Μὲ τὸν καινούργιο ψάλτη μας, μόλις τελειώσαμε τὸν ἑσπερινό. Φυσικὰ βοήθησα καὶ ἐγὼ στὸ ἀναλόγιο, ὅπως συνηθίζω κάθε φορὰ ποὺ βρίσκομαι στὸν ναό. Μὲ τὸν κύριο Πολύνικο, ἦταν σὰν νὰ γνωριζόμασταν ἀπὸ παλιὰ καὶ νὰ εἴχαμε συζητήσει γιὰ ὅλα τὰ θέματα! Βέβαια, ὅταν ἡ πίστη στὸν Χριστὸ εἶναι γιὰ ἐμᾶς ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΜΑΣ, τότε συζητώντας μὲ κάποιον ποὺ ἐπίσης ἡ πίστη σημαίνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, μοιάζει σὰν νὰ ἔχουμε συζητήσει γιὰ ὅλη τὴν ζωή μας! Ὁ ἀγώνας στὸν ἀόρατο πόλεμο εἶναι κοινὸς γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τὰ πνευματικὰ ὅπλα ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος ὡς ἀδιαπέραστη πανοπλία, εἶναι κι αὐτὰ κοινὰ γιὰ ὅλους. Ἡ ὀρθὴ πίστη κάνει νὰ δίνουμε γιὰ τὴν καλοσύνη ὅλοι τὴν ἴδια περιγραφὴ, καὶ νὰ ἐννοοῦμε τὸν κίνδυνο ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια, πάλι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο.
«Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ φῶς τοῦ κόσμου! Δοξασμένο τὸ ὄνομά Του!», εἶπε ὁ κύριος Πολύνικος κάνοντας τὸν σταυρό του.
«Μόνο ποὺ ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι βυθισμένος στὰ πάθη, μισεῖ τὸ φῶς, γιὰ νὰ μὴν φανοῦν τὰ ἔργα του!». Οἱ λέξεις ξέφυγαν αὐθόρμητα ἀπὸ τὸ στόμα μου, ἀλλὰ ὁ κύριος Πολύνικος μὲ κοίταξε, γιὰ νὰ συνεχίσω. «Ἐπειδὴ ὁ ἴδιος βλέπει ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν φαῦλο κύκλο τῆς ζωῆς του, ὅποιος ἰσορροπεῖ ἀβίαστα ἀνάμεσα στὴν χαρὰ καὶ τὴν δυσκολία, τοῦ κινεῖ ὑποψίες! Βλέποντάς τον ὅτι ἔχει περισσότερες δυνάμεις ἀπὸ τὸν ἴδιο, ἔχει ὑπόνοιες ὅτι εἶναι ὑποκριτής! Εἶναι ἀδύνατον νὰ συλλάβει τὸ μυαλό του πὼς ὅποιος κάνει πνευματικὸ ἀγῶνα, ἔχει τὴν δύναμη ποὺ τοῦ δίνει ὁ Χριστός! Ὅτι δὲν εἶναι ἀνθρώπινη, χοϊκὴ δύναμη αὐτὸ ποὺ ἰσχυροποιεῖ τὴν ψυχὴ ποὺ πλησιάζει τὸν Χριστό!». Οἱ προσευχὲς τῆς μικρῆς Ἀκολουθίας εἶχαν ἀκουμπήσει τὴν ἀναστάτωση τῆς καρδιᾶς, καὶ μοῦ τὴν γιάτρεψαν. Ἴσως ὅμως ἡ φωνή μου νὰ κρατοῦσε ἀκόμα λίγο παράπονο. Ἔχοντας μαζέψει ὁ κύριος Πολύνικος τὰ πράγματά του, κατευθυνθήκαμε πρὸς τὴν ἔξοδο.
«Δὲν εἶναι μόνο ὅτι μισεῖ τὸ φῶς, Χριστόδουλε, ΤΟ ΦΟΒΑΤΑΙ κι ὅλας! Θέλεις νὰ κάτσουμε λίγο κάτω ἀπὸ τὸ δέντρο, νὰ δοῦμε τί ἀκριβῶς κάνει καὶ γιατί;».
Γνωρίζοντας πὼς γιὰ νὰ ἐξουδετερώνουμε τὶς παγίδες τοῦ σκότους, ἔπρεπε νὰ τὶς φέρνουμε στὸ φῶς, ἦταν ἀναπάντεχη ἡ εὐκαιρία νὰ μάθαινα τὸν τρόπο. Γνέφοντας ὅτι ἤθελα καθίσαμε στὸ πεζούλι, καὶ γιὰ νὰ ἔχουμε ἡσυχία περιμέναμε νὰ φύγει ὁ πολὺς κόσμος.
»Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀποτελεῖ ἀποκλειστικὴ προσφορά Του. Γιὰ νὰ αἰσθανθεῖ καὶ νὰ χαρεῖ ὁ ἄνθρωπος τὴν ἐλευθερία ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΛΚΕΙ, χρειάζεται τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη στὸν Χριστό! Αὐτὸ εἶναι ἀδιανόητο στὸν κοσμικὸ ἄνθρωπο, ποὺ ζεῖ τὴν ψευδαίσθηση τῆς παντοδυναμίας του. Ἡ φθορὰ καὶ ὁ θάνατος ποὺ τοῦ φέρνει ἡ ἀμετανόητη πτώση, τοῦ ἀφήνει φόβο καὶ ἀδυναμία, τὰ ὁποῖα κάνει ὅτι πολεμάει μὲ τὶς ψευδαισθήσεις, ἐπινοώντας ὑποκατάστατα δύναμης. Κατασκευάζοντας κίβληλες ἐλευθερίες, μετὰ αὐτὲς μεταβάλλονται σὲ αὐθαιρεσίες ποὺ ΤΟΝ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΟΥΝ. Ὅσο συνεχίζει νὰ λέει ψέματα στὸν ἑαυτό του μέσα σὲ αὐτὸν τὸν φαῦλο κύκλο, ὅτι ἡ παρέκκλιση τὸν… “ἀναπαύει”, “ΣΑΠΙΖΕΙ” σὲ ὅλο καὶ μεγαλύτερο βάθος! Μόνο ποὺ ὅταν δίπλα του ὑπάρχει κάποιος ποὺ ἀγωνίζεται πνευματικά, τοῦ ὁποίου ἡ πνευματικὴ “ῥοδαλότητα” φαίνεται, ἡ δυστυχία τοῦ πρώτου γίνεται ἀβάσταχτη! Ἡ αὐτονόητη σύγκριση ποὺ γίνεται ἀνάμεσα στὴν δική του κακὴ προαίρεση καὶ τὴν καλὴ προαίρεση τοῦ διπλανοῦ, τὸν τρομοκρατεῖ ὅτι ἡ “γάγγραινά του”, θὰ ἀποκαλυφθεῖ! Ἐννοεῖται πὼς κάθε στιγμὴ ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ καταφύγει στὸν Ἰατρὸ τῶν ψυχῶν, μετανοώντας γιὰ τὴν ἐξουσία ποὺ παραχωροῦσε στὴν ΦΘΟΡΑ. Ὅσο δεν γίνεται αὐτὸ, ὁ ἀνήθικος ἄνθρωπος σιχαίνεται νὰ ἐξετάσει τὰ ἐσώτερα τῆς “λιγδιασμένης” ψυχῆς του, καὶ κρατώντας τὴν συνείδησή του “μουγγή”, δὲν διαπραγματεύεται τὴν ἔκθεση τοῦ “σαπίσματός του” στὸ φῶς τῆς ἀλήθειας. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος δίπλα του, εἶναι μιὰ ἀνυπέρβλητη ἀπειλὴ γιὰ τὴν εἰκόνα τῆς “ἀξιοπρέπειάς του”, καὶ γι’ αὐτὸ ΤΟΝ ΦΟΒΑΤΑΙ! Ὁ προφήτης Ἡσαΐας φωνάζει “οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος”, περιγράφοντας τὸν θρασύδειλο ποὺ γιὰ νὰ συντηρήσει τὸ ψέμα ποὺ τρέφει μέσα του, διαβάλλει ὅσους ὑπηρετοῦν τὴν ἀλήθεια, προβάλλοντας παράλληλα μία ψευδὴ δική του εἰκόνα! Βλέπεις, ὁ ἀναίσχυντος θέλει νὰ πείσει τοὺς πάντες ὅτι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ, ποὺ ἱκανοποιεῖ τὶς κατώτερες ἐπιθυμίες τοῦ ΠΑΛΑΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ! Μὴν μπορώντας νὰ ἀφαιρέσει τὴν πίστη τῶν ἄλλων, τὴν ΥΠΟΒΙΒΑΖΕΙ σὲ “ὑποκρισία”, ὅπως ἀνέφερες νωρίτερα, παρηγορώντας τὸν ἑαυτό του ὅτι ἔτσι εἶναι “ἀνίκητος”… Ἀπὸ ὅ,τι κατάλαβα, κάποιος θέλησε νὰ ὑποβιβάσει καὶ τὴν δική σου πίστη μὲ παρόμοιο τρόπο…».
