάνω παρέα. Μία φορὰ ὅμως ποὺ συγχρωτίστηκα μαζί της, πραγματικὰ καταπιέστηκα· ἡ Ἀλκμήνη ἀνέφερε πὼς πολλὲς φορὲς στὸ μεγάλωμα τῶν ἀνθρώπων, ὑπάρχει ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ἀνάμεσα στοὺς “ὁρισμοὺς” τῆς πραγματικότητας, μὲ συνέπεια, ἡ προκαθορισμένη κυριαρχία τῆς ἀρσενικῆς ἐκδοχῆς νὰ μὴν υἱοθετεῖται ἀπὸ ὅλα τὰ ἀγόρια, ἤ ἡ προκαθορισμένη κυριαρχία τῆς θηλυκῆς ἐκδοχῆς νὰ μὴν ἀναγνωρίζεται ἀπὸ ὅλα τὰ κορίτσια, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κάνουν τὴν “λάθος ἐπιλογή”! Γιὰ παράδειγμα, εἶπε, ἄν ἕνα ἀγόρι ἐσωτερικεύσει στοιχεῖα ποὺ “δὲν πρέπει”, οἱ ὑπόλοιποι θὰ προσπαθήσουν νὰ τὸ ἐπαναφέρουν στοὺς “πρέποντες” κανονιστικοὺς “ὁρισμούς”, ὥστε νὰ μάθει ὅτι δὲν τοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ζεῖ στὸν κόσμο τῶν γυναικῶν. Ἡ Ἀλκμήνη ἦταν κάθετη, πὼς τὰ παιδιὰ ποὺ κοινωνικοποιήθηκαν “λάθος” δὲν ἔχουν καμία ἄμυνα ἀπέναντι στὴν στιγματιστικὴ ταυτότητα, ποὺ τοὺς προσδίδουν τὰ παιδιὰ ποὺ κοινωνικοποιήθηκαν στὶς κυρίαρχες “ἐκδοχὲς” τῶν δύο φύλων· τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν τὰ “λάθος” ἄτομα ὡς κατώτερα, κάνοντάς τα νὰ ὀργίζονται καὶ νὰ μνησικακοῦν, φυλακισμένα μέσα στὴν πραγματικότητα τῶν ἄλλων, τὴν ὁποία βιώνουν σὰν “ξένο” κόσμο… Ἔφτασε μάλιστα στὸ σημεῖο νὰ μοῦ πεῖ, πὼς τὰ “σωστὰ” παιδιὰ ἐκλαμβάνουν τὴν ὀργὴ καὶ τὴν μνησικακία τῶν “λάθος”, ὡς ἀποφασιστικὲς ἐπικυρώσεις τῆς δικῆς τους “κυρίαρχης” ταυτότητας, ἡ ὁποία ἦταν ὑπεράνω τέτοιων… “ζωωδῶν” συναισθημάτων, καὶ κατέληξε, πὼς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀσκοῦν τὴν παραμικρὴ πίεση πάνω στὰ “διαφορετικὰ” παιδιὰ…».
«Αὐτὸ ποὺ καταλαβαίνω εἶναι, πὼς ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ σέβεσαι τὴν συνείδησή σου, καὶ τὴν κρατᾶς ΕΛΕΥΘΕΡΗ ἀπὸ τὶς ἀνήθικες ἀπαιτὴσεις τῆς κοινωνίας ὡς ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ τῆς προσωπικῆς σου ἀξίας, δὲν θεωρεῖς τὴν ἄρνησή σου σὲ αὐτὲς τὶς ἀπαιτήσεις, ὡς μία ἀποτυχία! Ὁπότε μὴν δείχνοντας ἀποδοχὴ στὶς ἀνήθικες ἀπόψεις τοῦ συγκεκριμένου κοριτσιοῦ, κάνεις ἄριστα ποὺ δὲν εἶσαι δεκτικὴ στὴν ἀλλαγὴ τοῦ τρόπου σκέψης! Θεωρώντας τὰ ζητήματα τῆς γενετήσιας ζωῆς παράκαιρα γιὰ τὴν ἡλικία μας, στὴν οὐσία ἔχεις ΣΑΦΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ σχετικὰ μὲ τὴν ποιότητα τῶν ἀναγκῶν σου, παρόλο ποὺ δὲν ἔχεις συμπαράσταση στὴν ὁλοκλήρωση τῆς προσωπικότητάς σου! Ὁ μόνος λόγος ποὺ ἐπηρεάζει τὴν αὐτο-ἀξία σου, ἤ —θὰ ἔλεγα καλύτερα— τὸν αὐτοσεβασμό σου, εἶναι ὅτι δὲν ξέρεις πῶς νὰ ΕΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ τὶς ψυχικὲς καὶ πνευματικὲς δυνάμεις σου, γιὰ μία ὑγιὴ πνευματικὴ πορεία! Ἕνας τέτοιος ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ἀνάμεσα στοὺς “ὁρισμοὺς” τῆς πραγματικότητας, ἐμπεριέχεται στὰ ἀλληλοσυγκρουόμενα ῥεύματα τῆς κοινωνίας, ποὺ μετατρέπουν τοὺς ἀνθρώπους σὲ ΜΕΙΟΝΕΚΤΙΚΟΥΣ! Στὴν φυσιολογικὴ ψυχοσωματικὴ ἀναταραχὴ τῆς ἐφηβείας, τοῦ εὔλογου ἀγώνα γιὰ νὰ ἀναδυθεῖ ἡ νεανικὴ προσωπικότητα, ὁ κόσμος ἐπεμβαίνει μὲ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΕΣ καὶ ΑΚΡΑΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΑΣΥΝΔΕΤΕΣ μὲ τὴν ἐσώτερη ἀλήθεια καὶ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ τῶν πραγμάτων. Ἀπὸ τὶς ψευδεῖς αὐτὲς καταστάσεις, λείπουν οἱ ἀπαντήσεις στὶς ἐρωτήσεις τῶν ἀποπροσανατολισμένων νέων, ἐπειδὴ τὰ σημαντικότερα θέματα στὴν “ἐξελιγμένη” κοινωνία ἐγκαταλείπονται στὴν τύχη τους…».
