—Πολύφημε γιατὶ φωνάζεις; Ποιός σὲ χτύπησε;
— Ὁ Κανένας!
— Τότε ἀφοῦ δὲν σὲ χτύπησε κανένας, σταμάτα νὰ φωνάζεις, γιατὶ μᾶς κούρασες…
Κάτι ποὺ δὲν ἔχει ὄνομα —ἔχει ξεχαστεῖ τὸ ὄνομά του, ἔχει θαφτεῖ, ἤ ἔχει διαστρεβλωθεῖ— ΔΕΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ, καὶ δὲν λαμβάνεται ὑπ’ ὄψιν. Ἄν δὲν εἶδες κανέναν νὰ τὸ χρησιμοποιεῖ ὡς τώρα γύρω σου καὶ δὲν σοῦ ἔχει μιλήσει κανεὶς γιὰ τὸν τρόπο ποὺ στήριζε τὸν ἄνθρωπο στὸ παρελθόν, ἐσὺ δὲν ἔχεις καμία ἀναφορὰ σὲ αὐτό· δὲν ἔμαθες ποτὲ γιὰ τὴν ἀναγκαιότητά του· γιὰ τὴν Προστασία ποὺ ἀπολάμβανε ἀπὸ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος παλιότερα ἀπὸ συγκεκριμένο κίνδυνο, ὁ ὁποῖος ἀναχαιτιζόταν· γιὰ τὸ Χρέος σου νὰ ἀναμετρηθεῖς μὲ αὐτό τὸν κίνδυνο καὶ νὰ τὸν νικήσεις· γιὰ τὸν κρυμμένο πόλεμο ὅλων τῶν κινδύνων γενικὰ… Σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ σημεῖα ἐσὺ θὰ παραμένεις ἐκτεθειμένος, ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ γνωρίζεις!
Τότε ὄχι μόνο δὲν μπορεῖς νὰ πολεμήσεις τὸν κίνδυνο, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀντέξεις τὶς συνέπειές του, ποὺ εἶναι ὁρατὲς —ἀλλὰ δὲν κατονομάζονται— ὑποχρεώνεσαι νὰ καταφεύγεις ἄγαρμπα στὰ ἴδια λάθος φάρμακα ποὺ καθοδηγοῦνται οἱ πολλοί, ποὺ ἐπίσης ταλαιπωροῦνται ἀνεπίγνωστα ἀπὸ τὰ ἴδια συμπτώματα. Ὁ καθένας συμπεραίνει ὅτι τὰ συμπτώματα ταλαιπωροῦν ἀποκλειστικὰ ἐκεῖνον, καὶ ἀπὸ φόβο δὲν τὸ συζητάει οὔτε μὲ τὸν ἑαυτό του —ἕνα μικρὸ παράδειγμα πάνω σὲ κάτι ποὺ δὲν ἔμαθε ποτέ! Ὁπότε ὁ κίνδυνος ῥιζώνει καὶ γίνεται μέρος τῆς ζωῆς του…Ἀπολογισμὸς σὲ ἀξία ἀνθρώπου: διολίσθηση!
Καλά, πῶς γίνεται νὰ ξεχνιοῦνται τὰ Ζωτικὰ στοιχεῖα τῆς ζωῆς καὶ τέλος πάντων, ποιά εἶναι αὐτά; Ἀπόρησα, μόλις ὑποπτεύθηκα ὅτι αὐτὸ συνέβαινε καὶ σὲ ἐμένα. Πῶς γίνεται νὰ λέμε ὅτι ἔχουμε ἐλλείψεις, τώρα ποὺ ἡ Τεχνολογία ἔχει ὅλες τὶς ἀπαντήσεις, καὶ οἱ ἀπορίες λύνονται πατώντας κουμπιά; Κι ὅμως, οἱ ἈΞΙΕΣ πολεμήθηκαν! Τὸ ὅτι τοὺς τελευταίους αἰῶνες οἱ ἄνθρωποι εἰσπράττουν “νέου τύπου ἐλευθερία” μὲ τὴν βοήθεια τῆς τεχνολογίας, σημαίνει ὅτι ἡ αὐθεντικὴ ἐλευθερία, καταπατήθηκε!