Κατέβασα τὸ κεφάλι, δείχνοντάς του ὅτι κατάλαβε σωστά. «Ὁ παππούς μου λέει ὅτι ὅποιος στηρίζει τὶς δουλειές του στὰ ψέματα, καὶ προσπαθεῖ νὰ κερδίζει μὲ τὶς ἀναλήθειες, εἶναι σὰν νὰ βόσκει τοὺς ἀέρηδες! Ἀπὸ μικρὸς ποὺ ἤμουν ἔλεγε ὅτι ὁ ψεύτης εἶναι κακοήθης, ἀσεβὴς καὶ ἀπατεώνας, καὶ μισεῖ τὴν ἀλήθεια. Ἐπειδὴ ἔχει ψυχὴ μοχθηρή, ὅταν σκέφτεται νὰ ἀδικήσει λέει τὸ σκοτάδι γιὰ φῶς καὶ τὴν ἀδικία γιὰ δίκιο. Ὅλα αὐτὰ τὰ βλέπω στὸν Νέαρχο, τὸν μέχρι καὶ πέρσι κολλητό μου. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ὅμως ποὺ ξεκινήσαμε τὴν γ΄ γυμνασίου, οἱ καινούργιες παρέες του τὸν κατέστρεψαν! Σὰν νὰ μὴν ἔφτανε ποὺ τὸν ἔβαλαν στὴν προσωπικὴ ἀνάπτυξη, ἄρχισαν νὰ τὸν μυοῦν καὶ στὴν δαιμονόφιλη μουσική, γιὰ νὰ τοῦ λέει ὅ,τι ἀκριβῶς ἔλεγε ὁ ὄφις μέσα στὸν Παράδεισο, τότε ποὺ κατέστρεψε τὸν ἄνθρωπο! Ὁ διάβολος εἶπε ἐκεῖνο τὸ ψέμα στὸν ἄνθρωπο ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΦΟΡΤΩΣΕΙ ΤΗΝ ΔΥΣΤΥΧΙΑ, βεβαιώνοντάς τον πὼς μόλις φάει ἀπὸ τὸ ἀπαγορευμένο ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ, ἀλλὰ θὰ ἀνοίξουν τὰ μάτια του καὶ θὰ δεῖ τὸ “συμφέρον του”, ποὺ θὰ γίνει σὰν… θεός! Ὁ ἐχθρὸς τοῦ Χριστοῦ, Τὸν συκοφάντησε, ὅτι ὁ Ὕψιστος ἤθελε τὴν… δυστυχία τοῦ ἀνθρώπου, καὶ τὸν εἶχε μαντρωμένο μέσα στὸν “στενὸ” Παράδεισο, ἀπαγορεύοντάς του τὸν συγκεκριμένο καρπὸ ἀπὸ κακία, φθόνο καὶ ζήλια! Φᾶτε, τοὺς εἶπε ὁ διάβολος, καὶ θὰ δεῖτε “πόσο εὐτυχισμένοι” θὰ γίνετε… Ἐν ὀλίγοις, μόλις ὁ Νέαρχος ἄλλαξε πορεία, τὸν ἀπασχολοῦσε νὰ μὴν θρυμματιστεῖ τὸ ἐγωιστικὸ αὐτο-εἴδωλό του. Λίγο μετὰ μαθεύτηκε πὼς ἀκολουθοῦσε “ἕρποντας”, πίσω ἀπὸ τὴν βιομηχανία τῆς συνειδητῆς καὶ ἀσυνείδητης τυραννίας· ἡ παρέα του ἔβαλε κι αὐτὸν νὰ συστήνει ἐπ’ ἀμοιβῇ σὲ ὅσους γνωριζε στὸ διαδίκτυο, τὴν δαιμονόφιλη μουσικὴ ποὺ ἦταν κατάμεστη ὑποσυνείδητων μηνυμάτων, καὶ γι’ αὐτὸ ἀποφάσισα νὰ τοῦ μιλήσω». Βλέποντας ὅτι ὁ κύριος Πολύνικος μὲ κοιτοῦσε μὲ προσοχή, δὲν δίστασα νὰ συνεχίσω. «Εἶπα στὸν Νέαρχο λοιπόν, πὼς ὅταν μιλοῦσε σὲ ἐκεῖνα τὰ ἄτομα ποὺ τοῦ ἔμαθαν τὴν διαφθορὰ μὲ τὴν μουσικὴ ποὺ “σάπιζε” τὴν ψυχή, τὸ πρόσωπό τους ἦταν πιὸ “πραγματικὸ” ἀπὸ τὸ δικό του, ἐννοώντας ὅτι ἡ στάση του ἦταν διαρκῶς ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ-ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΣΤΙΣ ΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, καὶ πὼς θεωρώντας τὴν γνώμη τους διαταγή, ΕΧΑΝΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ! Τοῦ εἶπα ὅτι ἡ ψυχὴ ποὺ γνωρίζει νὰ λέει τὴν ἀλήθεια, εἶναι ἱκανὴ νὰ κατανικᾶ τὶς ἀδυναμίες τῆς ἀπανθρωπιᾶς, τῆς πλεονεξίας καὶ κάθε κακίας, καὶ εἶναι ἱκανὴ νὰ βαδίζει ἀκόμα καὶ ἐναντίον τῶν συμφερόντων της, ἐπειδὴ ὅπου ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια, οἱ ΧΑΛΑΡΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ καὶ πράξεις ὑποχωροῦν! Τοῦ τόνισα ὅτι στὴν ὥρα τῆς ἐπίθεσης τοῦ πειρασμοῦ, καταλαβαίνουμε τὴν αἴσθηση κάποιου εἴδους “πόνου”, ποὺ θέλει νὰ μᾶς φοβερίσει ὅτι ἄν δὲν ὑποκύψουμε ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΟΥΜΕ ἀπὸ τὸν “πόνο”, ΚΑΤΙ ΘΑ ΠΑΘΟΥΜΕ. Ὅταν ὅμως ἔχουμε τὴν ἐλπίδα μας στὸν Χριστό, καὶ Τὸν ἐμπιστευόμαστε, Ἐκεῖνος μᾶς καθοδηγεῖ καὶ μᾶς προφυλάσσει, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΘΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Ὅταν ἀκουμπᾶμε πάνω στὸν Χριστό, τὴν ὥρα τῆς νοητῆς ἐπίθεσης ΝΙΚΙΕΤΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ, ἐπειδὴ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ εἴμαστε ἀνδρεῖοι! Ὁπότε ἄν κατέφευγε κι ἐκεῖνος στὸν Χριστό, καὶ ζητοῦσε συγγνώμη ποὺ ἄφησε τὸν διάβολο νὰ κυριαρχήσει στὴν ψυχή του, ὁ Χριστὸς θὰ τὸν δεχόταν καὶ πάλι στὴν ἀγκαλιά Του!».
«Τὸ κατάλαβε ὁ φίλος σου; Ἔνοιωσε πόσο σοβαρὰ ἦταν αὐτὰ ποὺ τοῦ εἶπες;».