«Ἡ Ἀλκμήνη περιέγραψε τὴν κατάσταση τῆς διαφθορᾶς κάποιων ἀνθρώπων, μὲ τὸν τρόπο ποὺ τὴν περιγράφει καὶ ἡ τηλεκόλαση —σὰν “ἡρωικὴ”— ποὺ ὅπως εἶπε, κατάφεραν νὰ γλυτώσουν ἀπὸ μιὰ μορφὴ σκέψης γραμμικὴ καὶ στερεότυπη, ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν τοὺς νεκρωμένους ῥόλους τοῦ χθές. Ὅμως ἐγὼ βλέπω ὅτι στοὺς ἀρχόμενους “ἀντι-ὁρισμοὺς τῆς πραγματικότητας”, ὅπως τοὺς εἶπε, δὲν ἀσχολεῖται κανεὶς ἄν εἶναι ΣΩΣΤΟΙ ἤ ΛΑΘΟΣ, δηλαδὴ ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ στὴν τύχη τους! Ὁπότε τὸ κριτήριο ἐπικράτησής τους εἶναι… Ο ΟΡΜΗΤΙΚΟΣ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ! Εἶχα διαβάσει στὸ διαδίκτυο κάποια στιγμή, πὼς ἡ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ εἶναι βασικὴ διαδικασία τῆς ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ τοῦ ἀτόμου, στὸ σημεῖο ποὺ ἀποκτᾶ συνείδηση τοῦ ἑαυτοῦ του, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ, στὴν ἀνταλλαγὴ ἐννοιολογικῶν μηνυμάτων. Βρυαίνη, ἀπὸ τὰ παιδιὰ ποὺ κοινωνικοποιήθηκαν “λάθος”, ὄντως ἔλειπε ἡ ἄμυνα, ἀλλὰ ἀπέναντι στὰ στοιχεῖα ποὺ ἐσωτερίκευαν ἀπὸ τὴν τηλεκόλαση! Κανεὶς δὲν τοὺς μίλησε γιὰ τὰ κίνητρα καὶ τὴν ποιότητα τῶν ἀναγκῶν τους, ἐπειδὴ οἱ νέοι ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ στὴν τύχη τους, ὅπως καὶ ἡ ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητάς τους! Οἱ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΙ καὶ οἱ ΑΣΦΥΚΤΙΚΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ γιὰ ΨΥΧΙΚΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ καὶ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ, ἀπὸ τὰ ἀλληλοσυγκρουόμενα ῥεύματα τῆς κοινωνίας, ποὺ τοὺς ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ νὰ προχωρήσουν σὲ ἐπίπεδο “ἀναγκῶν”, μὲ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ἀκόμα ἐσωτερικὸ “χῶρο”, τοὺς κάνουν ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ νὰ χρησιμοποιοῦν τὶς ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥΣ! Ὅπως ἀναγκάζονται μετὰ νὰ ζοῦν ἀκατάσχετα, ἀσυγκράτητα, ΑΚΥΡΙΑΡΧΗΤΑ, ἀποκτοῦν περίεργη συμπεριφορὰ καὶ καταφεύγουν σὲ ἀπασχολήσεις ἀνάξιες λόγου, στὴν προσπάθεια νὰ ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ! Αὐτὸς εἶναι ὁ “ξένος” κόσμος ποὺ βιώνουν τὰ “λάθος” ἄτομα!». Ῥίχνοντας τὰ μάτια χαμηλά, ζύγισε ἄν θὰ ἔφερνε στὸ φῶς καὶ ἄλλο πόνο, ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς “σιωπῆς”, καὶ συνέχισε μὲ λιγότερη ἔνταση. «Ἡ διασπασμένη κοινωνία γέμισε μὲ ἀνθρώπους ΑΣΥΝΔΕΤΟΥΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, μὲ μία μηχανικὴ συγκρότηση ποὺ τοὺς θέλει “ἀριθμούς”! Τὸ δόγμα τοῦ ἀτομισμοῦ ἀναπτύχθηκε μὲ τρόπο ποὺ εὐνοεῖ τὸν ΠΟΛΕΜΟ γιὰ τὴν ἀπόκτηση ΓΟΗΤΡΟΥ, καὶ ὅλα γίνονται γιὰ νὰ φτάνουμε στην “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ” ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ! Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ συνειδητοποιοῦν τὴν ἴδια τὴν ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ, καὶ ἀκόμα λιγότερο τὴν ἀτομικότητα τῶν ἄλλων, ἐπειδὴ ἔχασαν τὴν αὐτο-ἐπίγνωση καὶ χωνεύτηκαν ἀπὸ τὴν ἄμορφη μάζα!». Σεμνὰ καὶ σεβαστικὰ τὰ μάτια της, ξαναχαμήλωσαν.«Ἄν δὲν ἦταν ἐλευθεριάζον τὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον μου, δὲν θὰ ἔβλεπε ὡς “μεγάλη εὐκαιρία” τὴν ἐπαφή μου μὲ τὸ “ἐμπόριο τῆς διαφθορᾶς”! Μακάρι οἱ γονεῖς μου νὰ λάμβαναν ὑπόψιν τὴν ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, ὅτι ὁ ψυχικὸς κόσμος ἔχει τὶς ἀπαιτήσεις του, ποὺ εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀγνοηθοῦν ἀτιμωρητί. Καὶ πὼς πρῶτοι αὐτοὶ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ὥστε νὰ ἦταν σὲ θέση νὰ κατευθύνουν καὶ τὸ παιδί τους…».