Ἄνθρωπος καὶ μηχανή: ποιός ἡγεῖται καὶ ποιός ἀκολουθεῖ;
Τί γίνεται στὴν περίπτωση ποὺ ἔρχεται στὰ ράφια τῶν καταστημάτων μία συσκευή, τῆς ὁποίας ἡ καινοτομία ἀλλάζει τὸν ρυθμὸ ζωῆς τῶν οἰκογενειῶν; Ὅπως γιὰ παράδειγμα, ἡ τηλεόραση. Ἄν τὸ ἐμπόριο προώθησε μὲ καταιγιστικὸ τρόπο κάθε παρόμοια συσκευή, καὶ δὲν ἄφησε στὸν ἄνθρωπο τὸν χρόνο νὰ σκεφτεῖ τὴν ἔκπτωση τῶν Παραδοσιακῶν Ἀξιῶν ποὺ ἕπεται ἡ ἁπλοποίηση τῶν οἰκογενειακῶν σχέσεων —σὲ ἐπίπεδο κοινωνίας— αὐτὸ δὲν θεωρεῖται ἀφαίρεση ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τοῦ πηδαλίου τῆς ζωῆς του; Δὲν εἶναι ξεκάθαρη παραβίαση τῆς αὐτονομίας του; Μὰ αὐτὸ γίνεται ἤδη ἀπὸ τὴν άρχὴ τῆς Βιομηχανικῆς Ἐπανάστασης ὥς τώρα, μὲ τὴν ΜΑΚΡΑΙΩΝΗ κακὴ χρήση τῆς μηχανῆς…
Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ δὲν δημιουργοῦν πιά οἱ λαοί; Ἐπειδὴ τὰ ἰδανικὰ γιὰ τὰ ὁποῖα ἀγωνίζονται εἶναι τὰ τηλεοπτικὰ πρότυπα; Ἄρα ἡ ζωὴ κάθε νέας γενιᾶς θὰ εἶναι ὅλο καὶ περισσότερο ἀπομίμηση ζωῆς, ὅπως τὰ σενάρια, ὅπου τὰ συναισθήματα εἶναι τυποποιημένα; Θὰ τὸ ποῦμε αὐτὸ στὰ παιδιά; Ὅτι τοὺς ἈΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ νὰ σιτίζονται ἀπὸ τὴν περιουσία τους, τὴν ὉΡΘΟΔΟΞΙΑ, ἐπειδὴ Αὐτὴ τὰ ὀχυρώνει μπροστὰ στὸ «παγκόσμιο σενάριο», καὶ ὅτι μεγάλωναν νηστικά, γιὰ νὰ ἐξαναγκάζονται νὰ ζητιανεύουν προσωπικότητα ἀπὸ ἄλλους λαούς; Θὰ τοὺς ποῦμε ὅτι δὲν ἔχουν ἀναφορὰ στὴν ΈΛΠΙΔΑ, ἐπειδὴ ἐμεῖς οἱ μεσήλικες, ποὺ προλάβαμε καὶ δοκιμάσαμε τὴν γεύση τῆς ἈΡΕΤΗΣ, ἀφήσαμε σαν ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ νὰ μᾶς προσαρμόσουν στὴν «ἀθόρυβη» λειτουργία, καὶ δὲν ἀκοῦνε κὰν τὴν καρδιά μας ἄν χτυπάει; Θὰ τοὺς ποῦμε ὅτι ἀφήσαμε νὰ ξεχαστοῦν, νὰ θαφτοῦν, να διαστρεβλωθοῦν ἔννοιες ὅπως ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΘΥΣΙΑ, ἹΕΡΟΤΗΤΑ ΓΑΜΟΥ, ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ, ΈΛΕΓΧΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ;
Καὶ τώρα τὶ κάνουμε;
Ἄν μιλήσουμε τώρα μόνο στὰ αὐτιὰ τῶν παιδιῶν μας, τὰ λόγια θὰ χτυπήσουν καὶ θὰ ἀπορριφθοῦν, γιατὶ ἡ ψυχή τους εἶναι ἐνημερωμένη γιὰ τὶς παραλείψεις μας… Μόνο ἡ Μάνα μας, ἡ Παναγία μπορεῖ νὰ μιλήσει στὴν ψυχή τους, ποὺ τὰ σπλαχνίζεται, ἄν Τὴν παρακαλέσουμε ὅπως ἁρμόζει, στὴν κατάσταση στὴν ὁποία ἔχουμε φτάσει! Ἡ καρδιὰ τῆς Θεοτόκου σκίζεται γιὰ τὰ παιδιά Της ποὺ κινδυνεύουν νὰ χαθοῦν, καὶ γίνεται ἡ Μεσίτριά μας στὸν Κύριο! Τὰ παιδιά μας θὰ Τὴν ἀκούσουν, γιατὶ μέσα τους ὑπάρχει ἡ φλόγα τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ τὰ καθοδηγήσει! Ὁ δικός μας δρόμος εἶναι κυρίως τὸ παράδειγμά μας πρὸς τὰ παιδιά, ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ τὸ ἀφήσαμε πολὺ πρὶν τὴν ἄνεση, ὅσο ἔκαιγε μέσα μας ἡ προσευχὴ καὶ τὸ φιλότιμο!
Ὑπεραγία Θεοτόκε λυπήσου μας, καὶ σκέπασε τὸν λαό Σου!
συνεχίζεται
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