«Ἀπὸ ὅσο μπόρεσα νὰ καταλάβω, ὁ Νέαρχος ἄρχισε νὰ νοιώθει τὸν ὠφελιμότερο πόνο ποὺ μπορεῖ νὰ νοιώσει ὁ ἄνθρωπος, ἐκεῖνον τῆς συντριβῆς τῆς καρδιᾶς! Γνωρίζοντας καλὰ ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου, σὲ μία τέτοια συντριβὴ ξεκινᾶμε νὰ βλέπουμε καθαρὰ τὴν ΑΛΗΘΕΙΑ, ποὺ φανερώνει τὴν κρυμμένη “σήψη μας”. Τὸ καλὸ εἶναι ὅτι μαζὶ συντρίβεται καὶ ἡ γέφυρα ποὺ εἶχε ὁ ἐχθρὸς γιὰ νὰ μᾶς πλησιάζει. Γιὰ μιὰ στιγμὴ πρόλαβα νὰ δῶ τὸ βλέμμα του νὰ “ὑγιαίνει”, ἀλλὰ τὸν κάλεσε στὸ τηλέφωνο κάποιος ἀπὸ τοὺς… “ἀφέντες” τῆς παρέας του —ποὺ μὲ ἀποστρέφονται— καὶ ὅπως ἀπομακρύνθηκε γιὰ νὰ μιλήσει, τὸ πρόσωπό του “ξαναπέτρωσε”. Θεωρῶ βέβαιο ὅτι τοῦ ἔκανε “ἐπανάληψη” στὰ προτεσταντικὰ πιστεύω τῆς προσωπικῆς ἀνάπτυξης, ἐπειδὴ ἀμέσως μετὰ ἔγινε πάλι ὁ σκυθρωπὸς Νέαρχος, ποὺ ἡ θλίψη ἦταν ἡ “φυσική του” κατάσταση. Μόλις ἔκλεισε, μοῦ εἶπε ὅτι ἤμουν ὑποκριτὴς καὶ καλά θὰ ἔκανα νὰ συμφιλιωνόμουν καὶ ἐγὼ μὲ τὴν μειονεξία, καὶ κοιτάζοντάς με ἄγρια, ἔφυγε. Γιατὶ νὰ ὑπάρχουν τόσα παιδιὰ ποὺ δὲν ξέρουν ποῦ πηγαίνουν, δὲν ξέρουν τί πρέπει νὰ κάνουν καὶ πῶς πρέπει νὰ ζήσουν, καὶ ἀπὸ τὴν ἔλλειψη αὐτογνωσίας ὑποφέρουν ἀπὸ ἁμαρτιο-κατάθλιψη; Ὁ μισθὸς τοῦ ψεύδους εἶναι ἡ ΑΠΑΤΗ, ἡ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΣΗ, ὁ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ καὶ στὸ τέλος ἡ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!». Τώρα ἄρχιζε νὰ σχηματοποιεῖται μέσα μου, ὁ βαθύτερος λόγος ποὺ πῆρα τόσο βαριὰ τὴν συνάντηση μὲ τὸν Νέαρχο.
«Χριστόδουλε, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐγκαταλείπει τὸν ἑαυτό του στὰ πάθη, ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ἐπειδὴ πρῶτος τὴν φοβᾶται ὁ ἐμπνευστὴς τῶν παθῶν, ὁ διάβολος. Ἡ ἀλήθεια φανερώνει τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ, καὶ δίνει τὴν μαρτυρία ὅτι πρέπει νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε ὁπωσδήποτε. Φανερώνει ὅτι ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε συνεπεῖς στὸ καθῆκον μας, καὶ νὰ μὴν ἐπιτρέπουμε στὸν ἑαυτό μας συμβιβασμοὺς μὲ τὸ ψεῦδος. Ξέρεις, ὅταν γνώρισα τὴν σύζυγό μου εἶχε τελειώσει τὶς σπουδές της στὴν Κοινωνιολογία, καὶ τῆς ἔκαναν ἐντύπωση αὐτὰ ποὺ ἔλεγα περὶ ὀρθόδοξης ἀλήθειας, ἀφοῦ στὸ Πανεπιστήμιο ἔμαθε τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα! Γνωρίζοντας τὸν Χριστό, τράφηκε καὶ ἔζησε μὲ τὴν ἀλήθεια. Ὅταν μετὰ κάναμε οἰκογένεια, φρόντιζε ἐπιμελῶς νὰ τρέφει καὶ τὴν ψυχὴ τῶν παιδιῶν μας μὲ τὴν ζωὴ μὲσα στὴν ἀλήθεια, ξέροντας ὅτι μπροστὰ τους εἶχαν νὰ δώσουν μεγάλες μάχες μὲ ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ!».
«Τὶ ἐννοεῖτε κύριε Πολύνικε; Τί δὲν ἔλεγε σωστὰ τὸ Πανεπιστήμιο;», εἶπα καὶ ἀναθάρρησα, ποὺ ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ μὲ καταλαβαίνουν.
«Ὁ διάβολος λέει ψέματα σὲ ὅλους μας μὲ τέτοια τέχνη, ποὺ ὄχι μόνο δὲν καταλαβαίνουμε ὅτι μᾶς τὰ λέει αὐτός, ἀλλὰ τὰ παίρνουμε καὶ γιὰ “ἀλήθειες” ποὺ τὶς γεννάει τὸ δικό μας μυαλό! Βεβαίως ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙ ΤΟ ΨΕΜΑ! Μόνο ὅταν θέλει νὰ γίνει ψεύτης κι αὐτός, καὶ υἱοθετεῖ καὶ μεταφέρει διαβολικὰ ψέματα, τότε φέρει εὐθύνη καὶ ἐνοχὴ ποὺ γίνεται διαβολάνθρωπος. Δυστυχῶς, τὸ σημερινὸ σχολεῖο μαθαίνει στοὺς Ἕλληνες ὅτι “ἀλήθεια” εἶναι αὐτὸ ποὺ βγαίνει ἀπὸ… τὸ μυαλό τους, καὶ πὼς δὲν φέρουν ΚΑΜΙΑ ΕΝΟΧΗ γιὰ κάτι τέτοιο! Στὴν πράξη αὐτὸ σημαίνει πὼς οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι παραγκωνίζουν τὴν λογική, ἐπειδὴ μαθαίνουν τὸ ψέμα γιὰ ἀλήθεια, μὲ τὴν ὁποία ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ! Θὰ τὸ ἐξηγήσω μὲ τὸν τρόπο ποὺ τὸ διδάχθηκε ἡ σύζυγός μου, χωρὶς βεβαίως νὰ συμφωνῶ μὲ ὅσα θὰ περιγράψω. Ἡ Κοινωνιολογία λέει ὅτι στὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχουν… πολλὲς “πραγματικότητες”, ἀλλὰ ἡ δεσπόζουσα, ἡ ἐπιτακτικὴ “πραγματικότητα” εἶναι τὸ “ἐδῶ καὶ τώρα” τῆς καθημερινῆς ζωῆς, ἡ “ΑΝΩΤΑΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ” ὅπως τὴν λέει. Γιὰ παράδειγμα, ξεχωρίζει τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βλέπουμε γύρω μας, ἀπὸ τὶς ἄυλες μορφὲς ποὺ βλέπουμε στὰ ὄνειρα, ὅπως ξεχωρίζει καὶ τὶς διαφορετικὲς “ἐντάσεις” ποὺ μᾶς προκαλοῦν αὐτὲς οἱ δύο περιπτώσεις “πραγματικοτήτων”. Λέει, ὅτι εἴμαστε ἱκανοὶ νὰ κινούμαστε ἀνάμεσα στὶς διαφορετικὲς “πραγματικότητες”, ἀλλὰ μὲ τὴν μετατόπιση τῆς προσοχῆς μας, στὴν μετάβαση ἀπὸ τὴν μία στὴν ἄλλη, βιώνουμε κάποιο εἶδος ἐσωτερικοῦ… “τραντάγματος”. Ἐκείνη ποὺ ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ τῆς καθημερινῆς ζωῆς, καὶ νὰ γεφυρώνει τὶς διαφορετικὲς “πραγματικότητες”, εἶναι ἡ ΓΛΩΣΣΑ· ἡ ὁποία ἐνδεχομένως νὰ ἀναφέρεται σὲ πράγματα, ἐμπειρίες ἤ καταστάσεις ποὺ χωρικά, χρονικὰ καὶ κοινωνικὰ ἀπουσιάζουν, ἀλλὰ ἡ γλῶσσα μπορεῖ νὰ τὶς μετατρέπει σὲ “παρὸν”. Τὸ παράδειγμα τῆς Κοινωνιολογίας εἶναι ἕνα ὄνειρο· μπορεῖ στὴν καθημερινότητα νὰ ἔχουμε ξεχάσει κάτι ποὺ δανείσαμε σὲ κάποιον, καὶ μέσα στὸν ὕπνο μας νὰ δοῦμε ὅτι τὸ ζητᾶμε πίσω. Ὅταν ξυπνήσουμε, καὶ ζητήσουμε ἀπὸ τὸν ἄλλον αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς ἐπιστρέψει, τότε ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΟΥΜΕ τὴν εὐδιάκριτη “πραγματικότητα” τοῦ ὀνείρου μας, μέσα στὴν “ΑΝΩΤΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ”. Τώρα, τὸ ὅνειρο ἀποκτᾶ ΝΟΗΜΑ ΜΕ ΟΡΟΥΣ ΤΗΣ “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ” ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, παρὰ μὲ τοὺς ὅρους τῆς δικῆς του “πραγματικότητας”. Μὲ ἄλλα λόγια, λέει ἡ Κοινωνιολογία, μὲσῳ τῆς γλῶσσας ὁ ἄνθρωπος ΑΠΟΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ἀπὸ τὸ “ἐδῶ καὶ τώρα” τῆς καθημερινῆς ζωῆς, καὶ ΑΠΟΓΕΙΩΝΕΤΑΙ σὲ περιοχὲς ποὺ εἶναι μὴ-διαθέσιμες στὴν καθημερινὴ ἐμπειρία. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, λέει, ἡ γλῶσσα ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΑ ΝΟΗΤΩΝ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ, ποὺ φαίνονται νὰ ΔΕΣΠΟΖΟΥΝ στὴν καθημερινότητά μας, σὰν ΓΙΓΑΝΤΙΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΑΠΟ… ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ! Σοῦ φαίνεται ἀπόκοσμο αὐτὸ ποὺ λένε οἱ δυτικοί, Χριστόδουλε; Ἄκου τώρα καὶ τὴν συνέχεια· τὰ ΝΟΗΜΑΤΑ ποὺ εἶναι ἱκανὴ νὰ κατασκευάζει ἡ γλῶσσα στὶς διάφορες “πραγματικότητες”, τὰ ὁποῖα εἶναι ΑΠΟΣΠΑΣΜΕΝΑ ἀπὸ τὸ “ἐδῶ καὶ τώρα”, ὅταν τὰ ἐπαναφέρει στὴν καθημερινὴ ζωή, τῆς τὰ παρουσιάζει ὡς ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ!».