«Ἡ κοινωνία ποὺ περιέγραψες, Γρηγορία, κυριολεκτικὰ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ! Σὲ τέτοια κοινωνία ζοῦμε, ἐντελῶς ΑΞΕΣΤΗ καὶ ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΗ, βυθισμένη στὴν ΑΒΥΣΣΑΛΕΑ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ! Γιὰ νὰ προφυλάσσεται ἀπὸ τὴν σκληρότητα καὶ τὴν ἐκμετάλλευση, μία νέα κοπέλα, ἰδιαιτέρως σημαντικὴ στὴν ἔξοδό της πρὸς τὴν κοινωνία, εἶναι ἡ χριστιανικὴ κοινότητα· μία μικρότερη ἤ μεγαλύτερη ὁμάδα ἀνθρώπων, ποὺ συνυπάρχουν μὲ ψυχικὸ δεσμὸ μεταξύ τους, πρὸς τὸν ἴδιο πνευματικὸ σκοπό. Μὲ πέντε ἀκόμα κοπέλες ἀπὸ τὸ Κατηχητικὸ ἔχουμε φτιάξει τὴν δική μας κοινότητα, καὶ στὸν ἐλεύθερο χρόνο μας συναντιόμαστε σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ σπίτια μας, γιὰ πατερικὴ μελέτη καὶ ἄφθονη συζήτηση πάνω στὴν ἀλήθεια. Ὁ κοινὸς στόχος μας εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐπειδὴ δὲν ἀνήκει στὸν παρόντα κόσμο, γίνεται τὸ μέτρο γιὰ τὴν κρίση καὶ τὴν ἀξιολόγηση τῶν πραγμάτων. Μόνο ὅ,τι ἀντέχει στὴν καταλυτικὴ παρουσία της, ἔχει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΑ γιὰ ὅλες μας! Στὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὅπου συνάπτονται πνευματικὰ οἱ πιστοὶ μὲ τὸν Θεό καὶ μεταξύ τους, βρίσκει τὸ νόημα καὶ τὴν πληρότητά της ἡ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας, ὅπως καὶ ἡ ὕπαρξη ὁλόκληρου τοῦ κόσμου! Ἔτσι μὲ τὶς ὑπόλοιπες κοπέλες ἔχω σχέσεις ἄδολες, ἀδελφικές, ποὺ καλλιεργήθηκαν αὐθόρμητα στὸ μάθημα τοῦ Κατηχητικοῦ. Κάθε κορίτσι γιὰ τὸ ξεκίνημά του ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα περιβάλλον ποὺ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΗΘΙΚΑ, ἀπαλλαγμένο ἀπὸ τοὺς μικροπρεπεῖς ἀνταγωνισμοὺς καὶ τὶς συγκρούσεις, καὶ τὰ προβλήματα ἀπὸ τὰ λόγια ποὺ πληγώνουν. Ἕνα πολὺ σημαντικὸ στοιχεῖο γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς διεφθαρμένης κοινωνίας, εἶναι νὰ μπορεῖ νὰ σχηματίζει ἡ νέα ΜΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΣΑΦΗ ΙΔΕΑ τοῦ ΠΩΣ ΟΦΕΙΛΕΙ νὰ εἶναι ἡ κοινωνία· καὶ αυτὸ γίνεται μόνο ἄν κρατήσει ἀπόσταση ἀπὸ τὴν ΒΟΡΒΟΡΩΔΗ ΠΛΕΥΡΑ τῆς κοσμικῆς διασκέδασης, καὶ τὰ μέσα ποὺ ΑΠΟΚΤΗΝΩΝΟΥΝ τοὺς ἀνθρώπους μαζικά. Δόξα τῷ Θεῷ, μὲ τὴν ἀνακάλυψη τῶν ἀληθινῶν κοινωνικῶν σχέσεων, μέσα στὴν μικρὴ κοινότητά μας τρέφεται ὁ δίκαιος πόθος γιὰ ἐκτίμηση, ἀναγνώριση, σεβασμό, στοργικὴ ὑποδοχή καὶ ἀνιδιοτελῆ συμπαράσταση στὴν ἀνηφόρα τῆς ζωῆς! Γενικὰ αὐτοὶ εἶναι οἱ λόγοι ποὺ δὲν συμμετέχω στὶς βραδινὲς ἐξόδους, ποὺ κανονίζετε τὰ παιδιὰ τῆς τάξης».
«Θέλεις νὰ πεῖς ὅτι στὴν δική της βαθιὰ ἐπιθυμία γιὰ τάξη, ἡ ψυχή σας δὲν ἐξαναγκάζεται σὲ ΠΟΛΕΜΟ καὶ συγκρούσεις γιὰ τὴν ἀπόκτηση ΓΟΗΤΡΟΥ; Βρήκατε φάρμακο γιὰ νὰ μὴν εἶστε ΑΣΥΝΔΕΤΕΣ μεταξύ σας;».
«Ἡ “ἐν Χριστῷ ζωὴ” σημαίνει παραίτηση ἀπὸ τὴν ἀτομικὴ ζωή, ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ. Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς ὡς μόνιμη πατρίδα τῶν ἀνθρώπων δὲν ὅρισε τὸν φθαρτὸ καὶ πρόσκαιρο κόσμο, ἀλλὰ τὴν μέλλουσα βασιλεία Του, οἱ πιστοὶ γνωρίζουν ὅτι εἶναι ξένοι καὶ πάροικοι ἀκόμα καὶ στὶς πατρίδες τους. Ἡ μέλλουσα αὐτὴ πόλη δὲν εἶναι μακριὰ ἀπὸ τοὺς πιστούς, ἀλλὰ ὑπάρχει “ὡς ἀρραβώνας” στὶς καρδιές τους. Ἡ συνείδηση αὐτὴ συνδέει τοὺς πιστοὺς μεταξύ τους, ἐνῶ ταυτόχρονα τοὺς διαφοροποιεῖ ἀπὸ τὸν κόσμο. Ἡ ἀπομόνωση ἀπὸ τὸν ἀτομισμὸ καὶ τὶς βλέψεις του ἔπρεπε νὰ ξεπεραστεῖ, γιὰ νὰ περάσουμε στὴν ἐπανεύρεση τῆς ἔννοιας τῆς ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, τῆς ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗΣ, καὶ τοῦ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ καὶ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΩΣ, ὥστε νὰ ἐπιτελέσουμε ἔργα ποὺ ἡ μεμονωμένη προσπάθεια ἀτενίζει ἀνίσχυρη. Μιὰ ἐσώτερη ὤθηση ἀναγκάζει τὸν ἄνθρωπο νὰ ΣΥΓΚΛΙΝΕΙ καὶ νὰ ΕΝΑΡΜΟΝΙΖΕΙ ὅλες τὶς δυνάμεις ποὺ ὑπάρχουν μέσα του, μὲ τὶς ὑγιεῖς ἀπόψεις τῆς ζωῆς, ΥΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ, γιὰ νὰ ἑνοποιήσει τὴν προσωπικότητά του· ὥστε ἐκπληρώνοντας τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς του, νὰ ἱκανοποιεῖ τὶς ἀνώτερες ἐπιθυμίες καὶ τοὺς βαθύτερους πόθους του! Ἐπίσης, Γρηγορία, ἡ σύνθετη ΜΟΡΦΩΣΗ καὶ ΑΝΤΙΛΗΨΗ τῆς ζωῆς μὲ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΖΩΝΤΑΝΗΣ, δίνουν τὴν ἐσωτερικὴ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ καὶ τὴν ΕΝΙΑΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ, ὑπερνικώντας ὅλα τὰ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ, τὶς ΕΝΑΝΤΙΩΣΕΙΣ καὶ τὶς ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ τῆς ζωῆς!».
«Ἰσιδώρα, τί εἶναι ἡ γραμμικὴ καὶ στερεότυπη σκέψη, καὶ οἱ νεκρωμένοι ῥόλοι τοῦ χθές;».