«Αὐτὸ τὸ κάνει ἡ προσωπικὴ ἀνάπτυξη, Κύριε Πολύνικε! Βάζει τοὺς ἀνθρώπους νὰ κάνουν… “ὀνειρο-δόμηση”, γιὰ νὰ βροῦν τὸ… “ὄνειρο τῆς ζωῆς τους”, καὶ νὰ τοῦ… ἀφιερώσουν ΟΛΕΣ τὶς δυνάμεις τους! Αὐτὸ ὑποτίθεται ὅτι δείχνει…”αὐτοσεβασμό” καὶ “ὡριμότητα”! Τοὺς μαθαίνει νὰ φαντάζονται μὲ ἔνταση αὐτὸ ποὺ θέλουν νὰ ἀποκτήσουν, καὶ νὰ πείθουν τὸν ἑαυτό τους ἀκόμα καὶ ὅτι τὸ “κρατᾶνε στὰ χέρια”, ὅτι τὸ “βλέπουν”, τὸ “τρῶνε”, τὸ “ζοῦν”… Φυσικὰ μιλᾶμε γιὰ στόχους ΜΟΝΟ τῆς ἐπίγειας ζωῆς, οἱ ὁποῖοι ἀφ’ ἑνὸς στοιχίζουν χρήματα, ἀφ’ ἑτέρου ΘΑ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ! Ὡστόσο καὶ νὰ καταφέρει κάποιος νὰ ζήσει τὸ “ὄνειρο τῆς ζωῆς του”, ὁ θάνατος δὲν θἀ τοῦ ἀφήσει τίποτα! Στὸ “ὄνειρο” χάνουμε τὸν προσανατολισμὸ καὶ τὴν λογικὴ συγκρότηση, ἐπειδὴ ἀπὸ τὸ ὀπτικὸ πεδίο μας, ἡ ἀλήθεια εἶναι σὰν… νὰ “μὴν ὑπάρχει”!». Ἡ ἰδέα ποὺ μοῦ ἦρθε, ἀπάντησε στὶς περισσότερες ἀπορίες μου γιὰ τὸν Νέαρχο. «Ἡ προσωπικὴ ἀνάπτυξη εἶναι μία ξεχωριστὴ… “πραγματικότητα”;».
«Ἀκριβῶς, μὲ τοὺς δικούς της ἄθεους “κανόνες”! Ὅλα αὐτὰ ποὺ περιέγραψα ἀνήκουν στὴν θεωρία τῆς “κοινωνικῆς κατασκευῆς τῆς πραγματικότητας”, Χριστόδουλε, ποὺ δὲν ἔχει ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ. Παρόλα αὐτὰ θὰ πῶ ἀκόμα μερικὰ χαρακτηριστικὰ τῆς θεωρίας, γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖς τὴν πλάνη ποὺ ἐπέβαλε ἡ Δύση στὴν πατρίδα μας. Στὴν “ΑΝΩΤΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ”, λέει ἡ Κοινωνιολογία, ΤΑ…. ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ “ΓΝΩΣΗΣ” εἶναι ὁ “ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ”, δηλαδὴ ἡ Κοινὴ Γνώμη. Ἡ γλῶσσα οἰκοδομεῖ “ζῶνες νοήματος”, σύμφωνα μὲ τὴν θεωρία, οἱ ὁποῖες εἶναι γλωσσικὰ περιγεγραμμένες. Τὸ λεξιλόγιο ποὺ χρησιμοποιεῖται, ἡ γραμματικὴ καὶ τὸ συντακτικό, ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΑ στὴν ὀργάνωση αὐτῶν τῶν “ζωνῶν νοήματος”, ποὺ θὰ ἐξασφαλίσουν τὴν ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ “ΛΟΓΙΚΗΣ”(!) στὸν κοινωνικὸ κόσμο· ἡ ὁποία “λογικὴ” εἶναι μέρος τοῦ “ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΠΟΘΕΜΑΤΟΣ ΓΝΩΣΗΣ”. Δηλαδή, ἡ γλῶσσα τακτοποιεῖ τὸν κόσμο σὲ ἀντικείμενα ποὺ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΩΣ “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ”, τὰ ὁποῖα με τὴν κοινωνικοποίηση, θὰ ἐσωτερικεύονται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ΩΣ… ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ “ΑΛΗΘΕΙΑ”! Τὸ παράδειγμα ποὺ θὰ πῶ τώρα εἶναι δικό μου: οἱ διαφημίσεις ἔχουν σαφῶς προσδιορισμένο λεξιλόγιο ποὺ χρησιμοποιοῦν, καὶ βεβαίως μετατρέπουν σὲ “παρὸν” τὰ προϊόντα, χωρὶς τὰ ὁποῖα, ὅσοι ὑπάγονται στὴν ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ τοῦ “ΚΟΙΝΟΥ ΝΟΥ”, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ “ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ”! Ἄν δὲν ἀγοράσουν τὰ διαφημιζόμενα, αὐτὰ ποὺ ΑΝΗΚΟΥΝ στὴν “πραγματικότητα” ποὺ “κατασκεύασαν” οἱ διαφημιστὲς ἐδῶ καὶ καιρό, οἱ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ “ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ” δὲν θὰ μποροῦν νὰ πεισθοῦν ὅτι ὁ ἑαυτός τους εἶναι… πρόσωπο “ὑπαρκτό”! Ἤ τουλάχιστον, θὰ βιώνουν μία ἀνάλογη δυστυχία…».
«Μὰ ἀφοῦ ἡ λογικὴ εἶναι ἀνθρώπινο χαρακτηριστικό, καὶ οἱ δυτικοὶ λένε ὅτι τὴν “ἐπιβάλλουν”, τότε ὑπαινίσσονται πὼς οἱ ἄνθρωποι γεννιοῦνται χωρὶς… τὸ “ἀνθρώπινο”, καὶ μὲ τὴν κοινωνικοποίηση “συνέρχονται” καὶ γίνονται “ἄνθρωποι”! Σὺν ὅτι ὅσοι “ἐπιβάλλουν” τὴν “λογική”, θεωροῦν πὼς ἔχουν κάτι σὰν… “θεϊκὴ δύναμη”! Μισὸ λεπτό! Θέλετε νὰ πεῖτε ὅτι οἱ διαφημιστὲς ἔφτιαξαν μία ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ “πραγματικότητα”, ΑΫΛΗ, μέσα στὴν ὁποία οἱ ἄνθρωποι ἀφιερώνουν ΟΛΕΣ τὶς δυνάμεις στὸ ὄνειρο τῆς ζωῆς τους; Δηλαδὴ ὅσοι ὑπάγονται στὴν ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ τοῦ “ΚΟΙΝΟΥ ΝΟΥ”, καταλαβαίνουν πὼς τὰ διαφημιζόμενα γίνονται “παρὸν” στὸ “ἐδῶ καὶ τώρα”, ἀλλὰ στὴν οὐσία οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι “μεταφέρονται” μέσα στὴν ζωὴ τῆς “πραγματικότητας” ποὺ σχεδίασαν ΟΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΣ; Πῶς γίνεται νὰ μὴν συνειδητοποιοῦν οἱ ἄνθρωποι ἕνα τέτοιο χάσμα; Ἤ, ὅτι ἡ “πραγματικότητα” ποὺ τοὺς “ΑΦΟΜΟΙΩΝΕΙ” εἶναι ΑΦΥΣΙΚΗ;».