«Ἔχω ἀκούσει ἀπὸ τὸν πατέρα μου πολλά, γιὰ τὴν συντριβὴ ὅλων τῶν συνηθειῶν καὶ τῶν ἠθικο-κοινωνικῶν ἀξιῶν τῆς Δύσης. Γενικά, πάνω στὸ σύστημα ἱεράρχησης τῶν ἀξιῶν στηρίζεται ἡ ἰσορροπία τοῦ πολιτισμοῦ. Ἡ γραμμικὴ καὶ στερεότυπη σκέψη ποὺ ἀνέφερες, εἶναι τὰ θεμέλια τῆς πρωτόγονης κοινωνίας τῆς Δύσης, ποὺ ἀφ’ ἑνὸς ἀποστέρησε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους της, καὶ ἀφ’ ἑτέρου τοὺς ασκεῖ τυραννία μὲσα ἀπὸ τὴν τηλεκόλαση, ἡ ὁποία περάτωσε τὴν ἀποστέρηση τῆς ψυχῆς τους. Τὸ ἀποτέλεσμα ἀπὸ τὶς ΔΙΑΣΠΑΣΕΙΣ καὶ τὴν ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ τῆς προσωπικότητας τῶν τηλεθεατῶν, εἶναι αὐτοὶ νὰ γεύονται θεάματα στὰ ὁποῖα κυριαρχεῖ ἡ βία, μὲ μεγαλύτερη “εὐχαρίστηση”, ἤ νὰ καθίστανται ΑΝΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ καὶ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ μπροστὰ στὶς τηλεκολαστικὲς συμπλοκές, τὰ ἐγκλήματα καὶ τὶς ἐπιθέσεις. Ἡ αὐταρχικὴ ἐπιβολὴ τῆς τηλεκόλασης ὀφείλεται σὲ πλήθος ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΝ σὲ βάρος τῶν θεατῶν, ὅπως τὸ γεγονὸς πὼς τὰ μηνύματα μεταφέρουν πληροφορίες ποὺ ὑπερβαίνουν τὴν συνειδητὴ ἀντίληψη, ὑπογείως ὅμως καὶ ἀνεπιγνώστως ὁ θεατὴς εἶναι σὲ θέση ΝΑ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΙΝΕΙ· μετὰ εἶναι καὶ ἡ ἀνέντιμη “ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ” τοῦ ζωτικοῦ προβλήματος, περιορίζοντάς το μόνο σὲ ἕναν παράγοντα, ὅπως καὶ τὸ ὅτι ἡ τεχνικὴ τῆς μετάδοσης, διαμορφώνει ἀπὸ μόνη της τὴν κουλτούρα ποὺ ἡ ἴδια ἐκπέμπει! Ἡ τηλεκόλαση, Βρυαίνη, ΔΙΕΙΣΔΥΟΝΤΑΣ καὶ ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ τοῦ θεατή σὲ ὅ,τι ἕχει ΤΟ ΠΙΟ ΕΝΔΟΜΥΧΟ, δημιουργεῖ τὴν παρακμὴ τῶν ἀξιῶν τοῦ ὀρθολογισμοῦ, καὶ εὐνοεῖ τὶς ἀξίες ποὺ ὁδηγοῦν ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ, στὴν ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ τοῦ ἑαυτοῦ —μὲ τὴν κακὴ ἔννοια— καὶ στὴν ΕΞΑΤΟΜΙΚΟΠΟΙΗΣΗ. Ἡ σύγχυση τῆς σύγχρονης νεολαίας, καὶ πιὸ συγκεκριμένα τὰ κοινωνικὰ φαινόμενα ὅπως ἡ χρήση ναρκωτικῶν, ἤ ἡ ἀναζήτηση τοῦ συμπτωματικοῦ καὶ ἀπρόβλεπτου θεάματος, ἡ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΟΥ ΒΙΑΙΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ, καὶ ἡ ἄρνηση τῶν παραδοσιακῶν καὶ νεκρωμένων ῥόλων, εἶναι τὰ ΦΥΣΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ τῆς τυραννίας μέσα ἀπὸ τὴν τηλεκόλαση».
«Δηλαδὴ τὸ ἑπόμενο βῆμα μετὰ ἀπὸ τὴν βαθιὰ παρακμὴ τῆς αἱρετικῆς δυτικῆς κοινωνίας, ἦταν ἡ ἀκόμα ΠΙΟ ΕΛΕΕΙΝΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ! Καὶ μόνο ἄν σκεφτοῦμε πὼς μέσα στὸν ΠΟΛΕΜΟ γιὰ τὴν ἀπόκτηση ΓΟΗΤΡΟΥ, πολλοὶ ἄνθρωποι καὶ στὴν πατρίδα μας πιθηκίζουν ἀκριβῶς, τὴν κατάπτυστη συμπεριφορὰ πολλῶν “θεοποιημένων” καλλιτεχνῶν, καταλαβαίνουμε τὸ μέγεθος τῆς τυραννίας ἀπὸ τὶς δυνάμεις τοῦ Σκότους!».
«Ὁ πατέρας μου λέει πὼς ἐρεθίζοντας τὴν περιέργεια καὶ διεγείροντας τὴν προσοχὴ τῶν ἀνθρώπων, κάνοντας κάθε εἰκόνα ποὺ ἔδειχνε τὸ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟ καὶ τὸ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ, ἀκαταμάχητη, ἡ τηλεκόλαση κατεῖχε καὶ τὴν λειτουργία ποὺ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ καὶ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΜΙΑ ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ! Ξεκινώντας ἀπὸ τὸ ΘΕΑΜΑΤΙΚΟ, ἐπικράτησε πάνω στοὺς κανόνες τῆς κοινωνίας, καὶ στὴν συνέχεια στόχευσε στὸν χῶρο τῶν πραγμάτων καὶ τῶν γεγονότων! Μόλις κατέστη βαθμηδόν, τὸ κυριότερο μέσον τῆς ὑποτιθέμενης “γνώσης” γιὰ τὴν ἀνθρώπινη μάζα, ἐξαπατώντας μὲ τὴν ψευδαίσθηση τῆς “ἐξέλιξης”, ἀποσποῦσε τὴν ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ τῆς βάρβαρης κοινωνίας ποὺ τυραννοῦσε! Μιὰ εἰκόνα καταστροφῆς ἀπὸ τὰ συμβάντα στὸν κόσμο, εἶναι τὸ ὑπ’ ἀριθμὸν ἕνα γεγονός, ποὺ προβάλλεται στὴν τηλεκόλαση. Ὁ ὑπερτονισμὸς τοῦ συμπτωματικοῦ —ποὺ φτάνει ἀκόμα καὶ στὴν ἀπόλαυσή του— εἶναι διαμετρικὰ ἀντίθετος μὲ ὅ,τι ἐμφανιζόταν ὡς ἰδεῶδες τῶν ἀρχαϊκῶν καὶ τῶν δυτικῶν αἱρετικῶν κοινωνιῶν. Στὴν πρωτόγονη κοινωνία ὅ,τι ξέφευγε ἀπὸ τὸν κανόνα, ὅ,τι παραβίαζε τὸν φυσικὸ ἤ τὸν κοινωνικὸ νόμο, Ο,ΤΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΕΤΥΠΑ ποὺ συμβόλιζαν τὴν αἰωνιότητα, καὶ ὅ,τι συνέθετε μία ἀπειλὴ ἐναντίον τῆς ἀσφάλειας τῶν ἀνθρώπων, ἀπὸ ὄντα, πράγματα καὶ γεγονότα ἀφύσικα, ἀσυνήθη, περιθωριακά, ἐκτὸς κοινοῦ μέτρου, ὅλα τους χαρακτηρίζονταν ὡς ΜΙΑΡΑ, καὶ μετατρέπονταν σὲ ΤΑΜΠΟΥ. Ὅλοι ἀπομακρύνονταν μὲ φρίκη ἀπὸ τὰ ταμποῦ, ἀπέφευγαν νὰ μιλήσουν γι’ αὐτά, καὶ τὰ ἀπομάκρυναν ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα τῆς φυλῆς. Γιὰ τοὺς πρωτόγονους λαοὺς ὁ θάνατος ἀπὸ δυστύχημα ἦταν τὸ κατεξοχὴν