«Μὰ μόνο ἐκεῖ βρίσκονται τὰ ὑποκατάστατα ποὺ δίνουν τὴν ψευδαίσθηση τῆς παντοδυναμίας τους! Κάτσε νὰ σοῦ τελειώσω μὲ τὴν ἀσεβῆ θεωρία, ποὺ δίνει γιὰ παράδειγμα μία ὁμάδα κυνηγῶν ποὺ ἔχασαν τὰ ὅπλα τους, καὶ ἀναγκάστηκαν νὰ σκοτώσουν ἕνα ἄγριο ζῶο μὲ τὰ γυμνὰ χέρια τους. Μία τέτοια τρομακτικὴ ἐμπειρία, μαζὶ μὲ ὅλα τὰ μαθήματα γενναιότητας, ἐπιδεξιότητας καὶ πανουργίας ποὺ μπορεῖ νὰ δίνει, λέει ἡ θεωρία, ΙΖΗΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ μὲ στέρεο τρόπο στὴν “συνείδηση” ἐκείνων ποὺ τὴν ἔζησαν. Ἄν ἀρκετοὶ ἄλλοι κυνηγοὶ συμμερίζονται αὐτὴ τὴν ἐμπειρία, τότε αὐτὴ ἰζηματοποιεῖται καὶ διαπροσωπικά, γίνεται δηλαδὴ μία ΚΟΙΝΗ “ΕΜΠΕΙΡΙΑ”, ἡ ὁποία μεταξὺ αὐτῶν τῶν ἀτόμων μπορεῖ καὶ διαμορφώνει ἕναν ΔΕΣΜΟ ΒΑΘΥ! Ὡστόσο αὐτὴ ἡ ἐμπειρία περιγράφεται καὶ μεταβιβάζεται ΓΛΩΣΣΙΚΑ, γίνεται προσιτὴ καὶ ἀλλοῦ, καὶ ἴσως ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ γιὰ ἄτομα ποὺ δὲν τὴν ἔχουν ζήσει ποτέ! Ἡ ἀκριβὴς καὶ λεπτομερὴς γλωσσικὴ περιγραφή, π.χ. “ἤμασταν ὁλομόναχοι”, “μὲ τὰ δύο χέρια”, “μεγάλη λεία”, “ἀπελπιστικὴ κατάσταση”, ἀποσπᾶ τὴν ἐμπειρία ἀπὸ τὰ βιογραφικὰ συμβάντα ἐκείνων ποὺ τὴν ἔζησαν, καὶ μετατρέπεται σὲ μία ἀντικειμενικὴ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ! Γίνεται δηλαδὴ πρῶτα ΑΝΩΝΥΜΗ, καὶ ἀκόμα καὶ γιὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν προβλέπεται νὰ βγοῦν γιὰ κυνήγι, μετατρέπεται σὲ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΜΜΕΣΩΣ, ὅπως π.χ. ὡς πρὸς τὸ πόσο ἐπιθυμητὸς θὰ εἶναι ἕνας μελλοντικὸς σύζυγος, ἤ ὁτιδήποτε ἄλλο… Σὲ κάθε περίπτωση ὅμως, ἀποτελεῖ μέρος τοῦ ΚΟΙΝΟΥ ΑΠΟΘΕΜΑΤΟΣ “ΓΝΩΣΗΣ” τοῦ “ΚΟΙΝΟΥ ΝΟΥ”. Ἐν περιλήψει, ὁ ΓΛΩΣΣΙΚΟΣ μετασχηματισμὸς τῶν ΝΕΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ σὲ γενικῶς διαθέσιμο ἀντικείμενο “ΓΝΩΣΗΣ”, ἐπιτρέπει τὴν ἐνσωμάτωσή της σὲ ἕνα εὐρύτερο σῶμα “ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ”, ποὺ “ΔΙΔΑΣΚΕΙ” τοὺς ἑπόμενους…».
«Θέλετε νὰ πεῖτε ὅτι αὐτὰ ποὺ προβάλλονται στὶς ταινίες καὶ τὶς διαφημίσεις, οἱ ἄνθρωποι τὰ βιώνουν σὰν ἐμπειρίες μὲ τὶς ὁποῖες συνδέονται μὲ δεσμὸ βαθύ; Δηλαδὴ… “ΖΟΥΝ(!)” ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ στὴν “κατασκευασμένη πραγματικότητα”; Κύριε Πολύνικε…», εἶπα καὶ ξαναπικράθηκα ἀπὸ τὸ ἄδικο, «στὸ μάθημα τῆς Νεοελληνικῆς Γλῶσσας σήμερα, ἡ ἄσκηση τοῦ βιβλίου ἦταν τὰ παιδιὰ νὰ παίζαμε παιχνίδια ῥόλων*. Ἕνας μαθητὴς ἔπρεπε νὰ ὑποδυθεῖ τὸν πλούσιο ξένο ποὺ ἤθελε νὰ ἀγοράσει μία ἰδιοκτησία στὸν τόπο μας. Ἕνας ἄλλος ἔπρεπε νὰ κάνει τὸν μεσίτη, ποὺ συζητοῦσε μὲ τὸν ξένο, ὁ ὁποῖος ἐκδήλωσε τὴν ἐπιθυμία, καὶ ὁ μεσίτης θὰ προσπαθοῦσε νὰ τοῦ τὴν ἐνισχύσει. Στὴν δεύτερη ἐκδοχή, ὁ ἴδιος μεσίτης θὰ ἔβρισκε ἕναν ὑποψήφιο πωλητὴ καὶ θὰ προσπαθοῦσε νὰ τὸν πείσει νὰ πουλήσει τὴν ἰδιοκτησία του στὸν ξένο. Στὴν τρίτη ἐκδοχὴ ἕνας τρίτος μαθητὴς θὰ ὑποδυόταν ἕναν ὑποψήφιο πωλητή, ποὺ εἶχε ἐπιφυλάξεις νὰ πουλήσει τὴν ἰδιοκτησία του σὲ ξένο. Δὲν σᾶς κρύβω ὅτι ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ μὲ τὰ μαθήματα ποὺ μᾶς κάνουν στὸ σχολεῖο, ποὺ ΜΑΣ ΠΙΕΖΟΥΝ ΝΑ “ΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ” ὅ,τι ἔχουμε μέσα στὴν ψυχή μας! Μάλιστα μᾶς βάζουν καὶ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΟΥΜΕ μέσα στὴν τάξη, γιὰ νὰ ἔχουμε ἀπὸ τὸ… “μάθημα” ΚΟΙΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕ… “ΔΕΣΜΟ ΒΑΘΥ”! Τὸ ξέρετε ὅτι τὸ σχολεῖο εἶναι συνεργὸς τῆς τηλεκόλασης; Δηλαδὴ ὅλου τοῦ “ΚΟΙΝΟΥ ΝΟΥ”, ὅπως τὸν εἴπατε. Ἄν τὸ σχολεῖο δὲν μᾶς ἔκρυβε ὅτι ὑπάρχει τὸ “καλό”, οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ ἐθελοτυφλοῦσαν! Ὅμως τὸ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ποὺ χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ μᾶς “κοινωνικοποιήσει” ἐπιβάλλοντας τὴν “λογική του”, περιφρονεῖ τοὺς ἀνθρώπους σὰν νὰ εἶναι χωρὶς ψυχή, ἄλλοτε σὰν νὰ εἶναι “μηχανήματα”, καὶ ἄλλοτε σὰν νὰ εἶναι “τετράποδα”! Ἡ ψευδοπραγματικότητα ποὺ ἔφτιαξε εἶναι ΑΦΥΣΙΚΗ! Μαθαίνει στοὺς μαθητές του πὼς ὁ ἄνθρωπος εἶναι φτιαγμένος ὄχι ἀπὸ ἀγάπη, ἀλλὰ ἀπὸ… κακία! Ἀντὶ νὰ μᾶς προστατεύει ἁπὸ τὶς κίβληλες ἐλευθερίες, στὰ βιβλία του “ψιθυρίζει” ὅτι ἡ παρέκκλιση… “ἀναπαύει”! Αὐτοὶ ποὺ τὰ γράφουν, γιατὶ μᾶς ΠΟΥΛΑΝΕ ὅπως τὸν Ἰωσὴφ τὰ ἀδέρφια του; Ἐπὶ τέλους, νὰ μᾶς μαθαίνουν γιὰ τοὺς λογισμούς, γιὰ νὰ μὴν τοὺς ἐμπιστεύονται τὰ παιδιά! Μέχρι καὶ ἡ ἄθεη Κοινωνιολογία παραδέχεται, ὅτι Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΤΡΑΝΤΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ! Ζωὴ χωρὶς Χριστό, εἶναι ζωὴ μέσα στὸ ψέμα!». Ἡ ἀπογοήτευση ἀπὸ τὴν ὑποψία ὅτι ὅλο καὶ περισσότερα παιδιὰ θὰ εἶχαν τὴν κατάληξη τοῦ Νέαρχου, ἔκανε τὶς προσδοκίες μου νὰ καταρρέουν…