γεγονὸς ταμποῦ, ποὺ ἔσπερνε τρόμο παντοῦ ὅταν συνέβαινε, καὶ μόλις ἀπομάκρυναν τὸ “ἐπικίνδυνο” πτῶμα καὶ ἔκαιγαν ὅ,τι ἀνῆκε στὸν νεκρό, ἀπαγόρευαν νὰ προφερθεῖ ἀκόμα καὶ τὸ ὄνομά του! Κατά τὸν ἴδιο τρόπο ἀπέφευγαν κάθε ἐπαφὴ μὲ τὸν ἀνθρωποκτόνο, τὸν αἱμομίκτη, τὸν μοιχό. Στὴν τηλεκόλαση δείχνουν ἀκριβῶς ὅλα αὐτά, σὰν νὰ ἦταν ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΝΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΑ, τὰ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΞΙΟΛΟΓΑ νὰ δοῦν οἱ ἄνθρωποι. Ἡ βασικὴ θεματολογία της καλύπτει τὸν κατάλογο θεμάτων ποὺ στὴν πρωτόγονη κοινωνία, ἦταν ταμποῦ! Δηλαδὴ ἡ καταστροφικὴ θεώρηση τῆς ἐπικαιρότητας ποὺ συνηθίζει ἡ τηλεκόλαση, προβάλλει ἕναν… “ἰδανικὸ” τύπο πολιτισμοῦ, ἐκ διαμέτρου ἀντίθετο ἀπὸ τὸν παραδοσιακὸ τῆς δυτικῆς κοινωνίας. ΤΟ ΘΕΑΜΑΤΙΚΟ, Βρυαίνη, εἶναι ἡ μοριοδότηση τοῦ ΑΦΥΣΙΚΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ, τοῦ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟ, τοῦ ΑΝΗΣΥΧΑΣΤΙΚΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΕΣ!».
«Μιλώντας γιὰ μοριοδότηση τοῦ ΑΦΥΣΙΚΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ, ἦρθαν στὸ μυαλό μου τὰ λόγια τῆς Γρηγορίας ἀπὸ τὴν τάξη μου, σήμερα τὸ μεσημέρι. Εἶπε πὼς μόλις τὰ ἄτομα, ποὺ ἡ ψυχή τους εἶχε ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ἀπὸ τὴν ΔΙΑΣΠΑΣΗ τῆς ἀρσενοκοιτίας, ἄρχισαν νὰ συσπειρώνονται σὲ “ἀνθεκτικὲς” ὁμάδες, ἡ πρωτόγονη κοινωνία ἄρχισε νὰ πλάθει ψευδεπίγραφους ὁρισμούς, δίνοντας στὴν διαφθορὰ τάχα “ἐπιστημονικὴ” ὑπόσταση. Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ἀπὸ τὴν ΑΝΩΜΑΛΙΑ, ἄρχισε ὑπογείως νὰ παίρνει γρήγορα διαστάσεις· ὅπως γιὰ παράδειγμα σὲ ἕναν σεισμὸ στριμώχνεται ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλον, ἔξω στὸν δρόμο ποὺ προσπαθοῦν νὰ περάσουν ὅπως ὅπως, καὶ κάποιος μὲ ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΙΚΟ τοὺς κολλάει ὅλους πρὶν τὸ πάρουν εἴδηση! Ἐπίσης, ἡ κοινωνία τῆς βαρβαρότητας “διαμόρφωσε” γιὰ αὐτὲς τὶς ὁμάδες, ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ… “κοινωνικοποίησης” μέσα στὴν διαφθορά, δηλαδὴ μοριοδότησης τοῦ ΑΦΥΣΙΚΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ, διαδικασίες ποὺ πιθήκιζαν ἀπὸ τὴν τηλεκόλαση τὸ ΑΝΗΣΥΧΑΣΤΙΚΟ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΕΣ, σὰν νὰ ἦταν ΤΟ… ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ “ΑΞΙΟΛΟΓΟ” νὰ βιώσουν οἱ ἄνθρωποι! Σὰν νὰ λέμε, εἶπε ἡ Γρηγορία, πὼς τὴν “φροντίδα” γιὰ τὴν… “κοινωνικοποίηση(!)” τῶν νέων στὴν ἐξαθλίωση ἀπὸ τὴν ἀνωμαλία, νὰ εἶχε ἀναλάβει κάποια… τρελὴ γριὰ γυναίκα, ποὺ ὅμως διατηροῦσε τοὺς νέους στὴν ἄθλια ζωὴ ΕΞΩ ἀπὸ τοὺς περιορισμοὺς τῆς κοινωνίας! Ὥστε “μεγαλώνοντας” ἐκεῖνοι ἐν σκιᾷ θανάτου νὰ ἔχουν πλανηθεῖ, πιστεύοντας πὼς σὲ ὅ,τι θελήσουν νὰ κάνουν “ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ”…».
«Εἶναι γεγονός, πὼς ἀπὸ τὴν λεγόμενη “Ἀναγέννηση”, ἄρχισαν οἱ μεγάλες τεχνολογικὲς μεταβολές νὰ προκαλοῦν βαθύτατες κοινωνικές μεταβολές, σὲ σημεῖο νὰ παραθεωρηθεῖ ἡ αὐθεντία τοῦ καλοῦ καὶ ἡ ὑποταγὴ σὲ αὐτό, καὶ νὰ ὑπερτονιστεῖ ἡ κοσμικὴ “ἐλευθερία” καὶ ἡ εὐθύνη τοῦ ἀτόμου. Στὴν δική της περίπτωση ἡ τηλεκόλαση, ἔγινε ἐγγυητὴς καὶ ῥυθμιστὴς στὴν κλίμακα τοῦ ΓΟΗΤΡΟΥ, τὸ ὁποῖο ἀπένεμε στοὺς “φτασμένους” καλλιτεχνικοὺς ἀστέρες· ποὺ κατακτοῦσαν τὴν ὑψηλὴ διάκριση ἐπειδὴ ἦταν παρόντες στὴν μνήμη τῶν τηλεθεατῶν, ἀφοῦ κατ’ ἐπάγγελμα παρουσιάζονταν μπροστὰ στὶς κάμερες. Ἡ ἀνύψωση τῶν καλλιτεχνικῶν ἀστέρων εἶναι ἕνας πραγματικὸς “θεσμός”, καὶ οἱ ἀστέρες εἶναι… ΤΑ ΑΡΧΕΤΥΠΑ ΤΟΥ! Δηλαδή, ΟΙ “ΘΕΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ”! Μόλις κάποιος ἀναχθεῖ σὲ μία τέτοια “θεότητα”, ΤΑ ΠΑΝΤΑ εἶναι δυνατά, καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἦταν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, γίνεται ΑΙΤΙΑ! Ἡ ἐπίδειξη πλούτου καὶ ἡ ἐπιδεικτικὴ σπατάλη, ἀποτελοῦν διαφημιστικὸ ἐπιχείρημα γιὰ τοὺς ἐπώνυμους. Ἀκόμα καὶ ΟΙ ΑΤΑΣΘΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ, καθίστανται γι’ αὐτοὺς προωθητικὴ αἰτία! Ἐν τέλει τὸ γόητρο ἀνασκευάζει ὅλες τὶς κοινωνικὲς κλίμακες ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ, καὶ ΕΝΕΡΓΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΜΕΤΟΥΣΙΩΤΙΚΑ! Σε αὐτὴν τὴν περίπτωση τὸ γόητρο ἀντλεῖται ἀπ’ εὐθείας ἀπὸ τὴν πηγή του, δηλαδὴ τὸ “ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ”, καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ “ΕΙΣΘΑΙ”. Στὸν κόσμο τοῦ θεάματος, τὸ γόητρο γίνεται αἰτία πλούτου ΠΟΥ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ” ΤΗΝ ΔΙΑΓΩΓΗ, καὶ ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ…».
«Εἶναι σὰν νὰ τὰ ἄκουσα καὶ τὸ μεσημέρι ὅλα αὐτὰ ποὺ λές, Ἰσιδώρα, ἀλλὰ ποῦ νὰ πήγαινε τὸ μυαλό μου… Πρόσεξε τί ἄλλα πράγματα ἀδιανόητα, μοῦ εἶπε ἡ Γρηγορία· ὅταν ἡ ὁμάδα τῶν ἀρσενοκοιτῶν ἐπεκταθεῖ τόσο, καὶ ὑπολογίζεται γιὰ “ἀποικία” μεγάλη καὶ “ἀνθεκτική”, θὰ λειτουργεῖ ὡς δομὴ “εὐλογοφάνειας”! Γιὰ νὰ μὴν ἐκτεθεῖ ἡ τρελὴ γριὰ ποὺ τοὺς ΤΑΪΖΕ ΚΡΥΦΑ, ὅταν φρόντιζε γιὰ τὴν ἐκτὸς ὁρίων “κοινωνικοποίησή τους”, λέει στοὺς λατρεμένους της ἀρσενοκοῖτες, “εἶστε ἄρρωστοι”, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι μεγαλώνοντας ΔΙΔΑΧΘΗΚΑΝ ἀπὸ τὸ “κοινωνικοποιητικὸ προσωπικὸ” —ποὺ πλήρωνε ἡ τρελὴ γριὰ— πὼς εἶναι… “θεοί”! Ἔμαθαν νὰ ἀξιολογοῦν τὸ ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΙΚΟ ὡς… σημάδι “θεϊκῆς ἐπιλογῆς”! Ἔτσι δὲν τοὺς ἐνοχλεῖ ποὺ ἡ κοινωνία δὲν… γνωρίζει ὅτι, “στὴν πραγματικότητα”, τὰ ἄτομα αὐτὰ εἶναι “τὰ διακεκριμένα παιδιὰ τῶν… θεῶν”! Τὸ συμπέρασμα; Ἡ “ἀποικία” θὰ λέει στοὺς ἀνθρώπους, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΠΟΤΡΑΠΗΚΑΝ(;;;) ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ὅτι μποροῦν τώρα νὰ “κοινωνικοποιηθοῦν” στὴν “ἀποικία τους” μὲ τὸ ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΙΚΟ! Γιὰ νὰ ἀρχίσει δηλαδὴ νὰ “ἀναδύεται” καὶ σὲ ἐκείνους ἡ… “μοίρα” τῶν ΑΡΡΩΣΤΩΝ! Τὸ γόητρο τῶν “θεοτήτων” τῆς τυραννίας τῶν δυνάμεων τοῦ Σκότους, ποὺ ξεκινώντας ἀπὸ τὸ θεαματικὸ ἀνασκευάζει ὅλες τὶς κοινωνικὲς κλίμακες ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ, καὶ “ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ” τὴν ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΓΩΓΗ, ἐπικράτησε πάνω στοὺς κανόνες τῆς κοινωνίας —ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ— ὑψώνοντας κατάπτυστες “ἀποικίες” θανάτου, καὶ στὴν συνέχεια στόχευσε στὸν χῶρο τῶν πραγμάτων καὶ τῶν γεγονότων, ΕΝΕΡΓΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΜΕΤΟΥΣΙΩΤΙΚΑ! Τώρα ἐξηγεῖται τί σημαίνει, ΤΑ ΠΑΝΤΑ εἶναι δυνατά, καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἦταν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, γίνεται ΑΙΤΙΑ!». Ἡ ἑπόμενη σκέψη, σχεδὸν μὲ τράνταξε. «Οἱ δυνάμεις τοῦ Σκότους ἐπιβάλλουν στοὺς νέους μας ἀνάγκες φανταστικές, ποὺ φέρνουν πάντα ΙΣΧΥΡΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ καὶ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ, γιὰ νὰ τοὺς καταφέρνουν ΒΑΡΥΤΑΤΟ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ καὶ νὰ τοὺς κάνουν ΜΕΙΟΝΕΚΤΙΚΟΥΣ! Καὶ ὅπως τοὺς ἀρρωσταίνουν, μετὰ τοὺς λένε ὅτι τὸ ΘΑΝΑΤΙΚΟ εἶναι σημάδι “θεϊκῆς ἐπιλογῆς”! Μὰ ἄν οἱ τεχνολογικὲς μεταβολὲς ἐπιφέρουν καὶ κοινωνικὲς μεταβολές, οἱ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ κατεύθυναν τὴν τηλεκόλαση νὰ σακατεύει τοὺς νέους, καὶ μόλις τοὺς ἔφτιαξαν “ἀποικία”, ψήφισαν καὶ τὸν ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟ ΝΟΜΟ γιὰ νὰ ΕΝΕΡΓΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤΟΥΣΙΩΤΙΚΑ! Τότε αὐτὴ ἡ τρελὴ γριὰ εἶναι οἱ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ!».