«Καλό μου παιδί, ἡ ψευδοπραγματικότητα ποὺ “κατασκεύασε” τὸ σχολεῖο εἶναι ΑΦΥΣΙΚΗ, σὰν ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ποὺ εἶναι ΞΕΝΗ ἀπὸ τὴν πατρίδα μας! Παλιότερα οἱ ἄνθρωποι ἀναπαύονταν νὰ διαβάζουν τὸν Παπαδιαμάντη, γιὰ παράδειγμα, ποὺ μιλοῦσε γιὰ τὶς ἐκκλησίες, τοὺς ἱερεῖς, τὴν πατρίδα μὲ τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά της, ἐπειδὴ καὶ οἱ ἴδιοι ζοῦσαν μέσα σὲ αὐτὸ τὸ κλίμα. Σιγὰ σιγὰ ὅμως τὸ σχολεῖο ξεκίνησε νὰ ΑΠΟΚΟΒΕΙ τοὺς Ἕλληνες ἀπὸ τὴν πατρίδα τους, ὥστε νὰ χάνουν τὴν εὐχέρεια κατανόησης τῶν πνευματικῶν κειμένων ποὺ δίδασκαν γι’ αὐτήν! Κάθε τόσο ὑπέσκαπτε τὴν ΑΝΤΙΛΗΠΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ, φτάνοντάς τους τώρα σὲ σημεῖο ὄχι μόνο νὰ μὴν ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ τὰ νοήματα, ἀλλὰ πολλοὶ νὰ μὴν ἔχουν κὰν σχέση μὲ τὶς αἰώνιες ἀξίες ποὺ πρεσβεύει ὁ Παπαδιαμάντης! Θέτοντας σταδιακὰ σὲ ΑΧΡΗΣΤΙΑ τὶς ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ τῆς ΔΙΑΝΟΙΑΣ τῶν παιδιῶν, τὸ σχολεῖο τὰ κατάντησε νὰ εἶναι ἀρνητικὰ ἀκόμα καὶ στὸ συνεχὲς κείμενο, ἐπειδὴ ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΙ ἀλλὰ καὶ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ! Ὅ,τι ἔχει πιὸ ὑψηλὸ “λόγο” τὸ ἀπορρίπτουν, καὶ γενικὰ τὸ ἐπίπεδο ἐγγραματισμοῦ στὴν Ἑλλάδα συνεχίζει νὰ πέφτει, ὑποχρεώνοντας τὰ παιδιὰ νὰ βρίσκονται ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ! Ἀναγκαστικὰ ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ στὸν ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΑ “ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ” ποὺ “κατασκεύασαν” διαφημιστὲς καὶ παραγωγοὶ ταινιῶν, ἐπειδὴ τὰ δύστυχα συγχέουν τὶς “ΓΝΩΣΕΙΣ” μὲ τὶς… ἀνήθικες ἐμπειρίες τῶν ἄλλων! Ἔτσι ὅμως, χάνουν κάθε ἐπαφὴ μὲ τὴν πραγματικότητα…».
Οἱ συντονισμένες δόλιες προσπάθειες κάποιων, ποὺ ἤθελαν τόσο πολὺ νὰ μᾶς βλάψουν, μὲ γέμισαν ἀπαισιοδοξία καὶ θλίψη. Ἐπιτέλους, ἀποφάσισα νὰ βγάλω ἀπὸ μέσα μου τὴν πέτρα ποὺ μὲ πίεζε. «Ἡ γλῶσσα ποὺ θέλει νὰ γεφυρώσει τὴν ζωή μας μὲ τὶς ψευδοπραγματικότητες τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τὸ ΨΕΜΑ, ποὺ προκαλεῖ τράνταγμα στὴν ψυχή! Ἐνῶ ἡ γλῶσσα ποὺ ἀπευθύνεται στὴν ΑΛΗΘΕΙΑ, ἡ ΠΡΟΣΕΥΧΗ καὶ ἡ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ, φέρνουν στὴν ψυχὴ ἀνεκλάλητη χαρά, τὴν κάνουν νὰ ξεχειλίζει ἀπὸ Χριστό! Κύριε Πολύνικε, ἐσεῖς γνωρίζετε πολὺ περισσότερα γιὰ τὴν ἁγιαστικὴ ἀξία τῶν Ἁκολουθιῶν καὶ τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι οἱ “πνεύμονες” τῆς πίστης μας, καὶ ἡ γλῶσσα στὴν ὁποία γράφτηκαν ἔχει ἱεροπρέπεια, καὶ συμβάλλει στὴν κατάνυξη καὶ τὴν βίωση τῶν Μυστηρίων! Θὰ ἔχετε ἀκούσει ὅτι ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία δέχτηκε μία πρόταση ἀπὸ ὁρισμένους ἱεράρχες, ποὺ δὲν καταλάβαιναν κάποιες λέξεις σὲ προσευχή, ποὺ υἱοθετήθηκε πρὶν καιρό. Μεγάλωσα διαβάζοντας γιὰ τοὺς προγόνους μας ἁγίους ἱερεῖς, ποὺ μαζὶ μὲ τοὺς μαρτυρικοὺς μοναχοὺς διέσωζαν γιὰ αἰῶνες τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα· γι’ αὐτὸ εἶδα μὲ ὀδύνη στὸ διαδίκτυο, τοὺς ἱεράρχες ποὺ ἀνέφερα, νὰ μιλᾶνε μπροστὰ στὸ ἐκκλησιαστικὸ Συμβούλιο σὰν νὰ ἦταν ἄνθρωποι ἀμόρφωτοι, ποὺ ἔψαχναν τὸ δίκιο τους γεμάτοι παράπονο. Πῶς γίνεται σὲ τόσο ὑψηλὲς θέσεις νὰ βρίσκονται ἄνθρωποι, ποὺ μὴ γνωρίζοντας μία λέξη, δὲν ἔμαθαν νὰ βρίσκουν τὴν ἑρμηνεία ἀνοίγοντας τὰ βιβλία τους; Ἄς ῥωτοῦσαν ὅσους γνωρίζουν περισσότερα, γιὰ νὰ μεταφέρουν καὶ στὸ Ποίμνιό τους τὶς ἑρμηνείες ποὺ ἔμαθαν! Εἶναι κάτι στοιχειῶδες, ἀλλὰ εἶναι καὶ θέμα φιλότιμου! Ἐπιτρέπεται λοιπὸν οἱ ἱεράρχες μὲ τὶς “ἄγνωστες λέξεις”, νὰ λένε ὅτι οἱ ὀρθόδοξοι ἔχουμε ἐμμονὴ μὲ τὴν ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗ γλῶσσα τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ νὰ ζητᾶνε τὴν κατάργησή της; Ἐμεῖς τὶς προσευχές τὶς σεβόμαστε! Ἄν δυσκολεύονται ἐκεῖ ποὺ εἶναι, ἄς κάνουν μία ἄλλη “δουλειά”, ποὺ δὲν θὰ χρειάζεται διάβασμα…». Ἔνοιωθα τὴν καρδιά μου νὰ πιέζεται.