«Βρυαίνη μου, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ λαός μας ΒΔΕΛΥΣΣΕΤΑΙ τὴν ἀρσενοκοιτία, καὶ οἱ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ τοῦ τὴν ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ, σαφῶς δὲν ἀναφερόμαστε σὲ πολιτισμένους καὶ ἄξιους, ἀλλὰ σὲ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ, ποὺ δὲν σταματᾶνε νὰ “μετουσιώνουν” τὴν κοινωνία σὲ βάρβαρη! Θεωρῶ ὅμως πὼς τὰ πράγματα δὲν εἶναι τόσο ἁπλὰ ὅσο φαίνονται. Στὴν πρωτόγονη κοινωνία Ο,ΤΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΕΤΥΠΑ, χαρακτηριζόταν ὡς ΜΙΑΡΟ καὶ μετατρεπόταν σὲ ΤΑΜΠΟΥ. Στὸν κόσμο τοῦ πρωτόγονου θεάματος, ποὺ ἔγινε “θεσμός”, ὡς ΑΡΧΕΤΥΠΑ ἀνυψώνονται οἱ καλλιτεχνικοὶ ἀστέρες. Στὶς “ἀποικίες” ποὺ “ΝΟΜΟΘΕΤΗΘΗΚΑΝ”, προκύπτει πὼς οἱ ἀρσενοκοῖτες βλέπουν τὸν ἑαυτό τους ὡς διακεκριμένα παιδιὰ κάποιων… ‘θεῶν”! Κατὰ τὴν ἀπολυτοποίηση ὅμως τοῦ κράτους, ὅπου οἱ φιλελεύθεροι δὲν παραδέχονται τό, “τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ, καὶ τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι”, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΡΧΕΤΥΠΑ; Ἀποκλείεται νὰ μὴν ὑπάρχουν, γιὰ πρωτόγονη κοινωνία μιλᾶμε, ποὺ ἐξ ὁρισμοῦ προσκυνάει τὰ εἴδωλα!».
«Προκειμένου νὰ μὴν κυβερνάει ὁ Χριστός, ὑποτίθεται ὅτι ἔδωσαν τὴν ἐξουσία στὸν λαό, ἀλλὰ ἄς μὴν κοροϊδευόμαστε, ζοῦμε σὲ “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ” ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ! Στοὺς νέους οἱ ἄρρωστοι ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ μεταδίδουν τὴν βαρβαρότητά τους, γιὰ νὰ τοὺς μετατρέπουν σὲ ἄμορφη μάζα!».
«Ἡ ἀθεΐα ἀρνεῖται τὴν ὑπερβατικότητα τοῦ κόσμου, θεωρώντας ὅτι ἡ “ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ” θὰ συντελεστεῖ σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ἀνθρώπους· καὶ γι’ αὐτὸ ἀντιμετωπίζουν τὸν κόσμο ὡς αὐτοσκοπό, ἀναθέτοντας στὴν ἐπιστήμη καὶ τὴν τεχνολογία νὰ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΟΥΝ στὴν φύση καὶ τὴν κοινωνία. Ὁ μόνος λόγος ποὺ εἰπώθηκε πὼς πηγὴ τῆς κρατικῆς ἐξουσίας εἶναι ὁ λαός, ἦταν γιὰ νὰ ΑΠΟΛΥΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, κάτι ποὺ θὰ ὁδηγοῦσε ΤΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ… ἐπὶ γῆς “ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ”! Ἡ τρελὴ γριὰ δὲν ἀποκαλεῖ ἀνοιχτὰ τοὺς λατρεμένους της ἀρσενοκοῖτες, ὡς “θεούς”, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ κρύψει καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό της ὅτι πιστεύει, πὼς εἶναι παιδὶ “θεῶν”! Μόνο ὅταν παίρνει ἐντολὴ ἀπὸ τὸν διαβολοπατέρα ἕνα “παιδί του”, τολμάει νὰ πεῖ στοὺς Ἕλληνες, “θὰ ζεῖτε ὅπως θέλω ΕΓΩ, δηλαδὴ μὲ τὴν ψυχὴ ΜΑΥΡΗ!”…».
«Οἱ γονεῖς μου λένε, πὼς κρατώντας οἱ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ διασπασμένη τὴν κοινωνία, καὶ τοὺς ἀνθρώπους ΑΣΥΝΔΕΤΟΥΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, θέλουν νὰ ὁλοκληρώσουν τὴν τυραννία μὲσα ἀπὸ τὴν μηχανικὴ συγκρότηση τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καὶ τῆς ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ! Μέσα στὴν πλάνη, πολλοὶ πίστεψαν πὼς σὲ ὅ,τι θελήσουν νὰ κάνουν “ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ”, ἀλλὰ ΠΡΟΣΚΥΝΩΝΤΑΣ πρῶτα τοὺς “εἰδωλοποιημένους” ἄρχοντες! Οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν κυριαρχία τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, καὶ πρόβαλαν πολλὲς ἐπὶ μέρους συμβατικὲς ἀλήθειες, ποὺ ἐξυπηρετοῦν διάφορους πρακτικοὺς σκοπούς. Τὰ δεδομένα αὐτὰ ἐπιδροῦν διασπαστικὰ στὴν συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου, διασκορπίζοντας τὰ ἐνδιαφέροντά του καὶ ναρκοθετώντας τὴν προσπάθειά του γιὰ τὴν ἀναζήτηση τῆς ἀπόλυτης ἀλήθειας. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ΑΠΟΞΕΝΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, καὶ ἀφήνοντας τὰ βαθύτερα ἐρωτήματά του ἀναπάντητα, ΧΑΝΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ! Ὅπως ὅλες οἱ κοινωνικὲς θεωρίες τῆς ἀνηθικότητας ποὺ λέμε στὶς συζητήσεις μας, Ἰσιδώρα, δείχνουν τὸ ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ὑποθέτω πὼς οἱ διαβολογιοί του ἐπίσης ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΞΑΝΤΛΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥΣ, πάνω στοὺς ἀνθρώπους ποὺ θέλουν νὰ παγιδεύσουν! Ἄν τώρα διαπράττουν τόσες θηριωδίες, γιὰ νὰ ΑΠΟΤΡΕΠΟΥΝ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὸ νὰ πλησιάσουν τὸν Χριστὸ —ΕΝΟΠΟΙΩΝΤΑΣ τὶς ΔΥΝΑΜΕΙΣ τῆς ψυχῆς τους— φαντάζομαι ποιὰ ἀπάνθρωπη φυλακὴ-κολαστήριο θὰ σχεδιάζουν, γιὰ νὰ βανδαλίζουν ἀκόμα χειρότερα τοὺς ἀνθρώπους στὸ μέλλον…
Ἡ Γρηγορία ἀνυπομονοῦσε νὰ ἀρχίσει τὸ μάθημα τοῦ Κατηχητικοῦ! Μαθαίνοντας πὼς ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἑνιαῖο ψυχοσωματικὸ σύνολο καθιέρωσε τὴν προσευχή, καὶ ἡ σεμνὴ καὶ σεβαστικὴ ψυχή της ἄρχισε νὰ γεύεται τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Λέγοντας ἐγὼ πὼς ἡ Δύση Τὸ ἀρνεῖται, ἀνέφερα πὼς ὁ Ἅγιός της, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ πολέμησε τὶς κινήσεις τῶν πρωτόγονων δυτικῶν, ποὺ τὸν 14ο αἰῶνα ἐπιχείρησαν —γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ— νὰ ἀποστερήσουν τοὺς Ἕλληνες ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα! «Ὅσο περιμένουμε νὰ ἔρθουν καὶ τὰ ὑπόλοιπα κορίτσια, Γρηγορία, θὰ σοῦ πῶ γιὰ τὴν Καινὴ Κτίση. Ἐνῶ ἡ πίστη μας ἀναγνωρίζει τὴν κοσμικότητα τοῦ κόσμου, καὶ τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου, ταυτόχρονα προβάλλεται ἡ σχέση τους μὲ τὸν Θεό, καὶ ἡ δυνατότητα μεταμόρφωσής τους σὲ ἕνα ἄλλο ἐπίπεδο. Ἡ ἐσχατολογικὴ αὐτὴ θεώρηση, ποὺ προσδιορίζεται ἀπὸ τὴν νέα ἀντίληψη τοῦ Χριστιανισμοῦ γιὰ τὸν χρόνο, κορυφώνεται μὲ τὴν προσδοκία τῆς Καινῆς Κτίσεως. Μετέχοντας ὁ ἄνθρωπος στὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἑνώνεται μαζί Του καὶ θεώνεται, χωρὶς νὰ καταργεῖται ἡ κτιστότητά του. Ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου θεμελιώνεται στὴν ὑποστατικὴ ἕνωση τῆς θείας φύσης μὲ τὴν ἀνθρώπινη, στὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ὑποστατικὴ αὐτὴ ἕνωση δὲν προκαλεῖ σύγχυση τοῦ κτιστοῦ μὲ τὸ ἄκτιστο, ἀλλὰ γίνεται “ἀσυγχύτως” καὶ “ἀτρέπτως”. Ἔτσι ἡ χριστιανικὴ ἔννοια τῆς θέωσης διαφέρει ῥιζικὰ ἀπὸ τὴν προχριστιανικὴ καὶ τὴν ἐξωχριστιανικὴ ἔννοια τῆς θεοποίησης. Ὁ ἄνθρωπος δὲν τοποθετεῖται στὴν θέση τοῦ Θεοῦ, οὔτε παύει νὰ θεωρεῖται ὡς κτιστὸ δημιούργημά Του. Ἐνῶ ὅμως δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ διατηρεῖ τὴν κτιστότητά του, μετέχει στὴν ἄκτιστη θεία Χάρη, καὶ μεταμορφώνεται σὲ θεὸ κατὰ Χάρη. Τέλος, μαζὶ μὲ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἀποτελεὶ τὸν μικρόκοσμο, μεταμορφώνεται καὶ ὁλοκληρος ὁ κόσμος σὲ Καινὴ Κτίση! Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν ὑπάρχει μόνο μετὰ τὸ τέλος τῆς ἀνθρώπινης Ἱστορίας, ἀλλὰ εἶναι παροῦσα καὶ σὲ κάθε στιγμή της, πραγματοποιεῖται ἤδη στὸ παρόν, “δι’ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι”*».
14 ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς, 15 κρίναντας τοῦτο, ὅτι εἰ εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον· καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι.
16 Ὥστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα· εἰ δὲ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν.
17 ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ καινὴ κτίσις· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα.
18 τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς.
14 Καὶ ἔχουμε τὰ ἀνιδιοτελῆ αὐτὰ ἐλατήρια, διότι ἡ ἀγάπη, τὴν ὁποία ἔδειξε σὲ ἐμᾶς ὁ Χριστός, μᾶς σφίγγει ὅλους μαζὶ καὶ μᾶς συγκροτεῖ προσκολλημένους σὲ Αὐτόν. Καὶ κρατιόμαστε προσκολλημένοι σὲ Αὐτόν, διότι μὲ φωτισμένη κρίση σχηματίσαμε πεποίθηση περὶ τούτου, ὅτι δηλαδή, ἐάν Ἕνας ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ ὅλους ὡς ἀντιπρόσωπός τους, ἄρα ὅλοι πέθαναν στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. 15 Καὶ πέθανε γιὰ ὅλους ὁ Χριστός, ὥστε ὅσοι βρίσκονται στὴν παροῦσα ζωή νὰ μὴν ζοῦν πλέον γιὰ τὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ γιὰ Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος πέθανε καὶ ἀναστήθηκε ὑπὲρ αὐτῶν. 16 Ὥστε ἐμεῖς ἀφ’ ὅτου σχηματίσαμε τὸ φρόνημα τοῦτο, δὲν λογαριάζουμε κανέναν ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ἐξωτερικῶν προσόντων τῆς σαρκός, δηλαδὴ ἐπὶ τῇ βάσει τῆς εὐγενοῦς καταγωγῆς του, ἤ τοῦ πλούτου του, ἤ τῆς κατὰ κόσμον σοφίας, ἤ τῆς ἐπιρροῆς του. Ἑὰν δὲ κάποτε, πρὶν πιστέψουμε, γνωρίσαμε τὸν Χριστό, ὅπως Τὸν παρουσίαζαν τὸ ταπεινὸ ἐξωτερικό Του καὶ ἡ καταδίκη Του, τώρα ὅμως δὲν Τὸν γνωρίζουμε πλέον ἔτσι. 17 Ἀλλὰ ἐάν πεθάναμε μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, ἐξάγεται λοιπὸν τὸ συμπέρασμα, ὅτι καθένας, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Χριστό, εἶναι νέο δημιούργημα. Ἡ ἀρχαία κατάσταση, ποὺ εἶχε δημιουργήσει ὁ νόμος καὶ ἡ ἁμαρτία, πέρασαν. Ἰδοὺ ὅλα ἔχουν γίνει νέα. 18 Ὅλα αὐτὰ προέρχονται ἀπὸ τὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος μᾶς συμφιλίωσε μὲ τὸν Ἑαυτό Του διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ μᾶς ἔδωσε τοὺς Ἀποστόλους, τὴν διακονία τῆς συνδιαλλαγῆς. Μᾶς ἀνέθεσε νὰ περιοδεύουμε καὶ μὲ τὸ κήρυγμά μας νὰ συμφιλιώνουμε ἀνθρώπους μὲ Αὐτόν. (Β΄ Κορ. 5,18)
* Α΄Κορ. 13,12 ~ Διότι τώρα βλέπομεν σὰν μέσα σὲ μεταλλινὸ θαμπὸ καθρέφτη θαμπά καὶ ἀκαθόριστα, ὥστε νὰ μᾶς μένουν πολλὰ ἀσαφῆ καὶ σκοτεινά, ἄλυτα προβλήματα καὶ ἀπορίες.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΠΕΤΕΡ ΜΠΕΡΓΚΕΡ καὶ ΤΟΜΑΣ ΛΟΥΚΜΑΝ (ΗΠΑ 1966 καὶ Ἑλλάδα 2003)
ΖΑΝ ΚΑΖΝΕΒ, Ο ἄνθρωπος τηλεθεατής, ἤ ἡ TV σὰν ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ (Γαλλία 1974 καὶ Ἑλλάδα 1979)
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