«Συμφωνῶ μαζί σου, Χριστόδουλε. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καθοδηγεῖ καὶ μᾶς μαθαίνει τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸν Χριστό, καὶ τὴν ζωή μας δίπλα Του. Οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Θεοφόροι Πατέρες ποὺ ἔγραφαν τοὺς ἀκτινοβόλους θησαυροὺς τῆς πίστης μας, μέσα στὶς λέξεις ἔκλειναν καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀφοῦ Αὐτὸ τοὺς ὁδηγοῦσε, γιὰ νὰ τρέφεται ἡ ψυχή μας καὶ νὰ καθοδηγεῖται, νὰ ἀσφαλίζεται! Τὰ προσευχητικὰ κείμενα δὲν εἶναι μερικὲς λέξεις μόνο, ἀλλὰ γεφύρι πρὸς τὸν οὐρανὸ ποὺ τὸ διαβαίνουμε! Μὲ τὶς προσευχές, ὁ Χριστὸς φωτίζει τὸν νοῦ τῆς ψυχῆς μας! Ἅπαξ καὶ ἄρχίζουμε νὰ διαβαίνουμε τὸ γεφύρι τῆς προσευχῆς, κάποιες λέξεις ἄγνωστες ἀκουμπᾶνε πάνω στὶς ἄλλες καὶ ἔρχονται μαζί μας, πάνω στὸν οὐρανὸ καὶ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ! Αὐτὸ ΤΟ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ὁ ἀγράμματος ἑλληνικὸς λαός ἐπὶ Τουρκοκρατίας, ποὺ ἁγιαζόταν μέσα στὶς ἐκκλησίες, καὶ μὲ τὴν πίστη κράτησε τὴν ἑλληνορθόδοξη αὐτοσυνειδησία του! Ὅσοι ΕΜΠΟΔΙΖΟΝΤΑΙ ἀπὸ λίγες λέξεις, κάνουν τὴν προσευχὴ μὲ τὸν ἐγκέφαλο, ὁπότε τὴν ἀπευθύνουν… στὸν ἑαυτό τους! Ἐπειδὴ ἐξ ἀρχῆς ΔΕΝ ΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Τὴν ὁποία ἀντιμετωπίζουν ὡς… “περιττή”, συμφωνοῦν μὲ τὸν διάβολο καὶ συμμαχοῦν μαζί του, ὅτι “χρειάζεται” κάποιοι ΑΣΟΦΟΙ νὰ… “ΣΥΛΗΣΟΥΝ” τὴν ΑΓΙΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ἀπὸ τὰ λατρευτικὰ κείμενα τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων… Πῶς ὅμως θὰ περιγράψουν τὸν ἑαυτό τους οἱ ἄσοφοι καὶ ἄλογοι, σὲ μία ὑποτιθέμενη μετάφραση, στὸ “Χαῖρε͵ φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα· χαῖρε͵ τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα”; Ἤ στὸ “ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί· χαῖρε͵ ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί»; Ἡ ἀπάντηση εἶναι, ὅτι θέλουν μία τέτοια “μετάφραση” γιὰ νὰ μπορέσουν ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ! Αὐτὰ μὲ τὰ ὁποῖα κοπίασε ὁ διάβολος, γιὰ νὰ τοὺς “μορφώσει”, ὥστε νὰ ΚΡΥΨΟΥΝ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι “ἐνεδύθημεν δόξαν”, καὶ πὼς “ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης”! Παιδί μου, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κάνει τοὺς αἱρετικοὺς νὰ φρίττουν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ φρίττει καὶ ὁ διάβολος, γι’ αὐτὸ τοὺς ἔδωσε ἐντολὴ ΟΧΙ γιὰ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ, ὅπως λένε οἱ πλάνοι, ἀλλὰ γιὰ ΑΠΕΚΔΥΣΗ ΤΗΣ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Οἱ αἱρετικοὶ θέλουν νὰ “κατεβάσουν” τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ τὴν ἐξισώσουν μὲ τὴν… ὑποτιθέμενη “δόξα” τοῦ ἀνθρώπου, οἱ ἀχρεῑοι! Ὅπως καταλαβαίνεις, παρόμοιες προτάσεις γιὰ “μετάφραση” τῶν λατρευτικῶν κειμένων μας μποροῦν νὰ γίνονται μόνο ἀπὸ κατὰ βάθος “καρδινάλιους”, καὶ ὄχι ἀπὸ ὀρθοδόξους ἱεράρχες! Ἐπειδὴ κατὰ βάθος πρόκειται γιὰ νύξη ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ, τὴν ὁποία οἱ Ὀρθόδοξοι ὀφείλουμε στὸν ἀγαπημένο μας Ἰησοῦ! Ἀπλῶς ὁ εὐρωπαϊκὸς-αἱρετικὸς τρόπος ἔχει προτίμηση στὴν πανουργία, τὴν ὑπουλία καὶ τὶς φράγκικες εὐγένειες γιὰ νὰ κάνει τὶς δουλειές του. Μιλώντας ἡ συγκεκριμένη ὁμάδα γιὰ ἐμμονὴ τῆς παράδοσης νὰ μένει πίσω, μὲ τὸ “πίσω” ἐννοεῖ τὸν Χριστό! Πρότεινε ΞΕΚΑΘΑΡΑ νὰ προχωρήσει ἡ παράδοση, καὶ νὰ πάει “μπροστά” , δηλαδὴ… στὸν Πάπα! Ὅταν κάποιος ἀγαπάει τὸν Κύριο, δὲν μιλάει οὔτε γιὰ “φοβικὸ σύνδρομο”, οὔτε γιὰ “φόβο γιὰ ἀνανέωση” τοῦ… ΑΙΩΝΙΟΥ!».
«Τώρα μάλιστα! Βγαίνει ἕνα νόημα, κύριε Πολύνικε! Γι’ αὐτὸ δὲν μᾶς μαθαίνουν τίποτα γιὰ τοὺς λογισμοὺς στὸ σχολεῖο, γιὰ νὰ μὴν ἀμυνόμαστε στὰ ψέματα τῶν δαιμόνων, καὶ νὰ τὰ παίρνουμε γιὰ ἀλήθειες ποὺ γεννάει τὸ μυαλό μας! Αὐτὸ εἶναι… ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ! Ἀπίστευτο! Ἔτσι χάνουμε τὴν αἴσθηση τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ! Διαβάζοντας στὰ σχολικὰ βιβλία γιὰ τὴν ψευδαίσθηση τῆς παντοδυναμίας μας, ἡ ἀλήθεια εἶναι σὰν… νὰ “μὴν ὑπάρχει”, καὶ ὁ “ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ” δεσπόζει σὰν ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ, τὸν αἱρετικό, δηλαδὴ τὸν… δαιμονικό! Θέτοντας τὸ σχολεῖο σταδιακὰ σὲ ΑΧΡΗΣΤΙΑ τὶς ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ τῆς ΔΙΑΝΟΙΑΣ τῶν παιδιῶν, τοὺς λέει ὅτι ὁ Παράδεισος εἶναι “στενός”, καὶ αὐτὰ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ὅ,τι ἔχει πιὸ ὑψηλὸ “λόγο”· ἄν τὰ παιδιὰ διάβαζαν πατερικὰ κείμενα, ποὺ δίνουν ἁγιοπνευματικὲς ἀνάσες, οἱ κατὰ βάθος “καρδινάλιοι” δὲν θὰ τολμοῦσαν νὰ μιλήσουν μπροστὰ στοὺς Ἕλληνες, γιὰ ἀσέβεια στὴν πνευματικὴ Παράδοσή μας! Ξέροντας ὅμως ὅτι οἱ σημερινοὶ νέοι στὴν θέση τῶν γνώσεων ἔχουν τὶς “ἐμπειρίες” τῶν ἄλλων, οἱ κατὰ βάθος “καρδινάλιοι” ἤθελαν νὰ τοὺς… συγκινήσουν μὲ τὴν ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ποὺ θὰ ἔδειχναν, μὲ τὴν… “ἡρωικὴ” παραδοχή τους ὅτι ὑπέφεραν ποὺ κάποιες λέξεις στὴν προσευχή “δὲν τὶς καταλάβαιναν”· στόχευαν δηλαδὴ στὸν βαθὺ συναισθηματικὸ δεσμὸ ποὺ θὰ τοὺς ἕνωνε μὲ τοὺς νέους, οἱ ὁποῖοι ὑποφέρουν ἀπὸ χίλια πράγματα γύρω τους, ποὺ πραγματικὰ δὲν τὰ καταλαβαίνουν! Ἡ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ-ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ τῶν νέων σὲ αὐτὴ τὴν κακόδοξη ἄποψη, ἦταν ὁ στόχος ἑνὸς σκηνικοῦ, ποὺ ἀπὸ μόνο του φαίνεται ἀπολύτως γελοῖο! Ἤθελαν δηλαδὴ ἡ κακόδοξη πρόταση νὰ γίνει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ, γιὰ ἄτομα ποὺ δὲν τὴν ἔχουν ζήσει ποτέ! Ὁ ψεύτης εἶναι κακοήθης, ἀσεβὴς καὶ ἀπατεώνας, καὶ μισεῖ τὴν ἀλήθεια!».
«Χριστόδουλέ μου, τὰ σχέδια τοῦ διαβόλου γιὰ τὴν πατρίδα μας δὲν χωράνε στὸ μυαλό, ἀλλὰ τὸ βέβαιο εἶναι ὅτι θέλει ΝΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ! Θέλει οἱ ἑπόμενες γενιὲς νὰ πειστοῦν, πὼς οἱ ἅγιοι ἦταν ἄνθρωποι ποὺ τοὺς μεγάλωνε ὁ …“ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ”! Ἡ αἵρεση θέλει ἐναγωνίως τὴν ἀλλοίωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς γλῶσσας, ὥστε νὰ νοθεύσει τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὴν ῥίζα, καὶ οἱ ἄνθρωποι νὰ ἐκκλησιάζονται γιὰ λόγους ΝΟΘΕΥΜΕΝΟΥΣ! Ψέματα λέει ὅποιος ἔχει ΣΥΜΦΕΡΟΝ νὰ μὴν δέχεται τὴν ἀλήθεια, καὶ γι’ αὐτὸ τὴν διαβάλλει! Τὸ ψεῦδος εἶναι ΑΓΝΟΙΑ καὶ ΑΦΡΟΣΥΝΗ! Εἶναι μία κατάσταση τοῦ ΣΚΟΤΙΣΜΕΝΟΥ ΝΟΥ, ποὺ ΔΙΝΕΙ ΥΠΟΣΤΑΣΗ στὸ ἀνυπόστατο καὶ τὸ κάνει “σὰν πραγματικό”! Ὁ διάβολος χαίρεται ὅταν τὸ χρησιμοποιοῦμε, ἐπειδὴ ἔτσι ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, καὶ ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟΝ, ἐπειδὴ προτιμᾶμε τὴν διαβολικὴ ἐνέργεια, παρὰ τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ! Ἡ ἀλήθεια ὅμως συσφίγγει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ὡς πρὸς τὰ νοήματα, ὡς πρὸς τοὺς λογισμούς, ὡς πρὸς ὅλα ἐκεῖνα ποὺ σκέφτεται καὶ ἐπιθυμεῖ ὁ ἄνθρωπος. Ὅταν μέσα μας ἔχουμε ξεκαθαρισμένη τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸν Χριστό, ὅτι εἶναι Παντοκράτορας καὶ πανταχοῦ παρῶν· εἶναι Ἐκεῖνος ἀπὸ τὸν Ὀποῖον ἐξαρτᾶται ἡ ζωή μας· εἶναι ὁ Ἀγαθὸς καὶ ἡ ἀγαθότητά Του γεμίζει τὴν ψυχή μας μὲ ἐλπίδα σωτηρίας· εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ παρακολουθεῖ ὁλόκληρη τὴν ζωή μας καὶ τὰ κρύφια τῆς καρδιάς μας ἀκόμα, τότε ὅλη αὐτὴ ἡ ἀλήθεια εἶναι στοιχεῖο, ποὺ συσφίγγει πραγματικὰ τὴν ψυχή μας!».
«Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ φῶς τοῦ κόσμου! Καλὰ τὸ εἴπατε πρίν. Ὁ παππούς μου λέει ὅτι σὲ ὅλες τὶς ἐποχὲς ὑπάρχουν δύο κόσμοι ποὺ συγκρούονται. Ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ κακία! Μπορεῖ στὴν σύγκρουση τοῦ καλοῦ μὲ τὸ κακό, νὰ φαίνεται σὰν ἡ κακία νὰ πλεονάζει, καὶ ὁτι οἱ κακοὶ εἶναι πολλοί, σὰν ὁ ἕνας νὰ πρέπει νὰ ἀντιστέκεται στὴν κακότητα τῶν τριῶν! Αὐτὸ δείχνει τί ἠθικὴ ἀντοχὴ πρέπει νὰ ἔχει ὁ ἕνας ποὺ θέλει νὰ ζήσει μὲ συνέπεια χριστιανική, καὶ ὄχι σὰν φαῦλος ἤ σὰν ἀρνητὴς τοῦ Χριστοῦ! Αὐτὸς ὁ ἕνας ὅμως ἔχει βοηθὸ Παντοδύναμο! Ἔχει τὸν Ἴδιο τὸν Θεό, ποὺ δίνει δύναμη καὶ ἰσχύ, καὶ ἔτσι ὁ ἕνας νικάει ὄχι τρεῖς, ἀλλὰ χίλιους τρεῖς! Τὸ μόνο ποὺ χρειαζόμαστε, εἶναι νὰ ζητᾶμε τὴν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ! Οἱ ἥρωες πολεμᾶνε ἕνας πρὸς τρεῖς!».
Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς, ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἠκούσαμεν, οὐ παυόμεθα ὑπὲρ ὑμῶν προσευχόμενοι καὶ αἰτούμενοι, ἵνα πληρωθῆτε τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ θελήματος αὐτοῦ ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ συνέσει πνευματικῇ,
περιπατήσαι ὑμᾶς ἀξίως τοῦ Κυρίου εἰς πᾶσαν ἀρεσκείαν, ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ καρποφοροῦντες καὶ αὐξανόμενοι εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ,
ἐν πάσῃ δυνάμει δυναμούμενοι κατὰ τὸ κράτος τῆς δόξης αὐτοῦ εἰς πᾶσαν ὐπομονὴν καὶ μακροθυμίαν, μετὰ χαρᾶς εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ τῷ ἱκανώσαντι ἡμᾶς εἰς τὴν μερίδα τοῦ κλήρου τῶν ἁγίων ἐν τῷ φωτί
ὅς ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους καὶ μετέστησεν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ υἱοῦ τῆς ἀγάπης αὐτοῦ.
Ἐπειδὴ λάβαμε τὶς εἰδήσεις αὐτές, ἀπὸ τότε δὲν πάψαμε νὰ προσευχόμαστε γιὰ ἐσᾶς καὶ νὰ ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σᾶς δώσει πλήρη καὶ τέλεια γνώση τοῦ θελήματός Του, μὲ κάθε πνευματικὴ σοφία καὶ σύνεση. Ἔτσι νὰ φωτιστεῖτε καὶ νὰ ὁδηγηθεῖτε γιὰ νὰ πολιτευθεῖτε, καθὼς πρέπει καὶ ἀξίζει στὸν Κύριο, σὲ κάθε τί ποὺ εἶναι εὐάρεστο σὲ Αὐτόν, καρποφοροῦντες πλουσίως σὲ κάθε καλὸ ἔργο, καὶ νὰ προάγεσθε εἰς τὴν ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ. Ἐνισχυόμενοι μὲ κάθε δύναμη, ποὺ θὰ σᾶς παρέχει ἡ κραταιὰ καὶ ἔνδοξη Μεγαλειότητά Του, νὰ δείχνετε κάθε ὑπομονὴ στοὺς διωγμοὺς, καὶ κάθε μεγαλοκαρδία στὶς ἀδικίες καὶ τοὺς πειρασμούς, ὥστε μὲ χαρὰ νὰ εὐχαριστεῖτε τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἔδωσε τὴν ἱκανότητα νὰ λάβουμε μέρος καὶ νὰ γίνουμε μέτοχοι τῆς κληρονομιᾶς ποὺ θὰ ἔχουν οἱ ἅγιοι (δηλαδὴ τῆς μακαρίας καὶ φωτεινῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ). Αὐτὸς εἶναι Ἐκεῖνος, ποὺ μᾶς λύτρωσε ἀπὸ τὴν ἐξουσία τῶν σκοτεινῶν δαιμόνων καὶ μᾶς κατέταξε στὴν βασιλεία τοῦ Υἱοῦ τῆς ἀγάπης Του. (Κολοσ. 1,9-13)
* βιβλίο Νεοελληνικῆς Γλῶσσας τῆς γ΄ γυμνασίου, στην Ἑνότητα 1,Ε΄, “Δραστηριότητες παραγωγῆς λόγου”
Τὸ ῥωμαίικο φιλότιμο εἶναι ἡ ἐπουράνια “ἀγαπητικὴ τιμὴ” ποὺ τρέφει
τὴν εὐλαβὴ ψυχή, καὶ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ!
Τὸ βιβλίο μου εἶναι ἕτοιμο νὰ φτάσει
στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή σου!
Διαβάζοντάς το, ξεκινᾶς ἕνα ταξίδι ἀπὸ δρόμο ποὺ εἶχε κλείσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸν τόπο μας!
Θυμήσου τὰ λόγια μου…
